Be My Ever. Tom 1

Długo nie mogłam się zdecydować czy chcę ją przeczytać, ale sięgnęłam po nią i nagle się skończyła.... Naprawdę szybko się ją czyta.

Dużo w niej emocji. Potrafi wzruszyć, ale również rozbawić.

Warto po nią sięgnąć.

Polecam.

Everlee Jones po dramatycznych przeżyciach zostawia dom i przeszłość przeprowadzając się dziesięć stanów dalej do akademika na uniwersytecie. Plan na przyszłość? Stać się niewidzialną i po prostu żyć jak najbardziej normalnie, bez większych przyjemności, na które, w jej mniemaniu, nie zasługuje. Los ma jednak inne plany i stawia na jej drodze Mavericka – sportowca i działacza społecznego, który za wszelką pragnie ofiarować jej uczucie, bezpieczeństwo i wyzwolić od mrocznych wspomnień. Jednak przeszłość zawsze, w najmniej oczekiwanych sytuacjach, o sobie przypomina…

Na początku spodziewałam się kolejnego uroczego, uniwersyteckiego romansu z szarą myszką i popularnym futbolistą w rolach głównych. I cieszę się, że autorka obrała całkiem inny kierunek, a w relację głównych bohaterów wplotła naprawdę spore przeszkody i trudne tematy takie jak życie w przytłaczającym poczuciu winy, destrukcyjne myśli, toksyczna miłość, łatwy dostęp do broni, czy w końcu zwrócenie uwagi na niebezpieczeństwo dla dzieci, jakie kryje się za niepozornymi przedmiotami w domu. Bardzo podobał mi się również motyw poezji i zajęcia jednego z profesorów, który dał studentom wolną rękę na wyrażenie siebie.

I byłoby idealnie, gdyby nie romans głównych bohaterów, który zagrał mi dopiero po połowie książki. Nie jestem przekonana do wątku instant love, czyli natychmiastowej miłości, którą Maverick zapałał do Lee. Przez większość książki ona była dla niego złośliwa, a on desperacko próbował przychylić jej nieba. Za to uwielbiam postacie poboczne jak Haven, Ash czy cudowni rodzice Ricka. Przez nich uwielbiam tę książkę (bo w końcu przeczytałam ją w jeden dzień).

PS: czytajcie drugi tom, bo im dalej tym lepiej

Ucieczka to ostateczny krok na jaki się decydujemy. Ale zawsze z tyłu głowy mamy, że w końcu przeszłość nas dopadnie, jeżeli nie zmierzymy się z nią. Choćby nie wiem jaka była. Everlee chciała zacząć od początku. Studia na drugim krańcu kraju miały być nowym początkiem.

„Całe życie otaczała mnie masa ludzi, a teraz zostałam sama jak przysłowiowy palce. I to środkowy. Przez własną głupotę, naiwność, bezmyślność.”

Maverick jak tylko widzi dziewczynę, od razu wie że chce ją dla siebie. Chce ją uratować. Chce być jej rycerzem, który wybawi ją od wszelkich złych rzeczy. Ale czy Everlee na to pozwoli ? Czy zaufa ponownie mężczyźnie i odda mu swoje serce ?

„Może nasze losy są zapisane w gwiazdach, ale nasze uczucia, emocje i doświadczenia zapisane są w bliznach. Nasze serca są jak czarne skrzynki samolotów.”

Książka, która zdecydowanie jest napisana takim językiem, który łapie za serce i w każdym zdaniu jest jakieś przesłanie. Jednak początek mnie trochę nudził. Te ciągłe potyczki, odpychanie Ever były trochę dla mnie czytelnika męczące. Kiedy akcja zdecydowanie się rozkręciła i nabrała pełnego tempa książka się skończyła.

Cała otoczka i bohaterowie poboczni przypadli mi do gustu. Cały klimat collage dało się zdecydowanie podczas lektury odczuć. Jednak za ten początek daje tej książce mocną 8!

"Coffee time, my dear?"

“Nasze serca się jak czarne skrzynki samolotów.”

“Be my ever” to najnowsza książka Julii Biel, rozpoczynająca nową serię, wydana przez Wydawnictwo Media Rodzina.

Everlee zostaje przyjęta do East Coast University i zamierza wyjechać, nie oglądając się za siebie. Chce spalić wszystkie mosty. Everlee rozpoczyna swoją przygodę po drugiej stronie Ameryki - w New Jersey. Zostawia za sobą piekło, które zgotowała sobie i bliskim.

Dziewczyna planuje nie rzucać się w oczy, przetrwać i, co ważne, nie popaść w depresję. Jednak wszechświat ma dla niej inne plany – pech chce, że zwraca na nią uwagę przystojny i utalentowany sportowiec – Maverick. Chłopak pozwala sobie na wiele, nawet wtedy, kiedy dziewczyna zupełnie go ignoruje lub prosto z mostu mówi, że ma dać jej spokój. Stosuje nawet praktyki, które zawstydziłyby niejednego jaskiniowca :)

Postaci w książce są wykreowane tak, że na długo zapadną nam w pamięć. Podobała mi się dość nierówna walka Everlee z całym światem i przeszkody, jakie napotykała na swojej drodze. Z jednej strony próba izolowania się, odcięcia od wszystkiego, pozostawienie za sobą poprzedniego życia, a z drugiej strony demony przeszłości, analiza, wracanie pamięcią i za pomocą mediów do osób, od których próbowała się odciąć. Z jednej strony momentami miałam ochotę potrząsnąć dziewczyną, z drugiej – miałam świadomość tego, że nie bez przyczyny znajduje się w tym miejscu, a nie gdzie indziej, i jest, jaka jest. Jest słaba, nieprzystępna, radzi, a w zasadzie nie radzi sobie na swój własny sposób. Tylko czy to jest powodem do krytyki? Często w literaturze spotykamy postaci silne, charyzmatyczne, które potrafią odciąć się od czegoś zupełnie, stworzyć swoje drugie życie ot tak. Ale czy nie realniej jest, gdy jednak idzie to jak po gruzie? W tej właśnie formie i za sprawą sytuacji Everlee mamy dostarczone przez autorkę ważne tematy, ale w przystępnej formie.

Z drugiej strony mamy postać, której kibicujemy. Jest nią z pewnością Maverick, który stara się uratować Everlee niczym rycerz na białym koniu, ale ona zdecydowanie mu to utrudnia. Jest to chłopak, który ma również wiele za sobą i stara się to przepracować.

Autorka pokazuje nam, że każde czyny, zachowania maja swoje konsekwencje, a to, jakich wyborów dokonujemy, zaważa na naszym życiu, ale też i na odczuciach innych. Tutaj ważne jest patrzenie wewnątrz siebie, ale i szersze rozumienie, że egoizm i zatracenie się we własnych problemach nie zawsze wychodzą nam na dobre. „Be my ever” to książka o rozpoczynaniu od nowa, nowych rozdziałach, poczuciu winy, o głębokich ranach, ale też ich rozdrapywaniu. Jest to książka o zatracaniu się w czymś, co powinniśmy zostawić za sobą… ale jak?

Julia Biel nie przebiera w słowach. Gdy chce – rozczuli do granic możliwości, a gdy trzeba - wali prosto z mostu. Pióro autorki jest tak lekkie, tak przyjemne, a do tego tak błyskotliwe, że czytamy zwykłą książkę, a czujemy się tak, jakbyśmy byli obok Julki i słuchali jej opowieści. Autorka umie chwycić za serce, rozbawić, rozczulić.

Julia Biel jak zawsze wciąga, angażuje i sprawia, że nie chcemy odkładać książki ani na chwilę. Gdybym miała wybrać się na bezludną wyspę i zabrać ze sobą tylko kilka książek, to na pewno znalazłabym miejsce w walizce na twórczość Julii. To są książki, które można czytać, kończyć i czytać od nowa. Są jak pierwsze promienie słońca po długiej fali pochmurnych dni. Jak pierwsze truskawki w sezonie, jak arbuz w środku lata, jak gorąca kawa od rana na rozbudzenie. Ten tom nie dostanie ode mnie jednak najwyższej noty wśród książek autorki, ale i tak bardzo lubię styl pisania Julii Biel. Chociaż jest to dobry wstęp do serii. Ciężko mi w zasadzie też ocenić książkę, ponieważ z jednej strony mam styl, który lubię, ironię, humor, błyskotliwość, a z drugiej postać Everlee i Mavericka, do co których mam wiele zastrzeżeń. Przykładowo, analizując pozytywne i negatywne aspekty książki:

W książce pojawia się wiele fragmentów, które chciałoby się pozaznaczać lub wypisać gdzieś, nawet oprawić w ramkę i powiesić na ścianie. Jeden z nich bardzo mi się spodobał:

"Odpowiednie podejście pozwala przywrócić właściwą perspektywę. Czasem trzeba stanąć na głowie, żeby się przekonać, że nie zmienimy świata. Jedyne, co jesteśmy w stanie zrobić, to patrzeć na niego pod wybranym kątem." – i to właśnie jest to, o czym myślę, gdy mówię o Julii Biel. Te teksty są naprawdę dobre, inne są zabawne, inne do bólu prawdziwe. W książce pojawiają się także wiersze, jest to wszystko ujęte w bardzo fajny sposób.

Z drugiej strony jednak:

Minusem książki jest jak dla mnie momentami zbyt wyidealizowane zachowanie Mavericka i to, że naprawdę od początku do końca uganiał się za Everlee, wyczuwając szóstym, zmysłem jej problemy, chociaż jej zachowanie było chamskie, niestosowne i zupełnie nie na poziomie. Tutaj właśnie wracamy do momentów, w których chciałam potrząsnąć Everlee. No tak się nie robi. Maverick ugania się za Everlee, mało co w ogóle o niej wiedząc i próbując ją uratować od jeszcze nie wiadomo czego. Everlee zaś, jeśli już nie chciała kontaktu z chłopakiem, mogła przynajmniej zachowywać się kulturalniej i sensowniej. Może nie wtedy, kiedy chłopak dochodzi do tych „jaskiniowczych” zachowań, ale wcześniej czy później, kiedy to ona była po prostu chamska, a on zupełnie nie chciał źle. No i przede wszystkim, nie czułam jakiejś większej chemii między bohaterami. Było odtrącanie, była a la obsesja, ale to nie było to samo, co wcześniej, przy poprzednich książkach autorki.

Ale ogólnie to mamy dobrą akcję, humor, nie ma nudy, postaci są z pewnością charakterystyczne i wyróżniające się… Może nadmiernie analizuję zachowanie bohaterów, może nie powinnam, ale skoro mają za sobą poważniejsze i naprawdę traumatyczne przeżycia, to i mogę ich oceniać surowiej, bo nie są naiwnymi nastolatkami, patrzącymi na świat przez różowe okulary… No cholera, nie wiem jak mam ocenić tę książkę.

Mam nadzieję, że mój wywód pozwoli Wam zrozumieć mój punkt widzenia i to, że z jednej strony to była fajna książka, a z drugiej – zabrakło mi wiele w kreacji bohaterów, zabrakło mi tych "poprawnych" cech, "poprawnego" zachowania, bo to pojawia się bardzo późno, w zasadzie jest zapowiedzią kolejnych tomów. Teraz dominuje egoizm Everlee i jej ocenianie po pozorach, nie rozumiejąc nawet sytuacji. Tak czy inaczej, takie osoby żyją wśród nas i jako przedstawienie sytuacji, to właśnie było dobre. Nie umniejszam traumie Everlee, po prostu skoro chciała zacząć od nowa, mogła też nie oceniać, nie krytykować, nie szukać zła tam, gdzie naprawdę go nie było.

Podsumowując, książka jest naprawdę w porządku, ale z Everlee nie polubiłabym się. Zbyt wiele w niej tego, czego staram się unikać. Może to być formą drogowskazu dla osób, które zrzucają na margines to, że naprawdę każdy z nas ma swoje problemy, traumy i demony przeszłości.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorce - Julii Biel i Wydawnictwu Media Rodzina.

Jestem pewna, że Julii Biel nie muszę nikomu przedstawiać. To jedna z topowych polskich autorek i aż wstyd mi się przyznać, że „Be My Ever” było jej pierwszą książką po jaką sięgnęłam.

Everlee postanawia zacząć wszystko od nowa, po tym jak jej życie rozpadło się na kawałki. Opuszcza rodzinną miejscowość i przenosi się na drugi koniec kraju. Tam dzień po dniu stara się budować swoją codzienność. Na jej drodze staje Maverick, czyli przystojny i zabawny sportowiec, który skrywa w sobie mrok i tajemnice, podobnie jak Everlee.

Pierwsze co przychodzi mi na myśl, gdy myślę o tej powieści to niecodzienna chemia pomiędzy dwójką głównych bohaterów. Od ich pierwszego spotkania czuć, że są oni dla siebie stworzeni. Ich przekomarzanie się było urocze i bardzo mnie bawiło. Maverick to idealny partner dla zamkniętej w sobie Everlee. Dziewczyna momentami mnie irytowała, ale Maverick wyciąga na światło dzienne wszystkie jej pozytywne cechy.

Oprócz humoru ta powieść skrywa w sobie wiele bólu i smutnych emocji. Zarówno Everlee jak i Maverick naprawdę wiele przeszli w życiu i każdy z nich radzi sobie z traumą na swój sposób. Cudownie było obserwować jak Everlee powoli i spokojnie otwiera się na uczucia, walczy z demonami przeszłości i próbuje na nowo zaufać osobom, które pojawiają się w jej życiu. Przed tą bohaterką na pewno jeszcze dużo pracy, ale wiem, że jest ona na dobrej drodze.

Bardzo podoba mi się też ten specyficzny amerykański klimat powieści. Autorka sprytnie wplotła w fabułę elementy, które pozwoliły mi wyobrazić sobie te wszystkie typowe wydarzenia.

Nie mogę oczywiście pominąć końcówki i nie wspomnieć o tym, że złamała mi ona serce. Myślę, że rozumiem jednak, dlaczego Maverick zachował się tak, a nie inaczej. Przed nami zapewne wielka próba dla związku naszych głównych bohaterów. Z niecierpliwością wyczekuje więc kolejnej części.

„Be My Ever” to powieść młodzieżowa, jednak ja uważam, że sięgnąć po nią może każdy. Julia Biel w piękny sposób czaruje czytelnika. Sprawia, że człowiek uśmiecha się do książki, by zaraz potem uronić łzę nad losem bohaterów. To jednak czyni tę powieść realną i niezwykle prawdziwą.

Everlee zaczyna od nowa. Studenckie życie ma sprawić, że choć na moment zapomni o tym, co zostawiła za sobą. Na horyzoncie pojawia się Maverick, całkowicie niestereotypowy przystojniak, który bierze dziewczynę na celownik, mając nadzieję, że wyciągnie od niej najgłębiej skrywane tajemnice. Ale jak to bywa z przeszłością, lubi odezwać się w najmniej oczekiwanym momencie…

Szukacie historii, która wciągnie Was od pierwszych stron? Zabierze w podróż po rollercoasterze pełnym skrajnych emocji? Przedstawi dojrzałych bohaterów o przeszłości, jakiej się nie spodziewacie? W takim razie koniecznie sięgnijcie po “Be My Ever”! Mam za sobą wszystkie książki Julii Biel i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że BME jest najlepsza z nich. Wspaniała i rozbudowana fabuła. Everlee i Maverick, którzy nie raz i nie dwa rozgrzeją Wasze serce, by chwilę później rozbić je na milion kawałków. Zadziorne i dopieszczone dialogi, których nie znajdziecie nigdzie indziej. I wiecie, co jest w tej książce najlepsze? Że to nie jest taka tam sobie pokręcona historia romantyczna dwojga młodych dorosłych. Tych dwoje niesie ze sobą ogromne brzemię, wspomnienia, które z pewnością chcieliby wykasować ze swoich głów. Autorka doskonale połączyła ze sobą te miłosne i poważne motywy, dając nam powieść, od której po prostu nie sposób się oderwać. Pokochałam bohaterów, choć przyznaję, że zdarzyło mi się wywrócić oczami, gdy czytałam, co wyrabia Everlee. Podziwiam Mavericka. Nie łatwo jest wyobrazić sobie, jak silne musiało siedzieć w nim uczucie, że pomimo tylu porażek, nadal nie odpuszczał. Zakończenie pozostawia czytelnika w pewnym zawieszeniu. Mnie pozostawiło także z uczuciem satysfakcji, myślą “o Boże, nareszcie!” (kto dotarł do końca, na pewno wie, skąd właśnie taka myśl). Z “Be My Ever” spędziłam cudowne godziny, lecz było mi zdecydowanie za mało. Uwielbiam tę emocjonalną huśtawkę i nie mogę się doczekać, aż w moje ręce trafi kontynuacja!

Everlee przenosi się aż dziesięć stanów, by na studiach zacząć nowe życie. Choć troski, wspomnienia, poczucie winy wypełniają ją całą chce zacząć żyć. W akademiku poznaje Ami i jej dziewczynę, które już pierwszego dnia wyciągają ją na imprezę. Tam poznaje przystojnego Mavericka, przed którym ostrzegają ją koleżanki. Mimo wszystko nie jest nim zainteresowana.

Maverick to footbolista, który w swoim życiu przeszedł wiele. Teraz stara się pomagać innym. Głównie zapewnić bezpieczeństwo w domach, gdzie o wypadek nie trudno. Jest wytrwały i gdy coś sobie postanowi musi to mieć. Everlee stanowi dla niego wyzwanie. Pragnie jej. Intryguje go swoją niedostępnością. Czy pozwoli mu się zbliżyć? I co będzie gdy przeszłość zapuka do drzwi dziewczyny?

Kocham książki Julii. To już nikogo nie powinno dziwić. Historie, które tworzy są młodzieżówkami, ale niosą w sobie ważne przesłania, nie brak w nich trudnych tematów z których można wiele wyciągnąć. Dlatego myślę, że ta książka jest idealna zarówno dla młodszych jak i starszych, bo każdy w niej znajdzie coś dla siebie! ❤️

Everlee odpycha Mava i choć czasem mnie to wkurzało, było smutno to ją rozumiałam. Nie wiem jak postąpiła bym na jej miejscu. To co ją spotkało jest tak straszne, niewyobrażalne, ale założę się że gdzieś na świecie jest osoba, która takie rzeczy przeżyła i musi żyć z traumą, poczuciem winy i odtrąceniem. Zaślepiona miłością do nieodpowiedniej osoby, straciła tak wiele... Maverick też był takim skrzywdzonym chłopakiem, który zasługiwał na szczęście i właśnie przez to było mi cholernie smutno, że Lee go tak na każdym kroku odpychała.

Całym sercem chce wam polecić tę piękną, wzruszającą, przepełnioną bólem powieść. Nie zawiedziecie się. Spędzicie miło czas, a wasze serduszko pęknie na pół, by poskładać się na nowo. Polecam Wam serdecznie!

Czasem by odciąć się od demonów przeszłości i znowu zacząć żyć, trzeba uciec naprawdę daleko. To właśnie postanowiła zrobić Everlee. Dziewczyna zaczyna właśnie nowe, w teorii szalone i beztroskie studenckie życie dziesięć stanów od rodzinnego domu. Niestety szybko okazuje się, że odległość nie ma znaczenia, kiedy koszmary tkwią w mocno zakorzenione w umyśle. Każdy mógłby się nabrać na jej pozornie szczęśliwą maskę, ale nie Maverick Frost. Od kiedy zobaczył Everlee po raz pierwszy, wiedział, że zrobi dla tej dziewczyny wszystko. I bez problemu odgadł, że nosi ona w sobie ogromny ból, tak podobny do jego własnego. Tylko czy da się ocalić dziewczynę, która nie chce być uratowana?

„Be my ever”, to klasyczny przykład new adult, ze wszystkimi niezbędnymi elementami i maksymalnie wykorzystanym potencjałem. Nie zabrakło tu znanych z gatunku schematów, takich jak ucieczka, rozpoczynanie nowego życia, mroczna i bolesna przeszłość, która pozostaje tajemnicą do końca, ale pióro Julii Biel sprawia, że całość wcale nie wydaje się schematyczne i oklepane. Wręcz przeciwnie. Autorka potrafi sprawić, że klasyczne elementy nabierają uroku i świeżości, a od kolejnych rozdziałów wręcz nie można się oderwać.

Istnieją dwie bardzo charakterystyczne cechy, z którymi kojarzy mi się pióro autorki. Po pierwsze humor – Julia Biel jak nikt inny potrafi tworzyć zabawne sceny i dialogi rodem z najlepszych komedii romantycznych. Przekomarzanki głównych bohaterów, to jeden z głównych atutów książki, a humor równoważy dramatyczną stronę tej historii. Po drugie – autorka zawsze poświęca wiele uwagi kreacji bohaterów i tworzy wielowymiarowe i niezapomniane postaci. Tak było również tym razem. Z miejsca pokochałam Mavericka, który wcale nie pasował do schematu napakowanego futbolisty. Owszem, wygada dobrze i wie jak to wykorzystać, ale jest też wrażliwcem piszącym wiersze, angażuje się w działalność charytatywną i jest po prostu dobrym człowiekiem, na którego zawsze można liczyć.

Everlee z kolei, to prawdziwa lodowa księżniczka. Jest zimna, niedostępna i otoczona grubym murem za który nikogo nie wpuszcza. Choć ma dobry powód, by nikomu nie ufać, wkurzało mnie jak agresywna była w stosunku do Mava. Początkowo ich podchody i uniki były zabawne i elektryzujące, ale im lepiej się poznawali, tym bardziej denerwowało mnie zachowanie Everlee. Rozumiem jej obawy, ale biedny Mav obrywał okrutnie, chociaż nie zrobił nic złego. Wręcz przeciwnie, im był bardziej cierpliwy i troskliwy, tym boleśniej dostawał po tyłku. Niestety mimo wszystkich okoliczności łagodzących nie polubiłam i nie zrozumiałam głównej bohaterki, która na siłę starała się być negatywną postacią.

„Be my ever” wzbudziło we mnie całą masę emocji od euforii po irytację. Jednej strony kocham tę historię, a z drugiej jej nienawidzę. Choć podobało mi się w niej niemal wszystko bardzo drażniło mnie zachowanie głównej bohaterki. Mimo wszystko jestem zadowolona z lektury i nie mogę się doczekać kontynuacji. Czekam na nią bardzo, bo zakończenie oczywiście nastąpiło w najgorszym możliwym momencie. Jeśli lubicie new adult, motyw poskromienia złośnicy i emocjonalne roller coastery będziecie zachwyceni tą historią.

Książka, którą otwiera opowieść o tym, że wszystko zaczyna się od kropki.

Książka, która kończy się kropką.

Książka, gdzie pomiędzy kropkami czają się emocje, które poruszają i przenikają do duszy i serca.

Wydawać by się mogło, że to będzie typowa książka o amerykańskich nastolatkach uczęszczających na studiach. Ale spokojnie. To tylko pozory. Zresztą jeśli czytaliście już jakieś książki Autorki, to wiecie, że ona z czegoś typowego, potrafi stworzyć coś niezwykłego. I tak jest również w przypadku "Be my Ever". 💖

Historia zawiera wszystkie elementy, które czynią książki Julii fenomenalnymi. Będzie mogli się pośmiać. Nie zabraknie moich ulubionych słownych przepychanek, sarkazmu i wymiany wiadomości. Przy okazji Autorka przeniesie Was w do Stanów, które są bliskie Jej sercu. A to czuć to czytając tę książkę. Jeśli nigdy nie kochaliście żadnego samochodu, to tu z całą pewnością poczujecie coś do pewnego środka transportu. Co jeszcze? Trochę sportu nie zaszkodzi, ale czegoś dla przeciwwagi również nie. Czego? Poezji. I choć zawsze wydawało mi się, że ten gatunek nie koniecznie do mnie przemawia, tak tu mnie zachwycił. Jest czymś nowym, czymś świeżym i czymś co zdecydowanie nawet laikom przypadnie do gustu. 💖

Ale jest też druga twarz tej historii.

Everlee i Maverick. Dwójka młodych ludzi, którzy na swoich barkach niosą trudną przeszłość. Ból i cierpienie, które jest w ich sercach sprawia, że nie potrafią sobie wybaczyć. A jak mają korzystać z życia, gdy żyją przeszłością? Tego możecie dowiedzieć się sięgając po "Be my Ever".

Przeżyjcie razem z bohaterami ich radości, a także cierpienia. Przyszykujcie się na niezwykłą i poruszającą historię, która zaskoczy Was nie raz.

Przy okazji myślę, że sprawi, że serce zabije Wam szybciej. Albo zatrzyma się w miejscu. No cóż. Niczego nie mogę obiecać. Jednak mogę zagwarantować, że kosmicznie warto przeczytać tę książkę. Ona zmieni Wasze życie i śmiało może stać się Waszym Ever. 💖

"Be my ever" to najnowsza pozycja spod pióra Julii Biel, cenionej przez polskie czytelniczki autorki serii "To nie jest do diabła lovestory."

Jak autorka wypadła w całkiem nowej odsłonie?

Według mnie, Julia Biel doskonale sprostała zadaniu, wręczając w ręce czytelników historię, która rozgrzeje ich serca i nie raz przyprawi o uśmiech na twarzy.

Pełne zabawnych porównań i nawiązań do popkultury dialogi, łagodzą słodko-gorzką historię bohaterów, którzy próbują uciec przed demonami własnej przeszłości.

"Be my ever" to historia przesiąknięta do cna klimatem stereotypowego amerykańskiego uniwersytetu. W tej pozycji znajdziemy wszystko, to co w tym stereotypie kochamy. Wliczając w to szalone imprezy, aż po przystojnych footballistów.

"Be my ever" to zabawna i urocza powieść, która z pewnością skradnie serca nastoletnich czytelniczek.

Dla mnie była niewymagającą i lekką lekturą, przy której miło spędziłam czas.

W "Be my ever" poznajemy historię głównej bohaterki Everlee, która ucieka przed swoją przeszłością do innego stanu Ameryki, by tam wieść nudne i "grzeczne" życie zwyczajnej studentki. Dziewczyna postanawia nie pakować się w tym roku w żadne kłopoty. Jednak to kłopoty znajdują ją i to już pierwszego dnia jej pobytu na uniwerku!

Te kłopoty noszą imię Maverick. Mav jest popularnym i umięśnionym footballistą, który bierze sobie Lee na swój celownik.

Czy w "skutym lodem" sercu dziewczyny znajdzie się miejsce na zaloty owianego złą sławą Mavericka?

O tym przekonajcie się już sami!

Nie jestem w stanie zliczyć, ile razy ten szalony duet przyprawił mnie o szczery uśmiech na twarzy. Sarkastyczne docinki i przekomarzania Lee i Mavericka to prawdziwa wisienka na torcie!

Jestem ciekawa dalszych losów bohaterów i z niecierpliwością wyczekuję kontynuacji tej książki!

Gorąco polecam!

Ocena 7/10

Czasami ucieczka wydaje się najlepszym wyjściem, jedynym ratunkiem. Niestety nasze demony przeszłości nieustannie podążają za nami. I dopadają nas w najmniej spodziewanym momencie.

Minął już tydzień od premiery, a ja wciąż mam szeroki uśmiech na twarzy, gdy tylko myślę o losach Everlee i Mavericka. Na co dzień raczej stronię od młodzieżówek, jednak dla @[Adres usunięty] zawsze robię wyjątek - skradła ona moje serce serią TNJDDLS (szczególnie drugim tomem!), a jej najnowsze dzieło jedynie utwierdziło mnie w fakcie, że potrafi pisać cudowne, poruszające historie.

"Be My Ever" to romans new adult przesiąknięty stopniowo rodzącą się chemią i ogormną dawką dobrego humoru, wprost uwielbiam te słowne utarczki i wzajemne przekomarzania głównych bohaterów. I chociaż wątek miłosny sam w sobie jest dosyć lekki i przyjemny w odbiorze, tak w jego tle Julia porusza o wiele cięższe, przytłaczające tematy - społeczne odrzucenie, utratę najbliższych, życie w nieustannym poczuciu winy. Nie sposób nie wspomnieć również o pojawiającej się momentami dosyć nietypowej narracji, a mianowicie prowadzonej w formie wymienianych wiadomości. Ten element stał się bezsprzecznie swoistym wyróżnikiem twórczości autorki i nadaje jej świeżości.

Czy możemy przez chwilę pozachwycać się jeszcze samą okładką? Ja wiem, że to raczej drugoplanowa kwestia, jednak ta od razu przyciąga wzrok - ukłony dla grafika, naprawdę kawał dobrej roboty!

Cóż, jeżeli jesteście fanami twórczości Julii, to "Be my every" jest lekturą obowiązkową. Jeśli jednak nie mieliście jeszcze z nią styczności... nie zastanawiajcie się ani sekundy dłużej, jeśli już czytać młodzieżówki, to właśnie takie! Nie tylko wywołujące uśmiech, ale i zmuszające do chwil refleksji - polecam i z ogormną niecierpliwością wyczekuję drugiego tomu.

Jedni uzależniają się od Nutelli, drudzy od tatuaży, a ja chyba uzależniłam się od twórczości Julii Biel. Naprawdę, niewielu jest autorów, którzy swą twórczością tak bardzo mnie do siebie przyciągają, a jeszcze mniej jest takich, którzy potrafią mnie przy sobie zatrzymać na dłużej, coś jednak czuję, że tej autorce to się uda.

Nie ukrywam, że sięgając po najnowszą powieść Julii, robiłam to trochę w ciemno ;) Ot, zaufałam ładnej okładce z cudowną kolorystyką. Za czytanie zabrałam się nawet bez wcześniejszego zapoznania się z opisem, co raczej mi się nie zdarza, ale to również pokazuje, jak bardzo ufam autorce. I teraz następuje ten moment, w którym muszę napisać, że mój instynkt chociaż raz wziął się do roboty, zakasał rękawy i mnie nie zawiódł!

Bo „Be My Ever”, to historia obok, której nie powinno się przechodzić obojętnie.

Bo „Be My Ever”, to niesamowite poczucie humoru autorki, które rozbawia do łez.

Bo „Be My Ever”, to olbrzymia dawka emocji, przez które czytelnik czuje się na rollercoasterze.

Bo „Be My Ever”, to jedna wielka zagadka, którą rozwiązuje się z wypiekami na twarzy.

Bo „Be My Ever”... to książka totalnie w moich klimatach!

Jest naprawdę wiele rzeczy, za które mogę pochwalić tę książkę. Świetnie wykreowani bohaterowie (czas rozprawić się ze stereotypem głoszącym, że każdy przystojny sportowiec, swą inteligencją może konkurować jedynie z średnio inteligentną amebą!), otaczające ich tajemnice (niebanalne, chwytające za serce i... będące przestrogą, która może Czytelnikom otworzyć oczy), świetne umieszczenie akcji w Ameryce (bez zbędnych błędów i rażących niedopatrzeń) i przy tym lekki, łatwo przyswajalny styl pisania.

Podsumowując: z czystym sumieniem mogę polecić tę pozycję i z (nie)cierpliwością wypatruję jej kontynuacji, bo czuję, że jest na co czekać!

Każda kolejna historia spod pióra Julii Biel jest dojrzalsza, dotykająca coraz to mroczniejszych demonów władających życiem bohaterów. I choć wydaje mi się, że jej błyskotliwy styl jest już na najwyższym poziomie – okazuje się, że może być jeszcze lepiej. Pod płaszczykiem ironii i sarkazmu skrywają się ludzkie tragedie, które nie pozwalają zasnąć spokojnym snem. Wina jest w tej historii motywem przewodnim, a sposób jej zobrazowania, strona po stronie, przyczynił się do rozpadnięcia się mojego serca na milion kawałków. Dlaczego nie można wniknąć w historię, by tak po prostu przytulić fikcyjną postać? Pozostaje mi tylko wziąć w objęcia samą książkę, która wdarła się szturmem w moje myśli. Julia Biel dobitnie uświadamia czytelnikowi, że najtrudniej jest wybaczyć temu, na kogo mamy największy wpływ – samemu sobie. Ta fabuła przekracza granice powieści młodzieżowej, odznacza się jeszcze większą dojrzałością, a także problematyką, która nie odnosi się już tylko do konkretnej grupy wiekowej. Nadal jest to jednak tak charakterystyczne pióro Julki, żartobliwe i urocze, za którego sprawą kąciki ust czytelnika mkną ku górze, które odpręża i w którym można się zatracić na kilka długich godzin. Miłość mieni się na kartach tej powieści nieskończoną ilością odcieni, a nakreślone przez autorkę uczucia mogą nie tylko dodawać bohaterom skrzydeł, ale również je im podcinać. Pokochacie tę historię tak samo mocno, jak poprzednią serię autorstwa Julii Biel, to wam mogę z całą pewnością zagwarantować. I z całą pewnością nie będziecie się mogli doczekać kontynuacji, bo autorka zawsze kończy swoje książki tak, że chce się głośno krzyczeć z niecierpliwości, z bezsilności i z narastającej każdego dnia ciekawości. „Be My Ever” to zabawa słowem, lekkie pióro i tematy, które ani trochę zabawne nie są – Julce udało się to wszystko gustownie połączyć. Przygotujcie się, że będziecie zaglądać do treści zawsze, gdy znajdziecie wolną chwilę, a tak naprawdę porzućcie wszystkie obowiązki, bo nie będziecie mogli się od niej oderwać aż do ostatniej strony!

Jeśli myślicie, że autorka pokazała wszystko, na co ją stać w „To nie jest, do diabła, love story”, sprawdźcie „Be My Ever”. Odnajdziecie tam Julię Biel, jakiej jeszcze nie znacie. Najnowsza powieść autorki jest nie tylko bardziej dojrzała i dopracowana, Julia ujawniła w niej swój kolejny talent. Wszyscy, którzy czytali jej poprzednią serię wiedzą, że autorka zostawia w swoich powieściach kawałki swojego serca, albo nawet całe. Znają jej doskonałe poczucie humoru i język cięty jak brzytwa, który wkłada do ust swoim bohaterom. To wszystko znajdziecie też w „Be My Ever”, ale odkryjecie też coś nowego, o czym do tej pory nie wiedzieliście. Otóż, Julia pisze poezję. Mało tego, robi to świetnie. Wiersze zawarte w tej publikacji ujmują za serce, bawią, uczą i wiele więcej. Jeśli Julia wypuściłaby w świat swój tomik poezji, byłabym pierwsza w kolejce, aby go przeczytać. A poezji nie lubię. Cudo moi drodzy. Cudo!

W „Be My Ever” zachwyca wszystko. Lekkość, z jaką autorka posługuje się słowem i dowcipem, znajomość świata, który opisuje, doświadczeń, które stają się udziałem bohaterów. Książkę czyta się płynnie, szybko i z prawdziwą przyjemnością. Każde zdanie budzi zainteresowanie kolejnym zdaniem, a treść pełna prawdy, szczera i autentyczna pozwala na przeżywanie opisywanych wydarzeń, jednocześnie zostawiając przestrzeń dla wyobraźni czytelnika. Jak już pisałam, „Be My Ever” jest książką dużo bardziej dojrzałą niż debiut autorki, problemy bohaterów również takie są. Z jednej strony ma to związek z ich wiekiem, z drugiej z faktem, że warsztat autorki od czasu TNJDDLS bardzo się rozwinął. Zarówno Everlee, jak i Mavericka otacza mgiełka tajemnicy. Żadne z nich nie jest tym, za kogo się podaje, każde skrywa coś przed światem. Maverick to przystojny, utalentowany futbolista, który może odganiać się od kobiet. Sprawia wrażenie pewnego siebie, wyluzowanego człowieka, jednak w środku to poeta, który walczy z własnymi demonami. Podobnie jak Everlee, z tą różnicą, że u niej nie widać ani pewności siebie ani luzu. Jest bardzo niepewna siebie, nie czuje się swobodnie w nowym miejscu, nie umie się dopasować. Kiedy Lee i Mav wpadają na siebie na imprezie, chłopak od razu zauważa, że dziewczyna skrywa jakąś tajemnicę. Nie działa na nią jego urok, nie działają sztuczki, których przecież Maverick normalnie nawet nie musi stosować. Everlee jest wyjątkowa pod wieloma względami i to w niej chłopaka przyciąga. Ona z kolei nie potrafi zrozumieć, dlaczego ten chłopak tak się na nią uwziął, dlaczego próbuje się dowiedzieć o niej czegoś więcej, dlaczego stara się odkryć jej sekrety, które pogrzebała głęboko i na zawsze.

Co tu dużo mówić, jestem zakochana w Mavericku! I jestem pewna, że chłopak znajdzie swoje stałe miejsce w sercu wielu czytelniczek. Bohaterowie powieści Biel są barwni, świetnie nakreśleni i nie mówię tu jedynie o głównych postaciach, ale też o pobocznych, których, równie ciekawe, historie zostały umiejętnie wplecione w fabułę. Łatwo ich sobie wyobrazić, nie da się ich pomylić z kimkolwiek innym, bo każdy z nich jest inny, obdarzony całą paletą cech, tych pozytywnych i negatywnych również. Dzięki temu, że bohaterowie mają swoje słabości i swoje za uszami, wydają się bardziej prawdziwi, bardziej ludzcy. Podobnie rzecz ma się ze światem przedstawionym. Akcja powieści dzieje się w Ameryce, co w przypadku polskich autorów jest dość ryzykownym posunięciem, bo niestety od razu można wyłapać, że nie wiedzą, o czym piszą. Nie tutaj. Tutaj wyraźnie widać, że autorka zna opisywane miejsca, prawdopodobnie sama w nich była, dlatego jej opisy są tak sugestywne i przyciągające, że choćby z ich powodu ciężko jest się od lektury oderwać. Na ogromne brawa zasługuje również piękna, przyciągająca wzrok okładka powieści, obok której nie da się przejść obojętnie. A także tekst pozbawiony jakichkolwiek błędów stylistycznych, interpunkcyjnych i innych. Książki Biel (i w ogóle wydawnictwa) to jakość sama w sobie, a najnowsza książka autorki tylko ten fakt potwierdza.

Jeśli pokochaliście „To nie jest, do diabła, love story”, „Be My Ever” spodoba Wam się jeszcze bardziej. Autorka udowadnia, że nawet bardzo wysoko postawioną poprzeczkę da się przeskoczyć, że nie ma rzeczy niemożliwych. Książka zachwyca nie tylko świetnym humorem, ale też dojrzałością, ciekawym spojrzeniem na życie i wnikliwym podejściem do ważkich tematów. No i oczywiście rewelacyjnymi portretami bohaterów, w których można zakochać się od pierwszego wejrzenia. Polecam!

Jak duże poczucie humoru może mieć jedna osoba? Julia Biel udowadnia, że nieskończenie wielkie! Jeśli sądziliście, że Ella i Jonasz z TNJDDLS mają języki ostre jak brzytwa, musicie poznać Everlee i Mavericka! Dodajcie do tego amerykański klimat, niebanalną fabułę i całe morze emocji, a dostaniecie książkę idealną.

Takie słowa napisałam zaraz po zakończeniu lektury, na świeżo, mając ciągle w głowie wszystko to, co wydarzyło się w książce.

“Be My Ever” to trochę takie TNJDDLS, ale na sterydach. Jest tak samo cudowna, zabawna i trafiająca prosto w serce, a przy okazji mnóstwo w niej akcji - i to takiej, której się nie spodziewacie! W dodatku w tej książce Julia udowodniła, że wybitnie wychodzi jej nie tylko pisanie prozy, ale też poezji!

Cóż, ta autorka po prostu ma to do siebie, że niby wiesz, czego możesz się po niej spodziewać, a wtedy wchodzi ona (cała na biało) i ciska w Ciebie taką bombę, że nie możesz się pozbierać! I to właśnie zrobiła przy Be My Ever.

Co ja się będę rozwodzić - kupujcie, wypożyczajcie, czytajcie! Warto

CZY DA SIĘ ZACZĄĆ OD NOWA?

Everlee ucieka na drugi koniec kraju, by zacząć od nowa, ale czy uda jej się to, gdy w głowie nadal siedzą stare demony? Maverick w oczach Everlee widzi ból i rany, które są mu tak bardzo znajome. Czy będzie próbował "naprawić" dziewczynę? Czy da naprawić się kogoś, gdy samemu trawi się swoją traumę?

Czytając Be my ever czułam podobny klimat jak w przypadku książek niemieckich autorek young adult. Kampus, nowi ludzie, nowe sytuacje, zazwyczaj jakieś traumy, z którymi muszą poradzić sobie bohaterowie i cała paczka znajomych, wśród których nawiązują się bliższe przyjaźnie, miłość. Uwielbiam takie tematy, więc z ogromną przyjemnością pochłonęłam wstęp do nowej serii Julii Biel. Poważne tematy były zgrabnie zbalansowane z humorem, dzięki czemu czytało się bez problemów. Do tego podobało mi się to, że nawet jeśli Everlee i Maverick byli naszymi głównymi postaciami, to jednak gdzieś w tle autorka coraz wyraźniej kreśliła nam kolejnych bohaterów i ich historie. A czuję, że w kolejnych tomach będzie ich jeszcze więcej i dzięki temu nie będzie mowy o nudzie, czy zmęczeniu tematu. Na plus również zwrot akcji, chociaż nie było to coś całkowicie nieprzewidywalnego, bo od dłuższego czasu można było się tego spodziewać, ale jednak autorka z wyczuciem poprowadziła ten wątek. A zachowanie Mavericka na końcu wzbudziło moją ciekawość. Wiem, jak zapewne potoczą się losy Ricka i Lee, ale i tak już czekam na kolejny tom.

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, w których mamy naprzemiennie pierwszoosobową narrację z perspektywy Everlee oraz Mavericka. Dzięki temu możemy lepiej poznać naszych bohaterów, ale nie odkrywają przed nami wszystkich kart od razu, wszystko dzieje się w swoim czasie. Do tego, w książce jest wiele wstawek w postaci rozmów na WhatsApp, wierszy, ulotek. Stanowi to pewnego rodzaju urozmaicenie, dzięki któremu fajniej się płynie przez książkę. Styl pisania autorki jest prosty i lekki, podszyty jakimiś grami słownymi, żarcikami. Czytało mi się naprawdę miło i bez zgrzytów.

PODSUMOWUJĄC

Be My Ever to naprawdę udany wstęp do serii, którą z czystym sercem mogę polecić miłośnikom książek young adult. To historia, która poza warstwą rozrywkową porusza również poważniejszą tematykę, a autorka robi to w sposób zgrabny i delikatny. Nasi bohaterowie nie są idealni, a pod ich skórą siedzą demony, z którymi muszą walczyć. Jest także poczucie winy i okropny smutek. Ale właśnie dlatego można dostrzec w nich człowieczeństwo, a może nawet cechy wspólne z nami samymi.

Serdecznie polecam!

Amanda Says

To jedna z nielicznych premier, którą wyczekiwałam z utęsknieniem. Julia Biel świetnie wykreowała bohaterów w TNJDDLS dlatego cieszyłam się jak dziecko na nową historię. Z ciężkim sercem piszę Wam, że to nie była instant love. A recenzja będzie gorzko-słodka. Ale od początku.

Zacznę od gorzkiej strony.

Mam problem z początkiem historii, a szczególnie ze współlokatorką głównej bohaterki Abi i jej dziewczyną Scar. Mam wrażenie, że dziewczyny są toksyczne i bardzo zwracają uwagę na wygląd. Nie do końca rozumiem takie zachowanie na studiach...

Przede wszystkim ogromnie i szalenie żałuję że w książce, której akcja rozgrywa się w USA wszystkie wiersze nie są po angielsku. Mam świadomość, że nie wszyscy umieją w angielski, ale tłumaczenie z tyłu albo pod spodem byłoby znacznie lepsze. Szczególnie, że w książce występują różne formy w tym fraszki. Trochę to dziwnie brzmi gdy tytuł To Coffee Time, a czytając pojawia się słowo ino. Wiersze są naprawdę piękne i wzruszające ale wolałabym sama je kontemplować.

W historii pojawia się pewne zdanie, które wybiło mnie z rytmu czytania. Są to myśli głównego bohatera, który daje nam do zrozumienia że gdyby to nie była rzeczywistość a książka - recenzentki mogłyby mu tego nie wybaczyć. I po tym zdaniu dalsze czytanie było nieco utrudnione, nie mogłam wczuć się w historię.

Główna bohaterka powieści Everlee jest nie do polubienia. Nikt mnie tak nie irytował jak ona. Przeżyła okropne rzeczy, ale nie byłam jej w stanie współczuć, po prostu nie czułam nic. Nie potrafiła podjąć ani jednej decyzji, nie wiedziała czego chce, mówiła jedno a robiła drugie. Po prostu nie potrafię znaleźć w niej ani jednej dobrej cechy. Żałuję, że po pierwszym spotkaniu z głównym bohaterem nie powiedziała mu że nie jest gotowa na więcej, że przyjaźń to wszystko co może zaoferować. A była jak dla mnie po prostu krzykaczką, a nawet miałam wrażenie że swoim działaniem zachęcała go do dalszych prób. A później szybko się wycofywała.

Jedyną osobą dla której czytałam tę historię był Maverick. Jego opowieść, zachowanie i próba walki z bezsilnością jest niezwykle budującą postawą. Naprawdę się starał, czułam to podczas czytania. Jego słowa mój ból znalazł Twój ból są jednymi z najpiękniejszych jakie dane mi było czytać. Ogromnie się cieszę, że przejrzał na oczy i na końcu postawił na swoim. Kibicuje mu z całego serca. Tak jak bohaterom drugoplanowym, którzy skradli moje serce.

Podobały mi się miejsca do których zabrała mnie ta historia. Nie wiem czy sięgnę po kontynuację, ale zachęcam Was do przeczytania, żebyście sami ocenili czy spodobała się Wam czy nie. Jak dla mnie było ciut chaotycznie, nie miałam czasu przetrawić tego co się stało bo działy się kolejne rzeczy, a główna bohaterka mi tego nie ułatwiała. Dla historii głównego bohatera i jego drogi ta historia jest piękna ale to trochę za mało żeby ponownie do niej wrócić.

Polecam przeczytać dla własnych wrażeń.