Ulice ciem

📖 Zastanawialiście się kiedyś, jakby to było, gdyby książki miały moc zmieniania rzeczywistości?

📖 Ulice ciem

✒️ Katarzyna Puzyńska

🏢 Prószyński i S-ka

[współpraca reklamowa] z Prószyński i S-ka

📖 „Ulice ciem” Katarzyny Puzyńskiej to powieść, która zadaje to pytanie i nie daje na nie jednoznacznej odpowiedzi. Ta historia łączy w sobie kryminał, historię Warszawy i magię słowa – wszystko w jednym.

📖 Zofia, bohaterka współczesnej części powieści, trafia do tajemniczej księgarni, w której właściciel obiecuje dar – książkę, która pomoże jej uporać się z traumą. Choć początkowo sceptyczna, zaczyna dostrzegać, że między jej życiem a opowieścią z książki kryje się niepokojąca zbieżność. Atmosfera narastającego napięcia i niepewności wciąga, a pytania o granice między fikcją a rzeczywistością zostają na długo po zakończeniu lektury.

📖 W drugiej, historycznej części powieści Puzyńska zabiera nas w 1939 rok, gdzie w Warszawie tuż przed wojną zaczynają znikać kobiety. Mańka, prostytutka z Woli, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Tajemniczy mężczyzna, którego imię pojawia się w obu częściach książki, staje się kluczem do rozwikłania zagadki. Czyżby Warszawa kryła jeszcze więcej mrocznych tajemnic, których nie dostrzegliśmy?

📖 „Ulice ciem” to powieść, która nie tylko bawi, ale też zmusza do refleksji. Jak wiele z naszej rzeczywistości jest zależne od opowieści, które słyszymy, czytamy i tworzymy? Jak wiele tajemnic skrywają ulice, które mijamy każdego dnia? Warto sięgnąć po tę książkę, by znaleźć odpowiedzi – a może i kolejne pytania, które będą towarzyszyć nam jeszcze długo po lekturze.

Warszawa, współcześnie

Po wydarzeniach w willi swojej matki, znanej gwiazdy filmowej Stefy, Zosia postanawia żyć na własny rachunek. Wynajmuje malutkie mieszkanko w centrum Warszawy. Chodząc po mieście, przypadkowo znajduje przepiękny zeszyt, który aż się prosi, aby to w nim zapisać pomysły na powieść, którą od dawna Zosia chciała napisać. Znalezienie zeszytu to nie jedyna przygoda, która spotyka dziewczynę podczas krążenia po mieście. Zosia znajduje na Nowym Świecie przeuroczą księgarnię, prowadzoną przez uroczego księgarza, który zapraszając dziewczynę do środka, jednocześnie ostrzega ją „Zawsze jest pani mile widziana. No chyba że księgarnia znajduje się po prawej, wtedy lepiej nie.” Na pożegnanie księgarz pozwala wybrać Zosi jedną książkę, zaznaczając, że „pierwsza opowieść jest u mnie zawsze za darmo”. W drodze do nowego domu dziewczyna zaczyna czytać opowieść i przepada w niej do tego stopnia, że przegapia swój przystanek metra. Kolejne dni i kolejne przeczytane stronice powieści przynoszą Zosi coraz większe zaskoczenie, podobnie jak zmieniająca położenie i wystrój księgarnia. Czy Zosi uda się odkryć tajemnice księgarni i księgarza? A przede wszystkim powieści podarowanej przez księgarza?

Warszawa, sierpień 1939 roku,

Na Woli wszyscy znali Mańkę i jej lupanar. Mańka niegdysiejsza kochanka pana Dobrzańskiego, teraz stałego klienta jej przybytku, oprócz zarządzania swoim małym geszeftem, musi rozwikłać kolejną zagadkę „kilka dni temu córka zniknęła. I to nie było pierwsze zniknięcie w chawirze Mańki, Przedtem straciła ju trzy dziewczyny. Wszystkie nie żyły, a ciała odnaleziono na torach przy dworcu Warszawa Zachodnia. Nie chciała wierzyć, że i to spotkało Hankę. Nie mogła!”

Zniknięcia prostytutek, czy jak kto woli ciem, jak nazywano kobiety parające się najstarszym zawodem świata gnębiły Warszawę od początku roku. Zdesperowana Mańka prosi o pomoc Helenę Dobrzańską, a ta kieruje ją do pana Aleksandra Korolewicza, który to był zdaniem Mańki „ostatnią osobą, z którą powinno się o tym rozmawiać. Nie dlatego, że miał niebagatelną pozycję w Policji Państwowej a z gliniarzami się nie gadało! Ale dlatego, że to właśnie jego Mańka podejrzewała o te tamte morderstwa.” Gdy Mańka odrzuca pomysł o zwróceniu się o pomoc do Korolewicza, pani Dobrzańska kieruje ją do komisarza Tadeusza Mikołajczaka, zwanego Bazyliszkiem. Wbrew sobie kobieta postanawia zwrócić się do niego o pomoc, w końcu musi jakość pomóc Hance, jeśli ta wciąż żyje. Śledztwo prowadzone przez Mikołajczaka i Mańkę wkrótce przynosi wręcz nieprawdopodobne rezultaty. Czy uda się odnaleźć Hankę? Kto i dlaczego zabija ćmy?

„Ulica ciem” Katarzyny Puzyńskiej, to według okładkowego opisu kryminał magiczny i choć nie ma w nic za wiele magii, jaką znamy z baśni, to mamy magiczny klimat, kilka nieprawdopodobnych, wręcz fantazyjnych motywów i… powieść w powieści. No i oczywiście, to co mole książkowe lubią najbardziej, czyli księgarnię z mnóstwem książek, księgarzem gotowym doradzić i pyszną herbatę, ale tylko wtedy, gdy księgarnia jest po lewej stronie. Bo tej po prawej stronie nie chcecie odwiedzić, wierzcie mi.

Kryminalna część powieści została umiejscowiona w Warszawie w przededniu wojny. Wyczuwalne jest napięcie związane z coraz agresywniejszymi wypowiedziami kanclerza Hitlera, ledwie skrywany strach żydowskich mieszkańców Woli, tu reprezentowanych przez przyjaciół Mańki, Sarę i Ehuda Blumów, ale przede wszystkim klimat syreniego grodu, jak często pada w powieści. Puzyńska ożywiła Warszawę, której już nie ma, nie tylko pod względem architektonicznym, ale przede wszystkim pod względem demograficznym. W latach 30-tych XX wieku, Warszawa to był istny kocioł kultur, obok siebie mieszkali Polacy, Żydzi, Kresowiacy. W zależności od dzielnicy ich status materialny różnił się, podobnie jak styl mowy, który autorka starała się odwzorować. Język, którym posługuje się Mańka i jej towarzystwo został wystylizowany gwarę warszawską, którą wielu współczesnych zna (jeśli w ogóle) z utworów Kapeli Warszawskiej im. Staśka Wielanka. Przyznam, że początkowo miałam mały „dysonans poznawczy”, gdy tekst zmienił się z literackiego na gwarowy, i zaczęły się kwieciste zdania jak np. „no ty się ju tak nie frasuj, mała. (…) Dymaj no ze mną na Krochmalną, to będziesz miała gdzie kimać”. A to dopiero początek przygody z warszawską gwarą. Doceniam, że autorka zachowała również pisownię z lat 30-tych, która od tego czasu mocno wyewoluowała.

Z przykrością, po raz kolejny muszę stwierdzić, że II Wojna Światowa zabrała nam nie tylko piękne kamienice Warszawy, ale jej niepodważalny urok i ten specyficzny tygiel kulturowy.

I nie, nie zrozumcie mnie źle, nie romantyzuję 20-lecia międzywojennego, bo nie wszystko w nim było w porządku. Poziom rozwarstwienia społecznego był ogromny, bogaci i wpływowi państwo, często wywodzący się jeszcze z arystokratycznych rodów żyli całkiem innym życiem, niż tak zwane niziny społeczne, a za takie mogły uchodzić Mańka i Hanka. Panowie mieli ciche przyzwolenie społeczeństwa na „chodzenie na boki”, a ich przykładne i układne żony udawały, że nic nie widzą. Mam wrażenie, że policja była tylko dla tej lepszej części stolicy, martwymi ćmami nie było się komu przejmować, jedna w tą czy w tamtą nie robiła różnicy, przecież zawsze znalazły się przyjezdne panny skłonne sprzedać się za kilka groszy, aby mieć co do gęby włożyć.

Współczesna część powieści, również przynosi gorzkie refleksje dotyczące kondycji naszego społeczeństwa, zwłaszcza świata tzw. celebrytów. Puzyńska nie szczędzi również gorzkich słów odnośnie czytelnictwa i szeroko rozumianego rynku pisarskiego/wydawniczego.

Całość czyta się błyskawicznie, kolejne strony same się przewracają, wciągając w świat Mańki i Zośki, które, choć czasowo oddalone o ponad 80 lat dzielą wspólny… tego wam nie powiem, dowiecie się z lektury.

Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów, którzy lubią się zanurzyć w lekturze, dać porwać w wir wydarzeń i poznać Warszawę, której już nie ma.

Klimatyczna, intrygująca do granic, hipnotyzująca! Właśnie taka jest najnowsza powieść Katarzyny Puzyńskiej, która funduje czytelnikom niezapomnianą, refleksyjną, przesyconą odurzającymi emocjami podróż w czasie i przestrzeni, po jakiej niełatwo się otrząsnąć. Tajemnicza i magiczna atmosfera, nadprzyrodzone zjawiska, związane z niezwykłą księgarnią i jej właścicielami, traumatyczne przeżycie, niosące za sobą dalekosiężne konsekwencje, a wszystko to dopełnione okrutną wojenną rzeczywistością oraz zaplątaniem w czasoprzestrzeni, które nadaje całości odurzającego, niezwykłego klimatu! Nie mogło zabraknąć porażających zbrodni, jak i misternie nakreślonych, wielowymiarowych postaci, będących fundamentem tej niebywałej mieszanki gatunkowej!

Odurzający, magiczny klimat rozkochał mnie w sobie już od pierwszych zdań. Krocząc z wypiekami na twarzy po jej stronnicach, doświadczyłam absolutnego zachwytu nad sposobem, w jaki Autorka misternie połączyła dwie tak odległe przestrzenie czasowe. I choć minęło tak wiele lat, smutna historia lubi się powtarzać, a kobiety niosą podobne piętno. Całość została dopełniona dawną warszawską gwarą, co nadaje jej niesamowitego klimatu. Naszkicowane zbrodnie zaś, wywołują wiele emocji i angażują zaintrygowanego do granic czytelnika tak mocno, że całkowicie przepada on na kartach poznawanej historii. Gdy w końcu dociera on do miejsca, łączącego przeszłość z teraźniejszością, popada w całkowity trans, z którego nie sposób się uwolnić.

„Ulice ciem” jest nieszablonowym, odurzającym i onirycznym kryminałem, w którym nie sposób się nie zatracić. Misternie naszkicowane śledztwo, bolesne doświadczenia oraz tajemnicza, dopiero powstająca opowieść, a wszystko to dopełnione realizmem magicznym, dzięki czemu wyraźne granice między prawdą a fikcją zostają bezwzględnie zatarte, doskonałe kreacje bohaterów ulokowanych na dwóch odległych płaszczyznach czasowych, mroczna wojenna rzeczywistość, a całość nakreślona niebywale błyskotliwym piórem! Jeśli macie ochotę na intrygującą zagadkę oraz misternie zbudowaną, nieszablonową fabułę, ta powieść Was oczaruje!

Książka ta jest niczym pudełko czekoladek, nie wiadomo czym Cię zaskoczy, ale trudno się oderwać.

Jeśli kochasz pszczoły i książki pokaże ci ona swoją magię.

Autorkę oczywiście dobrze znam z jej poprzednich książek byłam więc zaintrygowana oryginalnie brzmiącą klasyfikacją kryminał magiczny. Nie martwcie się jednak jeśli nie lubicie smoków, elfów i machania magicznymi różdżkami - to nie ten typ magii. Czym jest magia zawarta w tej książce? To właśnie magia historii, tego co autor ma w głowie pisząc książkę, oraz magia dziedzictwa, lub nawet bardziej macierzyzny.

Mamy tu dwie linie czasowe Zosię, która żyje w dzisiejszych czasach, przeżywa samotności i szybką decyzję o ucieczce z wydawać by się mogło "idealnego" domu. Postanawia ona zawalczyć o swoje i napisać książkę. Wędrując po Warszawie natrafia na niezwykłą księgarnię, pełną pysznej herbaty, ciepłego słońca i brzęczenia pszczół. Tam dostaje w prezencie książkę, a to co najdziwniejsze okazuje się, że książka ta jest powiązana z tym co pisze.

Druga linia czasowa przenosi nas do 1939 roku. Mańka zarządza ćmami (panie lekkich obyczajów), kiedy nagle zaczynają one ginąć i odnajdywać się martwe, postanawia coś z tym zrobić. Wszystkie tropy wskazują na wysoko postawionego policjanta, który się ćmom oświadcza. W poszukiwaniu odpowiedzi Mańka trafia do niezwykłej księgarni...

Co łączy historię Mańki z Historią Zosi? Tego dowiesz się czytając ten oryginalny kryminał, choć zastanawiasz się kto morduje, a samo zakończenie jest dość zaskakujące, książka ta daje nam emocjonalny rollercoaster. Z jednej strony mord i próba schwytania złoczyńcy, z drugiej cudowne, ociekające wręcz miodem słowa o książkach. Naprawdę warto sięgnąć po te lekturę i się zaskoczyć.

„Ulice Ciem” to magiczny kryminał, który zabiera nas w opowieść dziejącą się w Krakowie w dwóch przestrzeniach czasowych współcześnie i w roku 1939. Mamy dwie główne bohaterki, którym towarzyszymy w ich czasach. Jedna jest córką celebrytki, a druga właścicielką zamtuzu. Obie obarczone wieloma problemami, którym dzielenie stawiają czoła.

Ciekawym zabiegiem jest zastosowany w latach 30 język jakim operowała główna bohaterka, mówiła ona bowiem gwarą krakowską. Rozdziały opowiadające o jej historii były znacznie ciekawsze.

Cala historia jest muśnięta magią, mamy dwóch strażników opowieści, który są jak yin-yang dla dobrej historii. Szkoda, że ten wątek nie został bardziej rozbudowany.

Mocne strony to bez wątpienia umiejętność autorki do budowania napięcia. Od pierwszych stron wciąga nas w świat tajemnic, gdzie nic nie jest takie, jak się wydaje. Duszna atmosfera, pełna sekretów i napięć, jest oddana w sposób sugestywny i przekonujący. Szczególnie udane są opisy wewnętrznych zmagań bohaterów, które momentami trzymają w napięciu.

Generalnie książka miała ogromny potencjał, który uważam nie został w pełni wykorzystany. Brakowało mi kilku zakończeń pomniejszych wątków. Niestety, choć pomysł jest obiecujący, jego realizacja miejscami kuleje. Akcja momentami wydaje się rozwlekła, a fabuła, choć bardzo mnie intrygowała na początku, z czasem zaczęłam gubić tempo. Dużo smutku i goryczy, które zostają dziedziczone po kądzieli , przez co brakowało mi trochę pozytywnego wydźwięku- niby banał, ale fajnie jak zła passa w końcu zostaje przerwana.

Cenię autorkę za pisanie różnych gatunków i bawienie się plastycznością i wychodzeniem poza ramy.

" [...] Chowała się z pisaniem w swoim ursynowskim mieszkaniu, jakby robiła coś zakazanego. [...]"

Najnowsza powieść Katarzyny Puzyńskiej pod tytułem "Ulice ciem" przenosi nas do dwóch płaszczyzn czasowych. Jedna z nich to nasze obecne czasy, a druga to okres chwilę przed wybuchem drugiej wojny światowej. W powietrzu czuć było coś niepokojącego. Kanclerz Hitler zaczynał ostro mieszać.

Podobało mi się tło historyczne tej powieści. Fabuła jest tak wciągająca, że nie mogłam oderwać się od czytania. Koniecznie chciałam poznać zakończenie. Katarzyna Puzyńska zwrotami akcji totalnie mnie rozbroiła. To było genialne.

Muszę wam od razu powiedzieć, że "Ulice ciem" to nie jest typowy kryminał. Mogę śmiało stwierdzić, że to jest świetnie napisana baśń. Znalazłam tutaj mnóstwo magicznych elementów. Jeżeli lubicie retro kryminały, to tutaj też go otrzymacie.

Podobał mi się język, a właściwiej gwara, którymi posługiwały się między innymi bohaterki: Mańka i Hanka, których życie toczyło się latem 1939 roku. Obie dziewczyny nie miały łatwego życia. Jedna z nich jest ćmą, a druga jest byłą ćmą. Warto je obserwować. Obie panie są w ogromnym niebezpieczeństwie. Ktoś poluje na prostytutki. Ze "stajni" Mańki zniknęło kilka ciem. Czy ona odkryje prawdę, kto za tym stoi?

Zosia to nasza trzecia główna bohaterka. Jest córką sławnej i bogatej celebrytki. Jej tożsamość poznacie podczas czytania. Polubiłam Zosię i jej perypetie. Mocno jej kibicowałam w spełnieniu największego marzenia. Poznajemy ją w Wigilię. Czy Boże Narodzenie spędzi samotnie? Dlaczego uciekła od swojej rodzicielki?

Zachęcam was do zajrzenia do Książkowej Pasieki i odkrycia magii płynącej z książek. Każda książka, to wyjątkowa historia.

Cieszę się, że Katarzyna Puzyńska oprowadziła mnie po międzywojennej Warszawie. Pierwszy raz poznałam warszawską gwarę. Niektóre wyrazy były trudne do rozszyfrowania, ale dałam radę.

Uwielbiam taką magiczną Katarzynę Puzyńską. Mam nadzieję, że ta autorka napisze jeszcze kiedyś powieść w podobnym magicznym klimacie.

Jeżeli tak jak ja lubicie nietypowe kryminały z mnóstwem zwrotów akcji i zakończeniem, które powoduje bezdech, to śmiało sięgnijcie po "Ulice ciem".

Dzięki tej powieści odkryjecie inną twarz Katarzyny Puzyńskiej.

Ostrzeżenie!

W tej książce pojawiają się pszczoły. Dbajcie o nie, ponieważ są bardzo ważne w naszym życiu.

Ps.

Okładka jest dosyć mroczna. Idealnie oddaje treść tej historii.

Ps. 2

Chętnie zobaczyłabym ekranizację tej powieści na Netfliksie.

Gdy zobaczyłam na okładce hasło „Kryminał magiczny”, to miałam lekkie wątpliwości, czy książka wpisze się w moje gusta. Bo co jeśli wyskoczy z niej mag z różdżką czy inne takie? Na szczęście nic takiego nie miało miejsca, chociaż magii nie można odmówić tej książce, to ta historia jest tak genialna, że ciężko ubrać to w słowa. Dwa światy, obecny i ten przedwojenny, tajemniczy księgarz, księgarnia, która zmienia miejsce i dwie kobiety - młoda Zofia i doświadczona życiem Mańka. Wszystko to ubrane w dwie różne, ale bardzo intrygujące historie. Przyznaję, że przepadłam w obu i z fascynacją śledziłam rozwój sytuacji. Tę obecną w znanym mi świecie i z problemami, które nie są obce oraz tę z przeszłości, gdzie słychać gwar ulic i stukot kopyt, a w powietrzu unosi się mieszanina zapachów z fabryk i domów. Tajemnicze morderstwa ciem okazały się bardziej zawiłe, niż myślałam, ale frajdę sprawiło mi odgadnięcie powiązań między historiami. Autorka jak mało kto potrafi zaserwować tak bogatą czytelniczą ucztę.

„Ulice ciem” to najnowsza książka Katarzyny Puzyńskiej. Jest ona nico inna niż znana chyba każdemu chociaż ze słyszenia seria „Lipowo”. Ale inna nie znaczy, że gorsza. Autorka po raz kolejny oddała w ręce czytelnika wspaniały kryminał, który trzyma w napięciu i intryguje od pierwszych stron. Gdy powoli odkrywałam kolejne elementy układanki wiedziałam, że już książki nie będę mogła odłożyć, aż jej nie skończę.

W „Ulicy ciem” znajdziemy dwie linie czasowe, które tak uwielbiam w powieściach. W czasach obecnych poznajemy Zofię. Kobieta jest bardzo samotna i przed Świętami Bożego Narodzenia wędruje po ulicach Warszawy. Nagle trafia do klimatycznej księgarni. Jej właściciel twierdzi, że posiada niezwykły talent. Twierdzi, że potrafi obdarować każdego klienta powieścią taką akurat on teraz poszukuje. Zofia nie wierzy w to, ale daje się namówić. Otrzymuje za darmo egzemplarz książki i dzieją się dziwne rzeczy.

W życiu Zofii wydarzył się coś smutnego. Coś z czym sobie nie potrafi poradzić. Ukojnie znajduje w napisaniu własnej powieści. O dziwo odkrywa, że jej tekst przypomina ten z książki otrzymanej od miłego księgarza, który nagle pokazuje zupełnie inną twarz.

Autorka zabiera nas do 1939 roku. Do czasów gdy beztroskie życie wielu Warszawiaków zostaje zakłócone przez widmo wojny, ale również przez tajemnicze zaginięcie prostytutek. Szybko okazuje się, że w sprawie zaginięcia ciem wplątany jest pewien księgarz, który oferuje darmowe opowiadania.

Książka oprócz tego, że jest świetnym kryminałem to posiada cudowny klimat Warszawy przed wybuchem II Wojny Światowej. Autorka oprócz tego nadała tej opowieści pewien rodzaj magii. Jest to magia książek, która łączy przeszłość z teraźniejszością.

Biorąc tę książkę do ręki wiedziałam, że będzie inna niż dotychczasowe książki Pani Kasi. Nie do końca wiedziałam czego mogę się spodziewać po niej, ale muszę przyznać, że wycieczka po dawnej Warszawie bardzo mi się podobała. Zarówno oddanie klimatu jak i kreacja bohaterów sprawiły, że od książki nie mogłam oderwać się. Tym bardziej, że koniec jednego rozdziału bardzo kusił by przeczytać kolejny.

Akcja książki biegnie swoim rytmem. Czasami jest bardziej dynamiczna, a czasami spowalnia. Wszystko tu jedna jest dopracowane i sprawia, że książka jest wspaniałą lekturą dla jesienne wieczory. Polecam!

“Każda książka jest jak taka pojedyncza pszczoła. Pszczoły tworzą rój, a książki opowieść. Bo zdradzę pani pewien sekret. Jeśli widzi pani pszczołę w swoim świecie, niech pani dobrze ją traktuje, bo to wysłanniczka opowieści. Niesie swoją część historii, żeby ktoś inny mógł ją przechwycić”.

Czy ten cytat nie jest po prostu piękny?

Pochodzi z najnowszej książki Katarzyny Puzyńskiej „Ulice ciem”, która łączy w sobie zagadkę kryminalną ze szczyptą magii, a przy tym jest idealną pozycją dla każdego książkoholika.

Autorka zabiera nas w klimatyczną podróż po Warszawie z roku 1939 oraz z czasów współczesnych. I to właśnie obraz tej przedwojennej Warszawy najbardziej mnie zachwycił. Puzyńska idealnie oddała klimat tamtych czasów i specyficzny sznyt warszawskich ulic. Do tego jeszcze gwara, którą wprowadza, pozwala nam nie tylko przenieść się w czasie, ale nadaje całej powieści niezwykłego, niepowtarzalnego charakteru. Może dla niektórych będzie ona zbyt toporna i ciężka do przebrnięcia, ale mnie naprawdę się podobała.

Sama kreacja bohaterów także jest świetna. Idealnie oddaje mentalność ówczesnych mieszkańców miasta, gdzie niepokój związany z wojną daje się wszystkim we znaki. Lena to kobieta z ogromnym bagażem doświadczeń – wiele jej decyzji może wydawać się kontrowersyjnych, jednak nie da się jej nie polubić. Postacie drugoplanowe? Każda jest wyrazista i dopracowana. Nie stanowią jedynie tła, lecz wnoszą coś wartościowego do fabuły. A portret mordercy i jego studium psychologiczne? Cudo!

Dodając do tego wszystkiego świetnie budowane napięcie, genialnie poprowadzoną intrygę, brutalność, konszachty i prostytucję, otrzymujemy naprawdę ciekawy kryminał, którego wisienką na torcie jest magia.

„Ulice ciem” to zupełnie nowa odsłona twórczości autorki, która bardzo mi się podoba. Dwie linie czasowe zgrabnie się łączą, całość jest dobrze przemyślana, a od lektury trudno się oderwać.

Serdecznie polecam!

K.

"...Magia istnieje, bo istnieją książki. Bez magii każda z nich byłaby tylko plikiem sklejonego papieru, a tak przecież nie jest. Wszyscy zagorzali wielbiciele literatury o tym wiedzą."

Czyż to nie prawdziwe słowa, książkoholicy? Każdy z nas wie, że tak. A pochodzą z książki "Ulice ciem" Katarzyny Puzyńskiej. I jak się domyślacie, książki odgrywają tu ważną rolę.

Autorka znana z serii o kryminałów, tym razem zaprezentowała nam jego inną odmianę. Mianowicie kryminał magiczny. Brzmi ciekawie, prawda?

Jego akcja poprowadzona jest w dwóch ramach czasowych, współcześnie, oraz w 1939 roku. A miejscem akcji jest Warszawa. I to ta przedwojenna zachwyciła mnie klimatem.

Jakaż to była klimatyczna podróż w przeszłość, ten koloryt i specyficzny sznyt warszawskich ulic. I język, którym ta część jest napisana. Ależ się w niego zanurzyłam. Choć sama historia nie jest słodka i pełna lukru, to jej język mnie bezapelacyjnie kupił. Przedwojenna Warszawa....

I wiecie, zupełnie nie spodziewałam się tego, kim są tytułowe ćmy. Ale jak już dotarło do mnie, że ćmy to motyle nocy, zrozumiałam. Myślę, że i Wy już wiecie kim są.

Jak dla mnie, ta przedwojenna część jest ciekawsza i bardziej do mnie przemówiła. Ta współczesna...no cóż, zupełnie mnie nie wciągnęła. Apaszowska Warszawa, lewe interesy, trochę brutalności...to to co mnie kupiło. Za współczesność podziękuję.

Powieść historyczna, kryminalna i obyczajowa w jednym, w dodatku lekko podbita nutką realizmu magicznego – dokładnie tak można określić książkę Katarzyny Puzyńskiej “Ulice ciem”. Historia toczy się w dwóch czasach - w lipcu i sierpniu 1939 oraz w Wigilię Bożego Narodzenia współcześnie, ale miejsce akcji jest jedno - Warszawa. Która jest na tyle ważna, że można ją uznać za czwartą jej bohaterkę. Bo postacie kobiece są trzy: dwie z przeszłości i jedna współcześnie. Ich historie są różne, choć wszystkie zawierają trudne przeżycia, coś, co te kobiety naznacza, ale jednocześnie pobudza do tego, by walczyć o siebie. Jest tu trochę refleksji na temat biernych zachowań, jest trochę motywacji do działania. Jest i intryga kryminalna - ta z przeszłości faktycznie typowa dla gatunku, choć prowadzona niebanalnie już choćby w samej warstwie językowej - Mańka, jedna z bohaterek, posługuje się dawną gwarą warszawską i wszystkie rozdziały jej poświęcone są właśnie nią pisane. To ciekawe doświadczenie, z początku niełatwe, ale i budzące podziw dla samej autorki za tak umiejętne naśladownictwo. We współczesnej historii też jest zagadka, która przyciąga równie mocno, jak nie mocniej - zagadka przeszłości bohaterki i tego, jak sobie z nią poradzi. Ale tym, co wszystko łączy, jest literatura, księgarnia i magia, która płynie z opowiadania, tworzenia historii. To hołd dla czaru literatury, tego co robi dla każdego z nas. Autorka pisze o niej w sposób dla niej charakterystyczny, lekko fantastyczny, który pewnie każdy czytelnik będzie interpretował nieco inaczej. Bo czy nie również i na tym polega magia literatury? “Ulice ciem” to niesamowicie kreatywnie zbudowana książka, coś niespotykanego, bardzo świeżego na naszym rynku książki.

Ostatnio polubiłam pióro Katarzyna Puzyńska 💚 Autorka napisała niesamowicie wciągającą powieść, gdzie akcja rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych. Poznajemy Zosię, która przed Bożym Narodzeniem spaceruje po Warszawie, trafia do tajemniczej księgarni "Książkowa Pasieka" gdzie spotyka księgarza o dwóch obliczach. Mężczyzna potrafi odgadnąć jakiej książki potrzebują jego klienci. Okazuje się, że Zosię spotkało coś złego i postanawia napisać książkę w pięknym zeszycie, który znalazła na ulicy. Jak się okazuje darmowa powieść, która otrzymała od księgarza i jej zapiski są identyczne!

Tymczasem w Warszawie w 1939 roku zaczynają znikać prostytutki z "domu schadzek" Mańki z Krochmalnej. Mańka bierze sprawę w swoje ręce, a pomaga jej w tym komisarz Tadeusz Mikołajczak zwany Bazyliszek. Tropy prowadzą do wysoko postawionego mężczyzny oraz księgarza, który oferuje darmowe opowieści.

Co księgarz z dwudziestego pierwszego wieku ma wspólnego z dwudziestoleciem międzywojennym?

Co odkryje Mańka i czy zemści się na zabójcy prostytutek?

"Ulice ciem" Katarzyny Puzyńskiej to kolejna intrygująca powieść, która wciąga czytelnika w mroczny świat kryminalnych zagadek. Autorka znana z umiejętności tworzenia złożonych postaci oraz skomplikowanych fabuł, ponownie udowadnia, że potrafi zaskakiwać i trzymać w napięciu do samego końca. Akcja książki rozgrywa się w Warszawie, gdzie pozornie spokojne życie mieszkańców zostaje zakłócone przez brutalne morderstwa prostytutek. Autorka mistrzowsko buduje atmosferę niepokoju, wprowadzając czytelnika w świat tajemnic bohaterów. Jej opisy miejsc i emocji bohaterów są tak sugestywne, że można poczuć się, jakby się tam było. Postacie są wyraziste i dobrze zarysowane, a ich relacje są skomplikowane, co dodaje realizmu całej historii. Bohaterowie zmagają się z osobistymi demonami. Czytelnik ma okazję towarzyszyć bohaterom w odkrywaniu prawdy, co sprawia, że staje się bardziej zaangażowany w fabułę. Autorka nie boi się poruszać trudnych tematów, takich jak traumy z przeszłości, które są niechcianym spadkiem po przodkach, lęki, wzajemne pretensje, zawirowania losu oraz mroczne sekrety, które mogą zmienić życie nie tylko ofiar, ale i sprawców. Styl pisania autorki jest przystępny, a dialogi naturalne, co sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie.

"Ulice ciem" to powieść, która z pewnością zadowoli miłośników kryminałów z psychologicznymi wątkami. To historia, która skłania do refleksji nad ludzką naturą i skrytymi motywami. Katarzyna Puzyńska po raz kolejny udowadnia, że jest jedną z czołowych autorek tego gatunku w Polsce. Nieoczekiwane zwroty akcji zapewniły mi mnóstwo niesamowitych emocji i wrażeń.

Serdecznie polecam tę lekturę każdemu, kto lubi intrygujące zagadki i mroczne opowieści.

Czytajcie! Polecam!

BRUNETTE BOOKS

Warszawa (ta współczesna i ta tuż sprzed wybuchu wojny), ta niezwykła, tajemnicza, magiczna wręcz Warszawa, odbudowana ze zgliszcz rękami wszystkich Polaków, odgrywa w powieści niebywale ważną rolę. Choć nie jestem w stanie w żaden sposób przyporządkować „Ulic ciem” do jednego konkretnego gatunku - uświadczymy tu i kryminału i thrillera, i dramatu, a także powieści obyczajowej, a nawet szczypty fantastyki - to jednego jestem pewna. Warszawa jest jej główną bohaterką. Mimo trzech narratorek i trzech perspektyw: Mańki, Hanki i Zosi, to właśnie Warszawa, wraz z charakterystycznymi dla niej miejscami, jej wyjątkową historią, stanowi s e r c e tej powieści. Oczywiście, zapewne każdy czytelnik poczuje tę książkę inaczej, dla mnie jednak była powrotem do dzieciństwa, do korzeni. A jej lektura, nieoczekiwanie, stała się naprawdę intensywnym przeżyciem.

Warszawa współczesna i Warszawa ’39 roku. Trzy kobiety, trzy łączące je historie. Jedna książka. Warszawskie „ćmy”, kobiety skrajnie ubogie, parające się najstarszym zawodem świata i ta jedna, wychowana, wydawać by się mogło, w cieplarnianych warunkach, zmagająca się z traumą, uciekająca przed jej konsekwencjami. Tajemnicza księgarnia, zmieniająca swoje miejsce (tak, tak!). I TA książka, od której wszystko się zaczęło.

Nie mogłam momentami pozbyć się porównywania z „Ulic ciem” z „Cieniem wiatru”. Nie, nie, fabuła jest tu zgoła inna, nic w zasadzie nie łączy jej z najgłośniejszą powieścią Zafóna. Jednak ta aura, którą z miejsca poczuje każdy miłośnik literatury i w której momentalnie się zakocha, klimat starej księgarni i wszechobecnych książek, są dla tych dwóch powieści wspólne i jednakowo uzależniające.

Muszę także wspomnieć o ciekawym zabiegu, który w „Ulicach ciem” uskuteczniła Kasia. Otóż, językiem jednej z bohaterek uczyniła warszawską gwarę. Z ręką na sercu przyznaję się, że początkowo ogromnie mi zawadzała, „zgrzytała” wręcz w głowie. Kiedy zaczęłam wyłapywać z niej określenia, którymi do dziś posługuje się mój tata, czytałam ją z coraz większą ciekawością i wręcz wzruszeniem. Aż w pewnym momencie weszła mi do krwiobiegu, a w rezultacie stała się czymś naturalnym do tego stopnia, że przestałam zwracać na nią uwagę. Stała się… oczywista. Ostrzegam więc: jeśli Wasze początkowe wrażenia będą podobne do moich, nie wycofujcie się. Za moment te archaizmy staną się wręcz fascynujące!

Czas jednak kierować się ku brzegowi :)

„Ulice ciem” to absolutnie nowe pisarskie wcielenie Kasi Puzyńskiej. Nie próbujcie nawet porównywać tej powieści z żadną inną, która wyszła spod pióra autorki. Niczego podobnego wcześniej nie popełniła. Lektura tej powieści była czymś zupełnie nowym, niezwykłym i nieoczekiwanie, bardzo mi bliskim.

Kryminalna zagadka? A i owszem. Mroczny, brutalny świat warszawskim spelun i b*rdeli przedwojnia? Zdecydowanie. Wątek obyczajowy z elementami dramatu? Jak najbardziej. Szczypta magii? Ależ proszę bardzo!

Jeśli więc szukacie klimatycznej powieści, pachnącej starymi książkami, kryminalnego wątku z mocnym obyczajowym tłem i odrobiną magii, a nade wszystko pragniecie bliżej poznać jej główną bohaterkę, czyli Warszawę, przeczytajcie „Ulice ciem”!

A następnie wyruszcie z nią w dłoni na zwiedzanie stolicy :)

Polecam!