Bogobójczyni

Debiut autorki i chyba jedno z moich odkryć. Nie spodziewałam się dostać tak ciekawej i bogatej powieści, ponadto takiego debiutu.

Kraina, w której król zabronił oddawania czci bogom i nakazał zniszczyć każdego boga, więc bogobójcy mogą liczyć na sporo pracy. Choć nie każdy zgadza się z władcą.

Elogast, weteran walczący ramię w ramię z królem będzie musiał porzucić swoje spokojne życie i poraz kolejny chwycić za miecz.

Nie gorszym wojownikiem jest także Kissen, jedna z najlepszych bogobójczyń. Te umiejętności w polowaniu z osobistymi urazami tworzą istną maszynę do zabijania.

Losy obu zostaną splecione nie tylko pomiędzy tym dwojgiem, ale też z dziedziczką wysokiego rodu, która jest jeszcze dzieckiem i straciła w zamachu bliskich. Cała trójka wyruszy na wyprawę wraz z dodatkowym podróżnym - małym bożkiem.

Cóż, nie czytałam "Wiedźmina", dla którego fanów jest polecana książka, więc nie mogę się odnieść do niczego z tej powieści.

Uwielbiam zabiegi autorów, którzy pokazują historię z kilku perspektyw, w tej powieści także widzimy spojrzenie Kissen, Elogasta i Inary. Dzięki temu powieść wydaje się bardziej bogata.

Początek lektury miałam raczej dość ciężki, bo nie mogłam się wczuć w historię, ale potem było już zdecydowanie lepiej.

Książka ma obłędna szatę graficzną🥰 każdy szczegół jest przemyślany i łączy się w całość. Książka oparta na motywie drogi, który osobiście lubię, bo zawsze czeka nas jakieś zaskakujące wydarzenie, czy pojawienie się niespodziewanej, nowej sytuacji, która może dużo zmienić.

Choć rzadko sięgam po literaturę fantastyczną, to “Bogobójczyni” autorstwa Hannah Kaner przyciągnęła moją uwagę nie tylko swoim intrygującym tytułem, ale także przepiękną okładką, która od pierwszego spojrzenia wzbudziła moje zainteresowanie. I nie zawiodłam się!

Autorka zabiera nas w podróż do świata, gdzie wiara w bóstwa i oddawanie im czci jest surowo zakazane przez samego króla. W tym niezwykłym świecie, bóstwa występują w różnych formach i kształtach – są większe i mniejsze, mniej groźne i niezwykle potężne.

Główną bohaterką tej historii jest Kissen, bogobójczyni, kobieta odważna i nieustraszona, która mimo młodego wieku przeszła już wiele trudności. Jej życie zmienia się, gdy spotyka na swojej drodze Inarę, młodą dziewczynkę, która straciła swoich bliskich oraz dom. Co ciekawe, Inara jest w tajemniczy sposób połączona z małym bożkiem, którego traktuje jak przyjaciela. Trudno się temu dziwić, jest on niewielkich rozmiarów i przypomina bardziej urocze zwierzątko niż bożka. Tę dwójkę obdarzyłam w tej historii największą sympatią.

Wątek głównych bohaterów splata się z historią Elogasta, który również walczył kiedyś z bogami, ale teraz wziął sobie za cel inne zadanie. Losy Kissen, Inary i Elogasta krzyżują się w nieoczekiwany sposób, prowadząc do niezwykłych przygód i odkryć, które utrzymują zaciekawienie czytelnika do samego końca.

Początkowo bałam się, że książka nie będzie dla mnie odpowiednia, że nie porwie mnie w swój świat, ale moje obawy okazały się zupełnie nieuzasadnione. Kaner wciągnęła mnie w historię od pierwszych stron, a angażujące losy bohaterów sprawiły, że nie mogłam się od niej oderwać. Zakończenie dostarczyło mi wielu emocji i nie mogę się doczekać kontynuacji, aby poznać dalsze losy bohaterów.

“Bogobójczyni” to nie tylko interesująca fabuła, ale także przemyślane postacie, głębokie relacje między nimi oraz piękny język, którym Kaner opisuje tę historię. Polecam książkę zarówno dla miłośników fantastyki jak i dla tych, którzy rzadko sięgają po ten gatunek.

Mam ostatnio szczęście do naprawdę dobrych książek, chociaż nie spodziewałam się, że do moich piątkowych ulubieńców trafi…

„Bogobójczyni” Hannah Kaner, moja ocena 5/5

Jej ojciec zakochał się w morskim bogu. – czy istnieje lepsze pierwsze zdanie książki?

Rodzina Kissen została złożona w ofierze. Jej ojciec uratował ją, prosząc o jej życie Osidisena – morskiego boga. Teraz, w ramach zemsty została bogobójczynią.

Inara jest dwunastoletnią dziewczynką, którą łączy nierozerwalna więź z bożkiem niewinnych kłamstewek. Są nierozłączni. Jednak Ina chce pomóc Skediemu znaleźć prawdziwą świątynię, a w tym celu udaje się do… Kissen.

Podobna do „Wiedźmina”? Być może, nie przeczę. Niezwykłe dziecko, wytrenowany w boju mutant(?) i zupełnie przypadkowo spotkany rycerz, który zupełnie przypadkowo, tez z bogami ma wiele wspólnego. No i zabijamy, w tym przypadku, bogów.

Nie byłam nastawiona na wielką miłość… a teraz nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Sposób funkcjonowania świata jest brutalny, ale nie zbyt brutalny, baśniowy, choć też nie do przesady, ale na pewno intrygujący. Ale i tak moją uwagę najbardziej przyciągają bohaterowie. Silna, nieco wulgarna i niewahająca się przed niczym Kissen, od razu wyróżnia się na tle wielu książkowych bohaterek. Posiada więcej warstw, odkrywamy jej różne strony na kolejnych kartkach i zdecydowanie można się z nią polubić. A jej humor… cóż, było parę momentów, że szczerze uśmiechnęłam się podczas czytania.

Wciągałam się powoli, nie od pierwszej strony, ale gdzieś po połowie już zrozumiałam, że to jest to. To ten typ fantastyki, który lubię.

W niebezpiecznym świecie, pełnym bogów, poznajemy Elogasta - weterana wielkiej bitwy z bogami i przyjaciela monarchy oraz Kissen - znamienitą bogobójczynię, u której profesjonalizm przeplata się z osobistymi urazami wobec bóstw i ich wyznawców. Ich losy połączą się za sprawą pewnej dziewczynki, dziedziczki wysokiego rodu, która straciła dom i bliskich. Cała trójka wyruszy na pełną niebezpieczeństw wyprawę w towarzystwie bożka o zwierzęcych kształtach...

Autorka przedstawiła w książce świat przepełniony bóstwami inspirowany przeróżnymi mitologiami świata, a w sam środek wprowadziła czwórkę niezwykłych bohaterów - każdy z nich wyróżnia się i ma swój charakterek, ale wspólna przygoda potrafi ich zjednoczyć i pokazać, że rodzina to nie zawsze więzy krwi. Zwłaszcza, że "Bogobójczyni" to historia z motywem podróży i odkrywania prawdy, gdzie intryga plącze losy postaci i miesza w ich życiu!

Po pierwsze chciałabym zwrócić na fakt, że Hannah Kaner bardzo kwieciście opisała stworzony przez siebie świat, a także przyłożyła uwagę do stworzonych bóstw - są one niebezpieczne i odpowiedzialne za przeróżne domeny. Do tego wszystkiego mamy królestwo, gdzie każda z postaci ma swoją wyznaczoną rolę, a ich postępowanie doskonale odzwierciedlają wykonywane przez nich profesje i przeżyte traumy. Widać jak wszystko ma swoją przyczynę i skutek, co napędza akcję i prowadzi fabułę do przodu.

Zwłaszcza, że bohaterów książki da się polubić lub chociaż zrozumieć ich działania. Elogast i Kissen mogą początkowo wydawać się oschli i pozbawieni ciepła, ale tak naprawdę z każdym rozdziałem poznajemy ich wewnętrzne dobro, którym lubią się dzielić - choć nie często mówią to na głos. Dodatkowo ich relacja, a także motyw rodziny złożonej z początkowo obcych dla siebie osób jest tutaj przeprowadzony cudownie. Widać jak zaczyna im wszystkim zależeć na sobie i jak dbają o każdego z osobna.

No i oczywiście sama fabuła również wciąga i intryguje, choć trzeba przyznać, że ma swoje momenty zastoju. Niektóre rozdziały charakteryzują się większym nagromadzeniem akcji i ładunku emocjonalnego, a inne zaś przelatują przez głowę. Zwłaszcza, że tak jak główni bohaterowie interesują czytelnika i wzbudzają jego sympatię, to "zła strona" nie jest zbyt mocno eksploatowana i brakuje momentu zaskoczenia. Myślę, że gdyby autorka skupiła się nieco na złoczyńcach, to końcowe rozdziały mogłyby zadziałać o wiele mocniej.

Jeżeli uwielbiacie fantasy, gdzie bohaterowie ruszają w podróż, a dookoła nich rozciąga się świat pełen magii i bóstw, to ta pozycja będzie idealna dla Was! Znajdziecie w niej nutkę przygody, której ostatnio brakuje w fantastyce.

Szukając ostatnio jakiejś fantastyki do poczytania w wolnej chwili trafiłam na "Bogobójczynię" i to był strzał w dziesiątkę! Mimo, że to debiut to powieść fabularnie jest skonstruowana perfekcyjnie od samego początku do końca. Powoli poznajemy bohaterów i krainę, w której bogowie żyją między ludźmi. Czytając kolejne strony zauważamy jak zepsuty, dziwny jest ten świat, jak skomplikowani są bohaterowie, aż do emocjonującego, zaskakującego zakończenia, które sprawia, że od razu chce się sięgnąć po kolejny tom.

Jeżeli szukacie ciekawej i nie głupiej fantastyki to mocno polecam "Bogobójczynię". To przygodowa historia pełna emocji, akcji i ciekawych bohaterów (szczególnie jednego małego bożka).

Kiedy sięgam po literaturę fantastyczną jedną z najważniejszych rzeczy jest dla mnie wykreowany świat. Musi on być tak magiczny, żebym totalnie się w nim zatraciła, inny niż nasz, a zarazem zaprezentowany przez autora czy autorkę w prosty sposób. Hannah Kaner, autorka "Bogobójczyni" wykreowała swoją magiczną krainę w cudowny oraz wiarygodny sposób i przedstawiła go oczami kilku różnych bohaterów, którzy inaczej na ten świat patrzą. Co dało bardzo ciekawy efekt i pokazało, że tło dla przygód bohaterów książki nie jest tylko pomalowaną tektura, a żyjącym, fantastycznym światem. To nie łatwa rzecz dla debiutantki.

Mi ciężko było oderwać od poetyckiej prozy Kaner i nie mogę doczekać się kontynuacji!

„Bogobójczyni” to tytuł, którego trochę się obawiałam. Zastanawiałam się czy jest to dla mnie książka. I wiecie co? Nie żałuję, że zdecydowałam się na nią.

Na początku książkę czytało mi się trochę ciężko. Ale kiedy zaczęłam lubić głównych bohaterów to muszę przyznać, że nie chciałam się z nimi rozstawać ani na chwilkę.

Kissen to biobójczyni i łowczyni złych bóstw. W jej pamięci wciąż tli się śmierć rodziców i od zawsze szuka bogów by się zemścić.

Elogast to przyjaciel króla Arrena. Jest weteranem wojennym, który ostatnio woli wieść spokojne życie w ustronnym miejscu. Jednak król namawia go do ponownego złapania za miecz.

Los Kissen i Elogast połączyła Inara i jej bożek, Skedi. Dziewczynka straciła dom i bliskich i wraz z dwójką pozostałych bohaterów wyrusza w niebezpieczną podróż do miasta Blenraden. W miejscu tym wciąż jeszcze mieszkają dzicy bogowie.

Jak potoczą się losy bohaterów? Komu będą mogli zaufać? Czy początkowa niechęć Kissen i Elogast przerodzi się w coś więcej? Przekonacie się sami.

Książka oprócz przepięknej okładki przeciąga również swoim opisem. Czytelnik wrzucony jest od razu w wir wydarzeń. Akcja na początki książki biegnie trochę wolno, ale z każdym rozdziałem zaczyna nabierać tempa. Z każdym kolejnym rozdziałem coraz bardziej zżywałam się z bohaterami. Każda z tych 4 postaci jest inna i każda ma misje do wykonania. A jaką to już musicie sami się przekonać.

Książka potrafi trzymać w napięciu od pierwszej strony. Posiada również zwroty akcji i zakończenie, które sprawia, że chce się sięgnąć po kolejny tom.

Jeśli lubicie fantastkę i debiuty literackie to bardzo polecam „Bogobócznię”. Ja już nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

Udana powieść fantasy, która nie stara się być czymś więcej niż jest - czyli po prostu dobrą rozrywkową fantastyką, z oryginalnym ciekawym światem i interesującymi bohaterami, których się po prostu lubi. Książka przez cały czas utrzymywała mnie w skupieniu i byłam ciekawa co będzie dalej. Po skończeniu dalej jestem i czekam na kolejny tom.

Świat po wojnie, w którym wiara w bogów jest zakazana przez króla i surowo karana. Bogowie, którzy bywają okrutni i żądają coraz większej ofiary w zamian za swoje błogosławieństwo. W tym brutalnym świecie spotykają się trzy przypadkowe osoby. Kissen, bogobójczyni, która kiedyś została złożona w ofierze bogini ognia. Elogast, były żołnierz, a obecnie piekarz, ponownie chwyci za broń. Inara, dziewczynka, która przez bogów również została pokrzywdzona, a teraz jest związana z bożkiem niewinnych kłamstw. Razem wybierają się w niebezpieczną podróż do krainy bogów.

"Kiedy Middren przypadnie bogom, twoja rasa zginie pierwsza"

„Bogobójczyni” zaczyna się mocnym prologiem i kończy intrygującym zakończeniem, po którym ma się ochotę od razu sięgnąć po drugi tom. Jest to ciekawa powieść fantasy z motywem drogi. Może nie ma tu spektakularnych zwrotów fabularnych i akcja nie pędzi w szalonym tempie, to swoją treścią intryguje i wbrew pozorom dzieje się dużo. Po początkowym poznaniu bohaterów, obserwujemy ich podróż, w której co chwilę napotykają przeszkody, a każde z nich niesie ze sobą bagaż doświadczeń i są nieufni wobec siebie. Przez retrospekcje poznajemy ich motywację i to jak osobiste przeżycia ich ukształtowały. Mamy stratę rodziny i odnalezienie nowej bez pokrewieństwa, bohater z niepełnosprawnościami, bogowie żądni krwi, klątwy, demony, magia, poświęcenie i przyjaźń weryfikowana próbą czasu. Wszystko to składa się na ciekawą, wciągającą powieść. Bohaterzy wyraziści i charyzmatyczni. Autorka skupia się też na ich psychologicznym aspekcie postaci. Kissen i jej historia, to w jakiś sposób uraza do bogów ją ukształtowała nadaje głębię tej postaci. Jest to pierwszy tom, więc poznajemy funkcjonowanie tego świata i jakie zasady w nim panują, stąd jest trochę opisów, ale plot twist rekompensuje wolniejsze momenty. Końcówka wbija w fotel i pozostawia z mnóstwem pytań i domysłów.

Autorka stworzyła ciekawy, bogaty świat bóstw, którzy przestają istnieć bez wiary i ofiar. Świat, w którym trójka nieznajomych została połączona przez miejsce swojej podróży, mimo że mieli odmienne motywacje i cele. Polecam!

Gdy pojawiła się zapowiedź "Bogobójczyni" Hannah Kaner z tą piękną okładką wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Gdy tylko trafiła w moje ręce z ciekawością się za nią zabrałam.

Bogowie są źli i oddawanie im czci jest zakazane. Tak postanowił król. Bogobójcy mają pełne ręce roboty. A gdyby tak jeden z bogów połączył się z dzieckiem. I gdyby jedno zginęło, umarło by również to drugie.. Z takim problemem zwraca się Inara do Kissen, znanej Bogobójczyni. Ta początkowo nie chce jej pomóc, jednak gdy giną wszyscy bliscy dziewczynki wyruszają razem do zniszczonego miasta, by dostać odpowiedź, jak oddzielić Inarę od Skediego, bożka niewinnych kłamstewek. Również w tej podróży towarzyszy im Elogast, który przysiągł pomóc swojemu królowi, który kiedyś uratował mu życie.

Książka zaczęła się intrygująco. Jednak jak to w pierwszym tomie serii fantastycznej, ciężko było mi się wbić w tę historię. Nowe nazwy, świat i pojęcia troszkę mi się plątały. Ale w końcu zaskoczyło i już poruszałam się w tym świecie bez problemu. Książka jest porównana do Wiedźmina i troszkę się z tym zgadzam. Mamy tutaj motyw wynajmowania bogobójcow, by zabijać bogów którzy robią krzywdę ludziom. Jest też kilka innych małych podobieństw, ale to musicie odkryć sami. Podoba mi się postać Kissen. Nie dość, że to kobieta, która zdecydowanie jest zaprawiona w bojach, bardzo odważna, wydaje się, że niczego się nie boi. A jednak pełna wad, zgorzknienia. Z drugiej strony bardzo lojalna wobec tych, którzy stali jej się bliscy. Jak na debiut autorka świetnie dała sobie radę. Świetnie nakreśliła nam ten nowy świat. Jej styl nie jest ciężki, wręcz przeciwnie. Gładko się płynie przez tę historię. Wątek romantyczny jest tutaj minimalistyczny i myślę, że pasuje to do całości. Zakończenie było bardzo dobre i zostawia apetyt na więcej. Podsumowując, mimo trudnych początków uważam, że to bardzo dobry kawał fantastyki. I zdecydowanie chcę wiedzieć co się będzie działo dalej.

Niesamowity kawałek fantastyki zgrabnie łączący nowoczesne rzeczy w tym gatunku, razem z tymi klasycznymi nurtami w fantasy. Na pewno jeszcze wrócę nie jeden raz do tej książki

W końcu powieść fantastyczna nie napisana z perspektywy jednego bohatera (co moim zdaniem mocno kanibalizuje opisy i nie pozwala dobrze opisać fantastycznego świata). Na szczęście Hannah Kaner wspaniale poradziła sobie z budową magicznej krainy pełnej bogów, z interesującymi bohaterami i ciekawymi opisami. I tak, również przyczepię się do niepotrzebnego wątku romantycznego, którego na szczęście jest mało. Reszta? CUDOWNA!

Hannah Kaner dostarczyła nam wstęp do niesamowitej opowieści, nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć w jaki sposób dalej rozwinie się ten świat i ta historia. A okładka to już naprawdę dzieło sztuki, idealnie podkreśla niesamowity, lekko mroczny i tajemniczy klimat powieści. 

Autorka stworzyła ciekawy świat, gdzie to ludzie polują na bożków. Jest to naprawdę ciekawy pomysł i został on świetnie wykonany. Świątynie, klątwy, dary dla bożków jako zapłata czy prośby, które jak życzenia zostawały spełnione nie bacząc na konsekwencje. A te czasem były naprawdę krwawe.

Zostało tu ukazane w piękny sposób jak chciwość i zachłanność połączona z potężną mocą może pochłonąć wiele istnień. Każdy czyn ma swoje konsekwencje a czasu nie potrafią cofnąć nawet bogowie, którzy zrobili się butni i pyszni.

Uwielbiam tę książkę za bohaterów. Cała czwórka od razu wzbudziła moją sympatię. Każdy z nich był inny a jednak sprawił, że z zainteresowaniem śledziłam ich perspektywy. Tak kochani w tej książce mamy aż 4 perspektywy, które świetnie pokazują całą historię.

Oprócz tego znajdziecie tu również świetny motyw podróży. Normalnie nie jestem jego fanką a jednak tutaj czytałam wszystko z zaciekawieniem. Nie brakowało tu akcji u walk. Momentami było naprawdę krwawo. Jednak w pewnym momencie chociaż ciekawa wydarzeń, czułam się znużona. Opisy trochę zaczęły mnie nudzić a książka dłużyć. Sama nie wiem czemu. Jednak ostatnie 100 stron było naprawdę fajne i wróciła moja ekscytacja z początku opowieści. Chyba przez styl autorki, ciężki i oporny. Książka ta nie jest dla każdego. Jednak fani wiedźmina na pewno ją pokochają. Ja już nie mogę się doczekać kolejnego tomu🤭

Po przeczytaniu książki byłam bardzo szczęśliwa, że udało się autorce mnie zaskoczyć, ale też dlatego, że "Bogobójczyni" została napisana w duchu klasycznych przygodowych historii fantastycznych, gdzie poznajemy świat razem z ich bohaterami, jesteśmy zawsze go ciekawi i nigdy nie wiemy co zaraz się zdarzy.

Autorka to dopiero debiutantka, ale ma świetne pomysły i dobry język. Jedynie co mnie wkurzyło to wątek romansowy, ale na szczęście jest krótki.

W "Bogobójczyni" autorka zabiera nas do krainy, w której król zabronił wyznawania czci jakimkolwiek bogom. Główną bohaterką historii jest Kissen, szalenie odważna bogobójczyni. Dziewczyna już wcześniej miała do czynienia z bogiem , który zmienił jej życie. Podczas jednej z jej wypraw poznaje dziewczynkę, dziedziczke wysokiego rodu, która straciła dom i bliskich. Kissen postanawia jej pomóc. Podczas wspólnej podróży poznają Elogasta, weterana, który brał udział w wielkiej bitwie z bogami. Mężczyzna wyrusza w drogę, w tajnej misji. To jest warzyszem podróży Kissen, Elogasta i Inary jest mały bożek, który przyjmuje zwierzęce kształty.

Długo się zastanawiałam co napisać o tej historii. Początek był bardzo ciekawy, wkręciłam się i chciałam jak najwięcej dowiedzieć się o Kissen i Elogascie. Inary nie polubiłam od razu, ale za to jej towarzysz skradł moje serce. Po tym porywającym początku nadszedł czas podróży bohaterów, która była ciekawa ale nie na tyle, żebym (jak oczekiwałam) nie mogła odłożyć książki. Za to ostatnie 200 stron tak mnie wciągnęło, że nie mogłam się oderwać. Zupełnie nie przewidziałam tego co tam się stało. Już nie mogę doczekać się drugiego tomu.

"Bogobójczyni" to debiut autorstwa nortumbryjskiej pisarki, Hannah Kaner. Książka otwiera trylogię "Upadli bogowie" i na ten moment została przetłumaczona przynajmniej na dwanaście języków. Poleca się ją fanom naszego rodzimego "Wiedźmina" oraz "Amerykańskich bogów". Osobiście raczej nigdy nie zwracam uwagi na porównania do innych powieści, podobnie i w tym przypadku - do sięgnięcia po "Bogobójczynię" przekonał mnie przede wszystkim fascynujący opis.

Zacznijmy jednak od początku.

Kissen, główną bohaterkę, poznajemy w trudnych okolicznościach. Dziewczyna budzi się otumaniona narkotykiem. Jest sparaliżowana, nie potrafi się ruszyć, jedynie z przerażeniem śledzi kolejne wydarzenia, kiedy to zostaje przywiązana do beli na stosie, gdzie razem z rodziną ma niedługo spłonąć. Na cześć bogini ognia. Ma zginąć jako ofiara wśród wrzasków jej umierających braci oraz matki. Kissen niespodziewanie ratuje ojciec, który odcina córce nogę i powierza swojemu dawnemu kochankowi, bogowi, Osidisenowi.

Bycie świadkiem tragicznej śmierci rodziny, poczucie zdrady i rosnąca nienawiść do bogów - całokształt sprawia, że wybrana przez Kissen profesja nie wydaje się niczym zaskakującym. Jest veigą, osobą, która na chleb zarabia mordowaniem bogów. W trakcie jednej z takich podróży przypadkowo poznaje Inarę. Dziewczynkę, która w niewytłumaczalny sposób związana jest z bogiem niewinnych kłamstewek...

W historii do głosu dochodzi również Elogast. Piekarz, przyjaciel króla Middrenu oraz były żołnierz. Wskutek niecodziennej prośby porzuca on dotychczasowe życie i wyrusza w świat, by ocalić Arrena.

W jaki sposób los połączy tę trójkę z pozoru kompletnie różnych osobowości? Czy nie skoczą sobie do gardeł przy pierwszym spotkaniu? Bogobójczyni, piekarz i dziewczynka - tylko bogowie raczą wiedzieć, jak zakończy się ta opowieść...

Hannah Kaner stworzyła magiczną, fascynującą oraz intrygującą opowieść. Wykreowany świat od początku wydał się niesamowicie realistyczny, a rządzące nim prawa przemyślane i logiczne. Pomysł na główną fabułę był strzałem w dziesiątkę - nie dało rady przestać podążać za bohaterami. Gdybym miała i czas, i możliwości nie oderwałabym się od książki nawet na sekundę.

Największą zaletą książki był zdecydowanie wątek bogów. Istot, które potrzebowały wiernych i świątyni, by w ogóle istnieć. Żądali darów oraz ofiar. Niektórym wystarczyły skromne podarki, jednak niektórzy wymagali krwi, śmierci oraz dużego poświęcenia. Każdy bóg był inny, zarówno z wyglądu jak i z charakteru, dzięki czemu nigdy tak naprawdę nie miało się pojęcia, na kogo się trafi.

Kreacja Kissen wypadła dobrze. Główna bohaterka posiadała cechy wykraczające poza schemat podobnych historii: kaleka niosąca śmierć. Widać, że autorka pokusiła się o oryginalność. Największy problem miałam z Inarą - nie wiem czemu, ale dziewczynka przez połowę książki okropnie mnie irytowała swoim infantylnym zachowaniem. Wiadomo, była młoda, wiele przeżyła, jednak nie potrafiłam zdzierżyć jej często występującego, bezgranicznego zaufania do obcych. Elogast to zdecydowanie mój faworyt, mimo że nierzadko bywał przewidywalny i aż do granic możliwości stawiał siebie na drugim piedestale.

Ogromnym atutem "Bogobójczyni" było również zaskakujące zakończenie. Ostatnie pięćdziesiąt stron to istna jazda bez trzymanki, sprawiająca, że serce albo zamiera zaszokowane, albo wyskakuje z piersi od nadmiaru emocji.

W kilku słowach podsumowania: Hannah Kaner wkroczyła w literacki świat ze świetnym debiutem. Historia miejscami powala na łopatki, przygniata, by za parę stron zasiać ziarno nadziei. Wywołuje wiele, często sprzecznych, uczuć, oraz zachwyca intrygująco wykreowanym światem. "Bogobójczyni" to książka zdecydowanie zasługująca na waszą uwagę, zwłaszcza jeśli lubicie motyw złych bogów oraz walki z niesprawiedliwością. Polecam i czekam na drugi tom!

„Bogobójczyni" to debiut fantasty Hannah Kaner. Piękna okładka z motywami leśnymi przykuwa uwagę i przenosi do pięknej oraz dzikiej rzeczywistości, która kryje się w opowieści. Świat przedstawiony w tekście zachwyca, przeraża, jest nieprzewidywalny. Król zakazuje ludziom wiary i kultu bogów, którzy w przeszłości z chciwości wymagali ofiar i doprowadzili do wojny. Jednak czy można ludziom odebrać tak ważny element życia? Czy sam funkcjonuje bez wsparcia bóstw? Ile czasu dzieli ludzi od kolejnej wojny?

Postacie są wykreowane w sposób głęboko przemyślany, ich wygląd, sposób zachowania i psychika to niesamowite połączenie pozwalające na bliskie poznanie, zrozumienie i wyobrażenie osób przedstawionych w utworze. Tytułowa bohaterka to zdeterminowana, odważna i pełna pasji kobieta. Życie Kissen nauczyło ją walki, podstępu, a także podejmowania trudnych decyzji. Twardo stąpa po ziemi i jest realistką, ma nadzwyczajnie rozwiniętą czujność, przez co zwraca uwagę na najdrobniejsze szczegóły otaczającej rzeczywistości. Elogast rycerz-piekarz, oddany przyjaciel króla. Po wojnie z bogami zaprzestał walki i prowadził spokojne życie na wsi. Inara Craier to dziewczynka, której istnienie było ukryte przed światem, w tajemniczy sposób przywiązana do Skediego - bożka niewinnych kłamstewek, odkrywa świat kryjący przed nią wiele mrocznych tajemnic. Każdy z bohaterów ma do wypełnienia osobistą misję, spotykają się na jednej trasie pielgrzymki do zrujnowanego wojną miasta Blenraden, gdzie pozostali ostatni dzicy bogowie. Co jest powodem podróży bohaterów? Jakie przeszkody napotkają na swojej drodze? Czy umiejętności i odwaga wystarczą, aby dotrzeć do celu? Czy uczestnicy pielgrzymki mogą zaufać sobie nawzajem? Czy osoba zdolna do usuwania nadprzyrodzonych sił może być opiekuńcza i delikatna?

W książce zawarte są piękne i niebezpieczne elementy, fabuła jest zaskakująca. Od pierwszych zdań można się zatracić. Intryguje, napędza chęć poznania następnych elementów budujących historię. W bardzo korzystny sposób jest przedstawiona treść, którą czytelnik poznaje z perspektywy wielu bohaterów. Ciężko jest przewidzieć kolejny zwrot akcji. Fantasty niej jest moim ulubionym gatunkiem, jednak ta książka mnie zachwyciła i z wielką niecierpliwością będę czekać na drugi tom.

P.R.

Szkolny Klub Recenzenta

Przygodowa fantastyka z górnej półki. Świetnie wykreowani, charyzmatyczni bohaterowie i bogata, ciekawa historia. Bardzo polecam!

" [...] Kiedy Middren przypadnie bogom, twoja rasa zginie pierwsza. [...]"

Wow! Jestem pod ogromnym wrażeniem debiutu fantasy Hannah Kaner pod tytułem "Bogobójczyni". Po takim wyciskającym łzy finale koniecznie muszę poznać drugi tom. Ta historia jest idealna. Przypadnie wam do gustu, jeżeli jesteście miłośnikami "Wiedźmina". Tutaj wszystko dopracowane jest do perfekcji.

Nie byłam fanką fantasy, ale po takich książkach jak ta, doceniam ten gatunek i zaczynam go lubić.

Na uwagę zasługuje cudowna okładka. Jest jedną z najpiękniejszych okładek książek, które przeczytałam w tym roku. Fabuła to paluszki lizać. Jest mnóstwo nieprzewidzianych zwrotów akcji. Są walki, jest magia, jest prawdziwa przyjaźń. Tylko czy ta przyjaźń przetrwa najtrudniejsze czasy? Czy przetrwa próbę? Kto okaże się prawdziwym przyjacielem, a kto najgorszym wrogiem? Uważajcie, komu ufacie. Pozory mogą mylić. Mamy tutaj czterech głównych bohaterów:

Kissen - "zrodzona z miłości morza", to jedna z moich ulubionych bohaterek. Jest jedną z bogobójczyń. Dlaczego stała się zabójczynią bogów? Czy uda jej się wytropić wszystkie bóstwa? Jest waleczna, odważna i nieugięta. Nie zabija ludzi. Mimo tego ludzie ją nie lubią. Czy poradzi sobie z małą dziewczynką? Ta bohaterka uwielbia pić wino — taka ciekawostka dla was.

Elogast — Elo — wiele złego w swoim życiu przeżył i niestety, to jeszcze nie koniec jego cierpień. Jest piekarzem. Uwielbia wypiekać chleb. Pewnego razu ponownie sięgnie po miecz. Czy będzie godnie stał u boku pewnej małej dziewczynki? Czy obroni ją przed złymi mocami?

Poznałam również pewnego bożka, który często mnie irytował, ale momentami był całkiem zabawny. Koniecznie musicie go poznać, tylko bądźcie ostrożni. Nazywa się Skediceth w skrócie Skedi. Jest bogiem niewinnych kłamstewek. Wygląda dziwnie. Wyobraźcie sobie skrzyżowanie zająca, jelenia i ptaka. To musi być ciekawy widok.

Inara Craier — mała dziewczynka, widzi kolory ludzi, porozumiewa się telepatycznie ze swoim małym, futrzastym przyjacielem. Dlaczego jest ważną postacią w tej książce? Przekonacie się, o tym czytając "Bogobójczynię". Warto poznać tę małą bohaterkę.

Chętnie zobaczyłabym tę historię na dużym ekranie. Czy jesteście za?

Mam cichą nadzieję, że autorka długo nie karze nam czekać na kolejny tom.

"Bogobójczynię" pochłonęłam w mgnieniu oka. Nie mogłam oderwać się od czytania. Chyba magia tych wszystkich bóstw mnie przyciągnęła i nie pozwoliła odejść. Przygody naszych bohaterów często pozbawiały mnie tchu. Bardzo się bałam o całą czwórkę. Czy miałam powody?

Nie czekajcie na drugi tom, tylko śmiało sięgajcie po "Bogobójczynię".

Kiedy ostatnio sięgam po nową fantastykę czuję pewnego rodzaju powtarzalność. Autorzy odhaczają to co ostatnio modne: smoki, klimaty nordyckie czy inne mity i powtarzające się polityczne gierki, które mają za zadanie tylko sztucznie wydłużyć książki. Moim zdaniem brak w fantasy starego dobrego poczucia przygody i oryginalności w stworzonym świecie.

Na szczęście "Bogobójczyni" Hannah Kaner wydaje się na tyle oryginalne i równocześnie klasyczne aby przyciągnąć znudzonych współczesną fantasty. Mamy ciekawy świat pełen różnorodnych bogów (każdy wygląda inaczej, zajmuje się innymi ludzkimi sprawami).

Mamy wyjątkowo ciekawe postaci: tragiczną i rządną zemsty Kissen, byłego rycerza, weterana wielkich wojen Elogasta oraz mała dziedziczkę sławnego rodu, która zajmuje się małym bożkiem kłamstw. Razem muszą dotrzeć do starożytnego miasta, w którym podobno mieszkają ostatni dzicy bogowie.

"Bogobójczyni" to powieść drogi, z różnorodnymi przeszkodami, krainami i przygodami, na które trafią bohaterowie. To wciągająca i bogata historia, pełna pięknych opisów i dobrze napisanych dialogów. Czyta się ją bardzo szybko i od razu chce się kolejne tomy.

Kaner połączyła w swoim debiucie interesującą koncepcję z udana historią i bohaterami, którymi się kibicuje. Są momenty porażające, są zabawne i pełne uczuć - szeroki zestaw emocji, który towarzyszy lekturze od początku do końca opisany cudownym językiem (brawa dla tłumacza!). Przyciągnęła mnie na początku okładka, ale okazało się, że idzie za nią jakość książki!

Kaner połączyła w swoim debiucie interesującą koncepcję z udana historią i bohaterami, którymi się kibicuje. Są momenty porażające, są zabawne i pełne uczuć - szeroki zestaw emocji, który towarzyszy lekturze od początku do końca opisany cudownym językiem (brawa dla tłumacza!). Przyciągnęła mnie na początku okładka, ale okazało się, że idzie za nią jakość książki!

"Bogobójczyni" to ciekawa, oryginalna i wciągająca lektura. Bardzo spodobał mi się pomysł autorki na świat, w którym istnieją specjalnie wyszkoleni ludzie aby zabijać bogów. Jest to, jak wspomniała, oryginalny pomysł, który dodaje historii uroku i intryguje.

Z bohaterów najbardziej polubiłam Skediego, potem również Elogastra. Skedi to zabawna postać - bożek niewinnych kłamstewek. I właśnie z jego perspektywy najlepiej mi się czytało ten tytuł.

Tak. Książka jest z perspektywy kilku bohaterów. Nie lubię takich zabiegów, męczą mnie i wybijają z lektury. Tutaj podobało mi się, że w pewnym momencie postacie łączą się i uczestniczą w tych samych wydarzeniach, dzięki czemu ta chronologia wydarzeń zostaje zachowana, tylko zmienia się narrator.

Na okładce możemy znaleźć zapis, że ten debiut jest idealny dla fanów "Wiedźmina". Sama książka jest dobra, ale nie kojarzy mi się z "Wiedźminem". Są pewne elementy wspólne jak motyw podróży, zabijanie bożków i magicznych istot, ale to w sumie na tyle.

Z początku miałam problem aby wciągnąć się w lekturę, jednak po kilkudziesięciu stronach zmieniło się to. Po pewnym czasie miałam problem, aby odłożyć książkę. Wygrał (wyjątkowo) zdrowy rozsądek, dzięki czemu nie zarwałam nocki przed pracą.

Ta pozycja jest zdecydowanie warta przeczytania! Bardzo polecam! Myślę, że nie będzie żałować!

Na jakie premiery tego roku czekacie najbardziej? Jedną z wyczekiwanych przeze mnie powieści w styczniu była "Bogobójczyni" autorstwa Hannah Kaner i bardzo się cieszę, że miałam okazję ją już przeczytać.

Gdy w młodości Kissen i jej rodzina zostają złożeni w ofierze bogini ognia tylko jej udaje się przeżyć. To wydarzenie sprawia, że nienawidzi wszystkich istniejących bogów, a w szczególności pragnie się zemścić za wyrządzoną jej krzywdę. Po wielu latach, gdy wiara w jakichkolwiek bogów zostaje zabroniona, dorosła już Kissen jako bogobójczyni poznaje kilkunastoletnią dziewczynkę, która nadaje jej życiu nowy kierunek. Czy uda jej się w końcu dokonać upragnionej przez nią zemsty?

Moim zdaniem "Bogobójczyni" to bardzo udany debiut, który wciągnie czytelnika już od pierwszych stron. Mamy tu charakternych bohaterów, którzy ruszają w pewnego rodzaju podróż. Hannah Kaner stworzyła ciekawy świat pełny różnorakiej i niebezpiecznej magii, gdzie jakiekolwiek przejawy miłości do bogów są zakazane. Oni jednak robią wszystko, żeby móc odzyskać dawną świetność. Poznawanie tajników subtelnych manipulacji tych istot bardzo mnie intrygowało.

Polubiłam się także z bohaterami i ich poczuciem humoru, choć to w jakim kierunku poszły niektóre relacje, nie do końca przypadło mi do gustu. Dodatkowo powieść pisana jest z perspektywy kilku bohaterów, przez co możemy lepiej ich zrozumieć i poznać ich unikalne spojrzenie na życie i wiarę samą w sobie.

Podobało mi się to, że nic w tej powieści nie było oczywiste, zdrady bohaterów zaskakujące, a wykreowany świat i nawiedzający go bogowie intrygujący. Choć porównania do "Wiedźmina" moim zdaniem są trochę na wyrost to spełniła ona jednak swoje zadanie. Była lekką i przyjemną rozrywką, którą z pewnością będę chciała kontynuować w kolejnym tomie.

Przeczytałem w swoim życiu sporo fantasy i często z dystansem podchodzę do nowych autorów i autorek. Na szczęście szybko przekonałem się, że "Bogobójczyni" będzie ciekawą pozycją w duchu klasycznych historii fantastycznych. Mamy bogaty w postaci świat, charyzmatycznych bohaterów, których historia mnie interesowała i ciekawą fabułę. Debiut idealny!

Kobieta, którą chciano spalić żywcem, szukająca zemsty.

Były generał pragnący spłacić dług i ocalić życie przyjaciela.

Dziewczyna połączona z bóstwem kłamstw, poszukująca wolności.

A dookoła świat zniszczony przez bogów, o których próbują zapomnieć.

Początkowo „Bogobójczyni” pozytywnie mnie zaskoczyła. Potem zauroczyła. A na koniec złamała serce… wielokrotnie.

Osoby śledzące mój profil wiedzą, że uwielbiam książki mroczne, niepokojące, poryte (a im bardziej, tym lepiej) oraz z nieoczywistymi bohaterami o szarej moralności. A tutaj mamy to wszystko. I to w otoczce świata zrujnowanego przez chciwość ludzi i bogów, straty bliskich, utraconych planów i marzeń. Momentami klimat powieści był, aż ciężki od unoszącej się w powietrzu beznadziei, co tym mocniej mnie angażowało w historie.

To co najbardziej kocham w powieści jest wyjątkowe uniwersum. Uwielbiam motyw bóstw, a tym razem został on przedstawiony w zupełnie inny sposób. Okrutnych bogów, którzy do istnienia i potęgi potrzebują wiary i ofiar oraz datków, jednak gdy niemal niszczą świat królestwo ludzi rozpoczyna z nimi zagorzałą walkę. I aby powstrzymać chciwe istoty, wiara w nich zostaje całkowicie zakazana, choć w jednym mieście dalej można sunące po ulicach zmory, ledwie przypominające potężne istoty, jakimi były kiedyś.

To powieść, gdzie bohaterowie muszą walczyć na każdym kroku. Z ludźmi, bogami, demonami, z własnymi słabościami i lękami.

Zdecydowanie jest to powieść dla osób kochających motyw podróż i mroczny, ciężki klimat. Znakomicie napisana zapowiada początek mocarnej serii (najprawdopodobniej dylogia). I choć momentami tempo akcji nie było równe, intrygująca linia fabularna pcha czytelnika dalej. Pomimo przeczytanej niezliczonej ilości książek jest w niej ogrom świeżości i oryginalności, trudno jest mi nawet porównać ją do innych pozycji.

Jeśli zachwyciła Was szata graficzna, to pomyślcie, tylko że środek jest jeszcze lepszy.

Już dawno nie czytałam tak wciągającej powieści. Autorka osadziła główną fabułę w krainie, w której król surowo zakazał oddawania czci bogom, a wszelkie bóstwa mają być unicestwione. W takim świecie, bogobójcy stają się niebezpiecznymi łowcami, a ich zadaniem jest likwidacja wszelkich przejawów boskości. Hannah Kaner w mistrzowski sposób kreuje tę fantastyczną rzeczywistość, zanurzając czytelnika w konflikt między ludźmi, a bogami.

Jednym z głównych bohaterów jest Elogast, weteran wielkiej bitwy z bogami, który próbuje znaleźć spokój pośród ustronnego życia. Jednak los płata mu figle, zmuszając go do powrotu do walki. Jego losy splatają się z Kissen, wybitną bogobójczynią, która łączy w sobie profesjonalizm z osobistymi urazami wobec bóstw. Razem z pewną dziewczynką, dziedziczką wysokiego rodu, której los obrócił się przeciwko niej, tworzą nietypowy zespół, gotowy na niebezpieczną wyprawę.

Autorka nie tylko wplata w fabułę elementy magii i fantastyczne stworzenia, ale także eksploruje psychologiczne aspekty postaci. Walki z bogami nie tylko odbijają się echem na fizycznych ranach bohaterów, ale również na ich duszach. Wątek osobistych urazów Kissen wobec bóstw dodaje głębi jej postaci i buduje interesujący aspekt emocjonalny.

Narracja jest porywająca, a świat stworzony przez Kaner jest bogaty i intrygujący. Autorka zgrabnie łączy elementy akcji, tajemnicy i magii, tworząc wciągającą opowieść, której tempo nie zwalnia nawet na chwilę. Dialogi są błyskotliwe, a postaci dobrze wykreowane, co sprawia, że czytelnik łatwo się z nimi utożsamia.

Hannah Kaner w „Bogobójczyni” prezentuje lekki, ale zarazem emocjonujący styl pisania, który doskonale wpisuje się w konwencję fantastycznego świata, jaki stworzyła. Jej język jest płynny, a zdania układają się w precyzyjne konstrukcje, umożliwiając czytelnikowi łatwe przemieszczanie się po bogatym krajobrazie opowieści.

Autorka używa bogatego słownictwa, wzbogacając opisy krajobrazów, postaci i wydarzeń. Jednakże, mimo tej precyzji, Kaner unika przesady i nie zanudza czytelnika zbędnymi detalami. Opisy są zrównoważone, umożliwiając wyobraźni czytelnika swobodne wykreowanie obrazów w umyśle.

"Bogobójczyni" to powieść, która wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do samego końca. Hannah Kaner stworzyła barwny świat pełen niebezpieczeństw i tajemnic, który pobudza wyobraźnię czytelnika. To nie tylko historia walki między ludźmi a bogami, ale także podróż bohaterów przez własne emocje i zmagania się z przeszłością. Zdecydowanie polecam tę książkę wszystkim miłośnikom fantastyki, poszukującym wciągającej opowieści osadzonej w klimatycznej krainie.

W krainie, w której król zakazał oddawania czci bogom, bogobójcy mają ręce pełne roboty.

Kissen jest bogobójczynią, na zlecenie niszczy świątynie i pozbywa się niechcianych bóstw.

Elogast był rycerzem, walczył przeciw bogom u boku swego króla.

Ich los połączy pewna dziewczynka.

„Bogobójczyni” to niezwykła podróż na ziemię, które zamieszkują ludzie i bogowie. Nie można jednak już ich czcić, a wręcz mają zniknąć. Nie wszyscy jednak się z tym zgadzają, nadchodzą niespokojne czasy. Główni bohaterowie mają różne powody, ale wyruszają razem ku spotkaniu z bogami. Czy bogowie ustąpią?

Jestem absolutnie zachwycona! Od pierwszej strony książka wciąga, zanurza nas w świecie bóstw i ludzi. Pokazuje nam jak wygląda ich życie, oraz jak bogowie podchodzą do swoich wyznawców. W tym wszystkim widzimy naszych głównych bohaterów i poznajemy historię z ich perspektywy. Możemy poznać ich uczucia i myśli. To sprawiło, że czytanie było jeszcze bardziej emocjonujące. Motyw „found family” jest cudowny 🤎

To jedna z tych historii, które zapadają w pamięć na długi czas. Ja już niecierpliwie czekam na kolejny tom, bo chociaż lekko przewidziałam zakończenie to chcę wiedzieć, co będzie dalej ✨

"Bogobójczyni" to fantasy połączone z thrillerem i historią drogi. Autorka umiejętnie miesza te elementy cały czas zaskakując czytelnika nowymi oryginalnymi pomysłami. Historia pędzi jak szalona, zadziwia i wciąga do samego końca. Niezwykły debiut, na pewno sięgnę po kolejne tomy!

Kissen to bogobójczyni. Po tym, co bogini ognia zrobiła jej rodzinie i jej samej, oddałaby wszystko za zemstę na niej. A tymczasem w kraju, gdzie wiara w bogów jest zabroniona, zabija ich i niszczy ich świątynie, by nie naciągali więcej ludzi na ofiary.

Elogast kiedyś był rycerzem. Teraz jest piekarzem. A przynajmniej tak było do czasu, kiedy król, a zarazem jego najlepszy przyjaciel, nie poprosił go ogromną przysługę.

Ina szukała pomocy, by uwolnić siebie i małego bożka niewinnych kłamstewek od dziwnej więzi, która nigdy nie pozwala im się od siebie oddalić. Uznała, że bogobójczyni może jej pomóc.

Na szlaku spotkały Elogasta i tak zaczęła się ich pełna niebezpieczeństw i przygód podróż.

„Bogobójczyni” była zapowiadana jako lektura dla fanów Wiedźmina i nie mogę się z tym nie zgodzić. Chociaż, „Wiedźmina” znam na razie tylko z netflixowego serialu (i wątpię, żebym obejrzała kolejny sezon po zmianie głównego aktora), to łatwo jest odnaleźć podobieństwo trójki bohaterów tej książki, do bohaterów serialu. Niektóre podobieństwa były wręcz niepokojące, niemal dokładnie kopiujące pewien schemat. Na szczęście nie przeszkadzało mi to aż tak bardzo i z łatwością wciągnęłam się w czytanie tej historii.

Opowieść poznawaliśmy z perspektywy czworga głównych bohaterów, a to co o nich myślałam, a także to, co oni myśleli o sobie nawzajem, zmieniało się wielokrotnie. Czy bogobójczyni, rycerz, dziewczynka i bożek mogą sobie zaufać? Wiele wskazuje na to, że nie powinni.

Autorka używa tak plastycznego i pełnego opisów języka, że łatwo było wyobrazić sobie bohaterów czy ich otoczenie. Stworzyła świat pełny wojen i bogów – takich, których nikt nie chciał i takich, do których po kryjomu modlili się i pielgrzymowali ludzie. Akcja toczyła się sprawnie, wielokrotnie zaskakując. Wiele było scen walki – bogobójczyni i rycerz nie byli łatwym kąskiem dla swoich wrogów. A mieli ich zaskakująco wielu. Mimo tego, doszukałam się w książce nawet wątku romantycznego, choć początkowo myślałam, że nie mam co na to liczyć.

„Bogobójczyni” to pierwsza część cyklu „Upadli Bogowie” autorstwa Hannah Kanner. Nie ukrywam, że pierwszy raz usłyszałam o tej autorce, nie znałam jej z świata książkowych mediów, jednak warto podkreślić, że „Bogobójczyni” to debiut autorki. Ogólnie nie jestem fanką książek fantasy, ale ta mnie wyjątkowo zafascynowała. Świat jest przecudownie napisany, z łatwością można się przenieść do uniwersum. Wizja świata, w którym każda modlitwa i afirmacja bóstw jest zakazana, jest intrygująca. W książce poznajemy czterech głównych bohaterów: Kissen, Inary, Elogasta i Skediego. To właśnie Kissen jest tytułową bogobójczynią, która zabija dla pieniędzy. „Bogobójczyni” będzie świetną pozycją dla fanów „Wiedźmina”. Dobrze napisani bohaterowie, jednak fabuła trochę powoli się rozkręca, ale w pewnym momencie nie byłam w stanie się oderwać od lektury; świetne zakończenie, przez które nie mogę doczekać się premiery kolejnych tomów. Na pewno jest to dobra pozycja dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z fantastyką.

Lubię fantastykę w której od początku dużo się dzieje. Taką, w której świat budowany jest płynnie, a autor nie skąpi na opisach, czy wyjaśnieniach. Z wyraźnymi postaciami, które łatwo zapisują się w pamięci.

I to wszystko znajdziecie w "Bogobójczyni".

Autorka serwuje nam wieloosobową narrację, co w sumie wpłynęło pozytywnie na odbiór. Mamy bóstwo bez świątyni (Skediego), dziewczynkę, która straciła wszystko (Inarę), kobietę, która tępi bogów niczym szkodniki (Kissen) oraz byłego rycerza, który poprzysiągł po raz ostatni pomóc swojemu królowi (Elogast). Cała trójka wybiera się do wymarłego miasta bogów, gdzie liczą znaleźć odpowiedzi i rozwiązania na nurtujące ich problemy.

Bogowie są nielegalni, a oddawanie im czci zakazane. Ich świątynie zostały zniszczone.

I ten wątek okazał się najciekawszy. W trakcie wyprawy bohaterów mnogość bóstw i pomniejszych bożków może przyprawić o zawrót głowy. Pojawia się też motyw starej wojny między bóstwami, która podzieliła ludzi. I taki obraz świata kupił mnie totalnie.

Ale przyznam, że początkowo miałam problem by wgryźć się w historię przez Kissen - Bogobójczyni. Wykwalifikowany zabójca na zlecenie, który ma swojego ulubionego konia, jest ponury, humorzasty i stroni od ludzi - vibe nieco podobny do Wieśka, nieprawdaż?😅 Ale to by było tyle, nie czułam tego zapowiadanego 'wiedźmińskiego' klimatu.

Jednakże lektura okazała się przyjemna, czułam, że jestem uczestnikiem wyprawy do upadłego miasta, polubiłam Inare z jej bogiem niewinnych kłamstw. "Bogobójczyni" jest pierwszym tomem trylogii i z chęcią poznam dalszy ciąg tej przygody. Debiut obiecujący i liczę na to, że historia rozwinie się w coś nieszablonowego.

Swoją drogą jedzenie i opisywanie dań w tej książce powinno otrzymać osobną nagrodę. Serio. (⁠ ⁠ꈍ⁠ᴗ⁠ꈍ⁠)

{Współpraca z @wydawnictwojaguar }

Są takie tragedie, które odciskają swoje piętno na zawsze… tragedie i klątwy. Życie Kissen nigdy nie było usłane różami. O jej losie zadecydował bezlitosny ogień i ludzie z jej własnej wioski. Wydawałoby się, że Bogobójczyni nie ma w sobie już nawet iskry wrażliwości, aż do momentu, kiedy na jej drodze staje Inara. Dziewczynka budzi w niej emocje, o których już dawno zapomniała, a co najważniejsze – widzi w niej odbicie dawnej siebie, samotnej i zagubionej. Nagle Kissen staje przed zupełnie innego rodzaju wyzwaniem. Wbrew swoim instynktom postanawia nie zabijać Skediego, bożka złączonego z Inarą, a wyciągnąć do nich pomocną dłoń… i miecz.

Elogast, były rycerz, dźwiga na swoich barkach ciężkie brzemię. Postanawia porzucić swoje nowe bezpieczne schronienie i wyruszyć na misję, aby uratować swojego przyjaciela, a jednocześnie króla. Wkrótce ścieżki wszystkich bohaterów się przecinają i obierają wspólny cel.

Autorka plecie fantastyczny świat „Bogobójczyni” grubą i krwawą nicią. Historia przedstawiona jest z czterech różnych perspektyw, co akurat dla mnie jest plusem, bo lubię poznawać bliżej bohaterów, niestety tutaj wiele rzeczy gubi się w długich i często niepotrzebnych opisach. Akcja toczy się bardzo wolno, jak na ilość dni, które mijają. Robiłam sporo przerw między czytaniem, mimo że momentami byłam naprawdę zaciekawiona i chciałam poznać ich dalsze losy.

Ogromny plus za pomysł na fabułę i kreację bogów. Skedi, bożek niewinnych kłamstewek, był bardzo intrygującą postacią i idealnie wpasował się w klimat książki. Polubiłam się również z Inarą, która mimo ogromnej straty nie straciła ducha walki. Nie polubiłam się za to z wątkiem romantycznym, wolałabym, żeby go nie było.

Mimo wszystko jest to debiut i jestem pewna, że autorka włożyła w tę książkę całe swoje serce. Moja przygoda z „Bogobójczynią” miała swoje wzloty i upadki. Zakończenie mnie pozytywnie zaskoczyło i zaciekawiło, a o świecie, który wykreowała Hannah Kaner będę jeszcze długo pamiętać.

Mam mały problem z tą książką, mianowicie moja ocena zmienia się praktycznie codziennie. Raz mówię, że mi się podobała a za chwilę że to średniaki. I takie parabole mi wychodzą.

Bardzo, ale to bardzo podobał mi się pomysł na istnienie bogów zależne od wiary i ofiar ludzi. Super przemyślane, dopracowana i ogóle brawa za to.

Mamy tu typowy motyw drogi, który idealnie pasuje do tajemniczości postaci. 3 bohaterów i małe bóstwo, każde z własnymi tajemnicami i sekretami, z każdym przebytym krokiem otwierają się, dzielą cząstką tajemnicy by na końcu wszystko nabrało znaczenia i złożyło się w całość.

I właśnie w tym co mi się podoba jest też to, co mnie nudziło. Drogowe rozmyślenia momentami były rozwlekane, coś się działo ale bez większego echa, musiałam czasem wyłuskać ważne kwestie z natłoku innych pobocznych.

Nie zaprzyjaźniłam się z bohaterami, ale też nie są na czarnej liście. Najmniej polubiłam byłego rycerza, Kissen i Inara były po prostu ok. Za to bożek niewinnych kłamstewek został świetnie przedstawiony i jego wpływ na ludzi był bardzo realnie oddany.

Walka między ludźmi, walka z bogami, tajemnice, ofiary, m0rserstwa, poświęcenie i zaufanie. To główne filary tej książki.

Jest to debiut, więc liczę że 2 tom będzie mniej rozwleczony.

Kiedy w książkowych mediach pojawiła się informacja, że na polskim rynku pojawi się powieść Hannah Kaner – wielu czytelników było tym faktem zachwyconych. Przyznaję, sama poczułam się zaintrygowana i wyczekiwałam tej premiery (choć podejrzewam, że w znacznie mniejszym stopniu niż pozostali). Kiedy Bogobójczyni znalazła się w moich rękach, mój pierwszy zachwyt dotyczył samego wydania. Jak jednak z treścią? O tym w recenzji poniżej.

Jest taka kraina, w której każdy przejaw czci wobec bogów uznawany jest za czyn zabroniony. Król, który włada tymi terenami, nakazał pozbycia się wszystkich bóstw, dzięki czemu bogobójcy mają pełne ręce roboty. Nie wszystkim jednak się to podoba. Elogast porzucił stan rycerski, na rzecz spokojnego życia. Nie wie jeszcze, że przeznaczenie ma dla niego inny plan, a mężczyzna będzie musiał ponownie chwycić za miecz. Kissen również potrafi władać tym narzędziem i znana jest jako doskonała bogobójczyni. Jej profesjonalizm ściśle przeplata się z osobistymi doświadczeniami, przez co kobieta ma uraz do wszelkich bóstw. Losy obojga zostaną połączone dzięki pewnej dziewczynce, która właśnie straciła swoich bliskich... Czy razem będą mogli stawić czoła niebezpieczeństwu? Czy będą mogli na siebie liczyć w godzinie prawdziwej próby?

Do tej powieści podeszłam z pewnymi oczekiwaniami, ale nie były one na tyle wysokie, bym rzeczywiście nastawiała się na najlepszą powieść roku. Znałam opinie innych czytelników i wiedziałam, że powstały dwie grupy – jedna ubóstwiała tę powieść, druga wręcz przeciwnie. Już po lekturze pierwszych stu stron wiedziałam, że ja raczej skłaniam się ku tej drugiej opcji.

Główna bohaterka, Kissen, wydała mi się całkiem ciekawa, jednak nie do końca wiem z jakiego powodu, ale nie potrafiłam zżyć się z nią tak mocno, jak przeważnie ma to miejsce podczas lektury wszelkich powieści. Ta postać jakoś nie zagrzała sobie miejsca w moim sercu na dłużej, a i mam wrażenie, że dość szybko uleciała z mojej pamięci. Czy to wina kreacji tej postaci, czy też mojego braku koncentracji i umiejętności wciągnięcia się w tę historię? No cóż, trudno powiedzieć. W każdym razie jest, jak jest.

Podobnie sprawa wygląda, jeśli chodzi o Elogasta. Momentami miałam wrażenie, że zaczynam poznawać go bardziej i faktycznie bardziej wczuwać się w jego przeżycia, jednak to odczucie dosyć szybko gdzieś uleciało, a ja pozostałam z pewnego rodzaju niedosytem. Tak bardzo chciałam polubić tych bohaterów bezgranicznie, ale ta książka mi tego nie ułatwiała — po prostu nie byłam w stanie tego zrobić.

Hannah Kaner ma ciekawe pióro, ale podczas lektury miałam wrażenie, że nie jest one jeszcze na tyle dobre, bym faktycznie mogła bezsprzecznie stwierdzić, iż ta książka jest rewelacyjnie napisaną powieścią. Sama fabuła od początku wydawała mi się bardzo ciekawa, jednak sposób jej przedstawienia i osadzenia w całej historii wyszedł dość... przeciętnie. Bogobójczyni, która tak kusiła mnie piękną okładką i ciekawym opisem okazała się dosyć średnią książką (nad czym ubolewam okrutnie).

Pozycja ta jest debiutem literackim i faktycznie dało się to odczuć. Autorka delikatnie eksploruje meandry fantastycznego świata, ale gdzieś zabrakło mi takiej pewności w tym wszystkim. Nie mówię, że jest to zła książka — bo nie jest i wiem, co tak bardzo przypadło do gustu innym czytelnikom. Dla mnie jednak okazała się jedną z wielu powieści fantasy, które można przeczytać i odstawić na półkę, a które nie pozostawiają po sobie głębszych przemyśleń i uczuć. Piszę to z niemałą przykrością, ale docenić muszę wszelkie sceny walki, które były napisane w sposób dynamiczny i taki, który bardzo przyciąga.

Jeśli jesteście ciekawi tego tytułu, to przeczytajcie i sprawdźcie na sobie, czy jest to powieść, która Was zachwyca. Być może będzie to pozycja, która stanie się Waszym czytelniczym odkryciem?

Nie mam wątpliwości, ze większość fantasolubów sięgnie po tę książkę ze względu na okładkę. Cudowną, dopracowaną i obiecującą wspaniałe przygody. I będzie to prawda, bowiem Hannah Kaner utkała fantasy na wskroś pyszne i wyjątkowe.

Jest to opowieść o młodej dziewczynie, która jako dziecko poniosła ogromną stratę. Cała jej rodzina została zdradzona i ofiarowana w darze bogini ognia. Ostatkiem sił, ojciec wyratował Kissen z pożogi, błagając boga wody Osidisena o uratowanie córce życia. Dziewczyna żyje, ale nie jest wdzięczna za to nędzne funkcjonowanie i poprzysięga zemstę na wszystkich bogach małych i większych. Walczy więc z nimi i nie waha się podjąć nawet najbardziej karkołomnych zadań. Los bywa przewrotny i stawia na jej drodze byłego rycerza Elogasta, a także dziewczynkę, do której "przyczepił się" mały bożek niewinnych kłamstewek.

To była absolutnie pochłaniająca lektura. Wprawdzie w powieściach fantastycznych wprowadzenie elementu drogi jest zabiegiem dość powszechnym, ale wszyscy wiedzą, że można na tym zbudować całą oś powieści. I Kaner to zrobiła. Pokazała swoich bohaterów z każdej strony; i tej dobrej, i tej złej. Rzucała im pod nogi kłody, wystawiała na próbę sił i charakterów, i świetnie opisywała to, co się wokół nich dzieje.

To dopiero pierwszy tom, ale obiecuje bardzo dużo. Nietrudno tu dostrzec wpływu naszego rodzimego Wiedźmina na tę powieść, ale tutaj to kobieta jest bezwzględną maszyną do zabijania potworów i to właśnie ona jest w stanie sobie z nimi poradzić.

Jest i fragment romantyczny, który podkreśla jedynie, że nawet najtwardsi mają serce i łakną odrobiny uczucia. Ten wątek jednak nie przejmuje dominacji nad podstawową treścią, a jedynie ją uzupełnia i dodaje nieco koloru. Nie ma więc tutaj mowy o tzw. romantasy, które ostatnio jest dość popularne.

Kaner świetnie rozpisała sobie fabułę i zakończyła powieść tak jak należy w przypadku pierwszego tomu; dała znać, że to jeszcze nie koniec i ta fantastyczna podróż dopiero się zaczyna. Czekam na tom drugi z drżeniem serca!

Lubicie książki z motywem drogi?

Mam do tego motywu ambiwalentne odczucia. Jeśli oczekuję historii spokojnej, to z przyjemnością sięgam po takie książki, jednak jeśli jestem nastawiona na bardziej wartką akcję, a otrzymuję przez sporą część książki wędrówkę bez żadnych emocji, to najzwyczajniej w świecie, czuję się zawiedziona.

Jednak czy mogę powiedzieć, że “Bogobójczyni” Hannah Kaner mnie zawiodła? Chyba jednak nie, chociaż po tym jak była promowana przez wiele osób, spodziewałam się prawdziwej petardy. Początek książki też ukierunkował mnie w przekonaniu, że będzie “ogień”, będzie akcja, walki, mordowanie, jednak wraz z każdym kolejnym rozdziałem, czułam spowolnienie akcji. Za to napięcie, jakie budowała autorka, bardzo mi się podobało. Nie zdradzała wszystkich tajemnic bohaterów, nie przedstawiała nam wprost wszystkiego, zachowała swoje działania na później, by pod koniec spuścić na nas bombę, bombę emocjonalną. O zakończeniu mogę wam napisać tylko tyle, że było warto ponudzić się miejscami, było takie, jak lubię, było odkrywanie tajemnic, była bitwa, były łzy a na koniec wielkie zaskoczenie, że to już koniec i nie ma nic więcej. Jak na debiut, to muszę przyznać, że był on udany i już wyczekuję informacji o kolejnym tomie.

Kilka lat po wojnie z bogami, która zebrała straszliwe żniwo, król zabrania oddawania czci bogom. Bogobojni poddani nie są tacy chętni by, zaprzestać modlitw i składać ofiar dla bogów, którzy w większości im pomagali. Bogobójcy dobrze zarabiają, jednak ich zawód jest niebezpieczny. Właśnie tym zajmuje się Kissen, która ma swoje powody, dla których zabija bogów. Na jej drodze staje młoda dziewczyna, która potrzebuje pomocy. Były rycerz króla, a obecnie piekarz wyrusza w tę samą podróż, by pomóc swojemu najlepszemu przyjacielowi. Ich drogi się łączą, a droga, którą zmierzają, staje się naprawdę niebezpieczna, bo w ślad za nimi podążają mordercze cienie.

Jakie macie odczucia wobec informacji, że jakaś książka jest “idealna dla fanów”... tu dodajcie tytuł książki, która jest znana i lubiana przez wielu.

Osobiście nie zwracam na nie uwagi, wolę sama przekonać się, czy coś mi się spodoba, czy znajdę jakieś podobieństwa do znanej książki. “Bogobójczyni” Hannah Kaner jest podobno idealna dla fanów Wiedźmina, cóż, znalazłam kilka podobieństw do niego, np zabójca bierze pod swoje skrzydła młodą dziewczynę, ma swojego ulubionego konia, czy ulubioną broń. Jednak to są małe smaczki dla prawdziwego fana twórczości Sapkowskiego.

Muszę podkreślić, że książka wymaga od nas pełnego skupienia. Nie chodzi tylko o skomplikowane nazwy czy imiona, lecz sama historia ma tyle wątków, że przegapienie najmniejszego szczegółu może nam popsuć odbiór całości wątku. Autorka świetnie bawiła się niedopowiedzeniami i ukrywaniem prawdy.

Spotkamy w tej dość mrocznej historii wiele osób, każda z nich opowiada swoją własną historię, raz dłuższą, raz krótszą, jednak za każdym razem zajmującą. Znajdziemy tu wiele odcieni miłości, do tego kilkoro bohaterów zmaga się z różnymi niepełnosprawnościami, co oceniam na duży plus tej książki. Nie mogę też przejść obojętnie obok bogów, bożków i bóstw, którzy przewijają się przez całą powieść. Ich różnorodność i mnogość mnie zachwyciły, bożki od całkiem błahych i drobnych spraw, po wielkich bogów, ognia czy wojny. Każdy z nich jest inny i każdy reprezentuje coś innego.

Podsumowując, nie jest to książka dla każdego. Osobom raczkującym w tym gatunku, nie poleciłabym tego tytułu, jednak fanom mrocznej, ciężkiej fantastyki już tak. Trochę denerwował mnie fakt, że momentami strasznie się nudziłam przy lekturze tego tytułu, jednak ostatecznie wiem, że sięgnę po kontynuację, ponieważ te momenty, które strasznie mi się podobały, dźwignęły tę historię i liczę, że kolejny tom już będzie o wiele bardziej zrównoważony i dostanę dużo więcej akcji w nim. Dziękuję bardzo wydawnictwu Jaguar za książkę do recenzji.

Książka idealna równocześnie dla miłośników fantasy zaprawionych w tym gatunku literackim jak i początkujących czytelnikach fantastyki.

Weterani znajdą w niej echa klasyków fantasy w stylu Wiedźmina, Conana czy historii w stylu "Samotny wilk i szczenię", ale z odpowiednią dozą oryginalności, szczególnie w przedstawionym świecie.

Początkujący czytelnicy zaś zachwycą się konstrukcją świata, ciekawymi bohaterami i wartką akcją. Będzie to też dobra droga do rozpoczęcia poszukiwania tego co lubi się w fantastyce i w przyszłości sięgnięcia po klasyków gatunku.

Na pewno "Bogobójczyni" to zaskakujący dobry i sprawnie napisany debiut, który zaskoczy nie jednego czytelnika.

Bogowie żądni krwi, polująca na nich veiga, były rycerz i osierocona dziewczynka. Jaka będzie ich wspólna historia? Porozmawiajmy.

[Współpraca reklamowa z @wydawnictwojaguar]

To jedna z książek, które wymagają większego skupienia. Taka, z którą trzeba się oczytać, przyswoić nazewnictwo i zrozumieć funkcjonowanie świata. Zostajemy wrzuceni w rozgrywającą się fabułę bez specjalnych wstępów i wyjaśnień. Mnogość zasad i postaci nie ułatwia przyswojenia wszystkich informacji, więc polecałabym tę historię osobom, które miały już styczność z fantastyką.

Moje serce skradły opisy otoczenia i wydarzeń pobocznych, które dopełniały fabułę. To właśnie one przywoływały moje skojarzenia związane z „Wiedźminem”. Nawiązań było o wiele więcej, niemniej to było moim ulubionym.

Podobało mi się, że autorka umieściła w książce wiele reprezentacji – między innymi związanych z niepełnosprawnościami, z którymi borykali się bohaterzy, a te zostały opisane bardzo prawdziwie. Wpływały na ich codzienne życie, nie były zapomniane czy spłycone. Uważam ten aspekt za bardzo pozytywny element powieści.

Między wierszami można dopatrzyć się istotnych społecznie tematów poruszanych w rozmowach bohaterów. Ten związany z boginią urody szczególnie zapadł mi w pamięci.

Fabuła była umiarkowanie przewidywalna, miała momenty wartkiej akcji i spowolnienia. Wpływał na to motyw drogi, który jest jednym z trudniejszych w utrzymywaniu napięcia i uwagi czytelnika. Moje zaangażowanie miało charakter sinusoidalny.

Najwięcej przyjemności sprawiły mi rozdziały prowadzone z perspektywy Elo. Dość łatwo było mi go polubić i to właśnie jego historia ciekawiła mnie najbardziej.

Wydaje mi się, że ta książka podzieliła czytelników - są osoby, których zachwyciła od pierwszych stron, są też tacy, którzy w ogóle jej nie czują...

Co ja mam do powiedzenia?

Otóż powieść na początku mocno mnie zaintrygowała. Wyobraźcie sobie świat, w którym z każdej potrzeby i wiary może powstać nowy bóg. Wymaga on pewnej ofiary, świątyni, ale działa na rzecz swoich wyznawców... No, na tyle, na ile mu się to opłaca- wiadomo. Bogowie są więc blisko ludzi, można z nimi rozmawiać, można z nimi pertraktować, można prosić ich o dary. Jednak gdy tych bogów jest coraz więcej, a każdy z nich wymaga wyznawców - to nie może skończyć się dobrze. W pewnym momencie doszło do wojny między dzikimi a nowymi bogami, a ludzie nie mogli pozostać obojętni.

I ten pomysł na świat totalnie mnie ujął i zachwycił.

Bohaterowie też są dosyć interesujący - piekarz, który porzucił bycie rycerzem, bogobójczyni, która nie miała łatwego życia, no i dziecko, które w dziwny sposób połączone jest z małym bogiem. I największą ciekawość wzbudziła u mnie właśnie ta najmłodsza z nich.

Jednak całość mnie za bardzo nie wciągnęła... I w sumie nie wiem do końca dlaczego. Jest to jednak debiut i pierwszy tom, więc na pewno sięgnę po drugi, by przekonać się, czy będzie lepiej, bo historia ma wielki potencjał, a pomysły tam wykorzystane do mnie przemawiają ☺️

Tej styczniowej premierze nie potrafiłam się oprzeć, gdy tylko zobaczyłam opis i okładkę. „Bogobóczyni” Hannah Kaner przykuwa uwagę, a wywołanie fanów Geralta z Rivii aż się prosi o sprawdzenie, jak bliskie prawdy jest to porównanie.

Kissen w imię bogów straciła wszystko – rodzinę, dom i zdrowie. Teraz sama jest wytrawną bogobójczynią, wierzącą, że gdy zemsta na konkretnym bogu jest niemożliwa, trzeba brać, co dają. A odkąd król zabronił oddawać bóstwom cześć, ranga takich jak Kissen znacząco wzrosła. W wyniku kolejnej tragedii na jej drodze staje 12-letnia Inara i Skedi – bożek niewinnych kłamstewek. Jak postąpi twarda bogobójczyni w obliczu nici losu? I co ma z nimi wspólnego Elogast, dawny rycerz, były dowódca w wojnie przeciwko bogom i przyjaciel króla, który podjął się dla niego ostatniej misji?

Chcecie wiedzieć, czy trafne jest porównanie tej książki do „Wiedźmina” i „The Last of Us”? Ze względu na przebieg fabuły, która w większości opiera się na motywie drogi oraz bohaterów, którzy konstrukcyjnie przywołują vibe Sapkowskiego, myślę, że nie jest to podejście błędne.

Niemniej historia jest już zupełnie inna. To świat intryg, buntu, klątw oraz wielu bóstw, które w zależności od swej domeny mogą pomóc lub zgubić ludzi. A ci po raz kolejny stają w obliczu wojny, której próbuje zapobiec jeden sprawiedliwy. Nieoczekiwane splątanie drogi trójki bohaterów prowadzi do Blenradenu, dawnego kraju bóstw. Prześladowani przez cieniste demony, każdy ze swoją misją i interesem, choć nieufni, stanowią dla siebie jedyną opcję.

Na pewno nie jest to książka łatwa – konstrukcja świata bywa zawiła i nie wszystko ma swoje wytłumaczenie; traficie też na kłopotliwe nazewnictwo. Zdecydowanie bliżej jej do high fantasy niż popularnych ostatnio romantasy, choć i ten wątek tu znajdziecie – subtelny i epizodyczny, ale jest. Ale ta drużyna… Bezwzględna bogobójczyni o złotym sercu, dziedziczka-sierota związana z bożkiem oraz zgryźliwy, samotny wojownik to szare moralnie postaci, do których zapałacie sympatią. Warto zaznaczyć, że Kissen to kobieta zmagająca się na co dzień z niepełnosprawnością.

Sądzę, że książka, mimo iż intrygująca, nie przypadnie do gustu każdemu. Jest specyficzna, brutalna, nieco mroczna, chwilami chaotyczna i nie wszystko wydaje się sensowne, jednak z tego zamętu wyłania się ciekawy koncept. Warto pamiętać, że to debiut, stąd wiele można wybaczyć. A ostatnie 100 stron jest pełne akcji, napięcia i kilku ciekawych zwrotów.

Najlepiej przekonajcie się sami, czy ta historia jest dla Was. Ja na pewno sięgnę po kolejny tom.

Hanna Kaner stworzyła niepowtarzalny i bogaty świat, o którym aż chce się czytać. Stworzyła również ciekawą, skomplikowaną grupę bohaterów, których darzy się różnymi rodzajami uczuć, ale dalej chce się czytać ich przygody (nawet jeżeli nie do końca ich lubimy). Byłam szczerze zdziwiona kiedy okazało się, że "Bogobójczyni" to debiut autorki - całość jest tak dobrze napisana i skonstruowana. Kupiłam bo spodobał mi się opis i okładka, a okazało się, że to jedno z ciekawszych fantasy z jakim ostatnio miałam do czynienia.

"Istoty mocy, duchy obdarzone życiem i wolą za sprawą ludzkiej miłości i strachu, emocji na tyle silnych, by z nich czerpać. Ludzie byli głupi, a bogowie - okrutni."

" - Zemsta zajmuje całe życie - powiedziała cicho. - Czasami... musisz brać to, co się da."

Czytacie fantastykę? Macie w planie tę książkę?

"Bogobójczyni" kusiła mnie odkąd zobaczyłam okładkę. Miałam wobec niej wysokie oczekiwania. Tempo tej powieści jest nieśpieszne, szczególnie na początku. Do momentu spotkania ze sobą Elogasta, Kissen i Inary z bożkiem o imieniu Skediceth, nie działo się zbyt wiele. Na szczęście później już akcja nabrała tempa. Poznajemy nowy świat, który był za mało wykreowany, i bohaterów, którzy mnie zachwycili!

Walki, klątwy, bogowie i boginie, kłamstwa, zemsta, poświęcenie, miłość, przyjaźń, zaufanie, sekrety. To wszystko sprawia, że ciągle chcemy więcej. Złapałam się na tym, że byłam zła, bo musiałam przerwać czytanie. Im głębiej w treść tym lepiej czułam się czytając. Autorka potrafiła mnie zaskoczyć, a ja zatapiałam się w tej historii niczym klątwa rzucona na ofiarę. Odczuwałam mocno emocje bohaterów, współczułam im, wspierałam, chciałam potrząsnąć by się opamiętali. Byłam w tym świecie razem z nimi i też miałam ochotę wziąć miecz w dłonie.

Jedno co mnie tu boli to scena seksu. Moim zdaniem w ogóle nie powinno jej być, to raz. A dwa, dziwnie się czułam czytając słowo prezerwatywa. Wiedząc, że w tle są zamki, rycerze, bogowie, założyłam, że jesteśmy raczej w jakichś dawnych czasach. Może mylnie? Jednak to mi zupełnie tu nie pasowało. O wiele lepiej byłoby bez tego krótkiego wątku romansu.

"Bogobójczyni" to zaledwie wstęp do kolejnych tomów trylogii Upadli Bogowie. Pomimo tego mankamentu powyżej, jestem niesamowicie ciekawa dalszych losów bohaterów. Za dużo niewiadomych i bardzo rozbudzona moja ciekawość. Końcówka sprawiła, że chcę dużo więcej! Takie zakończenie było idealne.

„Bogobójczyni” to debiut Hannah Kanner, a zarazem pierwszy tom cyklu pod tytułem Upadli Bogowie. Zobaczyłam zapowiedz tej książki i wiedziałam, że bardzo chciałabym ją przeczytać. Zależało mi na poznaniu pióra autorki, wizji, jej kreatywności, a także bohaterów. Książka dotarła do mnie przed Sylwestrem i od razu zaczęłam ją lekko podczytywać, byłam zbyt podekscytowana, aby pozwolić jej na czekanie na swoją kolej.. Autorka potrafiła rozpocząć historię z przytupem, sprawiła, że szalały we mnie emocje, nie chciałam, aby toczyło się to w taki sposób, jednak wszystko ma gdzieś swój początek. Niektóre przykre, tragiczne wydarzenia ofiarowują siłę i chęć zemsty, tylko czy bohaterka nie da się jej pochłonąć?

Główną bohaterką książki autorstwa Hannah Kanner pod tytułem „Bogobójczyni” jest Kissen, dziewczyna, jako dziecko przeżyła niewyobrażalną stratę, jej blizny nosi na własnym ciele. Żyje w krainie, w której król zabronił oddawania jakiejkolwiek czci bogom, bóstwom, nawet, jeśli nie wszyscy się z tym zgadzają. Dziewczyna jest profesjonalistką, niesamowita, bogobójczyni ma własne powody, przez które trudni się właśnie tym zajęciem. Jej droga przetnie się z pewną dziewczynką, dziedziczką wysokiego rodu, która pozostała sama na świecie. Straciła dom, bliskich, poczucie bezpieczeństwa. Elogast jest weteranem walczącym z własnymi demonami, nie chciał dłużej być rycerzem, potrzebował spokoju, jednak nie będzie my on dany. Pomimo koszmarów wojennych jego wsparcie będzie konieczne, jakie niebezpieczeństwa spotkają po drodze?

Świat wykreowany przez Hannah Kanner w „Bogobójczyni” był tak żywy, pełen historii, starożytnych istot, mitologii. Przedstawione bogactwo fabularne dawało wiele możliwości, ofiarowało nam unikalne wyznania i sprzecznymi ideałami, które wywołały intrygi. Postacie były tak prawdziwe i ludzkie, niedoskonałe, posiadające wiele wad, jak i zalet, co czyniło je tak interesującymi. Kissen jest idealną siłą napędową w całej tej historii, przeszłość ją prześladuje, jej płomienie walczą z jasnością przyszłości. Ma cel w swoim życiu, który kieruje jej każdy krok, ale wszystko to się zmienia, gdy spotyka pewną dziewczynkę. Kissen jest zaciekłą i wytrwałą postacią, która pod warstwą szorstkości ukrywa współczucie i chęć ochrony jej bliskich. Czasami bywa impulsywna, co prowadzi do niektórych wydarzeń, ale jej zdolność do uczenia się, także na własnych błędach, była czymś, co naprawdę zrobiło na mnie wrażenie. Fabuła zabiera czytelnika w krętą przygodę zakorzenioną w świecie przepełnionym magią. „Bogobójczyni” jest jednym z lepszych debiutów, które przeczytałam, dojrzałość w stylu pisania autorki idealnie przekazuje i odzwierciedla historię i uczucia. Bogowie nie są dobrzy, są chciwi, domagają się złota, kultu, poświęcenia, w ten sposób rozpoczynają się wojny, a one odbierają życie. Wszystkie sceny były przemyślane, tempo było płynne, nic nie pozostawiono sobie i przypadkowi.

Jeżeli każda książka w tym roku będzie taka jak "Bogobójczyni" to będę przeszczęśliwa :)

Książka ta jest naprawdę wyjątkowa. Autorka umiejętnie łączy ducha starszych powieści fantasy z nowoczesnym podejściem do tego gatunku. Nie przynudza, tworzy interesujący świat i różnorodnych bohaterów. Akcja to pędzi, to spowalnia w odpowiednich momentach aby budować klimat, nakreślać bohaterów i zainteresować czytelnika swoim światem.

"Bogobójczyni" może i nie jest zaskakująca, ale ma w sobie coś co przyciąga od samego początku. A później chce się tylko więcej i więcej :)

Przysiadając do tej powieści miałam w głowie recenzje, które czytałam i słowa, że jest to taki drugi Wiedźmin. Jako oddana fanka tamtej historii wiedziałam, że w takim wypadku muszę sięgnąć po ten tytuł.

Cóż muszę przyznać, że rozumiem skąd się brały takie porównania, jednak nie do końca się z nimi zgadzam.

Największą robotę w tej książce robił klimat. Buntownicy, bogowie, bogobójczyni i wszystkie polityczne aspekty połączone z ciekawym systemem magicznym mocno oddawały swego rodzaju vibe powieści o tym słynnym wiedźminie.

Tutaj bohaterowie jako oddzielne postacie były w porządku. Jakoś ani mi nie wadziły, ale też nie sprawiały, że siedziałam z zapartym tchem czy czasem coś złego ich nie spotka. Byli mi raczej obojętni, a przynajmniej tak było dopóki nie pojawił się wątek romantyczny.

Nie potrafiłam uwierzyć w te uczucia, które rzekomo się między nimi narodziły. Były dość mocno wymuszone i przez to miałam wrażenie, że zostały wepchnięte na siłę, bo pewnie jak wszyscy wiemy teraz romanse w fantastyce są mocno na topie.

I jeszcze jedna rzecz, na którą ja zazwyczaj nie zwracam uwagi jednak w tym przypadku mocno ona mi się rzucała. Język, był dość specyficzny. Raz był powiedziałabym bajkowy a innym razem prosty. Drobne literówki i powtarzalność imion czy słów w małych odstępach też nie poprawiło mojej oceny.

Zdecydowanie na plus wypada, że czytało mi się ją ekstremalnie. Gdy już do niej porządnie przy siadłam, to lada moment i był koniec.

Jako całość mimo wad uważam, za ciekawą rozrywkę. Na pewno nie mam uczucia, że straciłam czas i raczej sięgnę po kolejne tomy gdy pojawią się na rynku.

[ współpraca reklamowa @wydawnictwojaguar ]

"Bogobójczyni" liczy sobie niespełna 400 stron, więc jeśli wciągniecie się tak samo mocno jak ja w burzę rozgrywanych wydarzeń, być może przeczytacie ją w jeden wieczór. Warto było zarwać noc dla powieści Hannah Kaner, ponieważ otaczająca mnie klimatyczna magia, mnogość zakazanych bóstw a także pewien charyzmatyczny bohater zamknięty w postaci zwierzęcia, pobudzały moją wyobraźnię, kusiły nowymi wyzwaniami i pozwalały zaangażować się w niebezpieczeństwa, których rozwiązywanie dawało mi ogromną satysfakcję, Oto historia zdecydowanie warta uwagi, która - mam nadzieję - w kolejnych tomach wypadnie równie dobrze.

Nowy, fantastyczny świat, niebezpieczni bogowie, zakazana wiara i jeszcze to PRZEPIĘKNE wydanie? POPROSZĘ! 😍

Uwielbiam poznawać te wszystkie nowe światy, odkrywać ich zakamarki i tajemnice. Hannah Kaner stworzyła bardzo ciekawy system wiary i to właśnie bogowie zainteresowali mnie w tej książce najbardziej. Z ciekawością śledziłam również wątek Inary. Zaintrygowała mnie tajemnica jej pochodzenie oraz więzi ze Skedim i jestem bardzo ciekawa dalszego rozwinięcia jej historii.

Były też wątki, które nie do końca mnie przekonały i wydawały się niedopracowane, jak np. wątek Elogasta i króla. Romans pomiędzy główną dwójką bohaterów też do mnie nie trafił. Wydawał się taki upchnięty na siłę, bo wypada żeby był, ale czy ktoś go kupił? 😅 Ale biorąc pod uwagę, że to debiut, to na pewne rzeczy przymyka się oko. Potencjał jest tu spory, a zakończenie daje nadzieję na mocne rozwinięcie tej historii!

Choć fabuła snuje się powoli i jest dość prosta, to z przyjemnością poznawałam ten świat. "Bogobójczyni" to ciekawy początek świetnie zapowiadającej się serii. Mam nadzieję, że kolejne tomy będą tylko lepsze 😃

@elizaartsoul

Perfekcyjne fantasy - wciągające i bogate w wątki. Autorka stworzyła niesamowity i żyjący świat, o którym chce się czytać. Każda strona jest bogata w informację o bohaterach i świecie - nie czuć w ogóle znudzenia. Trochę szkoda, że końcówka rozpoczyna wątek romantyczny, oby szybko autorka go ucieła bo to jedyna rzecz, która mi sie nie podobała. Czekam na kolejne części :)

“Pogrzeby są dla żyjących. Zmarłych nie obchodzi, co robi z nimi świat”.

W krainie król zabronił oddawania czci bóstwom, nakazał usunięcie, wszelkich śladów ich istnienia. Bogobójcy mają pełne ręce roboty. Jednak są tacy, którym decyzja władcy bardzo się nie podoba. Kissen jest bogobójczynią, pała chęcią zemsty. Skedi jest bogiem kłamstwa, bez świadomości tego kim jest, Elogast jest tajemniczym byłym rycerzem. Ich losy w pewnym momencie się krzyżują. I Ina dziewczynka, która została bardzo dotknięta przez zły los, straciła wszystko. Wszyscy wyruszają na pełną niebezpieczeństw wyprawę, przygód im nie brakuje, a dookoła świat zniszczony przez chciwość bogów i ludzi.

Zaskakujący pomysł i wykonanie. Fabuła zajmująco poprowadzona, przenosi nas dziwny, trudny i jednocześnie fascynujący świat. Opisy otaczającego świata przykuwają uwagę, nasza wyobraźnia ma pole do popisu. Na duży plus zasługują wykreowani bohaterowie, to postacie niejednoznaczne, o specyficznych, czasami trudnych osobowościach. Każdy z nich kieruje się czymś innym, ma jakiś swój cel, swoje tajemnice. Nie wszystkich polubiłam, nie dało się. I postacie drugoplanowe, jest ich całkiem sporo, każdy coś wnosi do całości.

Mroczny, niepokojący świat, wyraźnie wyczuwalna ciężka, gęsta atmosfera. Poczucie beznadziei wiruje w powietrzu. Źli, chciwi, okrutni bogowie, którzy by istnieć, potrzebują ofiar i wiary. Nasi bohaterowie napotykają na wiele przeciwności, walka i wędrówka staje się ich codziennością. Próbują znaleźć odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Do tego dochodzi zmaganie się z własnymi lękami, słabościami, brakiem zaufania, wzajemne oskarżanie i kłótnie. Zajmująco ukazany wątek miłosny, a obok wątek o niepełnosprawności, czy LGBT.

Powiew świeżości i pozytywne zaskoczenie. Czytanie od początku do końca było przygodą i niespodzianką. Czekam na kontynuację. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :)

Nie jestem może zbytnią fanką literatury fantazy, lecz z miłą chęcią przeczytałam debiutancki thriller z tego gatunku. "Bogoójczyni" tak mnie wciągnęła w swoją fabułę, że aż szkoda było mi odłożyć ją na półkę. Lecz nie leży już na niej, moje nastoletnie wnuki dorwały się do lektury i żałują, że brakuje im czasu na czytanie, a do ferii jeszcze dwa tygodnie...

Nie ma tu wielu głównych bohaterów, poznajemy młoda kobietę Kissen, której ojciec zakochał się w morskim bogu, a później cała rodzina została zabita przez fanatyków bogini ognia, jej udało się uniknąć spalenia, lecz odniosła wiele ran i jest niepełnosprawną osobą. Kissen została bogobójczynią, bo w jej królestwie walczy się z bogami chcącymi panować.

"Kissen nie wyczuwała tego, co bogowie: strachu, nadziei, rozpaczy - emocji, którymi lubili się bawić, ale o które nie dbali. Wiedziała jednak, co ich porusza, czego pragną."

Nieco inną, chociaż łudząco podobną historię ma Inara, która jest dziedziczką roku Craier, dziewczynka straciła w pożarze matkę i cały dwór, uratował ją przed wejściem w płonące ruiny mały bóg Skediceth, który nie posiadając swojej świątyni i nie wiedząc nic o swoim pochodzeniu, jest ciągle przy dziewczynce i jest z nią niejako związany. Skedi to bóg małych kłamstw, nie tylko potrafi je rozpoznać, lecz także wmówić innym kłamstwo.

"Nie odbiegła daleko, zanim Skedi nie poczuł mocnego szarpnięcia za serce. Inara wydała stłumiony okrzyk i upadła, gdy niewidzialny łańcuch, który ich spajał, naprężył się."

Elogast natomiast jest weteranem wojny z boginią ognia i przyjacielem króla, lecz porzucił swój rycerski stan i chce zapomnieć o koszmarze wojny i żyć spokojnie. Został więc piekarzem, niestety, jego plany spokojnego życia nie do końca wypaliły.

Co może połączyć małą dziewczynkę, która została sama na świecie, za towarzysza mając tylko małego boga kłamstewek z waleczną bogobójczynią oraz z emerytowanym rycerzem?

Wiadomo, że każdy z nich ma swoje skryte tajemnice oraz wiele wspomnień z przeszłości, często dość bolesnych i trudno się ich pozbyć, lecz równie trudno o nich mówić.

W każdym razie, cała trójka podąża do Blenraden, miasta bogów, chcąc uzyskać odpowiedzi na swoje pytania. Każdy z nich jest zupełnie inny, ale razem tworzą swego rodzaju drużynę, bo łatwiej w grupie wędrować i odpierać ewentualne niebezpieczeństwa. Czy uda im się dotrzeć do miasta? Co, lub kto czeka ich w podróży?

Z każdą stroną dowiadujemy się coraz więcej o panujących w królestwie zasadach, poznajemy nowych bogów i ich wielbicieli. Poznajemy również wiele pobocznych postaci, które pośrednio również mają wpływ na całą fabułę. Motyw wędrówki przewija się przez całą książkę. A nie jest to łatwa podróż, gdyż trudno zaufać komuś ledwo poznanemu, z którym na dodatek więcej nas dzieli niż łączy. A każdy z nich ma inna misję do wykonania...

Na plus tej książki do mnie przemawia oczywiście piękna okładka. Jako okładkowa sroka jestem niepoprawna, lecz nie można przejść obojętnie od tej oprawy, dopracowana niemal w każdym calu...

Zakończenie wskazuje od razu na kontynuację a czytelnik zostaje sam z wieloma pytaniami. Czekam więc na dalszą część i mam nadzieję, że będzie to krótki czas.

Książkę przeczytałam dzięki Pani Marcie Kucharz oraz Wydawnictwu Jaguar, za co bardzo dziękuję.

Genialny początek nowej sagi fantasy. Do książki przyciągnęła mnie okładka i opis. Bardzo lubię liczne mitologie wymyślane w powieściach fantastycznych, a tutaj mamy zmierzch mitologii, gdzie główną postacią jest tytułowa Bogobójczyni - osoba polująca na bogów (można porównać ją do naszego Wiedźmina). Kaner pisze ostrożnie, ale z rozmachem - mocno skupia się na budowie świata oraz bohaterów. Jest to pierwszy tom, więc fabuła rozwija się powoli, ale gdzieś od połowy czyta się bardzo szybko. Mam nadzieję, że niedługo będzie dane nam sięgnąć po drugą cześć, bo zakończenie jest bardzo satysfakcjonujące!