Bez Ciebie nie ma lata. Lato. Tom 2

Po skończeniu lektury pierwszego tomu trylogii Lato postanowiłam czym prędzej zabrać się za lekturę kolejnej części. Wiedziałam już, że historia Belly i jej bliskich nie jest czymś, co zapadnie mi w pamięci na całe lata, jednak nie spodziewałam się tego, iż w tej właśnie książce odnajdę aż tyle ładunku emocjonalnego, choć przecież jest to najzwyklejsza na świecie młodzieżówka. Co mogę więcej powiedzieć na temat tej pozycji? Przekonajcie się sami.

Belly jeszcze do niedawna nie potrafiła wytrzymać bez chociaż jednej myśli na temat wakacji w Cousins Beach. Teraz jednak chce zrobić wszystko, by ostatni rok zniknął bezpowrotnie i nigdy się nie wydarzył. Rodzina Conrada i Jeremiaha przeżywa prawdziwe chwile grozy i wydaje się, że absolutnie nikt nie będzie w stanie im pomóc. Walka z chorobą Susannah, ich matki, jest trudna, ale chłopcy robią wszystko, by ją wygrać. Dla Belly jednak lata już nie ma. Wakacje straciły sens. Co, jednak jeśli tylko dziewczyna będzie zdolna do tego, by zebrać całą ich trójkę z powrotem w domku na plaży i naprawić to, co zepsuła? Czy jest jeszcze szansa na happy end?

Przyznam szczerze, że główna bohaterka zaczęła mi działać mocno na nerwy. Choć byłam w stanie zrozumieć jej postępowanie, to jednak bywały chwile, gdy miałam ochotę sobie z nią poważnie porozmawiać. No ale jestem w stanie jej to wybaczyć - człowiek w momencie wielkich życiowych zmian ma prawo popełniać błędy i robić wiele dość ryzykownych rzeczy. Belly nie jest ostatecznie aż tak denerwującą bohaterką, jak jej przyjaciółka, która dostała tutaj o wiele większe pole do popisu. Taylor to toksyczna dziewczyna, która absolutnie wszystko musi mieć pod kontrolą, a gdy nie podoba jej się coś, co robi Belly – natychmiast chce to zmienić. Ona musiała mieć wszystko dopasowane pod siebie, a to było po prostu denerwujące. Nie polubiłam tej postaci i mam szczerą nadzieję, że już więcej nie będę musiała mieć z nią do czynienia.

Jenny Han po raz kolejny udowodniła mi, że potrafi pisać. Lekka i wakacyjna powieść z cukierkową okładką skrywa w swoim wnętrzu temat przygnębiający, a jednocześnie bardzo ważny. Powolna utrata kogoś, na kim zależy nam najbardziej na świecie, jest bolesna i nie da się tego zmienić - tak po prostu jest. Wątek ten został przedstawiony w sposób ciekawy i dobry. Podczas lektury ani razu nie odczułam zgrzytów przy tych fragmentach i z tego bardzo się cieszę.

Drugi tom trylogii Lato był dobry, czerpałam przyjemność z jego lektury, a jednak... czegoś mi tutaj zabrakło. Nie było już tutaj tej magii, jaką poczułam przy poprzedniej części. Ubolewam nad tym, ponieważ spodziewałam się czegoś bardzo dobrego. Czyżby książkę dopadła klątwa drugiego tomu? No cóż, bardzo możliwe. Wiem jednak, że z chęcią sięgnę po zakończenie tej historii i sprawdzę, jak poradzi sobie autorka. Od tego będzie też zależał fakt, czy sięgnę po inne książki Jenny Han, ale to już sprawa bardziej z przyszłości.

Jeśli szukacie czegoś lekkiego, przyjemnego i do przeczytania na raz, to zdecydowanie mogę polecić Wam te książki. Miłośników czegoś bardziej rozbudowanego odsyłam jednak do innych tytułów, ale oczywiście do niczego nie zmuszam. Czekam na zakończenie historii Belly i liczę na coś naprawdę dobrego.

,,Bez ciebie nie ma lata" to drugi tom trylogii ,,Lato". Akcja książki rozpoczyna się rok po wakacjach opisywanych w poprzedniej części.

W życiu głównych bohaterów zaszły duże zmiany, niektóre niestety bardzo przykre. Poznajemy dalsze losy postaci, dowiadujemy się również więcej na temat ich wspólnej przeszłości. Podobnie jak w poprzednim tomie, ważną częścią historii jest sfera uczuciowa głównej bohaterki.

🏖️🏠

Ta część jest zdecydowanie poważniejsza od poprzedniej. Autorka traktuje tutaj o bolesnej utracie bliskiej osoby, mówi o tym, jaki wpływ ma to na rodzinę. Nie jest to książka, w której wakacyjna sceneria jest tą jedyną, jak w przypadku "Tego lata stałam się piękna".

Ta część była dla mnie bardziej zróżnicowana i angażująca. Więcej się tu działo, byłam też mocniej zżyta z bohaterami i intensywniej przeżywałam ich emocje.

Niestety w dalszym ciągu niektóre postaci mnie irytowały (głównie Belly, Conrad i Taylor). Przyznaję, że Belly od poprzedniego tomu jakby nieco dojrzała, ale mimo wszystko czasem jej zachowania były dla mnie niezrozumiałe.

Uważam, że ta seria ma w sobie coś magnetycznego, co sprawia że wręcz ,,sama się czyta". Myślę że to kwestia wakacyjnego klimatu, interesujących relacji oraz młodzieńczego pierwiastka. Dodatkowo powieść kończy się w przełomowym momencie, co sprawia że nie mogę się doczekać ostatniego tomu.

Przyznam się szczerze, nie jestem nastolatkiem, więc rzadko sięgam po książki przeznaczone dla młodego czytelnika. Z racji, że akurat nie miałem nic ciekawego pod ręką, a moja córka skończyła właśnie tę książkę, postanowiłem sięgnąć po nią z "braku laku". Nie jest powieść na miarę Sienkiewicza, ale przyjemnie mi się ją czytało. Nie nudzi, akcja jest całkiem ciekawa i nie przynudza. Myślę, że mogę polecić ją każdemu młodemu człowiekowi, jako typową "książkę do poduszki". Ode mnie stawiam cztery gwiazdki na pięć.

Książkę dostałam od mojego chłopaka na urodziny. Mówił, że bardzo mu się podobała, więc postanowiłam również ją przeczytać. Całkiem przypadła mi do gustu. Bardzo podobał mi się wątek zaginięcia jednego z bohaterów. Miało to w sobie coś z kryminału. Chętnie zajrzę po inne książki Jenny Han, bo jeśli są tak samo fajnie napisane, z chęcią również je przeczytam. Jestem wdzięczna mojemu chłopakowi, że podarował mi tę książkę. Sama nigdy o niej nie słyszałam, a tak, wiele bym straciła. Ode mnie zasłużona dziesiątka. 

Wychowuję samotnie córkę. Dokładam wszelkich starań, aby miała lepiej ode mnie i chcę, żeby wyrosła na inteligentną, mądrą kobietę. Staram się zachęcać ją czytania, aby nie siedziała tylko ze smartfonem w ręku. Kupiłam jej tę książkę. Z początku miała trochę oporów, ale zaobserwowałam, że po kilku rozdziałach książka ją pochłonęła. Doceniam, że są jeszcze takie książki, które sprawiają, że młodzi ludzie potrafią oderwać się od technologii i docenić słowo pisane. Ode mnie i od mojej córki stawiam książce ocenę 10. 

Przeczytałem niedawno pierwszy tom tej książki i z niecierpliwością czekałem aż kurier przywiezie mi tom drugi. Książka jest fascynująca, a wątek zniknięcia jednego z bohaterów sprawiał, że nie mogłem się od niej oderwać. Świetnie zarysowani bohaterowie, ciekawie opowiedziana historii. Czego chcieć więcej? Może tego, żeby książka była nieco dłuższa, bo udało mi się ją skończyć w dwa wieczory. Chętnie zapoznam się z resztą książek tej autorki, bo pisze naprawdę świetnie. Ode mnie zasłużona dziesiątka.

Przeczytałem niedawno pierwszy tom tej książki i z niecierpliwością czekałem aż kurier przywiezie mi tom drugi. Książka jest fascynująca, a wątek zniknięcia jednego z bohaterów sprawiał, że nie mogłem się od niej oderwać. Świetnie zarysowani bohaterowie, ciekawie opowiedziana historii. Czego chcieć więcej? Może tego, żeby książka była nieco dłuższa, bo udało mi się ją skończyć w dwa wieczory. Chętnie zapoznam się z resztą książek tej autorki, bo pisze naprawdę świetnie. Ode mnie zasłużona dziesiątka.

To co mi się podoba w tej książce to fakt, że narracja prowadzona jest przez dwie osoby. Pozwala to lepiej wczuć się w daną sytuację. Książka jest naładowana emocjami, które na początku były dla mnie trudne do ogarnięcia. Bo tyle działo się naraz i z każdą stroną ich ilość narastała, ale trzeba na to spojrzeć z innej strony. Gdyby nie te emocje, to ta książka nie byłaby takim fenomenalnym hitem. Powiem Wam, że ta autorka już na zawsze skradła moje serce, bo wie jak poruszyć najczulsze struny takimi historiami.