Teatr pod Białym Latawcem

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Anna S. w dniu 2018-11-15

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Teatr pod Białym Latawcem to najnowsza książka Ilony Gołębiewskiej.
   
   Kiedy sięgałam po tę pozycję nie wiedziałam czego się spodziewać... tytuł trochę mnie odstraszał... myślałam historia o teatrze to chyba nie dla mnie.
   
   Po lekturze którą czytałam z dużym zainteresowaniem myślę że to najlepsza książka autorki a tytuł nie mógł być inny.
   
   Bardzo dziękuję autorce za poruszenie tak ważnego a często pomijanego tematu... niepełnosprawności dzieci... jako mama takiego dziecka wiem jak często ludzi omijają ten temat, nie wiedzą jak zacząć rozmowę... odwaracją się i odchodzą.
   
   Historia zaczyna się od Zuzanny Widawskiej dziennikarki która straciła pracę w dobrej redakcji, musiała sprzedać mieszkanie i zacząć całkiem odmienne od dotychczasowego życie.
   
   Wynajmuje malutkie mieszkanko w kamienicy. Tam poznaje starsza panią Elanę Nilsen.... aktorkę teatralną z dawnych lat... która swoje dobre dni ma dawno za sobą.
   
   Jest też Jakub Bilewicz znany i bogaty biznesmen który w wypadku samochodowym stracił żonę i obecnie jego życie to praca, opieka nad niepełnosprawnym synem i szukanie sprawcy wypadku.
   
   Jest Fundacja Złote Serce zajmująca się niepełnosprawnymi dziećmi z prezes Moniką na czele.
   
   Jest Teatr na Woli...
   
   Co łączy tych wszystkich bohaterów... o tym jak życie jest kruche i nieprzewidywalne... o wspomnieniach z czasów wojny... o wzruszających chwilach... o przyjaźni, miłości, niepełnosprawności ... i o tym że jesteśmy jak latawce na wietrze dowiemy się z lektury.
   
   Polecam tę cudowną, wzruszającą, piękną książkę która na długo pozostanie w mojej pamięci.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Sylwia P. w dniu 2018-10-22

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną

   Gdybym miała określić „Teatr pod białym latawcem” w dwóch słowach, to najbardziej pasują: emocjonalna i piękna.
   
   Ta powieść jest przede wszystkim o uczuciach, których człowiek doświadcza. Od tych zatruwających duszę, aż po te dzięki, którym oddychamy pełną piersią. Autorka pokazała ból po zbyt wczesnej śmierci najbliższej osoby, tym większy, że ten, kto do tej śmierci bezpośrednio się przyczynił, nigdy nie został ukarany. Żałoba, która przeradza się w chęć zemsty, ukarania całego świata za własne nieszczęście. Mamy tu również miłość do teatru, pasję dodającą skrzydeł i nadającą sens każdemu kolejnemu dniu. Przyjaźń, oddanie, scenę i ludzi, choć ze sobą niespokrewnionych to tworzących rodzinę.
   
   Jednak tym, co mnie najbardziej w „Teatrze pod białym latawcem” ujęło, było pokazanie, że niepełnosprawność to nie wyrok, a na pewno nie powód do zamknięcia się w czterech ścianach, do izolacji. Niepełnosprawność to moim zdaniem nadal temat tabu, nie bardzo wiemy jak wobec osób upośledzonych czy to fizycznie, czy umysłowo, mamy się zachować. Wiele się w tej sprawie zmienia — chociażby klasy integracyjne w szkołach, jednak nadal według mnie te osoby są spychane na margines społeczny. Pani Ilona na przykładzie podopiecznych Fundacji Złotych Serc udowadnia, że niepotrzebnie się „boimy".
   
   Powieść pozytywnie mnie zaskoczyła, między innymi tym, że wątek miłosny, nie wysunął się tu na pierwszy plan. Uczucie między dwojgiem bohaterów Zuzanną i Jakubem mamy w tle, rozwija się ono powoli i zupełnie naturalnie. Oboje muszą uporać się z przeszłością i definitywnie pozamykać wszystkie niedokończone sprawy, żeby móc ze spokojem spojrzeć w przyszłość.
   
   Przesłanie „Teatru pod białym latawcem” jest bardzo czytelne — warto dać sobie drugą, trzecią i każda kolejną szansę. Życie mamy jedno i tylko od nas zależy, jak ono będzie wyglądało.
   
   Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Muza.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Edyta L. w dniu 2018-11-08

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Z pewnością kojarzycie wspaniałą autorkę bestsellerowych książek takich jak saga o starym domu ”Powrót do starego domu”, ”Pamiętnik ze starego domu”, czy „Miłość ma twoje imię”, a dziś zaprasza Was do swojej najnowszej powieści pt. ”Teatr po Białym Latawcem”.
   
   Zuza Widawska pracująca jako dziennikarka w dużej gazecie w kraju, nagle z dnia na dzień traci pracę.
   
   Zuza mieszkając na Woli poznaje słynną aktorkę Elenę Nilsen - kobietę, która nigdy się nie smuciła i zawsze częstowała innych dobrym słowem.
   
   Elena uważała, że współcześnie zawód aktora traci na wartości. Grywała jeszcze w Teatrze Starym na Woli, choć lata świetności teatr ten miał już za sobą. Współcześnie stał ON na skraju bankructwa i wszystko wskazywało na to, że jeśli go ktoś nie wykupi to upadnie.
   
   Zuza postanowiła z Eleną przeprowadzić wywiad.
   
   Elena była aktorką wielkiego formatu.
   
   Grała role u najlepszych reżyserów.
   
   Porównywano ją do Grety Davis.
   
   Zuza i Elena bardzo się ze sobą zaprzyjaźniły.
   
   I oto pojawia się nagle Jakub Bilewicz-biznesmen, który wykupuje teatr, aby go zniszczyć, doszczętnie, po prostu zrównać go z ziemią.
   
   Dlaczego?
   
   ”Są miejsca, gdzie serce zakotwicza się na całe życie. Albo na dobre zostaje tam, gdzie ktoś je rozbił na miliony kawałków”.
   
   Dla Jakuba Bilewicza takim miejscem było skrzyżowanie u bram wolskiego teatru.
   
   Tam zginęła jego żona, a syn Igor na zawsze pozostanie niepełnosprawnym.
   
   Co zatem stanie się z teatrem?
   
   Czy ktoś uratuje go od zagłady?
   
   Czy tą osobą może być Zuza?
   
   I pytanie najważniejsze:
   
   Czy Zuza spotka miłość swojego życia?
   
   Wspaniała, nieprzewidywalna historia.
   
   Niezwykle ciepła, a jednocześnie niosąca nadzieję, na to, że zawsze jest dobry moment do tego, by zacząć kochać ludzi, a jednocześnie odnaleźć także własne szczęście.
   
   ”Każdy nowy dzień przynosi nowe nadzieje”.
   
   Przepiękna książka, przeczytałam ją jednym tchem.
   
   W dodatku autorka książki wplotła słowa przepięknej pieśni, chwytającej za serce:
   
   ”Życie to jedna, krótka godzina,
   
   która od kołyski się zaczyna.
   
   Przez świat zmierzamy wspólną drogą
   
   Jak brat z bratem opiekujemy się sobą”.
   
   Człowiek bez wiary we własne siły jest jak latawiec pozbawiony wiatru.
   
   Miłość potrafi podnieść nas z największego upadku.
   
   To ona jest wiatrem.
   
   Zachęcam do lektury.
   
   Gwarantuję, że ta książka na pewno Wam się spodoba.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzent Wybitny

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Aneta P. w dniu 2018-11-06

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Bo my przecież jesteśmy jak te latawce. Nieustannie podrywają się do lotu, bujają w obłokach, są podziwiane… ale wystarczy jedno pociągnięcie sznurka, by ot tak, spadły na ziemię. Z nami jest identycznie. Możemy dosłownie wszystko, ale czasem wystarczy jedna chwila, by nam zabrano ostatnie nadzieje. Jednak wciąż próbujemy wzbić się do lotu, bo nie da się nas pokonać.”
   
   Nie będę się długo rozpisywała. Ta książka to swego rodzaju manifest. Przepiękny, barwny, wartościowy manifest przyjaźni, siły ducha, uśmiechu i radości. Ta książka to symbol życia w zgodzie ze sobą samym, kreowania go wedle potrzeb swoich i innych. Ta książka to przykład szans. Kolejnych szans jakie warto dawać sobie i innym.
   
   Ilona Gołębiewska porusza w tej książce wiele bardzo trudnych tematów. Tematów, które nie zawsze są wygodne, a nawet dość często podchodzimy do nich z rezerwą bądź zwykłą obojętnością.
   
   Autorka osadziła akcję książki w urokliwych klimatach teatru, co doskonale ukazuje też zmienność i różnorodność ludzkiego losu. Swoją powieścią przepięknie i bardzo konsekwentnie odczarowuje wizerunek osób niepełnosprawnych, jako ludzi wycofanych, często wyłączonych z życia społecznego. Osób, które w odczuciu i mniemaniu wielu, pozbawione są życiowych planów, marzeń i aspiracji. „Teatr pod Białym latawcem” ukazuje nam osoby niepełnosprawne w zupełnie innym świetle. Mimo ograniczeń to ludzie pełni pasji, realizujący z powodzeniem i radością swoje zainteresowania, aktywnie działający w życiu społecznym. To ludzie wychodzący naprzeciw własnym marzeniom. To ludzie, którzy przełamują utarte stereotypy i uczą nas jak podejmować walkę z problemami.
   
   Powieść Ilony Gołębiewskiej głęboko chwyta za serce. Wpływa znacząco na obraz postrzegania świata i doceniania życia, jako wielkiego daru. Oceniam ją jako pozycję obowiązkową dla każdego. Ta bardzo prawdziwa życiowo powieść, uczy nas jak dbać i nawiązywać relacje międzyludzkie. Dobre, pozytywne relacje wszak tylko działając razem, wybaczając sobie przewinienia możemy unosić się wysoko i szybować w życiu z lekkością i spokojem.
   
   W moim odczuciu to najlepsza powieść Ilony Gołębiewskiej! Z całego serca polecam!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Magda Z. w dniu 2018-11-03

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   ,,Pasja jest dla człowieka gwarancją wolności. Świat cię zawiedzie, ludzie opuszczą, a pasja zawsze będzie ci towarzyszyć na każdym kroku. Będzie wierna''.
   
   Twórczość Ilony poznałam w chwili gdy przebojowo stawiała pierwsze kroki w świecie literatury. Już wtedy widziałam w jej stylu ogromny potencjał i warsztat pisarski. Wiedziałam, że zajdzie daleko i nie raz usłyszę o niej wiele dobrego. Każda z jej książek mocno na mnie wpłynęła, wzbudziła wiele emocji, skłoniła do refleksji, do zastanowienia się nad tym, co w życiu jest najważniejsze. Każda opowieść znalazła miejsce w mym sercu. Uwielbiam powracać do tych historii, które mnie poruszyły, wzruszyły, naładowały pozytywną energią. Nie myślcie sobie tylko, że Ilona pisze tylko ckliwe, cukierkowe opowieści. Ona w swoich powieściach pokazuje życie- nieubarwione, te pozytywne jak i negatywne chwile, które czasami przytłaczają swoim ciężarem. Złość, gniew i parszywy los, który wciąż podrzuca liczne kłody pod nogi nie ułatwiając niczego. Ale również miłość, prawdziwych przyjaciół na których można polegać, a także to, że po każdej burzy wschodzi słońce.
   
   ,,Nikt z nas nie potrzebuje skrzydeł, by latać, tylko ludzi, dzięki którym nigdy się nie upadnie. To dzięki nim łatwiej jest postawić pierwszy krok, poskromić strach, wypełnić miłością pustkę, która powstaje wskutek złych wyborów, życiowych upadków, niespełnionych nadziei''.
   
   Często na wszystko narzekamy, szukamy dziury w całym, wyolbrzymiamy każdą rzecz, wyklinamy wszystkich i wszystko za stan w którym się znaleźliśmy. Ale nie dostrzegamy tego, co mamy. Rodzinę, przyjaciół na których możemy liczyć, zdrowie, marzenia, które z łatwością możemy zrealizować. Nie potrafimy cieszyć się z tych drobnych rzeczy, które posiadamy. Wciąż chcemy więcej i więcej nie dostrzegając niczego wokół. Ilona w swojej powieści pokazuje ludzi, którzy mimo swej niepełnosprawności potrafią cieszyć się z każdej chwili, każdego drobnego gestu, uwagi jaki im się poświęci. Nikogo nie obwiniają za swój los, nie szukają wymówek, nie przeklinają Boga za to, co ich spotkało. I to jest piękne. Powinniśmy się od nich tej radości uczyć, dostrzegać zalety, a nie same wady. Autorka przedstawia tutaj również to, że nie powinniśmy się bać takich osób mimo, że czasami nie wiemy jak w stosunku się do nich zwracać. Ta powieść ukazuje niezwykłe piękno jakie płynie w tych osobach, a do tego zmienia postrzeganie na wiele spraw.
   
   ,,Życie to żywa scena, po której przechadzają się różni aktorzy i grają w różnych sztukach. Czasami wbrew własnej woli, zaskoczeni przez splot sytuacji''.
   
   Ta opowieść jest zupełnie inna niż wcześniejsze powieści autorki. Czuć w niej niezwykłą głębię, emocje, które splatają się w misterną sieć, ogromne wyczucie, delikatność, niezwykłą dojrzałość. Tę historię się wręcz pochłania, przeżywa wszystkimi zmysłami, niejednokrotnie doprowadza do wzruszeń i trafia głęboko do serca. Jeszcze długo po skończeniu lektury opowieść trzyma w swoich szponach nie pozwalając na długo o sobie zapomnieć. Obok tej powieści nie można przejść obojętnie.
   
   ,,Jutro wolne jest od porażek i błędów, niesie nadzieję i szansę na nowy start. To jest istotą życia... Zawsze można zacząć od nowa i niczego więcej nie żałować''.
   
   Nie wiem czy ktoś zwrócił uwagę, ale podoba mi się również w powieściach Ilony to, że zawsze stara się wpleść do wydarzeń temat wojny. Że takie sytuacje miały kiedyś miejsce, nie były tylko fikcją, że trzeba o tych zdarzeniach pamiętać i cieszyć się życiem, brać je garściami, bo kiedyś ludzie musieli walczyć o życie, o wolność, o nadzieję na lepszą przyszłość. Teraz mamy wszystkiego pod dostatkiem, jednak i tak zdarza się nam narzekać, chcemy wciąż coraz więcej przestając cieszyć się z tego, co mamy.
   
   „Bo my przecież jesteśmy jak te latawce. Nieustannie podrywają się do lotu, bujają w obłokach, są podziwiane… ale wystarczy jedno pociągnięcie sznurka, by ot tak, spadły na ziemię. Z nami jest identycznie. Możemy dosłownie wszystko, ale czasem wystarczy jedna chwila, by nam zabrano ostatnie nadzieje. Jednak wciąż próbujemy wzbić się do lotu, bo nie da się nas pokonać.”
   
   Książka niesie ogromne przesłanie, magię, która otula człowieka niczym kokon, swoją historią tak wciąga, że do samego końca nie jesteśmy w stanie się od niej oderwać. Przedstawia przeróżne emocje od nienawiści po siłę ogromnej przyjaźni, uśmiechu i radości. Epicentrum powieści osadzone jest w teatrze do którego z przyjemnością trafiłam. Czułam się jakbym tam była i brała czynny udział w rozgrywających się wydarzeniach. To historia po którą powinien sięgnąć każdy i przekonać się o tej niezwykłej, pięknej powieści, która pozostaje w sercu na długo. Gorąco polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 2 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję