Oświadczyny. Bridgertonowie. Tom 5. Wydanie serialowe

Żadna godzina poświęcona na "Bridgertonów" nie była stracona. W tomie piątym akcja zostaje przeniesiona z Londynu, lecz losy Eloise autorka ukazała nie mniej genialnie. "Oświadczyny" to przyjemna lektura, która pochłania w całości i ciężko się od niej oderwać. Fabuła w pewnych momentach śmieszy do łez, a także wzrusza i wywołuje wiele innych pozytywnych emocji. Serialowe wydanie będzie świetnym prezentem, zwłaszcza dla miłośników romansów historycznych. Bardzo serdecznie polecam "Oświadczyny", a także inne dzieła spod pióra Quinn.

Julia Quinn to autorka bestsellerowego cyklu powieści romantycznych, który zatytułowany jest "Bridgertonowie". Wielu moich przyjaciół polecało mi ten cykl, więc w końcu nadszedł czas, żeby go przeczytać i cóż, od razu muszę powiedzieć, że ten piąty tom całej serii to według mnie najlepsza powieść Quinn w całym jej dorobku literackim. Książka ta oczarowała mnie: genialnie napisanymi bohaterami, których wprost nie da się nie lubić, świetnymi dialogami oraz fabułą. Jeśli lubicie powieści romantyczne, to gorąco Wam polecam tę powieść!

Wielu moich znajomych oraz przyjaciół polecało mi cykl "Bridgertonowie" i w końcu nadszedł czas, żeby po niego sięgnąć. Niemal od razu seria ta, której autorką jest Julia Quinn, skradła moje serce, a w szczególności ten właśnie piąty tom cyklu. Książka ta urzekła mnie: barwną i zabawną historią, bardzo fajnie napisanymi bohaterami, których moim zdaniem każdy polubi oraz dialogami. Jeśli lubicie powieści romantyczne, to moim zdaniem nie znajdziecie na rynku lepszej powieści. Gorąco wszystkim ją polecam!

Nie jestem fanką romansów i raczej rzadko czytam tego typu książki, ale muszę przyznać, że ta seria dość mocno przypadła mi do gustu. Miałam okazję przeczytać wszystkie tomy, więc z wielką radością sięgnęłam także po część piątą, która okazała się jedną z ciekawszych. Trudno jest mi tak naprawdę wyjaśnić, co jest takiego w tych książkach, że tak mocno mi się one podobają. Fabuła jest wciągająca, a postacie zostały wykreowane naprawdę dokładnie, z dbałością niemal o każdy szczegół. Jeśli więc macie ochotę na niezłe czytadło, które pochłonie Was całkowicie, to szczerze polecam.

Znam dość dobrze twórczość tej autorki, gdyż miałem okazję przeczytać kilka jej powieści. Bardzo lubię romanse historyczne, więc tym chętniej czytam jej książki. Fabuła jest tutaj naprawdę ciekawie wymyślona, wciąga od pierwszej strony, ale wydaje mi się, że najważniejsze są tutaj dialogi, które po prostu uwielbiam. Muszę przyznać, że dawno żadna lektura nie robiła na mnie aż takiego wrażenia. Jest to powieść, przy której mogę po prostu odpocząć, zrelaksować się i przeżyć naprawdę świetną przygodę.

Znam bardzo dobrze całą tę serię i zaczytuję się w niej od dłuższego czasu. Tom piąty jest moim ulubionym i przyznam, że czytałam go dwukrotnie. Największe wrażenie zrobiła na mnie w tej powieści kreacja bohaterów, którzy są bardzo dobrze dopracowani. Każda z postaci ma swój wachlarz cech charakteru, który jest naprawdę rozbudowany. Na uwagę zasługują również realia historyczne, które są dość wierne faktom. Jeśli więc lubicie nieoczywiste romanse, to koniecznie dajcie szansę tej autorce i jej książkom. Polecam.

Dawno nie miałem w swoich rękach tak wciągającej powieści, od której nie mogłem oderwać się nawet na moment. Ta książka wciągnęła mnie tak mocno, że postanowiłem odłożyć wszystkie swoje obowiązki, aby przeczytać tę książkę podczas jednego wieczoru. Trudno jest mi jednoznacznie określić, co tak mocno w tej powieści wciąga, ale myślę, że całokształt zasługuje tutaj na uznanie. Mnie najbardziej podobało się poprowadzenie fabuły oraz dialogi, które były nie tylko ciekawe, ale i zabawne. Szczerze polecam tę powieść.

Nie czytam romansów praktycznie wcale. Jednak czasem zdarzy się, że zrobię wyjątek i sięgnę po książkę, która nie jest w moim stylu. Dokładnie tak było w przypadku tej pozycji. Ta lektura wciągnęła mnie niemal od pierwszej strony, dlatego nie mogłam oderwać się od czytania nawet na moment. Lubię książki, które w jakimś stopniu odnoszą się do prawdziwych realiów historycznych, a to w tej powieści otrzymałam. Jeśli więc nie znacie jeszcze twórczości tej autorki, to koniecznie dajcie jej szansę. Warto.

Uwielbiam czytać sagi rodzinne, dlatego z wielką radością sięgnąłem po tę powieść. Czytałem poprzednie tomy tego cyklu, więc wiedziałem, czego mogę się spodziewać i że na pewno się nie zawiodę. Muszę przyznać, że ta powieść mnie bardzo pozytywnie zaskoczyła. Jest to najlepszy tom, z tych które miałem okazję przeczytać. Wciągnął mnie on od pierwszej strony i sprawił, że udało mi się przeczytać tę pozycję w ciągu jednego wieczora. Jeśli więc lubicie historyczne romanse, to jest to idealna lektura dla Was. Polecam!

TO SIR PHILIP WITH LOVE

Muszę przyznać to z bólem serca, ale serię o Bridgertonach czytam już bardziej z sentymentu niż z faktu, iż jest ona dobra. Bo niestety, ale dobra już nie jest. Stwierdziłabym raczej, że mocno przeciętna. Pierwsze dwie książki, to mistrzostwo, następne już powoli zaczęły się psuć. I tak w piątym tomie mamy historię Eloise, która mimo licznych propozycji małżeństwa pozostała starą panną. I to nie tak, że chciała nią zostać - po prostu szukała prawdziwej miłości i jej nie odnalazła. Szansa na małżeństwo pojawia się jednak niespodziewanie, a całkiem dobrym kandydatem zdaje się być Sir Philip Crane, z którym od roku w tajemnicy przed wszystkimi koresponduje. Nie mówiąc więc nikomu, wybiera się z wizytą do Philipa, by lepiej go poznać. I jakie jest jej zdziwienie, gdy mężczyzna, który stoi przed nią nie za bardzo przypomina tego z listów. A do tego ma dwójkę rozbrykanych dzieci! Przed Eloise prawdziwe wyzwanie. Czy będzie z tego małżeństwo z miłości?

No cóż, jednego mogliśmy się już nauczyć z książek Julii Quinn - są one przewidywalne. Autorka skupia się raczej na romansie, niż na budowaniu napięcia i zagadek. Ale romans niestety tutaj też nie jest jakiś wybitny. Naprawdę chciałabym napisać coś dobrego o tej książce, ale wszystko krzyczy mi tu PRZECIĘTNE. Nie czułam w ogóle chemii między Eloise i Philipem, to wszystko było nieco wymuszone. Jedynie wątek dzieci i ich relacji z ojcem oraz to, jak ona ewoluuje po pojawieniu się Eloise trochę podnosi ocenę. Miłym dodatkiem było również pojawienie się braci Eloise, których nie da się nie lubić. Mam tylko wrażenie, że autorka stworzyła swoją bezpieczną bańkę i w ogóle poza nią nie ruszyła. Dostaliśmy nieco wglądu w przeszłość Sir Crane'a i to mi się podobało, jednak zabrakowało mi jakiegoś rozwinięcia postaci młodej Bridgerton. Większej analizy powodów odrzucenia tych wszystkich propozycji małżeństwa, jej odczuć.

Jedyną poważną zmianą w tej serii jest porzucenie wstawek z kroniki towarzyskiej Lady Whistledown na rzecz fragmentów listów Eloise pisanych do bliskich. Ma to pewien sens, gdyż w poprzednim tomie tożsamość kronikarki została ujawniona, ale przyznam szczerze - Bridgertonowie bez Lady Whistledown to już nie to samo.

STRUKTURA

Dokładnie tak, jak w poprzednich tomach, książka jest podzielona na dłuższe numerowane rozdziały, w których mamy trzecioosobowego narratora. Przedstawia nam on perspektywy zarówno Eloise jak i Philipa, dzięki czemu możemy poznać uczucia ich obojga, a także dostać pewien wgląd w przeszłość Sir Crane'a. Jak już wspomniałam wyżej, tym razem rozdziały rozpoczynają krótkie fragmenty listów Eloise oraz wzmianka, w jakiej sytuacji list został napisany. Fragmentów tekstów Lady Whistledown już tam nie spotkamy, a o samej kronikarce jest może drobna wzmianka. Jeśli chodzi o styl pisania, jest on taki, jak przy poprzednich tomach - raczej prosty, bez zbędnych ozdobników.

KSIĄŻKA CZY SERIAL?

Czytając serię o rodzeństwie Bridgerton nie sposób nie porównać jej do serialu Netflixa opartego na tej historii. I jak zazwyczaj to książka u mnie wygrywa, tak teraz muszę stwierdzić, że bardziej podoba mi się odważniejsze podejście z wersji serialowej. Nasza Eloise jest tam buntowniczką, której przeszkadzają bale, tańce, zalotnicy, a bardziej interesuje się feminizmem i wyrównaniem szans kobiet i mężczyzn. W książce też niby różni się od starszej siostry Daphne, ale i tak łaknie typowo książkowego romansu i ma genialne podejście do dzieci. Tym razem wygrywa u mnie serial.

PODSUMOWUJĄC

Oświadczyny to piąta książka z serii Bridgertonowie i niestety da się to wyczuć w czasie lektury. Jest ona zdecydowanie słabsza od poprzednich tomów i nie zaangażowała mnie tak, jak chociażby pierwszy czy drugi tom. To nadal Bridgertonowie i gdzieś tam jest zalążek tego dawnego klimatu, ale muszę przyznać, że gdyby była to jednotomówka, to w ogóle bym po nią nie sięgnęła. Autorka mogła z historią Eloise zrobić o wiele więcej, by zainteresować czytelnika, zwłaszcza że pomysł na listy był całkiem niezły. Efekt finalny jest niestety mocno przeciętny. Nie polecam, ani też nie odradzam. Ja z sympatii i sentymentu z pewnością doczytam serię do końca.

Amanda Says

Kolejne wznowienie książki Julii Quinn, tym razem w luksusowej, "serialowej" okładce. Już po raz piąty mamy okazję odwiedzić rodzinę Bridgertonów, chociaż tym razem akcja przenosi się z Londynu w całkiem inne miejsce Anglii. Jak każdy romans tej autorki, również opowieść o przygodach Eloise emanuje humorem i zgrabnie ułożonymi dialogami. Brakuje tu nieco tonu, jaki nadawała w poprzednich tomach rodzinka Bridgertonów, jednak w zamian dostajemy dziecięce figle, których we wcześniejszych tomach nie było. Czas poświęcony na lekturę z pewnością będzie przyjemny.

Przyszedł czas na kolejny tom świetnej serii Julii Quinn. Czy i tym razem autorka spełniła moje oczekiwania? Zapraszam do lektury recenzji piątego tomu Bridgertonów – ,,Oświadczyny”.

Eloise Bridgerton zawsze postępowała wbrew oczekiwaniom towarzystwa i głośno mówiła to, o czym myśli. Nigdy też nie zamierzała wyjść za mąż. Jednak ślub jej najlepszej przyjaciółki i brata zweryfikował jej poglądy na temat małżeństwa. Dlatego decyduje się skorzystać z oferty korespondencyjnego znajomego i wyrusza do posiadłości sir Phillipa Crane.

Gdy sir Phillip Crane proponował Eloise małżeństwo liczył, że jest ona mało atrakcyjną starą panną, która desperacko szuka męża i z chęcią zostanie matką jego dzieci. Jednak rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Fakt Eloise ma dobre podejście do dzieci, ale cała reszta założeń okazała się błędna. Czy tych dwoje z pozoru różnych ludzi ma szansę na udany związek?

Przyznam szczerze, że po raz pierwszy jestem trochę rozczarowana najnowszą książką Julii Quinn. Styl autorki się nie zmienił, nadal jest lekki, autorka potrafi mnie rozśmieszyć i zaciekawić, jednak w historii Eloise i Phillipa czegoś mi zabrakło. W „Oświadczynach” wszystko działo się za szybko, nie do końca czułam chemię między bohaterami. Książka ma ok. 100 stron mniej w porównaniu do poprzednich tomów i właśnie tych stron mi zabrakło. Oczywiście książka nie jest zła i nie żałuję, że ją przeczytałam, ale w porównaniu do poprzednich wypada gorzej.

„Oświadczyny” mają swoje plusy, na pewno takim plusem jest relacja Eloise z dziećmi Phillipa. Główna bohaterka nie dała się im zastraszyć, a nawet sama robiła im różne psikusy, które powodowały, że się uśmiechałam. Eloise dostrzegła to, że dzieci bardzo kochają ojca, tylko nie wiedzą jak do niego dotrzeć.

Jak zwykle podobał mi się również epilog, po epilogu. Tym razem dotyczył on Amandy, córki Phillipa, bardzo mnie on zaciekawił i chętnie przeczytałabym jej dalsze losy.

Podsumowując, nadal polecam książki Quinn. „Oświadczyny” są lekką historią, którą czyta się bardzo przyjemnie, chociaż nie z aż takim zaangażowaniem jak poprzednie tomy.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Mam ogromną słabość do romansów historycznych a Julia Quinn zdecydowanie zalicza się do grona moich ulubionych autorek. Jej seria Bridgertonowie nie bez powodu doczekała się serialowej ekranizacji - przebywać wśród tych bohaterów to czysta przyjemność zarówno na papierze jak i ekranie.

To już piata odsłona cyklu, który polecam Wam czytać z zachowaniem chronologii. Każdy tom opowiada o innej parze bohaterów i wydaje się być odrębną opowieścią, ale autorka tak inteligentnie łączy świat wyższej klasy oraz wszystkie rodzinne smaczki, sekrety, tajemnice, że warto być z tym na bieżąco i śledzić wydarzenia od pierwszego tomu. Po pierwsze, można zatracić się w tym świecie i popuścić wodze fantazji a po drugie ta historia aż pęka od rodzinnych powiązań i czasami wręcz musiałam sobie rozpisywać kto jest kim, żeby nie zgubić sensu. Uważam to jednak za ogromny plus, ponieważ przekłada się to na ciężką (oraz skuteczną!) pracę jaką wykonała Quinn.

Fabuła jest lekka jak piórko, zabawna, ujmująca, szczera i bardzo inteligentna. Czystą przyjemnością jest poznawanie kolejnych bohaterów oraz zerkanie na drugi plan do tych, którzy już zdążyli zrobić swoje. Tym razem czytamy o losach Eloise, bystrej dwudziestoośmiolatki, siostry czterech wygadanych i nazbyt pewnych siebie braci. Sir Phillip Crane zdecydował się poślubić Eloise zakładając, że to zdesperowana stara panna, w dodatku posłuszna i brzydka. Nie spodziewał się, że jego przyszła małżonka jest całkowitym przeciwieństwem tych oczekiwań.

Eloise to zdecydowanie jedna z barwniejszych postaci tej serii. Śmiała, wygadana, dążąca do celu, mająca płeć przeciwną za dziwadła. Zabawna, urocza, szczera we wszystkim co robi dziewczyna skupia na sobie niemal całą uwagę czytelnika, ale nie możemy zapomnieć o Sir Phillipoe Crane'a, który idealnie uzupełnia jej charakter. Ta dwójka wydaje się być dla siebie stworzona a sama Julia Quinn bardzo emocjonalnie oraz otwarcie oddaje ich relację, nie pomijając jednocześnie pozostałych smaczków z życia wyższych sfer. Innymi słowy naprawdę trudno oderwać się od lektury czy nie rozmyślać o bohaterach, których bardzo szybko obdarza się szczerą sympatią.

"Oświadczyny" to książka, która bawi, intryguje i budzi wiele, wiele pozytywnych emocji. Uwielbiam twórczość Julii Quinn, przepadam za jej stylem i kibicuję jej wyobraźni, która idealnie w punkt oddaje klimat podjętych w fabule czasów. Autorka ma rewelacyjną rękę do kreowania charyzmatycznych bohaterów a całość wypada naprawdę imponująco pod względem dopracowania, zaangażowania czy po prostu czystej radości czytania.

„To nie brak miłości, ale brak przyjaźni sprawia, że małżeństwa są nieszczęśliwe.”

Sir Phillip Crane jest wdowcem i ojcem bliźniąt, z którymi sobie nie radzi. Ma nadzieję, że przyszła żona, której zaczął intensywnie szukać, zdejmie z jego barków ten obowiązek. Eloise, która ma już dwadzieścia osiem lat i uważana jest za starą pannę, była daleką kuzynką jego tragicznie zmarłej żony. Pisze list z kondolencjami do wdowca i już niebawem ich wymiana listów nabiera tempa. Philip coraz częściej myśli o Eloise jako o potencjalnej kandydatce na żonę. Jego zdziwienie na widok panny, która dość niespodziewanie i niezapowiedzianie go odwiedziła jest ogromne. Eloise jest bowiem piękną kobietą, nie wyszła do tej pory za mąż, nie z powodu braku chętnych – tych miała w nadmiarze, postanowiła, że wyjdzie za mąż tylko z miłości. Niestety pojawiają się pewne komplikacje…

Z przyjemnością wkroczyłam w życie Eloise i Philipa i dobrze mi ty było. Czuć realizm i urok tamtych czasów. Eloise i Philip - obydwoje skradli moje serce, jednak do niego chwilę trwało zanim się przekonałam. Eloise to bardzo serdeczna, inteligentna, zbuntowana, lubiąca postawić na swoim młoda kobieta, Philip bywa gburowaty, pyszałkowaty, czym wzbudzał moją irytację. Eloise na podstawie listów, wyrobiła sobie trochę idealistyczny obraz Sir Crane’a, ich pierwsze spotkanie twarzą w twarz wzbudza w nich zupełnie różne odczucia. Ona jest raczej rozczarowana, ON zachwycony…

Londyńska elita, śmietanka towarzyska sprzed lat w całej krasie. Przyjemnie było się ponownie spotkać z tą sympatyczną rodziną. Ciepła relacja między rodzeństwem, szacunek, oddanie, lojalność, wzajemne słowne przepychanki, psikusy, których sobie nie szczędzą nawzajem. Eloise całą sobą sprzeciwia się panującym konwenansom, jeżeli wyjdzie za mąż to tylko z miłości, a i wtedy nie zamierza być idealną i posłuszną żoną. Czy takiej kobiety szuka Philip? Cóż serce nie sługa…

Klimatyczny, wciągający, przyjemny, lekki romans historyczny. Stanowi idealną odskocznię od codzienności, miło spędzony czas. Dobry humor, ironia i pikanteria. Zakończenie dość przewidywalne, ale i tak wywołało mój szczery uśmiech. Takie historie, tylko w ten sposób powinny się kończyć. I żyli długo i szczęśliwie. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Polecam całą serię, Tatiasza i jej książki :)

Serial Bridgertonowie okazał się wielkim hitem na platformie Netflix. Sama obejrzałam go raptem w dwa dni i byłam pod wielkim wrażeniem tej kostiumowej epopei.

Jako mól książkowy musiałam sięgnąć po serię książek Julii Quinn. Oświadczyny to już piąta książka opowiadająca o losach rodzeństwa Bridgertonów. Tym razem autorka bierze na tapet Eloise Bridgerton i jej perypetie miłosne. Więcej nie zdradzę, sami musicie je poznać:)

Powieść czyta się lekko, dialogi są błyskotliwe i zabawne, w sam raz na spokojne popołudnie z lampką wina.

Uwielbiam tą serię😍 za każdym razem z niecierpliwością czekam na kolejne tomy, raczej czytam od razu kiedy tylko je dostaje. Biorę je zawsze za pewnik. Cudowne historie opisujące świat elity, wyższych sfer, a przede wszystkim poszczególnych osób, rodzeństwa Bridgertonów.

Cudowne, piękne historie, mimo, że historia opisana w tym tomie, w losach Eloise miewała smutne, nostalgiczne momenty. Co je wyróżnia? Chyba prawdziwe, piękne uczucie. Wiara w miłość i przekonanie, że liczy się tylko ona, że każdy w końcu trafi na swoją, trafi na odpowiednią osobę, która z niej ją wydobędzie.

Niemniej jednak to kolejna, świetna jak dla mnie historia, ukazująca, że mimo przeciwności losu, zupełnie innych charakterów ludzie są w stanie zmienić się nie do poznania. Wystarczy tylko spotkać odpowiednią osobę.

Eloise, postać która od samego początku wzbudziła moja sympatię. Niezwykle inteligentna, charyzmatyczna, indywidualistka z ciętym językiem. Gadatliwa, zawzięta, posiadająca przeświadczenie , że tylko ona ma zawsze rację. Różniąca się znacznie od swojego rodzeństwa. Od zawsze przekonana, że pozostanie starą panną, odrzucająca anonse i kolejne propozycje dżentelmenów.

Kochająca pisać, snuć opowieści i przyznam, w poprzednich częściach podejrzewałam ją nawet o bycie Lady…😂

Wszystko zmienia się jednak, kiedy Eloise zaczyna pisać z Sir Phillipem Cranem, początkowo to jedynie chęć wyrażenia kondolencji, z czasem, przelanie na papier swoich myśli, chęci poznania drugiej osoby.

Niewiele myśląc, nie zważając na konwenanse i konsekwencje Eloise wyrusza aby osobiście poznać Phillipa i sprawdzić, czy do siebie pasują. Szybko jednak okazuje się, że nie tylko z charakterem kandydata przyjdzie się jej zmierzyć. Jest zupełnie inny niż kandydaci, którzy do tej pory starali się o jej rękę, niemniej jednak na swój sposób przyciąga Eloise, ale czy to wystarczy aby małżeństwo z nim było udane?

Zazdrości swojemu rodzeństwu, którzy zawarli małżeństwo z miłości. A może i ona nie powinna się spieszyć, być cierpliwą a wszystko przyjdzie z czasem?

To kolejna odsłona dziewiętnastowiecznych perypetii dam i dżentelmenów należących do angielskiej society. Książka, na którą czekałam, ponieważ dotyczy najbardziej wyrazistej postaci, inteligentnej, pyskatej i krnąbrnej Eloise. Niestety, ta bohaterka, jak i pozostałe rozmyła się pod wpływem miłości, nie pozostawiając z dawnej Eloise ani krztyny naturalności, a liczyłam, że w tym przypadku będzie inaczej... cóż. Przynajmniej spędziłam czas na miłej i niezobowiązującej lekturze.

Jak to w przypadku Julii Quinn bywa, i tutaj pojawia się miłość, z tym, że przyszła para nie ma zamiaru bawić się w konwenanse, bierze sprawy w swoje ręce i pomimo kilku niedogodności, spotyka się, by sprawdzić, czy będą pasowali do siebie jako mąż i żona. Rzutka i niepokorna Eloise nie spodziewa się jednak, że jej wybranek – Phillip, okaże się dość mrukliwym towarzyszem, w dodatku z dwojgiem dzieci i bagażem dziwactw, które skrupulatnie w sobie pielęgnuje.

Odkąd wyjawiono autorkę popularnej wśród londyńskiego towarzystwa kroniki towarzyskiej – Lady Whistledown, historia straciła nieco swój urok. Autorka zbyt szybko pozbyła się odświeżającego, plotkarskiego wpływu na rozmowy przy herbatce i nie pozostawiła pola manewru w najnowszej części, co spowodowało, że miejscami powieść była mdła, jakby zabrakło w daniu pieprzu.

Poza tym, znana już rodzina Bridgertonów, wysokie poczucie odpowiedzialności za rodzinę, honor, szaleńcze oddanie współmałżonkom i miłość, która wspierana pożądaniem wydaje się nie słabnąć.

To nie jest stracony czas, to przyjemna, niewymagająca lektura na jeden wieczór i urocze tete a tete z bohaterami.