Tysiąc pocałunków

W związku z akcją #zakochajsięwksiążkach Wydawnictwa Filia otrzymałam książkę niespodziankę związaną ze zbliżającymi się Walentynkami. Ku mojemu zaskoczeniu było to wznowienie, znanej chyba wszystkim romantyczkom powieści „Tysiąc pocałunków” Tillie Cole. Piękne wydanie z barwionymi brzegami cudownie komponuje się z wyjątkowym wnętrzem.

Książkę czytałam wiele lat temu, gdy tylko pojawiła się na polskim rynku, podbijając serca milionów czytelników. Postanowiłam więc zrobić #reread i powrócić do jej lektury, ciekawa jak odbiorę ją po latach.

Cole — królowa dramatycznych historii miłosnych doskonale wie, w którą strunę uderzyć, żeby naprawdę nas zabolało. Wszystkie uczucia zostały bardzo mocno wyeksponowane, wręcz przerysowane, co odrobinę traciło na wiarygodności, ale rozumiem, że to zabieg mający na celu zintensyfikowanie naszych emocji.

Moje odczucia okazały się takie same jak przed laty — piękna i poruszająca historia o wielkiej miłości, aż po grób. Dramatyczna, wstrząsająca, piękna, ale 'nad wyraz', przez co nie do końca w mych oczach wiarygodna. Absolutnie nie neguję zjawiska choroby, śmierci i żałoby, ale nie wierzę w idealną miłość, bo nikt z nas nie jest doskonały.

„Dlaczego trzeba stanąć w obliczu śmierci, by nauczyć się doceniać każdy dzień?”

Najpiękniejsze pozostaje tutaj przesłanie: że życie jest zbyt piękne i krótkie, by chować urazy. Żyj chwilą, doceniaj te najmniejsze, kochaj i bądź kochany.

Cóż to była za książka! Do tej pory ciężko mi się otrząsnąć z emocji, jakie mi towarzyszyły podczas czytania.

Wspaniała, wzruszająca, łamiąca serce, piękna książka o miłości. Ale jakiej miłości! Ta książka pokazuje, jak powinna wyglądać prawdziwa miłość. Dwa spojrzenia mówią wszystko, a pocałunki są niepowtarzalne. Każdy pocałunek jest inny i bardzo wyjątkowy. Znaczy więcej, niż można by się było spodziewać.

Rune i Poppy to wspaniała para. Pomimo, że życie rzuca im kłody pod nogi, oni czerpią z niego ile się tylko da. Jedno dla drugiego jest niczym tlen, bez którego nie da się żyć. Pełni pasji, planów, musieli się zmierzyć z rzeczywistością.

,,Tysiąc pocałunków” to cudowna powieść, przy której chusteczki są obowiązkowe. Każdy rozdział wywoływał u mnie łzy wzruszenia. Książka dała mi dużo do myślenia, jak cenne jest życie. Powinniśmy cieszyć się z każdego dnia, każdej minuty i sekundy, powinniśmy troszczyć się o ukochane osoby, bo niewiadomo, ile jest nam dane jeszcze czasu bycia z nimi. Bo czasem życie jest jak ten kwiat wiśni, jest piękne, zachwycające, ale nie trwa zbyt długo.

Bardzo polecam wam przeczytać tę książkę. Jest to jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam.❤🩹🥹🩷

Tytuł: "Tysiąc pocałunków"

Autor: Tilie Cole

Wydawnictwo: FILIA

Premiera: 08.06.2022

"- Czujesz to Rune?

- Co takiego?

- Życie! (...) - Chciałabym, by ludzie czuli się tak każdego dnia. Dlaczego trzeba stanąć w obliczu śmierci, by nauczyć się doceniać każdy dzień? Dlaczego musimy czekać, aż niemal skończy się nam czas? Dopiero wtedy zaczynamy spełniać marzenia, które mieliśmy, gdy wydawało nam się, że jesteśmy nieśmiertelni. Dlaczego nie patrzymy na ukochaną osobę, jakbyśmy mieli jej już nie zobaczyć? Gdybyśmy to robili, nasze życie byłoby cudowne. Byłoby prawdziwe i pełne."

Po przeczytaniu tej książki, w moim sercu jest tyle emocji, że nawet nie wiem od czego zacząć i jak ubrać w słowa to, co czuję po jej lekturze.

Historia Poppy i Rune'a wstrząsnęła mną. Zagnieździła się głęboko pod skórą i zmusiła do niejednej refleksji nad życiem, nad oczekiwaniami wobec siebie i innych.

Poppy była młodziutką dziewczyną, która kochała życie, z którego czerpała pełnymi garściami, a w tym wszystkim towarzyszył jej Rune, przyjaciel, chłopak, którego darzyła najgłębszym i najsilniejszym uczuciem, o jakim marzy każdy z nas. Miłość tych dwojga nastolatków była tak silna, że pokonała nawet śmierć. Jednak nie w sposób, który byśmy chcieli.

  Tytułowe "Tysiąc pocałunków" to słój, w którym znajdują się puste serduszka po to, by zapisać na nich tysiąc pocałunków ukochanego chłopaka. Jest to prezent dla Poppy od jej babci, która chciała, by ukochana wnuczka doświadczyła tego, co ona w młodości.

Dziewczyna wraz z Runem powoli wypełniała każde z nich. Jednak pocałunek z numerem tysiąc złamał mi serce i rozdarł duszę.

Nie zdradzę Wam, co takiego się wydarzyło, ale ten moment, jak i cała reszta nawet w największym twardzielu wzbudzi uczucia i emocje, których nie da się tak szybko zapomnieć i przejść nad nimi bez refleksji nad kruchością życia, nad potęgą miłości i uwielbieniem drugiego człowieka.

Choć jestem rozdarta, bo historia Poppy i Rune'a łamie serce, to nie żałuję, że sięgnęłam po tę właśnie książkę.

Jest to smutna opowieść o miłości, która musiała się skończyć i nic nie mogło tego zmienić. Jednak ogromnym zaskoczeniem był dla mnie koniec tej podróży. Jak na pewne rzeczy byłam przygotowana, choć wiedziałam, że będzie mi ciężko przebrnąć przez ten moment, to ostatnie zdania książki na początku spowodowały szok, a potem tsunami łez. Nie powiem, co się stało, ale powiem, że po tę książkę warto sięgnąć, choćby po to, by móc spojrzeć na świat i życie oczami Poppy. Dla mnie była to niesamowicie emocjonalna podróż w głąb siebie i zmusiła mnie do zatrzymania się na moment, by dostrzec piękno otaczającego mnie świata, by docenić to, co mam najważniejsze, ŻYCIE.

Poppy i Rune poznają się, gdy mają po 5 lat, od pierwszej chwili rodzi się między nimi niezwykła więź. Kiedy Poppy ma 8 lat, babcia daje jej słoik wypełniony tysiącem papierowych serc, które ma wypełnić pocałunkami, ale nie tymi zwyczajnymi:

„Chowaj w nim wszystkie te, dzięki którym twoje serce niemal wyrwie ci się z piersi. Te naprawdę wyjątkowe. […] Te, które sprowadzą uśmiech na twoją twarz, gdy sobie o nich przypomnisz”.

Poppy postanawia, że jej nową życiową przygodą będzie wypełnienie słoja. Rune oznajmia, że on będzie tym, który da jej wszystkie tysiąc pocałunków …

„Pocałunek numer jeden.

Z moim Runem.

W sadzie wiśniowym.

Serce niemal wyrwało mi się z piersi”.

Historia Poppy i Runa sprawiła, że moje serce rozpadło się na tysiąc kawałków. Tillie Cole napisała epicki romans o miłości i dojrzewaniu, który zmiażdżył moją duszę a moje serce prawie pękło. Autorka umiejętnie kierowała moimi emocjami, szarpiąc moje najwrażliwsze struny, doprowadzając mnie tym do płaczu. Nie żałuje ani jednej wylanej łzy, ani chwili łamiącej serce, bo na koniec otrzymałam ukojenie i ogarnął mnie spokój.

Poppy to postać, która skradła moje serce. Jest wyjątkową dziewczyną o czystym sercu i pięknej duszy. Potrafi dostrzegać piękno w prostych rzeczach oraz szczęście i radość w zwykłych chwilach. Uwielbiam też oddanie Runa względem Poppy, jego wszechogarniającą miłość do niej oraz to, kim się przy niej staje. Niektórzy z pewnością stwierdzą, że ich historia jest przewidywalna, pewnie momentami nawet tandetna, a może nawet absurdalna w dzisiejszym zdeprawowanym świecie, ale ja uważam, że ta historia ma poruszać i to właśnie robi.

„Tysiąc pocałunków” skłania do refleksji nad własnym życiem. Chcę patrzyć na życie tak jak Poppy, kochać, tak jak Rune i cieszyć się tym, co życie ma do zaoferowania. Miłość Poppy i Runa jest niezwykle inspirująca i najlepiej zagłębić się w nią w ciemno. Nie pytać i nie myśleć po prostu czuć!

Jest to książka z kategorii YA, chociaż jej bohaterowie są niezwykle dojrzali. Myślę, że ci, którzy nie czytają tego gatunku, powinni sięgnąć po tę książkę, zwłaszcza jeżeli szukają czegoś, co ich głęboko poruszy. To Young Adult w najlepszym wydaniu!

Są takie książki, które rozbijają nasze serca na milion drobnych kawałków. Takie, których nie zapomnimy choć byśmy bardzo chcieli. Takie, które sprawiają, że sami chcemy być lepszymi ludźmi. Oto jedna z takich książek. Nie wiem, jak to się stało, że do tej pory jej nie czytałam ale wierzę, że tak miało być. Myślę, że to był odpowiedni moment w moim życiu by ją poznać. Poznałam ją z dodatkowym rozdziałem i przyznam szczerze, że długo rozmyślałam o całej historii.

Poppy i Rune. Dwie bratnie dusze, sąsiedzi, przyjaciele. Poznają się jako dzieci. Wkrótce jednak stają się nierozłączni. Kiedy Poppy dostaje od babci słoik, do którego ma wrzucić karteczki z wypisanym tysiącem pocałunków, ich relacja się zmienia. Rune postanawia, że to on da jej ten tysiąc pocałunków. Tak rodzi się między nimi miłość. Niestety w wieku 15 lat musieli się rozłączyć, bo Rune wraz z rodzicami zmuszony był wyjechać do rodzinnej Norwegii. W międzyczasie urywa się jego kontakt z Poppy. Kiedy po dwóch latach wraca do Georgii, jest zupełnie innym człowiekiem. Zbuntowany, zamknięty w sobie. Co się stało? Dlaczego się tak zmienił? Czemu Poppy przestała utrzymywać z nim kontakt?

✨

Historia Poppy i Rune'a pokazuje, że prawdziwa miłość istnieje i warto o nią walczyć. Miłość jaką Rune darzył Poppy... Sposób, w jaki ona patrzyła na świat... Jest ważny powód, dla którego Poppy zerwała kontakt z chłopakiem. Może niezbyt rozsądny i niekoniecznie fair ale jednak powód. Nie chcę zdradzać, o co chodzi bo wiem, że wciąż są osoby, które nie poznały tej historii. Jedno wiem napewno. Poppy zmieniła moje życie. Jej postać pokazała mi, żeby cieszyć się ze wszystkiego bo nic nie jest wieczne. My również. Bezinteresowna miłość, wsparcie, zaufanie, dojrzałość... Ta książka jest przepełniona tymi emocjami ale również bólem i bezradnością. Tak dojrzałej książki o nastolatkach nie czytałam bardzo dawno. Na zawsze pozostanie w moim sercu. Polecam ją każdemu. Żałuję, że nie mogę jej poznać na nowo i jeszcze raz przeżyć tej historii.

„Tysiąc pocałunków” Tillie Cole.

Rune i Poppy znają się od dziecka. Przez lata stali się oddanymi przyjaciółmi i partnerami. Ich uczucie rośnie i oboje nie wyobrażają sobie życia bez siebie.

Gdy zupełnie nagle chłopak musi opuścić miasteczko i wyjechać z rodziną do Norwegii ich rzeczywistość staje w miejscu.

Tęsknota i żal towarzyszą każdemu dniu rozłąki aż do chwili, w której znowu Rune i Poppy są sąsiadami.

Dlaczego dziewczyna zerwała kontakt ?

Czy miłość potrafi przetrwać wszystko ?

Czy tysiąc pocałunków to cel możliwy do zrealizowania ?

Powiem tak, gdy Joasia z @janielkowewariacje napisała: alem się upłakała… pomyślałam- chyba przesadza 🧐🧐🧐🧐

Nie, nie przesadza. Na książce powinien być napis od wydawcy Czytasz na własną odpowiedzialność- czytanie grozi ogromem wylanych łez i podpuchniętymi oczami przez tydzień 

🥰🥰

Książka z ogromem emocji, trudnymi sprawami i bólem, który przenika nas już od pierwszych stron.

Walka jaka czeka bohaterów wydaję się być niemożliwa i z góry skazana na porażkę ale…

Oboje próbują, oboje pomimo młodego wieku chcą żyć i cieszyć się sobą. Stawiają czoło temu co najtrudniejsze i wspierają się bez względu na wszystko.

Nie była to łatwa lektura, otworzyła wiele małych skrytek mojego serca.

Dała jednak ciekawą perspektywę i próbowała otworzyć oczy na chwile, które czasem są ulotne jak kwiaty drzewa wiśni.

Ale ZAWSZE są warte przeżycia❤🔥❤🔥

Ta książka na długo zostaje z czytelnikiem. Czytaliście ??

Co tu dużo mówić...to książka ,która jak żadna inna rozwaliła mnie emocjonalnie..

"Tysiąc pocałunków" to książka na którą polowałam dłuższy czas,ponieważ gdzie nie otworzyłam insta czy fb tam posty,komentarze,które "rozczulały" się nad ta pozycją.W końcu i ja pod wpływem tych komentarzy musiałam po nią sięgnąć by sprawdzić na czym polega fenomen "Tysiąca pocałunków".I wiecie co..może jest to historia ciut przesłodzona ale mi to zupełnie nie przeszkadzało.

To w jaki sposób autorka przedstawiła nam miłość dwojga osób to bez dwóch zdań jest rewelacyjne.Przyznaje ...popłynęło morze łez ale inaczej nie dało się przeczytać tak świetnej książki. A zaczyna się tak niewinnie...

Kiedy Poppy miała 8 lat umierająca babcia wręczyła jej słoik, w którym było 1000 pustych serduszek. Dziewczynka miała zapisać na nich 1000 pocałunków, które miały być dla niej bardzo ważne. Pocałunek nr 1 dostała od Rune. To właśnie wtedy między przyjaciółmi zaczynała rodzić się miłość. Potem kiedy byli już nastolatkami wiedzieli, że ich miłość jest szczera i pochodzi z głębi serca.

W tej książce nie ma tu praktycznie żadnej akcji. Autorka skupia się na emocjach dwójki zakochanych nastolatków. A zakończenie sprawiło, że pękło mi serce...Zastanawiałam się czy taka miłość istnieje, a szczególnie wśród nastolatków, którzy nie do końca wiedzą czego chcą od życia. Jednak ta historia sprawiła, że sama zastanowiłam się nad swoim życiem. Nad jego przemijalnością i nad jego sensem.Polecam

Spotkaliście na swojej czytelniczej

drodze książki, które miały złamać Wam serce, a nie sprostały zadaniu?

Często w swoich opiniach piszę, że mam co do konkretnego tytułu bardzo wysokie wymagania. Tutaj byłoby to dużym niedopowiedzeniem. Wiedziałam, że to historia dla mnie, piękna, wzruszająca i smutna. Dlatego choć byłam pewna, że "Tysiąc pocałunków" złamie mi serce na milion części, wprowadzi w książkowego kaca i stanie się pretendentem do najlepszej książki roku, historia okazała jedynie rozczarowaniem.

Doskonale potrafię zrozumieć, czym do siebie przyciąga. Zebrała niewyobrażalną rzeszę fanów, którzy gotowi byliby dać wszystko, by jeszcze raz przeczytać ją po raz pierwszy. Doskonale to rozumiem, bo "Tysiąc pocałunków" mimo wielu wad, potrafi chwycić za sercę. Po raz pierwszy wzruszyłam się czytając o relacji Poppy z babcią. Drugi raz zapłakałam wraz z końcem książki. Skłamałabym gdybym napisała też, że historia Poppy i Runa mnie nie wzruszyła i nie urzekła. Ich relacja do pewnego momentu była rozczulająca. Młodzieńcza miłość na wieki wieków. Oparta na solidnych fundamentach przyjaźni i wspólnej pasji.

Jednak cała ta magia legła w gruzach, gdy autorka postawiła dać dwójce piętnastolatków(!) scenę erotyczną. Zupełnie nie potrafię tego zrozumieć. W moim odczuciu zniszczyło to całe piękno tej niewinnej, młodzieńczej przecież jeszcze relacji. Podobnie jak zachowanie Runa, które okazało się byc, w moim odczuciu, niedaekwatne do sytuacji. Jego samolubność tylko potęgowała moją złość. Te dwa aspekty, mocno wpłynęły na końcową ocenę książki.

"Tysiąc pocałunków" Tillie Cole opisuje temat niezwykle trudny. Walkę, o każdą wyjątkową chwilę. Ukazuje potęgę marzeń. Siłę rodziny i przyjaźni. Chociaż nie podzielam zachwytów, dostrzegam piękno tej historii.

Cześć, cześć 🖐🏻

Przy tej książce spędzicie cudowny czas, gwarantuję to Wam! Ja miałam przyjemność czytać ją wspólnie z @agakruczek1985, dziękuję Ci, moja Piękna, za to! Lubię to nasze #wspólneczytanie 💚😘

⭐RECENZJA⭐

Przygotujcie tonę chusteczek - będą Wam potrzebne!

Cudowna.

Nietuzinkowa.

Kolorowa.

Bolesna.

Kochana.

Mądra.

Wyciskacz łez.

"Tysiąc pocałunków" pisarstwa @authortilliecole to przepiękna, chwytająca za serce powieść, przy której wylałam troszkę łez. Historia w ów lekturze przepełniona jest mnóstwem emocji, zaczynając od tych pozytywnych, kończąc na tych czasem negatywnych. Najpierw poznajemy dwójkę przyjaciół Poppy i Runo, którzy składają sobie pewną obietnicę. Jednak tak, jak w życiu jest, los bywa przewrotny i rozdziela ich, przez co ten czar ich przyjaźni pryska. Po kilku latach spotykają się i cała fabuła zaczyna toczyć się od początku, ich relacja zaczyna się od początku i z kartki na kartkę nabiera tempa. Ta relacja jest niezwykła, taka "przyciągająca", taka trzymająca, ale również pełna bólu, pełna cierpienia i lęku. W niebywały sposób autorka ukazała ich, jak i ich relacje i to, co ich łączy. Kurcze... Nie umiem tego opisać dokładnie, ale po prostu to było takie niespotykane, niesamowite! Ta powieść ma w sobie również drugie dno, a mianowicie, żeby czerpać z tego, co się ma tu i teraz, nie narzekać, spędzać jak najwięcej czasu z tymi, których się kocha, bo my, jako istoty żywe, jesteśmy dziś, a jutra może już nie być. Dziś jesteśmy, bawimy się, cieszymy się życiem, a jutro... No właśnie... A wsparcie w rodzinie, w miłości czy w przyjaciołach jest bardzo, ale to bardzo ważne, bez niego upadamy, bez niego poddajemy się bez walki, a trzeba walczyć o codzienność, o lepsze jutro, o marzenia 😊 "Tysiąc pocałunków" to bardzo wartościowa, dająca do myślenia lektura, którą powinien przeczytać każdy! Może dzięki niej przewartościujemy trochę nasze życie i zobaczymy, co jest dla nas najważniejsze. Pisarka @authortilliecole urzekła mnie swoim kunsztem pisarskim, jego lekkością i takim przyjemnym wszystkim w odbiorze. Mimo iż powieść nie jest banalna, lekka i taka o, to przez nią się "płynie" i nie czuć uciekających stron. A emocje w niej zawarte są tak ogromne, że jakby mogły wyciekać z ów książki, to by wyciekały litrami. Dziękuję za tę lekturę, za jej treść, za bohaterów i za to, że mogłam zatrzymać się i pomyśleć nad swoim życiem! Polecam! Nie zastanawiajcie się tylko sięgajcie po nią!

🥰

Współpraca z @wydawnictwofilia @wydawnictwohype 💚

🥰

„𝗧𝘆𝘀𝗶ą𝗰 𝗽𝗼𝗰𝗮ł𝘂𝗻𝗸ó𝘄” 𝗧𝗶𝗹𝗹𝗶𝗲 𝗖𝗼𝗹𝗲

"Moje pocałunki należą wyłącznie do ciebie. Nikt z wyjątkiem ciebie nigdy nie zdobędzie tych ust." 💔

Gdy tylko zaczęłam czytać po kilku stronach poleciały łzy i już wiedziałam, że będzie to niezwykła historia, taka, która zostawia w naszym sercu ślad już na zawsze i nie potrafimy o niej zapomnieć. Nie jest to słodka i przyjemna historia dla nastolatków. Ta książka niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny i sprawia, że nasze serce  rozdział po rozdziale będzie rozpadało się na milion małych kawałeczków, a po skończeniu czytania ciężko będzie go pozbierać w całość. Książka wzrusza i to dość porządnie. Bałam się tego co się wydarzy, ale jednocześnie nie mogłam się tego doczekać. Bardzo dawno nie płakałam aż tak przy żadnej lekturze, dawno też nie miałam styczności z historią, która złamie mi serce.

"Tysiąc pocałunków" to opowieść o pierwszej prawdziwej miłości, takiej o której marzy każdy z nas. Autorka zrzuciła na bohaterów wiele cierpienia i bólu. Dlatego podczas czytania czujemy ogromny smutek i współczucie. Ale powiem wam, że czasem dobrze jest sięgnąć po taki wyciskacz łez i zrozumieć, że życie nie jest usłane różami, a złe rzeczy dzieją się non stop. Czy tego chcemy, czy nie, ta książka uczy i przypomina nam o kilku ważnych aspektach życia, o których zapewne nawet na codzień nie myślimy. Uczy wybaczać i pokazuje nam jak kruche jest ludzkie istnienie, i aby ukoić złamane serce często dobrym rozwiązaniem jest wybaczenie, do którego droga jest pełna cierpienia i wątpliwości. Ale sprawia, że możemy stać się o wiele szczęśliwsi.

Tille Cole stworzyła cudowną opowieść o sile prawdziwej miłości. To powieść o czerpaniu radości z życia, które jest bardzo krótkie i dlatego trzeba czerpać garściami z niego tyle ile się da, by na koniec być dumnym ze swoich osiągnięć i czuć satysfakcję. Historia pełna emocji, łez i smutku.

𝗠𝗼𝗷𝗮 𝗼𝗰𝗲𝗻𝗮 𝟰,𝟮𝟱/𝟱⭐🫶🏼

💙Recenzja💙

"Dlaczego trzeba stanąć w obliczu śmierci, by nauczyć się doceniać każdy dzień? Dlaczego musimy czekać, aż niemal skończy nam się czas? Dopiero wtedy zaczynamy spełniać marzenia, które mieliśmy, gdy wydawało nam się, że jesteśmy nieśmiertelni."

Poppy i Rune. Najlepsi przyjaciele od dzieciństwa. W ciągu kilku chwil odnajdują wspólny język. Zacieśnia się przyjaźń, która miała być wieczna... Jednak po drodze spotykają przeszkodę. Wyjazd chłopaka sprawia, że ich piękna rzeczywistość musi zostać przerwana. Są telefony, wiadomości i rozmowy. Tak przynajmniej miało być... Tylko że Poppy nagle się odcina. Znika niczym widmo. Nie wie dlaczego. Rune załamuje się. Zmienia się w kogoś, kim tak naprawdę nie jest. Zagubił w sobie chłopaka i tę dobroć w sercu. Budowała go jedynie nienawiść.

Los daje im szansę. Chłopak powraca do swojej przyjaciółki, dziewczyny, wybranki serca. Nie wie tylko, że ich czas jest ograniczony...

"Tysiąc pocałunków" to książka, która uświadamia nas, że czas jest pojęciem względnym. Nie wiemy, kiedy dobiegnie koniec jego drogi. Jednak od nas samych zależy, jak go wykorzystamy.

Po książkę sięgnęłam z ciekawości. Tyle osób poszukiwało jej w ostatnim czasie, że byłam ciekawa, jaki jest jej fenomen. I teraz już wiem, że ta historia jest z gatunku tych, które nas czegoś uczą, a przy okazji wyciskają łzy. Nie jest to zwykła książka. To bolesna historia o dwójce osób, którzy oddali sobie nawzajem serca. Tylko gdzieś po drodze ten czas został im odebrany. Kiedy dowiedziałam się, czym spowodowane było odcięcie się Poppy od Rune'a moje serce pękło na pół, a policzki zostały zalane przez łzy. Nigdy nie płacze na książkach, ale ta opowieść mnie złamała. Przemawiała przez nią prawdziwość i realizm. Właśnie taką sytuacją może spotkać każdego z nas. Każdy mógł być na jej miejscu. Co wtedy byście zrobili?

Czytając ją, uświadomiłam sobie, że przez całe życie będziemy. Nie ma chwili kiedy tak naprawdę odpoczywamy. Jest ciągła walka o pieniądze, władze i bóg wie, o co jeszcze. Nikt nie zatrzyma się i nie spojrzy w niebo i nie powie, że jest wdzięczny za każdy dzień, za każdy oddech za każdą chwilę. Przecież czas jest kruchy niczym porcelana. Nie wiemy, kiedy dobiegnie jego koniec. Dlatego po tej książce wiem, że każdy dzień będę traktowała, jakby był tym ostatnim, bo nie wiem, kiedy przyjdzie mi się pożegnać...

Smutna, ale piękna opowieść o miłości, wierności i sercach, które biły tylko dla siebie. Teraz wiem, w czym tkwi sekret tej książki. W jej prawdziwości.

Polecam ją każdemu. Tylko obowiązkowo miejcie przy sobie chusteczki.

Tysiąc pocałunków to książka, którą czytałam MIESIĄC. Trwało to tyle, nie dlatego, że książka mi się nie podobała, czy była męcząca. Trwało to tyle, dlatego bo nie byłam w stanie przejść przez historię Rune'a i Poppy bez łez. Miałam podejścia, kiedy już po trzech stronach, to co czytałam doprowadzało mnie to wzruszenia. I uważam, że ta pozycja jest warta każdej jednej uronionej przeze mnie łzy.

.

Historia naszych bohaterów rozpoczyna się kiedy byli dziećmi. Ich relacja rozwija się i zatrzymujemy się na czasach nastoletnich, kiedy to Rune i Poppy są wystawieni na pierwszą próbę. Ktoś może pomyśleć, że jest to kolejny romans nastolatków. Otóż nie, kochani. To nie jest jakiś tam romans. To jest przepiękna historia, dwóch młodych dusz, dwóch młodych serc. Relacja naszych bohaterów jest niezwykle głęboka, przepełniona dobrocią, mądrością i troskliwością Poppy oraz rozgoryczeniem, złością i wrażliwością Rune'a. Jest to historia tysiąca wyjątkowych pocałunków, które w perspektywie całego życia powinny być zrealizowane z łatwością.

.

Kiedy skończyłam tę pozycję i powiedziałam "ta książka złamała mi serce" - zdecydowanie tak było. Zakończenie, które zafundowała nam Tillie Cole jest tak wzruszające, tak smutne, że nie mogłam się opanować. Ale wiecie co? Kiedy na tik toku wiele osób pytało mnie właśnie o to jak zakończyła się historia Rune'a i Poppy uświadomiłam sobie, że ostatnie strony są tak samo smutne jak i piękne. Myślę, że najlepiej będzie jeśli sami sięgnięcie po tę książkę i sprawdzicie dlaczego tak uważam.

Nie byłam na tę książkę gotowa ani emocjonalnie, ani psychicznie, bo totalnie nie spodziewałam się tego, co się tam wydarzyło. Ta książka rozbiła moją duszę i serce na milion kawałków, które nie zostały później poskładane w całość.

Niezwykle poruszająca i wzruszająca książka o stracie, żalu, niewyobrażalnym bólu i nieskończonej miłości młodych ludzi.

Rune i Poppy byli dla siebie stworzeni odkąd skończyli 5 lat i dziewczyna o tym wiedziała od samego początku. Uczucie jakie połączyło tę dwójkę jest nie do opisania. Ich miłość była silniejsza niż cokolwiek na tym świecie i nic jej nie mogło złamać, dosłownie. Takie rzeczy zdarzają się raz na milion i Rune z Poppy mieli ogromne szczęście, że mogli tego doświadczyć, ale oboje na to zasłużyli. Podziwiam Poppy za jej opanowanie i spokój w obliczu sytuacji, a Rune'a jeszcze bardziej, że trwał przy dziewczynie. Wspierał ją bez względu na wszystko. I to wszystko co dla niej robił, spełnianie jej marzeń to było takie piękne i słodkie, ale równocześnie niesamowicie smutne. Nie wyobrażam sobie co oboje musieli przejść, bo to najbardziej niesprawiedliwa rzecz na świecie, aby dwoje tak młodych ludzi musiało znieść tyle bólu i cierpienia.

Epilog złamał mi serce po raz drugi podczas czytania książki i nadal nie wierzę w to, co się tam wydarzyło. Z drugiej strony kończąc książkę i wiedząc jak się wszystko potoczyło poczułam wewnętrzny spokój, ale też niewyobrażalny smutek.

Ta książka przetyra was psychicznie, bez morza łez się nie obejdzie.

Powiem jedno: czytajcie!

"Tysiąc pocałunków" zostanie w moim sercu po wsze czasy. Na wieki wieków.

Rune i Poppy poznali się gdy byli dziećmi, od tej pory były nierozłączni. Niespodziewanie chłopak jest zmuszony wyjechać do rodzinnej Norwegii, a jego kontakt z Poppy z niewiadomych przyczyn urywa się. Kiedy Rune wraca okazuje się zupełnie innym człowiekiem niż przed dwoma laty, cały czas jednak nie daje mu spokoju przyczyna urwania kontaktu przez dziewczynę. To co odkryje sprawi, że jego serce złamie się na małe kawałeczki. Jaką tajemnice skrywa Poppy? Jak zakończy się historia bohaterów?

Znam twórczość autorki, chociaż słowo znam jest tutaj nad wyrost, ponieważ za mną dopiero jej trzy książki, które jednak swoją treścią sprawiły, że pokochałam pióro @tilliecole! O tej konkretnej książce słyszałam już dużo wcześniej, jednak był ogromny problem z kupnem bądź wypożyczeniem egzemplarza, dlatego cieszę się, że wydawnictwo postanowiło wznowić wydanie, dziękuję! Autorka ma niebywały talent tworzenia historii, których każda ze stron jest przesiąknięta różnego rodzaju emocjami, sprawiając, że zostają one na bardzo długo w pamięci czytelnika i oczywiście w przypadku książki "Tysiąc pocałunków" również tak jest! Kiedy zaczęłam ją czytać po prostu przepadłam, nie było możliwości bym odłożyła ją na bok nie skończywszy opowieści o Wikingu i Poppymin. Historia ta przestawiona jest z perspektywy obojga bohaterów, co pozwala Nam poznać ich myśli, uczucia oraz zrozumieć ich postepowanie, a wydarzenia tutaj ukazane dzieją się na przestrzeni kilku lat.. lat opatrzonych jednym zwrotem "po wsze czasy". Bohaterowie od pierwszych stron zaskarbili sobie moją sympatię, nie było zresztą innej opcji. Czytając tą książkę przeżywałam wszystko razem z bohaterami, dosłownie chłonęłam ich emocje całą sobą, to niesamowite jak piękna i wartościową relacja została tutaj opisana, chyba każda młoda dziewczyna chciałaby mieć przy sobie takiego Rune'a. Mi również serce niemal wyrywało się z piersi czytając ostatnie rozdziały tej książki! Zaopatrzcie się koniecznie w chusteczki! Autorka pokazuje jak ważne jest wsparcie i troska bliskich w trudnych chwilach, że warto spełniać marzenia, nawet te najmniej realne oraz ukazuje przy tym siłę prawdziwej miłości, takiej po wsze czasy! Mimo iż domyślałam się jak będzie wyglądał koniec tej historii, to autorka ogromnie mnie zaskoczyła ostatnim rozdziałem, myślę, że jest on idealnym zwieńczeniem losów bohaterów, bo wszystko wróciło na odpowiednie miejsce, a miłość okazała się silniejsza niż śmierć. Ta historia jest wyjątkowa, poruszająca i niepowtarzalna, wiem, że będę do niej wracała myślami bardzo często, a wiśniowy sad stał się również moim ulubionym miejscem! Polecam z całego serca! Ocena nie może być inna niż 10/10.

Rune i Poppy już od dziecka byli ze sobą naprawdę blisko, jednak, gdy chłopak wraca wraz z rodzicami do rodzinnej Norwegii coś się zmienia. Dziewczyna z dnia na dzień odcina się od Rune'a bez słowa wyjaśniej, mimo iż obiecała czekać na jego powrót. Serce chłopaka zostało złamane, jednak gdy prawda wyjdzie na jaw, jego serce rozpadnie się na nowo.

Byłam naprawdę ciekawa tej pozycji, w szczególności, że tyle dobrego słyszałam na jej temat i po prostu musiałam się przekonać na własnej skórze, czy faktycznie dostarczy mi tak wielu emocji i bólu.

Już po kilku stronach zakręciła mi się łezka w oku, a z każdą kolejną "serce niemal wyrywało mi się z piersi".  Główni bohaterowie byli tacy barwni i mimo młodego wieku niesamowicie dojrzali, ich postawa wzbudzała podziw oraz masę emocji. Ich relacja była naprawdę niesamowita i może nawet mało realna, ale przy tym bolesna i wywołująca masę łez. Nie chciałam się z nimi rozstawać nawet na chwilę, jednocześnie nie dochodząc do finału, którego już tak naprawdę od conajmniej połowy książki wiemy jak się ona zakończy. Nie byłam w stanie się z tym pogodzić, narodziła się we mnie mała iskierka nadziei, pragnęłam z całych sił wierzyć, że jednak wydarzy się jakiś cud i zakończy się ona zupełnie inaczej. Za wszelką cenę nie chciałam, żeby to się skończyło w taki sposób, poczułam się zżyta z bohaterami i było mi ich po ludzku żal. Byłam szczęśliwa, kiedy widziałam ich radość i spełniające się marzenia, jednak w tej historii przeważa ból i cierpienie.

Autorka stworzyła niebanalną i zarazem piękną historię o prawdziwej miłości, tęsknocie oraz wsparciu w naprawdę trudnych chwilach oraz pokazała, że warto spełniać marzenia i czerpać z życia jak najwięcej, bo nie wiadomo, kiedy dobiegnie nasz koniec.

ZDECYDOWANIE POLECAM

"Pocałunek numer... Serce niemal wyrwało mi się z piersi" 💔

Tysiąc pocałunków od ukochanej osoby. Czy to tak wiele? Wydaje się że całkiem sporo, jednak jakby to rozłożyć w czasie, ten tysiąc to wcale nie tak dużo. Jednak co wtedy, gdy tego czasu wcale nie mamy tak dużo jakby się wydawało?

Historia Poppy i Runa, ktorzy poznali się mając zaledwie 5 lat. Od ich pierwszego spotkania, rozpoczęli przygodę "Poppy i Runę. Przyjaciele po wsze czasy". Dziecięca przyjaźń, która zamieniła się w miłość życia, ta miłość była wyjątków i jedyna w swoim rodzaju. Ich serca były jednością, a jedno bez drugiego nie mogło złapać tchu. Tak ogromnej miłości, życzyłabym każdemu. Jednak czasami życie nie jest kolorowe, tak samo bohaterowi którzy musieli się rozstać na pewnie czas, jednak obiecując sobie że będą ze sobą rozmawiać najczęściej jak się da. Jednak Poppy, zrywa kontakt z Runem. A jego serce zostało złamane. Gdy wraca do miasteczka po latach, okrywa tragiczna prawdę, która kolejny raz go złamie, a jego duszę ogarnie jeszcze większy mrok.

Miłość jednak znajdzie sposób aby odgonić ciemne chmury, Poppy jest światłem które daje Runowi żyć w blasku dnia. Niestety los nie jest sprawiedliwy, a światło czasem gaśnie. Zostają tylko pocałunki zapisane na różowych serduszkach i zamknięte w słoiku 💗

Pisząc te recenzję, ponownie mam łzy w oczach. Czytając tę książkę wylałam chyba więcej niż tysiąc łez 😭 jejuu nie potrafię ubrać w słowa tego co czuje po przeczytaniu tej powieści. Moje serce nie raz pękało w trakcie czytania, a każde kolejne zdanie wyciskało kolejne łzy. Musiałam odkładać książkę aby zapanować nad emocjami, które wprost odbierały mi dech w piersi. Ta historia jest tak bardzo emocjonująca, tak pełna miłości ale również bólu, że nie sposób przejść obok niej spokojnie. Po przeczytaniu, nie mogłam dojść do siebie bo nie mogłam zapomnieć tego co przeżyłam czytając te książkę. Ta historia ma w sobie moc, która daje zupełnie inny pogląd na świat, dzięki temu można ocknąć się z gonitwy jaka jest życie. Gdzie jest ciągła pogoń za dobrem materialnym, za rozgłosem, sława. Człowiek nawet nie zdaje sobie sprawy z tego że w tej pogoni, omija nas tak wiele piękna w około. Cudowne wschody i zachody słońca, kwitnące kwiaty, oddech który możemy wziąć pełna piersią. Nie doceniamy tego co posiadamy, ciągle za czymś gonimy. Jednak to nie o to w życiu chodzi. Książka ta, pokazuje że życie jest kruche, jednak mimo wszystko nawet ten krótki czas może być najpiękniejszy i pełen cudownych wspomnień i przeżyć.

Jestem totalnie oczarowana i jednocześnie zmiażdżona ta historia, do tej pory czuję ucisk w piersi gdy wspominam losy bohaterów 💔 wiem że wrócę do nich nie raz bo ponownie poczuć te skrajne emocje. Ogromną miłość i ogromną tragedię a to wszystko wypełnienie pocałunkami ukochanej osoby.

Bardzo polecam tę książkę, sądzę że wstrząśnie Wami podobnie jak mną i odnajdziecie również w niej sens życia, który nie koniecznie jest w blasku fleszy. Cieszmy się z małych rzeczy a nasz świat będzie piękniejszy❤️. W swoim odczuciu książka bardzo mi przypomina dwa filmy "Szkoła uczuć" i "Zanim się pojawiłeś", gdy chociaż jeden z nich ktoś z Was obejrzał, powinien zrozumieć jakie emocje wzbudza ta książka. Łamacz serc, wyciskacz łez ale również wartości życiowe, których nie dostrzegamy na codzień.

Tillie Cole nakreśliła odurzającą historię, jaka gra na najczulszych strunach wrażliwości, trafia do najmroczniejszych zakamarków ludzkiego serca i funduje nieopisane tortury emocjonalne, które z każdą kolejną stroną miażdżą jeszcze mocniej! To jeden z tych dotykających duszy rollercoasterów, obok którego nikt nie będzie w stanie przejść obojętnie. I choć zaintrygowany i poruszony do granic czytający pragnie z jednej strony jak najprędzej dotrzeć do finału, to jednak lawina skrajnych emocji wymaga co pewien czas ukojenia, na dodatek świadomość, jak wielki ból może zadać zakończenie, nakazuje zwolnić i delektować się chwilami, gdzie prym wiodą miłość oraz nadzieja.

Język pisarki wyróżnia wyjątkowa ekspresyjność, w skutek czego powieść angażuje wszystkie zmysły. Czytelnik nie tylko czuje się jak naoczny świadek opisywanych wydarzeń, ale nawet jak uczestnik, widzi oczami naszych bohaterów, słyszy ich uszami, niemal wszystko staje się namacalne, boleśnie prawdziwie. Mroczne tajemnice, niedomówienia, a wreszcie bolesny, niesprawiedliwy cios od okrutnego losu są fundamentami tej odurzającej opowieści, dlatego chłonie się ja z zapartym tchem i łzami w oczach.

Nakreślone postacie są nietuzinkowe, wielowarstwowe, jak najbardziej prawdziwe. Ich postawy wywołują wiele łez, wzruszeń i podziwu, ale zarazem nakazują się zatrzymać i zastanowić nad własnym postępowaniem. Czy potrafimy żyć w pełni i doceniać piękno tego świata? Czy wiemy, jakimi szczęściarzami jesteśmy, mimo tych codziennych trosk?

"Tysiąc pocałunków" jest niezwykłą, nostalgiczną, przejmującą historią o niesprawiedliwym, okrutnym losie, ale to przede wszystkim dotykająca najczulszej struny powieść o prawdziwej miłości, która nie zawsze ma szansę na przybranie pożądanej formy. Boleśnie prawdziwa, przeszywająca na wskroś, mistrzowsko ukazująca gorycz życia, ale zarazem otulająca niczym miękki koc i napawająca nadzieją! Dawno żadna lektura nie wywołała we mnie tak wielu, skrajnych, obezwładniających uczuć. Począwszy od niedowierzania i współczucia, poprzez rozdzierający strach i otumaniający gniew, aż do przeszywającego smutku, prowadzącego do potoku gorzkich łez. Polecam całym sercem!