Wizna

Bardzo interesuję się historią, więc chętnie sięgnąłem po tę książkę. W tej lekturze szczególnie podoba mi się to, że nie przytłacza ilością nazw militariów. To dzieło przedstawia po prostu rzeczywistą, realną opowieść o czasach II wojny światowej. Bez zbędnych wątków miłosnych, które są zwykle wypełniaczami dla literatury historycznej. Autor zasługuje na brawa, ponieważ ewidentnie włożył w tę powieść dużo pracy. Dialogi zostały perfekcyjnie dopasowane. W tej książce nie ma nic nachalnego ani przerysowanego. Jest to doskonała lektura dla każdego, kto ceni w życiu odwagę i honor. Polecam serdecznie!

"Honor ponad życie"

Rok 1939, wrzesień. Trwa kampania wrześniowa. W całej Polsce trwają walki, polscy żołnierze dzielnie bronią Ojczyzny przed agresorem, III Rzeszą.

Na lekcjach historii wiele mówi się o obronie Westerplatte, bitwie nad Bzurą, i innych walkach z kampanii wrześniowej, ale nie przypominam sobie bym słyszała o bitwie pod Wizną, o kapitanie Raginisie, o Górze Strękowej, o przewadze liczebnej Niemców 40:1.

O poświęceniu polskich żołnierzy z załogi odcinka Wizna pod dowództwem kapitana Władysława Raginisa dowiedziałam się dzięki lekturze książki pana Jacka Komudy pod tytułem: "Wizna".

Powieść ta traktuje o pierwszych dniach września 1939 roku. O przygotowaniach polskich żołnierzy do obrony Wizny i okolic. A także trwającej trzy dni walce o polskie ziemie, walce do upadłego, do ostatniej kropli krwi, do ostatniego tchnienia. Bitwa ta nazywana jest Polskimi Termopilami roku 1939, ze względu na znaczną przewagę liczebną Niemców, i poświęcenie życia polskich żołnierzy dla Polski. Polacy niczym Grecy poświęcili się by zatrzymać wroga choć na te kilka dni, by wojsko polskie mogło wzmocnić siły, by powstała armia Warszawa, by bronić stolicy i kraju.

" Albowiem przysięgam Panu Bogu Wszechmogącemu, w Trójcy Świętej Jedynemu, że żywy nie opuszczę tej pozycji."

Kapitan Raginis niczym Leonidas, jak na kapitana przystało, poszedł ze statkiem na dno, pozostał ze swoimi ludźmi do końca, bronił Wizny, swojego schronu(upadł jako ostatni) do ostatniego oddechu. To prawdziwy wzór bohatera. Jego postać podbiła moje serce, a losy jego i jego załogi rozsypały mnie emocjonalnie. Po lekturze moje serce czuło się jak rozszarpane szrapnelem.

Nie ukrywam, że druga połowa książki wyciska łzy, a bohaterstwo, odwaga, walka do ostatniej kropli krwi, poczucie obowiązku wobec Ojczyzny, honor polskich żołnierzy i ich dowódcy chwytają za duszę i dostarczają ogromnej dawki emocji, które zostaną z czytelnikiem na długo. Podobnie jak w przypadku filmu o Hubalu, który oglądałam przygotowując się do matury ustnej z języka polskiego, tak i po lekturze "Wizny" czuję się poruszona, wzruszona, silna i dumna z bycia Polką.

Mimo znacznej przewagi sił niemieckich generała Guderiana nad siłami polskich obrońców, pod dowództwem kapitana KOP-u Władysława Raginisa, a także wielkiego bohaterstwa Polaków, bitwa pod Wizną jest mało znanym epizodem II wojny światowej ( nauczyciele historii dlaczego nie wspominacie o niej na lekcjach historii!!!).

Dla jednych zdawać się będzie misją straceńczą, samobójstwem, dla drugich będzie bohaterstwem, poświęceniem zasługującym na dożywotni szacunek i wieczną pamięć, ale kapitan Raginis i jego ludzie nie rozpatrywali tego w tych kategoriach. Dla nich honor i obowiązek wobec kraju stały wyżej niż życie, były ponad nie. Z podniesionym czołem walczyli dzielnie do końca, śmierci spojrzeli prosto w twarz, są naszymi bohaterami, o których winniśmy pamiętać i dziękować im za ich poświęcenie.

"Wizna" Jacka Komudy to epicka opowieść o bohaterskim oddaniu sprawie polskiej. Napisana z rozmachem, z dbałością o detale historyczne(widać, że autor jest historykiem), pięknym językiem, do którego trzeba przywyknąć, by potem móc rozkoszować się lekturą, historia, którą czyta się jak dobrą powieść historyczno-przygodową, a traktuje przecież o naszej historii, o dziejach naszej Ojczyzny, o prawdziwych wydarzeniach. To ważny tekst dla każdego z nas, myślę, że nie tylko miłośnicy historii i książek historycznych powinni ją poznać, bo warto znać historie prawdziwych bohaterów, o których należy pamiętać. Pamięć to tożsamość, warto wiedzieć kim się jest, prawda?

Czytając największe trudności sprawiały mi opisy, szczególnie te dotyczące wojskowego sprzętu, broni, umocnień, komend czy rozkazów, ten kto się tym interesuje na pewno się w tym odnajdzie. Ja miałam z tym mały problem, ale nie przeszkadzał ON mi w odbiorze powieści. Na początku musiałam także przyzwyczaić się do specyficznego języka w jakim napisana jest powieść, ale z każdą stroną czytało mi się coraz lepiej i mogłam przeżywać całą sobą obronę Wizny.

Historia spisana jest bowiem tak realistycznie, tak emocjonalnie, że czytając czułam, że fizycznie jestem tam, u boku kapitana Raginisa i jego oddanych, dzielnych ludzi.

Opowieść ta zostawiła we mnie dużo uczuć, które zostaną ze mną na długo, czego dowodem jest wiersz, który spisałam po lekturze "Wizny", jak fakt, że szukałam informacji o tej bohaterskiej obronie w sieci by dowiedzieć się o niej jak najwięcej, trafiłam także na dwa utwory poświęcone bitwie pod Wizną, jeden polskiego zespołu, a drugi szwedzkiego

( [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Moje serce prócz kapitana Raginisa podbiły także postacie pana dziedzica, właściciela dworu w Strękowej Górze, pana Janusza Jamiołkowskiego i jego córki Leokadii, a także porucznika Brykalskiego, jak i kłusownika Suboty.

Chciałabym podzielić się z Wami moim pewnym spostrzeżeniem, a mianowicie czytając "Wiznę" w dwóch momentach miałam skojarzenia z serialem "Czterej pancerni i pies" 😂😂 nie zdradzę Wam w jakich to momentach odnalazłam inspirację pancernymi, ciekawa jestem czy tylko ja miałam takie odczucia czy Wam także rzuci się to w oczy i serce. 😏

Czekam na Wasze odczucia i wrażenia !

A tymczasem ja polecam Wam lekturę "Wizny" z całego serca !

"Bitwa pod Wizną"

Lato już tylko wspomnieniem

Nadchodzi jesień

U polskich drzwi

krwawy wrzesień

Ze spokojnego snu

brutalnie zbudzona

Ojczyzna ma

Najeźdźca z Germanii

wyciąga po nie swój dom

splamioną krwią dłoń

Kampania wrześniowa trwa

Dzielni żołnierze polskich ziem

Piersią swą bronią

To nie Westerplatte,

nie Monte Cassino

to bitwa pod Wizną

gdzie ziemia naznaczona

krwawą blizną

Kapitan Raginis

i garstka żołnierzy

broni Wizny

do upadłego

do ostatniej kropli krwi

do ostatniego tchnienia

"Prędzej umrę, niż się poddam"

oto przysięga prawdziwego Polaka

Kapitana Raginisa

mam za wzór bohatera

takich ludzi dziś już nie ma

40:1

Nie straszne polskim żołnierzom

niemieckie siły w znacznej przewadze

Oni niczym Grecy pod Termopilami,

chętnie za Ojczyznę

swe życie składają

Kapitan Raginis

i żołnierzy garstka

Honor ponad życie

Obowiązek wobec kraju

spełniony do końca

Historia spisana na kartach

Lato już tylko wspomnieniem

Nadchodzi jesień

U polskich drzwi

krwawy wrzesień

7-10 września 1939

obrona Wizny

na zawsze w naszych sercach

Dziękujemy za obronę polskich ziem

za walkę do końca, za odwagę

za spojrzenie śmierci prosto w twarz

z podniesionym czołem

z dumą polską, z honorem

Dziękujemy !

Pamięci Kapitana Raginisa i załogi odcinka Wizna. ❤🌹🌹

Dzisiaj, mimo iż nie mam jeszcze swojego papierowego egzemplarza, opowiem Wam o „Wiźnie” Jacka Komudy.

Skusiłam się na nią ze względu na to, że chciałam zobaczyć czy powieść historyczna może być dla mnie. Do tej pory sięgałam raczej po te związane ściśle z drugą wojną światową, Hitlerem, jego laboratoriami, bronią, itp. sprawami. Natomiast „Wizna” przyciągnęła mnie okładką. To już trzecie część serii i powiem szczerze, że wielu fanów tego typu książek będzie zachwycona. A czy ja jestem?

W tej powieści czytelnik zbija się z paskudną rzeczywistością roku 1939. Wtedy to niemiecki korpus wbija się z całą siłą w polską armię, która wycofuje się spod Warszawy. Oczywiście to Polsce wróżono klęskę. I tutaj wkracza właśnie tytułowa „Wizna”. Uwielbiam kiedy tytuły mają znaczenie w historii opowiedzianej przez pisarza. I tak dwie kompanie zmieniają wszystko. Ale czy aby na pewno? Rozpoczyna się bitwa. 700 żołnierzy przeciwko armii liczącej sobie 40 tysięcy. Istny pogrom? Musicie przeczytać sami!

Jak dla mnie to książka, którą czyta się bardzo szybko i to za sprawą tego, że nie są przeciągane opisy, dialogi, tylko akcja jest wartka i dość gwałtowna. Przypuszczam, że wiele osób się znajdzie, które będą się zachwycać tą bitwą, a ja odkryłam, że jednak w historii raczej fascynują mnie wynalazki tamtych czasów, tajemnice, psychika ludzi takich jak Hitler, a nie bitwy.

Mimo wszystko uważam, że „Wizna” jest godna polecenia. Ot, nie zgrałam się z nią gatunkowo ale to nie znaczy, że to nic ciekawego. Wręcz przeciwnie, będzie to szalenie ciekawa lektura dla osób, które w tych klimatach się zaczytują.

Tak więc polecam!