Anioł z Warszawy. Historia miłości i bohaterstwa Ireny Sendlerowej

"Drzwi się otworzyły. Dziesięć kroków. Dwadzieścia. Pierwszy róg, drugi. Udało się. Światło poranka kładło się złotym jedwabiem na bruku. Był 1 czerwca 1942 roku. Niemowlę w jej torbie nazywało się teraz Helena i właśnie rozpoczęło drugie życie."

"Anioł z Warszawy" to powieść, która dotyka bolesnych fragmentów naszej historii, to książka o kobiecie bohaterce - Irenie Sendlerowej, która mimo ogromnego niebezpieczeństwa, ryzyka, igrania ze śmiercią, wracała do getta, aby ocalić kolejne dziecko, kolejne istnienie. Powieść ukazuje jej ogromną odwagę, determinację, ale pokazuje również drugie oblicze Ireny Sendlerowej - kobietę zakochaną i pełną pasji.

Niewątpliwie Irena Sendlerowa to jedna z największych bohaterek XX wieku. Bez wątpienia możemy uznać ją jako #kobietaktórainspiruje Jej zaangażowanie, poświęcenie, determinacja i odwaga mogą być inspiracją dla nas, cechami, które można naśladować. Postawa Ireny Sendlerowej wzbudza też w czytelnikach refleksje - jak my zachowalibyśmy się w takiej sytuacji? Czy też bylibyśmy gotowi do poświęceń? W jaki sposób może w dzisiejszym świecie postawa Ireny Sendlerowej nas zainspirować?

Irena Sendlerowa w powieści ukazana została jako kobieta, która dawała nadzieję na ocalenie, niosła pomoc, zawsze gotowa do poświęceń. Wiele ryzykowała, ale nie poddawała się. Każde ocalone życie było tego warte.

Co w książce podobało mi się? To, że historia została opowiedziana z dwóch perpsektyw. Poznajemy historię Ireny, jej współpracowników, polskich Żydów w gettcie, a z drugiej strony poznajemy historię niemieckich oficerów, ich plany, sposób działania, myślenia. Każda z tych osób opowiedziała się po jednej ze stron. Każdy z nich wybrał jakąś drogę... Każdy z nich w tamtym czasie musiał dokonać wyborów...

Niewątpliwie ta książka wciąga. Pomimo trudnej tematyki czyta się ją szybko. Autorka płynnie połączyła lrawdziwe wydarzenia z fikcją, bardzo obrazowo przedstawiła opisaną historię.

"Anioł z Warszawy" to przepiękna i poruszająca powieść. Polecam przeczytać!

„Anioł z Warszawy” to nie tylko niezwykle poruszająca historia miłości, której na drodze stanął okrutny los. To przede wszystkim bardzo starannie przedstawiona biografia jednej z największych bohaterek XX wieku – Ireny Sendlerowej. Ta niezwykła kobieta uratowała przed pewną śmiercią 2500 żydowskich dzieci, przemycając je z getta. Miała nadzieję, że po wojnie uda jej się zwrócić dzieci rodzicom. Z tego powodu, nadając im fałszywą tożsamość, prawdziwe nazwiska zapisywała na bibułkach, które potem starannie ukrywała. Sprawiedliwa wśród Narodów Świata, dama Orderu Orła Białego i Orderu Uśmiechu. Wyjątkowa kobieta, bohaterka. O jej zaangażowaniu w pomoc ludności żydowskiej wiedzą wszyscy, mało kto jednak wie, że Irena walczyła też o ocalenie swojej największej miłości – Adama, który trafił do getta razem ze swoją matką. Sprawa była o tyle trudna, że Adam nie chciał uciekać bez swojej matki, a ta uciekać nie miała zamiaru.

Świetna książka! Jest dobrze, przejrzyście, starannie napisana, jasnym, komunikatywnym językiem. Dokładnie udokumentowana, zawiera dużo biograficznych i historycznych faktów, w które umiejętnie wplecione zostały fikcyjne wątki. Widać, że autorka zrobiła solidny research. Historia przedstawiona w książce nie przeinacza rzeczywistości, pokazuje wojenną rzeczywistość taką, jaka była. Autorka zadbała o szczegóły, pokazuje nie tylko, jak w praktyce wyglądało ratowanie dzieci z getta, jak wyglądało życie w okupowanej Warszawie, ale też przybliża postać Ireny Sendlerowej, jakiej do tej pory nie mogliśmy poznać. To opowieść o młodej dziewczynie, która w trudnych warunkach walczy nie tylko o dzieci, ale też o swoje szczęście. Bardzo interesująca jest historia jej życia, bardzo przejmująca, otwierająca oczy. Autorka w pięknym stylu, delikatnie i z ogromnym wyczuciem analizuje najgłębsze i najtrudniejsze emocje towarzyszące głównej bohaterce. Wykonała mnóstwo pracy, aby stworzyć wiarygodny portret psychologiczny Ireny Sendlerowej. Kobiety, która wykazała się nie lada heroizmem, która zrezygnowała z własnego szczęścia, i narażając swoje życie, walczyła o lepszy los dla innych. Zachwyca detaliczność w kreacji bohaterki. Wrażenie robią również opisy miasta podczas wojny oraz opisy rzeczywistości, w jakiej przyszło żyć ludziom zamkniętym za murami getta. Ludziom pozostawionym samym sobie, głodnym, brudnym, chorym, w których życiu na porządku dziennym była śmierć. Nie brakuje w książce chwytających za gardło scen z życia okupowanej Warszawy. Scena, w której obserwujemy pochód dzieci Korczaka na Umschlagplatz rozrywa serce. A jest takich scen w książce więcej. Opisy te są wyjątkowo plastyczne i sprawiają ból. Cierpienie tych ludzi dogłębnie wstrząsa czytelnikiem, a ich obraz pozostaje z nim jeszcze przez długi czas. Jest w tym wszystkim jednak jakaś iskierka nadziei, a jest nią niosąca pomoc Irena Sendlerowa i ludzie, którzy zdecydowali się jej pomóc.

Żeby nie przedłużać, dodam na koniec, że wspomniany już w opisie wątek romantyczny w książce jest. Nie przysłania ON jednak toczących się na kartach książki wydarzeń. Jest subtelny, nie przytłacza i nadaje całości odrobinę lekkości. Chociaż ta historia sama w sobie jest bardzo wzruszająca, wątek pięknej, lecz trudnej miłości podczas wojennej zawieruchy pozwala jeszcze bardziej się w nią emocjonalnie zaangażować. Od razu ostrzegam, dobrze jest zaopatrzyć się w paczkę chusteczek przed przystąpieniem do lektury. Bardzo ciekawe są w powieści rozdziały, w których autorka pokazuje, jak okupacja wyglądała z perspektywy Niemców. Nie są oderwane od głównego wątku, zawsze w jakiś sposób wiążą się z historią głównej bohaterki. Uważam, że to dobry zabieg, który pozwala spojrzeć na realia wojny również z innej strony. Muszę przyznać, że biorąc do ręki książkę niemieckiej autorki, trochę obawiałam się tego, czy nie potraktuje ona zbrodniarzy zbyt łagodnie. Nic takiego się jednak nie stało. Autorka przedstawia historię w rzetelny sposób, nie przekłamując rzeczywistości, nie próbując jej ubarwiać, a tym bardziej kogokolwiek wybielać.

Jestem zadowolona z lektury i mogę polecić ją każdemu, nie tylko wielbicielom literatury obozowej, nie tylko czytelnikom zainteresowanym biografią tej niezłomnej, gotowej do poświęceń kobiety, której książka jest poświęcona. Jestem pewna, że ta poruszająca opowieść o sile charakteru i rozkwitającym w cieniu wojny uczuciu trafi do wielu serc. Serdecznie polecam!

Warszawa, 1940 rok. Naziści tworzą getto, a w jego murach zamknięto tysiące osób potrzebujących pomocy. Irena Sendlerowa nie godzi się na taki świat. Z pomocą przyjaciół wyprowadza żydowskie dziecko na aryjską stronę. I to był początek jej heroicznej walki o życie wielu.

Ach, co to była za książka! Postaci Ireny Sendlerowej chyba nikomu przedstawiać nie trzeba, jednak nigdy nie miałam styczności z książką fabularyzowaną, jeśli chodzi o jej historię. Lea Kampe idealnie zgrała tutaj fikcję z faktami. Na tyle dobrze, że czytając ma się wrażenie, że wszystko to wyłącznie fakty.

Przez „Anioła z Warszawy” się dosłownie płynie. To się czyta samo. Emocje, jakie we mnie wzbudziła ta książka to mieszanka przerażenia, podziwu, strachu i nadziei. Nie do końca mieści mi się w głowie, że można być aż tak odważnym i w obliczu śmierci nie myśleć o sobie, a o zupełnie obcych ludziach i pomagać im z taką determinacją narażając własne życie. Trudno znaleźć nawet odpowiednie słowo na to, co czuję, bo podziw to trochę za mało. Sendlerowa i jej towarzysze to bohaterowie, o których cały świat powinien pamiętać.

Fragmenty historii ze strony niemieckiej przeraziły mnie do granic możliwości. Niby wiemy co się wydarzyło, ale suche fakty to nie to samo. Czytanie rozmów dowódców dotyczących planów getta po prostu mnie przerastało. Tak samo jak czytanie o egzekucjach. Nigdy tego nie zapomnę.

Niezwykle mnie cieszy, że ta książka powstała. To jeden z tych tytułów, który należy przeczytać. Trzeba zdać sobie sprawę, że Sendlerowa to nie tylko bohaterka, ale i córka, żona, narzeczona, przyjaciółka, znajoma z pracy. Ona nie urodziła się odważna i waleczna. Była taka jak my, ale w pewnym momencie weszła na ścieżkę, na którą wielu z nas by się nie zdecydowało. Ja przyznaję bez bicia, że nie miałabym odwagi. I w obliczu tego całego wojennego zła, ta książka ogrzewa serca, bo wlewa w nie nadzieję, że tacy ludzie jak Pani Irena istnieli, istnieją i zawsze będą istnieć. I tej myśli chcę się trzymać.

Gorąco polecam. Przeczytajcie.

„Anioł z Warszawy” Lea Kampe, wydawnictwa [Adres usunięty].

Jeszcze przed wojną Irena Sendlerowa pracowała w raz z koleżankami Wydziale Opieki Społecznej i Zdrowia Publicznego w Warszawie. Do ludzi jeszcze nie dociera, co może za chwilę nadejść, i w jaki sposób może to zmienić ich życie.

Po powstaniu getta Irena postanawia pomóc. Dzięki wsparciu przyjaciół dziewczyna wyprowadza za murżydowskie dziecko.

„Anioł z Warszawy” pomimo, że jest to książka fabularna znajduje się w niej wiele faktów historycznych. Autorka starała się wiernie odzwierciedlić wówczas panującą sytuacje oraz klimat. Zostały również wplecione krótkie rozdziały pozwalające nam śledzić działania podejmowane przez stronę niemiecką. Na kartach książki bardzo dobrze poznajemy Irenę jest to kobieta silna, zdeterminowana, stworzyła w raz z przyjaciółmi siatkę dzięki, której uratowała 2,5 tysiąca żydowskich dzieci. Ale obok bohaterskich czynów, również poznajemy jej normalne życie, pracę, rozterki sercowe.

Książkę pomimo, że jest to biografia czyta się jednym tchem i nie da się jej odłożyć choć na chwilę. Autorka świetnie pokazuje, że pomimo wojny, strachu, rozgrywającej się wokół tragedii ludzie patrzą z nadzieją w przyszłość, wyglądając lepszego jutra. Nadal ważnymi wartościami jest wzajemna miłość, niesienie dobra i bezinteresowna pomoc.

Podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji, których nie da się opisać.

Uważam, że tę książkę powinien przeczytać każdy, z całego serca polecam

"Anioł z Warszawy" Lea Kampe

Gdy w 1939 roku nad Polską pojawiają się nazistowskie samoloty, Irena wie, że nic nie będzie takie, jak wcześniej. Wkrótce po wkroczeniu wojsk na warszawskie ulice zostają ograniczone wszelkie swobody żydowskich obywateli miasta, a niedługo w murach getta zamkniętych pozostaje tysiące osób. Irena nie zamierza pozostać bierna wobec osób potrzebujących pomocy...

"Anioł z Warszawy" to fabularyzowana biografia kobiety-bohaterki, odznaczonej nagrodą Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata za ratowanie Żydów podczas Holokaustu, postaci niezłomnej, bohaterskiej i prawdziwie odważnej, a mowa tu o Irenie Sendlerowej. Kobieta ta podczas II wojny światowej uratowała około dwóch i pół tysiąca żydowskich dzieci, które umieszczała w klasztorach, sierocińcach, czy polskich rodzinach. Tym samym przyczyniła się do ocalenia od zapomnienia wielu traumatycznych wspomnień, które, choć bolesne i trudne dawały świadectwo jej bohaterstwa, mocy ducha i niespotykanego dziś, ani nigdy indziej heroizmu. Co najważniejsze - nie robiła tego dla pozyskania korzyści majątkowych, w poszukiwaniu uznania w społeczeństwie, ale z dobrego, przepełnionego miłością serca, co świetnie zobrazowała w powieści Lea Kampe.

Autorka wykazała się ogromną detalicznością w tworzeniu portretu psychologicznego Ireny Sendlerowej. Oddaje ona uczucia, emocje towarzyszące głównej bohaterce w sposób jak najbardziej ludzki, niewymuszony. Książka jest do bólu szczera, bezkompromisowa, ukazuje wszystko takim, jakim było naprawdę, bez zbędnej "cukierkowej" otoczki. Mamy ukazaną przerażającą, wywołującą ciarki na plecach codzienność ludzi zamkniętych w warszawskim getcie, w którym to szerzą się śmierć, choroby i głód. Wielce realistycznie przedstawiony zostaje nam obraz Warszawy podczas szalejącej wojennej zawieruchy, która nie ma litości dla nikogo i niczego. Jest to potężna machina, która rozpędzona do tego stopnia sieje zniszczenie i zagładę. Metodą kontrastu bardzo łatwo przychodzi czytelnikom porównanie Warszawy przedwojennej, wojennej i powojennej. Kampe zawarła w "Aniele z Warszawy" niezwykle plastyczne, dopracowane opisy miasta.

W historii skonstruowanej przez Leę Kampe odnajdziemy również wątek romantyczny, który jest niewiarygodnie subtelny, delikatny, jest z boku, nie wysuwa się na pierwszy plan rozgrywających się na kartach książki wydarzeń. I praktycznie przez cały czas taki pozostaje, ledwo namacalny, łagodnie wyczuwalny, co wpływa na pozytywny odbiór pozycji.

Uważam, że "Anioł z Warszawy" stracił wiele na wartości przez ogromny wysyp książek obozowych, które powielają tę samą tematykę i są traktowane jako dobra rozrywka, mimo trudnych realiów życia protagonistów. Z pewnością ta pozycja jest obowiązkowa dla fanów tego typu literatury. Przyznam zupełnie szczerze, że sam potraktowałem ją poniekąd jako kolejną ckliwą, mającą wywołać łzy wzruszenia opowieść, aczkolwiek na ogromny plus wpłynęło wierne oddanie rzeczywistości życia w okupowanej Warszawie i historia życia samej Ireny Sendlerowej.

⭐6,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Znak Literanova.

O Irenie Sendlerowej powstało kilka książek, sztuka teatralna, a nawet film zatytułowany „Dzieci Ireny Sendlerowej” z Anna Paquin w roli głównej.

Tym razem wojenną historię Ireny Sendlerowej w wersji fabularyzowanej opisała Lea Kampe, niemiecka pisarka urodzona w 1971 roku w Mannheim. Powieść w Niemczech reklamowana była jako „historia „żeńskiego” Oskara Schindlera”, choć moim zdaniem trudno porównywać te dwie postaci.

1 września 1939 roku III Rzesza zaatakował Polskę, a 28 września po 22 dniach walki została podpisana umowa kapitulacji Warszawy. Od tego dnia sytuacja Żydów w okupowanej Polsce stawała się coraz gorsza. W 1940 roku powstało getto warszawskie, największe getto w Generalnym Gubernatorstwie i całej okupowanej Europie. Na jego terenie stłoczono ok. 450 tys. Żydów. Irena Sendlerowa i jej koleżanki z Wydziału Opieki Społecznej i Zdrowia Publicznego już przed wojną miały pełne ręce roboty, po wybuchu wojny potrzebujących było więcej niż możliwości pomocy. Wraz z powstaniem getta i kiedy jasne stało się, że Niemcy nie zamierzają pozwolić Żydom z niego wyjść. Coraz większe represje i ograniczenia dotykały mieszkańców getta każdego dnia, szybko ograniczenia zaczęły dotyczyć także dostaw żywności. Sendlerowa jako pracownica społeczna „załatwiła” sobie przepustkę pozwalającą jej na swobodne wchodzenie i wychodzenie z getta. Przepustkę tę wykorzystywała do pomagania mieszkańcom getta, opiekując się całymi rodzinami, które popadały w coraz większą biedę i nędzę, jak również, aby móc się spotykać ze swoją miłością Adamem Celnikierem, Żydem mieszkającym wraz z matką w gettcie. Kiedy zima i braki pożywienia zaczynają zbierać śmiertelne żniwo, Sendlerowa nadal szmugluje jedzenia do getta, ale wynosi z getta osierocone dzieci. Pod obszernym płaszczem łatwo ukryć niedożywionego noworodka. Jednak uratowanie jednego czy dwóch dzieci to kropla w morzu potrzeb. „Zbliża się zima. Ludzie znowu będą umierać z głodu i przemarznięcia. Ale musimy działać systematycznie. W jaki sposób i dokąd przemycać dzieci? Gdzie umieszczać je potem na kilka dni i jakie mamy do dyspozycji stałe miejsca pobytu dla nich? Do tego dochodzi kwestia aktów urodzenia. Potrzebujemy nowych dokumentów, bez nich nic się nie uda.” Irena wraz z koleżankami z opieki społecznej zaczyna organizować siatkę złożoną z Warszawiaków, domów dla sierot, lekarzy i księży, którzy mogliby zapewnić puste karty chrztu, aby dać dzieciom wyprowadzanym z getta nowe tożsamości. Irena na malutkich karteczkach zapisywała prawdziwą tożsamość dziecka, a także jego nową, aby po wojnie można było odszukać rodzinę dziecka. Kiedy zapada decyzja o likwidacji getta, akcja wyprowadzania nie tylko dzieci, ale i dorosłych z getta przyśpiesza, a wraz z nią ryzyko „wpadki” rośnie. Niemieccy okupanci bezwzględnie karzą każdą formę pomocy Żydom. Czy Irenie uda się uniknąć aresztowania? Czy uda się uratować życie Adama?

„Anioł z Warszawy. Historia miłości i bohaterstwa Ireny Sendlerowej” jest powieścią niejako podzieloną na dwie części, z których historia opowiadana w jednej wpływa na historię opowiadaną w drugiej. W jednej części, pisanej kursywą opisywana jest historia z punktu widzenia okupanta, od najazdu na Polskę poprzez konferencje w Wannsee, na której podjęto decyzje dotyczące „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, aż po przygotowanie efektywnego planu ludobójstwa i wprowadzenie go w życie. W drugiej części opisywana jest historia Ireny Sendlerowej, życia w gettcie, organizacji i działania siatki „przerzutowej” Żydów, zwłaszcza żydowskich dzieci na „„stronę aryjską”, jak nazywano teraz świat poza gettem, co też było mylące, ponieważ Polacy nie byli bynajmniej dla Niemców równorzędnymi Aryjczykami, tylko co najwyżej trochę lepszą wersją podludzi.

Przyznam, że do lektury podeszłam z początku entuzjastycznie, kiedy wydawnictwo Znak Literanova zaproponowało mi zapoznanie się z tą historią. Potem przyszła refleksja, czy niemiecka autorka nie będzie zbyt łagodna dla zbrodniarzy, w końcu książka trafiła w moje ręce i z miejsca mnie wciągnęła. Autorka odrobiła pracę domową, opisując ze szczegółami warunki życia w gettcie i okupowanej Warszawie, przedstawiając fakty historyczne i uzupełniając je fabularną akcją. Lea Kampe prowadzi narrację w mistrzowski sposób, nie ubarwiając i nie wybielając.

Książka budzi silne emocje. Scena ,w której doktor Korczak wraz z sierotami z „Domu sierot” zostają „przesiedleni” do Treblinki, jest jedną z najbardziej chwytających za serce scen.

Księżkę polecam wszystkim, nie tylko tym zainteresowanym tematyką holokaustu, czy biografią Ireny Sendlerowej. „Anioł z Warszawy. Historia miłości i bohaterstwa Ireny Sendlerowej” jest świetną powieścią historyczno-obyczajową, pokazującą czym jest człowieczeństwo i do jak wielkiego dobra i zła zdolni są ludzie.

Sięgając po tę pozycję, zaopatrzcie się w chusteczki, będą Wam potrzebne.

Czy lubicie czytać książki o bohaterach wojennych? Ja uwielbiam, dlatego sięgnęłam po najnowszą książkę Lea Kampe „Anioł z Warszawy. Historia miłości i bohaterstwa Ireny Sendlerowej”.

Irenę Sendlerową „Jolantę” znają prawie wszyscy. Ta dziewczyna uratowała mnóstwo żydowski dzieci przed śmiercią. Oprócz dzieci uratowała również dorosłe osoby. Czy udało jej się wydostać z Getta miłość swojego życia – Adama? Chłopak nie chciał ruszyć się bez swojej mamy. Jego mama nie chciała uciekać. Czy zmieniła zdanie?

Jeżeli chcecie wiedzieć, jak ratowała dzieci nasza cudowna bohaterka koniecznie przeczytajcie tą powieść. Trzymałam kciuki za naszą Irenę. Martwiłam się o nią i jej bliskich. Czy wszystkie przyjaciółki Sendlerowej przetrwały wojnę?

Książka „Anioł z Warszawy. Historia miłości i bohaterstwa Ireny Sendlerowej.” wciągnęła mnie od pierwszej strony. Trzymała w napięciu aż do ostatniej strony. Czytając o okrucieństwie II wojny światowej nie mogłam przestać płakać. Czy podczas wojny był czas na prawdziwą miłość? Czy wojenne uczucia przetrwały okrutną próbę czasu?

Możecie przeczytać w książce również co kombinowali: minister Rzeszy doktor Hans Frank (generalny gubernator), doktor Ludwik Fischer (gubernator dystryktu warszawskiego) i inni.

Najbardziej żal było mi Czerniakowa – został zmuszony do bycia prezesem rady żydowskiej Judenrat. Judenrat był pośrednikiem między gubernatorstwem a gminą żydowską. Czy gubernatorstwo dotrzymało swoich obietnic? Czy Niemcom można było ufać? Możecie przeczytać również jak powstawało Getto. Jesteście ciekawi jakie prawa mieli Żydzi? Kto wpadł na pomysł powstania obozów zagłady? Zachęcam do przeczytania tej książki.

Niemieckie wieści przeplatają się z losami Ireny Sendlerowej i jej przyjaciół.

Irena Sendlerowa mimo strachu i obawy o własne życie za wszelką cenę próbowała ratować dzieci, oczywiście nie robiła tego sama. Miała swoją siatkę przemytniczą. Kto jej pomagał? Dowiecie się tego podczas czytania.

Czy była z siebie dumna? Wydaje mi się, że chciała zrobić więcej niż zrobiła. Jestem z niej dumna. Ona inspiruje nas do działania. Do walki nie tylko o swoje życie, ale także o innych. Czy my współcześnie żyjący pomagamy innym? Czy raczej każdy patrzy tylko na siebie i o siebie się troszczy? Ciekawi mnie czy my bylibyśmy wstanie narażać swoje życie po to, żeby radować innych.

Dla mnie postawa Ireny Sendlerowej jest godna naśladowania. Inspiruje mnie do pomocy innym – nie tylko sobie. A jak to u was jest? Jaka kobieta inspiruje was do pomagania innym?

Z całego serca polecam powieść Lea Kampe „Anioł z Warszawy. Historia miłości i bohaterstwa Ireny Sendlerowej”.

Uwielbiacie historie na faktach, które wyciskają łzy? Czy wyobrażacie sobie oddać wasze dziecko obcej kobiecie tylko po to, żeby miało szansę na przetrwanie? Co musiały czuć takie matki? Ból i strach. Jednak najważniejsze było tylko to, żeby ich dzieci przetrwały. Czy się to udało? Czy udało się uratować wszystkie dzieci wyprowadzone z Getta?

Zachęcam do udziału w akcji #kobietaktórainspiruje .

Mam za sobą kolejną lekturę. Naprawdę wartościową lekturę. Jestem ciągle pod jej wrażeniem, bo wzbudziła we mnie różne emocje, a posłowie pozostawiło z przemyśleniami w głowie. Lubię takie zakończenia.

"Anioł z Warszawy" będzie miał swoją premierę 26 stycznia, ale już dziś chciałam się z Wami podzielić moimi wrażeniami.

Jest to książka inspirowana historią Ireny Sendlerowej. To opowieść o niezłomnej sile, odwadze, waleczności kobiet, których działania w znaczącym stopniu wpływały na bieg historii. Nieprzypadkowo używam liczby mnogiej, gdyż w książce tej mamy przykłady wielu kobiet, które ryzykując własnym życiem w pełni poświeciły się dla wyznawanych przez siebie ideałów, dla pomocy innym ludziom. Kobiet, które stały się symbolem i które inspirują.

Pochłonęła mnie. Czytałam w każdej wolnej chwili z nieskrywanym podziwem dla kobiecej siły, odwagi i charyzmy, którą odkrywany w tej powieści. Najbardziej złapał mnie za serce fragment opisu pochodu dzieci z domu Korczaka.

"Ona niosła nadzieję najsłabszym. On dawał jej siłę". Pełny tytuł nawiązuje do miłości Ireny, której wątek przewija się na każdym kroku i... głównie to mi przeszkadzało. Nie dlatego, że nie przepadam za miłosnymi historiami. Nie dostrzegłam jednak zacytowanych wyżej słów - dla mnie postać Adama była miałka, nijaka i z pewnością nie emanowała siłą, więc jak mogła dawać siłę komuś innemu? Nie był wsparciem, sam wręcz go potrzebował, był bierny i najmniej przypadł mi do gustu. To jednak ocena samej książkowej postaci. Pomijając wątek Adama sama opowieść o getcie, zakotwiczona głęboko w naszej historii i działalność konspiracyjna, by uratować jak najwiecej ludzkich istnień była wyczerpującym tematem, bym mogła książkę określić jako bardzo dobrą. Autorka miała niełatwe zadanie - w sposób obiektywny, bez nadmiernego koloryzowania spróbować odzwierciedlić polskie nastroje wobec sytuacji w naszym kraju w latach II wojny światowej. To była #fascynującaksiążka - polecam 🙂

𝑫𝒛𝒊𝒆𝒄𝒊.... - 𝒘𝒔𝒖𝒏𝒂𝒍 𝒍𝒊𝒔𝒕𝒆 𝒛 𝒑𝒐𝒘𝒓𝒐𝒕𝒆𝒎 𝒅𝒐 𝒌𝒊𝒆𝒔𝒛𝒆𝒏𝒊. -... 𝒔𝒂 𝒅𝒍𝒂 𝒏𝒂𝒔, 𝒅𝒐𝒓𝒐𝒔𝒍𝒚𝒄𝒉, 𝒋𝒂𝒌 𝒛𝒂𝒑𝒂𝒄𝒉 𝒌𝒘𝒊𝒂𝒕𝒐𝒘. 𝑺𝒂 𝒃𝒍𝒂𝒔𝒌𝒊𝒆𝒎 𝒔𝒘𝒊𝒆𝒕𝒍𝒊𝒌𝒂 𝒊 𝒌𝒂𝒛𝒅𝒆𝒈𝒐 𝒅𝒏𝒊𝒂 𝒅𝒛𝒊𝒆𝒌𝒖𝒋𝒆 𝒍𝒐𝒔𝒐𝒘𝒊, 𝒛𝒆 𝒑𝒓𝒛𝒚𝒏𝒐𝒔𝒊 𝒎𝒊 𝒋𝒆 𝒕𝒂𝒌 𝒍𝒊𝒄𝒛𝒏𝒊𝒆 𝒋𝒂𝒌 𝒇𝒂𝒍𝒆 𝒏𝒊𝒐𝒔𝒂 𝒎𝒖𝒔𝒛𝒍𝒆".

W ostatnim czasie za pośrednictwem wydawnictwa znak trafiła do mnie książka "Anioł z Warszawy" poświęcona Irenie Sendler - niezwykłej kobiecie, która w chwili powstania getta w okupowanej Warszawie wraz z przyjaciółmi ratowała żydowskie dzieci przed losem, który zgotowali im hitlerowscy oprawcy. Kobiety o niezłomnej sile ducha i charakteru, która wolę i siłę do walki czerpała od ukochanego Adama, który podobnie jak inni znalazł się w pułapce jaka stało się getto w chwili ostatecznego rozwiązania " kwestii żydowskiej". Kobiety, która do śmierci uważała, że zrobiła za mało, że można było zrobić o wiele więcej.

"Anioł z Warszawy" to fabularyzowana biografia Ireny Sendler napisana w iście mistrzowski sposób, w której autorka umiejętnie łączy prawdę historyczna z elementami fikcji literackiej. Wyważone pióro autorki, które nie ubarwia i nie przerysowuje ówczesnej rzeczywistości oraz umiejętność przekazywania ogromu emocji sprawiło że przez książkę poprostu płynęłam, a wstawki przedstawiające niemiecki punkt widzenia były "wisienka na torcie" która pogłębiała przedstawione fakty:

𝑾 𝒌𝒐𝒏𝒄𝒖 𝒄𝒛𝒍𝒐𝒘𝒊𝒆𝒌 𝒕𝒐 𝒕𝒚𝒍𝒌𝒐 𝒛𝒘𝒊𝒆𝒓𝒛𝒆, 𝒌𝒕𝒐𝒓𝒆 𝒛𝒓𝒐𝒃𝒊𝒍𝒐 𝒌𝒂𝒓𝒊𝒆𝒓𝒆

"Anioł z Warszawy" to pozycja poświęcona heroicznej walce o drugiego człowieka w czasach, gdy wydawać by się mogło zgasła wszelką nadzieja. To książka godna uwagi, która polecam z całego serca.

Jest rok 1940 gdy w Warszawie naziści tworzą getto, a za jego murami zamykają tysiące ludzi, którzy potrzebują pomocy. Irena nie zamierza siedzieć z założonymi rękami. Dzięki pomocy przyjaciół wyprowadza na aryjską stronę żydowskie dzieci i nadaje im nową tożsamość. Ale za murami zostali też jej przyjaciele oraz ktoś niezwykle bliski jej sercu.

"Anioł z Warszawy " to fabularyzowana historia Ireny Sendlerowej przez którą się wprost płynie. Autorka niezwykle pięknym językiem wciąga nas w całą historię, którą jest nieodkładalna. To cudowna powieść pełna emocji, gdzie nie brakuje bólu, poczucia bezradności, strachu ale i nadziei oraz miłości. Razem z bohaterką zostajemy wciągnięci w piekło wojny, ich codzienność, poznając ludzi gotowych poświęcić własne życie by ratować innych. Poznajemy Irenę, która jak każdy z nas ma rodzinę, przyjaciół, która kocha i jest kochana, która każdego dnia naraża się ratując innych. Autorka w całą historię wplotła również punkt widzenia okupanta, dzięki temu możemy poznać jego plany i odczucia. Widzimy jak Żydzi sukcesywnie byli pozbawiani praw, jak zostali odarci z godności, jak zabrano im wolność, ukazując jednocześnie bezsilność tysięcy ludzi. Nie zabrakło tu również postaci historycznych takich jaka np. Janusz Korczak, który do końca został ze swoimi podopiecznymi z sierocińca. Całość zmusza do refleksji jak my byśmy się zachowali w takiej sytuacji. Czy wykazalibyśmy się odwagą, czy byliśmy w stanie zarażać się każdego dnia i pozostaje w pamięci na dłużej. To historia kobiety którą zdecydowanie warto poznać.

„Dzieci… są dla nas, dorosłych, jak zapach kwiatów. Są blaskiem świetlika i każdego dnia dziękuję losowi, że przyniósł mi je tak licznie jak fale niosą muszle.”

Wybuch II wojny światowej spowodował, że zło rozpętało się na ziemi z niespotykaną do tej pory siłą. Irena Sendler nie potrafiła się temu biernie przyglądać. Od samego początku wojennej zawieruchy czynnie włącza się w obronę najsłabszych. Miała do stracenia wszystko, jednak nie wahała się. Wraz z powstaniem murów getta nasza bohaterka z przyjaciółmi nieustannie i niestrudzenie niosła pomoc. Gdy plany Niemców w stosunku do Żydów stały się dla niej jasne, poszła dalej. Nieustannie narażając życie, zaczęła wyprowadzać Żydowskie dzieci z getta, nadaje im nową tożsamość, a prawdziwe nazwiska zapisuje na bibułkach, które ukrywa. W ten sposób uratowała ponad 2500 tysiące małych, niczemu niewinnych istnień. Pani Irena to kobieta godna podziwu. Jej niesamowita energia, charyzma, niezłomna wola dała nadzieję innym na lepszy los.

Powieść jest fabularyzowana, Autorka bardzo wiarygodnie oddaje klimat tamtych przerażających czasów. Były chwile, że miałam wrażenie, że jestem obok naszej bohaterki. Piękna historia życia kobiety, która poświęciła wszystko co miała najcenniejszego i poszła za głosem serca. Nie potrafiła biernie przyglądać się cierpieniu innym. Bardzo emocjonalna, szczera i na wskroś prawdziwa. Mamy możliwość poznania tej kobiety, ludzi, którzy byli jej bliscy i z którymi współpracowała. Niezwykłej, a zarazem bardzo zwyczajnej.

Represje dotyczące Żydów nabierają rozpędu, pętla zagłady się zaciska się, tryby holokaustu zostały wprawione w ruch. Wywózki nabierają przerażającej skali. Łapanki, głód, tyfus, stosy zwłok, rozstrzeliwania przypadkowych ludzi – to przerażająca codzienność w getcie. W tym getcie przebywa miłość jej życia – Adam. Czy uda jej się go uratować? W 1943 r. Irena trafia do aresztu, na Pawiak. Na jej szczęście Niemcy nie mieli świadomości, kogo mają w swoich rękach. Bita, torturowana, maltretowana, jej ciało było jedną wielką raną. Cudem, dzięki pomocy Żegoty - polskiej humanitarnej organizacji podziemnej - udaje jej się uwolnić. Obok obserwujemy poczynania niemieckich oficerów, widzimy jakie decyzje podejmują, ich przerażającą nienawiść do Żydów. Ludzi, którzy całkowicie zagubili swoje człowieczeństwo.

Obok postaci fikcyjnych mamy wyraźnie nakreślone sylwetki postaci dobrze nam znane z historii. Janusz Korczak – dyrektor sierocińca, który razem ze swoimi podopiecznymi poszedł na śmierć. Ludwig Fischer - gubernator dystryktu warszawskiego, Adam Czerniakow - Żyd, prezes Żydowskiej Gminy Wyznaniowej w Warszawie.

Bardzo wartościowa, emocjonalna, oparta na prawdziwych wydarzeniach historia niezwykłej kobiety. Prawda historyczna idealnie współgra z fikcją literacką. O miłości, ogromnej odwadze, wielkim sercu i nadziei na lepsze jutro. Powieść zmusza do myślenia, wywołuje refleksje, nie pozwala przejść obojętnie, każdy powinien ją przeczytać. Bardzo, bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

Czy są kobiety, które Was inspirują?

Mnie osobiście w młodości inspirowała Maria Curie. Podejrzewam, że za jej przykładem wybrałam moją ścieżkę wykształcenia. Jednak to nie jedyne nazwisko. Wiele razy bowiem, moją inspiracją były i są "bohaterki codzienności", które spotykam w swoim życiu.

Irena Sendlerowa również może inspirować. Ta niezłomna, odważna Warszawianka, która niejednokrotnie przechytrzyła gestapo, to przykład bohaterstwa jednostki. Heroizmu, który liczony jest w ocalałych istnieniach.

Ta młoda kobieta, która każdego dnia ryzykowała własnym życiem w imię niesienia pomocy, ale też miłości.

Bo przecież za murami getta jest on...Adam.

Muszę przyznać, że ta fabularyzowana opowieść o niezwykle dzielnej kobiecie mnie ujęła zupełnie. Opisy działań, myśli towarzyszące jej każdego dnia. Strach o siebie i ukochanego. A to wszystko przeplatane opisami punktu widzenia drugiej strony - oficerów niemieckich, pozbawionych niemalże ludzkich odruchów.

Historia Ireny Sendlerowej ukazuje, że bohaterstwo to nie tylko siła mięśni, a miłość potrafi kwitnąć, nawet w najmroczniejszych czasach.

Książka będzie miała premierę 26 stycznia, ale już dziś polecam ją Waszej uwadze.

Ona niosła nadzieję słabszym. On dawał jej siłę.

Jest rok 1940. W okupowanej Warszawie naziści tworzą getto. Irena, młoda, ambitna i przede wszystkim niezwykle odważna pracownica domu opieki społecznej, za wszelką cenę chce ratować swoich przyjaciół i żydowskie dzieci. Dzięki wsparciu koleżanek z pracy oraz przyjaciół po stronie getta, Irenie udaje się wyprowadzić pierwsze dziecko, potem drugie, a później kolejne..

Irena doskonale wie ile ryzykuje, jednak każdego dnia wraca do getta nie tylko dla dzieci. Za jego murami czeka na nią Adam- mężczyzna, którego Irena kocha ponad wszystko...

"Anioł z Warszawy" to zbeletryzowana przepiękna opowieść o Irenie Sendlerowej, kobiecie, o której zapewne słyszeli wszyscy. To ona, nie zważając na nic niosła pomoc najsłabszym. Podczas wojny wyprowadziła z getta ponad 2500 dzieci, którym dała szansę, by dorośli, zdobyli zawód, założyli rodziny. Oprócz Ireny Sendlerowej, występujące obok niej postacie są autentyczne, Irka Szhultz, Ala Gołąb-Grynberg, Rachela Rosenthal, Janusz Korczak, to tylko nieliczni z bohaterów.

"Anioł z Warszawy" to wyjątkowa lektura, która zasługuje na uwagę nie tylko na główną bohaterkę i jej postawę, odwagę i dobro. Autorka w mistrzowski sposób zawarła w swojej powieści fakty historyczne. W przepięknym stylu przedstawiła nam życie i historię jednej z najodważniejszych kobiet. Język, jakim posługuje się Lea Kampe sprawia, że przez powieść się płynie i ciężko jest ją odłożyć choćby na moment.

"Anioł z Warszawy" to powieść o miłości, odwadze, nadziei na lepsze jutro. Powieść o jednej z największych bohaterek XX wieku, której historię powinien poznać każdy. Polecam z całego serca.

„Dzieci… są dla nas, dorosłych, jak zapach kwiatów. Są blaskiem świetlika i każdego dnia dziękuję losowi, że przyniósł mi je tak licznie, jak fale niosą muszle."

Dziś kilka słów o niezwykłej historii kobiety, która była jedną z wielu bohaterek II wojny światowej. Postać Ireny Sendlerowej kojarzy większość z nas, ale w tej powieści znajdziemy mnóstwo ciekawych faktów i autentycznych wydarzeń z jej życia. Premiera książki już 26 stycznia. Musicie ją mieć! ❤️

•

Irena, młoda pracownica ośrodka pomocy społecznej, jest ambitną i bardzo odważną kobietą. Gdy w 1940 roku okupanci najeżdżają na Warszawę i tworzą w niej getto, ona za wszelką cenę próbuje ratować swoich przyjaciół oraz żydowskie dzieci. Dla niej każda uratowana spod rąk nazistów istota jest niezwykle ważna. Wraz ze swoimi współpracownikami i przyjaciółmi walczy każdego dnia z okrucieństwem niemieckich wojsk. Gotowa do poświęceń, co dzień wraca za mury getta, by wyprowadzić kolejne dziecko i spotkać się z Adamem, którego darzy głębokim uczuciem. Akcje ratunkowe przeprowadzane są na rozmaite sposoby, bo Niemcy stoją na straży i niełatwo się między nimi przecisnąć. Na szczęście Irena ma wokół siebie dobrych ludzi, którzy wspierają jej działalność. Gdy trafia w ręce wroga, przesłuchaniom i torturom nie ma końca. Kobieta jest jednak nieugięta. Przy wsparciu Żegoty, cudem udaje się ją wykupić z aresztu i ocalić jej życie. Mimo wszystko, Irena nadal niosła pomoc, a słoik z prawdziwymi nazwiskami uratowanych dzieci powoli się zapełniał.

•

Poruszająca opowieść o odwadze i wielkości moralnej bohaterów, dzięki którym ocalało ponad dwa i pół tysiąca istnień ludzkich. Autorka, poza Ireną Sendlerową, umieściła w swej powieści wiele innych znanych postaci historycznych. Literatura wojenno-obozowa nie jest łatwa i przyjemna, ale warto czytać takie książki, by przekazywać historie kolejnym pokoleniom i pamiętać przez jakie piekło musieli przejść nasi przodkowie. Polecam z całego serca! ❤️

Książka „Anioł z Warszawy” to fabularyzowana powieść o działalności Ireny Sendlerowej. O kobiecie która jest symbolem zwycięstwa, odwagi, heroizmu i bohaterstwa… O jej związku z Żegotą - polską humanitarną organizacją podziemną, o ewakuacji setki żydowskich dzieci z warszawskiego getta i w końcu o narażaniu swojego życia dokonując zmian w ich życiorysach. Ta kobieta była gotowa współpracować z okupantem po to, aby ocalić od śmierci biedniejszych i głodujących ludzi zapewniając im opiekę po aryjskiej stronie muru.

I choć w książce nie poruszono wszystkich faktów znanych mi z życia Ireny Sendlerowej bardzo cieszę się z powstania tej historii. Jednocześnie zdaję sobie sprawę z tego, że niektórzy z Was nie akceptują połączenia historycznych wydarzeń z fikcja literacką ale myślę, że na tę pozycję warto zwrócić uwagę…

Na kartach książki przeczytamy głównie o działalności społecznej Ireny Sendlerowej od początku okupacji niemieckiej i jej zaangażowania w niesienie pomocy Żydom, jednak nie zabraknie tutaj informacjami z jej życia prywatnego. To niezwykła historia ludzkiej determinacji, wiary i nadziei w lepsze jutro. To w końcu świadectwo czynów w imię miłości i chęci niesienia pomocy drugiemu człowiekowi.

O działalności Ireny Sendlerowej świat dowiedział się dopiero, wiele lat po tym jak runęło getto warszawskie. I choć została odznaczona najwyższym izraelskim odznaczeniem cywilnym nadawanym nie-Żydom - Sprawiedliwy wśród Narodów Świata i nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla nieustannie twierdziła, że uratowanych istnień było za mało i że w czasie wojny można było ocalić ich więcej…

Bardzo serdecznie polecam fanom literatury historycznej, obozowej ale też dla tych, którzy lubią literaturę obyczajową z nutką historii w tle.