Tajemniczy ogród

Lektura do klasy 4 łatwa, miła i ciekawa. Problemem wydania jest to, że w książce znajduje się opracowanie! Jak można uczyć małe dzieci tego, że nie czytając książki będzie umiało sobie poradzić na lekcji. Dla mnie to niewyobrażalne!!! Szkoda, że nie było informacji, że książka z opracowaniem! W dzisiejszej dobie, dzieci nie czytają książek!!! A jeszcze ich się do tego zachęca!

Znam tę książkę z młodości.Jest cudowna.Dlatego lata temu kupiłam ją mojej córce/42 lata/ a teraz kupiłam

mojej wnuczce ,która jest również zachwycona.Jest to książka ponadczasowa.Gorąco polecam.

Niezwykła historia, a do której zawsze wraca się z chęcią. Polecam z całego serca :)

Piękna książka o przyjaźni, która potrafi zmienić człowieka na lepsze i nadaje sens życiu . Uczy szczerości , pokory i docenienia wartości życia nawet w dramatycznych sytuacjach . Polecam każdemu , wciąga bez reszty , na końcu czułyśmy z córką niedosyt ,że... to już koniec... nie ma nic dalej ...

Barbara i Julia

Ksiazja, do której można powrócić w każdym wieku... opieśc godna ponownego przeczytania 😍

Znana nam wszystkim bohaterka wtajemniczyła w swój świat moją Julkę. Codzienna dawka kolejnych stron przenosi ja coraz bliżej Tajemniczego ogrodu, a ja codziennie słucham postrzegania tej wspaniałej lektury przez moją córcię. Na początku było- mamo a co to za książka , że bez obrazków, a potem że nie rozumiem , a teraz......już nie mogę się doczekać, jak jutro będę dalej czytała, bo Mary to i Mary tamto.....Tajemniczy świat , przygody , wspaniali bohaterzy, nauka dla młodszych i starszych....polecamy Kasia z Julcią :)

Tajemniczy Ogród w tym wydaniu arcydzieło.Piękna oprawa graficzna i historia nigdy nie tracąca uroku.

Książka pt. "Tajemniczy Ogród" podobała mi się. Przygody bohaterów: Mary Lennox, Colina Cravena, Dicka Sowerby, są związane z tajemniczym ogrodem i uczą prawdziwej przyjaźni. Pokazuje ona, jak pod wpływem przyrody, Mary stała się szczęśliwym dzieckiem, osoba sympatyczną i lubiana przez rówieśników i nie tylko.

Dowiadujemy się, że brak miłości rodziców był przyczyna nieznośnego charakteru dziewczynki. Ukazane są również losy Colina przed pojawieniem się dziewczynki.

Wymyślenie kalectwa, szybkiej śmierci, brak matki i miłości ojca sprawiły, ze młody Craven wyrastał na despotycznego samoluba. Chłopiec zrozumiał ze w tej historii nie jest najważniejszy świetny stan zdrowia, lecz szczera miłość i przyjaźń, jakiej dotychczas nie miał.

Według mnie, książka nauczyła nas tego, iż nie można być niemiłym wobec osób, które chcą z nami nawiązać kontakt.

Tajemniczy ogród to jedna z najpiękniejszych powieści, jakie kiedykolwiek miałam okazję poznać. Pierwsze fragmenty tej fantastycznej historii opowiadała mi jeszcze babcia, a moja bujna wyobraźnia puszczała wodze fantazji. Kiedy pierwszy raz przeczytałam samodzielnie tę powieść, byłam najszczęśliwszym dzieckiem na świecie. Od tego momentu marzyłam o tym, by swojej małej biblioteczce mieć własny, wyjątkowy egzemplarz. W końcu go znalazłam.

Krótki opis fabuły dla tych, którzy jakimś cudem do magicznego ogrodu jeszcze nie trafili. Mary Lennox, to dziewięcioletnia dziewczynka, która przenosi się z Indii, do szarej, cichej i smutnej angielskiej posiadłości wuja. Wtedy jeszcze nie przypuszcza, że tuż za wielkim murem czeka na nią inny świat, w którym spędzi niezapomniane chwile. Drogę do niego wskaże jej maleńki ptaszek i od tego momentu, wszystko zacznie nabierać pięknych barw, a mieszkańcy angielskiej posiadłości zostaną zmuszeni do przypomnienia sobie o dobrze ukrytych uczuciach i emocjach, do których zgubili klucz... Klucz do magicznego miejsca.

Tajemniczy ogród nie jest zwykłą historią skierowaną do najmłodszych czytelników. Jest to powieść ponadczasowa, do której z wielką przyjemnością wraca niejeden dorosły. Autorka, za pomocą dziecięcych bohaterów ukazuje prawdy życiowe, dotyczące wszystkich ludzi. Pokazuje, jak należy żyć w zgodzie z naturą. Jest to opowieść o dojrzewaniu młodych ludzi, których los postawił w takiej, a nie innej sytuacji. Mary wychowywana była przez nianię. Collin z dala od ojca w przekonaniu, że sam bliski jest śmierci.

Tajemniczy ogród po raz pierwszy wydany został w 1911 roku i do dziś nie stracił na swojej popularności. Przetłumaczony został na wiele różnych języków. Doczekał się kilku ekranizacji, z czego moją ulubioną jest ta z 1993 roku w reżyserii Agnieszki Holland. Na podstawie tej powieści powstało wiele gier, puzzli, kolorowanek. Całkiem niedawno ukazała się również modna kolorowanka dla dorosłych z motywami Tajemniczego ogrodu.

Jak już wspomniałam, bardzo długo szukałam idealnego wydania tej wspaniałej książki. Uważałam, że tak piękna historia zasługuje na piękne i wyjątkowe wydanie. W końcu się doczekałam. Wydawnictwo Zysk i S-ka może pochwalić się wyjątkowym egzemplarzem. Książka jest w twardej oprawie z obwolutą, jednak ilustracja na okładce jest identyczna, jak ta na obwolucie. Ilustracje Ingi Moore są przepiękne, jednak moim zdaniem skierowane do starszych czytelników. Są wspaniałe, lecz trochę nostalgiczne, zmuszające do głębszego poznania ilustracji. Papier z jakiego skorzystano jest wręcz idealny. Dobrej jakości, gruby, bez połysku. Czcionka jest odpowiedniej wielkości, co idealnie ze sobą współgra. Uważam, że to wydanie jest świetnym pomysłem na prezent dla miłośników pięknych książek.

Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji przenieść się do magicznego miejsca, jakim jest tajemniczy ogród, to zdecydowanie zachęcam. Powolutku zbliżać będzie się jesień. Według mnie idealny czas na gorącą herbatę w fotelu pod kocykiem, z przepięknym wydaniem Tajemniczego ogrodu. Wiem, że nie zawiedziecie się. Mam nadzieję, że za kilka lat, będę mogła otworzyć bramy tego wyjątkowego miejsca dla mojej córeczki, która mam nadzieję, zachwyci się nim tak, jak ja wiele lat temu.

[Adres usunięty]

Mary Lenox to dziesięcioletnia dziewczynka, która wraz z rodzicami mieszka w Indiach. Matka i ojciec nie poświęcają jej dużo czasu, dlatego dziecko jest ciągle pod opieką służby. Mary jest skwaszona, rozkapryszona, traktuje ludzi z wyższością. Gdy jej rodzice giną, dziewczynka trafia do wuja w Anglii. Wszystko tu jest dla niej nowe – ludzie nie są tak służalczy jak w Indiach, Mary nie może nimi dyrygować według własnej woli, nikt też się nią nie przejmuje. Dziewczynka zaczyna wychodzić na dwór, bawić się i poznawać ludzi. Powoli otwiera się na nowe życie i zmienia swoje nastawienie. Jednak dom jest bardzo tajemniczy, ludzie mają wiele sekretów. Jednym z nich jest zamknięty na głucho ogród, który od dziesięciu lat nie gościł w swoich progach człowieka. Drugim sekretem są nocne jęki, które słyszy Mary. Czy dziewczynka zacznie szukać odpowiedzi na pytania, które zrodziły się w jej głowie przez tajemnice domostwa?

Tajemniczy ogród Frances Hodgson Burnett to powieść dobrze znana na całym świecie. Doczekała się kilku ekranizacji, a wersja papierowa jest ciągle wznawiana.

Główną bohaterką książki jest Mary Lenox – mała dziewczynka, którą dorośli traktowali jak piąte koło u wozu. Nie można się zatem dziwić, że rosnąc, nabrała okropnych cech. Była opryskliwa, marudna, uparta i nieczuła. Nie umiała zrobić nic samej – nie ubierała się nigdy bez pomocy służby. Dopiero gdy została sierotą, zorientowała się, że doskwiera jej samotność – nie przez brak rodziców, lecz przez brak kogokolwiek, kto by się mógł do niej odezwać.

Wątków w powieści jest kilka. Na pierwszy plan wysuwa się oczywiście kwestia tytułowego tajemniczego ogrodu. Historia z nim związana, emocje, które przynosi nawet po latach i jego izolacja przyciągają Mary. Im bardziej służba stara się wybić jej z głowy ogród, tym bardziej dziewczynka chce odnaleźć do niego wejście. To nie jedyna tajemnica ukryta w posiadłości, drugą jest na pewno Colin, kuzyn Mary, którego od dziecka traktowano jako umierającego.

Wśród wątków, które przyciągają uwagę, jest też zmiana zachowania dziewczynki. Powoli, stopniowo, staje się ona przyjemną osóbką, dzieckiem, które nigdy wcześniej nie miało dzieciństwa. Zmianie ulega też jej stosunek do ludzi – staje się życzliwsza, nie dzieli już swojego towarzystwa na lepszych i gorszych ze względu na pochodzenie.

Bardzo dużo uwagi poświęcono naturze. To ona jest tu głównym bohaterem. Obserwujemy jej zmiany, patrzymy, jak radzi sobie z trudnościami, zachwycamy się jej wpływem na ludzi. Mary działa w ogrodzie instynktownie, pomaga roślinom rosnąć, odkrywa w sobie odpowiedzialność, ciekawość, czułość. Jest też przekonana, że ogród pomógłby Colinowi poczuć się lepiej. W końcu sama tego doświadczyła.

W książce jest jeszcze kilka kwestii, które mogą zaciekawić czytelnika – choroba Colina, jego relacje z ojcem, osoba Dicka, który jest niczym zaklinacz zwierząt, i różnice kulturowe między Anglią a Indiami.

Opowieść jest wciągająca, napisana płynnie i pomysłowo. To klasyczna powieść dla dzieci i nie tylko. Urokliwa, piękna, pełna nadziei i przyjaźni. Polecam, jeśli nie mieliście jeszcze okazji zapoznać się z tą książką. Historia jest pewnie dobrze znana, ponieważ nieraz mogliśmy oglądać jej ekranizację. Mimo to warto sięgnąć po lekturę i przenieść się do tajemniczego ogrodu z Mary, Dickiem, Colinem i... rudzikiem.

Jest to obecnie lektura mojej córki i jest nią zafascynowana! Polecam

piękna przejmująca opowieść o samotności zagubieniu ale też o szukaniu sensu sensu życia .o miłości bardzo trudnej relacji samotny ojciec i zgorzkniały syn .o przyjaźni która pokona wszystko aby dobro było zwycięskie

Piękna, ciepła, poruszająca- to są pierwsze słowa jakie nasuwają mi się na myśl po przeczytaniu książki „Tajemniczy ogród” jako dorosły. I bardzo dobrze się stało, że sięgnęłam po nią kolejny raz.

Jako dziecko nie doceniałam jej, traktowałam jedynie jako lekturę i ciekawy film Agnieszki Holland. A teraz prawdę mówiąc zakochałam się. Autorka wprowadza nas do niezwykłego świata ogrodu i dziesięcioletnich dzieci. Nie robi tego w tak dydaktyczny sposób jak autorka „Małych kobietek”, ta książka to bajka, ma bawić i uczyć jednocześnie.

Dziesięcioletnia Mary Lennox po śmierci rodziców zostaje przygarnięta przez wuja i przenosi się z Indii do Anglii. W wielkiej posiadłości wuja odkrywa zupełnie inny, dotąd nieznany dla niej świat. Jest to świat kwiatów, drzew, krzewów i wrzosów. Znajduje klucz i furtkę do tajemniczego ogrodu i tu zaczyna się cała przygoda. Widzimy przemianę dziewczynki, jak wraca do życia, jak uczy się na nowo radości i życia pełną piersią. Razem z przyjaciółmi, Dickiem i Colinem, przywraca tajemniczy ogród do życia, zapoczątkowując tym samym serię wielu wydarzeń.

Frances Hodgson Burnett przenosi czytelników do świata pełnego zapachu słodkich kwiatów i powiewu wiatru. Jej opisy ogrodu działają na wyobraźnię, że z łatwością można się tam myślami przenieść. Książkę czyta się łatwo, jest napisana bardzo przystępnym językiem, a przy tym nie nudnym. Historia płynie, czytelnik od pierwszych słów zatapia się w niej.

Wydawnictwo MG wydało niesamowicie piękną książkę. Oprócz tego, że książka to sama w sobie piękna historia, to tą akurat książkę ma się ochotę trzymać w rękach i jej nie odkładać. Przepiękna okładka, a środek jeszcze bardziej zachęcający. W środku czytelnik znajduje wspaniałe ilustracje. Moim zdaniem jest to przepięknie wydana książka, która będzie ozdobą niejednej domowej biblioteczki.

Ta książka jest jak powiew świeżego wiosennego powietrza, delikatny promyk słońca, po którym ma się ochotę na więcej. Idealna nie tylko dla dzieci, ale również dla dorosłych. Jednym słowem urocza.

"Tajemniczy ogród" jest książką o budzeniu się do życia. Opowieść o życiu chłopca, którego jedynym światem były ciemne i duszne pomieszczenia. Polecam

"Tajemniczy ogród" to chyba najsłynniejsza i prawdopodobnie najbardziej uwielbiana przez najmłodszych powieść XIX-wieku. O czym jest ta historia, wiedzą chyba wszyscy - jeśli nie z książki to na pewno z ekranizacji. Pokrótce jednak przypomnę: główną bohaterką jest 9-letnia Mary Lennox, która po śmierci rodziców, trafia do położonej na wrzosowisku posiadłości swojego zdziwaczałego i nieprzystępnego wuja. Pozostawiona sama sobie, w ogromnej stu pokojowej posiadłości, niemal cały czas spędza na odkrywaniu tajemnic wielkiego opuszczonego dworu. W jej przygodach niebagatelną rolę odegra mały ptaszek z czerwonymi piórkami na brzuszku, który pomoże jej odnaleźć furtkę do zakazanego ogrodu…

"Tajemniczy ogród" to nie tylko wzruszająca opowieść o przyjaźni trojga dzieci, ale też piękna i ponadczasowa opowieść o przezwyciężaniu własnych słabości oraz o potrzebie miłości i uwagi, na jakie zasługuje każde dziecko.

Jest to też świetne studium angielskiej przyrody i uzdrawiającej mocy natury. To właśnie tutaj, pośród krzewów i kwiatów zakazanego ogrodu - główna bohaterka przestaje być rozgoryczoną i zarozumiałą dziewczyną, a odzyskuje dziecięcą radość i chęci do życia. "Tajemniczy ogród" jest więc uosobieniem tego, co najpiękniejsze i najsilniejsze - udowadnia, że odrobina serca może zdziałać prawdziwe cuda.

Najnowsze wznowienie książki, które ukazało się nakładem Wydawnictwa Zysk i S-ka pozwala poczuć magię tego ogrodu dzięki zachwycającym ilustracjom Ingi Moore. Książka urzeka i oczarowuje szatą graficzną już od pierwszych chwil, gdy trzymamy ją w rękach. Fajny, kwadratowy format, twarda oprawa z obwolutą i tasiemką plus piękne rysunkowe ilustracje inspirowane starodawnymi grafikami, nie tylko cieszą oczy i pobudzają wyobraźnię, ale też uprzyjemniają lekturę i stanowią dodatkową atrakcję dla każdego starszego i młodszego czytelnika.

Warto przypomnieć sobie historię tego przepięknego i magicznego ogrodu, w którym każdy czuje się szczęśliwy... Zwłaszcza w tak pięknym wydaniu jak to. Polecam serdecznie, w szczególności na prezent.

ZDJĘCIA WNĘTRZA KSIĄŻKI:

[Adres usunięty]

Zapraszam na:

[Adres usunięty]

Dzisiaj kilka słów o jednej z tych książek, które już od pierwszej strony przenoszą mnie do świata dzieciństwa. Czytając ją przypomniałam sobie emocje, które towarzyszyły mi podczas lektury tej książki, kiedy byłam jeszcze dzieckiem. Przepiękny, malowniczy ogród, który budzi się do życia.. Radość, którą dają kwitnące kwiaty i szumiące trawy… Magia, którą skrywa przyroda…

W zapewne znanej wszystkim powieści poznajemy małą Angielkę - Mary Lennox, mieszkającą w Indiach Wschodnich, która po śmierci rodziców zostaje odesłana do Wielkiej Brytanii do swojego wujka - Archibalda Cravena i do jego olbrzymiej posiadłości. Właśnie tam Mary poznaje nowych ludzi i odkrywa tajemnicę wielkiego ogrodu. Spotyka też Colina, zaprzyjaźnia się z nim i spędza z nim czas.

Zdecydowanie odkryłam wiele wątków z których wcześniej nie zdawałam sobie sprawy. Samą przemianę Mary i Colina teraz zrozumiałam zupełnie inaczej niż lata temu. Przyjaźń głównych bohaterów uczy nas zaufania, wiary w jutrzejszy dzień i w dobro, które mimo przeciwności zwycięży.

Powieść uniwersalna, którą można zaliczyć do klasyki literatury. Polecam każdemu. A to przepiękne ilustrowane wydanie zdecydowanie zasługuje na uwagę i na zachwyt…

Kto z Was pamięta książki, które czytał w dzieciństwie, a do których lubi wracać po latach?

✨ Tajemniczy ogród, czyli o książce, która większość zna z dzieciństwa. ✨

✨ W Indiach wybucha epidemia cholery, na skutek, której osierocona zostaje dziewięcioletnia Mery Lennox. Pozbawiona jakichkolwiek przodków, w swoim rodowitym kraju, zostaje odesłana do Anglii pod opiekę, odosobnionego wujka Archibalda Cravena. Pozostawiona sama sobie dziewczynka, odkrywa tajemniczy ogród, do którego nikt nie wchodził od 10 lat. Zauroczona Mery, zaczyna pielęgnować roślinki, niedługo później zaczyna towarzyszyć je i pomagać rówieśnik Dick. W między czasie Mery poznaje swojego schorowanego kuzyna Colina, który od pierwszych chwil bardzo fascynuje się ogrodem

✨”Tajemniczy ogród” jest lekturą, dla młodszych czytelników. Ja nawet się cieszę, że w szkole podstawowej, ominęło mnie przerabianie tej książki. Nie wiem jak wy, ale ja bardzo nie lubię czegoś czytać z przymusu, mogę bez problemu przeczytać, każdą lekturę, ale nie pod presją szkoły i sprawdzianu... Wtedy dosłownie nie oceniam potencjału książki tylko to, że musiałam ją przeczytać, bo tak. „Tajemniczy ogród” teoretycznie jest powieścią dla dzieci, co moim zdaniem jest zupełnie błędnym stwierdzeniem. Bardzo rzadko natrafia się na książki, które nadają się dla dosłownie, każdego czytelnika, niezależnie od wieku i taka właśnie jest opowieść o małej Mery. Od pierwszych stron, styl autorki naprawdę wspaniale komponuje się z opowiadaną historią. Ze strony, na stronę absolutnie nie wiedziałam, czego powinnam się spodziewać, jak akcja się rozwinie. Moim zdaniem to powieść, którą warto przeczytać, bez względu na wiek, czy nastawienie do lektur. Ja pewnie, gdybym musiała przeczytać to z przymusu sprawdzianu, byłabym przeciwna tej książce, bo jednak dość duże znaczenie odgrywa w niej natura, ukazuje wpływ kwiatów, drzew, wrzosów, śpiewu ptaków na rozwój dzieci, ich niewyobrażalna zmianę, pod praktycznie każdym możliwym kątem. Czy to nie wspaniałe? Nie brakuje tutaj, również wątku magii, która w tym przypadku naprawdę zdziałała cuda! Pomimo, że pierwszy raz powieść została wydana w 1911 roku, praktycznie w ogóle nie widać, że ma ona już ponad 100 lat. Piękny język, piękny styl, mi się bardzo podobała, i na pewno nie raz wrócę jeszcze, do twórczości tej autorki.

Moja pasja do czytelnictwa zaczęła się już w latach szkolnych. Potrafiłam pochłaniać książkę za książką. Jednak nie lubiłam jednej rzeczy, a mianowicie jak zmuszają mnie do czytania. To przyczyniło się do tego, że prawie nie czytałam lektur. Narzucanie tego, że akurat w tym momencie muszę przeczytać taką książkę, a nie inną i później ją omawiać sprawiło, że w podstawówce nie przeczytałam książki pod tytułem „Tajemniczy ogród”. Przez lata nawet nie myślałam, aby po nią sięgnąć. Przekonało mnie do tego dopiero jej najnowsze wydanie.

Z serią „Małe kobietki” zapoznałam się dopiero, gdy Wydawnictwo MG wypuściło na polski rynek piękne wydanie tej serii. Zachwyty nad wydaniem tego cyklu przyczyniły się do tego, że wydawnictwo postanowiło wydawać kolejne tytułu w podobny sposób. Niedawno, wydali nową wersję „Tajemniczego ogrodu”. Wiedziałam, że ta książka będzie świetnie prezentować się na mojej półce wraz z książkami pani Alcott. Zechciałam ją mieć i przeczytać.

Mając po raz pierwszy książkę w dłoniach, zachwyciła mnie. Prezentuje się niesamowicie. Chce się na nią patrzyć i nie odkładać jej na bok. Podczas czytania książki czytelnik może zachwycić się również grafikami, jakie znajdziemy w środku. Sama historia również wywarła na mnie wrażenie. Nie żałuję, że nie czytałam jej wcześniej, ale cieszę się, że w końcu ją poznałam. Mam wrażenie, że będzie to książka, do której będę wracać, co kilka miesięcy i za każdym razem będę odkrywać w niej coś nowego.

Są takie książki do których się wraca pomimo upływu lat, pomimo zmiany zainteresowań, planów, priorytetów. Takie książki nie tylko znów pozwalają poczuć nam się dzieckiem, ale dają siłę, poczucie stałości, bezpieczeństwa, korzeni. To zwykle książki wypełnione pozytywnymi wartościami, pokazujące że dobro zwycięża i że warto pozostawać w zgodzie ze sobą, nawet pomimo związanych z tym trudów. Takie książki pozwalają znów odnaleźć w sobie świeże spojrzenie, otworzyć się na świat, wzbudzają nasza ciekawość, mogą nawet łączyć pokolenia, jeśli wracamy do nich wspólnie z naszymi dziećmi.

Jednym z takich tytułów, który przeszedł już do klasyki literatury młodzieżowej, jest „Tajemniczy ogród”. Ta wyjątkowa powieść Frances Hodgson Burnett, opublikowana nakładem Wydawnictwa MG, to prawdziwa literacka uczta nawet wówczas, kiedy doskonale pamiętamy kolejne sceny i wiemy, jak historia się kończy. Smakować można jednak każde słowo, zachwycając się ponadczasową opowieścią o ciężkim losie pozbawionych rodziców dzieci, o sile i pięknie natury, o strachu, który nie pozwala żyć pełną piersią i o tym, że niekiedy warto zaryzykować. Dla dorosłych książka ta będzie powrotem do wspaniałych lat dzieciństwa, kiedy wszystko było proste, a świat pozbawiony był odcieni szarości. Dla młodzieży zaś lektura będzie prawdziwą wyprawą w nieznane, przesyconą magią budzącej się do życia przyrody.

Poznajemy Mary Lennox, osieroconą dziewczynkę, którą przygarnia wuj, Archibald Craven. Powszechnie uważana była za mało sympatyczne dziecko, despotyczne i samolubne, choć tak naprawdę duży wpływ na to miał brak miłości ze strony rodziców. Urodzona w Indiach i wychowana praktycznie przez służących dziewczynka w wieku dziewięciu lat straciła wszystko i wszystkich. W ciągu nocy cholera zabrała rodziców, których zresztą niezbyt dobrze znała, zabrała również służących, którzy się nią zaopiekowali.

Ostatecznie dziewczynka prosto z rozgrzanego słońcem kraju trafia do posiadłości Misselthwaite Manor, do ponurego ponad sześćsetletniego domu który nie zna radości i śmiechu, którego większość pokoi pozostaje zamknięta. Ta posiadłość na angielskich wrzosowiskach oznacza dla Mary dużą zmianę, choć i tu tak naprawdę dostaje się pod opiekę służby. Wiecznie nieobecny i skwaszony wuj nie jest dla niej opiekunem, choć wziął za nią odpowiedzialność i nie uchyla się od obowiązków wobec niej. Po prostu prawie nigdy go nie ma, zdaje się uciekać z domu, nie znajdując przyjemności z przebywania w przytłaczających murach. Jakby sprawiały mu one dodatkowe cierpienie, poza tym wywołanym skrzywieniem kręgosłupa…

Znudzona dziewczynka rozpaczliwie stara się znaleźć sobie zajęcie, zaprzyjaźniając się nawet z miejscowym chłopcem, Dickiem, choć największy przełom dokonuje się w niej w chwili, kiedy odkrywa stary, zaniedbany ogród, który staje się jej azylem, jej tajemniczym ogrodem. Z pomocą przyjaciela stara się przywrócić go do życia. Ze zdumieniem odkrywa też, że pomimo zaniedbań, w ogrodzie przetrwało kilka wyjątkowych roślin, które dzięki właściwej pielęgnacji mają szansę na drugie życie.

Na to drugie życie zasługuje też kuzyn Mary, Colin. Dziewczynka odkrywa bowiem pewnej nocy największy sekret domostwa – nie jest jedynym dzieckiem w nim mieszkającym. Jej krewniak jest słabym i chorowitym chłopcem, a na dodatek wymagającym, niesympatycznym i roszczeniowym. Przypomina samą Mary z czasu pobytu w Indiach. Jego jednak zmieniła choroba i oczekiwanie na własną śmierć. Całe szczęście, że na jego drodze pojawiłą się Mary, bowiem dzieci mogą czerpać od siebie niesamowicie dużo emocji i energii, a dzięki determinacji dziewczynki Colin zaczyna odzyskiwać zdrowie. Przede wszystkim służy mu świeże powietrze i … tajemniczy ogród, który teraz jest już ich wspólnym sekretem…

Ta wzruszająca historia, trzymająca w napięciu, napisana przepięknym językiem, to książka do której możemy wracać wielokrotnie, za każdym razem odkrywając w niej coś nowego. Przyjemność płynąca z lektury jest tym większa, że wydanie Wydawnictwa MG jest wyjątkowo piękne – twarda oprawa zwiększa trwałość książki, jednak tym, co prawdziwie zachwyca, są przepiękne ilustracje, zarówno te barwne, jak i czarno-białe, doskonale oddające klimat książki.

Książka przyszła bard o dobrze zapakowana bez zagięć ani żabnych innych uszkodzeń wszystko super polecam!

Zapomniany, zaniedbany. Z krzakami róż, które pięły się po konarach drzew. Z nieśmiało wychylającymi się spośród dawno nie przycinanej trawy kwiatami. Pozostawiony, by dziko żył i nie ciszył niczyich oczu. A jednak drogę do niego odnalazła pewna osamotniona dziewczynka. Mała istota, która nie zaznała miłości, która nie wiedziała czym jest przyjaźń i która dopiero odkrywała, jak to jest, gdy radość wypełnia serce.

„Tajemniczy ogród" to historia o tym, jak samotni bywamy wśród ludzi i jak wiele zmienić mogą kochające serca. Jak zgorzkniałe może być dziecko, które pozbawione jest czułości i jak łatwo może się zmienić, gdy odkryje czym jest szczęście. To historia o przyjaźni, o dostrzeganiu drugiego człowieka i o pięknie otaczającego nas świata.

Frances Hodgson Burnett to autorka, która zachwyciła mnie, gdy byłam mała i wielokrotnie zachwycała później, bo „Tajemniczy Ogród" to jedna z tych powieści, do których wracam co kilka lat, a za każdym razem podoba mi się równie mocno. Wydawnictwo Zielona Sowa natomiast ostatnim czasem zadbało o trochę inny wygląd książki i moje serce nareszcie poczuło, że znalazło to wydanie, które jest gotowe mieć! Bo tekst Burnett w połączeniu z ilustracjami Kasi Drewniak-Wojtasik to przepiękna magia. Magia splotów roślin, którą można znaleźć w tekście i na początku każdego rozdziału. Idealne połączenie, nad którym nie mogę przestać się zachwycać!

Powieść z rodzaju tych, które trzeba znać, a wydanie z rodzaju tych, które warto mieć w swojej biblioteczce.

tłum. Jadwiga Włodarkiewiczowa

Tajemniczy ogród, to jedna z tych książek które bezsprzecznie kojarzą mi się z moim dzieciństwem. Moje dzieci też ją polubiły, chociaż na początku nie były przekonane do tej historii. Z czasem wciągnęły się w cała historię i chciały bardzo dowiedzieć się jak książka się skończy. Dla mnie osoby dorosłej, Tajemniczy ogród, to przede wszystkim ogromny sentyment i piękne wspomnienia z dzieciństwa. Ta książka ma w sobie też wiele wartości, które zgrabnie przemyca. Opowiada o przyjaźni czy pokonywaniu swoich słabości. Myślę, że to niezwykle wartościowa, a przy tym ciekawa lektura szkolna, która na długo zostaje w pamięci.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Ilustracje są przepiękne!

Książka F. Hodgson-Burnett to jedna z tych, które zostawiają w sercu ślad na całe życie. Pokazuje postać młodej dziewczynki, której trudny los odmieniła pasja. Zagłębiając się w lekturę, można niemal fizycznie doświadczyć siły i uporu Mary, która nie wahała się sięgać po to, czego pragnie. F. H. Burnett stworzyła silną postać kobiecą (właściwie to jeszcze dziewczęcą), która z przyjacielem znalazła miejsce, o które chce się zatroszczyć i bliską osobę, której udziela swej siły. Wszystko to otaczała aura tajemnicy łączącej bohaterów i piękne opisy, które rysowały otoczenie, nie przysłaniając fabuły. Autorka wciągnęła mnie w świat, który nie jest dostępny w zabieganej codzienności. Polecam całym sercem.

Autor: Frances Hodgson

Burnett Tytuł: Tajemniczy ogród Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Mary Lennox została osierocona i wysłana pod opiekę wuja Archibalda Cravena. Jest ON nieszczęśliwym mężczyzną, którego wiecznie nie ma w domu. Dziewczyna jest sama i podczas jednej z zabaw, odkrywa w pobliżu domu ogród. Został ON skryty za wysokim, grubym murem. Zapomniany i zamknięty od kilkunastu lat kawałek wielkiego parku, przykuwa uwagę Mary. Dziewczynka zauważa, że pomimo zaniedbania i braku ręki to przyrody, rosną tam róże i inne piękne kwiaty. Natura pokazuje swoją siłę, wystarczy tylko dobra ręka, by pomóc w pełnym rozkwitnięciu. Przez przypadek Mary dowiaduje się, że nie jest jedynym dzieckiem zamieszkującym dom wuja. Jej kuzyn Colin, nie ma pojęcia co czeka ich po przekroczeniu tajemniczego muru. Wraz z przyjacielem i zwierzętami dzieci spędzają tam całe dnie. Jednak skrywają tę tajemnicę przed wszystkimi. Ogród po pewnym czasie staje się miejscem magicznym i pełnym niespodzianek. Te chwile zmieniają ich życie na lepsze. Co tak naprawdę dzieję się w tym ogrodzie?

Podchodząc do czytania, byłam zaintrygowana. Nie wiedziałam co może zostać w niej zawarte. Mimo tego, że przeczytałam tył książki to przestałam zwracać na niego uwagę. Początek książki jest dla mnie drastycznym, a zarazem przykrym momentem. Dziewczynka zostaje osierocona, więc odsyłają ją do wuja, który się nią nie interesuje. To jest smutne, że została sama. Kiedy z nudów dziewczynka postanowiła pobawić się na podwórku, odnajduje tajemniczy ogród. Niespodziewanie odnajduje swojego kuzyna Colina, więc zaczynają razem spędzać czas. W tym momencie byłam szczęśliwa, że w końcu Mary nie jest sama i może z kimś spędzać dnie w pięknym miejscu. Uważam, że książka jest wartościowa, ponieważ pokazuje ważne aspekty życia człowieka. Przede wszystkim, że osoba musi przebywać z drugą, aby obie czuły się lepiej, a kontakt jest najważniejszy. Od samego początku książka pochłonęła mnie w całości. Nie mogłam odłożyć jej na moment, ponieważ tak bardzo mi się spodobała. Książka jest napisana językiem, który w pewnych momentach wydaje się być trudnym. Książka jest dobra i zachęcam do zaglądania. Ocena 9/10

Jedna z moich ulubionych książek z dzieciństwa, a jednocześnie lektura szkolna dla dzieci w szkole podstawowej - „Tajemniczy ogród”.

Mary Lenox mając jedenaście lat traci oboje rodziców, bowiem w kraju panuje cholera i oboje umierają na tę chorobę zakaźną. Tułała się biedna sierota po obcych ludziach, aż trafiła pod opiekę gburowatego i wiecznie nieobecnego wuja, gdzie czuła się bardzo nieszczęśliwa.

Odkąd żyła między obcymi dla niej ludźmi, poczęła czuć się samotna i myśleć o dziwnych rzeczach.

Bardzo duży dom, bo o prawie stu pokojach i wszystkie zamknięte i zaryglowane na klucz. Dom na końcu wrzosowiska, a w nim mieszkający jedynie ten garbaty człowiek. Mary myślała, że spośród dzieci jest jedyną osobą w tym domu. Otóż myliła się, bowiem zamieszkiwał tam także jej kuzyn Collin.

Kim zatem był człowiek, niemiły o dużym garbie?

Jak Mary odmieni los Collina i doda mu chęci do życia?

Pewnego razu dziewczynka przechadzając się dostrzegła tajemniczy ogród.

Mary bardzo dużo rozmyślała o tym ogrodzie i była strasznie ciekawa jak wygląda za zamkniętą furtką i dlaczego wszyscy mówią o nim, że jest ”tajemniczy”?

Każdego dnia ogród ten ożywał coraz bardziej, powracał do życia, a wraz z nim tych dwoje dzieci.

„Tajemniczy ogród” to przepiękna historia o przemianie, przyjaźni i nadziei. Jeśli już czytaliście kiedyś tę książkę, powróćcie do niej raz jeszcze, bo warto. Czytając ją można się wyciszyć, odnaleźć spokój i ukojenie.

Przepiękna jest jej także oprawa: twarda, strony grube, litery duże, jest szyta, a dodatkowym atutem jest to iż jest to wydanie ilustrowane.

Jaka piękna jest przyroda o każdej porze roku.

Każda pora opisana w tej książce ma swoje uroki i starajcie się jak najwięcej z nich skorzystać.

Zachęcam Was bardzo do pochylenia się nad „Tajemniczym ogrodem”.

Polecamy: Dobre Recenzje

Uwielbiam tę książkę i zdecydowanie jest to lektura dla każdego, a zwłaszcza dla dzieci. Opowiada niezwykłą historię której mniej więcej zarys każdy zna, jest dziewczynka Marry, która z czasem odkrywa swoje ,,ja" i to że nie musi być zawsze kapryśnicą. Książka pokazuję jak wiele można zmienić przez kilka osób lub dla kilku osób. W tej książce można zainteresować się każdym, choć nie wszyscy mają nad sobą pozytywną aurę.

Jedna z moich ulubionych książek o przyjaźni, potrzebie miłości i uwagi, na jakie zasługuje każde dziecko. Autorka zachwyca swoim kunsztem pisarskim i porywa nas do wspaniałego świata. To doskonale napisana opowieść. Pięknie wydana z kolorowymi ilustracjami idealnie oddającymi klimat powieści. Polecam kupić w pakiecie z książką z serii Lektura z opracowaniem. Ona bowiem doskonale sprawdzi się w szkole. Mamy tutaj biografię autora, wyjaśnienie tytułu oraz czas i miejsce akcji utworu, plan wydarzeń, streszczenie, problematyka utworu, charakterystyka postaci, gatunek , budowa, kompozycja utworu oraz indeks komentarzy do tekstu.

Jestem szczęśliwa,że w dzieciństwie mogłam przeczytać tę wspaniałą książke.Wiele mnie nauczyła.To jak Mary zmienia się pod wpływem miłości otaczających jej ludzi,autor ukazuje bardzo wiarygodnie i prawdziwie.Nawet jeśli ktoś nie jest fanem takich powieści obyczajowych powinien po nią sięgnąć by przekonać się o sile prawdziwej miłości.

Kiedy myślę o najpiękniejszych lekturach, jakie miałam okazję czytać to na pierwszym miejscu stawiam właśnie "Tajemniczy ogród". Książka jest nie do zapomnienia. Tak dużo mnie nauczyła kiedy byłam dzieckiem, że z wielką chęcią sięgnęłam po nią mając już własne dzieci. Jest to klasyka literatury. Historia opisuje losy małej dziewczynki, która zostaje bez mamy i taty i czuje wielką pustkę trafiając do wujka. Jest samolubna i rozpuszczona, jednak nie jest to jej wina, nigdy nie doznała rodzicielskiej miłości. Kiedy z Indii trafia do Anglii zaczyna się zmieniać, poznaje nowych przyjaciół i odkrywa wielkie tajemnice posiadłości, w tym właśnie ogród. Dzięki niej dom zaczyna ożywać, a relacje kuzyna z wujem zostają naprawione. Historia piękna, z morałem i szczęśliwym zakończeniem. Ważne dla mnie również było to, ze książka ma duże litery, co pozwoliło nam czytać ją razem z dziećmi. Pozdrawiam @z_mama_na_ty

Ulubiona książka mojego dzieciństwa, zaraz obok "Ani z Zielonego Wzgórza". Wracałam kilka razy. Ekranizacja reżyserowana przez Agnieszkę Holland też wspaniała, ale do książki się nie umywa. Rozbudziła we mnie miłość do ogrodnictwa. Czytając ją jako mała dziewczynka świetnie działała na moją wyobraźnię. Czytając jako dorosła osoba trochę inaczej ją odbieram. Fajnie spojrzeć na lekturę z dzieciństwa z innej perspektywy. Jednocześnie nie odbieram jej jako infantylnej jak to zwykle bywa z książkami czytanymi w dzieciństwie.

"Tajemniczy ogród" był jedną z moich ulubionych książek w dzieciństwie i chętnie wracam do niej co jakiś czas, będąc już osobą dorosłą. Powieść jest niezwykle przyjemna, pełna wielu ciekawych wątków i interesujących postaci. Bohaterowie są zróżnicowani, dzięki czemu w książce dużo się dzieje. Bardzo podoba mi się rola przyrody w powieści. Sama uwielbiam przebywać na łonie natury i widzę, jak dobry wpływ ma ona na moje zdrowie, więc cieszę się, że taki motyw pojawia się w książce. Jest to naprawdę świetna powieść, którą dobrze czyta się w każdym wieku. Warto do niej wrócić co jakiś czas i nieco ją sobie odświeżyć.

"Tajemniczy ogród" to książka, która towarzyszy mi wciąż aż od czasów szkolnych. Początkowo stanowiła obowiązkową lekturę, później stała się pozycją, do której często wracam. Dzięki niej polubiłam kontakt z przyrodą i spacery, choć dotąd nie miałam okazji wędrować po wrzosowisku tak, jak bohaterowie powieści.W ten sposób dbam o moje zdrowie, wyciszam się, relaksuje się. Zainspirowała mnie do tego matka Dicka Zuzanna, która pozytywnie wypowiadała się o jego przebywaniu na świeżym powietrzu, zauważając pozytywne strony tej czynności. Polubiłam też dbałość o moje roślinny na parapecie, a one odwdzięczają mi się tak, jak ogród odwzajemnił się Mary i jej towarzyszowi. Marzę też o takim swoim ogrodzie. Póki co jednak, każdego lata cieszę się doniczkami z pomidorami na swoim mini ogródku. Pewnego dnia chciałabym także zobaczyć na własne oczy i poznać bliżej takiego gila, który zaprzyjaźnił się z bohaterami w Yorkshire. Niewątpliwie zwierzęta są najlepszymi przyjaciółmi ludźmi,a relacja z nimi może przynieść tylko korzyści. Książka "Tajemniczy ogród" jest dla mnie inspiracją i pomocą, gdy mam gorszy dzień czy nastrój w danym momencie. Przypomina mi również nieustająco o uzdrawiającej mocy natury.

Uwielbiam książki Frances Hodgson Burnett. Zaczynałem od "Małej Księżniczki", później sięgnąłem po "Tajemniczy Ogród". Powieści towarzyszyły mi przez całe dzieciństwo, a i teraz chętnie do nich wracam. Mimo że "Tajemniczy Ogród" jest książką dla dzieci, to jest tak pięknie i mądrze napisany, że nigdy się nie znudzi. X|X wieczna Anglia, wietrzne wrzosowiska, typowo angielska pogoda, ogromna posiadłość z zagadkowym pokojem i przede wszystkim zamknięty za wysokim murem ogród...to wszystko trafia idealnie w mój gust. Myślę, że każdy miłośnik takich klimatów nie zawiedzie się na tej powieści i przeczyta ją jednym tchem.

Książkę 'Tajemniczy Ogród' przeczytałem z wielkim zainteresowaniem, nie zawiodłem się, gdyż jak dla mnie stanowi ona jedną z najpiękniejszych powieści, które dotychczas dane mi było czytać. W moim odczuciu, książka nie jest jedynie skierowana do najmłodszych czytelników, również dorosłym spodoba się, gdyż jest pełna uroku oraz uniwersalnych treści. Postaci które umieszczone są w książce są złożone, w swoim życiu borykają się z różnymi przeciwnościami losu, które pokonują, można im więc kibicować, by podołali. Prawdopodobnie najlepsza książka na jesienno- zimowe wieczory, przy filiżance gorącej herbaty.

Książkę pierwszy raz przeczytałam w podstawówce, miałam ją jako lekturę obowiązkową. Pamiętam, że wtedy mnie totalnie zachwyciła i przeczytałam ją dwa razy, za pierwszym razem na szybko, by się jak najprędzej dowiedzieć, co będzie na końcu. Za drugim razem powolutku delektując się każdym słowem. Niedawno sięgnęłam po powieść ponownie i z perspektywy osoby dorosłej patrzę na nią zupełnie inaczej. Nadal mi się podoba, bo ma niepowtarzalny klimat i tajemnicę, ale denerwuje mnie postać ojca Colina, no i jest w tej książce całkiem poważny problem wmawiania komuś choroby, której nie ma, jak na powieść dla dzieci to trochę ciężkie tematy.

Uwielbiałam tę książkę w dzieciństwie i nie mogłam się doczekać, aż moja córka będzie na tyle duża, żebym mogła jej podarować egzemplarz. Tak jak myślałam, utonęła w lekturze tak, jak i ja wtedy. Książka moim zdaniem nadaje się i dla dzieci i dla dorosłych, sama planuję ją sobie odświeżyć, jak tylko córka się od niej oderwie. Powieść ukazuje, jak wspaniale mogą wpłynąć na humor i zdrowie relacje z rówieśnikami, odszukanie swoich zainteresowań i przede wszystkim ruch na świeżym powietrzu i zabawa, ale nie za to lubię tę powieść! Przede wszystkim wciąga ona bez reszty i chwilami bardzo mocno wzrusza.

Pamiętam, jak dziś tę grozę, kiedy Mary usłyszała krzyki i próbowała odkryć, kto lub co za nimi stoi :) Pamiętam też, jak denerwowało mnie to, że opiekunka Mary próbuje dziewczynce wmówić, że się przesłyszała. Z zapartym tchem śledziłem rozwijającą się między Mary a Colinem relację i obserwowałem przemianę samej Mary. Ta książka to jedna z najlepszych lektur mojego dzieciństwa. Ma wszystko, co potrzebne, żeby zainteresować czytelnika. Zagadkę, powoli rozwijającą się akcję i niepowtarzalny klimat. Niecierpliwych mogą trochę irytować rozwlekłe opisy przyrody, ale powiem szczerze, że akurat mi się one bardzo podobały.

Książka, na której wspomnienie pojawia mi się nostalgia i wzruszenie na twarzy. Jest to pierwsza książka, która zachęciła mnie do poznawania świata literackiego. Tytuł ten zapada w pamięci, uczy empatii, otwiera na piękno szerokorozumiane. Żałuję tylko, że tak młodo dzieci sięgają po tę pozycję, bo myślę, że w wieku nastoletnim dopiero są w stanie zrozumieć główną bohaterkę, lub się z nią utożsamić. Jako jedna z nielicznych książek mojego dzieciństwa, która znajduję się w mojej biblioteczce. Polecam ją każdemu, chociażby po to, by sobie przypomnieć losy bohaterki i wrócić wspomnieniami do dzieciństwa :)

Uwielbiam tę książkę za jej klimat. Z jednej strony tajemnica, a nawet troszeczkę grozy, z drugiej strony ciepło i życzliwość ukazane w relacjach dzieci, czy w rodzinie Dicka. Piękne, realistyczne opisy przyrody, posiadłości i przede wszystkim ogrodu pozwalają się poczuć, jakby się było tam na miejscu i brało udział w akcji. Sami bohaterowie bardzo przypadki mi do gustu, nie są sztuczni i przesłodzeni, jak to zwykle bywa w książkach dla dzieci, wręcz przeciwnie, są chwilami irytujący, chwilami niesympatyczni, ale właśnie przez to prawdziwi. Często wracam do tej książki, zaraziłam nią też swoją siostrzenicę.

Dla młodego czytelnika ery smartfonów, telewizji, netflixa i wszelakich elektronicznych gadżetów "Tajemniczy ogród" Frances Hodgson Burnett będzie odkryciem świata, jakiego już nie ma. Przed jego oczami ukaże się obraz angielskiej prowincji końca XIX wieku. Problemy poruszone w powieści są jednak wciąż aktualne. Mary i Colin to dzieciaki z bogatych domów, którym od zawsze brakowało miłości i zainteresowania rodziców. Ogród, do którego znaleźli wejście, okazał się furtką do odkrywania świata. Colina wszyscy uważali za nieuleczalnie chorego, jednak pojawienie się Mary zdziałało cuda. Książkę Burnett bardzo dobrze się czyta, akcja toczy się wartko, a tajemniczy ogród ma w sobie prawdziwą magię. Warto ją polecić młodym czytelnikom.

To chyba moja ulubiona książka z dzieciństwa! :) Jestem zakochana w magii tajemniczego ogrodu odkąd pamiętam. Do tej pory regularnie przy okazji wizyt w bibliotece wypożyczam i pochłaniam w całości, zanurzając się w ten piękny świat. W końcu mam ją tylko dla siebie i zajmuje honorowe miejsce na mojej półce mola książkowego. Nie wiem czy nadal obowiązuje w kanonie lektur szkolnych, ale jeśli nie to myślę, że każdy rodzic powinien przeczytać go swojemu dziecku. Nigdy chyba nie wyjdę z zachwytu nad światem tajemniczego ogrodu. Klimat tam jest niepowtarzalny i nietrudno zapomnieć o bożym świecie dookoła gdy już się zanurkuje w te magiczne wersy. Może kiedyś mi się uda i będę czytać tę lekturę w swoim własnym "Tajemniczym Ogrodzie". :)

Jedna z moich ukochanych książek z dzieciństwa. Wracałem do niej wielokrotnie. Teraz czyta ją moja córka. Są momenty, kiedy muszę jej wyjaśniać różne sprawy. Nie do końca rozumie realia przedstawione w powieści. Ale mimo tych trudności fabuła bardzo jej się spodobała. Chyba najbardziej poruszyła ją historia Colina. Lubi też opisy przyrody. Ja sam chętnie wróciłem do lektury sprzed lat. Myślę, że Tajemniczy ogród to wartościowa książka, o której rodzice mogą podyskutować z dziećmi. Ma w sobie dużo pozytywnych wartości, ale nie epatuje nachalnym dydaktyzmem. Z pewnością jeszcze do niej wrócimy.

Książka mojego dzieciństwa! Zauroczony filmem Agnieszki Holland, sięgnąłem po książkę Francis Hodgson Burnett "Tajemniczy ogród" i nie zawiodłem się. Malownicze krajobrazy angielskie, wrzosowiska i góry. Ogród najpierw martwy, potem budzący się do życia. Dwór Archibalda Cravena, dziwaka i samotnika. Te wszystkie miejsca zapisują się w pamięci i trudno o nich zapomnieć. Chociaż historia głównej bohaterki zaczyna się tak smutno, że łzy pojawiły się w oczach, to jej dalsze losy pozytywnie mnie zaskoczyły. Nie mogłem oderwać się od książki ani wtedy, gdy czytałem ją po raz pierwszy, ani teraz, gdy w moje ręce wpadło wydanie z Grega. Miłej lektury!

Przepiękna i pouczająca opowieść o przyjaźni i marzeniach, które każdy w sobie posiada, lecz nie każdy za nimi podąża. Dobrze wspominam tę pozycję z dzieciństwa i z całego serca polecam wszystkim, również dorosłym. Historia o bajkowym charakterze z pewnością umili długie zimowe wieczory! Książka pozwala puścić wodze fantazji i przypomnieć sobie moc dziecięcej wyobraźni. Warto powrócić po latach do magicznego świata głównej bohaterki „Tajemniczego Ogrodu” - Merry, bez względu na wiek. Dodatkowo opracowania Grega są na wysokim poziomie - przypisy wnoszą dużo cennych informacji podczas czytania i ułatwiają uczniom przyswojenie lektury.

Ta powieść to prawdziwy klasyk. Pamiętam, że pierwszy raz sięgnęłam po tę książkę bardzo dawno temu, jeszcze jako mała dziewczynka. Czytałam ją wtedy z wielkim zaciekawieniem, ale nie do końca rozumiałam wtedy pewne kwestie. Teraz po wielu latach zdecydowałam się wrócić do tej tektury i muszę powiedzieć, że ponownie zrobiła ona na mnie ogromne wrażenie. Ta książka jest nie tylko ciekawa, wciągająca, ale jest przede wszystkim bardzo pięknie napisana. Wiele razy wzruszałam się podczas lektury, współodczuwałam razem z główną bohaterką. Jeśli chcecie sięgnąć po bestseller, to dajcie szansę tej powieści.

Gdy moja córka oznajmiła mi, że będą przerabiać w szkole książkę "Tajemniczy ogród", udaliśmy się do księgarni, gdzie miła Pani poleciłam nam wydanie wraz z profesjonalnym opracowaniem lektury. Stwierdziłem, że taka forma książki zdecydowanie pomoże mojemu dziecku, lepiej zrozumieć fabułę książki. Nie pomyliłem się. Po zakończonym czytaniu lektury, córka porównywała swoje spisane własne spostrzeżenia, z tymi zawartymi w książce. Całość fachowo zredagowana i przystosowana dla uczniów. Ja sam z nostalgią ziębiłem się w książce, zachwycając się jak zawsze przepiękną fabułą, zawartą na kartach powieści.

"Tajemniczy ogród" to książka, którą właśnie teraz przeczytałam po raz pierwszy. Jestem już dawno osobą dorosłą, ale do tej pory nie miałam jeszcze okazji przeczytać tej lektury, choć wiele o niej słyszałam. Ta powieść wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do samego końca. Czytało mi się ją dość przyjemnie i szybko, chociaż brakowało tam nagłych zwrotów akcji, które nadawałyby całości odpowiedniego charakteru. Bohaterowie zostali wykreowani tutaj bardzo dokładnie, z dbałością niemal o każdy szczegół. Jeśli szukacie książki z dzieciństwa, przy której się wzruszycie, to jest to właśnie lektura dla Was.

„Tajemniczy ogród” to ulubiona lektura mojego dzieciństwa. Pamiętam, jak czytałam ją pod stołem w czasie obiadu czy kolacji, bo nie mogłam się oderwać. Moja mama była zadowolona, że podzielam jej zachwyt ;) Dzięki „Tajemniczemu ogrodowi” zaczęła się moja miłość do książek, a poza tym – spojrzałam trochę inaczej na naturę i zaczęłam szukać tajemniczych znaków w moim własnym ogrodzie. Łatwo można się utożsamić z główną bohaterką, Mary, szczególnie jeśli doświadcza się jakiejś formy samotności w dzieciństwie. Mimo że na początku nieszczególnie ją lubimy, potem zyskuje naszą sympatię. Na pewno nie jest banalna!

Jako nauczyciel języka polskiego z długoletnim stażem, często otrzymuję od rodziców pytania, odnośnie do przerabianych przeze mnie i klasę lektur. Polecam im często książki wraz z opracowaniami. Tak samo było w przypadku "Tajemniczego Ogrodu". Osobiście uważam, że taka forma lektury, pozwoli młodzieży łatwiej zrozumieć fabułę i porównać swoje własne spostrzeżenia, z tymi zawartymi na kartach książki. Całość doskonale zredagowana i odpowiednio przystosowana do potrzeb ucznia. Oczywiście samo opracowanie, nie zastąpi samodzielnej i wnikliwej analizy omawianej lektury, ale zdecydowanie w tym może pomóc.

"Tajemniczy ogród" Frances Hodgson Burnett

W XIX-wiecznych Indiach zaczyna się panoszyć epidemia cholery. To właśnie wtedy kapryśna Mary Lennox zostaje sierotą. Krnąbrna dziewczynka przymusowo zostaje przetransportowana do ogromnego domu swojego wuja w Yorkshire. Z biegiem czasu do Mary docierają pogłoski o tajemniczym ogrodzie, nocami słyszy płacz dochodzący z głębi domostwa, a sama przechodzi pewną przemianę...

"Tajemniczy ogród" to klasyk literatury dziecięcej, który idealnie nadaje się do czytania przez dzieci w wieku już od 8-9 lat. To jakie wartości niesie za sobą ta powieść zasługuje na to, by zagościła ona w pokoju każdego dziecka, a przede wszystkim rodzica.

Jest to opowieść o dorastaniu, dojrzewaniu, sile przyjaźni ponad podziałami oraz chęci współpracy i pomocy osobie słabszej. Jednak w głównej mierze jest to trafiająca w punkt powieść o samotności, z którą są zmuszeni radzić sobie bohaterowie (nie tylko dzieci, ale też dorośli). Burnett poruszyła również problem braku miłości, akceptacji i wsparcia w rodzinie.

Autorka w pewnym sensie pokazała też, czym jest pamięć, jej kultywowanie i podtrzymywanie oraz, że jest to coś naprawdę ważnego.

W "Tajemniczym ogrodzie" mamy do czynienia z motywem powielanym w większości klasyków literatury - bohaterami dynamicznymi przechodzącymi przemianę na kartach powieści.

Frances Hodgson Burnett w książce przekazała odbiorcy podstawowe wartości moralne wplatając je w historię tak, że mimo, że nic nie jest podane na tacy, to młodszy czytelnik bez najmniejszego problemu odkryje płynące z tej historii prawdy i ideały mając świadomość tego, że na niektórych z nich nie można się wzorować. A jeżeli już to należy bardzo przemyśleć daną rzecz przed podjęciem właściwej decyzji.

Chociaż, że fragmenty książki były przeraźliwie infantylne to wyjątkowo spodobał mi się styl, w jakim został napisany "Tajemniczy ogród" - jest ON na swój sposób prosty, delikatny, a wręcz subtelny.

Autorce bardzo udało się wprowadzić momentami chwile niepokoju. F.H. Burnett sprawiła, że czytelnik z niecierpliwością oczekuje na rozwój wydarzeń, żeby jak najszybciej poznać zakończenie.

Polecam.

⭐8/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu MG ❤

Kto z nas nie zna wspaniałej powieści Tajemniczy ogród autorstwa Frances Hodgson Burnetta? Osobiście nie znam takiej osoby. Nawet jeśli znajdzie się ktoś, kto nie czytał tej historii, to i tak ją zna. Podobnie jest z Alicją w Krainie Czarów. Tajemniczy ogród to jedna z moich ulubionych powieści z dzieciństwa i ;at szkolnych. Uwielbiałam do niej wracać w wolnych chwilach. Zachwycać się wspaniałością ogrodu, odkrywać razem z Mary wszelkie tajemnice i historię jej rodziny. Doskonale pamiętam wszystkie najważniejsze dialogi i sceny. Kiedy byłam młodsza, bardzo drażniła mnie postać Colina. Z biegiem lat zdecydowanie inaczej postrzegam wszystkich bohaterów, ich zachowania i przemiany, jakie w nich zachodzą. Dziś jednak pragnę Wam przedstawić skrócą wersję tej wspaniałej książki. Wydanie specjalne - dziecięce.

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, kiedy wzięłam książeczkę do ręki, to wspaniałe, pełne kolorów i ciepła ilustracje. Zwracam dużą uwagę na obrazki, dobierając książeczki do biblioteczki mojej pociechy. Pamiętam, że jako mała dziewczynka oprócz czytania, uwielbiałam oglądać ilustracje i wymyślać do nich własne historie.

Zastanawiałam się, jak można w tak cieniutkiej książeczce streścić to arcydzieło. Byłam do tego raczej sceptycznie nastawiona i muszę przyznać, że ta książeczka mnie zaskoczyła. Oczywiście w pozytywnym znaczeniu! Przytoczone zostały wszystkie najważniejsze informacje. Nawet nie znając oryginału można świetnie odnaleźć się w tej krótkiej treści i zachwycać się tajemnicą ogrodu.

Pierwszy raz spotkałam się z książką, w której zastosowano tak ciekawą i kreatywną zabawę czcionką. Najważniejsze zdania lub te, na które warto zwrócić uwagę, napisane są dużo większymi literkami.. Zdania często są przekrzywione lub zgrabnie powyginane. Uważam, że jest to ciekawy i trafiony zabieg. Bądźmy szczerzy. Wiele dzieci nudzi się czytając prosty tekst. Linijka do linijki. W ten sposób choć na chwilę odrywa się je od schematu. Dzieci dostają coś nowego. Prosty zabieg, a cieszy! Nie mogę jeszcze z Wami podzielić się opinią mojej córki, ponieważ ma dopiero siedem miesięcy. Wiem jednak, że jeszcze nie raz wspólnie wrócimy do tej lektury, która będzie świetnym wprowadzeniem do prawdziwego Tajemniczego ogrodu. Mam nadzieję, że za jakiś czas będzie jej się podobało tak, jak dzisiaj. Lena obejrzała książeczkę z każdej strony, spróbowała okładkę, wodziła rączką po obrazkach, a kiedy przeczytałam jej zdanie wypowiedziane przez Colina: ja umieram - zaczęła się histerycznie śmiać!

Podsumowując, serdecznie polecam książeczkę wszystkim dzieciom, które znają już literki i lubią już troszkę poczytać. Tekstu nie jest ani za mało, ani za dużo. Piękne ilustracje i zgrabny tekst przyciągają uwagę i pozwalają dziecku skupić się na książeczce. Wiem, że po publikacje klasycznych opowieści, które ukazały się nakładem wydawnictwa Olesiejuk sięgniemy jeszcze wiele razy! Zbliża się dzień dziecka - myślę, że tego typu książeczki mogą być ciekawym prezentem dla naszych pociech.

Serdecznie polecam!

[Adres usunięty]

Powieść "Tajemniczy ogród" jest zapewne znana większości z was z lat szkolnych. Kolejna niepotrzebna, męcząca, nudna lektura? Dla mnie nigdy taką nie była i z ogromną chęcią wróciłam do świata Mary Lennox oraz jej przyjaciela Colina. Na nowo poznałam wspaniale wykreowany przez autorkę tajemniczy ogród pełen ptaków i cudownych, niespotykanych roślin. Przeniosłam się do niego i obserwowałam piękną naturę wraz z głównymi bohaterami.

Młoda Mary Lennox jest zmuszona przenieść się do starej posiadłości wuja Archibalda Cravena, ponieważ jej rodzice umierają podczas epidemii. Pomimo chorowitości dziewczynki, zostaje przeniesiona na wrzosowiska wuja i od tamtej pory mieszka wraz z nim. Wszystko byłoby normalnie i na porządku dziennym, gdyby nie fakt, że wuj wcale w tym domu nie mieszka. Mary nie widuje go, a w jego posiadłości jest traktowana ozięble. Pokojówki nie mają obowiązku opiekować się nią, za zadanie mają zaspokajać jedynie jej podstawowe potrzeby.

Bohaterka ma problem z nawiązaniem kontaktu z kimkolwiek, ponieważ czuje, że powinna być traktowana po królewsku jak w poprzednim domu. Poznaje jednak pokojówkę Martę, z którą udaje jej się nawiązać kontakt i wraz z nią zaczyna poznawać świat wokół. Następnie poznaje ogrodnika Bena, który pomimo swojej małomówności potrafi znaleźć wspólny świat z Mary. Młoda dziewczynka zaczyna słyszeć płacz w posiadłości wuja i za wszelką cenę usiłuje dowiedzieć się kto za tym stoi i kto jeszcze mieszka w owym domu. Jej przygoda rozpoczyna się wraz ze znalezieniem pięknego, tajemniczego i magicznego ogrodu nieopodal wrzosowiska.

"Tylko czasami odczuwa się jakby się miało żyć zawsze."

Często poprzez pryzmat obowiązkowej lektury można się zniechęcić do wielu niezapomnianych i wspaniałych dzieł. W "Tajemniczym ogrodzie" czytelnik odnajduje wiele wzruszających momentów, radosnych chwil oraz może obserwować przemianę młodych ludzi w osoby dorastające i poznające otaczający ich świat. Bohaterowie są bardzo realni i świetnie wykreowani, mają określone charaktery oraz osobowość.

Pomimo, że powieść nie należy do najdłuższych, to czyta się ją wspaniale. Ma w sobie iskierkę magii, która dodaje całej lekturze uroku i pozwala się w nią jeszcze bardziej zagłębić. Cudownie wspominam tą pozycję ze szkoły i z ogromną chęcią powróciłam do owego ogrodu ponownie.

Blog: [Adres usunięty]

Tajemniczy ogród to jedna z tych książek, która kojarzy mi się z dzieciństwem. Historia opowiada o przygodach trójki dzieci. Równie ważnym bohaterem jest tytułowy tajemniczy ogród. Jest to miejsce niezwykłe, gdzie spełniają się najskrytsze marzenia, nawet te pozornie nierealne do spełnienia. Cała książka jest na wskroś przesiąknięta magiczną. atmosferą Tajemniczy ogród po raz pierwszy czytałem jako mały chłopiec. Wtedy powieść umilała mi pobyt w szpitalu. Po latach wróciłem do niej z przyjemnością. Nic nie straciła ze swojego wyjątkowego uroku. Moje dzieci również są nią zachwycone, chociaż nie do końca rozumieją XIX-wieczne realia życia.

Lektura opowiada historię niespełna dziesięcioletniej Mary Lennox. Dziewczynka jest rozpieszczona i samolubna. Wszystko za sprawą braku zainteresowania ze strony rodziców i spełniania wszystkich jej zachcianek przez służbę. Epidemia cholery sprawia jednak, że traci obojga rodziców i trafia do Anglii, do domu wuja, którego dotąd nie znała. Człowiek ten jest jednak nieżyczliwy, chodzi smutny i zamyślony. Po części jest to związane ze śmiercią jego ukochanej żony a po części ze złym stanem zdrowia jedynego syna. Colin jest kuzynem Mary i z powodu długotrwałej choroby nie wstaje z łóżka zachowując się przy tym dość kapryśnie. Pewnego razu dziewczynka bawiąc się w ogrodzie, za żywopłotem znajduje tajemniczy ogród. Ogród jest zaniedbany i zarośnięty ale widać, że lata temu był niezwykle pięknym miejscem. Dziewczynka jest swym znaleziskiem tak uszczęśliwiona, że w tajemnicy spędza tam każdą wolną chwilę. To magiczne miejsce zmienia życie samolubnej i krnąbrnej dotąd dziewczyny, uczy jej pracowitości, cierpliwości, szacunku do innych. Pozwala przy tym doświadczyć jak wiele można osiągnąć dając coś od siebie, poświęcając się dla czegoś i dla kogoś...

Tajemniczy ogród zmienił życie nie tylko Mary ale też wszystkich wokół. Z chwilą gdy dziewczynka ożywiła to niezwykłe miejsce tchnęła życie również w serca wuja i Colina, którzy na powrót stali się szczęśliwi. Bohaterowie ulegli wielkiej przemianie a sama Mary zdobyła przyjaciół i rodzinę, której tak naprawdę nigdy nie miała.

Wydanie jest solidne i estetyczne, szyte nićmi. Wzbogacone zostało o piękne i barwne ilustracje autorstwa Zuzanny Orlińskiej. Dzięki nim przygoda z tą wyjątkową lekturą jest niezwykłym doświadczeniem nawet gdy powracamy do niej po latach czytając z sentymentu swoim dzieciom. Zdecydowanie publikacja ta wzbogaci grono wyjątkowych perełek mojej domowej biblioteczki, książek które zrobiły na mnie największe wrażenie, których nigdy nie zapomnę i do których chętnie wracam po latach. Gorąco polecam.