Rozmowa Sławomira Rusina z Zenonem Waldemarem Dudkiem to zajmująca lektura poruszająca temat psychozy oraz roli, jaką choroba ta odegrała w historii ludzkości. "Psychoza czy opętanie" to rozważania dotyczące psychicznej kondycji jednostek, przejawiającej się w konkretnych zachowaniach.
"Psychoza czy opętanie" to wyjątkowa pozycja ukazująca współczesną kulturę oraz historię przez pryzmat dramatu ludzkiego rozgrywającego się na pograniczu psychozy, obłędu czy opętania. Wiedza psychiatryczna i terapeutyczna, którą dziś dysponujemy, pozwala rzucić zupełnie nowe światło na popularne zjawiska, wokół których nagromadziło się sporo mitów i legend.
Autorzy dotykają wątku psychopatologii rodzinnej, przejawiającego się w symbolicznym tabu oraz zakazie mówienia o samym obłędzie. Wiele miejsca poświęcono ofiarom wojny oraz temu, jakie piętno odcisnęła ona na funkcjonowaniu poszczególnych jednostek i jak zepchnęła je na skraj szaleństwa. Patologie religii, kultury i polityki są tutaj szeroko dyskutowane, co uświadamia nam, jak niewiele jeszcze wiemy.
Podczas lektury pozycji zaznajomimy się z takimi terminami jak: psychoza tłumu, partycypacja mistyczna, figura zbiorowego Cienia czy szatana. Toczony przez autorów dialog podkreśla zbawienną rolę miłości oraz wolności, których połączenie stanowi sens życiowej wędrówki oraz przekraczania własnych barier, zbliżający człowieka do archetypu Boga.
"Psychoza czy opętanie" to wyjątkowa pozycja ukazująca współczesną kulturę oraz historię przez pryzmat dramatu ludzkiego rozgrywającego się na pograniczu psychozy, obłędu czy opętania. Wiedza psychiatryczna i terapeutyczna, którą dziś dysponujemy, pozwala rzucić zupełnie nowe światło na popularne zjawiska, wokół których nagromadziło się sporo mitów i legend.
Autorzy dotykają wątku psychopatologii rodzinnej, przejawiającego się w symbolicznym tabu oraz zakazie mówienia o samym obłędzie. Wiele miejsca poświęcono ofiarom wojny oraz temu, jakie piętno odcisnęła ona na funkcjonowaniu poszczególnych jednostek i jak zepchnęła je na skraj szaleństwa. Patologie religii, kultury i polityki są tutaj szeroko dyskutowane, co uświadamia nam, jak niewiele jeszcze wiemy.
Podczas lektury pozycji zaznajomimy się z takimi terminami jak: psychoza tłumu, partycypacja mistyczna, figura zbiorowego Cienia czy szatana. Toczony przez autorów dialog podkreśla zbawienną rolę miłości oraz wolności, których połączenie stanowi sens życiowej wędrówki oraz przekraczania własnych barier, zbliżający człowieka do archetypu Boga.