Baśnie i inne kłamstwa

📚 Tytuł: „Baśnie i inne kłamstwa”

⌨ Autor: Claire Contreras

📄 Ilość stron: 448 stron

🖨 Wydawnictwo: Papierowe Serce [współpraca reklamowa}

⭐ 3,5/5

🌶 3/5

„-Ludzie kochają baśnie. -I inne kłamstwa.”

Po niektóre książki sięgam z powodu okładki i opisu. Nic więcej mi nie potrzeba, rzadko czytam recenzje czegoś przed przeczytaniem, szczególnie jeśli sama dostaję książkę przedpremierowo do recenzji od wydawnictwa. Tak było i w tym przypadku, ale już po tych kilku zdaniach umieszczonych na tyle powieści, miałam dosyć wysokie oczekiwania, co do środka książki.

Penelope nigdy nie powinna ponownie postawić stopy na tej przeklętej wyspie, jednak zmusza ją do tego sytuacja rodzinna. Kobieta przybywa na pogrzeb ojca do rodzinnego miasteczka, które owiane jest mgiełką tajemnic i surrealizmu. Niektórzy twierdzą, że dzieją się tam różne przerażające i dziwne rzeczy, a główna bohaterka mogła się o tym przekonać na własnej skórze. Tym razem nie jest inaczej i na jej drodze staje dziedzic wielomilionowej fortuny, który posiada na jej temat zastraszająco dużo informacji. River Caliban robi wszystko, by zwabić Penelope w sieci swoich kłamstw i obietnic…

Claire Contreras stworzyła pełen napięcia romans, w którym główne skrzypce gra gotycka atmosfera i mroczne tajemnice o parze głównych bohaterów. Czytelnik nie wie, co jest fikcją, a co rzeczywistością dzięki fabule, w której granice pomiędzy tymi dwoma światami zostały mistrzowsko rozmyte. Mocnymi stronami lektury jest właśnie dynamicznie rozwijający się romans, ciekawie stworzone postacie, szczególnie Penelope oraz zagadki i napięcie, które stopniowo są rozwijane i odkrywane przed czytelnikami.

„Spicy” sceny sprawiają, że jest to lektura wyłącznie dla dorosłych czytelników. Książka zawiera bardzo intensywne i zmysłowe sceny, nieodpowiednie dla osób poniżej osiemnastego roku życia, ale też nie uważam, by ten erotyzm był niesmaczny, z czym zdarzyło mi się zetknąć w innych powieściach z tego gatunku.

Sądzę, że Claire Contreras zabrała nas do ciekawie zbudowanego świata, z mrocznymi klimatem, który idealnie wpasowuje się w nadchodzące miesiące. Pomimo zastosowania popularnych motywów, autorce udało się niejednokrotnie zaskoczyć podczas prowadzenia fabuły, co dla mnie jest zdecydowanym plusem.

Książka, która wpędziła mnie w zastój czytelniczy. I to zdanie jest kwintesencją tej recenzji. Co tu dużo pisać. „Baśnie i inne kłamstwa” to książka, która zapowiadała się intrygująco, kiedy czytało się jej opis. Niestety z każdym przeczytanym rozdziałem entuzjazm malał a pojawiało się rozczarowanie.

Penelope po kilku latach wraca na rodzinną wyspę na pogrzeb ojca. Jest to dla niej szczególnie bolesne, bo właśnie on wygnał ją z rodzinnego domu po tym jak młoda dziewczyna złamała zakaz i zbliżyła się do dworu Calibana. To właśnie wtedy Penelope zrobiła słynne zdjęcie, któremu zawdzięcza swoją karierę. Teraz kobieta znowu ma szansę zawitać na dwór Calibana, aby zrobić kolejne zdjęcia, ale tym razem na zlecenie. Idealną okazją jest karnawał, który trwa na wyspie. Jest również hucznie obchodzony na dworze, gdzie kobieta udaje się, jako zwykły gość a finalnie staje się partnerką samego Rivera Calibana. I tak tych dwoje szybko nawiązuje porozumienie. Pod osłoną kłamstw i w otoczeniu duchów muszą sobie zaufać, aby mieć szansę na złamanie klątwy, która dawniej podzieliła ich zwaśnione rodziny.

Czy lektura „Baśni i innych kłamstw” była ciekawa? Otóż, nie. Nic tutaj nie zagrało. Brak chemii między bohaterami i nudne rozmowy, które nic nie wnosiły do fabuły a były jednym wielkim bełkotem. Męczyłam się z tą książką dwa tygodnie. I resztkami silnej woli ją skończyłam, bo nie należę do osób, które porzucają niedokończone książki. Miałam wrażenie, że w każdym rozdziale czytam o tym samym. Ciągłe powtórzenia, tajemnicze aluzje, zero możliwości poznania bliżej bohaterów lub wgłębienia się w ich uczucia. Za co Penelope pokochała Rivera skoro go nie poznała? Ich relacja była tak płytka i jednocześnie szybko rozkręcona, że darzylisię wielką miłością dosłownie po dwóch spotkaniach. Kobieta, która nie wierzyła w magię nagle uwierzyła w istnienie samego Diabła. I to zakończenie książki, które jest wręcz niedorzeczne. No ja jestem rozczarowana i czuje się wpędzona w czytelniczy zastój przez tę książkę.

Historia opowiada o dwóch zwaśnionych rodzinach mieszkających na dwóch położonych niedaleko siebie wyspach, które kiedyś stanowiły jedność, aż do momentu, w którym członek rodziny Guzmanów rzucił klątwę na rodzinę Calibanów.

Penelope Guzman to znana fotografa, która wraca w rodzinne strony na pogrzeb ojca, w tym samym czasie na wyspie odbywa się doroczny karnawał. Kiedy spotyka przystojnego i tajemniczego Rivera Calibana powinna trzymać się od niego z daleka, jednak ciekawość bierze górę nad rozsądkiem. Czy nowa znajomość sprowadzi na nią kłopoty?

Muszę przyznać, że wciąż mam mieszane uczucia dotyczące tej książki. Tempo na początku było świetne, a założenia tej historii i pomysł na fabułę niezwykle ciekawe, ale miałam wrażenie, że wszystko rozwija się po prostu bardzo szybko i że nie mogę nadążyć za tempem tej historii. Kiedy czytam o rzeczach nadprzyrodzonych, potrzebuję, aby świat przedstawiony przez autora został dobrze opisany i wyjaśniony, a w tej historii czułam się trochę tak, jakbym błądziła we mgle.

Czuję się jak hipokrytka, ponieważ zazwyczaj mówię, że książki zaczynają się zbyt wolno, a tu wszystko od razu dzieje się bardzo szybko. I chociaż rozwikłanie tajemnicy niezwykle mnie intrygowało, to cały czas czułam, że potrzebuję więcej informacji na temat klątwy i zwaśnionych rodzin. Nie wiem, może był to zabieg celowy, ale dla mnie wiele aspektów tej historii zostało nieopowiedzianych.

Kolejnym rozczarowaniem był romans. Chociaż chemia była wyczuwalna, to wszystko działa się zdecydowanie zbyt wolno jak na tak krótką historię, a z drugiej strony zbyt intensywnie, jak na tak krótki czas, jaki bohaterowie spędzili razem. Nie miałam zbyt dużo czasu, aby dobrze poznać bohaterów i móc poczuć z nimi więź. Od początku wydawało się, że przeznaczeniem Penelope i Rivera jest bycie razem, ale jak i dlaczego?

Zakończenie pozostawiło mnie z dużą ilością pytań, na które niestety nie uzyskałam odpowiedzi, co finalnie spowodowało uczucie niedosytu.

Mimo wszystkich uwag i zażaleń uważam tę opowieść za oryginalną i mającą potencjał. Podobała mi się mroczna i mglista atmosfer tej historii. Nawiedzona wyspa i straszny dwór zdecydowanie przykuwały moją uwagę. Ta wyspa niesie w sobie magię i zdecydowanie sporo tajemnic.

Z pewnością wiele osób pokocha tę książkę. Mnie ona podobała się na tyle, że kontynuowałam, aby sprawdzić, jak wszystko się potoczy. Jeśli lubicie szybkie historie, bez wnikania w szczegóły powinniście sięgnąć po „Baśnie i inne kłamstwa".

Trzeba przyznać, że "Baśnie i inne kłamstwa" wizualnie robią wrażenie. Piękna okładka, kwiatowa wklejka oraz ozdobniki przy rozdziałach sprawiają, że nie da się przejść obok niej obojętnie i spokojnie można ją zaliczyć do najpiękniejszych wydań tego roku! Totalnie widziałabym ją również w twardej oprawie 😍

Niestety treść nie zachwyciła mnie tak bardzo. Troszkę niewykorzystany potencjał tu znajdziecie. Jest bardzo fajny wątek nawiedzonego domu, diabelskiego krzesła, dwóch skłóconych od pokoleń rodzin oraz ciążącej na nich klątwy. Jednak przez całą książkę nic specjalnego się nie dzieje, a i samo zakończenie jest dość rozczarowujące. Może i jest tajemniczo, ale ani dark ani spicy już nie 😿

Pomimo tego, że nie jest to wybitna książka, to naprawdę przyjemnie się ją czytało. Autorka ma warsztat oraz lekkość pióra. Wystarczyło dodać tej historii i bohaterom charakteru oraz trochę mroku i od razu wypadłaby o wiele lepiej!

Sam opis tej historii tak mnie zaintrygował, że musiałam ją przeczytać. Zwłaszcza, że od bardzo dawna nie miałam w rękach czegoś podobnego. Okryłam się kołderką z kryminałów oraz fantastyki i było mi z nią tak dobrze, że kręciłam nosem na cokolwiek innego. 'Baśnie i inne kłamstwa' miało być romantasy, więc stwierdziłam, że spróbuję. No i spróbowałam...

Ta książka okazała się rozczarowaniem. Zamiast romantasy określiłabym ją romansem z wątkiem paranormalnym bo tej fantastyki to jest jak kot napłakał. Wiem, że sam romans jest na pierwszym miejscu, ale oczekiwałam większego łał od drugiego wątku🤷🏻‍♀️

Muszę przyznać, że tę fabułę czyta się ekstremalnie szybko, ponieważ akcja cały czas prze do przodu, choć całość historii to zaledwie kilka dni. I tu chyba można się już domyślić jak szybko nasi bohaterowie zakochują się w sobie😅 Nie lubię tak, okej?

Nie wiem dlaczego, ale momentami miałam flashbacki z '50 twarzy Greya'🤣 Nie potrafię tego logicznie uzasadnić, ale niektóre sceny aż mi krzyczały wcześniej wspomnianym tytułem np. Penelope podziwiająca wnętrze domu Rivera. Przy scenach #szałuniesień dostałam paru ciarek żenady, ale bywało gorzej. Nawet dużo gorzej.

To książka idealna na kilkugodzinne oderwanie się od rzeczywistości, ale nic poza tym. Wiem, że dość szybko o niej zapomnę.