Święto ognia. Wydanie filmowe

Jedna z najbardziej poruszających powieści Małeckiego, opowiadająca historię trzech bohaterów – Niny, jej siostry oraz ojca. Nina to dziewczyna z porażeniem mózgowym, przez co jej świat wygląda zupełnie inaczej niż otaczająca ją rzeczywistość. To opowieść o akceptacji, miłości rodzinnej i różnych sposobach postrzegania świata. Autor z ogromną empatią wchodzi w umysły bohaterów, tworząc niezwykle wzruszającą i subtelną narrację.

Jedna z najbardziej poruszających powieści Małeckiego, opowiadająca historię trzech bohaterów – Niny, jej siostry oraz ojca. Nina to dziewczyna z porażeniem mózgowym, przez co jej świat wygląda zupełnie inaczej niż otaczająca ją rzeczywistość. To opowieść o akceptacji, miłości rodzinnej i różnych sposobach postrzegania świata. Autor z ogromną empatią wchodzi w umysły bohaterów, tworząc niezwykle wzruszającą i subtelną narrację.

To jedna z TYCH książek. Autor(ka) w mniej lub bardziej dosadny sposób opisuje pewne aspekty życia, które faktycznie mogą się przydarzyć - mi, Tobie. I chociaż wiesz "z czym się je" problemy współczesnego świata, może nawet jesteś jako tako zahartowany, to prawdopodobnie bez łez się nie obędzie.

Ujęcie życiowego bagna (które niewiele ma wspólnego z sielsko-anielskim gniazdkiem Shreka, choć i tam nie brakuje chwil ze słońcem) z trzech diametralnie różnych perspektyw - na duży plus! Ten sam świat, oglądany oczami osoby chorej, zaburzonej - wreszcie zwyczajnie wypalonej - można namalować przy użyciu całej palety barw, która nie musi ograniczać się wyłącznie do brudnych odcieni szarości i czerni.

Odrobinę słodka (choć nie przesłodzona), zdecydowanie gorzka historia do pochłonięcia "na raz", która wcale tak prędko Was nie opuści.

Są autorzy, którzy potrafią czarować za pomocą pióra. Jednym z takich mistrzów jest dla mnie Jakub Małecki. Potrafi dotknąć najgłębszych zakamarków mojej duszy, przenieść mnie do innego świata. Tak było i tym razem.

Nastka ma porażenie mózgowe, znaczy się poroże. Obserwuje świat przez okno i marzy o tym, żeby móc pójść do sklepu na własnych nogach. Jej starsza siostra, Łucja, szuka zapomnienia w balecie. Ich ojciec gdzieś wymyka się nocami, gdy młodsza z córek zasypia.

Ta powieść jest niewielka objętościowo, jednak niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny. Nie spędziłam z bohaterami zbyt wiele czasu, ale mam poczucie, że znam ich całe życie. Anastazja oczarowała mnie swoim podejściem do życia. Tym, jak cieszyła się z najmniejszej rzeczy, jak patrzyła na to, co ją otacza, i co tam widziała. Zwracała uwagę na rzeczy, których my, pędząc, nie widzimy. Podziwiałam zawziętość Łucji, a jednocześnie martwiłam się o nią. Byłam też pełna podziwu dla ich ojca, który starał się dbać o córki, jak mógł.

Między tym wszystkim były niewypowiedziane przez lata słowa. Próba zaklinania rzeczywistości, stworzenia świata, który nie istnieje, by łatwiej było przeżyć to co trudne. Nie brakuje tu cierpienia, ale jest też radość i sporo nadziei, walki ze swoimi ograniczeniami.

Pochłonęłam tę książkę jednym tchem i na długo pozostanie w moim sercu. Cieszę się, że zostałam zaproszona do niewielkiego świata tej rodziny, że mogłam przekonać się, z czym mierzą się jej członkowie.

ŚWIĘTO OGNIA to fenomenalna, słodko-gorzka opowieść budząca ogrom najróżniejszych emocji.

Powieść czyta się na jednym wydechu, choć z początku musiałam przyzwyczaić się do stylu w jakim opowiedziana jest historia. Bowiem Jakub Małecki przedstawił ją z perspektywy Nastki, dziewczyny z porażeniem mózgowym, ale również oddał głos siostrze oraz ojcu. Dzięki temu miałam możliwość zagłębić się i poznania ich ścieżki życiowe.

Książka zachwyca, bo opowiada nie tylko o codziennym życiu osoby niepełnosprawnej, ale rozprawia o uczuciach, tajemnicach i wielkich ambicjach. To powieść o oddaniu, miłości oraz śmierci.