Słodka trucizna

"Słodka Trucizna" to książka skupiająca się na losach Charlotte Richards i Tate'a Marchettiego. Charlotte nie powinna była zjawić się na tym dachu w walentynki. Podobnie jak Kellan Marchetti, szkolne dziwadło. Spotkali się nad przepaścią, zdecydowani zakończyć ? każde swoje ? życie. O dziwo poszarpane nitki ich dramatów splątały się i utworzyły nieprawdopodobną więź. Zrezygnowali ze skoku i uzgodnili, że będą się spotykać w każde walentynki, aż do końca liceum. Dotrzymywali słowa przez trzy lata. W ostatniej klasie Kellan podjął decyzję, a Charlotte musiała zmierzyć się z jej konsekwencjami. Gdy już sądziła, że ich opowieść dobiegła końca, zaczęła się kolejna. Z jego bratem.

Wow. Tyle mam do powiedzenia. Ta historia była dobra, że aż ciężko mi zebrać myśli i słowa. Emocjonalnie mnie wycisnęła i sprawiła, że momentami dusiłam się łzami. O tym, że przez większość czasu bolało mnie serce nawet nie wspomnę. Ta książka zasługuje na większy rozgłos niż ma do tej pory. Dawno nie spotkałam się z historią, która aż tak by mnie poruszyła. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Parker S. Huntington i było ono bardzo udane. Uwielbiam styl pisania autorki i to jak między wierszami wplata poruszające i dające do myślenia cytaty. Historia Charlotte i Tate'a pochłonęła mnie już od samego początku. Nie mogłam się oderwać od czytania tej książki i przede wszystkim - nie mogłam przestać o niej myśleć. Fabuła jest bardzo bolesna i ściskająca serce. Jednocześnie jest tak cudowna, że cały czas chce się więcej. Autorka genialnie ją poprowadziła, nie raz doprowadzając czytelników do łez. Fabuła skupia się głównie na śmierci Kellana Marchettiego. Po upływie lat Charlie nadal nie może pogodzić się z tym, że Kellan odszedł a ona nie zrobiła niczego więcej. Brat Kellana - Tate również ma sobie za złe jak mało wiedział o swoim bracie i gdy odkrywa, że Charlie wie o nim całkiem sporo - chcę się o nim dowiedzieć jak najwięcej. W taki oto sposób te dwie zranione dusze znajdują nić porozumienia a ich relacja z każdym kolejnym rozdziałem idzie do przodu. Kocham Charlie i Tate'a. Uwielbiam ich relację, ich zabawne teksty wobec siebie i ogólnie wszystko co z nimi związane. Charlie jest cudowną bohaterką, która nie miała łatwo w życiu. Ma słabe relacje z siostrą, która obwinia ją o pewną sprawę a jej przyjaciel popełnił samobójstwo. Tate to przeciwieństwo Charlie. Pewny siebie ginekolog, którego niesamowicie ciągnie do Charlie mimo, że czuje, że nie powinien. Dzięki niej wiele dowiaduje się o Kellanie. Między tym wszystkim ich relacja się zmienia. Nieświadomie coraz bardziej sobie ufają i stają się dla siebie wzajemnym oparciem. Z każdym kolejnym rozdziałem miałam wrażenie, że moje serce rośnie i boli na zmianę coraz bardziej. Jestem oczarowana tą książką i tym jak wiele emocji ona we mnie wywołała. Ta historia mocno zapada w pamięć i w serce. Jeśli szukacie poruszającej, pochłaniającej i bolesnej historii, która nie raz wywoła u was uśmiech ale też i łzy - to koniecznie sięgnijcie po "Słodką Truciznę"🥺💜

„Słodka trucizna” to książka, której tytuł można interpretować na wiele różnych sposobów. Po zapoznaniu się z nią, śmiem twierdzić, że ona sama działa na czytelnika jak prawdziwa trucizna💔 I nie chodzi mi tu o końcowe uśmiercenie, ale o to, że powoduje tyle szkód w sercu i głowie, że to jest po prostu nie do opisania. Ta książka nieraz złamała mi serce, nieraz doprowadziła mnie do łez i nieraz spowodowała, że na moim policzku pojawiły się rumieńce. Z początku myślałam, że ta książka będzie kolejnym lekkim romansem, który przeczytam bez większego wow i który pewnie niczym szczególnym nie będzie się wyróżniał. Nie mogłam bardziej się mylić, serio. Zdałam sobie z tego sprawę po części pierwszej, która skończyła się tak, że miałam ochotę nią rzucić, siąść i płakać. I choć po części zdawałam sobie sprawę o czym ta książka jest, tak nie spodziewałam się, że to co się wydarzyło, aż tak na mnie wpłynie. Robię się chyba miększa na starość 👵😅

Książka podzielona jest na trzy części. W pierwszej z nich poznajemy dwójkę bohaterów, których połączyła… chęć popełnienia samobójstwa. Charlotte i Kellan to dwójka nastolatków, która straciła sens swojego życia. Oboje chcą skoczyć z budynku szkoły i oboje chcą to zrobić w walentynki. Także los chce, że akurat wtedy na siebie trafiają i pomimo ich „chęci”, nawiązują ze sobą kontakt i obiecują sobie, że co roku będą spotykać się w tym samym miejscu, aż do osiągnięcia przez nich 18 roku życia. Akurat walentynki to też dzień urodzin Charlotte, tak więc jest też okazja aby ten dzień świętować. Charlotte i Kellan celebrują tę tradycję, z kolei w inne dni w ogóle ze sobą nie rozmawiają i traktują się jak powietrze. Każde z nich ma swoją historię, można by rzec, że ich życie do kolorowych nie należy i każde ma swoje własne powody, aby mieć dość swojej egzystencji. Część druga to historia już starszej Charlotte, bowiem ma 22 lata, pracuje i spełnia się zawodowo. W tej części poznaje Tate’a, brata Kellana. Między nimi nawiązuje się dość skomplikowana relacja. Będą oni mieli ze sobą pewien wspólny pierwiastek, który będzie ich do siebie przyciągał. Jeśli chodzi o trzecią część, to ją musicie poznać już sami :) tak samo jeśli chodzi o drugą, ja tu zostawiam tylko mały jej smaczek. Jedno Wam powiem, historia nieraz wyrwie Wam serce z piersi, doprowadzi do łez bólu, łez szczęścia czy nawet do refleksji nad własnym życiem - istny rollercoaster emocji, powodujący, że tej książki ani na chwile nie chce się odkładać, pomimo bólu jaki zadaje.

"Wspomnienia są jak długoletnie związki : im dalej w las, tym bardziej blakną."

Nie będę kłamać, że jak tylko zobaczyłam tę książkę, to chciałam ją przeczytać, bowiem robię ostatnio większy przesiew w tym co chce czytać. Coś jednak mnie do tej książki co chwile przyciągało - codziennie widziałam gdzieś zapowiedzi i polecenia na ig, co ostatecznie doprowadziło do tego, że zdecydowałam się na jej lekturę. I to była naprawdę dobra decyzja! Bohaterowie zostali niezwykle dobrze wykreowani. Ich zachowanie było adekwatne do określonych wydarzeń i choć z jednej strony coś ich do siebie przyciągało, tak autorka nie zapomniała o głównym zamyśle książki. A nie ma nic gorszego niż nagłe porzucenie głównego wątku, na poczet uniesień i wyznawania sobie uczuć po jednym spotkaniu, czyli takie wiecie, "nic się nie liczy, straciłam głowę i kocham go całym sercem, choć widziałam go tylko raz". Trochę się też bałam, że może tu być trochę za słodko, ale wierzcie mi, gdyby nie niektóre "gorzkie wydarzenia", pewnie tak też by było. Na szczęście wszystko jest idealnie wyważone.

Nie zabrakło też scen, które mnie lekko rozbawiły. Choćby scena z wizytą u ginekologa. No nie powiem, bo z jednej strony śmiałam się pod nosem, ale z drugie strony momentami robiło mi się gorąco. Sama nie wiem, co zrobiłabym w takiej sytuacji, ale pomimo wszystko to było zdecydowanie ciekawe przeżycie 😂 i scena z książki, której nie zapomnę napewno jeszcze długi czas!

Dodatkowo na uznanie zasługuje samo wydanie książki, niezwykle piękna okładka oraz wnętrze, które przyciągnie wzrok niejednego czytelnika. Choć gdybym mogła wprowadzić jedną zmianę, tło na początku każdego rozdziału mogłoby być trochę jaśniejsze, bowiem mało co widać na niej tekst. Ale nie jest to coś, co jest jakimś mega minusem. Historia sama w sobie przyćmiewa ten mały mankament i po czasie nawet nie zwraca się na niego uwagi. I choć książka ma ponad 500 stron, ja nawet tego nie odczułam. Dosłownie chłonęłam tę historię i nie chciałam żeby się kończyła. Chyba nie muszę wspominać, że po jej przeczytaniu czułam się jak wypluty cukierek, prawda? 😉 "Słodka trucizna" to książka, obok której nie da się przejść obojętnie. Ogromnie Wam ją polecam!

„Podobno czas leczy rany. To kłamstwo. Ból napędza poczucie winy i roznieca ogień za każdym razem, gdy płomienie przygasają”.

Charlotte i Kellan to młodzi ludzie, dla których los nie był łaskawy, noszą na swych bakach przygniatający, bolesny ciężar. W walentynki dość nieoczekiwanie spotykają się na dachu wieżowca, by zakończyć życie. To spotkanie, rozmowa miało dla nich pozytywny wydźwięk. Zaprzyjaźnili się i wspólnie zawarli pakt. Od teraz co roku we walentynki będą spotykać się na tym dachu, by szczerze porozmawiać, dodać sobie otuchy. Jednego roku, jedno z nich nie przychodzi na spotkanie, złamało obietnicę.

Cóż to była za przejmująca, emocjonalna lektura. Fabuła ciekawie utkana, zabiera nas w trudny świat młodych ludzi, wzajemnych zależność, problemów, którym tak trudno sprostać. Autorka ma lekkie, naturalne pióro, czytanie pomimo trudnej tematyki od początku do końca było przyjemnością. Ciekawie, barwnie ukazane osobowości bohaterów. Wyraźnie czujemy emocje, wewnętrzne rozterki, porywy serca, które stają się ich udziałem.

Piękna, wręcz słodka okładka jest bardzo myląca. W tej powieści mało jest słodyczy, od pierwszych stron powieść chwyta za serce, porusza, chwilami razem z bohaterami wyraźnie odczuwamy ich ból. Nie jest to zwykły romans, ta powieść to coś zdecydowanie więcej. Autorka porusza trudne, bolesne tematy, robi to z wyczuciem i empatią. Skomplikowane relacje rodzinne, uwierające, niegasnące poczucie winy, żal, który sieje spustoszenie i niszczy od środka. Brak akceptacji, hejt, poniżanie, depresja, bolesna strata, przeżywana żałoba, niemoc. Podejmowane tragiczne w skutkach decyzji, kruchość życia.

Smutna, przejmująca, realna opowieść. Powieść daje do myślenia, ukazuje, że pomimo przeciwności losu warto walczyć o siebie i o innych. Nie zawsze możemy tę walkę wygrać, jednak dopóki nie przyjdzie ostateczność, nadzieja jest zawsze. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

"Słodka trucizna" to romantyczna powieść Parkera S. Huntington, która dostarcza czytelnikowi dużo emocji i wciąga w interesującą historię miłosną. Choć fabuła nie jest szczególnie oryginalna, to autor umiejętnie buduje napięcie i kreuje bohaterów, z którymi łatwo się utożsamić. Książka ta z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom gatunku, umili niejeden wieczór i sprawi, że chętnie po nią sięgną ponownie.

Słodka Trucizna jest to książka która rozwaliła i złamała moje serce. Nieskazitelna historia o problemach depresyjnych która pokazuje walkę ludzi którzy chorują na depresję.

Pokazuje również, że ludzie którzy chorują potrzebują wsparcia przede wszystkim rodzinny ale i też profesjonalnego wsparcia.

Płakałam z smutku ale z szczęścia. To jest emocjonalna ruletka.

“Znajdowaliśmy się w tej samej książce, ale w różnych rozdziałach.

Czy kiedykolwiek znajdziemy się na tej samej stronie?”

Są takie historie, które pozostaną w naszych sercach już na zawsze. Ja z pewnością zaliczę do nich “Słodką truciznę” autorstwa Parker S. Huntington. Książkę która złamała moje serducho na tysiące części, a później kawałek po kawałku składała je na nowo.

Charlotte Richards spotkała Kellana Marchettiego 14 lutego na dachu szkolnego budynku. Oboje przyszli tam w jednym celu, chcieli zakończyć swoje życia. Będąc dla siebie wsparciem, obiecali sobie, że do zakończenia szkoły będą spotykać się co roku w tym samym miejscu. To tylko jedna skradziona godzina w roku. Kellan podjął jednak decyzję, z którą Charlotte będzie musiała mierzyć się przez kolejne lata. Wtem na jej drodze pojawi się Tatum. A właściwie Tate Marchetti. Brat Kellana. Mężczyzna, który zarówno może uzdrowić jej serce jak i doszczętnie zniszczyć.

Czytanie tej historii nie jest proste. Przesiąknięta jest ona bólem, żałobą, strachem, depresją i samobójstwem. Autorka w swojej książce porusza wiele trudnych tematów. Problematykę, która często jest pomijana lub bagatelizowana. Brutalnie atakuje czytelnika, nie raczy go słodkimi słówkami, tylko pisze rzeczowo tak jak jest. Przez co cała powieść wydaje się szczera, autentyczna, realna i piękna w swojej prostocie. Bohaterowie tej książki przeżyli już tak wiele, że ciężko jest to opisać słowami. Jednak to nie koniec ich drogi. Przed nimi najtrudniejsza ścieżka.. wybaczenie.

Główni bohaterowie Charlie, Tate oraz Kellan to postacie, które wzbudzają ogromne emocje. Ich historia podzielona jest na trzy części i każda z nich poświęcona jest innemu etapowi z ich życia. W środku znajdujemy podwójną perspektywę, lecz bohaterów tej historii jest znacznie więcej. Każdy z nich wnosi wiele do tej fabuły, szczególnie Terry (ojciec Kellana i Tate’a), który jest bardzo barwną postacią.

Z początku nie wzbudza sympatii, jednak z czasem, gdy na światło dzienne wychodzą jego demony, wiele może się wydarzyć. Nic nie jest takie jak się na pozór wydaje. Choć tak naprawdę tutaj każda postać ma swoje demony, które będzie musiała ujarzmić.

Fabuła choć kręci się wokół Kellana i jego decyzji, gdzieś tam po drodze przyglądamy się Charlie i Tatowi, którzy mierzą się ze swoimi uczuciami. Zdaniem tej dwójki ich relacja jest zakazana, co sprawia, że wszystko komplikuje się jeszcze bardziej. A to jeszcze nie wszystko Jest jeszcze ONA. Książka, którą napisał Kellan..

Gwarantuję Wam, że przy tej historii nikt nie będzie się nudził. Gwarantuję, że ta historia połknie was, przemieli i brutalnie wypluję. Gwarantuję, że autorka zadbała o szeroką gamę emocji i uczuć. Wszystko opisała bardzo szczegółowo i realistycznie. Mimo, że historia nie należy do prostych, to lekkie pióro autorki sprawia, że przez tą historię się płynie. Fabuła wciąga od samego początku, a nowe wątki tylko jeszcze bardziej przyciągają uwagę. Gwarantuję Wam, że sięgając po nią nie będziecie rozczarowani. Ja od siebie mogę Wam ja polecić, gdyż wiem, że jest to historia warta uwagi ❤️

Weekend ☺️ Czytaliście może "Słodka trucizna" @wydawnictwoluna? Ja przeczytałam tego grubaska i powiem szczerze, że mam totalnie mieszane uczucia. Jak początek był naprawdę fajny, ciekawy i ciężko było się oderwać tak w pewnym momencie fabuła poszła jakby nie w tą stronę na skrzyżowaniu wydarzeń. Opowiadanie zaczęło się ciągnąć i były momenty kiedy poprostu się nudziłam. A szkoda bo autorka miała naprawdę świetny pomysł. Aczkolwiek może Wam się spodoba? Warto sprawdzić ☺️📖 Dziękuję @wydawnictwoluna

Słodka trucizna nie jest łatwą książką. Pomimo że czyta się ją błyskawicznie i ma ponad 500 str. To zawiera w środku wiele bólu.

Każdy z bohaterów cierpi na swój własny sposób i przeżywa jakąś walkę w głowie.

Charlotte i Kellan poznają się na dachu szkoły w momencie gdy każde z nich chce skoczyć. W dzień zakochanych. Ale udaje im się odejść od tego pomysłu wspólnie i umawiają się, ze co roku w walentynki będą się spotykać w tym samym miejscu o tej samej godzinie. Aż do tragedii.

W międzyczasie siostrą bohaterki również cierpi na swój sposób po pożarze i nie może pogodzić się z bliznami, a brat bohatera ukrywa przed nim prawdziwą postać ojca i daje mu zły obraz na rodzinę.

Wszystko wydaje się być bardzo skomplikowane, ale wszystko jest tak przyjemnie opisane, że z dużą przyjemnością spędziłam czas z książką. Bohaterów bardzo polubiłam pomimo całego bólu w książce. Zdecydowanie można wyłonić nie jedna łzę.

Kolejna świetna rzecz w książce to rękopis, który bohaterka chce wydać. Słodka trucizna.

Książką chwyciła mnie za serce nie jeden raz i w każde walentynki będę sobie o niej z pewnością przypominać.

Podobno czas leczy rany.

To kłamstwo.

Ból napędza poczucie winy i roznieca ogień za każdym razem, gdy płomienie przygasają.

Słodka trucizna to nasza pierwsza książka autorki. Bardzo spodobała nam się okładka, a opis nas zaintrygował. Z pewnością nie spodziewałyśmy się takiej treści. Liczyłyśmy na słodki romans nastolatków, może jakieś poważniejsze problemy oraz na szczęśliwe zakończenie.

Fakt, w tej książce to znajdziemy, jednak nie jest to takie oczywiste jak myślicie.

Charlotte przeżyła pożar we własnym domu. Jednak jej rodzice tyle szczęścia nie mieli. Uratowała ją siostrą, wyniosła ją z płonącego domu. Przez to ona straciła wygląd, rodziców i miłość. Chłopak ją rzucił jak zobaczył jej poparozne ciało.

Do kogo ma żal? Oczywiście do Charlie.

Nie odzywa się do niej, odtrąca ją, ciągle daje jej do zrozumienia, że przez nią rodzice nie żyją.

Dziewczyna ma dość. W swoje urodziny, w walentynki udaje się na dach szkoły, żeby skoczyć...

Żeby skończyć ze sobą i z tym cierpieniem.

Jednak na dachu okazuje się że nie jest sama.

Zastaje tam Kellana, który stoi na krawędzi z zupełnie innych powodów, ale także chce skoczyć.

Tych dwoje łączy niewidzialna więź i oboje chcą ją podtrzymać i dają sobie druga szansę. Obiecują spotkania co roku do ukończenia szkoły, że będą się wspierać i widywać na tym dachu i sprawdzać swoje samopoczucie.

Udaje im się przez kilka lat...do momentu....

😮‍💨😮‍💨😮‍💨😮‍💨

Po tragicznych wydarzeniach mija kilka lat.

Charlie dostała pracę i nieoczekiwanie los postawił ją na drodze pewnego mężczyzny. Jak się okaże to brat Kellana.

Tych dwoje od początku nie będą do siebie pałać miłością, każdy z innych powodów. Dzieli ich wszystko a łączy Kellan.

Co się wydarzy?

Jak tych dwoje znajdzie wspólny język?

Co zrobią kiedy ich uczucia zmienią tor?

Gdzie w tym wszystkim Kellan?

Niewiarygodnie piękna, bolesna i tragiczna historia.

To nie jest zwykły romansik. To głęboka powieść o bólu egzystencji, odrzuceniu i poczuciu winy.

Książka jest dość spora, podzielona na trzy części. Dzięki temu czytelnik potrafi także oddzielić pewne emocje.

Nam się udało.

Byłyśmy wzruszone, momentami zdołowane. Ale przy kolejnych rozdziałach historia nabrała inny obrót, dostała rumieńców i była zabawna.

Relacja jaką miała Charlotte z Kellanem była wyjątkowa i niepowtarzalna. Jednak im nie było pisane szczęśliwe zakończenie.

Relacja w jaką się zaangażowała z jego bratem choć odmienna, to bardzo podobna.

Nie chcemy Wam naprawdę dużo tu zdradzać, bo w tej historii jest wiele spraw i trzeba samemu przez nie przejść i je przetrwać i zrozumieć po swojemu.

Najważniejszym naszym zdaniem elementem tej historii jest miłość.

Miłość pod każdym względem.

Miłość rodzicielska.

Miłość braterska i siostrzana.

Miłość do drugiej osoby.

Każda ta miłość miała tu swoje miejsce.

Historia, która nas wciągnęła na dobre parę godzin i dalej siedzi nam w głowie.

Nie była płytka i banalna. Była wielowarstwowa, wartościowa i głęboka.

To historia nie prosta, o sztuce przebaczania i życiu w cieniu poczucia winy.

Dawania drugich szans.

Mówieniu prawdy.

Naprawdę wartościowa pozycja, po którą musicie sięgnąć.

Nie wszystkie zachowania bohaterów nam się tu podobały. Ale niestety takie jest życie.

Brat nienawidzi brata, siostra gardzi siostrą, ojciec porzuca dzieci, ludzie umierają....

Prawdziwa i zaskakująca historia.

Pochłoniecie ją w mig, ale pamiętajcie, na tę Słodką truciznę, można znaleźć antidotum, trzeba tylko chcieć.

Papierowe Księżniczki polecają 🖤💜

Książka, która zaintrygowała i zaskoczyła mnie już od pierwszych stron. Dwójka nastolatków, którzy poznają się na dachu w Walentynki i planują swoje samobójstwa. Zaciekawieni? Ja bym była na waszym miejscu.

Zaliczyłabym tę książkę do tych „trudnych”. Temat samobójstwa, traumy, nienawiść do samego siebie i próby naprawienia swoich błędów. Takie wątki przeplatają się ze sobą przez całą książkę. Bohaterowie zmagają się ze swoimi demonami praktycznie cały czas. To historia, która na pewno zmusza do przemyśleń, a momentami męczy czytelnika swoimi smutkiem. W takich chwilach potrzebowałam ją odłożyć i po prostu chwilę odsapnąć. Jest w niej tyle melancholii, że czasami chce się ją porzucić. Jednak te dobre momenty, te chwile, kiedy bohaterowie pozwalają sobie na moment szczęścia, sprawiają, że wraca się do tej historii i chce się przez nią brnąc. Niezwykle ważna i potrzebna książka, która uczy, że wybaczanie innym i sobie samemu jest kluczem do rozwoju i szczęścia.

Nie jest to typowy romans, nie jest to literatura młodzieżowa. To nie są utarte schematy i przewidywalna aż do bólu fabuła. To coś o wiele więcej. To słodko-gorzka opowieść o życiu. Takim życiu, które zadaje wiele bólu, ale jednak wciąż chcemy odnajdywać w nim te nikłe fragmenty radości.

Bardzo podobały mi się kreacje bohaterów w tej historii. Nikt nie jest ani dobry, ani zły. Te postacie są gdzieś pośrodku, popełniają mnóstwo błędów, ale próbują je wciąż naprawiać. To ludzie, w których dość często widziałam odzwierciedlenie mnie samej.

Nie polecę jej każdemu i myślę, że niestety nie każdemu przypadnie ona do gustu. Uważam, jednak że po tę książkę trzeba sięgnąć i samemu przekonać się co takiego ona w sobie zawiera. Jestem bardzo ciekawa waszych wrażeń i przemyśleń na temat "Słodkiej trucizny".

Czy romansidło może być czymś więcej niż powielanymi schematami miłosnymi?

Okazuje się, że tak i oprócz historii miłosnej może nieść całkiem mocne przesłanie i pokazywać te mroczne strony człowieka, z którymi nie każdy umie sobie poradzić.

Taka odsłonę romansu możecie poznać dzięki wydawnictwu wydawnictwoluna i książce:

Słodka trucizna- Parker S. Huntington

Niezwykle poruszająca historia dwójki, a właściwie trójki młodych ludzi. Pokazuje jak ciężkie i trudne potrafią być uczucia i to co siedzi w naszych głowach, że nie zawsze bez pmocy kogoś innego jesteśmy w stanie to pokonać. Historia miłosna jest tu na prawdę mało lukrowa, ociekająca różowymi randkami, stosami róż, romantycznymi randkami i słodkimi niespodziankami. Historię tu pokazane to taka "słodka trucizna". Faktycznie człowiek podczas czytania pęka, aby poskładać się na nowo, ale już nie taki sam. Spojrzenie na ludzi którzy potrzebują pomocy nigdy nie powinna być gardzace czy prześmiewcze, a historia to pokazuje do czego właśnie takie zachowania mogą prowadzić. Kiedy połączymy to z rosnącym poczuciem winy możemy domyślać się jak bardzo źle może to się skończyć. Jednak nikt, kto nie przeżyl tak silnych emocji nie wie jak straszne rzeczy muszą dziać się w głowach takich osób, które decydują się na samobójstwo. Na szczęście ta dwójka miała drugą szansę i to tylko dzieki sobie. Jedno z nich niesety nie podołało.

Cudowna książka, poruszająca ważne tematy, z nienachalnym wątkiem miłosnym, ale jednak ważnym. Czyta się ją lekka, chciaż emocjonalne fragmenty są warte uwoessej uwagi. Bardzo spodobało mi się, że książka nie została podzielona na części bo na prawdę jest dość grubą jak na romans. Mimo wszystko strona za strona lecą szybko i dobra historia drogiego końca

Ciekawi co wydarzyło się w życiu młodej dwójki, że postanawiają popełnić samobójstwo?

Jaką drogą skłania ich do do dalszego życia i co dzieje się, gdy jednak jedno z nich nie wytrzymuje presji życia?

Zapraszam do czytania 🥰

"Słodka trucizna" to książka, z którą się długo "boksowałam". Ma sporo minusów, ale fabuła i zakończenie przechylają szalę na plus 😊

W trakcie czytania miałam ochotę ją porzucić, ale po przeczytaniu całości powiedziałam głośno WOW 🥰

Zakończenie zaskakuje i wciska w fotel.

Po pierwsze moje oczy błagały mnie żebym sobie odpuściła, ponieważ każda pierwsza strona rozdziału ma nadruk imitujący pogiętą kartkę, odczytanie czegoś z niej jest bardzo trudne (zwłaszcza jak ktoś czyta wieczorami). Dobrze, że pojawiła się na legimi 😊

Książka porusza mnóstwo, naprawdę mnóstwo trudnych tematów tj. samobójstwo, uzależnienie, strata rodziców, poczucie winy, miłość, samotność czy trudne relacje rodzinne. Dzięki takiej tematyce mogłaby być niezwykle ważną książką dla młodzieży niestety absolutnie nie jest ona dla tej grupy wiekowej. To zdecydowanie 18+, a szkoda.

Jest tu sporo niepotrzebnych wstawek niczym z najgorętszego erotyka, które absolutnie nie pasują do tematyki i klimatu książki 🤦🏼‍♀️ Ogólnie pikantne sceny mi nie przeszkadzają jednak tu i to w takim wydaniu nie pasują 🤷🏼‍♀️

Przeczytajcie bo warto, przemęczcie się z tymi kartkami, przeczytajcie lub omińcie gorące sceny, by na końcu powiedzieć WOW 😊

Charlotte i Kellan spotykają się na szkolnym dachu, oboje chcą skończyć ze swoim życiem. Niespodziewane spotkanie zmienia ich decyzję i uzgadniają, że do końca liceum będą w każde walentynki przychodzić w to samo miejsce. Dotrzymują obietnicy jedynie przez 3 lata, a drugie z nich będzie musiało się zmierzyć z pewnymi konsekwencjami.

"Słodka trucizna" to historia po której spodziewałam się zaznać więcej emocji, niż faktycznie ich dostałam.

Pierwsza część, znacznie krótsza doprowadziła mnie do rozpaczy. Ciężko się czyta o dwóch nastolatkach z depresją, które mają myśli samobójcze, nienawidzą swojego życia i samych siebie do tego stopnia, że marzą tylko o tym, aby przestali istnieć. To jest cholernie smutne i bolesne, a najgorsze w tym wszystkim jest fakt, że najbliższe im osoby nie dostrzegają tego, co się z nimi dzieje i niestety takie też są realia. Takie osoby najczęściej nie mają żadnego wsparcia, które tak bardzo jest im potrzebne. Zwracajmy uwagę na swoich bliskich i reagujmy, kiedy widzimy, że dzieje się z nimi coś złego, wtedy będziemy w stanie ich ocalić.

Kolejne części niestety już mniej przypadły mi do gustu, działo się już za dużo, do przesady. Książkę śmiało można byłoby skrócić do połowy i wtedy wypadłaby z pewnością znacznie lepiej. Niektóre zachowania bohaterów mnie irytowały i przyprowadzały o zawrót głowy, a sceny erotyczne kompletnie mi tu nie pasowały, nie ten gatunek. To już niestety nie była ta sama historia, co na początku, choć niektóre wątki dawały jej jeszcze nadzieję.

"To nie był jedyny powód, dla którego dzisiaj chciałam się zabić, ale jeden z wielu. Tak to już jest z rozpaczą - nawarstwia się jak wieża jenga, wznosi się na niestabilnym gruncie, coraz wyżej i wyżej. Jeden fałszywy ruch i masz przekichane."

••

"Podobno czas leczy rany.

To kłamstwo.

Ból napędza poczucie winy i roznieca ogień za każdym razem, gdy płomienie przygasają."

▪︎▪︎

Ciąg traumatycznych wydarzeń splata ze sobą losy Charlotte i Tate'a. Ich relacja będzie tak trudna jak to tylko możliwe, nie mówiąc o szczęśliwym zakończeniu, na ktore żadne z nich liczy.

Ta książka to o wiele więcej niż romans, to opowieść o poczuciu winy, skomplikowanych relacjach rodzinnych i żalu, który zżera naszych bohaterów od środka. Każdy z nich kryje w sobie ogromny ból, który tak naprawdę nigdy nie przeminie, a z którym będą musieli się nauczyć żyć.

"Słodka trucizna" to historia dojmująco smutna, ale niesie też ze sobą nadzieję, że może być lepiej. Pokazuje ona, że warto walczyć zarówno o siebie i innych, i mimo, że nie zawsze jesteśmy w stanie tę walkę wygrać, to zawsze warto ją podjąć.

◾✨"Czy kiedykolwiek zastanowiłaś się, czy znalazła się na tej jednokierunkowej drodze zakończonej ślepym zaułkiem?"✨◾

Najpiękniejsze książki to te których piękne wydanie skrywa uderzające i mocne wnętrze. Słodka trucizna skusiła mnie opisem i okładką, ale treść, ona przeszła moje najśmielsze oczekiwania, po jej przeczytaniu przez 3 dni nie ruszyłam innej książki tak mocno we mnie weszła i tak mocno zamieszała moim sercem i umysłem. Ta książka wzrusza, nie wróć niszczy czytelnika, wypełnia go całą gamą emocji jakie w sobie skrywa. Ta książka to jedna z najważniejszych i najpiękniejszych pozycji po jakie dane mi było sięgnąć, ponadczasowa, to książka do której będę chciała wracać, ale kiedyś, gdy będę gotowa przeżyć ją raz jeszcze. Bo to wymagająca historia na którą trzeba być gotowym, to obraz wyniszczającego wręcz poczucia winy, obezwładniających wyrzutów sumienia, powolnego zatracania się w mroku własnej duszy, depresji, poczuciu odrzucenia, niezrozumienia. @parkershuntington

bezbłędnie operuje słowem pisanym, pisze w sposób wnikliwy, mocny, dosadny czasem niemal bolesny bo oddaje uczucia postaci z chirurgiczną precyzją, jej styl pisania jest pochłaniający, nie odkładany. Można się pokusić o stwierdzenia że te książkę powinni poznać młodzi ludzie, którzy często nie przejmują się losem oraz faktem że kogoś ranią. Bo słowa zadają ciosny zupełnie jak nóż, tną zarazem dużo głębiej, pozostawiają blizny które nigdy się nie zagoją.

◾✨"Nie można kogoś kochać, jeśli nie kocha się siebie."✨◾

◾✨"Ból i blizny to zbroja, którą nosi piękno"✨◾

Książka napisana jest w pierwszej osobie ale z punktu widzenia trójki bohaterów, Kellana, Charlotte oraz Tate'a, oraz podzielona na trzy czesci. Już początkowe rozdziały mocno łapią w sieć mroku czytelnika, ale z lekkimi przebłyskami wiary w iskry nadziei, by po chwili zatopić czytelnika w mroku, wszechobecnym i ogarniającym człowieka. Bardzo mi się podoba ewolucja jaką przechodzi Charlie między pierwszą a drugą częścią, jak staje się takim promykiem. W ogólnym rozrachunku bardzo ją polubiłam, za nadzieję, waleczność, siłę i mocny charakter, jej relacje rodzinne i przeszłość są bardzo smutne. Ona jest taką bohaterka z którą czytelnik mocno się zżywa, przeżywa wszystkie jej wzloty i upadki, razem z nią płacze i się cieszy, razem z nią dzieli jej nadzieje, co najtrudniejsze w pewnym stopniu zrozumiałam też postać Kellana, ciężar jaki w sobie niósł. Ja zaczynając te książkę myślałam że jej rozdziały i Kellana najmocniej we mnie uderzą, a prawda jest taka że uderzają z siłą mocnego żywiołu ale perspektywa Tate'a to, o matko to spalanie w czystej postaci, to ogień zatracający w nicość, pochłaniający, to huragan kategorii piątej, on jest tutaj postacią która zmusza nas do płaczu, wzruszeń, refleksji, ogromu bólu który czujemy jak własny, fasady które zbudował, a które stają się dla niego więzieniem, niszczą z każdą sekundą. To zdecydowanie jedna z najlepiej napisanych, pod względem złożoności psychologicznej postać z jaką miałam do czynienia, jej moc i głębia jest wręcz namacalna. Mogłabym jeszcze pisać jej oddy wychwalane, podobnie jak całej książce, ale uważam że najlepiej będzie jak każdy z was wpiszę ją sobie na TBR, mając jednak na uwadze jej TW, moim zdaniem nie będziecie żałować, to piękna opowieść o ciemnych aspektach życia, mroku bólu, cierpieniu, straconych nadziejach, planach i marzeniach, poczuciu beznadziejności, karaniu siebie za coś na co nie miało się tak naprawdę wpływu, bo decyzja choćby najgorsza i ostateczna należy do każdego z nas, czy właśnie stracie bliskich. Ale książka ma też wiarę w drugiego człowieka, wytrwałość czy właśnie nadzieję. Ta książka jest jak życie, nieprzewidywalna, duszna, sprawiająca ból ale także dająca tę małą odrobinę słońca. Polecam. Naprawdę warto. ZDECYDOWANIE TO BĘDZIE JEDNA Z NAJLEPSZYCH I NAJWAŻNIEJSZYCH KSIĄŻEK TEGO ROKU.

/Egzemplarz recenzencki od wydawcy/

/Współpraca reklamowa/

IG @carolina_czyta_i_oglada

Udane życie Charlotte zmieniło się praktycznie w jednej chwili. Pożar, w którym zginęli jej rodzice, a siostra została okaleczona, kiedy ją ratowała. Dla nastolatki życie staje się nie do zniesienia, czuje ból, pustkę, czuje się winna. Są walentynki, jej urodziny, o których nikt nie pamięta. Postanawia z sobą skończyć, w tym celu udaje się na dach szkoły. Jednak tam już ktoś jest. Jak się okazuje, młody chłopak ma takie same plany jak ona. Żadne w tym dniu nie zakańcza swojego życia. Rodzi się między nimi umowa, że będą spotykać się tu co roku, tego samego dnia, o tej samej godzinie, a w pozostałe dni będą udawać, że się nie znają. Tak Charlotte poznaje Kellana i choć to znajomość zupełnie inna niż wszystkie, wiele dla nich znaczy.

Mija kilka lat, a życie Charlotte wygląda zupełnie inaczej. Jego już nie ma, nie dał rady, nie wytrzymał i w pewne walentynki skończył z sobą. Ona mocno to przeżyła, tym bardziej że nie ma nikogo bliskiego. Między nią a siostrą nic się nie zmieniło, nadal czuje się winna temu, jak ona wygląda, jak wiele dla niej poświęciła. Czuje się jak trucizna. Pewne zdarzenia sprawiają, że młoda kobieta trafia do gabinetu znanego ginekologa, jak się okazuje, jest on bratem Kellana. Połączy on Tate i Charlotte. Jednak czy tylko on? Czy Charlotte i Tate poradzą sobie ze śmiercią Kellana? Czy młoda kobieta poradzi sobie z tym, co stało się wiele lat temu podczas pożaru? Czy uwierzy w siebie?

To nie jest kolejny słodki romans. To książka, która łamie serce, zmusza do przemyśleń, zostaje w pamięci na długi czas. Historia, jaką w niej znalazłam była naprawdę mocna, a przy tym ciekawa i wciągająca. Porusza wiele trudnych tematów i to wcale nie w delikatny sposób. Mnie zdecydowanie się podobała i to do tego stopnia, że ciężko było mi się od niej oderwać, a nie jest to cieniutka pozycja, a wręcz przeciwnie, ma prawie 550 stron.

Głównych bohaterów mamy trzech. W pierwszej części jest to Charlotte oraz Kellan, natomiast w drugiej Charlotte i Tate. Mamy też sporo drugoplanowych bohaterów, którzy wiele wnoszą do historii z książki. Nie mogę Wam nic więcej o nich zdradzić, jednocześnie nie zdradzając zbyt wiele z fabuły. Powiem tyle, że każdy jest na swój sposób ciekawy, niebanalny, dość dobrze wykreowany.

Książka pt.: „Słodka trucizna” to książka z mocną historią, o której nie zapomina się szybko. Mnie zdecydowanie się podobała i z przyjemnością polecam.

Recenzja książki pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Wydawnictwo reklamowało tą pozycję zdaniem: "Ta książka złamała mi serce i jednocześnie je naprawiła" idealne określenie.

"Słodka Trucizna" @parkershuntington to nie tylko mało kolorowa historia miłosna. To opis trudnej relacji na linii braterskiej i tej z ojcem. To obraz podniesienia się po okropnej stracie rodziców i życie ze świadomością, że siostra będąca dla ciebie jedynym opiekunem obwinia Cię za utratę urody, miłości życia, rodziny.

Zaczyna się okropnie.

Walentynki.

Dwoje nastolatków poznaje się, bo chcą skończyć ze swoim życiem. Ale dzięki temu ratują swoje istnienia. Niestety, nie na zawsze. Kellan poddał się, czy on w ogóle kiedykolwiek chciał żyć? Charlotte została na tym świecie sama.

On: najlepszy ginekolog od trudnych przypadków, gdzie pary starają się o dziecko bezskutecznie, "Lekarz cudotwórca". Los sprawia, że Charlotte Richards trafia do jego gabinetu, bo jej szefowa będąca w ryzykownej ciąży potrzebuje pilnie skontaktować się z lekarzem.

Lottie ma coś, o czym Tate, starszy z dwójki przyrodniego rodzeństwa marzy: wspomnienia. Wspomnienia związane z jego młodszym bratem. Tate myślał, że Kellan nie miał nikogo. Jest ona. Specyficzna. Charakterna. Młodsza. Zakazana.

Walentynki.

Jej urodziny, o których siostra nie pamięta.

Poznanie Kellana, coroczne spotkania, ale i jego śmierć.

Odwiedzenie prywatnej kliniki i poznanie Jego.

Idealna historia na dzisiaj?

Dla mnie tak.

Jest gorzka. Porusza trudne tematy. Zwraca uwagę na bardzo ważny aspekt: regularne wykonywanie cytologii. Myślę, że każda z nas powinna zrobić sobie taki prezent na walentynki, dla siebie, ale i rodziny. Miłość do siebie jest najważniejsza, nikt o nas nie zadba tak jak my same.

Tak wiele chciałabym napisać o tej książce. Mogłabym wam ją całą opowiedzieć. Ze szczegółami, z cytowaniem pełnych zdań. Oczywiście powstrzymam się, ale z głębi serca polecam.

Przychodzę dzisiaj do was z opinią o książce, która złamała mi serce. Następnie powoli scalała je w całość. Niech was nie przestraszy ilość cytatów, po prostu musiałam się nimi z wami podzielić😊.

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Jeśli blizny opowiadają jakąś historię, to ja nie mam ich wcale. Żadnych zgrubień, wgłębień czy bruzd. Ani jednej skazy, która przypominałaby o przeżytych krzywdach. Moja skóra, gładka i nienaznaczona, jest kłamcą. Pustym płótnem. Ale któregoś dnia moje grzechy mnie dogonią i kiedy umrę, będę mieć na sobie blizny."

"Ból napędza poczucie winy i roznieca ogień za każdym razem, gdy płomienie przygasają."

"Bolało mnie to, czym się stałyśmy. Dwoma duchami nawiedzającymi tę samą przestrzeń."

"Życie jest nałogiem. I lepiej się nim cieszyć, niż czuć do niego niechęć."

"Kłamstwa bolą, ale prawda potrafi zniszczyć."

"Łzy, to język żałoby. A żałoba jest językiem miłości."

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

Charlotte poznała Kellana w dniu, w którym postanowiła zakończyć swoje życie. Był to dzień jej urodzin, a jednocześnie walentynki. Załamana chciała skoczyć z dachu szkoły. Niestety nie była tam pierwsza, Kellan też miał taki plan. Tak zaczyna się ich dziwna przyjaźń, na dachu. Zawierają pakt. Co roku w tym samym miejscu i o tej samej porze, mają się spotykać. Kellan wytrzymał trzy lata, a potem zrobił to co chciał. Teraz Charlotte została sama. Mijają cztery lata, Charlotte pracuje w agencji literackiej. Przez przypadek poznaje doktora Tatuma Marchetti, który okazuje się bratem Kellana. Co wyniknie ze spotkania dwóch udręczonych dusz?

Charlotte była szczęśliwym dzieckiem, dopóki nie zdarzył się tragiczny wypadek. Jej dom rodzinny spłonął. Z pożaru uratowała się tylko Charlotte i jej starsza siostra Leah. Od tej pory, dziewczynę zżerają wyrzuty sumienia. To one i obojętność siostry popchną ją do ostateczności. Chcę targnąć się na swoje życie. Poznanie Kallena na dachu, jest jej ratunkiem. Uświadamia jej, że ma po co żyć, że będzie lepiej.

Za to Kellan to co innego, życie było dla niego niesprawiedliwe. Ojciec, sławny pisarz, matka, która przedawkowała narkotyki. Po tym wydarzeniu, ojciec oddala się od niego, a wręcz podrzuca go do starszego brata, z którym się nie dogaduje. W szkole gnębiony, wyrzutek, sam nie poszukuje pomocy, bo wie dokładnie, co chce. Życie jest dla niego męka, czuje się niechciany, nie kochany. Stacza się po równi pochyłej ku końcowi. Poznanie Charlotte oddala tylko w czasie jego plany.

Jeżeli chodzi o Tate'a, to po śmierci brata nie umie dojść do siebie. W pracy profesjonalista, ale w życiu prywatnym wrak człowieka. Cały czas nie może zrozumieć, dlaczego Kellan to zrobił. Bardzo kochał brata, ale nie umiał mu tego okazać. Czy spotkanie Charlotte, jedynej osoby która znała Kellana, pomoże mu wyjść na prostą???

Jeżeli miałabym określić o czym jest ta książka to bym powiedziała, że o przeżywaniu żałoby. Pogodzeniu się z losem i decyzjami, na które nie mieliśmy wpływu. Pojawiające się uczucia są tu dodatkiem, ale pomagają w walce z własnymi demonami. Relacja między braćmi nie była idealna, a wręcz daleko jej było do tego. Dla Tate ważniejsza była praca niż brat, dopiero później zrozumiał, że powinien postępowania inaczej. Relacją pomiędzy Charlotte, a jej siostrą też nie była idealna. Była podszyta winą. Charlie chciała wynagrodzić siostrze krzywdy, ale przy okazji zapomniała o sobie. Poznanie Tate sprawi, że zostaną wyjaśnione sprawy z przeszłości. Mężczyzna dostanie odpowiedź, czemu do tego doszło, a Charlie dostanie coś więcej, coś należącego do swojego przyjaciela. Jest to historia o wybaczeniu, o walce z sumieniem, ale i o miłości, która potrafi uleczyć duszę. POLECAM❤️❤️❤️❤️

"Słodka trucizna" Parker S. Huntington to moim zdaniem znakomita wzruszająca i pełna emocji powieść.

Zauroczyła mnie okładka tej powieści. Jednak zakochałam się w treści tej znakomitej historii.

Była bardzo realnie przedstawiona. Ból, cierpienie, wsparcie, zrozumienie i miłość to tylko nieliczne zagadnienia, jakie poruszone zostały w tej książce. Czeka was tutaj niesamowity rollercoaster wrażeń i emocji. Jednak niegwałtownych, bo fabuła, przedstawiona przez tę autorkę, ma swoje spokojne tempo. Nie jest ono męczące i mdłe. Rozdziały, które znajdują się, w tej historii, są bardzo krótkie. Osobiście lubię takie rozdziały. Wtedy bardzo trudno mi jest się od nich oderwać.

Książka to taki lekki grubasek, ale ja szczerze tego nie odczułam. Historia Charlotte, Kellana, Tate, Terry'ego oraz Leah bardzo mnie wciągnęła. Wręcz pochłonęła bez reszty.

Ta powieść nie tylko dobrze się czytało. Ona skłania do pewnych refleksji. Myśli się wtedy o przebaczeniu, o dawaniu drugiej szansy. Nad tym, co się straciło, a co się ma. O walce z bólem, stratą i uzależnieniem. W mojej ocenie to bardzo wartościowa książka.

W moim sercu zostawiła pewien ślad. Ślad, przez który trudno, będzie o niej zapomnieć.

Mogę Wam tylko doradzić, że jeśli zastanawiacie się nad przeczytaniem tej książki, na prawdę nie zwlekajcie dłużej. Pióro autorki jest naprawdę lekkie i proste w odbiorze. Nie ma tam skomplikowanych, długich opisów. Zabawne sytuacje, czy chwile radości i wzruszeń, mieszają się z dramatem i bólem. Taka słodko-gorzka opowieść, z wątkami hate-love i różnicą wieku.

Potwierdzam, że ta książka złamała mi serce. Wzruszyła i emocjonalnie znokautowała. Ale też, poskładała moje serce od nowa. Dała nadzieję i szczęście.

Bardzo, ale to bardzo polecam ❤️

BRUNETTE BOOKS

Charlotte Richards i Kellan Marchetti poznali się w Walentynki na dachu liceum St. Paul. Oboje stwierdzili, że jest to idealne miejsce na popełnienie samobójstwa. Zawarli pakt, że będą spotykali się co roku w Walentynki na tym dachu. Pakt ma trwać dopóki nie skończą liceum. Niestety Kellan nie dotrzymał słowa i po trzech latach skoczył z dachu.

Mijają cztery lata od samobójstwa Kellana. Charlotte pracuje jako asystentka agentki literackiej. Pewnego dnia przypadkowo poznaje Tate'a Marchettiego, przyrodniego brata Kellana. Dziewczyna nienawidzi mężczyzny za to, że skrzywdził Kellana. Jednak z biegiem czasu zmienia zdanie o Tate. Poznaje całą prawdę o rodzinie Marchettich i zakochuje się w przystojnym ginekologu.

Dlaczego Kellan popełnił samobójstwo?

Czyja to wina?

Czy ktoś mógł zapobiec tej tragedii?

Wow! Co to za poruszająca historia. Wbija w fotel i nie pozwala na odłożenie tej książki dopóki nie pozna się zakończenia tej historii.

Rewelacyjna fabuła. Ciekawie wykreowani bohaterowie. Przewracałam kartkę za kartką, by przeczytać rozmowy Charlotte z Tate. Świetne dialogi. Śledziłam losy bohaterów, aby dowiedzieć się jak ułożą sobie życie. Byłam bardzo ciekawa jak rozwinie się relacja Charlotte z ginekologiem.

Autorka porusza trudne tematy dotyczące samobójstwa, samotności, traumy, narkotyków, alkoholu, myśli samobójczych, poczucia winy, depresji, braku wsparcia, relacji rodzinnych, przebaczaniu, rozpaczy.

Ostrzegam Was, że jest to historia bardzo wzruszająca i sprawiająca, że będziecie płakali. Momentami ściska za serce. Zmusza do przemyśleń.

Charlotte nie dopięła swego, by spotkać się z bratem Kellana, aby porozmawiać z nim o myślach samobójczych Kellana i doszło do tragedii. Tate'a zżerało poczucie winy, bo nie dostrzegł tego i musiał z tym żyć każdego dnia. Nikt z rodziny nie miał czasu dla Kellana. Tate nie mógł pogodzić się z jego śmiercią i żałował, że nie potrafił naprawić relacji z bratem. Zamknął się w sobie i na innych ludzi. Natomiast Charlotte obwiniała Tate'a za to, że przyłożył rękę do śmierci Kellana. Jednak znała prawdę tylko Kellana. Sama też nie miała łatwego życia. W wieku trzynastu lat jej rodzice zginęli w pożarze, a jej starsza siostra obwiniała o wszystko Charlotte i sugerowała, że zniszczyła jej całe życie.

Czytając tę książkę miałam łzy w oczach. Zastanawiałam się, czy Charlotte i Leah naprawią swoje siostrzane relacje? Co zrobi Tate, gdy dowie się, że Charlotte wiedziała o myślach samobójczych Kellana? Czy Tate wybaczy swojemu ojcu? Czy Charlotte i Tate będą razem?

Autorka napisała historię, która pokazuje, że nie wolno żyć przeszłością, której nie zmienimy. Przeszłość należy zostawić za sobą, aby iść do przodu.

To też piękna historia o wybaczaniu i dawaniu drugiej szansy.

Pamiętajcie. Dopóki żyjemy możemy wszystko naprawić.

Tate nie miał takiej szansy.

Ta książka pozostanie na zawsze w mojej pamięci.

Prawdziwy rollercoaster emocjonalny, który złamie Wasze serca. Będziecie zachwyceni i wzruszeni.

Szykujcie zapasy chusteczek.

Polecam z całego serca!

☕ Kiedy wpadła w moje ręce Słodka trucizna, bardzo się ucieszyłam. To akurat był dla mnie dobry czas, na zrobienie sobie przerwy, od kryminałów i thrillerów.

📚 Tytuł za wiele mi nie powiedział, a opis z tyłu książki wskazywał na standardowy romans. Oj jak bardzo się myliłam.

☕ Książka zaczyna się od rozważań nastolatki na temat samobójstwa . Mówi ona o tym jak o planowaniu wycieczki. Ten początek wbił mnie w fotel (nomen omen) i nie chciał puścić!

📚 Ta powieść kipi od emocji wszelakich. Porusza temat miłości, szczęścia, ale też bólu, cierpienia, niezrozumienia i walki z własnymi demonami.

☕ Ogromnie współczułam głównej bohaterce Charlotte. Trauma, którą przeszła. Poczucie winy, które złapało ją w swoje szpony i nie chciało puścić przez długie lata, powoduje, że ma się ochotę wziąć trochę jej cierpienia na siebie.

📚 Charlotte nie miała lekko. Żyła z siostrą, która jej nienawidziła i obarczała winą za tragedię, która je spotkała. Potem poznała chłopaka, który usiłował popełnić samobójstwo, a który był w niej zakochany bez wzajemności. Skończywszy na nieszczęśliwej, zakazanej miłości, przed którą najpierw się broniła, a potem o nią walczyła.

☕ Książka porusza trudne tematy i na pewno (mimo okładki) nie jest różowo cukierkową historyjką.

📚To jest właśnie książkach z tych które lubię przeczytać między krwawymi morderstwami, flakami i pogonią za mordercą. Książka od której nie wymagasz niczego a daje ci wiele.

Bardzo polecam! Choć ostrzegam, że pęka serce!

@intermission4reading

Ależ to jest piękna książka 😍

Czyta się ją z ogromnym zaciekawieniem.

Ze łzami w oczach.

Z głębokim smutkiem w sercu.

Walentynki - ten dzień na zawsze połączył ze sobą Charlotte i Kellana. Tego dnia przypadkowo spotkali się na dachu w tym samym celu. Chcieli skoczyć i zakończyć swoje życie. Zaskoczeni swoją wzajemną obecnością, zaczynają ze sobą rozmawiać. Umawiają się, że do końca liceum, co roku, l tej samej porze, będą spotykać się w tym miejscu i opowiadać o tym, co wydarzyło się w ich życiu. Przez resztę czasu, nie będą utrzymywać ze sobą kontaktu. I chociaż Charlotte wielokrotnie próbuje złamać ich umowę i zaczepiać Kellana na szkolnym korytarzu, ten nie reaguje. Zachowuje się tak, jakby wcale jej nie znał...

Ostatnia klasa.

Walentynki.

Ostatnie spotkanie na dachu.

W wyniku losowych zdarzeń, Charlotte nie dociera na dach na czas. Kellan podjął decyzję. Skoczył. Zostawiając dziewczynę z milionem pytań i wyrzutami sumienia...

Jednak ich historia nie kończy się w tym momencie.

Właśnie teraz autorka serwuje nam całkowity rollercoaster. Dzieje się naprawdę dużo. Elementy układanki powoli wskakują na właściwe miejsce, ukazując pełny obraz życia Kellana. Jego relacji z najbliższymi. Jego inności. Ale także jego talentu.

Tutaj początkowa niechęć Charlotte do brata Kallena - Tate przeradza się w uczucie, przed którym oboje próbują się bronić...

Nie bez powodu, autorka podzieliła "Słodką truciznę" na trzy rozdziały - UPADEK, NIEDOSKONAŁOŚCI, ANTIDOTUM.

Autorka przedstawiła w nich ludzką naturę, z milionem niedoskonałości, ze słabościami, z którymi nie zawsze potrafi sobie poradzić. Z wyrzutami sumienia, które dręczą. Z głęboko zakorzenionym smutkiem, raniącym już i tak pocharatane serce. Jednak na każdy ból jest jakiś lek. Każdy ból można wyleczyć, albo przynajmniej spróbować go zminimalizować. Często takim antidotum jest po prostu drugą osoba. Jej ciepłe słowa, otwarte ramiona, obecność, uśmiech...

"Słodka trucizna" to książka, którą czyta się z zapartym tchem. Losy bohaterów wciągają od pierwszych stron. Wywołuje wiele emocji. "Słodka trucizna" nie jest łatwą powieścią. Wiele w niej bólu. Cierpienia. Odtrącenia. Braku samookaceptacji.

Ale także ogromnej siły i determinacji, która pomaga w walce z własnymi słabościami i przeciwnościami losu. Porusza najczulsze struny ludzkiej duszy. Kruszy najbardziej zatwardziałe serca.

Pisząc o "Słodkiej truciźnie", nie mogę nie wspomnieć o jej przepięknym wydaniu ❤️ Uwierzcie, że ono naprawdę robi wrażenie.

Serdecznie polecam Wam tę książkę ❤️

"Smakowała jak marzenie. Jak słodka trucizna, ciepło i piankowo.

Śmiertelnie niebezpieczna.

Cudownie uzależniająca."

"Słodka trucizna" to książka, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła i będę ją polecała każdemu interesującemu się historiami literatury obyczajowej i romansu. Na początku myślałam, że to będzie zwykła młodzieżówka, ale bardzo się myliłam.

Historia ta wywołuje zmianę emocji raz po raz. Nie brakuje humoru, który przypadł mi do gustu, i ważnych tematów, które traktują o myślach samobójczych, pomocy takiej osobie, życiu bliskich, którzy muszą uporać się ze stratą, nadzieją na lepsze jutro i przebaczeniu.

Dzięki swojej książce Parker S. Huntington zwraca uwagę na niezrozumienie młodych ludzi, ich zagubienie, które ma tragiczne konsekwencje. Jak wiele znaków jest bagatelizowanych przez rodzinę, znajomych, nauczycieli. Jak ludzie boją się podjąć pomocy osobie, która sobie nie radzi z różnych powodów. Samobójstwa są coraz częstszą alternatywą rozwiązywania problemu wśród młodych ludzi, co mocno daje do myślenia, a statystyki przerażają.

"- Ból i blizny to zbroja, którą nosi piękno."

Po mocnym wstępie kompletnie nie mogłam przewidzieć, jaki los spotka bohaterów. Autorka stworzyła ciekawe postacie, które codziennie zmagają się z własnymi demonami. Szukają drogi do szczęścia, choć w większości boją się tę drogę przebyć. Jesteśmy świadkami zmian, jakie zachodzą w głównej bohaterce i jej bliskich, co powoduje, że ciężko jest odejść od lektury. Miłość wcale nie ma się tak dobrze, trzeba o nią mocno zawalczyć.

Nie chcę zdradzać za wiele, ale uwierzcie mi, ta książka jest genialna. Nie dziwię się, że w Ameryce osiągnęła ogromny sukces, ponieważ historię Trucizny pożera się na raz, może dwa. Niespełna 550 stron znika w oka mgnieniu, co świadczy o lekkim stylu i świetnych dialogach. Jedynym minusem są pierwsze strony rozdziałów, które są ciemniejsze i źle się je czyta. Do treści "Słodkiej trucizny" nie mam żadnych zastrzeżeń. Spędziłam dobry czas z książką i żałuję, że tak szybko ją przeczytałam.

Charlotte i Kellan poznają się kiedy oboje są w bardzo ciężkim momencie swojego życia. Charlotte uchrania Kellana przed skokiem z dachu, chociaż sama właśnie po to przyszła. Składają siebie obietnicę, co roku o tej samej porze będą spotykać się na tym dachu aż do ukończenia szkoły. Jednak Kellan nie zdołał dotrzymać obietnicy, nie wytrzymał obciążenia psychicznego i poddał się w walce o samego siebie. Charllie bardzo przeżyła śmierć przyjaciela, długo nie mogła się po niej pozbierać i cały czas nosi w sercu żałobę. Kiedy przypadkiem poznaje Tate'a, przyrodniego brata Kellana, na początku obwinia go o jego śmierć i nienawidzi go. Lecz kiedy poznaje całą historię, czuje się bezradna i żałuję, że Kellan nie znał całej prawdy o swojej rodzinie.

Jakie uczucie połączy Charlotte i Tate'a ?

Co takiego zostawił Kellan po sobie ?

Przyznaję, że na początku trochę sceptycznie podchodziłam do lektury, nie mogłam się w nią wkręcić. Lecz im dłużej czytam, tym bardziej historia mnie ciekawiła i wciągała w swój świat. Historia jest bolesna, szokująca, pełna bólu i rozpaczy, ale także uczuciowa, mimo wszystko szczęśliwa, dająca nadzieję i pokazująca, że trzeba spełniać marzenia. Zatraciłam się w tej książce i dała mi bardzo dużo do myślenia i skłoniła do refleksji. Zakończenie mnie urzekło, piękne i rozczulające.

Czy polecam książkę ? Oczywiście, że tak, sprawdźcie sami co lub kto się kryje pod tytułem składka trucizna a podpowiem, że ten tytuł nie jest przypadkowy.

Zgadzam się z opisem, że ta historia najpierw złamała mi serce a później rzeczywiście poskładała je na nowo