Bracia Hawthorne'owie. The Inheritance Games. Tom 4

Nie od dziś wiadomo, że darzę dozgonną miłością braci Hawthorne. I tym razem mnie nie zawiedli.

Zastanawiałam się jak autorka poprowadzi fabułę, ale nie spodziewałam się, że będzie tak mocno, że będę odkładać książkę co 20-30 stron, żeby mój mózg odpoczął i przyjął do wiadomości co się dzieje.

KOOOOOCHAM tę serię i mogłaby mieć 50 tomów a ja na każdy kolejny czekałabym z takim samym entyzjazmem i ekscytacją.

"Bracia Hawthorne'owie" sprawili, że spojrzałam trochę inaczej na Graysona, któremu poświęcone było pół książki. Mam ochotę go przytulić😭

Mieliśmy tutaj wręcz "samo mięso" – zwroty akcji co chwilę, fałszywe tropy i mnóstwo zawiłości. To co tworzy Jennifer Lynn Barnes to jakaś MAGIA. Nigdy nie czytałam lepszej serii "zagadkowo/detektywistycznej" o ile w ogóle mogę to wpisać w jakieś ramy. To tak dobra zabawa, genialni bohaterowie z którymi nie sposób nie płakać ze śmiechu. Zżyłam się z nimi tak jakby istnieli naprawdę.

Jest to naprawdę bardzo dobra kontynuacja i wskakuje chyba na drugie miejsce jeśli chodzi o moją TOP książkę z tej serii.

Nie mogę się doczekać "Największej gry" i aż chce mi się piszczeć ze szczęścia, że będę miała jeszcze szansę na spotkanie z moją ukochaną piątką.

Jeśli szukacie książek tak wciągających, że zapominacie o własnym życiu, tak ekscytujących, że nie możecie wysiedzieć w miejscu i tak dobrych, że zbieracie szczękę z podłogi- to ZDECYDOWANIE coś dla was.

Pozwólcie Hawthorne'om skraść i wasze serca.

10/10 tutaj nie ma innej możliwości.

Uwielbiam tą serię! A ten tom był równie genialny jak pozostałe części. Wspaniale było poznać inną perspektywę niż ta Avery. Jest świetną bohaterką, ale zawsze byłam ciekawa co kryje się w głowach braci. Ten tom pozwala nam zanurzyć się w najskrytszych myślach Jamesona i Graysona, a dzięki opisom wydarzeń z przeszłości możemy zrozumieć dlaczego są właśnie takie. To było abolutnie genialne! Tak samo jak zagadki i łamigłówki. Na początku trochę mi ich brakowało, ale później było ich tyle, że przepadłam na kilka godzin.

Ta seria jest wyjątkowa. Jeżeli nie znacie koniecznie przeczytajcie pierwszy tom, a jeżeli pokochaliście wcześniejsze tomy, to ten też pokochacie.

*współpraca recenzencka*

„The Brothers Hawthorne” to jedna z najlepszych kontynuacji serii, jakie przeczytałam! Miałam naprawdę duże oczekiwania co do niej, bo kocham TIG całym swoim serduszkiem i się nie zawiodłam, a nawet… dostałam jeszcze więcej.

Więcej zagadek, więcej emocji, więcej Graysona

The Inheritance Games Bracia Hawthorne to czwarty tom kultowej serii, która podbiła niejedno serce. W tym tomie możemy liczyć na zagadki, tajemnice ale i wspomnienia. Choć opis wskazuje na wszystkich, główne skrzypce w tej historii gra Jameson i Grayson. Choć jak dla mnie książka mogłaby być tylko o jednym z braci.

"Są w życiu takie chwile, kiedy dostajemy szansę, by pokonać własne ograniczenia".

Kolejny tom rozgrywa się po zakończeniu poprzedniego, więc łatwo wczuć się w historię. Dostajemy zamknięcie historii dla Nasha w efektowny sposób, jak przystało na Hawthorne. Akcja rozgrywa się pomiędzy dwoma braćmi, ale nie jest ze sobą połączona. I tu zaczynają się schody, bo o ile historia Graysona ma w sobie to coś, tak w przypadku Jamesona zabrakło pomysłu. Xander jest tylko tłem do wydarzeń, bardziej jako pomocna dłoń. Oprócz historii braci w teraźniejszości, dostajemy kilka smaczków z przeszłości. I one są taką kwintesencją, żałuję że było tego tak mało, ale trochę bardziej poznajemy seniora i młodsze wersję braci.

"Jesteś jak buzujący płomień. Jesteś żywiołem, który bez wahania sprawia, że niemożliwe staje się możliwe".

Historia Jamesona przeplata się z wydarzeniami z poprzednich tomów i wielkiej tajemnicy trzech liter "H" "j" "e" , która sporo namiesza. Ale więcej nie zdradzę. Sam pomysł na połączenie klubu dla nielicznych z turniejem jest ciekawy, o tyle gdyby było to nieco rozciągnięte to stanowiłoby dużo ciekawszy wątek. A tak wszystko jest przyśpieszone do granic możliwości co w rezultacie sprawia, że fabuła staje się zbyt przewidywalna. Mamy tu nieco więcej wątku romantycznego, a także wgląd w osobowość Jamesona. A dzięki tak poprowadzonej fabule możemy liczyć na kolejny tom.

"Odczuwanie bólu nie oznacza słabości".

Grayson to mój ulubieniec i widać że jego wątek jest bardzo rozbudowany. Nie wszystko się wyjaśnia, co mnie bardzo cieszy. Z drugiej strony obserwujemy nieco mniej perfekcyjnego Graysona, który popełnia błędy jak my wszyscy. Dzięki temu jeszcze mocniej się z nim utożsamiamy i mu kibicujemy. Widać też jego przemianę i to, jak silną ma więź z rodzeństwem. Jego część miała w sobie elementy z poprzednich i jak dla mnie, ten tom mogły być tylko o nim.

"Wyobraź sobie, że serce to kość. Daj sobie trochę czasu, a pęknięcie się zrośnie i kość stanie jest mocniejsza".

Choć przez pierwsze 200 ciężko się wciągnąć w historię kultowych braci Hawthorne, to im dalej tym ciekawiej. Nie zrażajcie się. Kolejny tom niesie ze sobą tajemnice, zagadki ale i nowych bohaterów którzy sporo namieszają ale dzięki temu poznamy ulubionych bohaterów z nieco innej strony. W tym tomie jest mały sneak peak do kolejnej części w serii, która ucieszy każdego kto nie chce rozstawać się ze światem. Książka ma swoje wzloty i upadki, jednak warto się skusić i przeżyć niezapomnianą przygodę.

Polecam ~

Czytaliście serię "The Inheritance Games"? Jeśli tak to z pewnością najważniejszym pytaniem jest czy, jesteście Team Grayson czy Team Jameson? Wydaje mi się, że autorce przy pisaniu tej cześci właśnie o to chodziło - by czytelnik jeszcze mocniej rozkochał się w braciach Hawthorne (nawet jeśli twoim ulubieńcem jest Nash lub Xander).

W tym tomie Avery, nie gra już pierwszych skrzypiec i pełne pole do popisu ma nasz bogaty, smutny prawie dziedzic oraz kochający dreszczyk adrenaliny chłopczyk, którego Senior nigdy nie doceniał. Obie historię, nie są ze sobą mocno powiązane dlatego też, ma się wrażenie, iż czyta się tutaj dwie oddzielne książki, które razem tworzą coś wielkiego. A jak czytało mi się tą książkę jako osobie, która wzdychać do Xandera??

W "Ostatnim Gambicie" to Grayson trzymał pochodnię najbardziej denerwującej postaci, lecz w tym tomie przejął ją James i podsycił jej płomień tak mocne, że buchnął mi on w twarz. Rozdziały z perspektywy tego brata polegały na tym, że chłopak albo wzdychał do Avery, albo (i w większości) leczył swoje kompleksy podejmując durne decyzje. Rozrywki w kasynie z pozoru bardziej klimatyczne zdecydowanie mniej mnie angażowały, gdyż przez większość czasu chciałam strzelić Jamesona po głowie. Natomiast Grayson to zupełnie inna parą butów: mamy tutaj utrzymany klimat z tomu 1-3, wprowadzone są też nowe postacie jak i nadal czytamy o uwielbianych, starych bohaterach. Chłopak musi podejmować decyzję, które stąpają na granicy bycia moralnie szarą postacią. Mam wrażenie, że historia Graysona jest bogatsza w plot twist i to właśnie on ciągnie tą książkę do przodu.

Ta część ma też retrospekcjom, w których możemy lepiej zapoznać się z tym jak Senior wychowywał braci. I to zdecydowanie były fragmenty, które najmocniej chwyciły mnie za serce. Były pomysłowe, świetnie napisane i uzupełniały portrety psychologiczne każdego z braci. Wielkim plusem są dla mnie nowe postacie, które bardzo chciałabym Wam opisać, ale robiąc rzuciłabym wielkim Spoilerem. Jednak muszę powiedzieć, że czuję podekscytowanie na myśl, że będzie nam dane czytać o nich w następnym tomie! ❤️

Podsumowując "BH" to świetna zabawa dla każdego czytelnika, nie zależnie od Teamu. Nie jest ona tak dobrą jak główna trylogia i czułam, że jest ona pisana by kontynuować serię. Czy to sprawia, że te książki są do chrzanu? Nie, to nadal oryginalna i pochłaniająca seria dla młodzieży. Ten tom przypomniała mi o uczucia jakim mam do tej serii. Jest ona pełna intrygujących zwrotów akcji, tajemnic oraz postaci z charyzmą. Jednak nie pogniewałabym się, żeby POV Jamesona zostało zepchnięte na dalszy plan, gdzy było w konstrukcji przekombinowane, a Grayson dawał mi szerszą perspektywę na to w jakim kierunku może zmierzać ta seria.