Spotkanie w Positano

1. 

   Super Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ania P Z Taniaksiazkapl T. w dniu 2022-02-15

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną

   “Spotkanie w Positano” to książka autorstwa Goliardy Sapienzy, którą mianuje się jedną z czołowych włoskich pisarek. Urodzona w latach dwudziestych w ubogiej dzielnicy, wychowywana była przez rodziców o dość odważnych, jak na tamte czasy poglądach. Naprawdę, jej życie mogłoby posłużyć jako materiał na niezwykłą książkę. Niestety, autorka doceniona została dopiero po śmierci. Mamy szczęście, że Wydawnictwo Mova zdecydowało się wydać “Spotkanie w Positano”.
   
   Zdecydowałam się sięgnąć po tę książkę ze względu na miłe wspomnienia związane z Eleną Ferrante. Jednak przede wszystkim chciałam poczuć włoski klimat wakacji i przepięknej scenerii. Tytułowe malownicze miasteczko położone na Wybrzeżu Amalfi przyciąga wielu turystów. To właśnie tutaj, w latach pięćdziesiątych rozgrywa się akcja książki. Chociaż właściwie słowo akcja kojarzy mi się z wielością wątków, wydarzeń, a tymczasem w książce czas płynie sobie niespiesznie... Jak to we Włoszech. ;-)
   
   “Spotkanie w Positano” - recenzja książki
   
   Główną bohaterką jest Goliarda (nie przypadkiem nosi ona to samo imię, co autorka, dostrzec można wiele wątków łączących kobiety), która szukając scenerii do filmu trafia do włoskiego miasteczka. Poznaje tam Erikę, wdowę, nazywaną przez tubylców księżną, z powodu chociażby przepięknej willi, w której mieszka. Zarówno Erika, jak i Positano robią na Goliardzie piorunujące wrażenie. Nie zawiodłam się, poczułam się jak na wakacjach! Wąskie uliczki, piękne krajobrazy, słońce... To wszystko można było wręcz poczuć na własnej skórze. Ach!
   
   Z czasem kobiety się zaprzyjaźniają. Wydawać by się to mogło niemożliwe, przecież są tak bardzo od siebie różne. A jednak czytelnik ma szansę odkrywać kolejne sekrety, które kobiety sobie w zaufaniu wyznają. Właściwie to ciężko stwierdzić, czy to przyjaźń, czy coś więcej. Jako że Goliarda niejednokrotnie wraca do Positano, widzi jak się zmienia się zarówno miasteczko, jak i Erika. Autorka opisuje to w doprawdy niesamowity sposób.
   
   “Spotkanie w Positano” - podsumowanie
   
   Jak już wcześniej wspomniałam - spektakularnych zwrotów akcji w tej książce nie uświadczycie. I fakt, autorka uwielbia dłuuugie zdania, ale spokojnie można się do tego przyzwyczaić, bo naprawdę warto po tę książkę sięgnąć. Szczególnie gdy za oknem aura jest typowo jesienna. Zaręczam Wam, że poczujecie błogie, włoskie słońce! A kto wie, może książka zachęci Was do wyjazdu i sami będziecie mogli przechadzać się ścieżkami naszych bohaterek?

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Super Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Paulina O. w dniu 2021-10-02

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   "Żadna sympatia ani miłość nie wytrzyma, gdy przebywa się za dużo ze sobą".
   
   To było moje pierwsze spotkanie z autorką – Golliardą Sapienzą – pierwsze i z pewnością nie ostatnie. Zamówiłam "Sztukę radości" i pewnie niedługo przeczytam. Po książkę sięgnęłam bardzo spontanicznie. Przeczytałam opis i moje czytelnicze przeczucie powiedziało mi, że to ta. Odpowiednia dla mnie i we właściwym momencie.
   
   Podeszłam do niej z pewnym dystansem. Odkrywałam ją z pewnym zafrapowaniem, z nieśmiałością, jaką się ma, gdy się sięga po coś nowego. Po historie, które prowadzą w nieodkryte tereny i przeszłość.
   
   I... Nie zawiodłam się, zostałam zaczarowana.
   
   "Spotkanie w Positano" to historia dwóch kobiet, każda z trochę innego środowiska, z innego świata. Chwilami wydaje się, jakby każda z nich żyła w innej epoce. Obie poznają się w niezwykle urokliwym miasteczku we Włoszech. Od jednego spotkania, od krótkiej wymiany zdań, zaczyna się przyjaźń na całe życie. Niełatwa przyjaźń, ponieważ w niej kryje się wiele historii i tajemnice. To niezwykła opowieść o relacjach, ludzkich przeżyciach i doświadczeniach. W tle zjawiskowe miasteczko, cudowni ludzie. Czytając powieść, przeniosłam się do Włoch, choć nigdy tam nie byłam...
   
   Książka tak bardzo mnie wciągnęła, a właściwie można by powiedzieć, upoiła mnie sobą. I przeczytałam ją prawie całą jednego dnia. Autorka tak ją napisała, że mnie przychodzą dwa słowa, które opisują tę powieść – ona uwodzi i jest zmysłowa.
   
   "To była prerogatywa przyjaźni i czyniła ją ona może nawet czymś większym niż miłość. W miłości ryzykuje się zawsze uwięzienie przez drugą osobę". (s.110).

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Wiesława B. w dniu 2021-09-21

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „W cierpieniu jest życie, a cierpienia rozpływają się w czasie.”
   
   Goliarda Sapienza to włoska aktorka, przyszła na świat 1924 roku w Katolonii. Jej matka była pionierką feminizmu we Włoszech, ojciec zaś cenionym prawnikiem i socjalistycznym działaczem. Uczyła się na rzymskiej Accademii d'arte drammatica. Podczas II wojny światowej walczyła w partyzantce. Po wojnie na dobre wniknęła w branżę filmową. Wyszła za mąż za reżysera Francesco Masellego. Pierwsze objawy depresji zaczęły pojawiać się w 1950 roku, nadużywająca leków nasennych Gioliarda trafiła do szpitala, poddana elektrowstrząsami częściowo straciła pamięć. Nigdy już nie wróciła do pełnego zdrowia. Nie potrafiła żyć bez alkoholu, nawracające depresje, próba samobójcza. Pod koniec życia zaczęła pisać wspomnienia, które miały być swoistą terapią i oczyszczeniem. Zmarła na zawał serca w 1996 roku. Ta książka jest jej autobiografią.
   
   Przenosimy się na wybrzeże anafilskie, autorka umiejętnie i z dużym wyczuciem opisuje Positano lat pięćdziesiątych, to tutaj postanowiła spędzić lato. Jej uwagę zwraca niezwykła kobieta – Erica, mieszkańcy mówią o niej księżna. Od tej kobiety bije niesamowity blask, życiowa energia i królewska postawa. Między nimi, stopniowo nawiązuje się nić porozumienia, która z biegiem czasu przeradza się w przyjaźń. Kobiety zaczynają odkrywać siebie nawzajem, zdradzają swoje największe, głęboko ukryte tajemnice. Czuć między nimi szczerość, naturalność, sympatię, a z czasem silną i dojrzałą więź. Do obydwu kobiet miałam bardzo mieszane odczucia. Życie nigdy ich nie oszczędzało.
   
   Historia barwna i tragiczna. Ogromna wartość i potrzeba przyjaźni, która z biegiem lat rośnie w siłę. Melancholia i przemijanie. Czas płynie nieubłaganie, zmieniają się ludzie, poglądy, ideologie, świat sunie do przodu. Nowe wypiera stare. Książka została wydana po śmierci Autorki.
   
   Klimatyczna, przyjemna, kusząca autobiografia, czyta się ją jak dobrą powieść obyczajową. Zakończenie mocno mnie zaskoczyło, nie tego się spodziewałam. Polecam, Tatiasza i jej książki :)

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Katarzyna Z. w dniu 2021-08-30

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Uczucie niepokoju towarzyszyło mi przez całą lekturę, chociaż to nie thriller, to powieść o wielu płaszczyznach.
   
   Po pierwsze przyjaźń. Trochę skomplikowana i mało oczywista, nawiązująca się między dwiema kobietami, momentami nosząca znamiona fascynacji czy zachłyśnięcia się drugą osobą.
   
   Po drugie życiowa ścieżka. Czy bohaterki będą przez lata pracowały na swój sukces, a może nadejdzie ON niespodziewanie w momencie nagłej zmiany planów. Bardzo ciekawe podejście do życia, mało spotykane w moim otoczeniu.
   
   Po trzecie tło historyczne. Małe włoskie miasteczko w latach pięćdziesiątych rządziło się swoimi prawami. Mnóstwo sztuki, kultury, zwyczajnego życia i temperamentu bohaterów.
   
   Po czwarte biograficzne ciekawostki. Pisarka pisze o sobie, jestem pewna, że większość uczuć pochodzi z głębi jej duszy. Znów czułam się jak podglądaczka, ale Goliarda chyba chciała pokazać siebie poprzez literackie odbicie.
   
   Po piąte księżna Erica, której nie da się nie kochać. Fascynująca kobieta odsłania karty historii własnego życia. Bardzo poruszająca, interesująca, pełna zwrotów akcji. Właśnie takie scenariusze pisze życie.
   
   Czułam się wyśmienicie, niespokojny tor fabuły wzbudził we mnie dużą dawkę napięcia. Zakończenie zwieńcza losy wyjątkowej przyjaźni, spodziewałam się dramatycznej literatury pięknej i taką dostałam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 3/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ewelina W. w dniu 2021-08-29

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Goliarda Sapienza to włoska aktorka i pisarka urodzona w 1924 roku w Katanii. Wychowana przez matkę uznawaną za pionierkę feminizmu we Włoszech i ojca - prawnika oraz działacza socjalistycznego, nastoletnia Goliarda bez problemu otrzymała stypendium rzymskiej Accademia d'arte drammatica. W 1943 roku pisarka walczyła w szeregach partyzantki, a rok później na poważnie zajęła się branżą filmową. Wtedy też poznała swojego pierwszego męża, reżysera Francesco Masellego. Pod koniec 1950 roku Goliarda zaczęła cierpieć na depresję, a przez przedawkowanie leków nasennych trafiła do szpitala, gdzie poddana elektrowstrząsom częściowo straciła pamięć. Potem były już próby powrotu do zdrowia, alkoholizm, ponowna depresja i druga próba samobójcza. W ramach swego rodzaju terapii pisała, by przywołać wspomnienia. Zmarła w 1996 roku na zawał serca.
   
   Najbardziej znaną powieścią Goliardy Sapienzy była "Sztuka radości" (1998 r.), którą wydano dopiero po śmierci pisarki, ale to "Spotkanie w Positano" napisała jako ostatnią książką.
   
   "Spotkanie w Positano" jest krótką, autobiograficzną historią, dziejącą się na przestrzeni lat w niewielkiej mieścinie na Wybrzeżu Amalfitańskim. Goliarda zachwycona urokliwymi uliczkami, budowlami i przepięknymi krajobrazami postanawia osiąść w miasteczku na całe lato. Wtedy też zwraca uwagę na niezwykłą kobietę, Ericę, o której wszyscy mieszkańcy mówią księżna. Erica przykuwa wzrok swoją radością, ciepłem i ewidentnie wprost królewską postawą. Potrzeba jednak czasu, by obie zdecydowały się porozmawiać - na przeszkodzie stała im zbyt wielka nieśmiałość.
   
   Wreszcie kobiety się zaprzyjaźniają, a Goliarda stopniowo odkrywa prawdę o Erice. I, oczywiście, odwrotnie. Opowieści o przeszłości i dalszych planach przeplatają się z aktualnymi wydarzeniami, opisami zachowań oraz życia mieszkańców, a to wszystko w przepięknej otoczce Positano.
   
   Pierwsze, co rzuca się w oczy podczas lektury, to leniwa historia przepełniona całą gamą emocji. Goliarda każdą przytoczoną anegdotę okrasza uczuciami, a kiedy mówi o Erice, ewidentnie czuć ogromną sympatię, jaką darzy przyjaciółkę. Z początku Erica traktowana jest dosłownie niczym bogini i tak też czytelnik ją postrzega - wady pojawiają się dopiero później. Spotkanie w Positano jest niezwykle klimatyczną opowieścią, która mimo niewielu twistów fabularnych, i tak bezbłędnie zjednuje sobie czytelnika, wciąga i zachwyca.
   
   Bohaterowie to wielowymiarowe postacie z krwi i kości - i to dosłownie, bo opisywane przez Goliardę osoby w większości żyły naprawdę. Zwłaszcza Erica, choć autorka przeinaczyła jej imię oraz zmieniła kilka faktów z życia przyjaciółki (nie zdradzę jakich, by nie zaspojlerować). Świadomość, że czyta się książkę, której wydarzenia rzeczywiście miały miejsce, tylko podsyca ciekawość.
   
   Jak początek książki powoli opisywał budującą się relację między kobietami, tak pod koniec fabuła zdecydowanie przyśpieszyła. I to do tego stopnia, że czasami się gubiłam: nie pamiętałam, co się działo, w jakich aktualnie czasach znajdowała się Goliarda, i czy coś w międzyczasie się zmieniło. Zakończenie mocno mnie zaskoczyło i ciągle się waham czy pozytywnie, czy negatywnie. Wiem jedynie, że gdy tylko zamknęłam książkę, kilka dobrych minut wpatrywałam się przed siebie. Nawet niekoniecznie myślałam o czymś konkretnym. Po prostu jak głupia gapiłam się w ścianę.
   
   Nie należę do ludzi wybitnie przepadających za opisami przyrody, dlatego klimat włoskiego miasteczka nie zrobił na mnie tak mocnego wrażenia jak powinien. Bardziej interesowały mnie relacje między bohaterkami, a fragmenty wspomnień czytałam z wielkim zaangażowaniem.
   
   Książka opowiada urokliwą historię o przepięknej przyjaźni dwóch dam, którym życie nie raz, nie dwa dało w kość. "Spotkanie w Positano" nie należy jednak do lektur dla każdego i zanim w ogóle postanowicie sięgnąć, warto lepiej poznać autorkę: wgłębić się w szczegóły jej życia, przeanalizować karierę Goliardy oraz problemy, z jakimi się borykała. Goliarda opowiedziała naprawdę sympatyczną historię, aczkolwiek nie określiłabym jej mianem idealnej lub wyjątkowej. Ot, kilka stron wyrwanych z życia pisarki, na drodze której stanęło parę ciekawych osobowości.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 6 recenzji

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję