Rewers

Rewers to zbiór opowiadań, których łącznikiem jest próba pokazania gorszej strony miasta związanego z ich autorami.

Trzy teksty są naprawdę znakomite, Wojciech Chmielarz w Babci Wiśniewskiej tak mnie zachwycił, że natychmiast zamówiłem jego książkę. Uśmiałem się, zostałem zaskoczony, a przyjemność była ogromna. Ryszard Ćwirlej dla odmiany pokazał mi milicyjną historię i zrobił tak dobrze, że poczułem potrzebę ponownego sięgnięcia po jego twórczość, dania mu drugiej szansy. Poznański kryminał retro mnie nie zachwycił, a opowiadanie o pilskim skoku na jubilera jest świetne. Trzecia perełka to Wroński i tandem dwóch lubelskich Maciejewskich, ojciec i syn wspólnie rozwiązują sprawę czarciej łapy, ale to było dobre.

Te trzy są najlepsze, ale po piętach deptają im kolejne. Świetnym przykładem jest choćby Gaja Grzegorzewska, która tradycyjnie już, jak w swoich ostatnich książkach, zakręca czytelnikiem niczym bąk w tulipanie, a krakowski Zakrzówek staje się areną przedziwnej, nieco fantasmagorycznej historii o zbrodni sprzed lat i zbrodni współczesnej. Warte uwagi nie tylko dla Krakusów.

Co jeszcze? Rapa, Łódź, Opole, Warszawa, Wrocław i Poznań, to miasta, które jeszcze znajdziecie w Rewersie, opowiadania o nich są bardzo różne, interesujące, wciągające i wspólnie tworzą zbiór zdecydowanie wart uwagi.

Rewers, to zbiór bardzo różnorodnych i niezwykle ciekawych opowiadań kryminalnych.

Opowiadań jest jedenaście. Ich autorami jest jedenastu najlepszych polskich autorów kryminałów. Akcja rozgrywa się w jedenastu polskich miastach.

Zarówno poziom opowiadań, jak i styl autorów, przebieg fabuły, są niezwykle różnorodne. Jedenastu różnych autorów, to jedenaście bardzo się od siebie różniących dłuższych bądź krótszych opowiadań, jedenaście różnorodnych zakończeń, jedenaście odmiennych stylów narracji.

Opowiadania czytałam pojedynczo w odstępie kilku dni. Właśnie przed chwila skończyłam czytać ostatnie opowiadanie.

Nie wszystkie przypadły mi do gustu. Nie lubię np. stylu pisarskiego Joanny Opiat-Bojarskiej i Gaji Grzegorzewskiej. Myślałam, że krótsze formy, jakimi są opowiadania, będzie mi się czytać lepiej. Jednak nic z tego. Nie nadajemy z autorkami na tych samych falach.

Bardzo natomiast przypadły mi do gustu opowiadania m.in. Małgorzaty Sobieszczańskiej, Remigiusza Mroza, Wojciecha Małeckiego, Marty Guzowskiej, Wojciecha Chmielarza. Opowiadaniom tych autorów przyznaję ocenę 5,5/6.

Pozostałe opowiadania oceniam na 4,5/6.

Trudno jest jednoznacznie oceniać poziom zbioru opowiadań, których autorami są tak różni od siebie pisarze. Każde z w/w opowiadań oceniam inaczej, dziewięć z nich podobało mi się (każde na swój sposób, jedne bardziej, drugie mniej), dwa wyjątkowo nie przypadły do gustu. Z lektury tego tomu jestem bardzo zadowolona.

Ja co prawda wszystkich jedenastu autorów znałam przed rozpoczęciem lektury Rewersu. Jednak dla wielu osób tom ten będzie pierwszą okazją do poznania mniej znanych pisarzy, sprawdzenia, czy ich styl odpowiada danemu czytelnikowi, czy warto sięgać po powieści, kryminały danego pisarza. Chociażby z tego powodu, ale także dla relaksu, dla różnorodności opowiadań, dla poznania paskudnych i mrocznych stron jedenastu miast, warto po Rewers sięgnąć.