Rządy wilków. Król z bliznami. Tom 2

Książka zdecydowanie lepsza od pierwszej części dylogii, pochłonęłam ją w kilka dni. Jednak moim zdaniem akcja działa się trochę zbyt szybko, Bardugo próbowała przekazać zbyt dużo w zbyt krótkim czasie. Mimo to daję mocne 4 gwiazdki, ponieważ autorka idealnie zamknęła (a może raczej na nowo otworzyła...? o tym musicie się przekonać sami!) wątek głównego bohatera. Kocham książki z warsztatu Leigh Bardugo, od czasu przeczytania "Szóstki wron" wracam do jej pozycji regularnie, i "Rządy wilków" na pewno znajdą się na mojej liście do ponownego przeżycia niesamowitej przygody z naszym Korol Rezni, Królem z Bliznami, oraz jego przyjaciółmi i poddanymi. Polecam z całego serca!

Kolejna świetna książką Bardugo. Dość długo zajęło mi przekonanie się do tej autorki, tym bardziej odczucia po przeczytaniu "Trylogii Griszów" nie pomogły. Wprowadzenie do tego wspaniałego uniwersum było, według mnie bardzo nudne. Jednak mimo wszystko sięgnęłam po polecaną dylogię "Szóstki Wron" i nie zawiodłam się. Polubiłam to uniwersum i bohaterów. Jednak "Król z Bliznami" oraz "Rządy Wilków" skradły moje serce. Świetna i wciągająca fabuła, o której myślałam na długo po zakończeniu książki. Super rozbudowana postać Zoyi (która stała się moją ulubioną postacią) oraz wątek przygód Niny i Hanne. Końcówka rozkłada na łopatki, serio. Ostatnie strony, budzą nadzieję, że być może dostaniemy kolejną porcję świetnej fantastyki od Leigh Bardugo i na to liczę! Każdemu kto polubił dylogię "Szóstki Wron", polecam zabrać się za "Rządy Wilków", świetna książka.

Rzadko zdarza się, że druga część dylogii jest ciekawsza od pierwszej, ale Rządy Wilków są tutaj wyjątkiem. To co jednak te dwie części mają ze sobą wspólnego to, to, że ostatnie 150 stron jest istną falą emocji, zmuszającą czytelników do głębokiego wdechu i odreagowania. Dylogia Nikołaja łączy wcześniejsze części (Trylogię Cień i kość i Dylogię Szóstki Wron) idealnie włączając bohaterów poprzednich tomów w historię zmagań odbudowy Ravki, tym samym przypominając nam (kolejny raz), że jest to świat przemyślany i spójny. Ravka jest bohaterem tragicznym, nie ma chwili wytchnienia pomiędzy kolejnymi wojnami, klęskami, mrocznymi siłami, czarnymi charakterami - a mimo to chciałabym tam żyć. Wprowadzam nowe powiedzenie: żyć "jak Nikołaj Lancov" - czyli mimo wielu przeciwności losu wciąż zachowywać pogodę ducha.

Leigh Bardugo dostarczyła nam scenę wyjętą z Bitwy o Ziemię (Avengers: Koniec gry) i Bitwy Bękartów (Gra o tron), umieszczając z tych filmów to co najlepsze i udowadniając, że potrafi trzymać czytelnika w napięciu. Zakończenie utrzymuje mnie w przekonaniu, że w kolejnej książce z serii znajdziemy się znów w Klubie Wron i ta myśl będzie mnie pocieszać w oczekiwaniu na jej premierę.

Leigh Bardugo to już klasa sama w sobie. Oto autorka, która stworzyła niepowtarzalne uniwersum, które jednak nie tak od razu zyskało w naszym kraju popularność. Choć Trylogia Grisha została wydana już lata temu, to wiele osób jej twórczość poznało dopiero dzięki Szóstce wron. Teraz śmiało można już powiedzieć, że jej książki to mocne bestsellery, a Rządy Wilków, które zamówiłam z księgarni Tania Książka to już kolejna powieść ze świata Griszów, która w pełni zadowoli wszystkich fanów tej autorki.

Zdecydowanie ciężko jest mi pisać o tej książce w taki sposób, aby nie zdradzić zbyt wiele faktów mających ogromne znaczenie dla fabuły. Widzicie, to jest właśnie problem z opiniami na temat książek, które stanowią już kolejne rozbudowanie uniwersum – ciężko wypośrodkować informacje tak, aby zachęcić do lektury tych, którzy jeszcze go nie zgłębili, żeby nie wyjawić tego, co powinno tak naprawdę być dla nich zaskoczeniem w trakcie czytania. Dlatego być może będziecie mieć wrażenie, że chwilami piszę nieco chaotycznie, że czegoś tutaj brakuje, ale wierzcie mi – to dla waszego dobra.

Choć teoretycznie Król z bliznami i Rządy wilków to dylogia skupiająca się na postaci Nikolaja Lantsova (mój drugi ulubieniec tego uniwersum, zaraz po Darklingu), to jednak Bardugo nie zapomniała o wielu innych bohaterach, którzy dumnie trwali u boku młodego następcy tronu Ravki. Tutaj nie tylko Lantsov ma sporo do powiedzenia, ale również wiele innych, niesamowicie znaczących postaci, które mieliśmy już okazję (a może i nie) poznać w poprzednich książkach z tego uniwersum. Zdecydowanie wiele rozdziałów przypada w udziale Zoyi – muszę przyznać, że ta dziewczyna pokazała tutaj niesamowitą wiarę, zawziętość, oddanie i honor. Pojawia się również perspektywa Genyi, kobiety o niesamowicie dobrym sercu, czy Niny, znanej fanom Bardugo z Szóstki Wron, ale to i tak nie wszystkie punkty widzenia, jakie się tutaj pojawiają…

Widać, że dla Bardugo każda postać jest naprawdę bardzo istotna i ważna, że zajmuje specjalne miejsce w jej sercu i na pewno ciężko jest jej chwilami stawiać ich w tak okrutnych sytuacjach. Wojna wymaga ofiar i Ci, którzy się tutaj pojawiają, doskonale o tym wiedzą. Muszą liczyć się z utratą wszystkiego, co kochają. Muszą podejmować trudne decyzje, ryzyko, myśleć o dobrze ogółu, wyzbywają się egoistycznego myślenia. To naprawdę doskonale skrojeni bohaterowie, z krwi i kości, kierujący się konkretnymi zasadami moralnymi, odważni, mający swoją historię, przeszłość, która ich zbudowała. To jest w tym wszystkim niesamowicie piękne – że widzimy, co ich ukształtowało (oczywiście najlepszy efekt jest wtedy, kiedy znamy wszystkie książki z uniwersum).

Rządy Wilków to powieść, która niekoniecznie musi się zakończyć szczęśliwie. Bardugo nie boi się podejmować radykalnych kroków, które są bolesne nie tylko dla nas, ale także dla tych wszystkich postaci, które zdążyliśmy już pokochać. I wiecie, chociaż zawsze będę trzymać stronę Darklinga, czyli zupełnie przeciwną w odniesieniu do tego, co reprezentują sobą pozostali bohaterowie, to mimo wszystko naprawdę ich lubię. W tej książce widać, że każdy zasługuje albo na drugą szansę albo na odkupienie win, że czasami musimy zapomnieć o osobistych pobudkach i spojrzeć na wszystko z szerszej perspektywy, że nawet ci najgorsi potrafią się zreflektować i zasługują na spokój i wyzwolenie.

Książkę czyta się w tempie błyskawicznym, jest wspaniale napisana, bohaterowie jak zwykle są wspaniali i nadal się rozwijając, podejmując trudne decyzje i mierząc się z niesamowitymi przeciwnościami losu, z bólem rozstania, z poświęceniem, z odkupieniem win. Akcja jest świetna, nie brakuje tutaj motywu wojny i dworskich intryg, pojawia się też kwestia wiary, a najcudowniejsze jest to, że naprawdę mocno łączą się tutaj losy bohaterów z całego uniwersum. Pojawiają się Wrony, pojawia się Alina… A zakończenie jasno daje do zrozumienia, czego jeszcze możemy się w tym świecie spodziewać. Bardugo jeszcze z nami nie skończyła.

Genialne pisanie Bardugo jest doskonale widoczne w tej książce. Sprawiło ono, że wszystkie poszczególne historie łączyły się w całość w subtelny sposób. Moje oczekiwania co to "Rządów wilków" były wysokie, ale lektura im podołała. Powolna historia z dobrym zakończeniem. Leigh wykonał niesamowitą robotę nad rozwojem postaci - tożsamość każdej z nich jest dopracowana, złamane serca są prawdziwe, akcja jest inspirująca. Przy tym wszystkim postacie były związane z tą książką. To było niesamowite zakończenie dotychczasowych osiągnięć, a obecna na końcu nuta kolejnej podróży, która ma nadejść, budzi nadzieje. Naprawdę wierzę, że dostaniemy więcej!