Pomornica

"Piekło, niebo, czyściec, raj, swoją duszę tutaj daj"

.

Będąc w literackich objęciach "Pomornicy" nawet najbardziej błaha i prozaiczna materia przybiera całkiem inną postać i działa na wyobraźnię. Żółty balonik zaczepiony o gałąź drzewa i leniwie poruszający się na wietrze jest zwiastunem czegoś, za czym dawno już zamknięto drzwi, ale ich nie zaryglowano. Teraz przeszłość sączy się przez nie, powodując ciarki na plecach. Zło, które kiedyś się tutaj "zalęgło" i w sprzyjających warunkach "rozpleniło", skrada się teraz mając za towarzystwo strach - "gęsty i oblepiający", domagając się sprawiedliwości i dyktując kolejne kroki bohaterom. Dziecięca rymowanka traci znamiona niewinności, przypominając z kolei o dawnej przyjaźni- pełnej "rys i rdzawych przebarwień", o nie do końca krystalicznym obrazie siebie oraz grzechach- "potencjalnej winy", "współwiny" oraz błędzie zaniechania- pojawiających się w różnych konfiguracjach i wijących gniazdo w sercu. Pomimo niewiedzy, jak było naprawdę, jest pewność, że prawda jest o wiele bardziej skomplikowana. Przeszłość ściska za gardło, tworząc węzeł, na który składają się rodzinne kłamstwa, sekrety i manipulacje...

.

Autorka- polska mistrzyni nurtu "domestic drama", rzuca nas w wir wydarzeń, pozwalając nam rozkoszować się, jak i balansować pomiędzy "domestic" i "drama". Na to pierwsze składa się zarówno przestrzeń fizyczna, która buduje klimat i generuje lekkie ciarki na plecach, jak i przestrzeń w umysłach bohaterów- nie zawsze wolna od "natrętnych i złośliwych" podszeptów opętanej przez zemstę świadomości. Warstwę "drama" tworzy natomiast szeroko ujęta znaczeniowo PRAWDA, która wypływając powoli na powierzchnię, muska boleśnie nasze serce i natrętnie ociera się o nasze przeświadczenie, że niektórym tragediom można zwyczajnie zapobiec. Nie zawsze musi być tak, że w obliczu ludzkiego cierpienia "świat stoi w miejscu, tak samo jak zawsze niemy i okrutny"...

.

"Pomornica" dzięki swojej warstwie fabularnej i językowej wciąga niesamowicie. Traktuje o problemach często spychanych na margines. To również historia o tym, że pewne emocje "nigdy nie ulegają przedawnieniu, ani nie obojętnieją".

Gdybym miała w kilku słowach opisać jaka jest najnowsza książka Ewy Przydrygi opisała bym ją jako niepokojącą, intrygującą i odrobinę psychodeliczną. Jest czymś na pograniczu horroru, choć zapewne osoby, które na co dzień lubują się w tym gatunku, mogą się ze mną nie zgodzić.

Emanuje tajemnicą od pierwszych stron, sprawia, że strach przebiega po plecach. Ma marginesie wspomnę, szczególnie dla osób o słabszych nerwach, że nie polecam czytania nocą w ciemnym pokoju. Ja popełniłam ten "błąd" i może właśnie dlatego, tak bardzo zadziałała na moją wyobraźnię. Jest w niej coś magnetycznego, coś, co pomimo tego strachu każe czytać dalej.

Absolutnie zgadzam się z głosami, twierdzącymi, że to najlepsza książka autorki. Chociaż jak nie raz wspominałam, "Nienarodzona" poprzeczkę powiesiła wyjątkowo wysoko.

To historia, która trzyma w napięciu do samego końca i choć część jej zakończenia stosunkowo łatwo jest przewidzieć, podobnie jak motywację prowodyra, tak tym razem zupełnie mi to nie przeszkadzało. Czułam ogromną satysfakcję z lektury, którą aż żal było odkładać.

Wyjątkowa narracja, która napędzała akcję. Oddała głos dwóm postaciom, raz po raz przenosząc czytelnika z przeszłości w teraźniejszość. Podobnie intrygujący był początkowy wątek związany wątek związany z mężem głównej bohaterki.

Od thrillerów nie oczekuję niczego innego jak świetnej rozrywki i w tym przypadku książka swoje zadanie spełniła w stu procentach. To była fenomenalna zabawa ❤️‍🔥

@kilka_slow_o_ksiazkach

„Piekło, niebo, czyściec, raj, swoją duszę tutaj daj”.

Julia ze swoim mężem Wiktorem wprowadzają się do jej rodzinnego domu, w którym wiele lat temu wydarzyła się tragedia. W ogrodzie znaleziono ciało zamordowanego nastolatka… O śmierć chłopca została oskarżona Nastka, przyjaciółka Juli, odrzucona przez rówieśników i mająca problemy psychiczne nastolatka. Jednak mimo wszystko to tutaj kobieta chce mieszkać ze swoim mężem.

Pewnego dnia Julia znajduje w ogrodzie żółty balonik z wiadomością. Zgodnie z otrzymaną informacją udaje się do obskurnego motelu, w którym kiedyś nocowała z mężem. Tam dowiaduje się, że przed chwilą doszło do brutalnego gwałtu. Skrzywdzona kobieta oskarża Wiktora. Świat Julii w jednej chwili legnie w gruzach. Dziewczyna zostaje wciągnięta w niebezpieczną grę oraz dostaje kolejne wiadomości, które są związane z tym, co wydarzyło się szesnaście lat temu.

Kto odpowiada za anonimowe wiadomości, która dostaje Julia? Co tak naprawdę wydarzyło się przed laty i kto jest winny śmierci nastolatka? Jeżeli jesteście ciekawi odpowiedzi na te pytania to koniecznie przeczytajcie tą książkę.

„Pomornica” to mroczny thriller psychologiczny, w którym nic nie jest tak oczywiste jak się wydaje. W książce znajdziecie tajemnice z przeszłości, kłamstwa, intrygi. Jest to powieść pełna napięcia, mroku, wywołująca ciarki na plecach. To wszystko nadaje tej historii niepodważalny klimat, wciąga czytelnika już od pierwszych stron i sprawia, że tej książki nie chce się odłożyć. Tytułowa Pomornica – zjawa wymyślona przez Nastkę przeraża i wywołuje gęsią skórkę. Najnowsza książka pani Ewy bardzo mi się podobała, lubię takie klimaty i thrillery psychologiczne. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki ale na pewno nie ostatnie. Polecam wszystkim miłośnikom mrocznych, mocnych thrillerów.

Julia niedawno wyszła za mąż, razem z małżonkiem postanawiają zamieszkać w domu rodzi Julii.. jest to jednak trudne przeżycie, ponieważ wiele lat temu wydarzyła się tam tragedia.. podczas imprezy nastolatków, jeden z nich umiera.. jego ciało zostaje znalezione w ogrodzie... Julia, stara się żyć normalnie, jednak od samego początku, dostaje tajemnicze wskazówki, za którymi podąża.. bo są ściśle powiazane z przeszłością i tylko ona rozumie ich przekaz... żeby Julii nie było za mało atrakcji, okazuje się, że jej mąż.. zostaje zatrzymany.. Jak to możliwe? Czy Julia znała swojego męża?

Szalenie podoba mi się to, że bohaterowie tej książki to zamknięte grono znajomych z dzieciństwa, i to między nimi rozgrywa się cała akcja... Autorka po raz kolejny tworzy mroczną historię, wywołującą ciarki na plecach, a kreacje bohaterów są na najwyższym poziomie.. Ewa do każdej swojej powieści wplata naturę, nieważne czy jest to cały las, czy kawałek ogrodu lub jakieś zwierzę, owad czy gryzoń.. to zdecydowanie cechy książek Ewy. Tej książki nie da się odłożyć.. czytelnik od razu zostaje wciągnięty w wir wydarzeń I pragnie od razu poznać zakończenie.. a zakończenie, po prostu wbija w fotel.. spodziewałam się naprawdę wszystkiego, ale nie tego! Brawo @ewa_przydryga znowu wywiodłaś mnie w pole 😳

Jeśli jeszcze nie znacie książek Autorki, to to jest najlepszy czas na nadrobienie tego!

Ewa jest Pisarką, której książki biorę w ciemno. Na każdej stronie, w każdym wersie i zdaniu czuć wrażliwość, autentyzm, oraz magnetyzm który każe nam w pełni oddać się tej historii.

Są książki, które czytam na jednym wdechu, ale są też takie, które dawkuję po trochu, by maksymalnie wydłużyć ekscytację z jej czytania… Tak właśnie było w tym przypadku. Nie chciałam rozstawać się z bohaterami. Pragnęłam stopniowo odkrywać i analizować poszczególne wątki. Chciałam mieć czas by zastanowić się, co będzie dalej i do jakiego finału ta historia nas doprowadzi…

Wydawać by się mogło, że już na wstępie dostajemy historię, w której wszystkie karty wyłożone są na stół, a my czytelnicy mamy tylko odpowiednio dopasować te karty w pary… Proste? Ha! Nie u Przydrygi! Tutaj nic nie jest takie, jakie się wydaje. Emocje buzują, podniecenie sięga zenitu i gdy wszystko jest już dopasowane następują kolejne fenomenalne zwroty akcji… I tak jest od pierwszej, do ostatniej strony! Kocham to uczucie! Uwielbiam momenty, które sprawiają, że wstrzymuję oddech. Takie realne i namacalne napięcie.

Zagadki, sekrety, tajemnice, nękanie, zdrady, kłamstwa, podłość, oskarżenia i fascynacja, która nie pozwala przestać myśleć o tej historii…

Watro było czekać na tą historię. Mistrzyni mrocznych i dusznych klimatów po raz kolejny pokazała, że każda jej książka to dzieło, dopieszczone i dopracowane w każdym calu.

Polecam z całego serducha

Co wspólnego ma ze sobą uroczy domek na drzewie, żólty balonik zaczepiony o gałęziach krzewów w ogrodzie, upalny, letni wieczór i gra "Piekło-Niebo"? Czy mają jakiś związek ze śmiercią Filipa Kalinowskiego? I czym jest tytułowa Pomornica? Mnóstwo pytań, ale nim dojdziemy do finału, czeka nas nie lada intrygująca i nie pozwalająca na chwilę oddechu historia. Mrok jest wszechobecny na każdej stronie. Mało tego. Bohaterowie również są nim przesiąknięci. Ich zachowanie i myśli wręcz przerażają. Ewa Przydryga odkrywa przed czytelnikiem najciemniejsze zakamarki ludzkiej psychiki. Szczególnie zagłębia się w tę nastoletnią. Ukazuje skomplikowane i szokujące relacje rodzinne. Nie wszystko jest takim, jakim się wydaje. Autorka potrafi namieszać w głowie. Postaci będący z założenia dobrymi, okazują się być złymi i na odwrót.

Skrywane tajemnice z przeszłości, kłamstwa, intrygi, śmierć, strach, zastraszanie, niewypowiedziane słowa oraz te, które nigdy nie powinny były paść - zostajemy osaczeni pajęczyną gęstej atmosfery niepewności, domysłów i podejrzeń. Dopiero na koniec wszystkie elementy rozrzuconych puzzli układają się w całość. 

Historia pokazuje, do czego zdolni są posunąć się rodzice, by chronić swoje dzieci, ale i siebie samych. Zrzucić winę na kogoś innego, byle tylko uniknąć odpowiedzialności? Niektórym przychodzi to łatwo. Wstrząsające jest to, że mogą przy tym zniszczyć życie innemu dziecku i jego rodzinie. Droga, jaką obrali bohaterowie, rodzi pytania o moralność, etykę, której próżno w nich szukać. Zrozczarowują swoim zachowaniem. Postać Nastki może być bliska tym, którzy przeżyli coś podobnego, co dziewczyna. 

Dużo tu ciężkich i zmuszających do głębokich refleksji tematów. Odrzucenie i nękanie przez rówieśników, choroba, śmierć, radzenie sobie ze stratą, poświęcenie dla najbliższych - czasu na nudę nie ma.

To duszny, zatrważający, przesiąknięty emocjami thriller psychologiczny, który boleśnie obnaża ludzką naturę. To powieść o zdradzie, zemście, ale również o zaufaniu i miłości. Gotowi na spotkanie z "Pomornicą"? Zapewniam, że Przydrygowy świat fascynuje!

Julia wraz z mężem Wiktorem wprowadzają się do jej rodzinnego domu. Z domem tym kobieta nie ma dobrych wspomnień. Przed laty w jego ogrodzie został brutalnie zamordowany kolega Julii brata. Chce jednak tchnąć nowe życie w ten dom i stworzyć nowe wspomnienia.

Wszystko zaczyna się psuć, kiedy w ogrodzie znajduje balonik z adresem i godziną. Julia trafia do obskurnego motelu, z którego właśnie wyprowadzana jest brutalnie zgwałcona kobieta. Niespodziewanie to Wiktor zostaje oskarżony i zatrzymany. Julia zaś dostaje kolejne wiadomości, które prowadzą ją w miejsca związane z przeszłością.

Czy obecne wydarzenia łącza się z tragedią z przeszłości?

"Pomornica" to mroczna i duszna fabuła, która skrywa wiele tajemnic. Czyta się jednym tchem. Już dawno tak dobrze i szybko nie czytało mi się żadnej książki.

Narracja prowadzona jest dwóch przestrzeniach czasowych. Czytelnik śledzi teraźniejsze wydarzenia i stopniowo odkrywa, co wydarzyło się przed szesnastu laty. Bardzo lubię takie zabiegi. Z początku wszystko wydaje się proste i oczywiste. Jednak jak się okazuje, nic takie nie jest.

Wykreowane postacie są intrygujące, pełne sprzecznych emocji, bólu, traum. Zwłaszcza postać nastoletniej Nastki, gnębionej w szkole, zafascynowanej śmiercią, ale bardzo opiekuńczej w stosunku do młodszej siostry.

Mrok, tajemnica i ból przebijają z każdej strony i otulają czytelnika. Ewa Przydryga stworzyła niepowtarzalny klimat. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, a ból z chęcią zemsty. Ta historia po prostu fascynuje i wciąga w swój mroczny świat.

BRUNETTE BOOKS

●Mrocznie, brutalnie i tajemniczo❗️

Julia i Wiktor wprowadzają się do jej rodzinnego domu. Pewnego dnia, pod nieobecność męża, Julia zauważa w ogrodzie balonik z wiadomością dla niej. Jedzie pod wskazany adres i trafia do obskurnego hotelu. Okazuje się, że przed chwilą doszło tam do brutalnego gwałtu. Wkrótce mąż Julii zostaje aresztowany. Jej idealny świat rozsypuje się jak domek z kart.

"Pomornica" to genialny i wciągający thriller psychologiczny. Tajemnice, kryminalna zagadka, gęsta atmosfera, demony przeszłości, intryga, przemoc, kłamstwa, zdrada. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Fabuła bardzo intrygująca. Powoli odkrywałam tajemnice. Autorka potrafi budować napięcie i sprawić, że czytelnik odczuwa strach i niepokój. Świetna kreacja psychologiczna bohaterów. Emocje bohaterów są tak intensywne, że towarzyszą czytelnikowi podczas tej lektury na każdym kroku. Zakończenie jest totalnie nieprzewidywalne i zaskakujące. Przewracałam kartkę za kartką, by rozgryźć tę misternie utkaną intrygę.

Autorka ma fajny styl i książkę przeczytałam szybko.

Jeśli lubicie mroczne klimaty to będziecie usatysfakcjonowani tą lekturą.

Bawiłam się wyśmienicie i jestem zachwycona.

Książki autorki biorę w ciemno. Z niecierpliwością będę czekała na kolejne historie spod pióra autorki.

Rewelacja!

Polecam gorąco!

“Pomornica” to emocjonalna pirografia. Ewa Przydryga wypala obrazy w wyobraźni czytelnika za pomocą sprawdzonych narzędzi - napięcia, niepewności i tajemnicy. Na naszych oczach Pisarka staje się artystką, a dzieło ukazuje nowe oblicze gatunku. Thriller jest we władaniu Autorki, a zwrot “Przydrygowe” po raz kolejny zyskał wiele nowych znaczeń i cech.

Matryca, na której Przydryga utrwaliła swoją historię, na pierwszym planie przedstawia rodzinę. Ojciec ma na imię Zdrada, ale bliscy wołają też na niego S*i**k (kto odgadnie ksywkę - wygrywa książkę niespodziankę). Matka to Sprzeczność - dla jednego dziecka nadopiekuńcza, dla drugiego obojętna, a przy tym ślepo podporządkowana mężowi. Syn stopniowo traci swoje imię, gdyż zastępuje je nazwa choroby, która go wyniszcza. Córka sama pozbawia się imienia, albowiem Kłamstwo przylgnęło do niej przez lata nad wyraz silnie. Co takiego wydarzyło się w tej rodzinie, że nie jest w stanie zaznać spokoju? Czy ich dom skrywa mroczny sekret? A może jest po prostu areną dla prześladowcy?

Najsilniej wypalone na obrazie są relacje między rodzeństwem, które to Przydryga ukazuje w kilku odsłonach. Miłość, oddanie i poświęcenie przeplatają się z zemstą, gniewem i rozpaczą. Bohaterowie, z początku podobni, są odbiciem wydarzeń, jakie ich dotknęły. Na twarzach mają zapisane swoje historie. To dlatego stale pochylają się przed lustrem - nie chcą ponownie wspominać własnych losów.

Nie mogę pominąć żółtego balonika, który również jest wypalony na drewnianym obrazie Autorki. Dotychczas kojarzył mi się wyłącznie z Derry i postacią TO Stephena Kinga. Od teraz zyskuje także oblicze “Pomornicy”, będąc symbolem przerażenia, demaskowania tajemnicy i mrożących krew w żyłach wiadomości. Kto jest ich autorem? Do jakich wydarzeń nawiązuje? Gdzie pragnie zaprowadzić odbiorcę?

Śmierć nastolatka, oskarżenie o gwałt, przemoc rówieśnicza, prześladowanie, skrywane kłamstwo i pragnienie zemsty - te motywy Przydryga również uwieczniła na swoim obrazie, ale ich Wam nie opiszę, bo widnieją na układance piekło-niebo, którą sami musicie zobaczyć.

Przydryga potrzebowała “Pomornicy” i przychodzi z nią w najwłaściwszym momencie swej literackiej kariery. Ta powieść nie budzi wątpliwości, a ewentualne głosy krytyczne zatoną pod naporem tsunami uznania. Autorka udowadnia, że literacki rozwój jest dla Niej największą wartością, a Ona sama, wciąż głodna wyzwań, podnosi poprzeczkę, niczym gimnastyczka szarfę.

Wielki Bart jest pod wrażeniem!

Po wielu latach Julia wraca wraz z mężem Wiktorem w rodzinne strony. W swoim ogrodzie znajduje żółty balonik z napisem „nowożeńcy”, a w jego środku wizytówkę z adresem motelu. Z ciekawości udaje się pod wskazany adres, a na miejscu okazuje się, że doszło tam do brutalnego gwałtu. Oskarżonym o jego dokonanie okazuje się jej mąż. Z dnia na dzień kobieta znajduje kolejne liściki, które nawiązują do zdarzeń sprzed szesnastu lat, kiedy to Julia wraz z matką, odnalazły w swoim ogrodzie ciało jej kolegi. Oskarżona wówczas została przyjaciółka kobiety – Nastka, której głos w głowie, nazywany przez nią Pomornicą, podpowiadał różne złe rzeczy. Czy faktycznie ona stoi za zabrodnią?

Wow! Cóż to była za książka! Akcja toczy się dwutorowo – w 2006 i 2022 roku, dzięki czemu poznajemy genezę obecnych wydarzeń. Autorka od pierwszych stron otula mroczną i tajemniczą aurą. Z każdą stroną dostajemy coraz więcej szokujących informacji, by na samym końcu dać się całkowicie zaskoczyć. Jest tu mnóstwo zwrotów akcji, które łatwo potrafią zmylić czytelnika.

Kreacja bohaterów jest na jak najwyższym poziomie. Ewa pokazała, że „złe wspomnienia są niczym w porównaniu z rozrastającymi się przez lata wyrzutami sumienia.” A takie ma większość bohaterów, tajemnice z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć.

Szczególnie zafascynowała mnie postać Nastki, dziewczyny z zaburzeniami psychicznymi, która „lubiła ból, lubiła go zadawać i doświadczać, jedno i drugie upodobała sobie w jednakowych proporcjach.”

„Każda szkoła ma swoją ofiarę” i ona właśnie nią była. Ze względu na swoją inność stała się obiektem wyśmiewania i znęcania – zarówno psychicznego, jak i fizycznego wśród swoich kolegów i koleżanek. Jedyną bliską jej osobą była Julia. Dziewczyna prowadziła bloga, na którego łamach publikowała dość kontrowersyjne treści. I to również stało się podstawą do postawienia jej zarzutów. Wierzyła, że głos Pomornicy, który słyszy, prowadzi ją. Tworzyła tablicę, na której umieszczała nazwiska osób, które wybitnie ją dręczą i planowała swoją zemstę. Pewnego dnia poprosiła Julię o zabawę w wyliczankę - „Piekło,niebo czyściec, raj, swoją duszę tutaj daj”. Ta się zgodziła i wytypowała Filipa, którego ciało później znalazła wraz z matką.

Przyznam szczerze, że do samego końca nie byłam w stanie odgadnąć finału tej historii. Autorce udało się wprawić mnie w osłupienie. Dodatkowo warte uwagi jest to, że w książce podjęła ona trudne tematy – jak mukowiscydoza, homoseksualizm, nyktofobia. Ciekawostką dla mnie była technika kryminalistyczna , wykorzystywana w traseologii – ichnogram – nigdy wcześniej o niej nie słyszałam, a także program I-Doser, temat wirtualnych narkotyków nie był mi również znany.

Jeśli lubicie, kiedy książka zabiera Was w enigmatyczną podróż, interesuje Was zgłębianie ludzkiej psychiki, i wreszcie, gdy podczas czytania macie ciarki na plecach (i nie tylkoJ ) – to ten tytuł jest idealny! Gorąco polecam!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki i było nieziemskie! Z przyjemnością sięgnę po Jej poprzednie książki.

To wyglądało tylko na niewinną zabawę. Gdy na jednej ze ścianek origami pojawiło się imię Filipa, nikt nie spodziewał się, że wkrótce zostanie on znaleziony pod domkiem na drzewie... martwy. I chociaż od krwawej zbrodni minęło już wiele lat, a osoba za to odpowiedzialna poniosła karę, powrót do rodzinnego domu przyniesie Julii nie tylko stare wspomnienia, ale i nowe tragedie...

Było lekko po pierwszej w nocy, gdy wsłuchując się w soundtrack z "Twin Peaks" przewracałam ostatnie strony "Pomornicy". I zdecydowanie było warto. Powiem więcej - jeśli miałabym wybrać tylko jedną polską autorkę thrillerów, bez cienia zawahania wybrałabym właśnie Przydrygę. Nikt bowiem tak jak ona nie brodzi w ciemnych zakamarkach umysłów bohaterów, wyciągając na światło dzienne to, co w nich najmroczniejsze.

"Pomornica" oszałamia nie tylko tym specyficznym, ziemistym klimatem, który stał się swoistym wyróżnikiem dzieł autorki. Zachwyca również zawiłością fabuły, nieustannym, tlącym się w tle uczuciem paranoi i genialną kreacją postaci, które wymagają od czytelnika nieustannego zaangażowania. A już szczególnie postać Nastki. Jakkolwiek dziwnie to zabrzmi, piekielnie dobrze siedziało mi się w jej głowie - już dawno nie spotkałam się z tak pokręconą, intrygującą i jednocześnie niepokojacą bohaterką.

Zakończenie wbija w fotel. Nie tylko pod względem fabularnym, ale i emocjonalnym. Wzbudza poczucie niesprawiedliwości i mimowolnie zmusza do refleksji - co by było gdyby?

"Pomornica" mocno trzyma w szponach napięcia i stopniowo budzi do życia demony przeszłości. A one osaczają, mącą i wciągają w swoją mroczną grę. To jak, podejmiecie się jej?

"Pomornicy strzeż się, dziecię..."

Uwielbiam książki, które od początku wciągają mnie w wir wydarzeń i nie chcą wypuścić ze swych objęć. Napięcie jest wyczuwalne od pierwszej strony i każdy kolejny rozdział to zagadka, którą nie sposób odgadnąć.

Ewa Przydryga potrafi w zwroty akcji, a każda podpowiedź w "Pomornicy" może być tylko podpuchą.

Tym razem jesteśmy świadkami konsekwencji tragedii, która wydarzyła się przed szesnastoma laty. Jak niszczyła życie bohaterów z każdym kolejnym dniem. Jak pozornie idealne życie przestaje nim być, gdy ktoś postanawia się zemścić. Wtedy nasuwa się pytanie, czy zemsta ma termin przydatności? Czy każdy moment jest odpowiedni, czy może się przedawnić? Z punktu prawa niektóre przypadki się przedawniają, natomiast silne uczucia ludzkie niekoniecznie.

Akcja "Pomornicy" poprowadzona jest dwutorowo, dzięki czemu poznaje się wydarzenia w obliczu tragedii.

Ewa Przydryga poruszyła ważne tematy, które są jak najbardziej aktualne w naszej rzeczywistości. Smutnej rzeczywistości. Dzieci, nastolatkowie szydzą ze swoich ofiar z powodu ich choroby, czy po prostu słabości. Pewne lekceważone zachowania mogą doprowadzić do tragedii. Ukrywanie swojej choroby może wpłynąć nie tylko na życie samego chorego, ale i jego otoczenie. Wymiar konsekwencji jest tu przedstawiony wzorowo, choć napawa smutkiem.

Kolejny ważny motyw to kłamstwo i jego siła. Mówi się, że kłamstwo ma zawsze krótkie nogi i nawet po wielu wielu latach może spustoszyć dotychczas spokojne życie człowieka. Jak z jednego kłamstwa rodzi się wiele kolejnych i z jaką łatwością to przychodzi. Nie mówiąc o reputacji, która może ucierpieć i robi się wszystko, za wszelką cenę, by nie doszło do jej upadku.

Ewa Przydryga jest niekwestionowaną królową powieści mrocznych, dusznych, które zgłębiają ludzkie tajemnice. Nie sposób przejść obok jej książek obojętnie i z każdą kolejną odczuwam jeszcze większy zachwyt. Czytajcie!

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

~~ PREMIERA 22.03.2023 ~~

"Nie możesz wprowadzać się do nowego domu ze starymi duchami. To było szesnaście lat temu."

Julia doskonale o tym wiedziała mimo to wydarzenia z tamtego okresu mocno zakotwiczył się w jej pamięci. Zabójstwo Filipa, szkolnego kolegi a potem śmierć brata sprawiły, że dziewczyna zmieniła się już na zawsze. Jednak pomimo bolesnych wspomnień to właśnie w rodzinnym domu, wraz ze swoim mężem, postanowiła zacząć nowy rozdział swojego życia. Z nadzieją, na tak bardzo upragniony spokój. Tymczasem podczas wznoszenia kartonów znajduje żółty balonik. Wiedziona ciekawością idzie po niego a z pozoru zwykły balonik okazuje się nośnikiem wiadomości - wizytówki z adresem motelu w którym Julia i Wiktor nocowali przed przeprowadzką. Na jej odwrocie dziewczyna znajduje odręczną notatkę z datą, godziną i numerem pokoju. Postanawia tam pojechać by przekonać się kto jest autorem wiadomości ale to co zastaje na miejscu sprawia, że czuje się jeszcze bardziej zszokowana i zagubiona. A czekająca w jej domu policja, która poszukuje jej męża pod zarzutem dokonania brutalnego gwałtu w motelowym pokoju sprawia, że spokój o który tak walczyła i ład który próbowała zaprowadzić w jednej chwili przestają istnieć. Pojawiają się wątpliwości i milion pytań…

Kim tak naprawdę jest jej mąż? Czy to możliwe by dopuścił się tak okrutnego czynu? Czy balonik znaleziony w miejscu gdzie przed szesnastoma laty znaleziono ciało Filipa i osoba która go zostawiła mają coś wspólnego z wydarzeniami sprzed lat? Czy tą zagadkę uda się rozwiązać?

O tym przekonacie się sięgając po książkę. Jednak musicie mieć świadomość, że wkraczając do Przydrygowego świata wkraczacie w mrok który osacza, wręcz oblepia już od pierwszych stron. Na każdym kroku, kiedy towarzyszymy bohaterce towarzyszy nam również, śmierć, strach oraz skrywane i niewypowiedziane tajemnice, które na przestrzeni lat nie pozwalają o sobie zapomnieć. Ewa Przydryga stworzyła intrygującą historię, podczas której czytelnik zadaje sobie ogrom pytań. Do czego jest się w stanie posunąć rodzic by chronić swoje dziecko? Jak śmierć bliskich i to co się do niej przyczyniło wpływa na tych, którzy zostali? I nie są to pytania retoryczne…a może jednak….

Na dodatkową uwagę zasługuje też fakt zastosowania przez autorkę retrospekcji dzięki której możemy poznać związek przyczynowo skutkowy pomiędzy przeszłością a wydarzeniami przedstawionymi w całej historii. Dla mnie jest to dodatkowy atut "Pomornicy".

Czy polecam??? Przeogromnie mocno 😊 chociaż nad tym co się tam odprzydrygowało będę się jeszcze długo zastanawiać…..

Ale żeby nie było, że nie uprzedzałam to zostawię Was z ważnym przekazem:

"Pomornicy strzeż się, dziecię

gdy cię wybierze, toś martwy,

nie skryjesz się nigdzie na świecie"

To jak gotowi na spotkanie z "Pomornicą"????

Cóż ta „ Pomornica ” z moją duszą czytelniczą poczyniła.

Emocjami porwała.

Klimatem zachwyciła.

Mrokiem zakamarki mojego wnętrza wypełniła.

Wrażeniami mocnymi mnie obdarzyła.

W mojej głowie i myślach została.

Pomornica. Czym jest? Kim jest?

Zjawą. Marą. Duchem. Ciemnością. Czernią.

A może...

Głosem szepczącym?

Duchowym przewodnikiem ku złemu popychającym?

Widziadłem złymi czynami się karmiącym?

Powiernikiem ofiary pragnącym?

Ubrać w słowa jest mi trudno swoje odczucia co do tej książki. Bo i słów brakuje, kiedy nieopisany zachwyt mnie wypełnia. Nie zliczę, ile uczuć towarzyszyło mi podczas lektury „ Pomornicy ”. Ekscytacja, napięcie, smutek, dreszcz emocji, wzruszenie. To tylko ich ułamek.

Przeszłość. Zła. Mroczna. Tragiczna. Śmierć nastolatka. Początek wędrówki ludzkiej, której towarzyszą wybory. Niekoniecznie te dobre. Raczej te, których konsekwencje ciągną się za bohaterami. Niektórzy z nich świadomi nie są, co tak naprawdę wydarzyło się w miejscu, w którym zawitała śmierć i zabrała Filipa.

Żółty balonik to początek zmagania się Julii z powrotem do tragicznych wydarzeń, które zabrały jej poczucie bezpieczeństwa i nadzieję na normalne życie. To gra, do której musi dołączyć, by nareszcie po szesnastu latach poznać prawdę. O swojej przyjaciółce, bracie i rodzinie. I o nocy, która zmieniła wszystko.

„ Pomornica ” to książka, która boli. Z jej zakamarków wydobywa się zdrada, cierpienie, tragiczne w skutkach decyzje i zmaganie się z mroczną stroną ludzkiej natury.

To książka, która fascynuje. Ileż tutaj jest wątków, które wzbudziły ciekawość moją i mnie zaintrygowały.

To opowieść o tym jak organizm zmaga się z chorobą, jak przeszłość domaga się wyjaśnienia, jak ludzka psychika w mroku i ciemności szuka ukojenia i jak łatwo zatracić się w pragnieniu zemsty.

Czytajcie.