Zanim wybuchnie słońce

Macie w swoim życiu książki, które pokochaliście od pierwszych stron?

U mnie taką książką jest “Zanim wybuchnie słońce”. Historia tych dwóch chłopaków zawładnęła moim sercem i umysłem. Pokochałam ich tak samo, jak oni pokochali siebie.

Jest to głos młodego pokolenia. Głos, z którym wielu z nas może się utożsamić.

Poznając stopniowo historię napisaną przez Józefinę nie mogłam uwierzyć w to, że jest to debiut. Język, którą posługuje się autorka, to jak składa zdania jest rzeczą, która od razu rzuca się w oczy. Przez książkę się po prostu płynie i nawet nie wiadomo, kiedy dotarło się do końca.

Jeśli obserwujecie mnie jakiś czas, to wiecie, że kocham książki poruszające tematykę edukacji seksualnej, książki uświadamiające, książki, które uczą. Ta pozycja jest jedną z nich - książką, którą chciałabym, aby przeczytało większość ludzi, a zdecydowanie osoby młodsze, które dalej poszukują siebie.

Co tak bardzo urzekło mnie w “Zanim wybuchnie słońce”? Dosłownie wszystko.

Pozornie prosta historia z wątkiem fake dating (który ubóstwiam, tak by the way) porusza masę ważnych zagadnień, takich jak tożsamość płciowa, orientacja seksualna, problemy rodzinne, bullying, homofobia oraz zaburzenia odżywiania. Bardzo mnie cieszy, że takie tematy są omawiane i tłumaczone w tak przystępny sposób.

Bardzo ważnym aspektem tej książki jest możliwość utożsamiania się z bohaterami. Jestem pod wrażeniem jak dobrze są oni wykreowani. Nie są wyidealizowani. Są prawdziwi. Realistyczni. Problemy z którymi się zmagają nie są wymyślone. Są to problemy, z którymi boryka się duża część młodzieży, a mówienie o nich sprawia, że mogą one uzmysłowić sobie, że nie są w tym sami.

Jeśli chodzi o główny wątek romantyczny - kocham kocham kocham. Dwa skrajnie różne charaktery. Osoby, których droga w normalnej sytuacji pewnie nigdy by się nie przecięła. Jednak w tej pozycji historia ich poznania nie jest normalna - mają stworzyć fałszywy związek, aby zdenerwować ojca jednego z nich. Jestem zakochana w tym, jak ich relacja stopniowo się rozwija. W naturalny sposób chłopcy zaczynają być dla siebie kimś więcej. Rodzi się między nimi nić porozumienia, przyjaźń, która na samym końcu przemienia się w coś większego. Jest to tak rozczulająca historia, że nie raz piszczałam z nadmiaru emocji, a na moich ustach pojawiał się uśmiech, bo czułam chemię, która towarzyszy ich każdemu spotkaniu.

Humor, którym raczy nas autorka jest genialny. Jest to idealny obraz generacji Z. Kilka razy zdarzyło mi się wybuchnąć śmiechem, bo zdania, które padały wyglądały tak, jak coś co mogłabym powiedzieć ja bądź któryś z moich znajomych. Nie ma tutaj słów, które czasem wywołują u nas konsternację, BO PRZECIEŻ NIKT TAK NIE MÓWI. Dialogi między bohaterami brzmią jak rozmowy większości młodych ludzi, dlatego tak jak wspomniałam wcześniej, łatwiej jest nam się utożsamiać z historią, którą czytamy.

Muszę poświęcić osobny akapit na moją najulubieńszą postać - ADAMA. Moja miłość do tego człowieka jest nie do opisania. Jest on zabawny, uroczy i opiekuńczy. Prawie każde zdanie wypowiedziane przez niego jest u mnie zaadnotowane, a to nieczęsto się zdarza. Adam to najważniejszy argument, aby sięgnąć po tę książkę. Obiecuję Wam, że pokochacie go tak samo jak ja...

Jest to książka wartościowa, niosąca za sobą cenne lekcje, takie jak nie ocenianie książki po okładce, bo nigdy nie wiadomo co kryje się w środku.

Pozycja ta pozwala poczuć się jak w domu oraz ogrzewa serce tak jak słońce ogrzewa skórę w ciepłe lato.

Musicie przeczytać tę pozycję Zanim Wybuchnie Słońce.

„Zanim wybuchnie słońce” jest "dość" udaną pozycją jak na debiut , choć zdecydowanie nie skradła mojego serce.

Leon będący synem dyrektora ma z nim napięte relacje. Postanawia wkurzyć ojca i wejść w udawany związek z Danielem, największym postrachem szkoły.

Jak zawsze zostały poruszone trudne tematy [Adres usunięty]. trudne relacje z rodzicami, coming out itp. Jest to dla mnie oczywisty plus bo oprócz warstwy czysto rozrywkowo-obyczajowej możemy wniknąć ciut głębiej i porozmyślać czy też jeszcze bardziej utożsamić się z bohaterami.

Uważam jednak, że książka należy raczej do tych ze średniej półki. Nie mogę się przyczepić do kreacji bohaterów, ale w moim odczuciu ich relacje są zdecydowanie zbyt pobieżnie potraktowane i zbyt mało pogłębione. Może to ja jestem już za stara na takie książki? Sama nie wiem bo raczej młodzieżówki nie dają mi takiego poczucia, mało kiedy mi się nie podobają i rzadko uważam je za mało wnoszące do mojego życia czy nieprzyjemne.

Siedzę i myślę o tej premierze a do głowy przychodzi mi „Tego nie mogę ci powiedzieć”. To też książka będąca debiutem, również z wydawnictwa Young i również autorstwa polki. Mam wrażenie, że te pozycje dzieli spora przepaść i zdecydowanie na dłużej zapadnie mi w pamięć „Tnmcp”, które czytałam 2,5 roku temu. Mam wrażenie, że już teraz, chwilę po przeczytaniu „Zanim wybuchnie słońce” mam co do niej słabsze i mniej pozytywne uczucia niż do tej książki sprzed lat. Czuję też, że o książce Józefiny Płotki za chwilę zapomnę, będę pamiętać jedynie „vibe” jaki dają bohaterowie a fabuła i poruszane problemy całkiem mi umkną.

Oczywiście powieść, bez zaskoczeń, była też schematyczna, ale rzadko która książka nie jest (chyba szczególnie jest to odczuwalne w tym gatunku oraz romansach). Podejrzewam, że większość z was nawet nie czytając pierwszej strony, a znając tylko opis jest w stanie dokładnie przewidzieć jak potoczy się fabuła. Nie jest to minus w żadnym wypadku, bo wiadomo jak to działa, ale liczyłam na coś choć odrobinę niesztampowego.

Średniaczek raczej do przeczytania/przesłuchania bez zobowiązań, większego angażowania się i przejmowania losami bohaterów.

5/10

Współpraca reklamowa z wydawnictwem Young