Baśnie osobliwe

Nie potrafię wyrazić, jak pozytywnie zaskoczył mnie ten zbiorek!! Liczyłam na dość nijaki dodatek pokroju "Quidditcha przez wieki" (podobieństwo zdecydowanie uzasadnione i widoczne gołym okiem), który pochłonę na jedno posiedzenie, bez większego zaangażowania. Dostałam kilka absolutnie pięknych i chwytających za serce historii ❤ Moim faworytem pozostaje opowiadanie "O kobiecie, która przyjaźniła się z duchami", a tuż za nią plasuje się "Szarańcza". Na szczególną uwagę zasługuje również przekład i oprawa graficzna - sama nie wiem, co wypada lepiej.

Osobliwy dom pani Peregrine Ransoma Riggsa podbił serca czytelników i widzów. Sukces świata osobliwych ludzi był tak wielki, że na rynku wydawniczym ukazała się jeszcze jedna dotycząca go publikacja, a mianowicie Baśnie osobliwe. To niewielki zbiór opowieści, które dzieją się w świecie nietypowych ludzi, posiadających cudowne zdolności i niecodzienne moce.

W tomie znajdziemy dziesięć baśni. Każda z nich posiada pierwiastek osobliwy – związany z bohaterami, którzy w nich występują. Baśnie nie są lekkie, łatwe i przyjemne, nie zawsze mają happy end, a już na pewno nie jest to happy end oczywisty. Często są dość mroczne, smutne, przygnębiające i przerażające, ale właśnie w tym tkwi ich urok.

Najciekawszą ze zbioru, według mnie, jest historia ludożerców otwierająca cykl. Pojawia się też historia pierwszej kobiety zmieniającej się w ptaka i tworzącej pętle czasu. Równie ciekawa, choć smutna, jest opowieść o dziewczynie z wężowym językiem. Interesująca jest też baśń o dziewczynie, która potrafiła wyciągać z głów koszmary.

Historie te pokazują to, jak trudno być innym. Odmienność jest traktowana źle, jest przekleństwem częściej niż błogosławieństwem. Wiele razy bohaterowie byli odtrącani, a często też wykorzystywani ze względu na swoje niecodzienne umiejętności. Na szczęście w wielu przypadkach udało im się znaleźć kogoś równie osobliwego jak oni. Dzięki temu możemy podejrzewać, że nigdy nie jest tak, że jesteśmy skazani na samotność, możemy mieć nadzieję, że na świecie żyje ktoś podobny do nas albo ktoś, kto zaakceptuje nas takimi, jakimi jesteśmy.

Atutem – poza samymi historiami – są też ilustracje autorstwa Andrew Davidsona. Otwierają one każdą z baśni, dopasowane są do jej treści. Są szczegółowe, ale czarno-białe. Nie rozpraszają, ale bardzo ładnie zapowiadają kolejną opowieść. To miły dodatek, który dopełnia całości i nadaje pozycji charakter typowej książki z baśniami.

Baśnie osobliwe to świetny dodatek do cyklu książek. Przemyślany, nieprzekombinowany, a do tego pasujący klimatem do powieści. Bardzo przyjemnie się czyta tę pozycję. Jeśli będziecie mili okazję, koniecznie sięgnijcie po tę lekturę.

Osobliwy dom pani Peregrine, to początek przygody rozgrywającej się w tytułowym domu, w którym zamieszkują istoty, trochę inne od nas. Np. niewidzialny człowiek, bądź chłopiec ze skrzydłami. Seria ta bardzo mi się spodobała, dodatkowy jeden z najciekawszych hollywoodzkich reżyserów sfilmował pierwszy tom cyklu. Chodzi tu oczywiście o Tima Burtona.

"Osobliwe Baśnie", to opowieści które mają w sobie mnóstwo uroku.

Można się z nich dowiedzieć o tym, jakie stwory zamieszkiwały Ziemię, zanim zjawili się na niej ludzie, o potężnych olbrzymach i ludożercach i o wiele więcej.

Podsumowując doskonałe opowieści, które czyta się rewelacyjnie. Aż szkoda że publikacja ta jest tak skromna objętościowo. Nie pozostaje mi nic jak tylko polecić, nie tylko te Baśnie, ale i cały cykl o niezwykłych mieszkańcach Pani Peregrine.

„Baśnie osobliwe to książka”, którą na pewno znają wszyscy ci, którzy przeczytali trylogię „Osobliwego domu pani Peregrine” Ransoma Riggsa, bowiem pojawia się ona właśnie na kartach tej trylogii i pełni tam całkiem istotną rolę. To skarbnica wiedzy na temat dziedzictwa osobliwości i jednocześnie swoisty przewodnik niezbędny w misji ratowania ymbrynek. Cieszę się, że Ransom Riggs pokusił się o to, by „wyjąć” „Baśnie osobliwe” z kart powieści i podarować je swoim fanom. W ten sposób coś, co było jedynie fikcją literacką, zyskało namacalny wymiar, czytelnicy zaś otrzymali na własność kawałeczek osobliwego świata.

Książka wydana jest tak, jakby jej autorem był nie Ransom Riggs, lecz Millard Nullings, niewidzialny chłopiec z „Osobliwego domu pani Peregrine”. Zawierająca osobliwe informacje karta redakcyjna z początku książki oraz jej przedmowa autorstwa Millarda mają uwiarygodnić tę koncepcję. Same baśnie są niejednokrotnie także opatrzone jego komentarzami.

„Baśnie osobliwe” to zbiór dziesięciu opowieści. To historie pełne magii, często mroczne, jak cała trylogia „Osobliwego domu”. Wśród baśni znajdziecie takie, które opisują początki świata osobliwości, jak choćby historia narodzin pierwszej ymbrynki i powstania pierwszej pętli czasowej. Baśnie osobliwe w jednej kwestii nie różnią się jednak niczym od dobrze znanych nam baśni. Płyną z nich przesłania, które każdy słyszał nie raz. Piętnują ludzkie wady, jak chciwość, nieposłuszeństwo czy mściwość, a chwalą zalety, jak skromność, poświęcenie czy dobroć. Złe uczynki spotyka w nich zasłużona kara, dobre zaś zostają nagrodzone. Baśnie osobliwe ponadto pokazują, że nie ma niczego złego w byciu innym, nomen omen osobliwym, a najważniejsze jest to, co mamy w środku, gdyż tam kryje się prawdziwe piękno. To zbiór porywających historii, wśród których każdy znajdzie swojego faworyta.

Książka zachwyca swoją niewątpliwą urodą. Wydana została w twardej oprawie i na wysokiej jakości papierze. Okładkę ozdabia złoty, mieniący się rysunek gałęzi, w której pnącza wplecione są elementy pojawiające się w baśniach. Książka jest także równie elegancka wewnątrz. Strony często ozdobione są złoto-czarnymi rysunkami. Każda z baśni zawiera na początku ilustrację jakiejś sceny w niej opisanej. Ich autorem jest Andrew Davidson.

„Baśnie osobliwe” to pozycja przede wszystkim dla fanów trylogii „Osobliwego domu pani Peregrine”, którzy po jej przeczytaniu cierpią na niedosyt osobliwości. Książka ta będzie na pewno wyjątkową ozdobą Waszej biblioteczki. Ale czy osoby, które nie czytały wcześniej trylogii Ransoma Riggsa, mogą po nią sięgnąć? Sądzę, że tak, choć nie gwarantuję, że się w nich odnajdą. Może jednak ta książka skłoni je, by to nadrobić. Polecam!

OSOBLIWOŚCI DLA NAJMŁODSZYCH

Chociaż trylogia „Osobliwy dom pani Peregrine” dobiegła już końca, jej autor nie zamierza zerwać z wykreowanym przez siebie światem. Tym razem nie kontynuuje losów znanych nam bohaterów, a cofa się w czasie – zarówno jeśli chodzi o okres, w jakim dzieją się opisywane wydarzenia, jak i wiek odbiorcy. „Pani Peregrine” działa się współcześnie (że tak to uproszczę) i dedykowana była młodzieży, „Baśnie” przenoszą nas w zamierzchłą przeszłość i przeznaczone są dla dzieci. Nie zmieniły się tylko dwie rzeczy: interesujące realia i przyjemność, jaka płynie z lektury.

Poznajcie świat Osobliwców od innej strony i przekonajcie się, jak wyglądał przed wiekami. A wszystko za sprawą opowieści, które od dawien dawna czytane są najmłodszym członkom niezwykłej społeczności. Wybrane tu historie to zaledwie część monumentalnego zbioru dziesiątków, a może nawet i setek podobnych bajek, ale doskonale pokazują one czym są „Baśnie osobliwe”, co ze sobą niosą i o czym opowiadają.

A o czym dokładniej mówią? O wygłodzonych jeźdźcach, którzy okazują się być kanibalami, żywiącymi się tylko utraconymi częściami ciała albo zwłokami już martwych ludzi. O księżniczce, która miała wężowy język i plecy pokryte łuską, co starała się ukryć przed wszystkimi, ale jak miała zachować tajemnicę w obliczu własnego zbliżającego się ślubu? O pierwszej ymbrynce, która była ptakiem zmieniającym się w kobietę. O kobiecie, która widziała duchy i przyjaźniła się z nimi od najmłodszych lat. O innej, która pragnęła być lekarzem i pomagać ludziom, ale w jej czasach kobiety nie mogły zajmować się medycyną. Czy o chłopcu, który potrafił kontrolować przypływy, odpływy i prądy morskie.

A to nie wszystkie opowieści, jakie czekają na czytelników „Baśni osobliwych” – pozostałe jednak pozostawiam do odkrycia Wam. Jak widać po powyższym, opowiadania te są zróżnicowane, bazują na ciekawych pomysłach, ale przede wszystkim mocno osadzone są w świecie, którego dotyczą, przy okazji rozbudowując go. Część z nich to typowe historie zawierające morał, piętnujące to, co złe i promujące właściwe postawy, ale są też takie, choćby wspomnienie pierwszej ymbrynki, które są podane jako „fakty”. Połączenie tego wszystkiego z wydarzeniami historycznymi stanowi tylko dodatkowy smaczek.

Jak jednak to wszystko przedstawia się od strony bardziej technicznej? Zarówno styl pisania Ransoma Riggsa, jak i wydanie prezentują się znakomicie. Kto czytał którąś z części „Pani Peregrine” (swoją drogą ich znajomość nie jest niezbędna do lektury „Baśni”), wie czego oczekiwać. Autor zmienił jednak nieco sposób pisania, dostosowując go do charakteru opowieści, ale nie zatracił typowych dla siebie cech. Co się zaś tyczy wydania (podobnego do wznowień dodatków do serii „Harry Potter”), to twarda, złocona oprawa, piękne ryte grafiki Andrew Davidsona i stylizowane na dawne ozdobniki (plus złoty tusz użyty do wydrukowania przypisów i różnych elementów) robią duże wrażenie. Nie ma tutaj tak dobrze nam znanych z poprzednich tomów osobliwych zdjęć (chociaż dla jednego znalazło się miejsce), ale wspomniane grafiki doskonale pasują do całości.

Podsumowując, dla fanów „Pani Peregrine” „Baśnie” to doskonały, piękny, lekko i przyjemnie napisany i wciągający dodatek do głównej opowieści. Natomiast dla tych, którzy chcieliby zacząć z serią przygodę od tego tomu, ciekawe do niej wprowadzenie. Polecam.