Słuchaj głosu serca

Jagna, uwielbia swoją pracę, ale miłość do gór ma we krwi, z Zakopanego pochodzi jej matka, a babcia nadal tam mieszka. Zaczyna jej doskwierać samotność, w duchu marzy o związku, ale nie przyznaje się do tego. Propozycja podwózki przez przystojnego mężczyzna do jej ukochanego Zakopanego, będzie początkiem ciekawej znajomości. Do tego u babci Anieli, odnawia kontakty ze starymi znajomymi. Czy Jagna wreszcie odnajdzie miłość???

Uwielbiam sagę zakopiańską. Nie ma lepszych książek zimowych. Czytając, miałam ochotę na odwiedziny Zakopanego, a ja nie przepadam za górami. Co już dużo mówi😊. Historia Jagny, podobała mi się. Książkę pochłonęłam szybciutko, dobrze się na niej bawiąc. Dzięki babci Anieli, ta historia jest pełna ciepła i miłości, jak zawsze możemy liczyć na mądre rady starej góralki. Ja jestem na tak i już rozpaczam, że moja ulubiona saga dobiegła końca. Co ja teraz będę czytać zimą 😭. A Wam polecam przeczytać jeżeli jeszcze nie znacie😊

Zakopiańskie książki ze świętami w tle od Natalia Sońska Czwarta Strona

OBUDŹ SIĘ KOPCIUSZKU (2016)– opowiadająca historię Alicji i nawiązująca do bajki o Kopciuszku.

ZAKOCHAJ SIĘ JULIO (2017)- książka dla której inspiracją była bajka o Księżniczce na ziarnku grochu.

UWIERZ W MIŁOŚĆ CALINECZKO (2018) – czyli historia Mai i bajkowa Calineczka.

SŁUCHAJ GŁOSU SERCA (2019) – perypetie Jagny i nawiązania do bajki o Czerwonym Kapturku.

Moją świąteczną tradycją stało się czytanie zimowych tytułów od Natalii Sońskiej. Co roku w okolicach świąt, a najczęściej w styczniu sięgam po premierową propozycję. Chociaż książki nie są oficjalnie nazwane serią to jednak Czytelnicy traktują je jako Zakopiańską Serię Autorki. Książki pełne zimowego klimatu, świątecznej atmosfery, romantycznych uniesień, miłości oraz… Zakopanego – zwyczaje, tradycje, gościnność, górskie wędrówki i krajobrazy oraz jedzenie – tego znajdziemy tam mnóstwo. Jeśli ktoś jest pasjonatem gór i Zakopanego, zna szlaki i miejsca z pewnością będzie zachwycony. Każda książka to nowa historia i nowa główna bohaterka, ale pojawiają się też nawiązania do bohaterów poprzednich tytułów, w wersji „co słychać?”, a nie szerokiego rozbudowania dalszych losów. Obowiązkowo też we wszystkich czterech pojawia się Pani Aniela.

Główną bohaterką SŁUCHAJ GŁOSU SERCA jest Jagna, dwudziestopięciolatka mieszkająca w Katowicach, ale całym sercem związana z górami. To właśnie w Zakopanym mieszka jej babcia Aniela, u której jako mała dziewczynka spędzała każde wakacje. Z domem babci wiąże piękne wspomnienia i wiele szczęśliwych chwil: beztroskie dzieciństwo, czas zabawy, pyszne smakołyki, pierwsze przyjaźnie i zauroczenia. Teraz jako dorosła kobieta, kiedy ma jakiś problem, złe samopoczucie lub chce pobyć trochę sama jedzie do Zakopanego i tam ładuje swoje akumulatory. Aktualnie Jagna pracuje jako psycholog w jednej z Katowickich Przychodni. To właśnie tam poznała swoją najlepszą przyjaciółkę Adelę z którą często spędza przerwy między przyjmowaniem pacjentów. W Katowicach mieszkają również rodzice Jagny. Mama jest córką Pani Anieli i to ona przed laty przeniosła się do stolicy Śląska za miłością swojego życia. Jagna ma również starszego brata. Często pomaga mu w opiece nad dziećmi. Jagna stara się prowadzić aktywny tryb życia i zdrowo się odżywiać. Dużo jeździ rowerem, ale myśli też o kupnie samochodu. Coraz częściej czuje jednak, że doskwiera jej samotność i chciałaby w końcu poznać tego jedynego mężczyznę. Pytania cioć i babci „Kiedy ślub?” utwierdzają ją w przekonaniu, że najwyższy czas o tym pomyśleć.

Pewnego dnia w pracy poznaje Piotra, przedstawiciela medycznego i od razu jej serce zaczyna bić mocniej. Jednak na start ich znajomości Jagna ma już zaplanowany urlop, który postanawia spędzić u babci. Piotr postanawia kuć żelazo póki gorące i proponuje dziewczynie odwiezienie ją do Zakopanego. Jagna początkowo zmieszana tą propozycją w końcu zgadza się. Czas podróży mija im szybko, nie brakuje tematów do rozmowy, ukradkowych spojrzeń i uśmiechu. W Zakopanym czeka na nią stęskniona babcia z całą masą smakołyków i góralskich pyszność. Obie kobiety dużo rozmawiają, wspominają czasy dzieciństwa Jagny i chwil spędzonych na Podhalu. Jednak Jagna coraz częściej rozmyśla o Piotrze i mimowolnie uśmiecha się. Podczas pobytu udaje jej się także odnowić znajomość z najlepszy przyjacielem i jednocześnie pierwszą miłością – Jankiem. Wspólnie spędzony czas, rozmowy i wędrówki po górskich szlakach zbliżają ich do siebie. Wydaje się, że w Janku odżywa dawne uczucie, jednak Jagna wciąż myśli o Piotrze, który wysyła jej troskliwe smsy i … niespodziewanie odwiedza w domu babci. Ich znajomość zaczyna się rozwijać. Janek staje się tylko przyjacielem, a uczucie do Piotra z każdą kolejną chwilą staje się coraz większe. Po powrocie do Katowic para regularnie się spotyka, chociaż praca Piotra wymaga od niego częstych wyjazdów w delegacje, to jednak zakochani starają się spędzić ze sobą każda wolną chwilę. Jagna opowiada Piotrowi coraz więcej o sobie, zaprasza go nawet na rodzinną uroczystość. Miłość kwitnie, oboje są bardzo szczęśliwi i zakochani.

Jagna jest jak bajkowy Czerwony Kopciuszek, który odwiedza swoją babcie z koszyczkiem wypełnionym nie smakołykami, ale sercem pełnym miłości i tęsknotą. W bajce pojawia się również postać Wilka i Gajowego, kto okaże się jednym i drugim w książce – musicie przekonać się sami.

Książka oceniam jako dobrą. Myślę, że początkowo Czytelnika może denerwować idealność głównej bohaterki, mimo to, kibicowałam jej do samego końca w drodze do szczęścia. Ważną bohaterka jest też Babcia Aniela, jej mądre rady i wskazówki, piękne rozmowy z wnuczką, brak nacisku, duża dawka życiowego doświadczenia, miłość i wielkie serce. W książce spotykamy również bohaterów poprzedniej części czyli Maję i Wojtka, a także Alicję i Michała. Słuchaj głosu serca to nie jest typowo świąteczna książka. Akcja dzieje się od sierpnia do końca grudnia, a dopiero finał to Święta Bożego Narodzenia.

Jagna od zawsze kochała góry – tę miłość ma we krwi, bo z Zakopanego pochodzą jej mama i babcia. Choć rodzina wypytuje o potencjalnego narzeczonego, Jagna jest samotna. Ma tylko pracę i codzienne obowiązki w oddalonym od przepięknego południa Polski dużym mieście.

Gdy wreszcie poznaje wymarzonego mężczyznę, zaprasza go na święta do rodzinnego domu, by poznał jej bliskich. Jednak mama Jagny, rodowita góralka z charakterem, niechętnie patrzy na jej nowego wybranka. Czy kobieca intuicja dobrze jej podpowiada? Jagna jest przecież tak szczęśliwie zakochana…

"Człowiek tylko gdy jest zadowolony z tego, co robi na co dzień, potrafi cieszyć się z życia."

Muszę przyznać, iż spodziewałam się sporej ilości świątecznego klimatu. Jednak było go tu zaskakująco mało i pojawił się dopiero pod koniec książki. Ale to w żadnym razie nie jest dla mnie minusem. Wręcz przeciwnie, historia to okazała się być bardzo interesująca, skłaniająca do wysunięcia wielu wniosków. Czy nie jest tak, że często to, czego pragniemy, o czym marzymy, szukamy daleko, a nie zauważamy tego, co na wyciągnięcie ręki? Sami komplikujemy sobie życie, wybierając niewłaściwe ścieżki. I co najważniejsze, nie powinniśmy patrzeć na to, co inni powiedzą czy pomyślą, a sami brać za nie odpowiedzialność.

"- Dziecko, ja zawsze ci powtarzałam i powtarzać będę, idź za głosem serca, ale swojego serca. Nie zważaj na to, co mówią inni, czego od ciebie oczekują, czego dla ciebie chcą. Ty sama od siebie oczekuj, oczekuj najlepszego, a przede wszystkim tego, co pozwoli ci żyć w zgodzie z samą sobą, a nie w zgodzie z otoczeniem. A błędy... Każdy z nas je popełnia. Tylko dzięki nim wyciągamy wnioski, to na nich przecież najwięcej się uczymy! Nie ma ludzi nieomylnych, każdy potrzebuje czasem kopniaka od losu, by stanąć na nogi."

Autorka przypomina jak ważna w naszym życiu jest rodzina i jej wsparcie, gdy tego potrzebujemy. Okazywanie sobie miłości, czułości, troska o siebie nawzajem czy nieszczędzenie drobnych gestów - tyle i aż tyle.

Natalia Sońska stworzyła bohaterów, których z miejsca polubiłam. Zwłaszcza babcię Jagny - charyzmatyczną Anielę, a jednocześnie każdemu życzliwą, o pogodnym usposobieniu kobietę, która wzbudziła we mnie ciepłe uczucia. Powieść niejako nawiązuje do bajki o "Czerwonym Kapturku". Bowiem jest Kapturek-Jagna z Katowic, babcia z Zakopanego, a i zły wilk oraz dzielny leśniczy też się znajdzie. W tym kontekście widzimy, że nie zawsze druga osoba jest tym, za kogo się podaje... Udało mi się Was zaintrygować? Mam taką nadzieję.

To niewątpliwie pełna ciepła i uroku, lekka, wzruszająca oraz przesycona romantyzmem powieść, dająca chwilę oddechu od codziennej gonitwy. Wybierzcie się śladami bohaterów książki w wędrówkę po Tatrach czy na spacer uliczkami Zakopanego. Cała ta historia jest dość przewidywalna, jednak pod koniec już niczego nie będziecie pewni. Dajcie się zaskoczyć!

"Słuchaj głosu serca" to powieść, która jest przykładem tego, że szczęście możne nas spotkać w najmniej spodziewanym momencie. Warto wówczas kierować się sercem, by nie przegapić czegoś naprawdę pięknego. To książka o różnych odcieniach miłości, przyjaźni, a przede wszystkim rodzinie. Polecam!

Jagna wiedzie spokojne życie. Jest psychologiem, a jej serce nie zajmuje nic prócz ukochanych gór. Skrycie marzy o tym, by się zakochać i założyć rodzinę. Jest to dla niej drażliwy temat, zwłaszcza że rodzina coraz bardziej naciska oraz zadaje niewygodne pytania. Pewnego dnia na jej drodze staje przystojny przedstawiciel medyczny, jednak mama bohaterki jest do niego nastawiona dość sceptycznie. Czy Jagna w końcu odnajdzie szczęście?

Sięgając po tę książkę, doskonale wiedziałam, jak będzie wyglądał jej schemat, ponieważ wszystkie powieści autorki wyglądają tak samo. Główne bohaterki jakby były jedną i tą samą osobą. Zawsze jest to pozornie samodzielna, odważna, silna kobieta, a tak naprawdę jest ona bojaźliwą sarenką, która rzuca rumieńcem na lewo i prawo, nie potrafi normalnie funkcjonować bez męskiego oparcia, a to oparcie musi oczywiście być silne oraz przystojne. Nie ma w całym świecie literackim chyba postaci, które by mnie tak bardzo irytowały, jak te wykreowane przez Natalię Sońską.

Kolejnym minusem jest dla mnie ilość słodkości przypadającej na każdą stronę książki. Świat nie wygląda tak pięknie, jak w oczach autorki, ludzie nie są tak mili, bezinteresowni i uroczy. Ilość zdrobnień doprowadzała mnie do szału, myślałam, że zaraz z nieba sfruną aniołki i będą rzucać w bohaterów serduszkami. Podczas lektury zdecydowanie można zrezygnować z łakoci, ponieważ „Słuchaj głodu serca” na pewno podniesie Wam cukier.

Sama fabuła opiera się na tym, że Jagna odwiedza babcię w górach, a większość jej rozmyśleń oraz rozmów kręci się albo wokół tego, że jest samotna, albo wokół poznanego przez nią Piotra. W zasadzie można by cały środek z tej pozycji wyciągnąć, a i tak nic znaczącego by czytelnika nie ominęło. Mam wrażenie, że autorce zabrakło pomysłu na tę powieść, choć czytając inne jej książki, wnioskuję, że taki po prostu ma styl. Raczej będę omijać jej dalszą twórczość z daleka, ponieważ żaden polski pisarz nie męczy mnie tak bardzo, jak Natalia Sońska.

„Słuchaj głosu serca” jest przewidywalną historią. Tak, jak napisałam na początku, zanim w ogóle ją otworzyłam, wiedziałam, jaki będzie jej schemat. Nieszczęśliwa dziewczyna szukająca miłości, w końcu kogoś pozna, po drodze zdarzy się jakiś wypadek, jakieś nieporozumienie, a summa summarum wszystko się ułoży. Dobrze, że autorka nie tworzy thrillerów, ponieważ morderca by zabijał chyba swoją miłością.

Cóż, polecam tę książkę tylko osobom, które lubią romanse, książki obyczajowe i mają dużą tolerancję wobec słodkości wylewanej na papier. Jest to lektura na jeden raz, która raczej nie zostanie w pamięci na długo. Nie rozumiem, dlaczego została umieszczona w kanonie świątecznych powieści, jej akcja toczy się latem, wzmianka o Bożym Narodzeniu pojawia się jedynie na samym końcu. Także, jeśli oczekujecie zimowej opowieści, to w tej pozycji jej nie znajdziecie.

Jagna na swojej drodze nadal nie spotkała tego jedynego, który zawładnąłby jej sercem. Jedyne co ma to pracę i dużo obowiązków związanych z pewnym miejscem na południu Polski.

Wymarzony mężczyzna staje niespodziewanie na jej drodze. Zauroczona Jagna zaprasza go na rodzinne święta.

Jednak poza główną bohaterką.... nikt za nim jakoś specjalnie nie przepada.

Czy Jagna postawi na rodzinę, czy na miłość życia?

Czy rodzina będzie próbowała ich rozdzielić?

Czy będą to wyjątkowo białe święta?

Autorka po raz kolejny zabrała mnie w cudowny świat bohaterów, w którym nic nie idzie tak gładko jakby mogło się wydawać. Jest to bardzo lekka lektura, która skradła moje serce już na samym początku. Dodatkowo autorka zabiera nas w przepiękny, górski, świąteczny klimat, za którym wzdychałam po zakończeniu książki. Ta powieść ma w sobie to coś i nie jest taka jak wszystkie znane mi świąteczne powieści. Autorka w chwilę przekona cię do bohaterów i "przekupi" zimowo- świąteczną aurą górskiego miasteczka ;)