Serce kniei. Historie z Etherton. Tom 2

"Serce Kniei" to drugi tom Historii z Etherton, który wielu czytelników pierwszej części z pewności doceni, gdyż kończy się ona w taki sposób, że kontynuację chce się mieć pod ręką.

Całkiem ucieszyłam się na kolejne spotkanie z poznanymi tu bohaterami - Wilhelminą, Agni, Ivy i Bayem. Niestety dość długo nie mogłam się w tę książkę wgryźć i czułam się podobnie zagubiona jak i w pierwszym tomie. Obie książki są mocno chaotyczne, a to za sprawą czterech perspektyw, podzielonych na dwie linie czasowe, pisane przez dwie różne autorki i to jeszcze w dwóch różnych narracjach - dwie perspektywy są napisane w trzeciej osobie (którą preferuję), a dwie w pierwszej osobie (ten typ narracji lubię znacznie mniej).

Z tego powodu robi się tego dużo i powstaje zamieszanie, nie zawsze proste do opanowania. Nie pomaga też duża liczba postaci pobocznych, z których część zapomniałam i nie mogłam sobie przypomnieć kto jest kim 🙈

Jest to jednak mój główny zarzut, ponieważ oprócz tego, ta powieść ma też sporo zalet. Oba tomy mogą poszczycić sie absolutnie niesamowitym klimatem! Niebezpieczny las, tajemnice rodzinne, zagadkowe maski. W perspektywie z 1969 roku mamy hipiskę oraz arystokratkę z rodziny, której przewodzi Loża zajmująca się wiedzą tajemną oraz magią ceremonialną, a w perspektywie z 2010 roku mamy dziedzica miejscowej fortuny oraz zwykłą dziewczynę, osieroconą przez dwójkę intrygujących botaników.

Już samo pochodzenie postaci sugeruje, że będzie bardzo nastrojowo. Oprócz tego autorki wplotły tu sporo symboliki i wątków, które czytelnik może śledzić i samodzielnie łączyć pewne kropki. Pierwsza część była bardziej jak wprowadzenie, a w tej mamy więcej akcji i emocji. Niektóre elementy są wręcz surrealistyczne, a wszystko oprószone zostało nutką grozy!

Jest to dobra historia, widać, że autorki włożyły w nią mnóstwo pracy. To lektura wymagająca skupienia, lecz dająca satysfakcję z rozwiązywania kolejnych tajemnic. Zdecydowanie polecam czytać od razu oba tomy!

Dzisiejszy wieczór to czas duchów, magii, tajemnic i niesamowitych wydarzeń. Zafundowaliśmy sobie dzisiaj oczywiście cukierka i psikusa, ale też idealną na tę noc lekturę, którą chcemy Wam polecić.

Dwa tomy powieści Katarzyny Kujawskiej i Aleksandry Seligi dostarczyły mi mnóstwa wrażeń. Dawno nie czytałam fantasy, a kiedyś uwielbiałam ten gatunek. I znowu mi się spodobało i wsiąkłam, chcę więcej i szukam kolejnych lektur. Czary na mnie zadziałały 🙂

Świetnie, że mogłam czytać dwa tomy, jeden po drugim „Zjawy i mary” i „Serce kniei”. Oba pełne mrocznych tajemnic. Nierealne zlewa się z realnym. A czytelnik zaczyna powoli odczuwać niepokój i strach. Nie jest w stanie uwolnić się od tej historii.

Rozgrywa się w mrocznym miasteczku, w którym życie bohaterów podlega magicznym wydarzeniom. Jest też LAS, który budzi we wszystkich grozę, jest pełen mroku i tajemnic. Wszystko udaje się utrzymać, dopóki rządzi strach, kiedy jednak pojawia się ciekawość, otwiera się przestrzeń między światami – Pogranicze, a bohater zostaje w nim uwięziony. Wszystko, co złe ma swoje źródło w LESIE i to zło zaczyna nadciągać na miasteczko.

Kraina pełna magii, gdzie wszystko dzieje się po coś, tylko trzeba to odkryć. Niezwykły świat stworzony przez autorki fascynuje czytelnika. Jednak przygoda goni drugą, ale trzeba uważać, bo to magia jest największą siłą. Zjawy, mary, duchy, czary… trudno jest wrócić do rzeczywistości. Magiczna noc i magiczne tomy powieści.

Jak podchodzicie do duetów w literaturze? Dla mnie z reguły jest to nieco problematyczne, bo uważam, że żaden z autorów nie może być w zupełności sobą i musi iść na jakieś kompromisy. Zdarzają się oczywiście wyjątki i powieści są świetne, ale także takie, gdzie widać te różnice chociażby w stylu. Ktoś też mi kiedyś powiedział, że gdybym nie wiedziała, że dany tytuł powstał we współpracy dwóch autorów, to mogłabym tego nie zauważyć. Bardzo możliwe.

"Serce kniei" to drugi tom cyklu Historii z Etherton. Jest to kontynuacja serii i najlepiej czytać w odpowiedniej kolejności, aczkolwiek w momencie, kiedy ktoś sięgnie najpierw po drugi tom, nic się nie stanie, poza tym, że prawdopodobnie będzie chciał jak najszybciej nadrobić pierwszy.

Las w Etherton podobno zjada dzieci...

Dwie linie czasowe, jedna to rok 1969 gdzie to właśnie las niebezpiecznie zbliża się do miasteczka, w którym przebywa główna bohaterka. Chciałaby ostrzec jedną z osób społeczności Havi Piryah, ale matka podjęła decyzję o tym, żeby odciąć ją od świata. Nie ma opcji ucieczki, bo strzeże murów także potężna magia.

Rok 2010. Do Etherton wraca Bay, który twierdzi, że nie było go chwilkę, ale wszyscy odczuwają jego nieobecność jako dwumiesięczną. Nikt mu nie chce uwierzyć w jego opowieści. Grozi mu skazanie na śmierć, a w perspektywie jest Wszystkich Świętych kiedy to granica między światami się zaciera... trzeba zatem myśleć o tym, że wtedy duchy będą miały największą moc.

Ta seria jest bardzo specyficzna i dziwna. Na początku nie wiadomo o co chodzi, ale jak już się wpadnie w fabułę, to naprawdę nie da się od niej oderwać. Drugi tom jest zdecydowanie ciekawszy i akcja pędzi jeszcze szybciej niż w przypadku pierwszego.

Jest las przyciągający bohaterów, mamy dwie linie czasowe, a wszystko to się ze sobą łączy w nieoczekiwany sposób. Poczucie niepokoju, niepewności i napompowania magią potęguje atmosfera, bo w pewnym momencie wręcz czuć jak by się wchodziło między drzewa w gęstą mgłę. Niesamowite.

Do tego bohaterki, każda zupełnie inna, ale obie przypadają czytelnikowi do gustu i od razu darzy je sympatią. Przy nich właśnie zastanawiałam się czy to jest ten element, który byłby solą w oku jednej z autorek i trzeba by było pójść na kompromis i stworzyły każda swoją postać.

No i właśnie, wracając do tego, że opowieść tworzy duet, że jest to drugi tom i nie jest to wcale najłatwiejsza powieść w odbiorze, to jednak naprawdę trzeba chylić czoła autorko, bo stworzyły coś świetnego, co jest powiewem świeżości i czymś, co wpasowuje się w jesienne klimaty idealnie. Najlepiej usiąść sobie pod kocem, koło okna, patrząc na gęstą mgłę za oknem i czytać, dać się porwać fabule.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Kobiecym.

Jak podchodzicie do duetów w literaturze? Dla mnie z reguły jest to nieco problematyczne, bo uważam, że żaden z autorów nie może być w zupełności sobą i musi iść na jakieś kompromisy. Zdarzają się oczywiście wyjątki i powieści są świetne, ale także takie, gdzie widać te różnice chociażby w stylu. Ktoś też mi kiedyś powiedział, że gdybym nie wiedziała, że dany tytuł powstał we współpracy dwóch autorów, to mogłabym tego nie zauważyć. Bardzo możliwe.

"Serce kniei" to drugi tom cyklu Historii z Etherton. Jest to kontynuacja serii i najlepiej czytać w odpowiedniej kolejności, aczkolwiek w momencie, kiedy ktoś sięgnie najpierw po drugi tom, nic się nie stanie, poza tym, że prawdopodobnie będzie chciał jak najszybciej nadrobić pierwszy.

Las w Etherton podobno zjada dzieci...

Dwie linie czasowe, jedna to rok 1969 gdzie to właśnie las niebezpiecznie zbliża się do miasteczka, w którym przebywa główna bohaterka. Chciałaby ostrzec jedną z osób społeczności Havi Piryah, ale matka podjęła decyzję o tym, żeby odciąć ją od świata. Nie ma opcji ucieczki, bo strzeże murów także potężna magia.

Rok 2010. Do Etherton wraca Bay, który twierdzi, że nie było go chwilkę, ale wszyscy odczuwają jego nieobecność jako dwumiesięczną. Nikt mu nie chce uwierzyć w jego opowieści. Grozi mu skazanie na śmierć, a w perspektywie jest Wszystkich Świętych kiedy to granica między światami się zaciera... trzeba zatem myśleć o tym, że wtedy duchy będą miały największą moc.

Ta seria jest bardzo specyficzna i dziwna. Na początku nie wiadomo o co chodzi, ale jak już się wpadnie w fabułę, to naprawdę nie da się od niej oderwać. Drugi tom jest zdecydowanie ciekawszy i akcja pędzi jeszcze szybciej niż w przypadku pierwszego.

Jest las przyciągający bohaterów, mamy dwie linie czasowe, a wszystko to się ze sobą łączy w nieoczekiwany sposób. Poczucie niepokoju, niepewności i napompowania magią potęguje atmosfera, bo w pewnym momencie wręcz czuć jak by się wchodziło między drzewa w gęstą mgłę. Niesamowite.

Do tego bohaterki, każda zupełnie inna, ale obie przypadają czytelnikowi do gustu i od razu darzy je sympatią. Przy nich właśnie zastanawiałam się czy to jest ten element, który byłby solą w oku jednej z autorek i trzeba by było pójść na kompromis i stworzyły każda swoją postać.

No i właśnie, wracając do tego, że opowieść tworzy duet, że jest to drugi tom i nie jest to wcale najłatwiejsza powieść w odbiorze, to jednak naprawdę trzeba chylić czoła autorko, bo stworzyły coś świetnego, co jest powiewem świeżości i czymś, co wpasowuje się w jesienne klimaty idealnie. Najlepiej usiąść sobie pod kocem, koło okna, patrząc na gęstą mgłę za oknem i czytać, dać się porwać fabule.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Kobiecym.

Powracamy do nakreślonej historii z pierwszego tomu, tym samym otrzymujemy odpowiedzi na postawione pytania, a w ich miejsce pojawiają się nowe sekrety do odkrycia. W drugim tomie również mamy akcję prowadzoną dwutorowo i dzieje się kilka miesięcy po wydarzeniach z pierwszego tomu. Powieść ma mroczny, wiktoriański klimat, który oplata czytelnika swoim mistycyzmem. Etherton, małe miasteczko, w którym zderzają się ze sobą hipisi, czarna magia, elementy folkloru, okultyzm, tajemniczy Las. Gotycka powieść przepełniona magią i ludowymi wierzeniami oraz walką z nadprzyrodzonymi siłami. Rodzące się uczucie, skrywane urazy sprzed lat, magiczne przedmioty i niebezpieczne rytuały. Wszystko to razem tworzy intrygującą historię, a napięcie w obu liniach czasowych narasta, robi się coraz mroczniej i niebezpieczniej, oraz prowadzi do splotu niespodziewanych wydarzeń i konsekwencji. Na końcu mamy posłowie, w którym autorki zdradzają czym się inspirowały, a także odkrywają przed nami ukrytą symbolikę oraz motywy powieści. Połączenie tego wszystkiego tworzy niesamowicie nietuzinkową historię, polecam! 💜