Wybaczam ci

Książki R.Mroza biorę w ciemno bo zawsze mam nadzieję,że mnie nie zawiedzie .I tak jest tym razem.

Co to za historia...Tak dobra,że nie mogłam się od niej oderwać.Przyznaje się,że Mroza książki to jak najlepszy narkotyk od którego trudno się uwolnić i oderwać.Kiedy zaczynam nie mogę skończyć i kończę kiedy ostatnia strona zamyka cała historię.I jak to u Mroza bywa zakończenie jest jak bomba,która od początku płonie by w końcu dać porządne fajerwerki.Polecam każdemu,kto lubi twórczość R.Mroza

Remigiusz Mróz należy do moich ulubionych pisarzy. Przeczytałam większość jego książek i za każdym razem, gdy zaczynam kolejną, mam naiwną nadzieję, że rozszyfruję intrygę autora i będę mogła publicznie obwieścić, że rozgryzłam mistrza. Mróz nie przestaje mnie jednak zadziwiać swoimi pomysłami i zawsze pozostawia mnie w całkowitym osłupieniu.

"WYBACZAM CI" to książka łącząca amnezję psychogenną, molestowanie, morderstwo, zemstę, pranie brudnych pieniędzy i mafijne porachunki.

Główną bohaterkę - Inę Kobryn polubiłam od razu i do końca kibicowałam jej w odkrywaniu prawdy. Zaimponowała mi swoją odwagą, uporem i ciętą ripostą.

Uległam wrażeniu, że Ina od początku, aż po ostatnią kropkę, walczyła z Remigiuszem Mrozem. Autor celowo podsuwał jej mylne tropy, zatajał prawdę, bawił się jej emocjami i nie pozwalał zaufać innym. W końcu okazał dobrą wolę i na ostatnich stronach udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania.

Remigiusz Mróz jak zwykle urzekł mnie swoim wyszukanym słownictwem, odwagą w poruszaniu trudnych tematów i znajomością prawa.

Polecam kolejną mrożącą krew w żyłach podróż.

"Wybaczam ci" - napisała dziewiętnastolatka do męża Iny, po czym popełniła samobójstwo. Sęk w tym, że Rafał nie zna tej dziewczyny. O co może chodzić?

Ten początek mnie zaintrygował. Co prawda było trochę paplaniny o Facebook'u, którego ja osobiście nie ogarniam, ale na szczęście wszystko zrozumiałam. Pewnie powiecie: "może pomyliła osoby". Ok, mogło tak być, ale jak wytłumaczyć to, że następnego dnia Rafał znika, rozpływa się. Niedługo po tym zostawia karteczkę w samochodzie Iny z dopiskiem "nie szukaj mnie". Coś jest na rzeczy.

Między rozdziały wpleciony jest pamiętnik (uwielbiam ten zabieg!) - wiemy jedynie, że należy do czternastoletniej piłkarki. Odgrywa ON ważną rolę w całej historii. To nie są opowiastki o przyjęciach urodzinowych, wzdychaniu do szkolnej miłości, czy obgadywaniu koleżanek. Zaczyna się niewinnie od narzekania na brak zrozumienia wśród współzawodniczek i uczucie osamotnienia, ale uwierzcie - miejscami ciężko było przez niego przebrnąć.

Ina. Jak mnie było jej szkoda - wyobraźcie to sobie - przez kilka lat żyjecie w szczęśliwym małżeństwie, po czym niespodziewanie przychodzi . Warto zaznaczyć, że rozdziały z jej perspektywy są napisane w pierwszej osobie, co tylko potęguje szargające nią emocje - zagubienie, złość, poczucie beznadziei.

Z drugiej strony Gracjan, szwagier Iny. To ON jej pomaga w szukaniu męża. I również z jego perspektywy mamy pogląd na historię. Podobała mi się więź, łącząca tych dwojga. Znają się praktycznie od dziecka, więc wiedzą o sobie wszystko. A przynajmniej powinni. Urocze było to, jak się do siebie zwracali ("hej, gówniaku", "cześć, smrodzie" 😂), w trudnych momentach wzajemnie się wspierali, a nawet narażali życie. Czasami miałam wrażenie, że trochę za daleko się to posuwa - w końcu Gracjan ma żonę (jest szwagrem Iny, to chyba logiczne, już się nie pogrążam 🤦). Choć na swój sposób podobało mi się to.

Pokręcone. Zupełnie tak jak końcówka tej książki 🤯 Nie mam pojęcia, jak Autor to wszystko wymyślił i połączył, ale... wow.

A jeśli tak jak ja lubicie smaczki w postaci innych Mroźnych bohaterów, tutaj spotkacie kogoś z uniwersum Chyłki ;)

Bardzo dobry początek, który od razu wciąga czytelnika. Wraz z główną bohaterką szukamy prawdy i odpowiedzi, kim jest jej mąż i dlaczego w pracy, do której rzekomo codziennie chodził, nikt go nie zna.

Dużo zwrotów akcji funduje nam Remigiusz Mróz. Bohaterowie drugoplanowi ciekawi, a sama Ina ma ukrytą tajemnice i zaskakuje swoim zachowaniem. Narracja w pierwszej osobie pozwala wczuć się w jej sytuację. Kobiecie w zbieraniu informacji pomaga Gracjan. Bardzo rzetelnie zbudowana postać mężczyzny wprowadza mętlik w naszej głowie. Niejednoznaczna, zmuszająca czytelnika do spekulacji i przemyśleń, przez co wiele razy zmieniałam zdanie co do udziału jego w zagmatwanej sprawie męża Iny.

Historia nie pozwala się nudzić, bo bohaterowie co chwilę odkrywają nowe fakty, które budują w naszej głowie historię w całość. Ironiczne dialogi, sarkazm i dobrej jakości poczucie humoru między Iną i Gracjanem wyróżniają się i nadają ich relacji szczególnej więzi. W pewnym momencie fabuła mnie zirytowała, ale wybaczyłam szybko ten wątek, bo genialne zakończenie wbiło mnie w fotel i zaskoczyło ogromnie. Finał historii przemyślany od początku ze szczegółami, by efekt końcowy był unikatowy, co w pełni mnie usatysfakcjonowało.

Niespodziewane zwroty akcji, ciekawie rozbudowani bohaterowie z przeszłością, która ich dogania i nie pozwala żyć spokojnie, dopóki się z nią nie zmierzą. Styl pisania autora bardzo przyjemny, lekki, zawiła tajemnica skrupulatnie stworzona, a dopracowane szczegóły w efekcie końcowym okazują się bardzo istotne. Czytelnik ma sporo miejsca na domysły i analizowanie przedstawionych wiadomości. Ale medal dla tego, kto przewidzi zakończenie.

Cieszę się, że poznałam twórczość Remigiusza Mroza i z pewnością sięgnę po kolejną książkę, by znowu pozwolić się wodzić za nos i dać się zaskakiwać na każdym kroku, co uwielbiam.

Ja i Remigiusz Mróz to relacja pełna sprzeczności. Czasem pałam do niego miłością, czasem przewracam oczami podczas czytania. Każda nowa książka to sprawdzian dla naszego uczucia. Ale tym razem wyszło dobrze, serio dobrze.

Jak to u Mroza książka czyta się sama, kartki się przewracają, a my z wypiekami dążymi do tego momentu w którym autor wywróci wszystko do góry nogami. Bo to że tak się stanie, jest pewne. Porwania, zaginięcia, tajemnicze morderstwa, pedofilia - autor niczego się nie boi. Nie chcę tutaj streszczać fabuły bo jest tak poplątana, że ciężko to ogarnąć, a im mniej wiemy przed czytaniem, tym lepiej. Najważniejsze, że nie ma tutaj nieprawdopodobnych wątków. Te wydarzenia mogły stać się w rzeczywistości. A to jest dla mnie ogromny plus.

Fanów Mroza przekonywać nie muszę, a reszta czytelników również nie powinna być rozczarowana. Ja polecam.

Co byście zrobili/pomyśleli znajdując przypadkowo na koncie drugiej połówki wiadomość o treści "Wybaczam Ci"?

Ina Kobryn pewnego dnia znajduje właśnie taką wiadomość na Facebookowym koncie męża, który zapomniał się wylogować. Pewnie nie przejęłaby się tą wiadomością, gdyby nie okazało się, że kobieta która ją napisała, krótko potem popełniła samobójstwo.

Mąż Iny twierdzi, że nie zna kobiety i nie wie dlaczego zostawiła mu wiadomość. Tajemnicza wiadomość znika bez śladu. A Ina odkrywa, że mąż nie był z nią do końca szczery. Jej życie, dotychczas spokojne i uporządkowane, zmienia się diametralnie. Zaczyna w nim rządzić chaos, tajemnice i odkrywanie sekretów męża.

Ci co mnie znają, wiedzą, że uwielbiam książki Remigiusz Mróz. Musiałam więc sięgnąć po jego najnowsze dzieło. I po raz kolejny zbieram szczękę z podłogi.

Ta książka jest niesamowicie wciągająca. Akcja goni akcje. Ciągle pojawiają się nowe tropy, nowe wydarzenia, które rodzą kolejne pytania i wątpliwości. Teorii miałam wiele, jednak wszystkie nietrafione. Zakończenie jest rewelacyjne. Po prostu wbija w fotel i nigdy bym na coś takiego nie wpadła.

"Wybaczam Ci" pisane jest z perspektywy Iny oraz jej przyjaciela Gracjana. Ich przeżycia przeplatane są wpisami ze znalezionego przez nich pamiętnika. Bardzo lubię takie zabiegi, które urozmaicają akcje i wprowadzają dodatkowe pytania.

Bohaterowie są wyraziści i ciekawi. Od razu można ich polubić. Chociaż i na nich padał cień moich podejrzeń.

Zastanawialiście się kiedyś czy osoby Nas otaczające przedstawiły nam swoje prawdziwe imię i nazwisko ?

Fałszywa tożsamość to coś co może spędzić sen z powiek każdego człowieka. Tym bardziej kiedy bierzemy ślub z tą osobą a po jakimś czasie okazuje się że dana osoba nie istnieje..

Powieści Pana Mroza to moje odkrycie roku. Nie wiem dlaczego, nie sięgałam po jego książki, przez dłuższy okres. Wybaczam Ci jest chyba trzecią lub czwartą książką autora którą przeczytałam w tym roku i coraz bardziej lubię jego styl ale i historię którą przekazuję.

Wybaczam Ci pokazało mu zupełnie inny świat kryminału i thrilleru. Co najważniejsze była to opowieść realna, i byłabym w stanie uwierzyć że taka historia mogłaby wydarzyć się naprawdę, a już napewno patrząc na miejsce akcji.

Początkowe ramy fabuły przedstawiają mi idealne życie małżonków, sielankowe spotkanie " przyjaciół". Muszę przyznać że było to bardzo dobre zagranie że strony autora, gdyż przez chwilę uśpił moją czujność, zaś to co zaczęło dziać się później to istny rollercoaster!

Nawet przez chwilę nie odczułam aby akcja pędziła na "łeb i szyję". Była dynamiczna, ale i zarazem bardzo dopracowana. Autor ujawnił przede mną to co chciał, nie dawał mi zbyt wielu wskazówek abym mogła rozwiązać sama tą sprawę, musiałam więc podążać śladami Iny i jej przyszłego szwagra.

W tym miejscu chciałabym zaznaczyć wielowątkowość tej powieści. Sprawa nie opierała się jedynie na samobójstwie dziewczyny ale także na wielu innych aspektach.

Pierwszym z nich bardzo bolesnym było wykorzystywanie seksualne nieletnich. Forma pamiętnika w jakiej został przedstawiony owy nierząd bardzo przypadła mi do gustu. Byłam w stanie całkowicie zrozumieć właścicielkę pamiętnika, gdyż jej emocje bardzo na mnie oddziaływały.

Niemniej jednak najbardziej podobał mi się wątek z Wólką i praniem brudnych pieniedzy. Kiedy doszłam do tego wątku, od razu przypomniałam sobie medialną aferę z przed kilku lat w której rozbito jakiś gang właśnie w Wólce. Ten aspekt przesądził o realności powieści a czytanie

O niebezpieczeństwie związanym z czarnym rynkiem ale i gangsterami sprawiło mi przyjemność i jednocześnie wzbudzało mój strach. Uwielbiam takie połączenia w książkach! Patrząc na bohaterów mogłabym wyszczególnić jeszcze jeden aspekt: poświęcenie się w imię miłości. W niektórych momentach odczuwałam właśnie gdzieś wiszący romantyzm ale nie był ON opisany dokładnie, lecz był zawarty w czynach! Więc mogę śmiało powiedzieć że poznałam też trochę romantyczną naturę autora :) wracając do bohaterów, to Ina wydała mi się kobietą twardo stąpającą po ziemi. Dobrze wiedziała czego oczekuje od życia ale i pomimo " zdrady" męża walczyła o niego! Brała na siebie wszelkie ryzyko niepowodzenia ale i wystawiała się na " tacy" dla gangsterów. Gracjan pomimo swojej mężnej odwagi, wydał mi się troszkę bezbronny tym bardziej że przez większość historii był poturbowany. Patrząc na całość nigdy nie odgadłabym jakie było zakończenie. Okazało się ono całkowicie nieprzewidywalne! Zostałam zaskoczona przez autora, i bardzo mi się to podobało:) styl jakim napisana jest książka, także bardzo mi się podobał, był lekki ale i dosadny. Książkę czytało mi się bardzo dobrze ale i szybko pomimo że jest sporej objętości. Jeśli zastanawiacie się nad wyborem tej książki to według mnie musicie ją przeczytać !❤️

To moja pierwsza przeczytana książka tego autora i muszę przyznać, że zostanę jego fanką. Odpowiada mi styl pisarza, jego umiejętne żonglowanie tropami i poszlakami oraz genialne tworzenie napięcia w czytelniku. Ta historia wciągnęła mnie bez reszty, kartka za kartką szukałam wyjaśnienia zagadki, jednak wszystkie moje domysły i przypuszczenia okazałymi się mylne. Zakończenie to prawdziwy majstersztyk. Mróz totalnie mnie zaskoczył, naprawdę nie idzie tego przewidzieć. Akcja jest naszpikowana wartkimi wątkami, trefnymi wskazówkami oraz te urwane rozdziały w najciekawszym momencie. Umieramy z ciekawości, nasza wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach, myśli się w głowie kotłują a emocje pobudzają wyobraźnię.

Były momenty, że śmiałam się w głos, czytając rozmowy pomiędzy Gracjanem i Iną. Och, tych dwoje ma niewyparzony jęzor i wie jak go używać by był ostrzejszy od brzytwy.

Od czego zaczęła się ta historia? Od pewnego wieczoru, kiedy główna bohaterka spędzała samotny wieczór w domu a jej małżonek zrobił sobie alkoholowy maraton z partnerem jej siostry. Ina przeglądając fb na laptopie zauważa wiadomość. Rafał zapomniał się wylogować ze swojego konta a ciekawość kobiety zwyciężyła. Po chwili odczytała krótkie dwa słowa: ”Wybaczam ci”. To zdanie rozbudziło wyobraźnię dziewczyny do tego stopnia, że nie mogła o tym zapomnieć. Dodatkowo, okazało się, że ta sama nastolatka, która napisała wiadomość, tej właśnie nocy popełniła samobójstwo i to na parkingu obok lokalu, w którym przebywał jej ukochany. Jakby tego było mało, następnego dnia Rafał znika bez słowa wyjaśnienia zabierając wszystkie swoje rzeczy.

No co byście sobie pomyśleli na miejscu bohaterki? Czy jej facet ma coś wspólnego z denatką? Czy jest winny jej śmierci? Kim naprawdę jest człowiek, z którym żyła pod jednym dachem? Czy prawda wyjdzie na jaw?

Powiem wam, że powieść jest tak tajemnicza i ciekawa, iż trudno byłoby się przy niej nudzić. Autor porusza tu trudny temat ale niezwykle ważny i obecny w życiu. Jaki, nie mogę zdradzić, by niespoilerować. Podczas czytania sami domyślicie się, o co mi chodziło. Ze swej strony mogę tylko polecić tę książkę i zapewnić, że uprzyjemni ona czas jaki jej poświęcicie.

Zaliczam się do tych osób, które chętnie czytają i wypatrują nowych powieści autora. Remigiusz Mróz to już marka w pisarskim świecie i nie ma się co dziwić. Połączenie talentu, pasji i wyobraźni przynosi doskonałe efekty jak chociażby w przypadku "Wybaczam ci". Po raz kolejny ma się do czynienia z czymś nietuzinkowym.

Sama historia jest intrygująca i wciągająca. Zagłębiając się w powieść, każdą stronę czyta się praktycznie błyskawicznie. Odpowiada za to mistrzowsko opracowana fabuła. Sprawia ona też, że emocje w wielu przypadkach sięgają zenitu. Warto przeczytać "Wybaczam ci" i przekonać się co tym razem przygotował autor. Świetny thriller dla uwielbiających ten gatunek literacki.

Kto z nas nie zna Remigiusza Mroza i jego licznych kryminałów? Mało jest takich osób, gdyż autor w naszym kraju jest naprawdę poczytny. Każda jego książka w bardzo szybkim czasie osiąga miano bestsellera, a ON uchodzi za niezwykle płodnego autora. Kilka dni temu skończyłam czytać jego powieść pt. "Wybaczam Ci" i muszę przyznać, że po raz kolejny nie zawiodłam się. Mróz ma w sobie coś takiego, jakąś taką lekkość pióra, że jego pozycje wciągają od początku i trzymają w napięciu do samego końca. Oczywiście nie jest to wybitna książka, ale jest zwyczajnie dobra, a w przypadku tego autora to wystarczy.

Przyznaje się bez bicia na twórczość Pana Mroza mam alergię i wręcz organicznie mnie od niej odrzuca. Zapytacie po co sięgałem po tę pozycję - odpowiadam, trzeba badać granice swojej wytrzymałości. A już tak całkiem poważnie to o dziwo nawet mi się ta książka podobała, no dobra momentami mi się podobała, ale bez podniecania żaden hit to nie jest, po prostu przeczytałem i nie płakałem krwią.

Sama historia na jakiejś tam płaszczyźnie może czytelnika wciągnąć, pachnie to lekko paradokumentem, ale nie jest jakoś ciężkostrawne. Zwyczajna historia, ale może czytelnika absorbować i zwyczajnie ciekawić. Bolały trochę dialogi, bo tam to już paradokumenty wjechały na pełnym ogniu i można się czuć jak na popołudniowej herbatce u Pani Grażynki.

Tempo wydarzeń bardzo mi się podobało bo obyło się bez specjalnych dłużyzn, mam wrażenie, że samo zakończenie nieco odwleczone, bo powinno być zdecydowanie wcześniej, ale jak ktoś lubi czytać to miał kilka dodatkowych kartek z różnymi literami czyli też miło.
Zakończenie dla mnie nieco naciąganie, ale w takim stopniu, że spokojnie można je akceptować i to bez bólu głowy.

Czy ta książka ociepliła mi nieco twórczość Pana Mroza? Nieco tak ostatnio była nisko w hierarchii do tego stopnia, że wolałem umyć głowę syropem klonowym i włożyć do mrowiska, teraz książka przeskoczyła tę pozycję i póki co wolę książkę.

Czy samą książkę polecam, otóż-nie polecam, nie odradzam, polecić to wam mogę różne rzeczy, ale to zależy kto pyta… 
Książka to taka luźna powieść, ale czyta się szybko i sprawnie, ja nie żałuje, że przeczytałem, ale warto mieć na uwadze, że czytałem już okrutnie bolesne rzeczy ostatnio więc moja odpornośc jest na solidnym poziomie.

O "Wybaczam ci" chciałam Wam już opowiedzieć w zeszłym tygodniu, jak tylko zabrałam się za czytanie i byłam przekonana, że szybciutko ją skończę. Okazało się inaczej i mniej więcej od połowy zaczęły się schody i zeszło mi z lekturą nieco dłużej. Czy to znaczy, że Remigiusz Mróz mi się... przejadł, znudził?

Tę książkę reklamowano jako inną i w zasadzie jeśli o tego autora chodzi, to z reguły właśnie te "inne" są dla mnie strzałem w dziesiątkę. Tak było, chociażby z "Chórem zapomnianych głosów", która jako rasowe sci-fi pochłonęła mnie bez reszty lub z "Nieodnalezioną". Mój problem pojawia się z kontynuacjami tych obu powieści, bo mi się zwyczajnie nie podobały, mimo że przeczytałam dosłownie zaraz po premierze. Żeby nie było, serie, ale tylko niektóre, uwielbiam i, mimo że już na przykład Chyłka mnie nieźle wkurza, to i tak każdy kolejny tom z ciekawości czytam. Zatem, czy Mróz przy "Wybaczam ci" zapewnił powiew świeżości w swojej twórczości? A może jednak przyjdzie z utęsknieniem czekać na kolejny tom z Chyłką w roli głównej, a ta pójdzie w zapomnienie?

Zacznijmy więc od tego, o czym ta książka jest. Poznajemy parę głównych bohaterów. Są małżeństwem, mają idealne życie, starają się o dziecko i czego chcieć więcej? Jednak Ina postanawia pewnego wieczoru, gdy jej mąż zorganizował sobie wyjście na miasto, sprawdzić jego facebook'owe konto, z którego przypadkiem (lub nie) się nie wylogował. Znajduje tam krótką wiadomość od młodej dziewczyny, ale nie bierze jej na poważnie. Cóż, następnego dnia rano okazuje się, że nadawczyni nie żyje, a jej odejście z tego świata nie jest typowe. Dziewczyna popełnia samobójstwo w samym centrum miasta i co ciekawe, jej mąż był w tym czasie niedaleko. Ina postanawia znaleźć wiadomość od denatki do jej męża, ale ta dziwnym trafem znika. No i jej mąż również. Jakie tajemnice przed nią ukrywa? Jest odpowiedzialny za śmierć kobiety? Tego Wam nie powiem :)

Myślę, że to miał być thriller. Życie głównej bohaterki się rozsypuje i odkrywa kolejne tajemnice, jakie skrywał przed nią mąż, a we wszystkim pomaga jej partner jej siostry, z którym do tej pory miała raczej chłodne stosunki. Tylko czy nie jest tak, że kto się czubi, ten się lubi? Zaczynają więc odkrywać kolejne elementy układanki, szukają, kopią, ale czy to wyjdzie im na dobre? Wiele niewiadomych, wiele pytań, mało odpowiedzi, ale ostatecznie można się zdziwić zakończeniem.

Jeśli chodzi o tempo, akcję, to osoby, które znają Mroza wiedzą, że potrafi budować napięcie, przestraszyć wręcz czasami, a także nie pozwolić odetchnąć do ostatniej strony i tym razem również tak jest. Porusza przy tym wiele problemów, bardzo aktualnych łącząc je z social mediami. Choć już nieco nudzi mnie powielanie pewnych wątków, to i tak czytało mi się świetnie i szybko, a ciekawość co będzie dalej nie pozwoliła mi odłożyć książki... no właśnie. Gdzieś do połowy. Później zaczęłam się zastanawiać czy aby przypadkiem wątki nie są za specjalnie rozciągane niepotrzebnie i na dłuższy moment odłożyłam "Wybaczam ci", by po kilku dniach do niej wrócić i już do końca przeczytać na raz.

Zatem, czy polecam? Tak! Remigiusz Mróz potrafi manewrować między gatunkami i tym razem również pokazał, że czuje się dobrze w niemal każdym. Kawał świetnej rozrywki i mamy teraz dla niej czas idealny - wakacje. Aby siąść sobie w hamaku czy na kocyku w parku i pozwolić autorowi przenieść nas dosłownie kawałek dalej, bo akcja toczy się w Warszawie.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona!

Dodana przez Wincentego R. Jestem usatysfakcjonowany obydwoma tytułami "wybaczam ci" i "Nie ufaj mu" jak zwykle należy przeczytać 100 stron a książka cię tak wciaga ze musisz czytać do końca

Książka naszego kochanego autora, kolejna z wielu w których trafiamy na wątek kryminalny i w każdej jest on inny oraz inaczej przedstawiany ale nadal dobry. To nie moja pierwsza i nie ostatnia książka ponieważ lubię lekkość treści autora. Wielu może mieć uprzedzenia co do Mroza ponieważ na koncie ma już wiele tytułów za sobą lecz nie każdy musi lubić wszystko ale dobrze gdy jest otwarty dobrze nastawiony. Historia momentami wydaje się nieprawdopodobna, gdy główna bohaterka Ina kobryn pewnego wieczoru zasiada do laptopa i dostrzega na koncie na fb męża wiadomość " Wybaczam Ci ". Po tym dowiaduje się o upozorowanym samobójstwie młodej kobiety w środku miasta niedaleko baru w której przebywa jej mąż tego wieczoru. I od tego zaczęły się podejrzenia jej w stronę męża, czy brał w tym udział. On stanowczo zaprzecza znajomości autowa wiadomości oraz udziału w sprawie. Następnego dnia zniknięcie męża i falszywiść jego danych potwierdzają podejrzenia. Nowe fakty w sprawie i inne kluczowe wydarzenia zmieniają spojrzenie na tą historię, nie tylko inną torzstamość zatajał przed nią mąż. Po więcej sięgnijcie do lektury, ja lubię kryminalne treści i zwroty akcji.

Jaka jest Wasza ulubiona książka @remigiuszmroz?❤️

WYBACZAM CI było (jeśli dobrze pamiętam) ostatnią książką, jaką przeczytałam w ramach podstawowej planszy wakacyjnego bingo u @corkaksiegarza - pewnie gdyby nie ta akcja, to ta książka czekałaby na swoją kolej jeszcze dłuuuugie miesiące 😅

Jak to u Mroza bywa, już od samego początku dostajemy na tacy szokującą informację, coś, co sprawia, że gdzieś w środku nas czai się niepewność i spora doza wątpliwości. Co, dlaczego, jak się stało? Dlaczego wszystko wskazuje na tę jedną osobę, której niby powinniśmy ufać? Może ktoś próbuje go wrobić?🤔

Jak zwykle emocji było naprawdę dużo. Uwielbiam u autora te świetne zwroty akcji i chociaż czasami mogły być nieco przesadzone, to trzeba pamiętać, że jest to fikcja literacka i tam może zdarzyć się wszystko😉 Dla mnie ważne jest to, bym świetnie się podczas czytania bawiła i by wyzwoliły się we mnie jakiekolwiek emocje - jeśli czytam i nie odczuwam kompletnie nic, to pojawia się problem...

Nie powiedziałabym, że to moja ulubiona książka Mroza, bo były takie powieści, które porwały mnie bardziej. WYBACZAM CI dostawało też dość różne opinie, ale dla mnie to naprawdę niezła historia, chociaż raczej nadaje się bardziej na jednotomówkę, dlatego nie wiem czy sięgnę po "Nie ufaj mu". Mimo to mogę Wam polecić WYBACZAM CI, bo autor jak zwykle obdarzył nas dużą dawką emocji, humoru i akcji, a to naprawdę świetna mieszkanka❤️

Od jakiegoś czasu z wielką pasją, rozczytuję się w książkach autorstwa Remigiusza Mroza. Po prostu uwielbiam jego styl i warsztat literacki. Niedawno będąc w księgarni z radością, spostrzegłem na półce tytuł "Wybaczam Ci". Niezwłocznie dokonałem zakupu i w kilka dni pochłonąłem powieść. Cudowna. Wspaniała fabuła, przepełniona wyjątkowym klimatem i zagmatwanymi tajemnicami. Doskonała forma rozrywki, którą zdecydowanie polecam wszystkim czytelnikom i czytelniczkom. Na pewno książka spełni wasze oczekiwania.

Gdy byłem ostatnio chory, moja najlepsza przyjaciółka przyniosła mi książkę Remigiusza Mroza pt. "Wybaczam Ci". Ponieważ nigdy wcześniej, nie miałem styczności z twórczością autora, z ogromną ciekawością zasiadłem do lektury. I jestem nią zachwycony. Wspaniała i wciągająca fabuła, ogromna dawka tajemnicy i grozy, a także wyjątkowo zawiła i mroczna tajemnica, sprawiają, że całość czyta się z ogromnym zainteresowaniem, Wspaniała forma rozrywki na najwyższym poziomie. Zdecydowanie polecam każdemu czytelnikowi.

Ponieważ moja siostra bardzo lubi książki i filmy o tematyce kryminalnej, postanowiłam podarować jej na imieniny, jakiś wartościowy tytuł. Nasza wspólna znajoma poleciła mi książkę "Wybaczam Ci", którą napisał znany i ceniony w naszym kraju, Remigiusz Mróz. Ta opcja okazała się strzałem w dziesiątkę. Siostra była zachwycona. Powieść niezwykle ciekawa, z mnóstwem zawiłych wątków i potężną dawką grozy. Zdecydowanie podnosi poziom adrenaliny. Przeczytałam książkę i w pełni podpisuje się pod tymi opiniami. Polecam wszystkim.

Osobiście uważam, że Remigiusz Mróz, to jeden z najlepszych autorów kryminałów i thrillerów w naszym kraju. Cechuje go doskonały warsztat literacki, doskonałe poczucie stylu i unikalny klimat, który wprowadza do swoich powieści. Jednym z moich ulubionych tytułów jest "Wybaczam Ci". Całość czyta się z zapartym tchem, przeżywając masę emocji i skoków ciśnienia, spowodowanych nagłymi zwrotami sytuacji. Dla mnie ta pozycja, jak i inne książki autora są warte polecenia każdemu czytelnikowi. Rewelacja.

Jako wierna zwolenniczka wszelkiej maści kryminałów w wersji książkowej i telewizyjnej, uwielbiam twórczość, którą prezentuje Remigiusz Mróz. Jako mało, który autor naszym kraju, psiarz potrafi stworzyć wyjątkowo wciągający klimat i nastrój. Jedną z powieści, które uwielbiam, jest tytuł "Wybaczam Ci". Prawdziwe arcydzieło, przepełnione wartką akcją, zawiłymi tajemnicami i doskonale wykreowaną główną postacią. Z ręką na sercu powiem, że to jedna z lepszych książek, jakie miałam a dłoniach. A było ich sporo. Polecam.

Twórczość Remigiusza Mroza uwielbiam od samego początku. Cenię sobie autora za niepowtarzalny styl, doskonały klimat, jaki wprowadza do powieści oraz wyjątkową aurę tajemnicy. Niedawno pożyczyłem od brata, który też jest fanem pisarza książkę "Wybaczam Ci". Prawdziwy majstersztyk, w najlepszym wydaniu. Wyjątkowo zawiła fabuła, świetne dialogi i zapierająca w dech w piersiach akcja, sprawiły, że przeczytałem ją w kilka dni. Jeden z lepszych tytułów, jakie miałem ostatnio w dłoniach. Polecam każdemu.

Bardzo lubię książki Remigiusza Mroza, cenię tego pisarza, więc również po 'Wybaczam ci' sięgnęłam z wielkim zainteresowaniem, pewna, że autor znowu pokaże pełnię swego kunsztu literackiego. Dobrze rozrysowana, zaplanowana fabuła oraz wartka akcja, nieszablonowość były moim zdaniem tutaj jak najbardziej na plus. Lubię wątki mafijne, więc jestem usatysfakcjonowana bo tutaj taki uświadczyłam. Realizm został moim zdaniem zachowany, uświadczyłam tutaj wielu wątków, które pisarz poskładał w spójną całość, nie zawiodłam się.

Gdy zaplanowałem mój ostatni urlop, zdecydowałem, że wezmę ze sobą książkę "Wybaczam Ci", napisaną przez Remigiusza Mroza. I była to dobra decyzja. Przez pierwsze dni, pogoda była paskudna, wiec ta powieść była wspaniałą formą rozrywki, doskonale zastępującą aktywny wypoczynek. Wspaniała i ciekawa fabuła, zagmatwane sytuacje i zwroty akcji oraz niespodziewany finał historii, wciągnęły mnie bez reszty. Nie skłamię, jeżeli stwierdzę, że to zdecydowanie najlepszy thriller, jaki miałem w rękach. Zdecydowanie polecam.

Chcąc znaleźć jakąś wciągającą książkę na weekend, wybrałem się do księgarni, Miła sprzedawczyni poleciła mi tytuł "Wybaczam Ci". Ponieważ miałem już styczność, z twórczością jej autora, Pana Remigiusza Mroza, zakupiłem powieść. I nie żałuję. Fabuła fascynująca, wciągająca i zapierająca dech w piersiach od pierwszej do ostatniej strony. Tajemnica goni tajemnice, a wspaniały klimat grozy, towarzyszy czytelnikowi przez cały czas. Od lat nie miałem do czynienia z tak rewelacyjnie napisaną powieścią. Polecam.

Świetna książka. Przeczytana w dwa dni. Nie można się odciągnąć i do ostatniego rozdziału trzyma w napięciu! Polecam!

Wychodząc za mąż czy nawet żyjąc z kimś wiele lat pod jednym dachem wydaje ci się, że już znasz tę osobę, że już wiesz, czego możesz się spodziewać, czego się obawiać, ale też i na co liczyć. Jeśli jeszcze ta osoba ma stabilną pracę, jeśli ma ugruntowane przekonania i żyje według określonych zasad i wartości, możesz być spokojna. Taki mężczyzna niczym nie przyjemnym cię nie zaskoczy, będzie czuł się w obowiązku łożyć na dom i zrobi wszystko, byś opływała w dostatek. Złudzenie? Niestety tak, choć wciąż dajemy się na to nabierać, karmiąc się nadzieją, że mamy wielkie szczęście, że wygrałyśmy przysłowiowy los na loterii.

Tak właśnie myślała Ina Kobryn, która u boku Rafała prowadzi spokojne i dostatnie życie. ON, człowiek poukładany, mający dobrą pracę w branży finansowej, daje jej poczucie bezpieczeństwa w tym finansowego. Ona sama zatrudniona w jednym z klubów integracji społecznej jako pracownik socjalny wie, jak może wyglądać życie i jak wielkim szczęściem jest taki mężczyzna u boku. Mimo upływu czasu wciąż daje jej drobne dowody miłości, a ich codzienność przypomina sielankę. Spędzają wspólnie mnóstwo czasu i wydaje się, że nic już nie może jej zaskoczyć. Przynajmniej do chwili, kiedy siadając przed komputerem dostrzega, że Rafał, który zwykle dbał o swoją prywatność, nie wylogował się ze swojego konta na Facebooku. Kierowana ciekawością Ina odczytuje wiadomość, którą otrzymał o treści „wybaczam ci”, pochodzącą od nieznajomej dziewczyny, niejakiej Moniki Marczewskiej.

Kiedy mówi o niej Rafałowi, ten bagatelizuje sprawę wypierając się znajomości. Czy faktycznie nie zna dziewczyny, a wiadomość była przypadkową? A jeśli tak, to jak to możliwe, że kilka godzin po wysłaniu wiadomości dziewczyna popełnia samobójstwo i to w pobliżu miejsca, w którym Rafał wraz z partnerem siostry Iny spędzają męski wieczór? Co taka dziewczyna miałaby wybaczać jej mężowi? Być może Rafał mógłby to jakoś wiarygodnie wytłumaczyć, ale … znika. Na dodatek okazuje się, że firma w której jest rzekomo zatrudniony, nigdy o kimś takim nie słyszała. Podobnie jak nie istnieją kluczowi klienci, z którymi prowadził rozmowy biznesowe i jak nie istnieje … sam Rafał.

Nie do uwierzenia wręcz jest to, że przez lata wspólnego życia Ina nie zorientowała się, że mieszka z kimś posługującym się fałszywą tożsamością i że ten fakt nigdy nie wyszedł na jaw. Teraz jednak Rafał jest również poszukiwany przez policję, bowiem okazuje się, że Monika wcale nie popełniła samobójstwa, tylko została zamordowana. Również Ina, mimo szoku, poszukuje wyjaśnienia całej sytuacji, a pomaga jej w tym siostra Julia, a właściwie wspomniany partner siostry, Gracjan. Co odkryje? Jak to wpłynie na nią i na wiarygodność Rafała? Co takiego ukrywał przed nią i co wspólnego z Rafałem może mieć trener Grondys? Przekonamy się o tym dzięki rewelacyjnej i trzymającej w napięciu powieści pt. „Wybaczam ci”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona książka, to kolejna już pozycja pióra Remigiusza Mroza, która przykuwa nas do fotela i nie pozwala się oderwać. Niezależnie od tego, ile potencjalnych wersji wydarzeń wymyślimy, autor i tak nas zaskakuje, dlatego po książkę mogą sięgnąć nie tylko fani kryminałów, ale i powieści detektywistycznych i kryminalnych zagadek.

Frapująca fabuła to już pewnik u Mroza. Podobnie jak doskonale skonstruowani bohaterowie i gwałtowne zwroty akcji, których nie jesteśmy nawet w stanie przewidzieć. Nic zatem dziwnego, że w napięciu śledzimy rozwój wydarzeń, nieświadomi, jakie pułapki szykuje na nas Mróz. Tajemnica z przeszłości, fikcyjna tożsamość, intrygujący, ale i bolesny pamiętnik – to tylko część niespodzianek, na które musimy się szykować. Zakończenie jak zwykle zbija nas z tropu i obala wszystkie nasze teorie, rozbudzając w nas chęć sięgnięcia po kolejną książkę autora.

z calego serca polecam .. trzymala w napieciu do odstatniej chwil po czym wyszlo ze to nabralo inny obrot sprawy

Remigiusz Mróz jest moim ulubionym polskim autorem współczesnym. Zawsze chętnie i w ciemno sięgam po jego powieści, bo wiem, że dostanę niezłą, wciągającą i po prostu ciekawą powieść. Tym razem wzięłam się za jego "Wybaczam Ci" i powiem wprost, że ta lektura mnie zwyczajnie wciągnęła. Przeczytałam ją w przeciągu jednego wieczora, gdyż tak bardzo chciałam dowiedzieć się, co wydarzy się w kolejnych wątkach oraz jaki będzie finał tej lektury. Fabuła była dobrze wymyślona, była intrygująca i tajemnicza. Każdy kolejny wątek okazywał się jeszcze większą zagadką, więc do samego końca nie było wiadomo, jakie będzie zakończenie. Zachęcam do czytania Mroza.

To pierwsza pozycja tego autora, którą przeczytałam. Książka ciekawi od pierwszych stron, pełna zwrotów akcji i zaskakującym zakończeniu. Polecam czytelnikom, którzy lubią zawiłe historie.

Jak zwykle niezawodny! Czytam z przyjemnością każdą kolejną książkę

Ina Kobryn odkrywa, że do jej męża napisała młoda dziewczyna. Wiadomość brzmiała: Wybaczam Ci. Rafał jednak twierdzi, że nie zna dziewczyny. Sprawa komplikuje się rano, gdy okazuje się, że właśnie ta nastolatka popełniła samobójstwo, a wiadomość znika. Ina przekonuje się, że jej mąż nie jest taki idealny jak się wydawało i ma niejedną tajemnicę. Jak poradzi sobie z tym kobieta?

Po przeczytaniu tej książki mogę stwierdzić, że za długo zwlekałam z sięgnięciem po książki Remigiusza Mroza.

“Wybaczam Ci” bardzo mi się podobała. Wciągnęła mnie od pierwszych stron. Byłam bardzo ciekawa co ukrywał Rafał i gdy wychodziło coś nowego, to byłam tak samo zszokowana jak Ina. A autor co chwila zrzucał nowe bomby.

Nie mogłam się oderwać od czytania, do tego styl autora jest bardzo przyjemny i książkę czyta się naprawdę szybko. “Wybaczam Ci” ma ponad 400 stron, ale w ogóle nie czuć tego.

Książka napisana jest z perspektywy Iny i partnera jej siostry - Gracjana. Ten zabieg spowodował, że człowiek nie był pewny innych bohaterów. Potęgowało napięcie niepewności, co stanie się dalej.

Po raz kolejny przekonałam się, że w Polsce mamy świetnych autorów. A pomyśleć, że przed założeniem Instagrama czytałam w większości zagranicznych pisarzy. Teraz się przekonuję, jak wiele traciłam.

@onaczytanoca

Znakiem rozpoznawczym Pana Mroza, jest jego charakterystyczny styl polegający na kilkukrotnym znokautowaniu czytelnika i zapędzeniu go w kozi róg.

"Wybaczam Ci" tak brzmią słowa wiadomości, którą otrzymuje mąż Iny. Następnego dnia ich adresatka popełnia spektakularne samobójstwo w samym środku stolicy, a ON wypiera się jakichkolwiek znajomości z denatką. Co jeszcze ukrywa przed nią partner?

Przeczytawszy opis, pomyślałam wow, co też nowego nasz Remek wymyślił, a jedno należy mu przyznać, fantazji to mu nie brakuje.

Mistrz ciętej riposty i spektakularnych zwrotów akcji, nigdy nie zawodzi.

Jest dynamicznie i szalenie wciągająco, a lekkie dialogi oraz niewymuszony styl autora, sprawiły, że lektura upłynęła mi w mgnieniu oka. Każdy rozdział zakończony niespodziewanym plot twistem powoduje, że pod czaszką wybuchają mi fajerwerki w postaci miliona pytań.

Ciekawe, nietuzinkowe postacie, okazują się złożonymi ludźmi, z całą masą różnorakich doświadczeń, z przeszłością, która domaga się rozliczenia.

Spójna i logiczna, w najdrobniejszych detalach dopracowana fabuła i finał, którego nikt nie jest w stanie przewidzieć.

"Grubo albo wcale", tak powinna brzmieć pisarska dewiza Remigiusza. W tym przypadku wybór jest oczywisty!

RECENZJA

Cześć Książkoholicy :) Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Remigiusza Mroza „Wybaczam Ci". Bardzo dziękuje wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału za egzemplarz recenzencki książki.

Ina Kobryn prowadzi spokojne, uporządkowane życie. Spełnia się w pracy, wraz z mężem stara się o dziecko i właściwie nie ma powodów do zmartwień. Wszystko zmienia się, gdy pewnej nocy siada przed laptopem i dostrzega, że mąż nie wylogował się ze swojego konta na Facebooku. Jej wzrok pada na krótką wiadomość o treści „wybaczam ci”, pochodzącą od nieznajomej dziewczyny. Bagatelizuje sprawę, ale gdy budzi się rano, okazuje się, że nadawczyni popełniła samobójstwo na samym środku placu Konstytucji w Warszawie. Ina stara się odnaleźć wiadomość, ta jednak znika bez śladu. Rafał, jej mąż, twierdzi, że nie ma pojęcia, kim jest dziewczyna, która odebrała sobie życie, ani co stało się z wiadomością. Ta wiadomość uruchamia lawinę przez lata ukrywanych kłamstw i tajemnic. Kobieta zaczyna odkrywać, że to nie jest jedyna tajemnica, którą ukrywał przed nią partner… Jak bardzo może wywrócić do góry nogami życie jedna krótka wiadomość.

Wstyd się przyznać, ale nigdy wcześniej nie czytałam książek Remigiusza Mroza. To była moja pierwsza przeczytana książka jego autorstwa. Po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów wiedziałam już, jakie będzie zakończenie — kto, kogo i z kim. O jakież było moje zdziwienie, kiedy moje wstępne założenia mogłam sobie wsadzić ... do kosza. Zakończenie wprawiło mnie w osłupienie i o mały włos, a spadłabym z krzesła. Jeszcze nigdy nie czytałam tak pokręconej i tak dobrej książki. Mój mózg pracowała na najwyższych obrotach. W pewnych momentach miałam wrażenie, że jakieś dwa dodatkowe zwoje mózgowe mi powstały. W ciągu dwóch godzin podróży pociągiem pochłonęłam połowę książki. Przemyślani i realistyczni bohaterowie, wartka akcja i świetna fabuła tworzą jedną spójną całość. Wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu do ostatniej. Jeśli jeszcze nie czytaliście tej książki, to śmiało możecie po nią sięgnąć.

Dopadła mnie pomimo usilnych prób walki z nią. Senność. Jest trzecia w nocy albo nad ranem, w zależności od punktu widzenia. Godzina nic. Zajmuję najmniej centralny zakątek Dworca Centralnego i zastanawiam się, co powinnam zrobić, by, czekając na pociąg mający zawieźć mnie do domu, nie oddać się bezwiednie w objęcia Morfeusza. Kiedy kolejna dawka kofeiny nie zdaje egzaminu, stawiam na drugie wyjście, w dodatku dosłowne, czyli na spacer wokół skąpanego w świetle księżyca Pałacu. Widok zachwycający, a rozwiązanie niezłe, aczkolwiek panujący na zewnątrz chłód czyni je nieco krótkotrwałym. Wracam do środka. Naraz ciąg skojarzeń wędruje swobodnie od ucieczki przed niemalże mrozem do najnowszej książki Remigiusza Mroza, „Wybaczam Ci”, spoczywającej w towarzyszącym mi w podróży plecaku. Dlaczego wpadłam na to dopiero teraz? Rzecz jasna nie każda lektura jawi się jako odpowiedni w takiej sytuacji kompan. Wystarczy zbyt jednostajny ton, żeby zdania jęły dwoić się w oczach, a równocześnie wymagały parokrotnego zapoznawania się z nimi. Zaraz przekonam się, jak będzie w owym przypadku.

Bohaterkę „Wybaczam Ci” poznajemy w momencie, gdy wiedzie szczęśliwe, usystematyzowane życie u boku ukochanego mężczyzny ocierającego się o ideał partnera. Szybko jednak staje się oczywiste, iż oto właśnie stoi na krawędzi tego idyllicznego spokoju i tylko krok dzieli ją od zupełnie innej rzeczywistości. Uchylam okładkę niczym drzwi do kolejnego świata i bawię się myślą, czy historia Iny Kobryn okaże także moją historią. Pochylam się nad pierwszą stroną i już za chwilę jestem na stronie trzydziestej. Znikają otaczający mnie tkwiący w poczekalni ludzie, cichnie intensywny mimo późnej lub wczesnej pory gwar, przygasa zbyt ostre światło. Zatapiam się w literach, zdaniach, akapitach, dając się ponieść narastającemu napięciu, rozpędzającej się akcji, językowi lekkiemu, ale niebanalnemu. Prawie zapominam, iż stanowię część pasażerskiej społeczności, a nie tej barwnej opowieści. Nagle z głośników dobiega brzękliwy głos zapowiadający wjeżdżający na peron pociąg. Patrzę na zegarek, gdyż nie potrafię uwierzyć, że muszę opuścić zajmowane przez parę ostatnich godzin miejsce i wyruszyć w dalszą drogę. Jakim cudem ten czas minął tak bezboleśnie? Pakuję swoje rzeczy, lecz książka pozostaje w moich ramionach, przyciśnięta do zapiętego szczelnie płaszcza. Jeszcze przekraczając próg wagonu numer siedem, rozpaczliwie dążę do końca rozdziału. Opuszczam stolicę z mocnym postanowieniem polecania tego tytułu nawet tym czytelnikom, którzy w swej czytelniczej karierze nie obcowali dotychczas z Remigiuszem Mrozem. A może szczególnie im? Jeśli zaś choćby jeden z nich odmówi, z pewnością trudno mi będzie odpowiedzieć: „Wybaczam Ci”.

(Recenzja pochodzi ze strony [Adres usunięty]

Mam niemały problem z tą książką… Wciągnęła mnie niemal od razu i do tego stopnia, że ściągnęłam sobie nawet audiobooka, by słuchać jej podczas wykonywania domowych obowiązków 😉

Ina Kobryń wraz z mężem Rafałem prowadzi spokojne życie. Wszystko zmienia się w momencie, kiedy Ina dostrzega, że jej mąż nie wylogował się z Facebooka. Widzi jedną wiadomość adresowaną do niego od nieznajomej dziewczyny o treści “Wybaczam ci”.

Ina początkowo stara się bagatelizować sprawę, mówi o tej wiadomości mężowi, ten jednak uparcie twierdzi, że nie ma pojęcia o co może chodzić i że zupełnie nie zna dziewczyny. Rano jednak sytuacja się zmienią. Tajemnicza wiadomość adresowana do Rafała znika, a w telewizji informują o samobójczej śmierci dziewczyny na środku placu Konstytucji w Warszawie. Okazuje się, że to ta sama, która wysłała wiadomość Rafałowi. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy na jaw wychodzi, że Rafał był tego wieczoru w pobliżu miejsca, w którym znaleziono martwą dziewczynę. Wszystkie dowody świadczą przeciwko niemu. Kim naprawdę jest Rafał i jakie tajemnice skrywa przed Iną?

Zaczęło się naprawdę ciekawie. Ale im dalej w las, tym było gorzej. Przeczytałam recenzje kilku z Was i dopiero poznając zakończenie tej książki, zgodzę się z Wami, że “Wybaczam ci” to materiał na kolejny kiepski odcinek “Ukrytej prawdy” 🙈 Strasznie rozczarowałam się zakończeniem tej książki. Jestem zawiedziona i trochę zła na autora, bo mam wrażenie, że zrobił sobie z nas czytelników po prostu jaja. Jedno jest pewne, za nic w świecie nie zgadniecie, jak skończy się ta historia. Zakończenie jest tak absurdalne, nierealne i kompletnie pozbawione logiki, że bardzo mocno wpłynęło na moją końcową ocenę tej książki. Jestem w stanie wiele zrozumieć, nie chcę Wam tutaj też za bardzo spojlerować, ale tłumaczenie wszystkiego amnezją, chorobami psychicznymi, jakimś wyparciem wogóle do mnie nie przemawia.

“Wybaczam ci” to książka, która zaczęła się świetnie, miała ogromny potencjał, który jednak wraz z kolejnymi stronami gdzieś ulatywał, by zakończyć się klapą.

Bardzo jestem ciekawa Waszego zdania i wrażeń, jakie zrobiło na Was zakończenie 😉

Książka "Wybaczam ci" autorstwa Remigiusza Mroza bardzo przypadła mi do gustu. Jak większość pozycji tego autorstwa. W powieści poruszono moim zdaniem bardzo ważną kwestię - na ile się znamy z partnerem. Jak wiele sekretów skrywa każdy z nas. I co się stanie, gdy te skrywane tajemnice wyjdą na jaw...

Remigiusz Mróz bardzo sprawnie konstruuje intrygę i bohaterów. Każdy z nich jest dobrze zarysowany. Ma swoją własną osobowość, okraszoną wadami i zaletami. Jak każdy z nas. Podsumowując "Wybaczam ci" to świetna rozrywka. Książka trzyma w napięci od pierwszej do ostatniej strony. Ja daję 10 punktów na 10.

Polecam z całego serca! Nie mogłam się oderwac!❤️ czyta się z zapartym tchem, a każda kolejna strona sprawia, że chce się więcej. Długo nie zapomnę tej książki i już wiem, że sięgnę po kolejne książki Pana Mroza :)

Lubię książki Remigiusza Mroza. Wiadomo, że jak u każdego autora są lepsze i gorsze tytuły, ale nie przeszkadza mi to absolutnie w niczym. Jak było w tym przypadku?

'Ludzi ciągnęło do tragedii jak ćmy do ognia, ale ja nigdy nie rozumiałam tego pędu.'

Ina Kobryn tworzy szczęśliwy związek ze swoim mężem Rafałem. Pewnego wieczoru przypadkiem odczytuje wiadomość, którą jej partner otrzymał od nieznajomej dziewczyny o treści 'wybaczam ci'. Czy faktycznie jest to nieznajoma? A może jest to zwyczajna pomyłka? Następnego dnia okazuje się, że dziewczyna popełniła samobójstwo. Rafał twierdzi, że jej nie zna i nie wie co stało się z wiadomością, która niespodziewanie zniknęła. O co w tym wszystkim chodzi? Co jest tajemnicą, a co faktem?

Wszystko zaczęło się od przeczytania wiadomości, która miała trafić wyłącznie do adresata. Czy to błąd? W zasadzie w związkach nie powinno być tajemnic pomiędzy partnerami, zatem coś tak pozornego jak wiadomość na Facebooku tym bardziej. W tym wypadku był to wyłącznie czubek góry lodowej. Tajemnice zaczęły się mnożyć, a Ina za punkt honoru wyznaczyła sobie dotarcie do rozwiązania tajemnicy. Gdyby jeszcze było to takie łatwe, historia szybko by się zakończyła. Pozorne rozwiązanie jednej tajemnicy prowadziło do kolejnej, a odpowiedzi na większość pytań kryły się wyłącznie w głowie Rafała. Czy małżeństwu udało się dojść do porozumienia?

'Co takiego mogłam jeszcze znaleźć na profilu, który był praktycznie pozbawiony treści?'

Tym razem nie jestem do końca usatysfakcjonowana. W moim odczuciu autor chciał za wiele różnych wątków upchnąć do jednej historii. W efekcie całość trochę się rozmijała, jednak ostatecznie zakończenie mnie nie zawiodło. Nie odradzam, ale też z czystym sumieniem nie polecam.

'Ale czasem przypadek jest po prostu tym, czym jest, zbiegiem okoliczności.'

To moja pierwsza przygoda z twórczością Autora. Nie ukrywam, że szum wokół jego twórczości nie zachęca mnie do lektury, ale kiedy przeczytałam opis z książki, poczułam się naprawdę zaintrygowana.

Od początku do końca byłam bardzo zaciekawiona. Autor wciągnął mnie w historię Iny i jej męża, aczkolwiek muszę przyznać, że była ona dla mnie przewidywalna i dość szybko połączyłam wszystkie kropki. Nie odebrało mi to jednak radości z czytania. Jedynie zakończenie uważam trochę takie za urwane, ale to taki mały mankament. Całość oceniam naprawdę bardzo dobrze i polecam! Myślę, że przyjdzie czas na kolejne jego książki : )

Stwierdzenie ilu czytelników, tyle opinii doskonale sprawdza się w przypadku książek Remigiusza Mroza. Gdyby Autor każdemu czytelnikowi czującemu niechęć do jego książek miał powiedzieć “wybaczam ci” - nie znalazłby czasu na pisanie powieści (i wcale nie pisze ich najwięcej spośród polskich Autorów!).

Nie zastanawiałam się, czy fabuła tej książki była przekombinowana, czy akcja zaskakuje, a styl przeszkadza. Remigiusz Mróz posłużył się schematem, który jego stałym czytelnikom jest dobrze znany, a nowych może wprowadzić w zachwyt.

Pewne jest to, że ciężko się oderwać od lektury "Wybaczam ci"

W powieści Mroza znajdziemy wszystko to, co jest charakterystyczne dla Jego książek. Ciekawą intrygę, dynamiczną akcję, mylne tropy i zaskakujące zakończenie. Przy tym nierealni bohaterowie, błyskawiczne powroty do zdrowia, chemia między bohaterami. I całość napisana w lekkim stylu z dodatkiem zabawnych dialogów..

Samo zakończenie - i tu dla czytelników Mroza zaskoczenia nie będzie - było totalnym zaskoczeniem :) Z jednej strony wydawało mi się, że jest oderwane od całości powieści. Z drugiej - biorąc pod uwagę wszystkie tropy, z którymi zetknęli się bohaterowie - zdaje się przemyślane.

Najnowszej powieści Remigiusza Mroza nie oceniam w kategorii podoba mi się/ nie podoba mi się. To jest po prostu Mróz :) Jego książki są dla mnie bezpieczną odskocznią i dają dużą przyjemność czytania, więc zawsze chętnie po nie sięgam.

Twórczość Remigiusza Mroza znana jest mi od dłuższego czasu. Oczywiście nie przeczytałam wszystkich dostępnych pozycji, ale bardzo polubiłam serię Z Chyłką. Powieść "Wybaczam ci" to nowość. Podchodziłam do niej odrobinę sceptycznie, ale zupełnie niepotrzebnie. Akcja jest naprawdę świetnie poprowadzona. Wkręciłam się w tę historię od pierwszego rozdziału. Ina Kobryn, główna bohaterka jest jak wiele z nas. Ma udane życie zawodowe i rodzinne. Jest zadowolona i szczęśliwa. Aż przychodzi ten dzień, który zmienia wszystko. Ina odkrywa, że nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać... Daję książce piątkę z plusem.

Dobrze w końcu przeczytać jakąś nowość od Mroza - bez Chyłki, Seweryna czy Gerarda. W książce czuć powiew świeżości, ale mimo wszystko jest ona napisana w typowym dla Mroza stylu (co wcale nie jest niczym negatywnym) - tajemnice, kłamstwa, nagłe zwroty akcji przyprawiające o szybsze bicie serca oraz standardowe, lekkie pióro, dzięki któremu nawet się nie zorientowałam, gdy dobrnęłam do połowy książki. Gdy zacznie się czytać "Wybaczam ci", to nie ma przebacz - trzeba przeczytać na raz, ale u tego autora to nic dziwnego. Fabuła wciąga, a intryga trwa aż do ostatnich stron, co buduje dodatkowe napięcie. Końcówka - przynajmniej dla mnie - była satysfakcjonująca.

Remigiusz Mróz i jego twórczość nie biorą jeńców. Jeśli raz sięgnęliście po jego książkę, nie będziecie umieli przestać. Miałem możliwość przeczytania naprawdę wielu pozycji tego autora i wiem, czego można oczekiwać po jego powieściach. Tym razem sięgnąłem po "Wybaczam Ci" i byłem naprawdę zaskoczony. Ta książka okazała się być inna niż te, które czytałem wcześniej. Było w niej coś nowego, coś świeżego, co sprawiło, że na nowo zakochałem się w stylu pisarskim tego autora. Dawno już żadna pozycja literacka nie sprawiła, że usiadłem przy książce na kilka godzin i nie odrywałem się od niej nawet na chwilę.

Właśnie skończyłam czytać. Polecam!!! Nie mogę doczekać się kolejnej książki tego pisarza.

ig: [Adres usunięty]

Czas na recenzję najnowszej książki Remigiusza Mroza.

Na początek kilka zdań o fabule.Do męża Igi przychodzi wiadomość: "Wybaczam Ci". Kobieta zaczyna zastanawiać się kim jest nieznajoma nadawczyni. Sprawa komplikuje się kiedy w telewizji widzi, że to właśnie ta dziewczyna popełniła samobójstwo. Na dodatek stało się to niedaleko miejsca, w którym właśnie przebywa jej mąż. Co ich łączy? Co ona mu wybaczyła? Te i inne pytania kłębią się w głowie bohaterki. A to nie jest jedyna tajemnica, którą przyjdzie jej odkryć...

Remigiusz Mróz stworzył thriller psychologiczny. Podeszłam do tej książki z rezerwą, ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Jak na ogromną fankę gatunku, przyznaję szczerze, że znalazłam tutaj wszystko, czego oczekuję od dobrego thrillera. Akcja jest wartka, toczy się szybko, nie jest nużąca, a przy tym strona po stronie odkrywamy z główną bohaterką kolejne tajemnice, więc napięcie nie opada ani na chwilę. Intryga, która jest osią fabuły, jest dopracowana w stu procentach i nie da się nudzić.

Co się z tym wiąże, ta książka stała się nieodkładalna. Przeczytałam ją w jeden wieczór, bo nie byłam w stanie się oderwać. To 400 stron na których czytelnikowi towarzyszy zaciekawienie, strach, momentami przerażenie. Pod koniec poczułam się delikatnie zagubiona, działo się naprawdę sporo, ale samo zakończenie było "wisienką na torcie". Część dało się przewidzieć, łącząc wszystkie fakty, które wcześniej zaserwował nam autor. Jednak samo w sobie było naprawdę zaskakujące i szczerze mówiąc, pasowało idealnie do wciągającej akcji. Zdarzało mi się obserwować w książkach Remigiusza Mroza zakończenia pisane jakby na szybko, ale w "Wybaczam Ci", na szczęście, poziom został zachowany od pierwszej do ostatniej strony.

Jestem pewna, że książka spodoba się wielbicielom gatunku, a co więcej - nawet jeśli ktoś nie przepada za autorem, powinien po tę pozycję sięgnąć. Ja podeszłam do czytania z dystansem, a zupełnie się nie zawiodłam. Ta książka ma wszystko, czego można oczekiwać od dobrego thrillera psychologicznego. Jestem pod wrażeniem, a Wam polecam!

Remigiusz Mróz to znany z taśmowego pisania książek. Co chwilę na rynku czytelniczym pojawia się coraz to nowa książka jego autorstwa. Przyznam szczerze, że czytałam kilkanaście jego powieści i mam do niego pewnego rodzaju słabość. Tym razem sięgnęłam po "Wybaczam Ci", która zrobiła na mnie spore wrażenie. Lektura wciąga niemal od pierwszych stron i sprawia, że czytelnik czyta ją z ogromnym zaciekawieniem. Fabuła jest tutaj spójna i przemyślana, ale jednocześnie pełna napięcia i tajemnicy. Moim zdaniem jest to idealny kryminał do czytania na wakacjach. Jeśli więc szukacie dla siebie czegoś odpowiedniego, to po raz kolejny dajcie szansę Mrozowi.

Szukacie idealnej książki na urlop? W ciemno mogę polecić tego autora. Każda powieść Mroza robi na mnie spore wrażenie i każda, którą czytałem była mi naprawdę bliska, ale "Wybaczam Ci" zrobiło na mnie w ostatnim czasie największe wrażenie. Dawno żadna fabuła tak mocno nie wbijała mnie w fotel, a zakończenie to był prawdziwy majstersztyk. Akcja w książce toczy się naprawdę szybko, wciąga i pozostawia w głowie pewne przemyślenia. Nie chcę zdradzać tej fabuły, ale zapewniam Was mocno, że będziecie zaskoczeni. Warto dodać, że nie jest to łatwa lektura, gdyż porusza temat, który prostym nie jest. Zachęcam do czytania.

Mróz latem ? Czemu nie!

Poznajemy Inę i Rafała, szczęśliwe małżeństwo, które wiedzie spokojne życie. Pewnego dnia sielankowe życie przerywa wiadomość na Facebooku, którą otrzymał Rafał. Wiadomość tę wysłała dziewczyna, która jak się okazuje popełniła samobójstwo. Mężczyzna twierdzi, że jej nie zna ale nie potrafi wytłumaczyć jakim cudem wiadomość zniknęła z Facebooka. Ina zaczyna podejrzewać męża o najgorsze gdy okazuje się, że ten znika bez śladu.

Jakie to było dobre wie ten, kto już ma lekturę za sobą!

Autor stworzył historię, która czyta się sama i nie da się od niej oderwać. Thriller, w którym akcja pędzi jak rollercoaster.

Fabuła książki jest po prostu genialna, pełna intryg i tajemnic. Bohaterowie są wyraziści i nie da się ich nie polubić, razem z nimi dążyłam do rozwiązania zagadki i poznania prawdy. Mimo iż miałam pewne podejrzenia to nie udało mi się przewidzieć zakończenia. Autor rozwalił mnie na łopatki.

Kto zna książki autora, wie że jego powieści czyta się niezwykle lekko i przyjemnie i nim się obejrzymy jesteśmy już na końcu. Lubię styl autora i liczę, że niebawem Remigiusz Mróz zaskoczy nas kolejnym świetnym thrillerem👌

Polecam gorąco! Tej książki nie można sobie odmówić!

Dziękuję @czwartastronakryminalu za możliwość przeczytania książki 🖤

Znam dość dokładnie twórczość Mroza i zawsze jego książki sprawiały, że moje literackie potrzeby były zaspakajane. Z wielkimi nadziejami więc sięgnęłam po jego najnowszą powieść "Wybaczam ci" i powiem szczerze, że mam dość mieszane odczucia. Z jednej strony pomysł na fabułę był dość ciekawy, miał spory potencjał, ale niestety wykonanie i sposób, w jaki została ona napisana, nie przypadł mi do gustu. Mam wrażenie, że zaczyna brakować autorowi pomysłów na to, jak pisać, aby było niebanalnie. W ostatnim czasie warsztat Mroza stał się dość powtarzalny, a nie tego oczekują jego fani. Mam nadzieję, że w kolejnej swojej książce wprowadzi coś nowego.

O panie nasz Remigiuszu! Ładnie to tak zwodzić czytelnika do ostatniej strony i zmuszać go do zarywania nocy? 😁

Wyobraźcie sobie, że Wasz małżonek nie wylogował się z Facebooka i znajdujecie w jego skrzynce wiadomość o treści "Wybaczam ci". Niby nic podejrzanego, partner twierdzi, że nie zna nadawcy, a wiadomość na pewno została wysłana pomyłkowo. Następnego dnia jednak okazuje się, że ta osoba popełniła samobójstwo nocą, w pobliżu miejsca, w którym imprezował małżonek. Lampka ostrzegawcza ponownie się zapala, jednak nie otrzymujecie żadnych wyjaśnień, bo zarówno tajemnicza wiadomość, jak i Wasz partner znikają bez śladu. Żeby nie było zbyt prosto, okazuje się że osoba o personaliach Waszego wybranka nie istnieje. Co robicie? No nie wiem jak Wy, ale bohaterka najnowszej książki Mroza rozpoczyna prywatne śledztwo i zaczyna grzebać w przeszłości męża.

Książka wzbudza zmienne uczucia. Szybko się rozkręca i już po kilkunastu stronach zaczyna intrygować. Później akcja nieco zwalnia, a gdy zaczyna nam się wydawać, że wiemy jakie jest rozwiązanie zagadki i mamy ochotę nazwać fabułę przewidywalną, autor ciągnie za sznurki w taki sposób, że wszystko wywraca się do góry nogami, a my znów znajdujemy się w punkcie wyjścia.

Zakończenia nie sposób się domyślić dzięki temu, że autor świadomie nakierowuje nas na fałszywy trop. A przynajmniej mnie się nie udało, może ktoś inny rozgryzł tajemnicę? Przyznajcie się!

W każdym razie polecam przeczytać, tylko uwaga - od tekstu ciężko się oderwać. Podczas lektury często wracałam myślami do innej książki autora, "Nieodnalezionej" - przy niej też towarzyszyło mi to uczucie złości na samą siebie za to, że mam w życiu inne obowiązki i muszę niekiedy książkę odłożyć 😂

Ina i Rafał wiedli spokojne i poukładane życie.

Jedna wiadomość od nieznajomej wywróciła cały ich świat do góry nogami. Rafał niespodziewanie zniknął , a Ina próbuje dowiedzieć się kim tak naprawdę jest jej mąż. W trudnej sytuacji wspiera ją jej siostra Julia i jej partner Gracjan.

💎

Spodobało mi się to, że zaczęło się z przytupem. Bez zbędnego przeciągania, od razu wciągnęłam się w książkę. Jak się zachować kiedy okazuje się, że kilka lat małżeństwa to jedno wielkie kłamstwo?!

Fabuła przedstawiona jest z perspektywy Iny i Gracjana.

Dodatkowo są wtrącenia z czyjegoś pamiętnika. BARDZO trzyma w napięciu. To jedna z tych książek, którą chce się szybko przeczytać ale też nie chce, żeby się kończyła!

To była jedna wielka niewiadoma aż do samego końca. Z jednej strony Ina, która prowadziła swoje prywatne śledztwo z Gracjanem, z drugiej jej walka ze swoją intuicją i zaufaniem do "męża".

Z każdym kolejnym rozdziałem dostawałam bombę z informacjami. A myśli w głowie szalały. Bardzo polubiłam ten duet. W pewnych momentach nie wiedziałam, komu można ufać, a komu nie. Podobała mi się relacja Iny i Gracjana, była taka prawdziwa. Bez lukru, a przepychanki słowne wywoływały uśmiech na twarzy.

Książka wywarła na mnie wrażenie, bo autor postawił na trudne tematy, jakimi są przemoc seksualna wobec nieletnich, morderstwa, pranie brudnych pieniędzy.. Mafia..

Byłam ciekawa jak to ugryzie, spodziewałam się chaosu a wyszło całkiem nieźle.

Zakończenie to taka przysłowiowa wisienka na torcie, miałam kilka teorii, posądziłam prawie wszystkich a i tak wyszło coś innego. Autor zagrał mi na nosie i mam wrażenie, że nie powiedział ostatniego słowa. 😉

Moje pierwsze spotkanie z Mrozem uważam za jak najbardziej udane i z pewnością sięgnę po kolejną książkę, a wybór ogromny 😏😁

⭐⭐⭐⭐⭐/5

Długo nie potrafiłam uwierzyć, że czytam książkę pana Mroza. Przerobiłam jego wcześniejsze książki, ale jakoś nie przemawiały do mnie tak jak ta. Tutaj pochłonęła mnie od razu przekonując o tym, że warto poznać całą historię do końca, nie przerywając czytania.

Kilka razy wyszło, że moja ocena była błędna, a to sprawiało, że coraz bardziej mi się podobała. Naprawdę niesamowita! Kurcze, wierzyłam bohaterom na słowo, historia, którą przedstawiali wyglądała na prawdziwą, aż tu nagle bum! Zaczęły na wierzch wychodzić coraz to nowe fakty, które rzucały inne światło na sprawę. Za nic bym nie powiedziała kto był ukrywającym się przestępcą. Obstawiałam nawet tego policjanta, a tu taka niespodzianka! Wciąż nie dawały mi spokoju tajemnice Rafała i powód dla którego zniknął. Dla niego również obstawiłam trefny finał, więc później zdałam się na treść. Byłam pewna, że dojdzie do romansu Iny z Gracjanem, a tu wcale nie o to chodziło:-))) Niebywałe, jak autor mną zakręcił. Co rusz odbijał piłeczkę w inną stronę, a moje myśli błądziły po omacku. Przepadłam, po prostu przepadłam nie mogąc uwierzyć, że wciąż czytam Remigiusza Mroza:-) Jeśli jest możliwe, to poproszę więcej takich historii z grą psychologiczną, bo tu była dla mnie perfekcyjna.

To może teraz wam ją opiszę:-)

Uparta kobieta imieniem Ina jest szczęśliwa w swoim małżeństwie. W pewnym momencie nawet myśli o dziecku, lecz burzy wszystko jeden sms w którym młoda kobieta wybacza coś jej mężowi. Troszkę nieporadnie Ina stara się to wyjaśnić, lecz wszystko wskazuje na to, że jej mąż jej nie zna. Dopiero szoku doznaje, kiedy odkrywa, że jego wszystkie rzeczy zniknęły wraz z szanownym mężem. Następnego dnia dowiaduje się o śmierci dziewczyny, która napisała do niego tą wiadomość. Długo minie, zanim dojdzie do niej, że nie znała swojego męża nigdy, gdyż nawet jego tożsamość została zmyślona. Kiedy jednak z pewnym mężczyzną odkryją tajemniczą teczkę, zadzieje się coś dziwnego. Teraz nie wiadomo już komu ufać. Jedno jest ważne, każdy pragnie przeżyć...

Remigiusz Mróz wydaje naprawdę świetne pozycje, więc nie mogłam doczekać się chwili, w której zapoznam się z jego najnowszym utworem. Wiadomość na Facebooku męża Iny ze słowami ,,Wybaczam ci" nie zapowiadała jeszcze tragedii. Jego późniejsze zniknięcia, sprawy z przeszłości, dochodzenie do prawdy rzucały na to jednak zupełnie inne światło. Czy mąż Iny okazał się kłamcą? Kim tak naprawdę był Robert? Z przyjemnością i wielkim zainteresowaniem zagłębiałam się w dalsze rozdziały, zakończenie także okazało się dla mnie zaskakujące i w dość dużym stopniu satysfakcjonujące. Duet mianowanych przez siebie śledczych Ina-Gracjan także jest super.