Duma i uprzedzenie. Wydanie filmowe

Książka jest przecudowna. Ukazuje kształtujące się relacje, związki partnerskie czy przyjaźnie. Pokazuje, że miłość jest silniejsza od wszystkiego.

Wspaniała książka, czytałam z zapartym tchem i czekałam na rozwój dalszych wydarzeń. Klasyk literatury, który polecam absolutnie kazdemu. Jeśli już ją przeczytasz, pragnę polecić również sześcioodcinkowy serial z Colinem Firthem i Jennifer Ehle. Idealnie odwzorowana książka i dobrana obsada.

Klasyka sama w sobie -po kilku ekranizacja trzeba bylo siegnac po klasyke i oplacalo sie !Romans wielobarwne wátki,przyjemnosc czytania -ironicznie, z humorem ,pisana ze stylem i czytane z latwosci - zajmuje gorna polke w moim zbiorze

Pan Bingley najmuje posiadłość Nederfield rozpoczyna się ciąg zdarzeń tak zawiłych że czasem ciężko skończyć czytanie tylko na jednym rozdziale. Mamy tu zakochanych i nieprzyjemnego Pana Wyniosłego, głupiutkie siostry i wścibską ciotkę, oraz służalczego pastora. Jest również regiment wojska i cała gwardia przyjaciół gotowych nieść pomoc w każdej chwili. Wszyscy bohaterowie ze wszystkimi swoimi wadami oraz dialogi utrzymane w nieco dickensowskim klimacie stanowią przepiękny obraz czasów w których przyszło żyć autorce

Od kiedy pierwszy raz ujrzałam ta książkę, mym przemożnym pragnieniem było ją przeczytać. Niemało jest pochlebnych recenzji dotyczących powieści. Muszę wręcz przyznać, iż nie było dane mi ujrzeć, ani tym bardziej przeczytać negatywnej. To zdecydowanie wystarczyło, bym się nią zainteresowała.

Już sam fakt, że autorka żyła w czasach, które z takim upodobaniem opisywała, pozwolił mi wciągnąć się w swój wymiar bez większych problemów. Moja wyobraźnia podczas śledzenia historii rodziny Bennetów, działała na jak najwyższych obrotach. Podobnie było z moimi odczuciami co do bohaterów powieści. Jedne (patrz Pani Bennet) sprawiały, iż czułam poirytowanie, drugie (patrz Pan Bennet) rozbawienie. Ta różnorodność dowodzi temu, iż autorka niesamowicie potrafi oddać charakter danej postaci.

Uważam, że "Duma i uprzedzenie" to książka dość łatwa w odbiorze. Sam tytuł idealnie oddaje to, jaki temat, jaki aspekt ludzkiej natury ma zamiar opisywać Jane Austen. Każdy z nas ma coś z próżności, awersji, czy zarozumiałości. Austen ilustruje to w sposób niezwykle komiczny, ale i skłaniający do przemyśleń. Tak było w moim przypadku. Powieść czytałam z wielką przyjemnością i rozluźnieniem.

Polecam, z pewnością czas jaki przeznaczycie na tę pozycję, nie będzie straconym.

„Świat cierpi na brak mężczyzn, szczególnie tych, którzy są cokolwiek warci.”

Bardzo długo zajęło mi przeczytanie tej książki. Nie tylko to, że została wydana w XIC wieku, a ja się urodziłam ponad dwa stulecia później, ale też zabrało mi tydzień na przeczytanie jej, zanalizowanie, przemyślenie. Ktoś powie długi, ktoś inny krótko. Tyle czasu potrzebowałam. Chciałam się też dowiedzieć o co większości kobiet chodzi, gdy wspominają i wzdychają do Pana Darcy.

Tak więc przeczytałam i ja. Zgodnie z moimi odczuciami, niestety, nadal nie pojmuję do końca jej fenomenu.

Nie ukrywajmy. Książka nie została napisana łatwym językiem. Trzeba się dobrze wczytać. Dla mnie to nie jest powieść na jeden wieczór, dla przyjemności. W sumie jest to książka z przesłaniem. Jest to wyczuwalne między wierszami.

Więcej na: [Adres usunięty]

„Jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony.”

„Dumę i uprzedzenie” cenię nie tylko za fantastyczne kreacje postaci, ale także za rewelacyjny ironiczny dowcip. Trudno nie uśmiechać się do fenomenalnie oddanych dialogów, spostrzeżeń małżonków, kontekstu sytuacyjnego. W tej powieści bohaterowie są mi bardzo bliscy, matka próbująca za wszelką cenę wydać za mąż pięć córek, ojciec żyjący w sfeminizowanej rodzinie, inny mąż zmęczony głupotą i gadulstwem żony. Jakże fantastycznie Jane Austen rozłożyła wady i zalety, wymieszała gorzkie i słodkie nuty, okryła w angielskie konwenanse, realia społeczne przełomu osiemnastego i dziewiętnastego wieku. 

Natychmiast nawiązuje się nić porozumienia z bohaterami, wzruszają i bawią, a także nakłaniają do refleksji i przemyśleń. Spoiwem są gorące uczucia, skrywane pod młodzieńczą dumą i nierozważnym uprzedzeniem, miłość intensywnie przebijająca się na powierzchnię prawdy i szczerości. Jak wiele zależy od pierwszego wrażenia, czy słuchamy podszeptów intuicji, czy raczej opieramy się im w imię tego, co nas uczono, na co uczulano, czym karmiono duszę. Bezpośrednia i ujmująca dwudziestoletnia Lizzy oraz przystojny i wyniosły dwudziestoośmioletni Fitzwiliam zdecydowanie mają się ku sobie, jednak wpadają w pułapkę własnych wad i pochopnego osądzania innych. Czy uda im się przełamać słabości i dotrzeć do siebie nawzajem? Bookendorfina

W domowej biblioteczce każdego zaangażowana fana czytelnictwa powinny znaleźć się klasyki, które kształtowały pokolenia. Nawet jeśli z danym gatunkiem nam nie po drodze i zazwyczaj nie sięgamy po podobne historie to są książki, które po prostu trzeba przeczytać. "Duma i uprzedzenie" bez wątpienia należy do kategorii tych wyjątkowych i jedynych w swoim rodzaju a najnowsze wydanie w przepięknej szacie graficznej tylko dodatkowo kusi, by odświeżyć sobie lekturę.

Do historii Jane Austen robiłam trzy próby, które na początku okazały się klęską. Dużo lepiej odnajdywałam się w stylu sióstr Brontë oraz ich spojrzeniu na świat a Austen wydawała mi się zbyt melancholijna, zbyt mocno nastawiona na relację damsko męskie, które wypaczały postrzeganie rzeczywistości. Tak, na początku naprawdę trudno było mi zrozumieć wizję autorki. Jednak po czasie zdecydowałam się na kolejne podejście i wtedy - przepadłam. Zupełnie odmieniło się moje podejście do stylu autorki a losy bohaterów ręcz chwyciły mnie za serce co ostatecznie poskutkowało czytaniem przeze mnie "Dumy i uprzedzenia" przynajmniej raz w roku a niektóre fragmenty znam na pamięć.

To opowieść o wielkiej miłości wystawionej na próbę. Historia dwóch skrajnie różnych charakterów, które przez cały czas się oszukiwały. To także nawiązanie do krótkowzroczności, potrzeby widzenia jedynie ludzkiej krzywdy oraz brak własnej indywidualnej drogi. Mówimy bowiem nie tylko o parze głównych bohaterów, którzy bawili się w pościg między kotkiem a myszką, ale i o otaczających ich ludziach, którzy zbyt mocno mącili. Gdyby pozostawić sprawy samemu sobie i dać Elizabeth Bennet oraz panu Darce'mu szansę na nawiązanie konkretnej relacji, udałoby się uniknąć wielu nieprzyjemności. Z drugiej strony nie byłoby całego tego dramatu i tak ponadczasowej fabuły, więc nie ma co narzekać, tylko przyjąć twórczość Jane Austen jako coś absolutnie emocjonalnego i wyjątkowego.

Nie trzeba przedstawiać fabuły, bo każdy zna jej zarys a by poznać przesłanie oraz piękno tej opowieści koniecznie należy zmierzyć się z nią samemu. Piękna szata graficzna oraz wyjątkowa oprawa od wydawnictwa MG zaostrzają jedynie zmysły i potęgują odbiór a towarzyszące mi podczas czytania uczucia były równie intensywne co za pierwszym razem. Przenosimy się na angielską prowincję XIX wieku, więc otulamy się wyjątkowym klimatem niczym ciepłym kocykiem i zatapiamy w poruszanych wartościach, które mają swój silny wydźwięk po dziś dzień jako ważne, ponadczasowe oraz pozwalające wyciągnąć odpowiednie wnioski.

"Duma i uprzedzenie" nie bez powodu kształtuje pokolenia. To opowieść o sile miłości, o walce z przeciwnościami oraz o stawianiu pierwszych kroków na drodze indywidualności. Miejscami zabawna, kiedy indziej szczera i dosadna, zawsze chwytająca za serce, ponieważ mówiąca o dwójce zagubionych bohaterów. Jane Austen to wielka pisarka, której echo wyjątkowości nie cichnie po dziś dzień a my z dumą sięgamy po jej dzieła, których znaczenia doszukujemy się w otaczającej nas rzeczywistości.

Powrót po latach do doskonałej lektury. W takim przypadku zawsze jestem ciekawa, jak po x lat odbiorę daną książkę. Nie inaczej było w przypadku Dumy i uprzedzenia.

Powieść Jane Austen nic nie straciła w moich oczach. To ponadczasowa powieść o życiu, o ludziach, ich marzeniach, czynach. To książka, która niezależnie do tego kto i kiedy ją czyta, podbija serca. Autorka i jej bohaterowie ponownie mnie zachwycili.

Akcja rozgrywa się na angielskiej prowincji na przełomie XVIII i XIX wieku. Niezbyt zamożni, żeby nie rzec ubodzy, ot taka zubożała szlachta, państwo Bennetowie mają nie lada (jak na tamte czasy) kłopot. Mają pięć córek. Niby nic takiego. Jednak w tamtych czasach córki oznaczały konieczność wydania ich w odpowiednim momencie za mąż. To nastręczało konieczność przyszykowania posagu, a Bennetowie, jak napisałam, są zubożałą hmmm pseudo arystokracją. Majątku na posagi brak, To jedno. Drugi problem, równie ważny, to brak odpowiedniego kandydata na męża. Akcja toczy się na angielskiej prowincji. Liczba młodych mężczyzn w promieniu kilkunastu kilometrów jest ograniczona. A czas goni. Bo co ludzie powiedzą, gdy córki w odpowiednim czasie nie wyjdą za mąż?!

To tylko początek, zalążek fascynującej na równi zadziwiającej, jak i rozśmieszającej książki. Pozostałej fabuły nie będę wam streszczać żeby nie psuć elementu zaskoczenia. Napiszę tylko, iż w książce dzieje się oj dzieje. Niektórzy sądzą, że powieść sprzed ponad 150 lat, angielska prowincja, to nudy nad nudami. Nic bardziej mylnego. To cudowna, skrząca się niesamowitymi pomysłami, inteligentnymi dialogami, zaskakującymi zwrotami akcji powieść, którą czyta się z wielką przyjemnością.

Książka bawiła ponad 150 lat temu, bawi i to niezmiernie nadal. Czapki z głów dla autorki za taką książkę.

Jane Austen była zręcznym obserwatorem, miała doskonałe i cięte pióra oraz niesamowite i bardzo inteligentne poczucie humoru.

Mistrzowsko nakreślone tło społeczno- obyczajowe, genialnie przedstawieni bohaterowie i te dialogi...

(...) – Ty zupełnie nie szanujesz moich biednych nerwów!

– Mylisz się, moja droga. Mam dla twoich nerwów najwyższy szacunek. To moi starzy przyjaciele. Co najmniej od dwudziestu lat słyszę, jak się nad nimi rozwodzisz. (...)

Nic tylko się uśmiechnąć :) Polecam. Mistrzowska powieść, genialne studium ludzkich charakterów, ponadczasowa literatura.

Autor: Jane Austen

Tytuł: Duma i uprzedzenie

Wydawnictwo: MG

Świetna historia, która pochłonęła mnie bez reszty.

Miałam z nią mały problem, a mianowicie chciałam szybszego rozwoju fabuły. Nie mogłam się doczekać tego, kiedy w kocu będzie się działo to, na co czekałam. Mimo oczekiwania bawiłam się przy niej przednio.

Czytało mi się ją przyjemnie. Pojawiły się momenty, gdzie były długie opisy, ale nie przeszkadzały one w świetnej zabawie.

Wzbudziła ona we mnie mnóstwo uczuć. W pewnych momentach bohaterowie działali mi na nerwy. Musiałam się przyzwyczaić, ponieważ takie mieli charaktery.

Jak najbardziej będę chciała do niej podejść jeszcze raz.

Ocena 4/5

[Adres usunięty]

Opowieść o codziennym życiu angielskiego ziemiaństwa na przełomie XVIII i XIX wieku. Niezbyt zamożni państwo Bennetowie mają nie lata kłopot – nadeszła pora, by wydać za mąż ich pięć dorosłych córek. Sęk w tym, że nie łatwo jest znaleźć na prowincji odpowiedniego kandydata. Pojawia się jednak iskierka nadziei, bo oto do położonej w sąsiedztwie posiadłości Netherfield Park wprowadza się młody i bogaty kawaler. Wiadomość ta elektryzuje panią Bennet, okazja do nawiązania stosunków towarzyskich nadarza się niebawem podczas publicznego balu, na który nowy sąsiad przybywa w towarzystwie dwóch sióstr, szwagra oraz swego przyjaciela, jeszcze bardziej majętnego kawalera.

***

„Dumę i uprzedzenie” miałam okazję poznać po raz pierwszy w technikum. Choć nie czytałam wówczas zbyt wiele literatury klasycznej, to jednak historia Elżbiety i pana Darcy jest jednym z moich ulubionych romansów. Mam ogromny sentyment do tej historii i byłam ogromnie ciekawa, jak odbiorę ją po kilku latach. Mimo iż czytałam ją przez kilka dni, żałowałam, gdy dotarłam do końca. Z pewnością nie jest to książka, którą czyta się szybko. Wymaga delikatnego skupienia, a jej odpowiednie dawkowanie sprawia, że czytelnik daje się jej pochłonąć całkowicie.

Bohaterowie tej historii to mieszanka różnorodnych charakterów. Mamy tu do czynienia z dumnym dżentelmenem – panem Darcy, błyskotliwą Elżbietą, pełną dobroci i dziecinnej naiwności Jane, roztrzepaną i głupiutką Lidią, czy też panią Bennet – osobę o bardzo zmiennym humorze. Moje serce skradła Elżbieta i Darcy. Żałowałam, że w całej powieści nie było więcej scen z ich udziałem.

Historia ta ma niesamowity klimat. Napisana jest pięknym, choć dość prostym językiem, dlatego jestem zdania, że „Duma i uprzedzenie” to idealna propozycja dla osób, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z literaturą klasyczną.

Jestem zachwycona nowym wydaniem „Dumy i uprzedzenia” od Wydawnictwa MG. Ogromnie się cieszę, że wydawnictwo to, postanowiło wydać pozostałe powieści autorki.

„Duma i uprzedzenie” to nie tylko piękny romans. To historia, która pokazuje, że nie warto oceniać ludzi przez pryzmat opinii innych ludzi i wątpliwych pogłosek.

Moja ocena: 9/10

Klasyk nad klasyki. Książka, która zachwyca czytelników od ponad dwustu lat. Jest ciągle wydawana na nowo i nadal kręcone są nowe ekranizacje. Kto nie zna historii Elizabeth Bennet i pana Darcy?

Jest to jedna z piękniejszych historii o miłości. Napisana błyskotliwie i z humorem. Jane Austen była świetną obserwatorką ludzkich charakterów i miała ogromny pisarski talent. Co tu dużo mówić, nowa seria od wydawnictwa MG zachwyca. Ich wydania klasyków naprawdę warto mieć w swojej domowej biblioteczce. Oprócz pięknej okładki, druk w książce jest dobrej wielkości. Ilość tekstu na stronie też jest dobra więc książkę naprawdę czyta się łatwo. Może mało kto zwraca na to uwagę, ale moim zdaniem to dość istotna kwestia. I w tym wydaniu można to znaleźć. Dzięki temu można cieszyć się czytaną historią, a w przypadku „Dumy i uprzedzenia” jest czym. Tą powieść polecam każdemu.

"Duma i uprzedzenie" Jane Austen

W sąsiedztwie państwa Bennetów pojawia się majętny kawaler. Z racji tego, że Bennetowie mają na wydaniu pięć córek i troszczą się o dobra nabyte, postanawiają ożenić jedną z nich właśnie z bogatym gospodarzem. Bieg wydarzeniom nadaje bal, na którym pojawia się wyniosły pan Darcy...

"Duma i uprzedzenie" - czy jest ktoś, kto nie słyszał nigdy o tym tytule? Z pewnością nie. Powieść Jane Austen wrosła się w popkulturę na całego. Na jej fundamentach powstają rozmaite produkcje, filmy, seriale, retellingi. Można śmiało rzec, że jest to sztandarowa powieść światowej literatury, bez której wszystko wyglądałoby inaczej.

Jane Austen perfekcyjnie odmalowuje słowem obraz angielskiej prowincji w XIX wieku. Zagłębia się w zwyczaje ziemiańskie, przeróżne tradycje i obyczaje, z namaszczeniem opisuje każdy element, wkładając tym samym w niego więcej niż tylko zwykłe, nic nieznaczące starania. Mamy niepowtarzalną okazję do zapoznania się z codziennością i nietuzinkowymi zachowaniami przedstawicieli tej licznej w minionej epoce klasy społecznej. Autorka stworzyła opowieść niesamowicie barwną i bezbłędnie wprowadzającą czytelnika w klimat tamtych lat! Podczas lektury odkrywamy, że podróż w czasie jest możliwa, a my przenosimy się do świata sukien, wystawnych przyjęć, zagmatwanych miłości i namiętności.

Pierwsze skrzypce w "Dumie i uprzedzeniu" gra, rzecz jasna, wątek romantyczny. Wydaje się on banalny, przewidywalny i wręcz stereotypowe, jednak ma w sobie to "coś", co sprawia, że chcemy dalej podążać ścieżkami wytyczonymi przez Austen, odkrywać kolejne karty, które doprowadzają nas do satysfakcjonującego finału.

Nie była to przeprawa łatwa. Autorka posługuje się pięknym, lecz zawiłym i kwiecistym językiem, nieułatwiającym lektury. Dużo uwagi poświęca też na konstrukcję portretów psychologicznych wykreowanych postaci; mają one ogromny udział w całokształcie.

Podsumowując, jest to klasyk, który z pewnością warto poznać, mimo że wielu czytelnikom może nie przypaść do gustu. Jednakże Jane Austen w "Dumie i uprzedzeniu" przemyca pomiędzy wierszami niezapomnianego wiktoriańskiego ducha, moc emocji i uniesień, które są elementami tego dzieła wszech czasów! A do tego dochodzi jeszcze galeria barwnych, zapadających w pamięć postaci.

⭐6/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu MG.

Rodzina Bennetów mieszka na prowincji i zazwyczaj nie mają żadnych poważniejszych zmartwień- zazwyczaj, bowiem starsze dziewczęta weszły w odpowiedni wiek do zamążpójścia. Niestety, jak to na wsi bywa, odpowiednich kandydatów brak; szczególnie że pani Bennet szuka kogoś z odpowiednio wyższych sfer. Prawdziwym szczęściem dla niej okazuje się przyjazd do pobliskiego domostwa pewnego młodego mężczyzny ze znacznym majątkiem. W jego osobie widzi szansę na wydanie za mąż najstarszej córki. Wraz z paniczem przybywają także jego dwie siostry oraz przyjaciel, jeszcze majętniejszy kawaler.

Nie ma nic bardziej ekscytującego dla pani Bennet niż nawiązywanie znajomości, bale i marzenia o rychłym zamążpójściu córek. A ma ich aż pięć, więc powodów do zadowolenia ma pod dostatkiem. Liczy, że może przystojny kompan nowego sąsiada zainteresuje się drugą z kolei spośród jej córek, Elżbietą. Jednak... pan Darcy od początku daje się poznać jako gbur, zaś swą wyniosłością mógłby obdarować wszystkich przybyłych, a i tak sporo zostałoby dla niego. Elżbieta Bennet znienawidziła go od pierwszego spojrzenia, a dokładniej- pierwszego, przykrego komentarza w swoim kierunku. I choć dziewczyna nie jest przewrażliwiona na swoim punkcie, to uważa, że pan Darcy jest okropnie niemiły, a przy tym porażająco dumny. Zbyt dumny i pełen uprzedzeń.

Czy pierwsze wrażenie zawsze jest nieomylne?

Kto nie zna jeszcze Dumy i uprzedzenia, ten naprawdę ma jeszcze sporo do nadrobienia w temacie klasyki literatury światowej. Powieść zekranizowano, tak więc nie widzę żadnych przeszkód, by poznać tę specyficzną love story rodem z przełomu XVIII i XIX wieku. Ale do rzeczy; możliwość sięgnięcia po nowe wydanie owej historii wprawiło mnie w euforię- filmu jeszcze nie zdążyłam obejrzeć, ale książkę poznałam parę lat temu. I opcja odświeżenia sobie tej opowieści podziałała na mnie jak wizja zamążpójścia córki na panią Bennet.

Lubię sięgać po klasykę, ponieważ tamte czasy tak bardzo różnią się od naszych. Nie powiem, że są lepsze- w końcu kobiety stanowiły raczej piękną ozdobę dla męża, a małżeństwa najczęściej aranżowali rodzice, pragnący połączyć majątki pary młodej. Wiadomo jednak, że literatura upiększa pewne wydarzenia, tak więc dostajemy piękny obrazek dawnych lat. Duma i uprzedzenie to jednak nie tylko love story inna niż wszystkie, lecz także uniwersalna prawda, która powinna nam przyświecać po dziś dzień.

Jak już wspomniałam, Elżbieta Bennet poczuła dość silną awersję do pana Darcy'ego, a to za sprawą kilku jego przykrych komentarzy, uderzających zarówno w jej osobę, jak i jej bliskich. Miała słuszność; co prawda zdawała sobie sprawę ze śmieszności własnej matki i braku ogłady młodszych sióstr, jednak jak można kogoś sądzić, nie znając go dobrze? Nie mając pojęcia o tych wszystkich szczegółach z życia, które składają się na większą całość? Zresztą, rzecz ma się bardzo podobnie w odwrotnym ułożeniu- to fakt, że Darcy od razu emanuje uprzedzeniami, nie poznając bliżej towarzystwa, jednak nasza bohaterka robi dokładnie to samo względem niego. Jest w stanie uwierzyć każdemu, kto mówi o nim źle, znając sprawę tylko z punktu widzenia jednej strony. Mogę śmiało rzec, iż oboje są w tym temacie siebie warci.

Dlaczego to takie nietypowa historia miłosna? Ponieważ tutaj od początku nic nie jest oczywiste. Główna para bohaterów nie darzy się specjalnymi względami, a już na pewno nie można posądzać panienki Bennet o jakiekolwiek cieplejsze uczucia względem Darcy'ego. Aż miło się czyta, nie wiedząc, czy ta relacja ma szansę na rozwój. No i nie oszukujmy się, liczne mniej lub bardziej tragiczne dla rodziny wydarzenia także przyciągają naszą uwagę, nie pozwalając się nudzić ani przez sekundę. Psioczymy na zachowanie niektórych spośród rodziny Bennetów, a także na ludzi z ich otoczenia. Przedstawieni zostali w bardzo realistyczny sposób- oni i ich lepsze czy gorsze zachowania. Jak prawdziwi ludzie, pełni blasków i cieni.

Wierzę, że już od dawna znacie tę historię; jednak gdyby w jakiś sposób Wam umknęła, to teraz macie najlepszą sposobność do nadrobienia jej. Myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie.

Pomimo tego, że nie jestem wielką fanką romansów, to Duma i uprzedzenie zdecydowanie mnie przekonała. Czytanie jej zajęło mi dłużej niż się spodziewałam, ale dzięki temu mogłam się lepiej wczuć w emocje jakie mi towarzyszyły. Każda akcja według mnie została przedstawiona bardzo realistycznie, co kocham w książkach przez co się czułam, że jestem jedną z bohaterek. Nie chcę się za bardzo rozpisywać, ponieważ boję się, że napiszę coś co może kogoś nie zachęcić do przeczytania jej a jest tego warta. Tak czy siak polecam oraz zachęcam do zapoznania się z wspaniałą historią rodziny Bennet.

Dla państwa Bennetów nadszedł upragniona czas. Córki czas wydać za mąż, a jest ich pięć, więc wyzwanie będzie nie lada. I o ile dwie pierwsze z kolejności słyną z bystrości umysłu, inteligencji, niebywałych manier i dobrego serca o tyle pozostałe trzy reprezentują ich przeciwności. Problemem może być też zalezienie odpowiedniego kandydatów na mężów dla tych wytwornych dam, ale tu jeden problem może rozwiązać się sam. Wszak w granice hrabstwa sprowadza się młody, przystojny i zarazem bogaty młodzieniec.

Ja w romanse nie umiem, nie lubię. Z natury się przy tego typu lekturach nudzę, ale nie tutaj. I nie wiem od czego zacząć wychwalać tą powieść.

Z racji tego, że pierwsze wydanie datuje się na rok 1813 to wyobraźcie sobie język jakim została napisana książka. Pierwsze rozdziały szły mi ciężko, bo stylistyka jest wytworna, kunszt sam w sobie, ale kurcze ja nie jestem zwyczajna takich epickich zwrotów 🙈 ale jak już wtopiłam się literacko w ten XIX wiek, to wierzcie albo nie, ale książki nie chciałam odłożyć.

Dżentelmeni, damy, kapelusze, strojne suknie, wtorkowe bale i powozy. To wszytko pozwala się zatopić w fabule. Ale to wszystko jest mały pikuś, jeśliby wziąć pod uwagę, co tam się wyprawia. Uczuciowy galimatias. Niedomówienia, niedopowiedzenia, jeden trzepot rzęsami za mało albo za dużo może być odebrany jako nie takt.

Kolejna kwestia. Jakie charakterki mają te dziewczyny to ja nie wiem czy zazdrościć czy współczuć. Na najwięcej uwagi zasługują najstarsze siostry, niby tak podobne a zupełnie inne. I one jakby są tu pierwszoplanowe, ich perypetie, wybory i przemyślenia rozkładane są na czynniki.

Ale to wszystko jest nic. Ta książka to przepis na ,,jak pocisnąć komuś w wytwornym stylu" 😅wszyscy bohaterowie jadą sobie równo, docinają, ale z jaką, to wszytko odbywa się, klasą🙈nawet wssytkich sąsiadów można obrobić w arystokratycznym, dystyngowanym i ekskluzywnym stylu🤣

Jestem pod wrażeniem, doprawdy🤭nie sposób zauważyć jak wybrzmiewa wątek obyczajowo-społeczny. Małżeństwo to było życiowe być albo nie być. Szczęśliwą? To w drugiej albo i trzeciej kolejności. Poważaną czy szanowaną? No też ważne. Ale bogatą! A jakże, to czesto było stawiane na piedestale przy wyborze przyszłego męża tudzież żony.

Ja nie wiem nawet jak wyrazić zachwyt nad ta lekturą, ale wierzcie, że warto się nad nią pochylić📚

Niesamowita powieść, pełna niezykłego klimatu XIX wiecznej Anglii😍

Chyba nigdy nie zdarzyło mi się ocenić książki 10/10 a już na pewno nie romans, ale tutaj jestem w stanie przyznać najwyższą ocenę!

Genialny romans przenoszący w czasie do XIX wieku. Po przeczytanie nie dziwię się, że jest to klasyk literatury. Świetna książka, wciągnęłam się od razu i bardzo przeżywałam jakbym to ja była główną bohaterką. Według mnie Jane Austen świetnie ukazała Elizabeth Bennet jako kobietę dość niezależną, mającą swoje zdanie jak na tamte czasy. Powieść skupia się na relacji panny Bennet i pana Darcy'ego, który nie jest łatwą w obcowaniu osobą, ponieważ patrzy na wszystkich z góry. Ich historia jest pełna emocji, a styl pisania autorki bardzo dobrze to podkreśla.

"Duma i uprzedzenie" zdecydowanie zalicza się do jednej z moich ulubionych książek.

Jane Austen w zachwycający sposób ukazała losy sióstr Bennet i tego jak radzić sobie muszą w świecie gdzie liczy się dobre pochodzenie. Historia skupiała się głównie na relacji między Elizabeth i Pana Darcy'ego. Jest ona mocno skomplikowana. Początkowo czują do siebie silnie negatywne odczucia, ale z czasem okazuje się, że wszystko potoczy się inaczej. Jednakże, duma Elizabeth nie pozwala jej na przyznanie się sama przed sobą do tych uczuć po krzywdzących słowach mężczyzny z ich pierwszego spotkania. Przed nimi ciężka droga pełna silnych emocji i krzywdzących stereotypów. Jednakże, pamiętajmy o tym, że miłość jest najsilniejszym uczuciem.

Gdy tylko pierwszy raz sięgnęłam po tę historię od razu się zachwyciłam. Styl autorki jest cudowny. Jeden z lepszych z jakimi się spotkałam. Nie ma co się dziwić, że jest to klasyk literatury. Kreacja postaci także sprawia, że odczuwamy wszystko razem z nimi. Czułam się jakby wszystkie ich emocje były moimi. Jeśli jeszcze jej nie czytaliście to naprawdę polecam po nią sięgnąć.

Klasyka romansu, z pewnością godna polecenia każdemu.

Arcydzieło! Majstersztyk, cudo, perełka, skarb. Kocham "Dumę i uprzedzenie" i tak strasznie żałuję, że Jane Austen nie podpisze mi mojego egzemplarzu... Jestem pewna, że każdy kto czytał, tak samo jak ja ubóstwia pierwsze zdanie.

"Jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu, a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony."

Muszę przyznać, że pierwsze strony były po prostu nieciekawe. Zastanawiałam się czy cała książka kręci się wokół jednego tematu - wyjścia za mąż? Ale czytałam dalej. Do pana Darcy'ego poczułam ogromną sympatię, odkąd tylko się pojawił. To pewnie przez moją skłonność do uwielbiania negatywnych bohaterów. Całe towarzystwo stwierdziło, że go nie lubi, gdyż zachowuje się dumnie, jakby był lepszy od nich wszystkich.

Uznanie "Dumy i uprzedzenia" za romans byłoby ogromnym błędem. Wątek zamążpójścia jest wysunięty na pierwszy plan, ale powieść ukazuje realia XVIII/XIX Anglii. Co dla ludzi w tamtych czasach było ważne, jak spędzali czas, etykietę i arystokrację. Chociaż to i tak nie jest głównym przesłaniem "Dumy i uprzedzenia". Autorka pokazała jak mylne jest pierwsze wrażenie, że tylko szczera rozmowa może pokazać nam jaki człowiek jest naprawdę. Dwuznaczność tytułu według mnie było świetnym pomysłem. Metaforyczne odniesienie do głównych bohaterów w ten sposób sprawiło tylko, że jeszcze bardziej zachwycam się dziełem Jane Austen. Aby lepiej to zrozumieć musicie przeczytać tę książkę, nic innego wam doradzić nie mogę.

Akcja książki toczy się w Anglii w XIX wieku. Historia dotyczy niezbyt zamożnej rodziny Państwa Bennet, którzy mają pięć córek. Niestety nadszedł czas by te dziewczęta wydać za mąż, więc trzeba im znaleźć odpowiednich mężów. Nadarza się ku temu idealna okazja gdyż posiadłość po sąsiedzku dzierżawić będzie pewien młody, przystojny i bogaty mężczyzna.

Najstarsza z córek państwa Bennet, zakochuje się ze wzajemnością w szanowanym i zamężnym młodzieńcu. Jednak ta miłość jest tłem do znajomości między Lizzy a Panem Darcy. Ten oto mężczyzna jest mało rozmowny, nietowarzyski lecz ma w sobie coś interesującego.

Bardzo romantyczna książka. Ukazuje realia Anglii na przełomie XVIII – XIX wieku. Czytałam tą historię z zapartym tchem, wywołuje sprzeczne emocje: złość i ekscytację, smutek z rozbawieniem, co jest wspaniałe w tej powieści. Jest to klasyk godny polecenia, który powinien przeczytać każdy.