Wiedźmy z Manningtree

Powieść jest bardzo kobieca – bohaterki, mimo że tak różne, są silne i niezależne. Los, który je spotkał, to konsekwencja owej siły i uporu – żyły po swojemu i dlatego zostały złamane, zbyt się wyróżniały, zbyt mocno manifestowały własną niezależność, a to w oczach mężczyzn takich jak Hopkins stanowiło podstawę do podejrzeń o ich związek z nieczystymi siłami. Mężczyźni są tu bowiem słabi. Czy odgrywają się za to, że nie zostali powołani do armii i w ten sposób rekompensują walkę? Czy przyjmując rolę łowców demonicznych sił chcą dodać sobie autorytetu, czy też naprawdę wierzą w swoją misję? To już kwestia dyskusyjna, bezsporny jest za to fakt, że jeśli człowiek słaby zyskuje władzę i siłę, staje się śmiertelnie niebezpieczny.

Lektura Wiedźm z Manningtree przeraża nie z powodu potencjalnych konszachtów tytułowych bohaterek z diabłem, a z powodu potworności, jakie ludzie wzajemnie sobie zgotowali. Zwłaszcza że polowania na czarownice, procesy i absurdalność zarzutów, za które w okrutny sposób torturowano i pozbawiono życia kobiety, nie powstały jedynie w głowie autorki, a faktycznie miały miejsce. Książka warta uwagi, ku przestrodze, że człowiek może być dla drugiego człowieka większym wrogiem niż piekielne moce.

"Wiedźmy z Manningtree" A.K.Blakemore to powieść mroczna jak wieki średnie, tajemnicza i klimatyczna. Autorka zainspirowała się prawdziwymi osobami oraz wydarzeniami, by stworzyć książkę o magii, sile kobiet i fanatyźmie religijnym.

Anglia, 1643r. do miasteczka Manningtree przybywa Łowca Czarownic. Rebecca, główna bohaterka to dziewczyna rozumna, ucząca się pisma, mierząca wyżej. Zauroczyła się nauczającym ją klerykiem. Jej matka, Bledam nie darzy sympatią kleryka, ani mężczyzn w ogóle. Trzyma się z innymi kobietami z Manningtree. Łowca Czarownic zaczyna się nimi interesować i oskarża je o kontakty z Szatanem.

Autorka zafundowała nam literacką ucztę. Przeniosła nas w czasie i przestrzeni do Anglii, która trawi wojna i procesy czarownic. Stworzyła niesamowity mroczny klimat pełen podejrzliwości, niedopowiedzeń, niepewności. Ukazuje kobiety zakochane, silne pomimo przeciwności losu. Kobiety doprowadzone na skraj i walczące. Doświadczone i mądre. Do tego ciekawi bohaterowie i doskonały warsztat. I chociaż uważam tę książkę za rewelacyjna pod wieloma względami mam też zarzut. Brakowało mi w powieści iskry ciekawości. Tego czegoś, co sprawia, że książkę trudno odłożyć. Wręcz przeciwnie przyylaczala swym mrokiem i wymagała przerw. Ciągnęła się niespiesznie w zasadzie prawie do końca. Powieść ta jest czymś oryginalnym na książkowym rynku, literacko fantastycznym i fabularnie niepokojącym. Urzekła mnie atmosfera, odrealniła, choć nie pozwoliła się czytać jednym tchem.

"Wiedźmy z Manningtree" to powieść oparta o prawdziwe wydarzenia historyczne.

Ta książka jest pełna napięcia i grozy. Strachu i bezsilności. Jest tak mroczna jak czasy i wydarzenia o których opowiada. To literatura piękna, w której język jest poetycki, ale utrzymany w klimacie grozy. Widzimy jak początek wojny wpływa na społeczeństwo - uwydatnia strach i niepewność. Zacofanie i niespokojny czas, a do tego niepewności i zawiści drzemiąca w ludziach wykorzystana przez samozwańczego łowcę czarownic prowadzi do oskarżeń o czary. Prowadzi do cierpienia wielu kobiet.

Fascynują mnie czarownice, szczególnie ich miejsce na kartach historii. Dla mnie były to jedne z najwcześniejszych feministek, z których niektóre poniosły ostateczną ofiarę, płacąc życiem za manię swoich społeczności. W swojej książce Blakemore skupia się na procesach czarownic z Essex, w których wiele kobiet i niektórych mężczyzn zostało powieszonych po tym, jak zostali osądzeni i skazani za czary. Matthew Hopkins, samozwańczy łowca czarownic, przybywa do Manningtree i bierze na siebie zadanie wywęszenia czarownic i usunięcia ich z przyzwoitego społeczeństwa. Nie jest jasne, czy kierował nim źle ulokowany zapał religijny, pieniądze, czy czysta mizoginia. Blakemore nie wydaje się faworyzować żadnej konkretnej teorii i to czytelnikowi pozostaje ustalenie, co skłoniło tego człowieka do tak zawziętego ścigania tych, których uważał za winnych.

Czytamy tę historię oczami Rebeki West, młodej kobiety, która później sama zostanie oskarżona o czary po tym, jak uważa się, że jej matka Beldam West rzuciła klątwę na miejscowe dziecko. Rebecca, Beldam i Hopkins to prawdziwe postacie historyczne, co sprawia, że historia staje się jeszcze bardziej niepokojąca. Dzięki Rebece widzimy, jak niestabilna była pozycja kobiet w społeczeństwie w Essex w latach 90. XVII wieku. Mężczyźni przeważnie byli na wojnie, a kobiety pozostawały bezbronne i pozbawione ochrony. Społeczeństwo szukając dla siebie pewnego poziomu niezależności, było otwarte na oskarżenia o czary, których nie było w stanie odeprzeć.

Blakemore demonstruje mistrzowskie użycie języka, aby stworzyć narrację, która jest zarówno ciepła, jak i wesoła w przedstawieniach zbuntowanych kobiet, a jednocześnie przerażająca. W dobitny sposób ukazuje groźny nastrój tamtych czasów. Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak wiele pracy autorka włożyła w powstanie tej książki. Historyczne detale dodają jej cudownej autentyczności. Postacie są dobrze rozwinięte i czytelnik mocno się z nimi utożsamia. Interesujące jest czytać tę książkę w tych szczególnych czasach i porównywać, jak daleko zaszły kobiety i gdzie nasze dążenie do równości wciąż nie wystarcza. Jest to szczególnie mocne, gdy czytamy o tym, jak mężczyźni w tym dominującym patriarchalnym społeczeństwie bali się każdej kobiet, która zdecydowała się żyć inaczej lub odważyły się, aby ich głos został usłyszany, i strasznych reperkusji, które zostały wprowadzone, aby je uciszyć.

To doskonale napisana, przemyślana i wciągająca książka. Autorka ma piękny i niepowtarzalny sposób posługiwania się językiem, który niesamowicie przypadł mi do gustu. To nie jest książka o magii. Opowiada o prawdziwych kobietach, które odważyły się spróbować żyć na własnych warunkach i straszliwych karach, jakie z tego wynikły.

„Wiedźmy z Manningtree” zabierają nas w fascynującą podróż w przeszłość, do mrocznych czasów polowań na czarownice, gdzie religijny fanatyzm miesza się z magią i społecznymi niepokojami.

Mam słabość do powieści o wszelakich czarach, zabobonach, czy też pradawnych wierzeniach. Moje zainteresowanie tą tajemniczą tematyką wynika prawdopodobnie z faktu, że tuż obok mojej rodzinnej miejscowości, we wsi Doruchów w 1775 roku odbył się ostatni proces czarownic w Polsce. Spalono wówczas czternaście kobiet, podejrzanych o sprowadzenie chorób oraz suszy za pomocą magii. Jak było naprawdę? I dlaczego właśnie te kobiety wydały się szczególnie niebezpieczne dla mieszkańców wsi? Pozostają nam spekulacje, a literacka fikcja pozwala na wyobrażenie sobie jak te wydarzenia mogły się w istocie rozegrać.

A.K. Blakemore stworzyła historię, która silnie oddziałuje na wyobraźnię. W 1643 roku w Anglii trwa wojna domowa, zatem wiele kobiet pozostaje wdowami, a ich dzieci sierotami. Nastroje społeczeństwa są ponure, bieda wkrada się do niejednego gospodarstwa, dlatego ludność szuka oparcia w Bogu. Lecz tam gdzie silna wiara, rodzi się równocześnie zwątpienie i niepewność…

I właśnie wtedy, można by rzecz, w idealnym momencie do Manningtree przybywa Matthew Hopkins. Do względnie spokojnej egzystencji głównych bohaterek zaczyna wkradać się niepokój. Czy ten pobożny mężczyzna, ubrany od stóp do głów na czarno, rzeczywiście potrafi wytropić diabelskie piętno?

Surowy i archaiczny warsztat pisarski autorki sprawia, że przedstawiona historia intryguje, ale równocześnie budzi w czytelniku pewien dyskomfort. Rozważania na temat Szatana i jego pomocnic zaskakują oraz potrafią wywołać strach. Gęsta atmosfera zaczyna się nawarstwiać. Jak w tych mrocznych czasach odnajdzie się dorastająca Rebecca West? Jej niewinność i pokusa w postaci przystojnego Johna Edesa może okazać się początkiem drogi do zdradzieckich sił rodzącego się pożądania.

Jest coś wyjątkowego w „Wiedźmach z Manningtree”, co sprawia że lektura tej książki zakorzenia się w pamięci na dłużej. I nie chodzi mi tutaj o brutalne egzekucje oraz bezwzględne tortury, ale wnikliwą emocjonalność, która potrafi poruszyć wrażliwe struny czytelniczej duszy.

Książki, których akcja oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, mają na sobie wyjątkowy klimat. Aura realizmu aż z nich emanuje.

A. K. Blakemore z brutalną dosadnością przedstawiła nam realia z siedemnastowiecznych procesów czarownic, a także dała bardzo szczegółowy i intymny obraz relacji na lini matka-córka, a także ukazała nam kwintesencję rodzącej się kobiecości. Każdy, kto nie dopasuje się do sztywnych oczekiwań i powszechnie znanych powinności wobec społeczeństwa jest narażony na oskarżenia, o czym bardzo boleśnie przekonają się kobiety z Manningtree.

Mała mieścina, gdzie zabobony są wiecznie żywe, a ludzie pełni uprzedzeń to idealne tło dla rozgrywającej się fabuły. Autorka w przerażający sposób obrazuje głód, biedę i pozbawione opieki kobiety podczas wojennej zawieruchy. A w takich warunkach bardzo łatwo utracić resztkę moralności i narazić się na oskarżenia. Inność jest karana, a gorzka prawda nie zawsze jest nagrodzona.

A. K. Blakemore snuje swą opowieść racząc nas pięknym językiem, bogatym w metafory, a także wielką dbałością o szczegóły, intrygujące opisy, a to wszystko osnute mroczną mgłą historii.

Jestem niezwykle ukontentowana sposobem prowadzenia fabuły i kreacją bohaterów, a fakt, że poznajemy wydarzenia oczami Rebecki, obiektu chorej fantazji Łowcy Czarownic, dodatkowa ubarwia całokształt. To właśnie on, ubrany w budzącą lęk czerń, emanujący władzą i majestatem, jest prowodyrem do walki ze złem. Matthew Hopkins nie spocznie, póki ostatnia oblubienica Szatana nie zawiśnie, choćby miał je zabrać z samego piekła.

Niezwykle plastyczne odwzorowanie ówczesnego klimatu, pierwszoosobowa narracja i zawiła, bogata w najbardziej skryte myśli głównej bohaterki to literacki majstersztyk. "Wiedźmy z Manningtree" to bardzo brutalna, dosadna i obnażająca ludzkie przywary, powieść. Obfitująca w bohaterów, liczne metafory oraz mroczny klimat książka sprawia, że ciężko się od niej oderwać. Chłonęłam tę historię całą sobą i bardzo Wam polecam.

Niezwykła książka. Szykowałam się na coś w stylu Czarownic z Salem, ale dostałam coś o wiele ciekawszego. Autorka bardzo dobrze oddaje ówczesne realia budując przy tym odpowiednie napięcie i niepokój, a dobrze wykreowani bohaterowie tylko zagęszczają atmosferę! Bardzo polecam!

,,Wiedźmy z Manningtree" A. K. Blakemore to jedna z tych lektur, które na pewno są nietypowe pod względem poruszanej w niej tematyki. Na pewno nie sposób przejść obojętnie obok tego wydania właśnie z powodu niesztampowych fabuły, która została w niej zawarta. W związku z tym nie zaszkodzi zainteresować się lekturą publikacji ,,Wiedźmy z Manningtree" A. K. Blakemore. Na pewno jest jedną z propozycji, na które warto kest przeznaczyć swój wolny czas. Wydanie nie jest aż tak bardzo obszerne, więc bez problemu można przeczytać tę książkę w jeden wieczór. Tych w jesiennym okresie kiedy to bardzo szybko robi się ciemno na pewno nie brakuje.

Głównymi bohaterkami tego wydania są kobiety. Fabuła toczy się w czasie kiedy to kobiety z błahych powodów mogły być uznawane za czarownice. Oczywistym jest to, że karą za takie przewinienie nie było nic przyjemnego. Nie sposób nie wspomnieć również o tym, iż powieść ,,Wiedźmy z Manningtree" A. K. Blakemore inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami i z tego powodu jest jeszcze cenniejsza pod względem zawartej w niej treści. W miejscu opisywanym w książce pojawił się Łowca Czarownic, lecz czy jego działania miały przynieść tak pożądane przez niego rezultaty? Zakończenie tej historii na pewno jest nietypowe z tego względu, że inspirowana jest ona prawdziwymi wydarzeniami.

,,Wiedźmy z Manningtree" A. K. Blakemore jest napisana bardzo pięknym i na pewno nie prostym językiem. Również z tego powodu grupa odbiorców może być zawężona. Sądzę jednak, że warto jest mieć na uwadze ,,Wiedźmy z Manningtree" A. K. Blakemore, gdyż jest to tytuł wyjątkowy. W ciągu ostatnich kilku lat na pewno nie trafiłam na nic podobnego. Z tego też powodu warto jest poszerzać swoją wiedzę odnośnie ciekawych zjawisk i wydarzeń, które miały miejsce naprawdę. Dzięki temu, że jest to nietuzinkowa fabuła na pewno warto zwrócić uwagę na tę lekturę w przyszłości w wolnym czasie. Na niebanalne wydania zawsze warto jest znaleźć jeden wolny wieczór w trakcie swojego życia.

Wiedźmy z Manningtree - A.K. Blakemore

Okładka, która od razu przyciąga wzrok - i sprawia, że zaczynamy się zastanawiać. Czym jest ten królik? Czy on… płonie?

Kiedyś ktoś powiedział… „ostrzegali nas przed czarownicami, ale nie przed tymi, którzy je palili’. Gdy pierwszy raz to usłyszałam, miałam łzy w oczach. Dlaczego? Lepiej zapytać, dlaczego one musiały ginąć?

Ile słyszy się o kobietach, które były topione, palone, rozrywane, torturowane bo… bo tak. Bo ktoś ich nienawidził, kochał, zazdrościł im, był zbyt ambitny, miał… władzę. Był… mężczyzną.

Czy kobiety również skazywały inne na śmierć?

Czy wiedźmą mógł być mężczyzna?

W jaki sposób sprawdzano, czy są czarownicami?

Blakemore przywołuje w książce cytaty ze źródeł dotyczących aktów oskarżeń czarownic (z Manningtree).

Autorka część rzeczy wymyśliła na potrzeby książki, niemniej starała się trzymać faktów.

Moim zdaniem będzie to niezapomniana lektura dla wielu osób, które są ciekawe tego, jak wyglądały prześladowania i życie prześladowanych.

Momentami byłam zniesmaczona, chwilami się śmiałam. Były również takie sceny, które przywoływały na mojej skórze gęsią skórkę, ale również i takie, przez które było mi po prostu smutno.

Zwłaszcza jeśli chodzi o relacje głównej bohaterki no i o jej kota (nie będę ukrywać!).

Moim zdaniem jedna z lepszych książek. Czy wam się spodoba - pozostawię do osobistej oceny każdego z was ;).