Współuzależnieni. Jak zatroszczyć się o siebie i budować zdrowe relacje z osobami uzależnionymi

Sięgnęłam po tę książkę dlatego, że interesują mnie psychologiczne mechanizmy związane z uzależnieniami. Mimo tego, że nie mam wśród bliskich ludzi zmagających się z nałogami, pozycja zrobiła na mnie ogromne wrażenie i otworzyła mi oczy na to jak wielki i złożony jest to problem. Autorka jest terapeutką, jednak specjalistyczną wiedzę przekazuje w zrozumiały, przejrzysty sposób, dlatego całość czyta się bez żadnego kłopotu. Niewiele jest na rynku tak wartościowych lektur - merytorycznych i emocjonalnych zarazem. Serdecznie polecam!

Wierzę, że ta książka to początek zmiany w moim życiu. I choć wiem, że żadna lektura nie zastąpi terapii, to od czytania łatwiej jest mi zacząć. Po pierwszych kilkudziesięciu stronach czuję się wzmocniona i silniejsza. "Współuzależnieni. Jak zatroszczyć się o siebie i budować zdrowe relacje z osobami uzależnionymi" czyta się łatwo, ale nie szybko. Proces spowolniony jest przemyśleniami, ale chyba to one właśnie są kluczowe w tej sytuacji. Uważam, że Joanna Flis opisała wszystko bardzo dosadnie, ale jednocześnie na swój sposób pięknie.

Bardzo ważna książka poruszająca trudne zagadnienie. Można ona pomóc tym osobom, które na co dzień mają styczność z kimś, kto uzależniony jest od jakiegoś nałogu. Takie jest przynajmniej moje zdanie. Problemy wynikające z takich relacji mogą przytłaczać i często nie widzi się drogi wyjścia. Szukając rozwiązań i chcą coś zmienić, warto przeczytać tę książkę i zastosować znajdujące się w niej porady.

Ważne w przypadku tej publikacji jest to, że została ona napisana przez specjalistkę w swojej dziedzinie. Podczas zapoznawania się z treścią zauważyłem, że posiadana przez nią wiedza jest praktyczna i możliwa do natychmiastowego zastosowania. Przedstawione przez nią ćwiczenia bazują na jej doświadczeniu i jestem naprawdę pod wrażeniem znajomości tematu autorki. Według mnie powstała przez to książka, którą należy się zainteresować. Szczególnie jeśli problematyka jest dobrze znajoma i potrzebne jest wsparcie.

Nie czytam za często poradników i uważam, że rzadko kiedy są one w stanie pomóc osobie, która tej pomocy naprawdę potrzebuje. Jednak tym razem zdecydowałam się przeczytać tę pozycję i muszę przyznać, że zrobiła ona na mnie spore wrażenie. Uważam, że jest w niej wiele informacji, które są po prosu potrzebne do zrozumienia kwestii współuzależnienia. Wiele osób nie zdaje sobie w ogóle sprawy, że ten problem właśnie ich dotyczy, dlatego czasem warto sięgnąć po coś, co pomoże nam odnaleźć się w tym świecie. Szczerze polecam.

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, czym jest współuzależnienie i że wtedy kiedy wśród naszych bliskich jest ktoś, kto jest uzależniony, my sami możemy zachorować i nawet nie być świadomymi tego. Często tak bardzo chcemy pomóc, że zapominamy o swoich potrzebach, zdrowiu psychicznym, komforcie życia. Toczymy walkę, która przypomina syzyfową pracę. Do niczego nie zmierza. Karmimy się złudzeniami, nadziejami, przyrzeczeniami. A prawdą jest to, że nie jesteśmy w stanie pomóc osobie uzależnionej, ona sama musi chcieć podjąć ciężką walkę, która nie obędzie się bez specjalistycznego leczenia. Możemy za to pomóc sobie.

Współuzależnienie to zaburzenie adaptacyjne do trudnej sytuacji, jaką jest nałóg bliskiej osoby i utrwalanie złych wzorców postępowania. Typowa osoba, której dotyczy ten problem, cechuje się nadmierną opiekuńczością do osoby uzależnionej, obsesyjną kontrolą jej zachowań, tuszowaniem zaniedbań wynikających z nałogu bliskiej osoby, milczeniem na temat tego, co się dzieje w domu. Współuzależniony stosuje mechanizmy obronne, które są reakcją na stres związany z czyimś nałogiem. Często chcąc ratować rodzica, dziecko, partnera, nie wie, że tylko pogarsza sytuację i wspiera rozwój choroby u siebie i u nich. Często mówi się, że ktoś powinien dotknąć dna, by się od niego odbić. Są to prawdziwe słowa, można pomóc, gdy osoba uzależniona zdecyduje się, na podjecie leczenia, można uwierzyć w chęć zmiany, jeśli widzimy, że ktoś zapisał się na terapię, w innym przypadku to najczęściej słowa rzucane na wiatr. Co by się nie działo, musimy jednak pamiętać, że uzależnienie to choroba, a przemoc psychiczna i fizyczna do niczego nie zmierza.

Ze współuzależnienia ciężko wyjść, jest to trudna praca, ale możliwa do wykonania. Osoby decydujące się na skorzystanie z pomocy specjalisty często przychodzą do niego z pytaniem, jak pomóc komuś uzależnionemu, a nie myślą o tym, jak pomóc sobie. Jak jednak żyć, kiedy taki ktoś obwinia sam siebie za to, że mama pije, mąż jest hazardzistą, dziecko jest uzależnione od gier komputerowych lub tata zażywa narkotyków. Rozpacz, złość i lęk – to ich codzienność.

Joanna Flis przedstawia w swojej książce ćwiczenia praktykowane podczas sesji terapeutycznych. Jest to zbiór przystępnych oraz profesjonalnych informacji zebranych przez certyfikowaną psychoterapeutkę uzależnień i współuzależnień, więc możecie być pewni, że jest to sprawdzone oraz wiarygodne źródło wiedzy. Z pozycji tej dowiecie się, czym jest choroba w niej opisywana, jak rozmawiać z osobą uzależnioną, co zrobić, by zadbać o swoje zdrowie psychiczne.

Jeśli czujecie, że problem Was dotyczy, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Może utwierdzi Was ona w przekonaniu, o którym macie już pojęcie, a może otworzy oczy na Wasze zachowanie. Pamiętajcie, że zdrowy egoizm jest dla nas ważny i musimy stawiać swoje zdrowie ponad zdrowie innych, by móc im pomóc.

Telefon Zaufania dla Osób Uzależnionych i ich Rodzin

512 943 854

Joanna Flis wyszła na przeciw oczekiwaniom dzisiejszych czasów i stworzyła uniwersalny poradnik Współuzależnieni. Jak zatroszczyć się o siebie i budować zdrowe relacje z osobami uzależnionymi. Obecnie wkoło jest mnóstwo osób uzależnionych, czy to od alkoholu, hazardu, pracy, narkotyków czy wirtualnego świata. Nie sposób wymieniać teraz wszystkie możliwe uzależniające używki, wystarczy, że mamy świadomość, że one są obecne i niszczą rodziny, relacje, życie zawodowe. I że spróbujemy zrozumieć, czym jest uzależnienie i jak możemy pomóc osobom uzależnionym. Oczywiście nie jest to łatwe zagadnienie, często cierpią nie tylko osoby dotknięte tą chorobą, ale również ich bliscy, znajomi, przyjaciele – osoby będące współuzależnionymi.

Autorka na początku uzmysławia nam czym jest uzależnienie, nie odnosząc się do jednego wybranego nałogu, ale w bardzo ogólny sposób – uniwersalny, co sprawia, że jej słowa można odnieść do różnych uzależnień. Ważne jest zrozumienie mechanizmu, sposobu myślenia uzależnionego, aby spróbować go zrozumieć i określić granice pomocy.

Po tej lekturze zdajemy sobie sprawę, że pomocy wymaga nie tylko uzależniony, ale również współuzależniony. To taka osoba często rezygnuje ze swojego szczęścia, odkłada w bliżej nieokreśloną przyszłość swoje marzenia i cele. Targa nią ból i rozpacz, bezsilność staje się trudną i smutną codziennością. Takie osoby potrzebują pomocy specjalisty, uważam że same nie są w stanie sobie poradzić z takim ciężarem. Nie tylko nie wiedzą często jak, ale nie mają odpowiedniej siły i motywacji do zmiany. Wizyta u terapeuty pozwala inaczej spojrzeć na uzależnionego, jego postępowanie i często wykorzystywanie bliskich. Pozwala zawalczyć o siebie, daje niezwykły bodziec do zmiany swojego życia i ustalenia granic, które należy konsekwentnie bronić. Czy pójście na terapię jest czymś złym? Czy to wstyd? Może oznaka bezsilności? A może jest znakiem odwagi i odpowiedzialności?

„Milcząc, zostawia się hipopotama w spokoju. Nie zaczepia się go. Elementem tego milczenia jest udawanie, że wszystko jest w porządku”.

Autorka pokazuje jak wygląda rodzina, w której jest osoba ogarnięta nałogiem, jak wyglądają relacje rodzinne w takim otoczeniu, jaką rolę, każdy ma do odegrania w takiej rodzinie. Co należy robić, aby pomóc w walce z nałogiem i czego trzeba się zdecydowanie wystrzegać. Otrzymujemy praktyczne wskazówki i rady, liczne zadania do wykonania, które mają nas wesprzeć nie tylko w walce z nałogowcem, ale pomóc dążyć do poprawy naszego życia, rozwoju osobistego i pełniejszego szczęścia. Warto w wolnej i spokojnej chwili sięgnąć spróbować odpowiedzieć na pytania, które autorka zadaje nam na kartach tego poradnika. Od razu przyznam, że pytania i może są proste, ale odpowiedzi nie są oczywiste i ich udzielenie na pewno wymaga zastanowienia i określenia się, wskazania swojego miejsca w życiu osoby uzależnionej. Jedno jest pewne, zestaw narzędzi, które wskazuje autorka zdecydowanie pomoże w tej nieustannej codziennej walce, pomoże pozbyć się leku i smutku, i napełni serca nadzieją i optymizmem. A to milowy krok ku pełni szczęśliwszego życia, do którego każdy ma prawo, niezależnie, w jakiej żyje rodzinie i relacjach.

„Uzależnienie to choroba „zamkniętych oczu i uszu ...”.

Pozycja godna uwagi, nawet dla osób, które nie mają w swoim otoczeniu osób uzależnionych. Warto być przygotowanym na różne życiowe sytuacje, nigdy nie wiadomo, co przyniesie kolejny dzień.

Dla osób współuzależnionych to dziennik, który powinny mieć zawsze blisko i do niego wracać, zwłaszcza, jeżeli są na drodze pomocy bliskim w pokonywaniu nałogów.

Książka "Współuzależnieni. Jak zatroszczyć się o siebie i budować zdrowe relacje z osobami uzależnionymi" to kolejna odsłona lektury na temat bardzo modnego w ostatnim czasie współuzależnienia. Traktuje ona o życiu i wpływie uzależnienia kogoś bliskiego na nasze funkcjonowanie, pokazuje złe mechanizmy myślenia i zachowania się, wskazuje obszary pracy. Książka nie zastąpi wizyt u terapeuty, ale myślę, że może być bardzo dobrym początkiem do uświadomienia sobie problemu i podjęcia decyzji o zmianie swojego życia.