Życie, którego nie wybrałam

„Życie, którego nie wybrałam” to książka, której akcja dzieje się w dwóch liniach czasowych. Są to lata 30 oraz lata 50 XX wieku. Powieść ta ze względu na to, że posiada te dwie płaszczyzny czasowe bardzo mnie wciągnęła. Pomimo, że to tylko 20 lat, na podstawie opisanych wydarzeń i zmian jakie zaszły w bohaterach widać, że świat zmienił się.

Poznajmy Sophie, która była szczęśliwą żoną i matką. Jej jedynym zmartwieniem w latach 30 był los przyjaciółki Żydówki. W tym samym czasie w Teksasie, Lizzie i jej brat Henry tracą swoją ziemię i zmuszeni są do wyprowadzki do Alabamy. Lizzie decyduje się na małżeństwo z rozsądku i tym samym nie jest szcześliwa.

Losy tych dwóch rodzin splatają się gdy wybucha wojna. Jurgen najpierw zmuszony jest do pracy dla nazistów, a później wywieziony do USA. A Henry walczy w Europie. Po 5 latach rozłąki z mężem Sophie z dziećmi również przyjeżdża do Ameryki i zamieszkują w tej samem miejscowości co rodzina Lizzie. Przeszłość nie pozwala tym rodziną żyć spokojnie i w zgodzie. A nienawiść doprowadza do nieszczęścia.

„Życie, którego nie wybrałam” to książka ukazująca wewnętrze konflikty bohaterów. Autorka porusza trudne tematy tj. antysemityzm. Powieść przepełniona jest bólem spowodowanym stratą i poświęceniem. Jest na pewno lektura, która porusza i zostaje na dłużej w naszych myślach.

Autorka wspaniale wykreowała tutaj obie bohaterki. Narracja prowadzona jest z perspektywy obu pań. Lektura posiada również dwie linie czasowe, dlatego należy do tych co trzeba nieco bardziej skupić się. Jednak przeplatanie zarówno narracji jak i okresu przed i po wojnie, nie powoduje tu chaosu i książkę czyta się naprawdę przyjemnie i dość płynnie.

Jeśli lubicie powieści z historią w tle to „Życie, którego nie wybrałam” jest dla Was.

🌿 „Ż𝔂𝓬𝓲𝓮, 𝓴𝓽ó𝓻𝓮𝓰𝓸 𝓷𝓲𝓮 𝔀𝔂𝓫𝓻𝓪ł𝓪𝓶” 𝓚𝓮𝓵𝓵𝔂 𝓡𝓲𝓶𝓶𝓮𝓻 🌿

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

Akcja książki „Życie, którego nie wybrałam” toczy się dwutorowo. Berlin, lata trzydzieste XX wieku. Poznajemy dwie rodziny, mieszkające w tym samym mieście. Sophie żona Jurgena żyje swoim idealnym życiem,

wychowując trójkę dzieci. Kobieta nie zdaje sobie sprawy, że jej życie może ulec zmianie. Jurgen zajmuje się rakietami, dlatego zostaje zmuszony do pracy dla nazistów, potem wpada w amerykańską niewolę. Drugą bohaterką jest Lizzie. Kobieta mieszka na farmie w Teksasie z rodzicami i bratem Henrym. Seria tragedii sprawia, że zostają zmuszeni sprzedać ziemię i wyprowadzić się do Alabamy, gdzie Lizzie decyduje się na nieszczęśliwe małżeństwo z rozsądku. Losy dwóch rodów zaczynają się przeplatać, kiedy wybucha wojna.

Kelly Rimmer robi dokładnie to, co czytelnik kocha i nienawidzi, a mianowicie przejmująco opowiada losy bohaterów, pozwala na darzenie ich sympatią i zżycie się z nimi tylko po to, by potem złamać czytelnikowi serce, tym jak potoczą się losy tych bohaterów. Robi to w tak wiarygodny sposób, że na kartach tej powieści możemy poczuć ich emocje. Autorka zręcznie buduje więzi między bohaterami i splata ich ze sobą. Przedstawiła nam historię ludzi, którzy musieli  zmierzyć się z życiem w czasie trwania wojny. Zostali zmuszeni, by żyć w trakcie wojny. Dobrze napisana historia o odwadze i wojnie, a także o mierzeniu się z cierpieniem. Zmusza do refleksji nad wieloma tematami, a najbardziej nad tym jak ludzie w czasie wojny potrafili kochać, walczyć o przetrwanie.

Tym razem autorka przestawiła historie, która dosłownie łamie serce. Jest smutna i bardzo przejmująca. Być może trochę za smutna, ponieważ z każdej strony wylewały się emocje, które czasami ciężko było udźwignąć. Autorka zręcznie buduje więzi między bohaterami i splata ich ze sobą. W doskonały sposób potrafi przedstawić nam ich zachowania i uczucia, nie boi się mocnych słów, dlatego w tej historii nie ma miejsca na sztuczności. Bohaterowie są niezwykle wiarygodni i autentyczni. Książka wywołała we mnie skrajne emocje i dogłębnie mną poruszyła. Spędziłam z nią cudowne chwile i wylałam morze łez.

Cała gamma uczuć jaka zostaje tutaj zaprezentowana skłania czytelnika do refleksji i co więcej, zmusza go do odnalezienia tego, co w życiu jest najważniejsze… Piękna, wzruszająca, dająca do myślenia powieść. Bardzo polecam! ❤ To tego typu książka, która zostaje z czytelnikiem na dłużej. ❤

Zwykle nie czytam powieści historycznych, sięgam raczej po książki osadzone w bardziej współczesnych czasach i o zupełnie inne tematyce, lecz tym razem skusił mnie zarys fabuły. Powieść jest dość długa, liczy czterysta sześćdziesiąt stron i napisana została z perspektywy dwóch bohaterek. Sofie jest silna, odważna i zdeterminowana. Ma dobre serce. Mimo swej niezłomności i życia w czasie II wojny światowej, co już samo w sobie jest dramatyczne, jest również wrażliwa oraz delikatna. Jest gotowa poświęcić siebie dla innych i szybko potrafi dostosować się do nowych warunków. Mimo stresu potrafi podejmować konkretne działania. Nie może patrzeć na cierpienie Żydów, gdyż jej przyjaciółka jest jedną z nich. Lizzie natomiast pracuje na farmie rodziców i jej życie toczy się dobrze do czasu, aż przychodzi wielka susza, która kompletnie rujnuje ich plony. Myśląc, że przecież nie będzie trwała wiecznie, jej brat zaciągnął pożyczkę, której nie potrafi spłacić.

Akcja skacze między życiem bohaterek a między latami trzydziestymi i pięćdziesiątymi XX wieku. Przyznam, że początkowo ciężko było mi się połapać, kto jest kim oraz kiedy, lecz kiedy skupiłam się na podanych na początku rozdziału latach, szybko wskoczyłam myślami na właściwy tor.

Jak to zwykle była, powieści toczące się na tle wojennym, poruszają oraz wywołują łzy. Autorka zwraca uwagę, na trudne tematy, poza tym jednym oczywistym jest również antysemityzm, segregacja rasowa, trudne wybory, poświęcenie oraz miłość. Autorka doskonale ukazuje jaki wpływ na życie każdej jednostki miała wojna. W jednej chwili może zmienić się tożsamość, marzenia oraz relacje z innymi. Obie kobiety są pełne bólu i nadziei, choć życie i przeszłość każdej z nich jest inne. Po lekturze tej powieści naszła mnie refleksja na temat tego, że cieszę się, iż przyszło mi żyć w obecnych czasach i ominął mnie ten bolesny okres, w którym toczy się fabuła przedstawionej przeze mnie książki.

Losy bohaterek splatają się ze sobą. Nie jest to łatwa relacja. Z jednej strony Sophie, która jest w stanie poświęcić własne życie, za obronę rodziny, z drugiej Lizzie, która nie może zrozumieć, jak obok niej mogą wieźć spokojne życie ludzie, których ma za niemieckich nazistów.

Tak, jak wspomniałam na początku, raczej nie sięgam po tego typu pozycje na co dzień. Są dla mnie zbyt bolesne. Może to zabrzmi dziwnie ze strony osoby, która uwielbia thrillery i horrory, lecz to właśnie powieści historyczne kładą mnie na łopatki, bez względu na to, czy są fikcją literacką, czy opierają się na prawdziwych wydarzeniach. Po lekturze takich powieści zawsze potrzebuję trochę czasu, by dojść do siebie. Jeśli Wy zaś lubicie tego typu literaturę, zachęcam Was do zapoznania się z „Życiem, którego nie wybrałam”.

Książki z tłem wojennym zawsze trafiają głęboko do mojego serca. Zarówno te na faktach jak i te, które są tylko inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Zawsze przeraża mnie ogrom zła i cierpienia ludzkiego.

„Życie którego nie wybrałam” to niezwykle emocjonująca pozycja. Cała historia dzieje się na przestrzeni 1930-1951 roku, w różnych miejscach. Autorka przestawia nam życie dwóch kobiet, Sophie i Lizzie. Początkowo, może nam się wydawać, że nic je nie łączy. Sophie mieszka w Berlinie, lata trzydzieste XX wieku nie były łaskawe. Obserwujemy nienawiść do Żydów, cierpienie rodziny kobiety, ponieważ osoba im bardzo bliska jest Żydówką, a oni są rozdarci pomiędzy tym co by chcieli zrobić, a pomiędzy tym co muszą.

Z drugiej strony jest rodzina Lizzie. Mają oni farmę w Teksasie i wydaje się, że wszystko jest dobrze, do czasu aż susza powoli zaczyna zabierać im wszystko, na co pracowali. Początkowo się tym nie martwią, w końcu susza nie może trwać wiecznie, prawda? Niestety jej skutki odczuwają wszyscy. Ceny towarów spadają, bydło zostaje sprzedane za bezcen, a na domiar złego okazuje się, że rodzice kobiety zalegają z ratami. Zaczynają się ciężkie lata. Henry, aby ratować rodzinę, zapożycza się, niestety, nic nie zapowiada, żeby w końcu spadł deszcz. Nad rodzina Lizzie wiszą czarne chmury.

Losy obu rodzin łączą się. Jednak to, o czym tutaj przeczytacie nie sprawi, że na wasze usta wypłynie uśmiech, to nie jest tego typu literatura.

W tej książce mamy konflikt interesów. Z jednej strony jest Sofie, która broni swojej rodziny za wszelką cenę, a z drugiej Lizzie, która nie może znieść tego, że obok niej mieszkają ludzie, których ma za niemieckich nazistów. Tak, doskonale rozumiecie, to nie będzie nic przyjemnego. Ta historia jest pełna smutku od samego początku, porusza czytelnika i sprawia, że zaczyna rozmyślać nad tym, co dzieje się obecnie na świecie. Wątek budowy rakiet jest również ciekawy i istotny dla całej historii, jednak wychodzę z założenia, że nie należy zdradzać wszystkiego, dlatego sami musicie sprawdzić o co w tym wszystkim chodziło, czy było drugie dno i dlaczego tak się działo.

Takie poruszające pozycje warto znać.