Okrutny książę. Tom 1

Ta trylogia to poprostu dzieło. Całym sercem ubóstwiam tę książkę, polecam każdemu. Świat elfów został doskonale przedstawiony, bardzo działając na wyobraźnie. Czytając czuć ten klimat. Główna bohaterka Jude nie daje sobie pluć pod nogi. Na pierwszych stronach książki może się wydawać niezrozumiała i nie zbyt zachęcająca lecz potem akcja się rozwija i wciąga na wiele godzin, a 2 część to już w ogóle cudo, niecierpliwie czekam na 3 tom na mojej półce.

Moje pierwsze podejście do tej serii skończyło się na tym, że zamknęłam pierwszy tom po zaledwie paru stronach. Po kilku dniach postanowiłam dać jej kolejną szanse i tak oto całą trylogie pochłonęłam w tydzień.

Historia śmiertelniczki, która siłą została wtrącona do magicznego świata - czasem wręcz bajkowego - wraz z siostrą i zmuszona jest przystosować się do panujących tam reguł. Żeby przeżyć i zyskać szacunek tych nadnaturalnych istot, musi im udowodnić, że jest tego warta. Intrygi i zagadki są na porządku dziennym, a niebezpieczeństwo i śmierć czai się na każdym kroku. Do czego posunie się Jude by ukoić pragnienie bycia na równi z istotami magicznymi? Czym jest jej śmiertelne życie w porównaniu z długowiecznością elfów?

Wrażenie jakie wywarła na mnie ta seria było dość dziwne. Pokręcone i niejasne zasady jakimi kieruje się świat elfów są dezorientujące, a same postacie: okrutne i bezwzględne. Nie przejawiają zdolności do posiadania głębszych uczuć oprócz gniewu. Honor i lojalność jest ceniony nade wszystko, jak i więzy krwi. Autorka jasno pokazuje, iż to co wydaje ci się oczywiste wcale takie nie jest, a to co zawiłe jest w rzeczywistości prostsze niż zakładamy. W wielu sytuacjach logika gubi się po drodze, a wyjaśnienie na jakie liczysz często nie nadchodzi - jest to zwyczajnie pomijane, jakby autorka o nich sama zapomniała. Niekiedy możemy doszukać się schematów, które się powtarzają co czasem może frustrować.

Jednak mimo wszystko seria okrutnego księcia bardzo mnie wciągnęła, a świat w niej wykreowany sprawiał, iż miało się ochotę zamienić miejscami z główna bohaterką.

Seria Okrutny Książę Holly Black.

Do przeczytania zmusiła mnie nastoletnia córka, bo to absolutny hit wśród jej rówieśników. Literatura młodzieżowa, to raczej nie moja bajka, ale ponieważ moje dziecko było wręcz oczarowane, postanowiłam sprawdzić, czym tak się zachwyca dzisiejsza młodzież.

Zaczęłam czytać i przepadlam. Nie mogłam się oderwać. Fabuła wciąga bez reszty. Przepełniony magią, kolorowy świat elfów, które są równie eteryczne co okrutne. Świetnie nakreślone postacie, pełne sprzeczności i słabości. Nikt nie jest przewidywalny i oczywisty. I akcja, akcja, akcja, która gna na złamanie karku, bez chwili zatrzymania. Do ostatnich chwil trzyma w napięciu.

Taka elficka Gra o Tron, z tym, że tu walka toczy się o Krwawą Koronę- wśród wojen, intryg, układów i wielkiej polityki. Nie da się przy niej nudzić.

Zdecydowanie polecam!

Zasiadam do napisania kilku słów na temat „Okrutnego Księcia” zanim na dobre wejdę w tom drugi. Nie chcę, aby mi się mieszały poszczególne wydarzenia. A do powiedzenia o pierwszym tomie tej serii mam naprawdę dużo.

Szał na „Okrutnego Księcia” jest na tyle duży, że z pewnością każdemu, kto spędza czas przeglądając książkowe odmęty Internetu, obił się ten tytuł o uszy. Mi również, ale długo zwlekałem z sięgnięciem po tę pozycję ze względu na to, jak różnorodne są opinie. Jednak w końcu przyszła pora na tę książkę.

Jedni mówią, że to chłam i nie warto czytać. Inni, że to jest świetna młodzieżowa książka, że każdy powinien dać jej szansę. I ja Wam powiem, że jestem gdzieś pomiędzy obiema tymi grupami.

Mamy trzy siostry. Po brutalnym morderstwie ich rodziców, rodzony ojciec najstarszej z nich zabiera je do świata, w którym nie ma nowoczesnych udogodnień, a zamiast ludzi, żyją tam elfy i inne stworzenia. Świat ten jest jednak pełen intryg, niedługo ma nastąpić zmiana władzy, a krew przelewa się litrami.

Zacznijmy od całkowitych pozytywów, jakie widzę w tej pozycji.

Książkę czyta się szybko i lekko. To jest całkowity plus, bo nie męczyłem się podczas czytania. Do tego świat przedstawiony jest niczego sobie. Może nie jestem fanem łączenia świata współczesnego z takim słabiej rozwiniętym, magicznym światem, ale tutaj było w porządku. Łatwo jest wejść w ten świat, poczuć otaczający nas magiczny klimat. Prawa, którymi rządzi się świat elfów, również są ciekawe, zaskakujące. Nie jest łatwo tutaj żyć ludziom, ale mają też swoje ułatwienia wynikające z ich natury. Tutaj nie mam się do czego przyczepić. Do tego książka zwyczajnie wciąga. Chce się czytać dalej, dowiedzieć się, co się stanie. Akcja toczy się szybko, ale nie przeszkadzało mi to.

I teraz zaczynamy powoli się odsuwać od pozytywów. Na pierwszy ogień pójdą bohaterowie, czyli najbardziej istotna część każdej książki.

//Od tej chwili mogą pojawiać się spilery!//

Jak ja się irytowałem głupotą Jude, nijakością Taryn i tym, jak bardzo zawiódł mnie Loki. Ale powoli…

Jude jest główną bohaterką, która jest również narratorem. Ma swoje przebłyski, ale w większości zachowuje się nieracjonalnie, popełnia wiele głupot, a jej wielkie intrygi i plany są w większości nieprzemyślane i głupie. Chyba raz udało jej się mnie zaskoczyć pozytywnie, pod koniec książki, czyli w czasie ostatecznej koronacji. Jednak można powiedzieć, że, w przeciwieństwie do siostry bliźniaczki, byłaby w stanie sama o siebie zadbać. Ma jaja. No i sama wyciąga rękę po władzę, dąży do niej, a nie idzie po najmniejszej linii oporu, którą jest wżenienie się rodzinę arystokratów (znowu nawiązuję do głupiutkiej Taryn).

Taryn, czyli bliźniaczka naszej Jude… Ona jest taka nijaka! Gdyby nie to, że jest potrzebna w wątku z Lokim to mogłoby jej nie być i nikt by nie zauważył, że czegoś brakuje. Taryn jest najzwyczajniej w świecie postacią bez duszy. Jest tą mimozowatą dziewczyną, z którą zrobisz, co zechcesz, a ona przytaknie. Do tego robi swojej siostrze świństwo, wymaga tego i tego, a nic od siebie nie daje. Głupiutka panienka, która poleci za arystokratą, który ją ochroni i da jej bogactwo. Ona sama o siebie zadbać nie potrafi.

Loki. Kochany, ja cię pokochałem na początku. Wydawałeś się najlepszą postacią, która uratuje tę książkę, ale musiałeś się okazać niestałym facetem, który szuka tylko sensacji i zabawy. Kręcenie z dwiema siostrami jednocześnie i jawne ranienie jednej z nich, aby mogła ona się wykazać swoją silną miłością… To słabe, ziom. A potem wracasz do niej, zostawiając prawie rozkochaną dziewczynę samej sobie. Serio, nie mam do niego szacunku.

No i Cardan, który jest kochany przez wiele czytelniczek i czytelników. Szkoda mi go, jeśli chodzi o to, że rodzina traktowała go gorzej. Nie miał łatwego życia i miało prawo to wywołać w nim różne zachowania, zmiany… Ale sam fakt, że on ewidentnie czując coś do kobiety, postanawia ją dręczyć… Nie, ten wątek romantyczny jest po prostu głupi i toksyczny. Zakochanie się w swoim wieloletnim oprawcy? No niezbyt to jest rozsądne, Jude. Nieważne, jak bardzo się zmieni, mam wrażenie, że Jude leci jedynie na jego wygląd. I sama często powtarza sobie, że nie powinna tak się czuć w stosunku do swojego oprawcy… No, Jude, pora się opamiętać.

Mam wrażenie też, że zdecydowanie za mało poznaliśmy trzecią siostrę – Vivi. Z niej jest już lepszy materiał na postać niż z Taryn. Vivi przynajmniej nie jest na tyle tępa, aby dać sobą tak pomiatać czy mieszać się w durne sprawy. Ma swój świat i swoje kredki, mało komu wadzi. Myśli najbardziej racjonalnie ze swoich sióstr.

Co do relacji, wypowiedziałem się już na ich temat w większości w opiniach o postaciach. Jednak chcę poruszyć jeszcze jedną… Madok oraz Jude. Morderca rodziców Jude i Taryn oraz matki Vivi. Jeśli chodzi o samego Madoka, jest na tyle poplątaną postacią, że czasem trudno mi było wyrobić sobie o nim jakąkolwiek opinię. Z jednej strony zabił ukochaną i przygarnął jej dzieci z innego związku, dał im wszystko, szkolił je, karmił… Jednak z drugiej strony jest on naprawdę brutalnym, bezwzględnym mężczyzną, który lubuje się mordzie i staje w pojedynku z jedną z nich. Trudno mi pojąć, o co mu tak właściwie chodzi. Chce władzy, ale wątek ten jest dosyć nierozwinięty.

W skrócie? Historia wciąga, ale ma okropnych bohaterów. Jeżeli czyta się z nastawieniem na dobrą zabawę, jest świetnie i ewentualnie wkurzają niektóre zachowania postaci. Jednak zagłębienie się bardziej w struktury tych postaci i całej historii sprawia, że opinia o książce drastycznie spada.

No i na koniec wspomnę coś o polskim tłumaczeniu. Jest straszne. Błagam, róbcie lepszą korektę oraz nie tłumaczcie imion na polski. Błagam…

(Od razu mówię, że recenzję opublikowałem również na goodreads, nie jest to plagiat)

,,Okrutny książę'' to jedna z tych książek o których nie będzie łatwo zapomnieć. Już od pierwszych stron zakochałam się w silnej, niezależnej i niezłomnej Jude, a świat do którego mnie przeniosła był niesamowity. Walka, intrygi, władza to coś z czym główna bohaterka musi się mierzy. Oczywiście nie zabrakło też przystojnego czarnookiego elfa... Nie da się ukryć że książka bardzo mnie zaciekawiła i już tylko czekam aż dostane do rąk następną część.

Bardzo fajna książka, akcja szybka i ciekawa. Czyta się przyjemnie i szybko, kilka rzeczy niedopracowanych, ale nie wpływa to na jakość.

polecam każdemu wszystkie części były genialne jak również poboczne książki z fabuły.

trochę więcej Cardana i Vivienne, trochę mniej Taryn.

świetna książka, idealnie wprowadza do historii trylogii i sprawia że zakochujesz się w Jude od samego początku

Książkę kupiłam głównie ze względu na jej ładną okładkę. Kto by nie chciał takiego cacka na swoim regale? Lecz przekonałam się iż to co książka ma w środku jest o wiele cenniejsze od tego co ma na okładce. Dostawa książki nie trwała długo.

Usiadłam w fotelu z tym pięknym dziełem i otworzyłam na pierwszej stronie, żeby sprawdzić co takiego sobie kupiłam, ustawiłam na telefonie minutnik na 30 min, gdyż tylko tyle czasu w tamtym dniu chciałam poświęcić na czytanie.

Minuty mijały i mój LIMIT czytania w sumie już się skończył, lecz ja nie mogłam się oderwać od "Okrutnego księcia". Miałam pełno domowych obowiązków na głowie , lecz ja wolałam przeczytać książkę, która wciągnęła mnie bez litośnie.

Oczywiście. Książka na tyle ciekawa została przeczytana przeze mnie w jeden dzień, a kolejna część “Okrutnego księcia” została zamówiona tego samego dnia.

Cudowna książka dla fanów fantastyki, bardzo wciągająca opowieść o dziewczynie i elfach. Zakończenie całkowicie mnie zaskoczyło i byłam pod wrażeniem, jaka dobra jest ta pisarka. Polecam wszystkim

Świetna książka dawno nie czytałam książki w której tyle się dzieje. Polecam serdecznie.😊

Lekka, bardzo przyjemna książka. Baśniowy świat elfów, w którym akcja "pędzi niczym błyskawica "

Ogólnie nie jestem wielką fanką fantasy ale dzięki tej książce zdecydowanie ją polubiłam, nie przeszkadzały mi nawet dłuższe opisy krainy elfów, chłonęłam każdą stronę i tylko ogromne zmęczenie pozwalało mi przestać. Moja mama również wciągnęła się w elfowe przygody i równie szybko skończyła pierwszą cześć. Trzy dni i było po czytaniu, aczkolwiek trochę przykro, że tak szybko uporałam się z przygodami Jude a jestem już na ostatnim 3 Tomie :( coś czuję że z dalszymi bohaterami już się tak bardzo nie polubimy, jednak mam nadzieje, że nie mam racji. Wielkim plusem są zwroty akcji i nieprzewidywalne zakończenia, autorka nie powiela standardowych schematów, nie możemy ufać nawet i zwłaszcza głównej postaci, Jude to wulkan osobowości z jednej strony "marny człowiek" z innej nieposkromiony przywódca. Zdecydowanie polecam.

Spotkałam się z wieloma negatywnymi komentarzami na temat tej książki, dlatego zaczynałam ją nie oczekując jakiejś rewelacji. Jednak teraz mogę śmiało powiedzieć że wszystko co wcześniej o niej usłyszałam to brednie. Autorka ma bardzo przyjemny styl dlatego czytanie zajęło mi dosłownie 2 dni, postacie są cudowne, jak zapewne większość czytelników najbardziej uwielbiam Jude i nie mogę się doczekać kontynuacji jej historii w kolejnych częściach.

moja ulubiona seria książkowa która cały czas utrzymuje poziom

to była moja pierwsza styczność z dziełami Holly Black ale wiem że na pewno zostanę z nią na dłużej

Pani Cassandra skupiła się głównie na kreowaniu postaci, co wyszło jej świetnie. Dwójką najlepszych bohaterów dla mnie są Jude i Oriana. Obie te bohaterki pokazują nam, że pomimo trudności, potrafią dać sobie radę. Jude jest ukazana jako siedemnastoletnia dziewczyna, która po przeżytej traumie jest bardzo charyzmatyczna i dąży do spełnienia swoich marzeń. Oriana zaś udowadnia, że dla przyjaźni można poświęcić swoje życie.

Wątek miłosny jest na takim daleekim drugim planie, dopiero pod koniec zaczyna się rozwijać. Sam ten temat nie jest taki, jak zawsze, czyli wybuch wielkiej. Tutaj miłość to pojęcie sceptyczne. W tej książce intryga ciągnie się za kolejną intrygą. Tu przyjaciel okazuje się wrogiem a wróg przyjacielem. Akcja na początku może się trochę ciągnąć, jednak pod koniec wszystko dzieje się jak błyskawica. Z każdą stroną zatracicie się w tej książce.

Książka momentami zaskakująca, świetnie się czytał[Adres usunięty]am tym którzy lubią nietypowe elfy.

Najlepsza książka jaką w życiu czytałam! Po przeczytaniu odrazu zamówiłam dwa kolejne tomy " Zły Król" i " Królowa niczego". Bardzo podoba mi się Świat Elfów, ogólnie wszystko!

Witam szczerze z pierwszej części średnio byłam zadowolona ale iż już ją kupiłam to przeczytałam. Było mi szkoda dziewczyn zabicie tak okropnie ich rodziców, a potem siła odebrano ze świata ludzi i przeniesiono do świat elfów, gdzie nie było im lekko się za klimatyzować. Strasznie dogryzanie ze strony innych elfów na lekcji. Podczas imprez kiedy to się musiały chować po katach, aby brać w nich jakiś udział. Nie mogły tańczyć bo groziło to ich śmiercią. Mimo to Jude nie poddawała się i próbowała udowodnić Cardanowi i innym że jest od nich lepsza. Kuszona ciekawością kupiłam następną cześć. Polecam ;-)

Fajna! Na początku nie mogłam przyzwyczaić się do stylu pisania autorki, strasznie mało opisów odrazu brnie do przodu. Po parunastu stronach uświadomiłam sobie że tak jest nawet lepiej :) książka przyjemna i wciągająca, naprawdę łatwo i szybko się czyta. Polecam miłośnikom gatunku

Nie za bardzo chciałam się zabrać za czytanie "Okrutnego księcia". Przede wszystkim dlatego, że bałam się, że świat elfów nie jest w moim guście. Jednakże okładka tej książki wręcz mnie nawiedzała na każdym kroku, do tego stopnia, że postanowiłam dla świętego spokoju ją przeczytać, żeby móc ocenić czy te zachwyty nad nią są uzasadnione czy nie.

Nie żałuję podjętej decyzji, a wręcz pokochałam tę książkę.

Przede wszystkim ogromnym jej atutem jest nietuzinkowość postaci. Każda z nich jest wyjątkowa i choć wydaje się, że można je łatwo zaszufladkować to po chwili jednak zaskakują swoim zachowaniem.

Bardzo trudno jest przekonać się do Jude. Jako dziecko była świadkiem śmierci swoich rodziców, zamieszkała z ich oprawcą, przeżyła w milczeniu dziesięć lat upokorzeń i lekceważenia. Każdego dnia znęcali się nad nią jej elfowi rówieśnicy, którzy nie chcieli, by śmiertelniczka była traktowana na równi z nimi. A ona przez ten czas pielęgnowała swój gniew, uczyła się szermierki i strategii pod czujnym okiem głównodowodzącego samego Najwyższego Króla. Gdy tylko czara goryczy zostaje przelana, a w jej wnętrzu pęka swego rodzaju bariera strachu, postanawia zawrzeć układ z jednym z książąt Elfhame. To nie jest dziewczyna dążąca do zmiany świata lub do wolności w imię dobroci serca. To wyrachowana, młoda dziewczyna, która jest żądna władzy, i która dopiero odkrywa do czego jest zdolna, by ją zyskać.

Historia Jude jest niesamowita. Czytając każdą kolejną stronę zastanawiałam się, ile ona jeszcze będzie w stanie znieść. Ile jest gotowa poświęcić i czy będzie wiedziała, kiedy powiedzieć „stop”. Nie lubiłam jej za to, że jest taka zawzięta i nie widzi, że rani innych, jednocześnie było mi jej żal, bo im bardziej brnęła w swoje intrygi tym bardziej przestawała być ludzka, a z innej strony podziwiałam jej spryt.

Układy, intrygi, strategie, miłość, nienawiść, magia - w tej książce można znaleźć wszystko!

A po takim finale historii oczywistością jest sięgnięcie po "Złego króla".

„Krwawa zbrodnia na zawsze odmienia los trzech sióstr. Zostają porwane do świata elfów, bajecznego Elysium. Upływa dziesięć lat; Jude pragnie za wszelką cenę odnaleźć swoje miejsce w krainie elfów – lecz dumni elfowie gardzą śmiertelniczką, a wzgardliwszy od innych jest książę Cardan, najmłodszy i najokrutniejszy z potomków Najwyższego Króla.

By zdobyć pozycję na Dworze, musi rzucić Cardanowi wyzwanie – a następnie ponieść konsekwencje.

Jude poznaje labirynt intryg i ułudy, odkrywa własną przebiegłość i to, że zdolna jest zadać ból, a nawet śmierć. Gdy za sprawą zdradzieckich knowań elfowym dworom zagraża niebezpieczeństwo pogrążenia się w chaosie krwawej wojny, Jude gotowa jest narazić życie, by ocalić siostry i Królestwo.”

Wow, wow, wow tak jednym słowem mogę określić najnowszą powieść Holly Black. Ta książka to po prostu literacki sztos, który dostarczył mi wielu niezapomnianych wrażeń. Naprawdę jestem pod ogromnym wrażeniem tej historii i niecierpliwie czekam na kolejny tom. Może dziwnie i dwuznacznie to zabrzmi, ale autorka po prostu „zrobiła mi dobrze” tą książką, bo naprawdę od bardzo dawna nie czytałam tak dobrze napisanej fantastyki. W tej powieści wszystko jest idealne, wszystko jest dopracowane i widać, jak wiele pracy musiała włożyć w nią autorka.

Autorka w przepiękny sposób wykreowała magiczny świat elfów, w którym momentalnie zatraciłam się bez reszty. To świat, który na pozór wydaje się piękny i cudowny, jednak tak naprawdę jest mroczny, niebezpieczny i tajemniczy. To taka książka, przy której można popuścić wodze fantazji i choć na chwilę przenieść się na jej karty, by na własnej skórze poczuć magię i nieprzewidywalność tego miejsca. Autorka naprawdę zadbała o każdy detal i bardzo łatwo możemy wyobrazić sobie bohaterów, jak i cały otaczający ich świat. To powieść, przy której nie będziecie się nudzić, bo raz, dwa zostaniecie wciągnięci w wir wydarzeń oraz intryg i kłamstw.

Oczywiście prym w książce wiedzie Jude, która jako dziecko została porwana z ludzkiego świata. To na niej i na jej historii prawie w całości skupiła się autorka. Przyznam się Wam szczerze, że na początku jej nie polubiłam, ale im dalej czytałam, tym bardziej podziwiałam tę zdeterminowaną i pełną odwagi dziewczynę. Autorka wykreowała jej postać naprawdę świetnie i w pewnym momencie zaczęłam łapać się na tym, że stała się mi bliska. Naprawdę sztuką jej stworzyć tak wyrazistą, charakterystyczną i zarazem bardzo realistyczną postać. Muszę także wspomnieć o Cardanie, czyli o tytułowym księciu, bo jest ON ogromnie ważną postacią w tej książce. Jemu autorka także poświęciła wiele uwagi i choć nie zyskał ON mojej sympatii, to myślę, że kiedyś zmienię o nim zdanie. Jude i Cardan są ogromnym atutem tej historii, bez nich nie byłaby taka sama…

„Okrutny książę” to powieść bardzo, ale to bardzo nieprzewidywalna, a nieprzewidywalność, to ja akurat lubię. Jestem przekonana, że nie raz zostaniecie zaskoczeni, bo ja sama wiele razy podczas czytania miałam szok wymalowany na twarzy. To historia niesamowicie mroczna, brutalna i pełna okrucieństwa, w której intrygi, kłamstwa i tajemnice są na porządku dziennym. Do samego końca nie wiadomo kto wróg, a kto przyjaciel... Zakończenie tomu pierwszego było dla mnie niczym wisienka na torcie i zdecydowanie chcę więcej.

Gorąco, gorąco, gorąco polecam!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

Widziałam różne opinie na ten temat, ale mi osobiście książka się podobała. Plusem jest dla mnie mało rozwinięty wątek romantyczny, a większe skupienie na całości historii. Dużo było momentów, których się nie spodziewałam i mnie zaskoczyły. Powiedziałabym, że jest to książka dla młodzieży, ale niektóre sceny mogą być dla niektórych drastyczne.

Jude i Taryn - siostry, które są w 100% ludźmi trafiają do świata elfów. Ludzie w tym świecie stanowią niższość i są traktowani jako niewolnicy. Elfy same w sobie nie są miłymi istotami, o czym siostry mogą się przekonać na własnej skórze. Rzadkością jest widzieć człowieka, który nie jest zaczarowany i nie służy komuś, ale siostry mają "szanse" być kimś więcej. Jest jeszcze trzecia siostra, w której płynie elfia krew, ale jak ona wykorzysta ową szanse? Myślę, że zostaje wam już przeczytać książkę, jeśli chcecie się więcej dowiedzieć.

Świat elfów , jaki mi ON bliski, choć może nie chciałabym mieć ogona, spiczastych uszów, to jednak ta magia wszechobecna jest naprawdę wciągająca.

Zacznijmy od początku "Okrutny Książę" to historia łącząca dwa światy, świat ludzi i świat elfów.

Na samym początku poznajemy trzy siostry Tyran , Jude i najstarsza Vivi, która jest elfem, natomiast dwie siostry bliźniaczki są ludzkimi istotami, i w jednej chwili zostały sierotami, choć okrutny Madok, odebrał życie rodzicom dziewczyn, je zabrał ze sobą do Elysium i wychował jak swoje córki.

Lata mijały, a dziewczyny dorastały w świecie elfów, ten nowy świat stał się ich domem, i choć powinny nienawidzić Madoka, nie potrafiły tego zrobić , jedyną odporną, która nie mogła się pogodzić z całą sytuacją, była córka elfa Vivi, ona nigdy nie zaakceptowała go jako ojca.

Świat elfów rządził się swoimi prawami, gdzie nie było miejsca dla ludzkich dziewczyn, chyba że jako sługi.

Dziewczyny nie miały łatwego życia w tym świecie, jednak Jude pokochała całym sercem ten świat, i chciała być jego częścią, chciała walczyć w obronie królestwa, chciała być rycerzem , jednak to nie było takie proste, ze względu na jej pochodzenie. Tyran była inna, spokojna, wrażliwa, chciała znaleźć miłość i wejść do świata elfów, jako żona jednego z nich.

Jude przez swoje wojownicze nastawienie zwraca, na siebie i siostrę uwagę, niebezpiecznych elfów z wyższego rodu, a nawet samego księcia Cardana, który nie należy do jej ulubieńców. Ona jako jedyna, jest w stanie mu się postawić, jednak skutki tego postępowania odczuwa znacznie później, jest nieświadoma, że została wplątana w intrygę, która wkrótce wyjdzie na jaw i wszystko zmieni.

Czy obie siostry, będą mogły dalej być blisko siebie? Czy ukrywanie tajemnic wyjdzie im na dobre?

Ta historia jest o Jude, o ludzkiej istocie, która ponad wszystko chciała być jedną z nich, chciała być traktowana godnie, więc kiedy nadeszła odpowiednia chwila, wzięła sprawy w swoje ręce, zyskała nowych przyjaciół, zaplanowała plan, który musiał się udać.

Czy potencjalny wróg może stać się przyjacielem, a może kimś więcej?

Czy intrygi zaplanowane przez Dwór Cieni, zmienią krainę elfów ?

Kochani to tak w skrócie, bo naprawdę podobała mi się ta książka, jest magicznie, jest zaskakująco, ja nie mogłam się oderwać, dopóki nie poznałam zakończenia tej części , a teraz chcę więcej.

Czy nowy król, sprosta zadaniu i poprowadzi godnie królestwo?

Holly Black zasłynęła przede wszystkim dzięki cyklowi ,,Kroniki Spiderwick". Obecnie w Polsce ukazały się dwa z trzech tomów o elfach.

Przenoszenie się ze świata elfów do świata ludzi nie nastręczało większych trudności. Poważniejsze konsekwencje miało mieć wtedy, gdy uciekło się z elfiego świata z dzieckiem. Niebawem miała przekonać się o tym matka trójki dzieci, która wraz z mężem została zamordowana, a dzieci wzięte do elfiego świata.

O książce czytałam naprawdę sporo pozytywnych opinii, dlatego tym bardziej byłam jej ciekawa. Postanowiłam się z nią zapoznać w wolniejszy weekend. Bardzo szybko okazało się jednak, że nie jest to do końca to, czego oczekiwałam. Chyba miałam względem tej historii za duże wymagania, w rezultacie czego czuję się taka zawiedziona.

Książki młodzieżowe i fantastyczne nie są mi obce, gdyż czytam ich bardzo dużo. Seria ,,Kroniki Spiderwick" także bardzo mi się podobała, jednak ,,Okrutny książę" w moim odczuciu jest powieścią bardzo przeciętną. Nie czyta się za szybko. Mimo mojej niechęci, pewnie kiedyś skuszę się na kontynuację, bo nie lubię zostawiać rozpoczętych serii.

,,Okrutny książę" Holly Black to pierwszy tom serii o świecie elfów. Intrygi są tu na porządku dziennym, a trup początkowo wcale nie ściele się tak gęsto, jak by to się mogło wydawać.

WITAJ W ELYSIUM!

Wyobraź sobie, że z daleka od miejskiego gwaru, w głębi lasu, jest magiczna kraina Elysium - świat pięknych i nieśmiertelnych stworzeń - elfów. Okrutnych i wykorzystujących ludzi, ale ograniczonych tym, że muszą mówić prawdę. I tu zaczyna się zabawa - gierki i strategie, by nie zdradzać swoich zamiarów, jednocześnie mówiąc prawdę. Ten magiczny świat zafascynował mnie i z ogromną radością przewracałam kolejne kartki, czując się jak jedna z książkowych postaci. Masa intryg, zwrotów akcji i genialnych bohaterów. Ci z Was, którzy już trochę ze mną tutaj są, doskonale wiedzą, że uwielbiam czarne charaktery oraz postaci nieoczywiste. Dlatego Okrutny książę był dla mnie istną gratką - pojawiła się bowiem cała plejada świetnie wykreowanych postaci, co do których do samego końca nie mieliśmy pewności, czy należą do tych dobrych, czy złych. Tak naprawę, po każdym można było spodziewać się wszystkiego. Każda z postaci miała w sobie jakiś pierwiastek zła, ale czy dominował on, czy był tylko drobnym elementem? Tego nie zdradzę!

Pojawiło się też trochę okrucieństwa ze strony bohaterów, jednak spokojnie - nie była to jakaś przesadna ilość i sądzę, że czytelnicy podobnych książek fantasy nie wyczują żadnych zgrzytów. Dodatkowo, wydało mi się to nieco podobne do tego, jak prześladowane bywają w szkole nastolatki, które w pewien sposób się wyróżniają. Tam również na próżno przecież szukać kwiatuszków i łagodnych zachowań. Plus warto dodać również za to, jak autorka przedstawiła Jude i jej siostry - bliźniaczkę Taryn oraz elfią siostrę Vivi. Każda z nich na swój sposób przeżyła brutalne morderstwo rodziców oraz porwanie do obcego świata. Ktoś się buntuje, ktoś inny próbuje się dopasować i wmieszać w tłum, ktoś inny jest rozdarty i nie wie, gdzie jest ich prawdziwy świat. Było to według mnie bardzo realne i sprawiło, że bohaterki nie były takie papierowe.

Co pochwalę na koniec? Zakończenie! Bo było naprawdę genialne i z wyczuciem. Dużo się zadziało wokół zakończenia, a i konkretnie ostatnie zdania były naprawdę satysfakcjonujące.

STRUKTURA

Książka podzielona jest na dwie księgi, w ramach których mamy dodatkowy podział na numerowane rozdziały. Historia opowiedziana jest przez pierwszoosobową narratorkę, którą jest Jude i dzięki temu mogliśmy lepiej ją poznać. Warto zwrócić również uwagę na styl pisania, gdyż w moim odczuciu wspomagał ON budowanie świata Elysium i nadawał mu niecodzienny klimat. A dla miłośników pięknych wydań dodam tylko, że książka rozpoczyna się mapą naszej elfiej krainy, każdy rozdział ma niesamowitą graficzną wstawkę, a przy każdym numerze strony mamy drobny rysuneczek. Dzięki temu powieść H. Black prezentuje się wybornie!

PODSUMOWUJĄC

Okrutny książę to jedna z historii, jakie uwielbiam - masa czarnych charakterów, antybohaterów i postaci, co do których nigdy nie mamy pewności, po której stronie się opowiedzą. Pełny intryg i elfich zagrywek świat potrafi zaczarować i sprawić, że ciężko się oderwać od lektury. Zwroty akcji, magia, niepewność i wszechobecne zło, w którym zatracić mogą się nawet te postacie, których nigdy byśmy o to nie podejrzewali.

Jestem dumna, iż mogłam objąć tę książkę patronatem i serdecznie Wam ją polecam, a sama z niecierpliwością czekam już na tom drugi! Mam nadzieję, że będzie równie genialny, co wprowadzenie do serii!

Tekst pochodzi z bloga: [Adres usunięty]

Nie żałuję ani odrobinę, że przeczytałam te książki, jednakże bądźcie świadomi, że może Was historia wciągnąć dopiero pod koniec pierwszego tomu! Niestety... Taka natura tej lektury. Później to już inne czytanie ;)! Polecam

Ostatnio książka "Okrutny Książę" Holly Black pojawiała się na każdym kroku. Myślałam, że musi być świetna i ciekawa, dlatego sięgnęłam po nią z pozytywnym nastawieniem.

Na początku historia była dla mnie czymś ciężkim do przebrnięcia przez dwieście stron. Była bardzo zagmatwana i sama nie wiedziałam o czym ona opowiada. Jednak nie przestawałam czytać, ponieważ z każda kolejną strona lektura była pochłaniająca, a ja w końcu mogłam zobaczyć czym się kończyła historia.

Pierwszy raz spotkam się z fantastyką dlatego uważam, iż warto było poświecić mój czas na przeczytanie tej książki nawet jeśli na początku była niezachęcająca. Historia z każda strona zabierała moje uczucia i serce do tego świata.

Z początku główny bohater o imieniu Cardan sprawiał irytującego człowieka, również ciężko było mi czytać przez to dalszą część książki, ale z każda następną stroną mogłam zobaczyć jaki naprawdę jest i co przecierpiał. Tak bardzo mi sie spodobały pokazane postacie, że nie mogę sie doczekać dalszej kontynuacji.

,,Okrutny Książe'' jest zdecydowanie książką, która skradła moje serce. Na początku byłam dość sceptyczna, ponieważ zazwyczaj nie sięgam po fantastykę, ale szybko się przekonałam, że jest to naprawdę cudowna książka! Na pewno sprawdzi się dla osób, które lubią książki z wątkiem enemies to lovers. Jest to BARDZO CIEKAWA książka, od której nie mogłam się oderwać. Bardzo spodobała mi się postać głównej bohaterki. Naprawdę bardzo serdecznie polecam ją wszystkim, którzy chcieliby zacząć czytać fantastykę, a nie wiedzą od czego zacząć. Książka ta zdecydowanie zasługuje na swą popularność. SERDECZNIE POLECAM!!!!

JUDE TO IKONA

To była moja pierwsza książka. Długo zastanawiałam się nad kupnem tej książki, a sam opis od wydawnictwa nie zachęcił mnie do jej zakupu. Gdy na tiktoku zaczęły przewijać mi się filmy na temat tej książki, dopiero wtedy zdecydowałam się do zakupu jej. Książka posiada mapkę która bardzo ułatwiła mi czytanie i wyobrażenie sobie tej książki. Na początku było trudno, nie mogłam się połapać w tym co się dzieje w książce, ale gdy przeszłam przez tą „nudniejszą” część, nie mogłam się od niej oderwać. Choć trudnego początku, książka kojarzy mi się mega dobrze i polecam każdemu przeczytanie jej.

Bardzo ciekawa książka lecz czasami czyta się z trudem.

Była to moja pierwsza książka, którą kupiłam i przeczytałam. Dalej siedzi mi w głowie więc polecam.

O rety, ale to było dobre! Tak długo zbierałam się ro przeczytania tej książki, że sama wątpiłam że może mi się spodobać. Nie czytam fantasy. Zawsze wydawało mi się to zbyt infantylne(?) Sama nie wiem. Początkowo ciężko było mi się przyzwyczaić do tego, jak cały świat jest wykreowany. Kto jest kim i jak on działa. Jednak jak się ciągnęłam, tak nie mogłam się oderwać. Przewracałam karki jak narkomanka, chcąca więcej i więcej. Bohaterka która wie czego chce, okrutny świat elfów, które nie maja sumienia, świat pałacowych intryg i świetnie rozwijający się wątek Enemies to lovers, który dodawał jeszcze więcej pikanterii do całej historii. Przeczytałam i już chciałabym wrócić. Jedna z lepszych książek jakie czytałam kiedykolwiek. POLECAM

Zapraszam do przeczytania recenzji 1 tomu “Okrutny Książę”:

Życie 3 sióstr Duarte diametralnie zmienia się, kiedy pewnego dnia do ich drzwi puka obcy mężczyzna. Okrutnik, morderca…ojciec Vivienne, a także, od dnia jego niezapowiedzianej wizyty, opiekun bliźniaczek Jude i Taryn. Po krótkiej wymianie zdań i gwałtownych czynów porywa osłupiałe dzieci do magicznego świata, świata elfów i przeróżnych stworów, do Elphame.. Dziewczyny muszą się nauczyć żyć w nowej rzeczywistości. Od razu mówię- ciężko jest tam funkcjonować “normalnym” istotom, a co dopiero śmiertelnym duszom, chociaż bliźniaczki i tak mają łatwiej na starcie, bo Madok ma dosyć wysoką pozycję na dworze.

Trochę ciężko mi wprowadzić Was dokładnie w ten świat, myślę że najprościej będzie mi przedstawić Wam parę adekwatnych do treści cytatów

Do przeczytania tej książki zachęciła mnie piękna okładka i wiele pozytywnych opinii na jej temat. Mogę szczerze powiedzieć , że kupienie tej książki było bardzo dobrym wyborem . Już po przeczytaniu paru pierwszych stron zakochałam się w świecie elfów. To pierwsza książka Holly Black którą przeczytałam i muszę przyznać, że autorka jest bardzo kreatywna i ma bardzo bujną wyobraźnię.

"Okrutny książe" autorstwa Holly Black bardzo mnie wciągnęła . W pewnym sensie tą książka to emocjonalny rollercoaster , ale w szczególności zaskoczyła mnie końcówka. Moimi ulubionymi bohaterami są Jude i Cardan . Moim zdaniem najbardziej denerwującym i postaciami są Taryn - siostra Jude, oraz Loki - przyjaciel Cardana .

Z pewnością jest to książka warta przeczytania , obowiązkowa dla fanów fantastyki.

Wiele dobrego przyszło mi usłyszeć, zanim przeczytałam tą książkę.

W mediach społecznościowych wiele kont o tematyce książkowej polecało właśnie tą, dlatego skłoniłam się do jej zakupu.

Jest to pierwsza książka autorstwa tej pisarki, którą przyszło mi przeczytać. Holly Black ma niewątpliwie ,,bujną wyobraźnię,, co idzie dostrzec w jej książkach.

Jeśli chodzi o fabułę, to na początku jest ona prosta i łatwa do zrozumienia. Daje to czytelnikowi prosty przekaz co do problematyki utworu. Dopiero w późniejszej części sprawa zaczyna się komplikować, a co za tym idzie rodzą się kolejne intrygi. Akcja książki jest w większości nieprzewidywalna, co nadaje wątku tajemniczości i niepewności. Świat elfów o którym opowiada tekst, nie jest wyidealizowany, lecz są ukazane jego wady i zalety.

Jeśli chodzi o główną bohaterkę - Jude, jest ona stanowcza i waleczna. Widać to po przeczytaniu kilku pierwszych stron. Jej siostra bliźniaczka - Taryn, należy do osób spokojniejszych i bardziej rozsądnych. Nie jest to jednak klasyczne zestawienie sióstr, będących jak ,,ogień i woda,,.

Książka jest pierwszą częścią sagi składającej się z trzech tomów. Nie ma długich i smętnych rozdziałów, ciągnących się w nieskończoność.

Moim zdaniem jest to jedna z ciekawszych książek, która godna jest polecenia fanom fantasy z romantycznymi wzmiankami.

Spodziewałam się czegoś lepszego. Po promocji tej książki w mediach społecznościowych, jest to top książka i must have do przeczytania, a mi niestety za dużo w niej nie gra. Przede wszystkim opisywane postacie i świat są bardzo bajkowe - ma się wrażenie, że czyta się bajkę dla dzieci, by po chwili spotkać się z morderstwem z zimną krwią. Morderstwo nie wywołuje żadnych emocji, ani u mordercy ani u przyjaciół ofiary. Zaczynam zatem kwestionować, czy książka jest słaba że bohaterowie wyprani są z uczuć (tylko tych smutnych, bo gniew i zemsta jest tam na porządku dziennym), czy jest tak dobra i jest to zabieg specjalny pokazujący jaki świat elfów jest okrutny. Myślałam że pokocham Jude, ale w tej części książki widzę bardzo dużo zaburzeń psychicznych i zgrzytów pomiędzy jej czynami i opowieścią a wiekiem. Przedstawiono ją jako 17-sto latkę, historię wydarzeń opowiada niczym 13-sto latka, a działa jak 25-sto latka. Mam nadzieję że kolejne części będą bardziej magiczne.

Nie przeczytałem w swoim życiu wiele książek fantasy (ani książek ogólnie) jednak widziałem naprawdę sporo seriali o takiej tematyce, i mogę stwierdzić jedno - czytanie tej książki jest niczym oglądanie bardzo dobrego filmu. Strony ubywają w bardzo szybkim tempie, a zakończenie każdego rozdziału zachęca do jak najszybszego rozpoczęcia kolejnego. "Okrutny książę" sprawił, że zainteresowałem się także innymi książkami fantasy, jednak do tej pory nie udało mi się znaleźć niczego o zbliżonym poziomie.

Świetna książka, bardzo wciągająca, nie ma nudnych bohaterów, naprawdę godna polecenia. Emocje towarzyszące przy czytaniu - niezapomniane!

Jude w wieku 7 lat zostaje porwana wraz z dwiema siostrami do krainy elfów zwanej Elysium. Nie jest ona tam dobrze traktowana głównie przez to że jest śmiertelniczką którą większość mieszkańców krainy gardzi. W wieku 17 lat jej życie zaczyna się drastycznie zmieniać. Dostaje bardzo kuszącą propozycje z której korzysta. Gdy dochodzi do krwawej zbrodni, zaczyna układać własny plan i dochodzi do paktu pomiędzy nią ,a jednym z jej wrogów przez co zmienia też swoją pozycję wśród elfów.

Głowna bohaterka - Jude, jest osobą zawziętą i dążącą do swoich celów za wszelką cenę. Wielokrotnie wykazuje się swoim sprytem i inteligencją nawet w sytuacjach w których była pod presją wymuszaną przez innych. Mimo traumy z dzieciństwa i strachu odczuwanego przez całe dotychczasowe życie nigdy nie pokazuje innym swoich słabości.

Akcja praktycznie ciągle się toczy. Jest mnóstwo nie spodziewanych zwrotów akcji przez które trudno oderwać się od książki.

Świat jest niesamowicie wykreowany. Wszystko jest ciekawie opisane przez co możemy sobie łatwo wyobrazić całokształt. Występują różnorodne postacie i akcja rozgrywa się w różnych miejscach.

Jeden z cytatów który zapadł mi w pamięci brzmi ,,Jeśli nie mogę być od nich lepsza, będę od nich dużo gorsza". A moimi ulubionymi bohaterami są zdecydowanie Jude, Cardan oraz Bomba.

Narracja jest pierwszoosobowa. Książka składa się z prologu, 30 rozdziałów i epilogu. Osobiście uważam , że rozdziały były za długie co w niektórych momentach zniechęcało do dalszego czytania. Występuje tu raczej w większej części mowa potoczna.

Samo wydanie książki jest bardzo ładne i estetyczne. Okładka zawiera złote elementy i skrzydełka. Rozdziały są zdobione, a kartki lekko pożółkłe co sprawia, że bardzo przyjemnie się z nich czyta. Czcionka i jej wielkość też jest przyjemna dla oka. Na początku jest zamieszczona ciekawa i szczegółowa mapka.

Pokochałam całą trylogię. Bardzo się wciągnęłam przez co przeczytałam ją bardzo szybko. Serdecznie polecam każdemu kto uwielbia fantastykę.

Na początku ciężko był mi się wbić w akcje , ale gdy już się wciągnęłam nie mogłam przestać czytać . Bardzo polecam dla osób , które uwielbiają fantastykę.

„Jeśli mnie zranisz, nie będę płakać. Zranię cię tak samo albo gorzej.”

Historia Jude i Cardana wciągnęła mnie od samego początku i muszę wam przyznać, ze to prima wśród pozycji typu „enemies to lovers”, które czytałam do tej pory.

W „Okrutnym księciu” elfy są przedstawione jako podstępne stworzenia i mimo tego, ze nie mogą kłamać są pełne sprytu i podstępu. Książkę wypełniają spiski, okrucieństwa, kłamstwa, intrygi, podłość i okrucieństwo.

Nawiazując do rodziny królewskiej, której nie mogło tu zabraknąć… no, co wam mogę powiedzieć... krew się leje...

A Jude? Uwielbiam ją. Cwana, sprytna i wyszkolona przez samego generała Najwyższego Króla. Dziewczyna, która stąpa twardo po ziemi i nie pozwala sobą pomiatać. Jej charakter został jasno określony, A cel, do którego dąży przez cała opowieść - chce zdobyć szacunek i pozycje na dworze.

Czy jej się to udaje? Przekonajcie się sami, ja wam nie powiem.

Wydaje mi się, że ten tytuł przywrócił moją miłość do fantastyki. Niektórzy nazywają tę pozycję swoim „guilty pleasure”, ale ja szczerze muszę stwierdzić, że Holly Black stworzyła w niej coś niesamowitego i bardzo rozwiniętego.

Mamy do czynienia z dobrze wykreowanymi bohaterami, stworzonym od podstaw światem i jego zasadami, które nie zawsze są przestrzegane przez główne postaci. Królestwo Elfów aż kipiało leśną magią. Tutaj zdecydowanie było wszystko dopięte na ostatni guzik i jestem pewna, że w wymyślenie niniejszego świata autorka włożyła ogrom pracy i zaangażowania, co widać już od pierwszych stron, kiedy zostajemy wprowadzeni w historie i świat Jude.

„Nie ma sensu walczyć, jeśli nie zamierzasz zwyciężyć.”

Od małego miałam specyficzne nastawienie do książek, ponieważ kojarzyły mi się z lekturami, które są w szkołach. Czytałam książki tylko, dlatego że musiałam. Dużo moich przyjaciół namawiało mnie, żebym ją przeczytała, ale ja nie chciałam. Jednak jakimś cudem udało im się mnie namówić i szczerze mówiąc nie żałuję, że ją przeczytałam. „Okrutny książę" to pierwsza książka jaką przeczytałam z własnej woli, i to ona jako pierwsza trafiła na moją półkę. Czytałam o niej dużo opinii, które były pozytywne więc tym bardziej mnie ona zaciekawiła. Pierwsze co mi się w niej spodobało to okładka. Jest po prostu piękna! Zaletą jest również to, że ma miękką okładkę i skrzydełka, co uwielbiam. Zacznę od tego, że książka przenosi nas w świat fantasty, a dokładnie w mroczny, tajemniczy, magiczny świat elfów. Pięknych i wspaniałych stworzeń, ale zarazem okrutnych i bezwzględnych wobec innych. Czytając ją wciągnęłam się w świat elfów i intryg, które się tam odbywają. Pierwsza część trylogii okrutnego księcia jest trochę nudna. Można mieć wrażenie, że fabuła stoi w miejscu, lecz później książka zaczyna nabierać tempa. Na początku nie lubiłam Cardiana, ale z czasem się to zmieniło. Jude za wszelką cenę pragnie odnaleźć się w krainie elfów co jest trudne, ponieważ oni gardzą śmiertelnikami. Jude rzuca wyzwanie Cardianowi, który nie jest dla niej miły. W tej opowieści wszystko jest idealne i dopracowane. Widać, że autorka włożyła w te opowiadanie dużo pracy, ponieważ tak jak wcześniej wspominałem wszystko jest w niej idealne. W tym opowiadaniu zadbała o każdy detal i łatwo można sobie wyobrazić bohaterów książki.

To opowiadanie jest nieprzewidywalne. Jestem pewna, że osobie, która postanowi kupić tą książkę będzie się podobać. Czytałam to opowiadanie wiele razy, a i tak mi się nie znudziło. Z chęcią czytam ją ponownie i myślę, że tak naprawdę nigdy mi się ona nie znudzi. Zakończenie tej książki było dla mnie idealne i z pewnością kupię całą trylogię.

Kocham tą książkę i polecę ją każdemu.

Bardzo fajna książka. Polecam całą trylogie fajne

Trzy siostry

Krwawa zbrodnia

Nowy świat - nowe życie

Magia

Tajemnice

Intrygi

Zdrady

A w tym wszystkim Ona - Jude - zwykła śmiertelniczka. Czy wychowywanie wśród elfów dało jej przewagę?? Czy, aby uratować siostry narazi własne życie..?

To moje drugie spotkanie z autorką i miło spędziłam czas. Z początku troszkę dłużyły mi się opisy, ale im dalej, tym coraz ciekawiej, a w dodatku spadły na mnie takie bomby! Nie spodziewałam się tych zwrotów akcji. Nie spodziewałam się, że Jude wykaże się taką pomysłowością oraz talentem do strategii. Autorka bardzo mnie zaskoczyła i wciągnęła w ten intrygujący, pełen niebezpieczeństw świat elfów. Uwielbiam, kiedy historia tak mnie wciąga, że nie potrafię jej odłożyć, a moje myśli krążą wokół postaci i tego co może się wydarzyć.

Bohaterowie po raz kolejny nie zawiedli. Zostali bardzo dobrze wykreowani. Na początku wydawało mi się, że Jude to taka szara myszka, za to Cardan i jego świta to elita, którą się poprostu nienawidzi. Ale, im bardziej zagłębiałam się w książkę, tym dostrzegałam zmiany w ich zachowaniu. Spodobało mi się jak Jude walczyła o swoje i nie poddawała się mimo tego, co ją spotkało. Natomiast Cardan mnie zaskoczył. To taki typowy bohater, którego nie lubi się od pierwszych stron. Czułam, że coś stoi za tą nienawiścią i jego zachowaniem.. I nie zawiodłam się. Bohaterowie drugoplanowi również byli świetni. Sama nie wiedziałam z początku komu mam wierzyć..

Podsumowując, świetnie się bawiłam czytając tę pozycję. Świat elfów wciągnął mnie w swoje sidła. Niebawem zabiorę się za tom drugi, a ponoć tam dzieje się jeszcze więcej..

Książka przenosi nas w świat fantasy, a dokładniej mroczny, magiczny i niebezpieczny świat elfów. Pięknych, nieśmiertelnych chodź i bezwzględnych. Świat jest pięknie wykreowany.

Postacie podobają mi się pod względem charakteru, ponieważ wydaje mi się iż w książce jest za mało ich aspektów wizualnych by moja wyobraźnia stworzyła ich jako taki wygląd.

Akcja toczy się szybko, oraz jest ciekawa, GORĄCO POLECAM!

„Okrutny Książę” to książka dzieki której rozpoczęłam swoją przygodę z czytaniem. Wcześniej na widok książki miałam mdłości, nienawidziłam czytania a to wszystko przez szkolne lektury. „Okrutny Książę” trafił w moje ręce przypadkiem i byłam bardzo sceptycznie nastawiona ale teraz uważam, że to najlepszy przypadek w moim życiu.

Chcąc nie chcąc, moja opinia będzie w pewnym stopniu bazować na tym, co wyczytałam z innych opinii. A raczej się im przeciwstawiać. Przede wszystkim, "Okrutny Książkę" Black to historia "nie z tego świata". Akcja toczy się w krainie elfów, Elysium. I tu pojawia się pewien problem. Z jednej strony, uniwersum owe jest mocno rozbudowane i jasno się klaruje w głowie. Spora dawka ras czy też stworzeń, które tam możemy spotkać barwnie przewija się przez strony książki. Dania! Cóż to była za uczta dla wyobraźni, czytając o tym, co w tym dziwnym miejscu się je. To samo dotyczyło długich opisów sukni i strojów bohaterów. Ale niestety, na tym zachwyt się kończy. Pojawia się sporo rzeczy, czy też zawodów/nazw, które nie są w żadne stopniu rozwinięte ani wyjaśnione, co wprowadza pewien mętlik. Nawet nie mogę żadnej przytoczyć, tak się nie trzymały głowy.

Kolejna sprawa, podobno ta książka jest nazbyt brutalna (niby rozumiem jak na YA fantasy) i za dużo w niej polityki. W moim odczuciu, nic takiego bym zarzucić powieści nie mogła. owszem, ukazuje bardzo brutalne sceny, ten świat jest mroczny i straszny. I to właśnie sprawia, że to pozycja niezmiernie ciekawa i odcinająca się od innych książek. Co do polityki, to również spokojnie bym tego nie nazwała wadą. Właśnie to błądzenie po strategiach i dworskich intrygach nadaje "Okrutnemu księciu" nieco indywidualny charakter. Co do samej fabuły, była miejscami do bólu przewidywalna, ale dosyć ciekawie poprowadzone postacie sprawiły, że nie jest to jakaś obciążająca wada, by książki nie docenić.

Bohaterowie... no właśnie. Mamy trzy siostry oraz trzech (albo i więcej) książąt. dworskie intrygi przeplatają losy elfów i śmiertelników, a także goblinów, czarownic i wielu innych fantastycznych istot. Główna bohaterka jest trochę aż za nadto "silna" w moim odczuciu. Była fala na bardzo słabe i nieśmiałe dziewczyny, teraz chyba nadeszła pora na te zdeterminowane i zimne jak stal, którą walczy Jude. I niby to jest "okay", ale chyba trochę w wydawało mi się aż nazbyt nierealne, szczególnie przy końcu. Nic nieznacząca śmiertelniczka ot tak praktycznie zostaje najpotężniejszą osobą w królestwie i ma władzę nad tymi, którzy z początku powieści znajdowali się kilometry dalej na drabinie hierarchii.

Pojawia się oczywiście "nieznośny", czarny charakter, Cardan (chociaż uparcie w mojej głowie nazywałam go Kardamon). Słyszałam dużo negatywnych opinii o jego postaci. Jak dla mnie, zdecydowanie ciągnie historię jak mało kto, chociaż czasem przeraża mnie, jak taki bohater zatraca się w nic-nie-róbstwie, a potem nagle zaczyna trzeźwo i logicznie układać plan albo spiskować. Niemniej, uważam go za postać szalenie interesującą, z ciekawą historią i jestem ciekawa, jak rozwinie się (lub też nie) jego charakter i uczucia. I owszem, to jest postać, która sprawia ból, chce być najważniejsza i ma za nic uczucia innych. Nie zmienia się w potulnego pieska. Zdecydowanie książę swoimi czynami zasługuje na określenie "okrutny".

Zdecydowany plus tej książki to wątek miłosny pomiędzy bohaterami. I nie, nie mówię tu o Lokim, bo ten moment w historii Jude od początku był skazany na to, by domyślić się, że nic z tego nie będzie. Nie ma żadnych ogromnych wyznań, nieskończonej miłości czy szalonych zauroczeń. Na swoje szczęście, pojawia się tylko lekki płomyki fascynacji, może pożądania. Osobiście mam dość tego, że bohaterowie po kilku dniach nie mogą bez siebie żyć i zasypują się czułymi słówkami. Do takiej mrocznej i "cięższej" powieści poprowadzenie tak relacji bohaterów zdecydowanie było strzałem w dziesiątkę.

"Okrutny książę" z początku wydał mi się lekko nijaki i pierwsze rozdziały raczej mnie rozczarowały. Oczekiwałam "wow", a była tak, że po prostu brnęłam dalej. Gdzieś w połowie książka wciągnęła mnie bez reszty, właśnie swoimi intrygami, zwrotami akcji i ciekawymi bohaterami. Nie jest to może mistrzostwo literatury (chociaż niektóre miejsca są naprawdę dobrze napisane), ale zdecydowanie zachęca, by poznawać dalej twórczość Holly Black.

UWIELBIAM. Kocham wszystkie części okrutnego księcia, żadne książki nie wywarły na mnie tak ogromnego wrażenia w ostatnim czasie. Bardzo dużo się dzieję i mogą je polecić osobą, które lubią fantasy, mroczne zagadki i trochę romansu.

"Okrutny książę" to genialna książka z gatunku fantasy. Autorka zabiera nas do krainy elfów. Od początku zakochałam się w tym świecie. W książce znajdziemy dużo magii, intryg, niespodziewanych zwrotów akcji. Na pewno przy tej powieści nie da się nudzić, co więcej nie da się od niej oderwać. Holly Black świetnie wykreowała bohaterów. Już od pierwszej strony można ich polubić. Pierwszy tom jest świetnym początkiem całej serii. Uważam, że książka spodoba się każdemu, zarówno tym młodszym jak i starszym. Polecam bardzo gorąco tę książkę. Jest to jedna z niewielu książek fantasy, w której akcja cały czas nabiera tempa.

Dla wszystkich czytelników nowych do świata książek, trylogia ta jest idealna. Na nowo wciągneła mnie w czytanie, od początku intrygując i zachęcając do dalszego zagłębiania się w tą fantastyczną historię swoją wartką akcją i moralnie szarymi bohaterami, których nie można było nie pokochać;))

Dla mnie bomba!💪🏼

Jeżeli lubisz fantastykę, świat elfów, czary mary i ciekawi Ciebie jak człowiek może sobie poradzić w krainie tak pięknej, a zarazem zdradzieckiej to zapraszam do lektury.

Na pewno sięgnę po 2 i 3 tom

Jedna z moich perełek wśród książek ! Na początku była dość sceptycznie nastawiona do tej książki ale juz po kilku dziesięciu kartkach wiedziałam że będzie to jedna z niewielu książek którą zapamiętam na długo.

Każdy może zdradzić każdego. Ukrywać za maską swoje prawdziwe intencje, oblicze. Czekają tylko na odpowiedni moment, by skutecznie uderzyć. Nim się spostrzeżesz, możesz wszystko stracić.

Początkowo do książki podchodziłam bardzo sceptycznie. Po mocnym prologu sądziłam, że od razu zostanę wrzucona na głęboką wodę, niestety tak się nie stało. Przez kilkanaście stron nic się nie działo, ot zwykłe codzienne życie bohaterki i jej sióstr, chodzenie do szkoły, dogryzanie, sytuacje niezbudzające zainteresowania, ciekawości, długaśne opisy otoczenia. W pewnym momencie chciałam lekturę odłożyć z powrotem na półkę, jednak pewna część mnie postanowiła dać jej szansę na rozwinięcie. I nie żałuje!

Po przekroczeniu bariery nudy, nieciekawych wydarzeń od razu akcja zaczyna nabierać tempa. Czytelnik zatraca się bez pamięci w świecie, który wykreowała autorka. Wciąga w historię pełną intryg, rozlewu krwi opowieść gdzie istoty pragną dojść do władzy. W doskonały, piękny świat, gdzie za otoczką ideału skrywa się wiele brutalności, przemocy, zła. Moja wyobraźnia działała na najwyższych obrotach. Czułam jakbym tam była i brała czynny udział w rozgrywających się wydarzeniach. Mimo że Elysium przeraża swoją potęgą, bogactwem, istotami z innego świata, to chciałabym móc spędzić w tej krainie choć jeden dzień i przeżyć wszystko na własnej skórze.

Postacie są dobrze wykreowane, charakterne, przebojowe, żywe z pazurem. Nie są rozmiękłe i nijakie, ale bardzo barwne. Najbardziej polubiłam Jude. Waleczna, żywiołowa, niedająca sobie w czachę dmuchać dziewczyna. Podobał mi się jej hard ducha, odwaga, to, że nie czekała na swojego księcia z bajki, aż ten ją uratuje, wyrwie z opresji. Gdyby żyła naprawdę chętnie bym się z nią zaprzyjaźniła i wiele nauczyła.

Autorka stworzyła niezwykły świat, w którym mogłabym stale przebywać. Niebezpieczna, ale zarazem fascynująca historia trzymająca w swoich szponach do samego końca. Nie mogę się doczekać kontynuacji, bo autorka zakończyła w takim momencie, gdzie od razu chce się poznać, co będzie dalej. Gorąco polecam!

Po tragicznej śmierci rodziców trzy siostry zostają wyrwane ze swojego świata i muszą na nowo nauczyć się żyć w bajkowym świecie elfów. Elfy jednak nie lubią śmiertelników. Jude bardzo chciałaby zdobyć pozycję na Dworze. Jednak, aby to zrobić musi stawić czoła najokrutniejszemu z potomków Najwyższego Króla, Cardanowi. Coraz bardziej zagłębia się w intrygach, okrucieństwie, kłamstwach i zemście. Gdy odkrywa, że spór o władzę może doprowadzić do wojny, zaryzykuje wszystko, aby chronić rodzinę i Króla.

Mimo, że nie czytam zbyt często książek fantastycznych, tę pochłonęłam bardzo szybko. Świat elfów mnie zafascynował. Intrygi, walka o władzę, zemsta i na dokładkę śmiertelniczka, która próbuję coś znaczyć w tym świecie i walczy jak lwica. Jude zniosła bardzo wiele upokorzeń, dotknęło ją ogromne okrucieństwo, co oczywiście wpłynęło na jej charakter. Czy stała się zła czy nie, to już musicie ocenić sami. Jedno jest pewne, będziecie w napięciu czekać na rozwój sytuacji. Odniosłam wrażenie, że tam nie można zaufać absolutnie nikomu, nawet samemu sobie. Siostry Jude są totalnymi przeciwieństwami jej samej. Każda z nich pragnie innego życia. Cardana polubiłam mimo rogów jakie niejednokrotnie pokazywał. Jest tam również mnóstwo innych postaci, a każda z nich charakterystyczna. Mimo, że dużo w tej historii jest zła, książka podobała mi się i nie mogę się doczekać kolejnej części.

"Nie ma sensu walczyć, jeśli nie zamierzasz zwyciężyć"

Czego można się spodziewać po Holly Black?

Książki niebezpiecznej, mrocznej, piekielnie dobrej i pełnej zwrotów akcji. I jeśli nie przeraża Was tak silna mieszanka to zapraszam na recenzje Okrutnego księcia.

Krwawe morderstwo dwóch osób to straszna zbrodnia, a gdy do tego dodamy porwanie mamy zbrodnie wielkiej wagi. Trzy siostry zostają porwane do świata elfów, świata pełnego magii. Poznajemy je w momencie gdy mija 10 lat od nieszczęsnego dnia z pierwszych kart książki.

Autorka najbardziej skupia się na Jude, wyjątkowość dziewczyny przysparza jej wiele kłopotów. Chęć znalezienia swojego miejsca jest tak silna, że dziewczyna rzuca wyzwanie księciu Cardanowi najokrutniejszemu z potomków Najwyższego Króla. Książka jest pełna intryg, kłamstw i zdrady, ale pokazuje nam, że w określonych sytuacjach jesteśmy zdolni do rzeczy o których nam się nie śniło. Do rzeczy wielkich i strasznych zarazem.

"Okrutny Książe" jest pierwszą częścią trylogii i naprawdę jest piekielnie dobry. Muszę się z wami podzielić moim ulubionym cytatem.

"Najbardziej ze wszystkiego nienawidzę cię dlatego, że o tobie myślę. Często. To okropne, ale nie mogę przestać. "

Jeśli jesteście już po lekturze to dajcie znać jak Wam się podobało i czy kontynuowaliście magiczną przygodę w świecie elfów.

Autorka na samym początku wprowadza nas w świat ludzi. Opowiada o pewnej rodzinie gdzie wychowują się trzy siostry. Najstarsza siostra Vivienne znacznie różni się od swoich młodszych sióstr bliźniaczek Jude i Taryn. Dowiadujemy się,że Vivienne jest córką elfa Madoka,który jest dowódcą elfiej armii. Kiedy Madok pojawia się w mieszkaniu dziewczynek rozgrywa się tam dramatyczna scena, która zmieni los i życie sióstr już na zawsze. Zostały zabrane do Krainy Elfów i tam wychowane pod nadzorem Madoka.

Vivienne nigdy nie umiała odnaleźć się w tym świecie, więc co jakiś czas wymykała się do świata ludzi, gdzie znalazła miłość. Nienawidziła swego prawdziwego ojca i zawsze robiła mu na złość.

Taryn jest zupełnie inna niż Jude. Cicha,spokojna,zamiast uczyć się szermierki wolała uczyć się od elfowych dam. Niestety zakochuje się w elfie,który prosi ją o rękę.

Jude dosyć szybko zaaklimatyzowała się. Lubiła ryzyko,dobrze władała mieczem, łukiem i innymi narzędziami. Lecz nie łatwo jest się człowiekiem w świecie elfów.Na każdym kroku dawano jej do zrozumienia,że jest nikim.Kiedy wdaje się w układ z księciem i zostaje jego szpiegiem jest z tego dumna.Lecz nie długo trwała jej sielanka. Kiedy dochodzi do koronacji i przyszły król zostaje zabity jej plany legły w gruzach. Zostały zagadki, niedomówienia, intrygi, zbrodnie i brak prawowitego króla na tronie.

Jak to wszystko wpłynie na krainę?

Jak to wpłynie na siostry?

Czy dadzą sobie radę z pasmem nieszczęść? Kto zasiądzie na tronie?

W książce poruszany jest bardzo ważny wątek, a mianowicie przemoc wobec innych. W naszych szkołach też są osoby, które uważają się ważniejsi niż inni. Lubią te osoby upokarzać. Powinniśmy wspierać się ,pomagać ,a nie krytykować kogoś bo jest inny.

Książka spodobała mi się już od pierwszych stron. Świetnie napisana. Okładka piękna, a treść bardzo ciekawa. Na pewno przeczytam kolejne książki tej autorki. Kto lubi klimaty elfów, czarów, wróżek i intryg na królewskim dworze to coś dla was

Domyślam się, że tej książki nie trzeba już nikomu przedstawiać, a większość z was nie raz już natrafiła na nią, na którymś z bookstagramowych profili. Lecz mimo to postanowiłam podzielić się z wami moją opinią na jej temat. Książkę „OKRUTNY KSIĄŻĘ” przeczytałam już ponad tydzień temu. Do tej pory biłam się z myślami, co napisać na jej temat. Po tylu „ochach” i „achach” na jej temat, zawiesiłam jej bardzo wysoko poprzeczkę. Chyba jednak za wysoko, gdyż książka zdecydowanie jej nie sięgnęła. Czuję się lekko rozczarowana. Nie chcę żebyście mnie źle zrozumieli, ja nie mówię, że ona jest zła. Jest naprawdę super, a sam pomysł na nią, rewelacyjny. No, ale muszę uczciwe powiedzieć, że książka nie porwała mnie od samego początku. Niestety rozkręcała się bardzo wolno, prawie do połowy byłam nią znudzona. No, ale trzeba przyznać, że jak już się rozkręciła to na całego i wtedy już było z górki. Wciągnęła mnie maksymalnie. Momentami przypominała mi „Grę o tron”. Nieustanna walka o koronę. Intrygi, trucizny a także czary i zaklęcia. Podobno druga część, którą znajdziemy pod tytułem „Zły król” jest zdecydowanie dużo lepsza, wiec napewno zdecyduję się ją przeczytać, gdy tylko trafi w moje ręce. Zazwyczaj pod recenzjami piszę moją ocenę książki w skali od 1 do 5. W tym przypadku ciężko jest mi wystawić jednoznaczą ocenę. Gdybym miała oceniać pierwszą połowę to dałabym jej 2, natomiast druga część zdecydowanie zasługuje na 4+ i ten plus tutaj byłby dosyć spory.

(400 str.)

Do przeczytania tej książki zbierałam się już dłuższy czas, ale ciągle coś innego przyciągało moją uwagę. Niedawno nareszcie nadszedł czas, żebym mogła spokojnie usiąść i zagłębić się w historię prosto z krainy elfów. Jesteście ciekawi, jak było?

Główną bohaterką jest Jude, która jest człowiekiem z krwi i kości. Podobnie jak jej siostra bliźniaczka, Taryn. Dziewczyny znalazły się w świecie magii i elfów z dość prostej przyczyny. Ich starsza siostra, Vivienne jest w połowie elfką, a jej prawdziwy ojciec w końcu się o nią upomniał. Porwał, a raczej zabrał dziewczynki do siebie i tak sobie żyją w nowym miejscu.

Jude jest jedną z niewielu głównych bohaterek, które nie wykazują się nadmierną głupotą. Jest to dziewczyna, która, zanim cokolwiek zrobi, woli chwilę się nad tym zastanowić. Zauważyłam już na samym początku i obawiałam się, że jednak może się to zepsuć w trakcie. Jednak autorka zaskoczyła mnie tutaj po raz pierwszy i tak wykreowała tę postać, że nie było mowy, chociażby o jednej głupiej decyzji podjętej przez Jude.

Cardan, czyli ten okrutnie denerwujący księciunio jest naprawdę denerwujący. Wielokrotnie gnębił główną bohaterkę, tylko ze względu na to, jakiego jest ona pochodzenia. Dla niego elfy mają zdecydowanie większą przewagę niż ludzie. Bo przecież ludzie są śmiertelni, więc tak naprawdę ich życie już na wstępie jest skazane na porażkę.

Kurczę, tak bardzo chciałabym Wam jakoś przekazać wszystkie moje emocje, ale po prostu się nie da. Prawdopodobnie ta recenzja będzie jedną wielką beznadzieją, ponieważ plotę tutaj totalne głupoty.

Holly Black to dla mnie odkrycie, ta autorka ma tak fenomenalny talent do tworzenia ciekawych historii i kreacji bohaterów, że aż szok. Historia, jak tutaj miałam okazję poznać, jest nie do podrobienia i uważam, że jest to jedna z kilku rewelacyjnych powieści fantasy. Klimatem odrobinę przypominała mi Dwory Sary J. Maas, ale z drugiej strony było to zupełnie co innego.

Nawet ten wątek faerie wykreowany przez Cassandrę Clare nie był tak dobry, jak ten tutaj. Dzięki tej historii mogłam przenieść się do Elysium, ale jeszcze stamtąd nie wyszłam. Myślami nadal wracam do tej książki i nie mogę się doczekać drugiego tomu. Mam nadzieję, że drugi tom również mnie nie rozczaruje, a niektóre wątki z Okrutnego księcia jakoś się rozwiążą w tym tomie drugim.

Jak wspomniałam wcześniej, jest to dla mnie mega odkrycie i podejrzewam, że mój ukochany Szklany tron oraz Dwór cierni i róż ma ogromnego przeciwnika. Nie mogę zapomnieć również o obłędnej okładce, która całkowicie podbiła moje serduszko. Biel, czerń i złoto to zdecydowanie najlepsze połączenie.

[Adres usunięty]

Zabójstwo, które zmieniło życie sióstr. Dziewczyny zostają porwane ze świata ludzi i nagle muszą odnaleźć się w świecie elfów. Po dziesięciu latach od tego wydarzenia, Jude nadal próbuje odnaleźć się wśród tych stworzeń, jednak oni gardzą śmiertelnikami i traktują ich jak służbę. Dziewczyna by zyskać szacunek musi rzucić wyzwanie jednemu z najgorszych dziedziców i ponieść tego konsekwencje. Czy uda jej się odnaleźć w tym świecie? W jakie intrygi zostanie zamieszana? Czy będzie w stanie zadać komuś śmiertelny cios?

Po tylu zachwytach musiałam w końcu się za tą powieść zabrać. Czy była jednak taka dobra, jak wszyscy uważają? Moim zdaniem to dobra książka, ale jednak nie rewelacyjna. Miała swoje wady, które czasami bardzo mi przeszkadzały podczas lektury, jednak nie były one tak rażące, żeby popsuć całą historię. Rzadko w książkach są elfy. Pojedyncze książki mają w sobie te stworzenia, dlatego powieść na samym początku na tym zyskuje. A reszta sama się już ratuje. Historia to przede wszystkim próby głównej bohaterki, by dopasować się do otoczenia. Później rozpoczynają się potyczki, intrygi i walka o władzę. Jude odkrywa w sobie umiejętności, których się po sobie nie spodziewała. Poznaje nowych znajomych i zaczyna swoją walkę.

"Jeśli mnie zranisz, nie będę płakać. Zranię cię tak samo albo gorzej."

Bohaterów jest w tej powieści naprawdę dużo. Jude to postać waleczna, nie poddająca się i zaciekła. Potrafi odnaleźć się w nowej sytuacji i nawet jak jest kryzysowa, to potrafi logicznie myśleć. Ona planuje, rozważa i realizuje swoje postanowienia, będąc przy tym wierną. Siostry głównej bohaterki są różnorodne. Vivi chce się aby buntować swojej naturze i ojcu. Wszystko robi na opak z jego oczekiwaniami. Taryn zaś chciała tylko się zakochać i to wszystko. Łatwo dało się nią manipulować i kierować. Cardan zaś, od początku nie przypadł mi do gustu i tak było do samego końca. Wiem, że w drugim tomie bardzo namiesza w całej fabule i aż się tego boje!

Powieść czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Mimo że czasami przemyślenia bohaterki mnie denerwowały, to jakoś dało się je znieść. Akcja jest tutaj stopniowana, co dla mnie było świetne! Autorka stworzyła taką parabolę akcji, gdzie był pewien czas spokój, a potem nagle rosło napięcie i jakaś konkretna akcja, więc tutaj z pewnością nie było nudy!

Dlatego jeżeli jeszcze nie mieliście okazji tej książki przeczytać, to ja ją gorąco polecam. Książka nietuzinkowa, krwawa i okrutna, a jednak bardzo wciągająca. Dajcie się przenieść do baśniowego świata elfów, którzy rządzi się własnymi prawami!

Okrutny książę to świetna książka, którą pokochają wszyscy fani "kronik spiderwick'ów" 😍

Poznajemy Jude, która Tak naprawdę dorasta ze strony na stronę. Początkowa bohaterka jest zupełnie inna niż późniejsza. Przekroczyła wszystkie granice silnej kobiety i stała się socjopatyczna!

Mimo wszystko chciałem czytać i czytać. Akcja nie jest jakoś szczególnie innowacyjna i rozbudowana, ale styl pisarki jest tak cudowny, że chciało się czytać i czytać. Tutaj postaci z dziecinnych bajek nie do końca są takie jakbyśmy się spodziewali i to jest niesamowicie cudowne.

Autorka dała nam bohaterów nieidealnych, czyli każdy z nich zrobił takie rzeczy, których nie zawsze da się usprawiedliwić, niektóre są moralnie niemożliwe do obronienia. Czytający uczy się jak ważną rolę w naszym życiu odgrywa porażka, bo ona zawsze będzie występować. Holly opisuje nam jak radzić sobie z porażką i jak ważne jest też to, by dalej walczyć.

No i zakończenie. Książka została zakończona w takim momencie, że potrzebuję drugiego tomu tutaj, zaraz, natychmiast! Niesamowite! I język jakim posługiwali się bohaterowie. Świetnie się czytało tę "gwarę" 😂 kto czytał, ten wie. Retoryka pierwsza klasa 😍

Recenzja z bookstagrama: bookandpoet

Kiedy Jude miała siedem lat, do jej domu przybył tajemniczy mężczyzna, który nie należał do świata śmiertelników. Po tym, jak brutalnie zabił rodziców dziewczyny, zabrał Jude, jej bliźniaczkę Taryn i starszą siostrę Viviane ze sobą do Elysium – krainy elfów. Dziesięć lat później Jude czuje się w tym magicznym świecie prawie jak w domu. Prawie - ponieważ fakt, że w jej żyłach płynie ludzka krew, jest doskonałą podstawą dla wielu zamożnych elfów, by nią gardzić i wyśmiewać. Na czele nękających Jude stoi Cardan – najmłodszy i najokrutniejszy z książąt panujących w Elysium. Kiedy Jude dowiaduje się, jak wielka sieć intryg oplata dwór Najwyższego Króla i jak wiele tajemnic skrywają elfy, nie podejrzewa jeszcze, że wkrótce sama będzie musiała posługiwać się fortelami i zabijać z zimną krwią, aby zaprowadzić porządek w królestwie i zadbać o bezpieczeństwo tych, których kocha. Czy śmiertelniczka jest w stanie mierzyć się z potężną siłą elfów?

Chyba nie byłoby błędem stwierdzenie, że Okrutny książę to jedna z najbardziej wyczekiwanych premier tego roku. Sama pamiętam, gdy kilka lat temu usłyszałam, jak ktoś na polskim Booktubie mówi, że czytał tą książkę w oryginalnej wersji, nie powstrzymując się oczywiście od wylewnych pochwał. Powieść Holly Black spotkała się więc z pewnymi oczekiwaniami czytelników już na samym początku – wszyscy wiele o niej słyszeli, a taki sławny za granicą bestseller przecież musi być co najmniej dobry, prawda? Otóż dzisiaj opowiem Wam o moich wrażeniach z tej lektury, o tym, czy warto było tak długo czekać na polską premierę Okrutnego księcia.

Warto wspomnieć, że nigdy szczególnie nie interesowały mnie elfy. Wręcz przeciwnie: wszystkie nierzeczywiste postacie, które kojarzyły mi się z książkami Tolkiena (elfy, krasnoludy, orkowie, smoki…), omijałam szerokim łukiem. Choć uwielbiam fantastykę, zawsze preferowałam jej lekką, bardziej młodzieżową wersję. Dlatego też przed rozpoczęciem lektury nie wczytywałam się za bardzo w opis, aby przypadkiem nie zwątpić w to, czy chcę tą powieść czytać. Jednak okazało się, że Okrutny książę od pierwszych stron schwytał mnie w garść i nie chciał wypuścić, a elfy, których tak się obawiałam, zafascynowały mnie momentalnie. Coś wyjątkowego było w tej historii, jakaś niepowtarzalna magia, która od początku oczarowała mnie tak, że nie mogłam przestać czytać. Krótko mówiąc, pierwsze wrażenie było niesamowite.

Właściwie książkę Holly Black czyta się jak najciekawszą baśń z dzieciństwa, tylko w nieco doroślejszej odsłonie. Okrutny książę jest bowiem połączeniem elfickiej magii, zaskakującego i czarującego świata z wyrachowanymi planami na przejęcie władzy i ich brutalną realizacją. Możecie oczekiwać rozlewu krwi i momentów, w których Wasze serce zatrzyma się na chwilę, aby zaraz potem wznowić swój bieg ze dwojoną prędkością. To zarazem zabawne i fascynujące, że autorka zdecydowała się nie rezygnować z istnienia świata śmiertelników na rzecz krainy elfów. To, że obie przestrzenie istnieją równolegle, a Jude wraz ze swoimi siostrami jest w stanie w jednej chwili wyczarować konie ze źdźbeł trawy, opuścić magiczny świat i udać się do najzwyczajniejszego centrum handlowego na zakupy, wydaje mi się wspaniałym pomysłem. Chciałabym, aby naprawdę w tej chwili, gdzieś całkiem niedaleko stąd żyły sobie możne rody elfów… Może nie chciałabym ich odwiedzić w obawie o swoje życie, ale sama koncepcja brzmi niesamowicie.

Jednym z elementów, które najbardziej mnie irytują w książkach, są bohaterki, które nie potrafią zawalczyć o swoje i bez przerwy prezentują tylko pozę bezradnej mimozy, czekającej na ratunek. Na szczęście Jude do nich nie należy – jest tak daleka od bycia godną politowania dziewoją w opałach, jak to tylko możliwe. Choć nie zawsze popierałam jej wybory, podoba mi się to, że jest szalenie waleczna, kwestionuje każdy ruch innego człowieka (elfa?), będąc czujną i gotową do konfrontacji. Tak stanowcze i silne bohaterki nie trafiają się często, dlatego trzeba je cenić i podziwiać. Nie powiedziałabym, że polubiłam Jude – nie zawsze ją rozumiałam, ale sądzę, że byłabym w stanie zapałać do niej sympatią w kolejnym tomie serii, gdy już uda mi się lepiej ją poznać.

Tym, co moim zdaniem zasługuje na owacje na stojąco, jeśli chodzi o Okrutnego księcia, jest zakończenie, które zwala z nóg. Doprawdy, w momencie, gdy nie spodziewałabym się już żadnych zaskoczeń, autorka zaserwowała taką bombę, że aż wytrzeszczyłam oczy i wydałam pełen zachwytu okrzyk. Nieprzewidywalność jest niezaprzeczalnym atutem książki i sprawiła ona, że oceniłam Okrutnego księcia jeszcze wyżej, niż zamierzałam.

Czy nie ma żadnych wad? Otóż są, z pewnością. Jedną, która bardziej rzuciła mi się w oczy, jest fakt, że przez znaczną część książki fabuła nie zmierza w żadnym konkretnym kierunku. Wiecie, to był ten moment w czytaniu, kiedy wprawdzie czerpiecie przyjemność z lektury, ale nie widzicie większego jej sensu. Dopiero ostatnia setka stron dodała książce większego polotu i charakteru. Mogłabym przyczepić się jeszcze do tego, że chociaż główni bohaterowie – Jude, Taryn, Vivi, Cardan, Madok – byli wykreowani z dbałością o szczegóły, to postacie drugoplanowe często zlewały mi się w jedną masę. Miały zwyczajnie zbyt mało cech charakterystycznych, aby się wyróżniać. Nie jest to może wielka wada, która przeszkadzałaby w czytaniu, ale jednak.

Jestem całkowicie zadowolona z Okrutnego księcia i okrutnie się cieszę, że jego premiera w Polsce jest tak głośna – jak się okazało, zupełnie zasłużenie. Jest to historia, która zabierze Was w kompletnie inny wymiar, wymiar pełen magii, który zaskoczy Was nie raz, a na koniec rozbudzi Waszą ciekawość dalszych losów bohaterów do granic możliwości. Ja już zacieram ręce na myśl o kolejnym tomie i poganiam mentalnie autorkę, aby nie zwlekała z jego pisaniem. Gorąco polecam Wam Okrutnego księcia!

[Adres usunięty]

Jeśli lubisz fantastykę i poznawanie zupełnie nowego i ciekawego świata to coś dla ciebie. Jest to książka z silną główną bohatetką która i nikt nie zatrzyma.

Elfy, wróżki i różnorakie wróże w literaturze YA spotykają się z dużym zainteresowaniem. Sama chętnie sięgam po historie, w których głównymi bohaterami są dziwne stwory i postacie. Zachęcona ładną okładką, opisem i boomem na te serię, postanowiłam sięgnąć po Okrutnego Księga Holly Black.

Pierwsze 50% książki przeczytałam w języku angielskim, drugie w polskim. Tak aby porównać później tłumaczenie i edycję.

Historia zaczyna się krwawo. Poznajemy trzy siostry: Jude, Taryn oraz Vivenne, których spokój oraz dotychczasowa sielanka zostaje brutalnie zmącona. Na oczach dziewczynek ginie matka oraz ojciec, a same zostają porwane do świata Elysium, zamieszkiwanego przez Elfy, wróżki i inne magiczne popierdółki.

Życie dziewcząt w tym niesamowitym świecie nie jest łatwe. Są śmiertelniczkami, nikt ich nie szanuje i nie liczy się z ich zdaniem. Mimo tego próbują jakoś się dostosować i znaleźć własne miejsce. Dodatkowym utrudnieniem jest przewrotna natura Elfów. Nie mogą oni kłamać, ale za to uwielbiają gry słowne, przyrzeczenia, obietnice oraz niedomówienia, które mogą zwieść każdego, kto da się złapać w ich gierki.

Z czasem jedna z sióstr, Jude- która pragnie zostać rycerzem- odkrywa sieć spisków, tajemnic oraz okropieństw, które zagrażają dworom krainy. Jude pragnie ocalić siebie, siostry oraz całe Królestwo przed tym co ma nadejść.

Pierwsza połowa książki było dla mnie kompletnym nieporozumieniem. Nie potrafiłam się wtopić w ten świat oraz wyczuć magicznego klimatu.

Jude, główna bohaterka kreowana jest przez większą część książki na MerySu, biedną i bezbronną śmiertelniczkę, która ma problem z dostosowaniem się. Domyślam się, że życie w świecie okrutnych Elfów może być trudne, ale postępowanie i decyzje Jude chwilami były tak absurdalne, że łapałam się za głowę.

Dalej mamy również postać tego złego - Cardana - bo zły musi być zawsze, inaczej nie ma książki. Najmłodszy brat Króla, który ze swoją kliką gnębi Jude i jej siostry. Cardan jest rozpuszczony, pije i nadużywa władzy. Ponad to nienawidzi Jude i pragnie dla niej jak najgorzej.

No i tak wolnym tempem płynie historia sióstr Duarte w tym magicznym świecie. Co do świata to zbudowany jest poprawnie. Mnóstwo tu stworów, magicznych miejsc, uroczysk i mrocznych kątów. To jak najbardziej na plus.

Kolejna ciekawą stroną powieści Holly Black jest fabuła, ale dopiero w drugiej części książki. Jest dużo zwrotów akcji i niespodzianek, które czekają na czytelnika. Dalej spodobała mi się ta przewrotna natura Elfów. Nie mogą kłamać, ale ich słowne gierki i niedopowiedzenia sprawiają, że czytelnik chwilami głupieje i dwa razy musie zastanowić się nad sensem ich wypowiedzi.

Minusy, to przede wszystkim: kreowanie głównej bohaterki na MerySu i asasyna w jednym, ponad to jej bezsensowne zagrywki, które nie mają sensu; przedstawienie świata śmiertelników.Rozbrajało to, że w jednej chwili bohaterowie jedzą frytki, a w drugiej wracają do Elysium i knują. Te dwa światy gryzły się ze sobą i może przez to własnie zabrakło klimatu.

Niemniej jednak końcówka pierwszego zaskoczyła mnie na tyle (i tu plus dla autorki), ze postanowiłam sięgnąć po tom drugi.

Komu polecam? Wszystkim fanom lekkiej fantastyki oraz YA :)

„Jeśli mnie zranisz, nie będę płakać. Zranię cię tak samo albo gorzej.”

Moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Choć wiem, że nie jest to jej debiut literacki. Na temat tej książki krążą bardzo skrajne opinie, od bardzo dobrych do złych. Jedni ją kochają, drudzy nienawidzą. Cóż, może jej nie pokochałam, ale historia mnie urzekła.

Zacznijmy od tego, że znajdujemy się w baśniowej krainie elfów. Któż o tym nie marzył w dzieciństwie? Teraz wiemy, że elfy nie są stworzeniami, które przypadły by nam do gustu. Mimo, że nie umieją kłamać, bo nie mogą, bo taka ich natura, nauczyły się omijać tą prawdę ukrywając ją w łamigłówkach, troszkę ją naginająć. Poza tym są to nie tylko nieśmiertelne istoty, ale również bardzo niebezpieczne. Prosząc je o coś trzeba być bardzo roztropnym i precyzyjnym, inaczej bardzo źle możemy na tym wyjść.

„Najbardziej ze wszystkiego nienawidzę cię dlatego, że o tobie myślę. Często. To okropne, ale nie mogę przestać.”

Holly Black ma lekki styl pisania, dzięki czemu książkę czytało się szybko i miło. Opisy przyrody nie przynudzały, może dlatego, że nie była to nasza przyroda i miło mi się czytało o baśniowych roślinach i schorzeniach. Dialogi były dobrze skonstruowane, choć przy rozmowach z fearie zawsze czytałam je bardziej wnikliwie szukając drugiego dna i ukrytego motywu.

Więcej na: [Adres usunięty]

Okrutny książę Holly Black

To pierwsze moje spotkanie z autorką, jak i z tego rodzaju książką. Zazwyczaj czytam innego typu książki więc to było coś nowego. Na początku przyznam, że trochę mnie nudziło, nie bardzo przemawiała do mnie ta historia, opisy były dość rozwlekłe, ale nagle było wielkie woow i nie mogłam się od niej oderwać!

Jude mieszka w elfowym królestwie wraz z siostrą bliźniaczka i straszą siostra, która jest w połowie elfem .

Będąc małą dziewczynką przeżywa tragedię i traci rodziców w dość nietypowy sposób. Pewnego dnia w jej domu zjawia się mężczyzna i zabija jej matkę oraz ojca. Jak się okazuje to prawdziwy ojciec jej najstarszej siostry. Zabiera je ze świata ludzi do krainy elfów. Przez lata z siostrą śmiertelniczom próbuje się dostosować. Niestety elfowa elita książąt na każdym kroku przypomina im, że należą do innego gorszego gatunku. Pomiatają nimi i nie ułatwiają życia. Z początku irytowała mnie postać Jude, była zlękniona i bojaźliwa. Z czasem autorka pokazuje nam zmiany jakie zachodzą w bohaterach, jak zmienia się ich charakter. Nasz okrutny książę nie zmienia się ani trochę, lecz Jude staje się waleczna, dąży do celu i chce udowodnić, że wcale nie jest gorsza od nich. Autorka przenosi nas do bajkowego świata gdzie życie rządzi się innymi prawami. Opisy krainy są bardzo realistyczne i masz wrażenie, że jesteś tam razem z bohaterami. Wydarzenia są zaskakujące choć książka rozkręca się dopiero od połowy. Akcja nabiera tempa. Intrygi, zdrada, próba obalenia królestwa to i wiele więcej znajdziecie w tej historii . Intryguje również mnie relacja między Jude a Cardanem napięcie między nimi jest bardzo wyraźne, jestem ciekawa jak to się dalej rozwinie niby oboje się nienawidzą, ale coś czuję, że za tym kryje się fajna relacja hate-love. Myślałam, że ta książka nie zachwyci, już miałam spisać ją na straty, ale bardzo mnie zaskoczyła. Dlatego czekam na kolejny tom i na to co autorka jeszcze wymyśli. Okrutny książę to na pierwszy rzut oka taka sobie książka fantasy, ale jak już się rozkręci nie możesz się od niej oderwać i czytasz z zapartym tchem. Jeżeli lubisz bajkowy świat z ostrym pazurem ta książka jest dla ciebie. Mnie przekonała.

,,Okrutny książę" to bardzo dobra powieść z gatunku young adult fantasy, a jednocześnie pierwsza książka Holly Black, którą miałam okazję przeczytać. W moim odczuciu największym jej atutem jest kreacja bohaterów - mają oni niezwykle rozbudowane osobowości, większość ich działań nie jest przewidywalna, czytelnik poznaje ich z czasem trwania akcji utworu. Niezwykle spodobał mi się magiczny świat wykreowany przez pisarkę. Oczywiście w tekście znajdują się pewne powtarzalne schematy, jednak zostały wkomponowane w całość historii w taki sposób, że ich obecność nie wpływa negatywnie na jej odbiór.

Książka jest wciągająca i pobudza ciekawość czytelnika, polecam.

„Okrutny książę” to książka, która podbiła serca książkoholików na całym świecie. Książka Holly Black zdominowała na jakiś czas zagraniczny bookstagram, a polscy czytelnicy nie mogli doczekać się, aż jakieś wydawnictwo zdecyduje się ją u nas wydać. Gdy wydawnictwo Jaguar wyjawiło swoje plany wydawnicze, a wśród nich znalazł się bestseller Black, radości nie było końca. Jednak czy ta książka na pewno zasługuje na te wszystkie zachwyty? „Okrutny książę” to książka dosyć schematyczna i powtarzalna, dlatego nie do końca jestem w stanie zrozumieć te wszystkie ody pochwalne kierowane w jej stronę. Jest poprawna, ale zdecydowanie mam w swojej pamięci inne książki o podobnej tematyce, które były znacznie lepsze, o czym świadczy chociażby to, że siedzą w mojej głowie już kilka dobrych lat.

Cała recenzja: [Adres usunięty]

Zakradnij się do krainy elfów!

Jude Duarte od dziesięciu lat mieszka w Elfhame, królestwie elfów. Gdy była małym dzieckiem, została zabrana razem z siostrami do magicznej krainy przez Madoka, ojca najstarszej z nich. Krwawa zbrodnia, którą jednak popełnił mężczyzna naznacza życie dziewczyny na zawsze. Wkrótce ma się odbyć koronacja nowego króla, co wywołuje na dworze morze intryg i walk pomiędzy pretendentami do tronu. Jude wplątuje się w niebezpieczną grę, która może się dla niej źle skończyć...

Okrutny książę to powieść, która od zagranicznej premiery była na ustach wszystkich czytelników. Holly Black to znana z różnorodnych serii dla młodzieży autorka, której najnowsza trylogia opowiada o życiu Jude w królestwie elfów. Co jednak, jeśli kraina magii i radości jest tak naprawdę miejscem pełnym intryg i krwi?

Okrutny książę to porywająca historia osadzona na dworze elfów, gdzie każdy skrywa się za maską wystudiowanego chłodu. Holly Black wodzi czytelnika za nos, przedstawiając coraz bardziej dramatyczne wydarzenia i wywołując emocje zaskakującymi zwrotami akcji. Historia Jude z pewnością będzie idealnym towarzyszem podczas jesiennych długich wieczorów. Dołączcie do walki o władzę!

Pełna recenzja na stronie: [Adres usunięty]

Kraina Elfów, pełna długowiecznych, magicznych stworzeń. Choć nie potrafią kłamać, zdolne są do niewyobrażalnych wręcz okrucieństw. Szlachetnie urodzeni nie cofną się przed niczym, by dostać to, czego pragną. Jak w tym niebezpiecznym świecie poradzą sobie dzieci porwane że świata śmiertelników?

Siedmioletniej Jude wydaje się, że razem z rodzicami i dwiema siostrami - bliźniaczką Taryn i starszą Vivienne - tworzą zwykłą rodzinę. Do czasu, gdy na progu ich domu staje mężczyzna o kocich oczach i spiczastych uszach, takich samych jak u Vivi. Jest wściekły, że jego żona, a ich matka, uciekła do świata ludzi, pozorując własną śmierć. W starciu z niebezpiecznym Madokiem rodzice Jude nie mają żadnych szans. Mężczyzna zabija ich oboje, a dziewczynki zabiera ze sobą do Elysium i otacza opieką.

Świat wykreowany przez Holly Black z miejsca mnie oczarował. Uwielbiam książki, w których wyobraźnia autora powołuje do życia nie tylko interesujących bohaterów i magiczne istoty, ale całe krainy rządzące się własnymi prawami. Poznawanie królestwa Elfhame sprawiło mi wielką frajdę, a przecież to tylko część Krainy Elfów. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach cyklu autorka pozwoli nam na dalsze podróże, eksplorowanie pozostałych ziem i obserwowanie ich mieszkańców.

Bohaterów "Okrutnego księcia" również uważam za udanych. Odniosłam wrażenie, że każda postać pojawiająca się w powieści została dokładnie przemyślana, każda ma do odegrania jakąś rolę w tej historii. Choć na początku niektóre z nich mogą sprawiać wrażenie schematycznych, ich decyzje prędzej czy później pokazują, że wcale takie nie są. Wszyscy w pewnym momencie czymś zaskakują, a moim zdaniem to ogromna zaleta. Nikomu nie można ufać, a największy wróg wcale nie musi być tym, kogo należy się najbardziej obawiać.

Odważna, choć żyjąca w bezustannym strachu Jude od razu zyskała moją sympatię. Ta bohaterka wciąż walczy - ze swoimi słabościami, z paraliżującym lękiem, walczy o swoją godność. Toczy bezustanną walkę, by pokazać, że wcale nie jest bezwartościową istotą, za jaką niektórzy ją uważają. Jej siostra bliźniaczka, Taryn, wciąż snuje się gdzieś w tle, cicha, starająca się nie wpaść w żadne kłopoty. To jednak wcale nie znaczy, że nie ma żadnego wpływu na toczące się wydarzenia. Vivi z kolei rozpaczliwie tęskni za utraconym światem śmiertelników i ponad wszystko pragnie wrócić do poprzedniego życia. Rozmiłowany w wojnach i rozlewie krwi Madok pokazuje także swoją lepszą stronę. Traktuje dziewczynki jak własne córki i stara się, by niczego im nie brakowało, choć to przecież ON sam pozbawił je rodziców. Cardan i jego świta - bezwzględni i okrutni, dla rozrywki znęcają się nad słabszymi, świadomi, że nie grozi im za to żadna kara...

Holly Black nie wybiera łatwych rozwiązań. Gdy już sobie myślałam, że w większości książek wydarzyłoby się to czy tamto... autorka całkowicie mnie zadziwiała, wybierając zupełnie inną możliwość. Nie doceniłam jej, czekając, aż w pewnym momencie podda się schematom, ale nic takiego nie nastąpiło. Nie mogę też narzekać na akcję, bo ta utrzymywała idealne tempo. Działo się dużo, a mimo że miejsc i postaci było tu całe mnóstwo, opisy nie spowalniały rozwoju wydarzeń. Mało tego, zostały tak umiejętnie wplecione w fabułę, że niemal nie odczułam ich obecności. Nawet wątek romantyczny nie przesłaniał innych, ważniejszych spraw, został zepchnięty na dalszy plan. Dzięki temu nie zdominował fabuły, a mimo to pozostał istotną i bardzo intrygującą częścią opowieści.

Zazwyczaj sceptycznie podchodzę do książek, które wszyscy wychwalają i w tym przypadku nie było inaczej. Po przeczytaniu "Okrutnego księcia" muszę jednak powiedzieć... że ta powieść jest warta każdego dobrego słowa, każdej pochwały, jaką przeczytacie czy usłyszycie. Ta oryginalna fabuła, pędząca akcja pełna zaskakujących wydarzeń, ci niesamowici bohaterowie, którzy tyle razy mnie szokowali - jestem zachwycona! Przeszkadzało mi tylko jedno - literówki, a było ich naprawdę dużo. Niemniej biorąc pod uwagę wszystko inne - i nie do końca jeszcze wierzę, że to powiem - jeśli autorka utrzyma taki poziom, jej trylogia może się okazać lepsza nawet od mojej ukochanej serii Dworów Sarah J. Maas. Miłośnikom fantastyki z całego serca polecam!

Trzy siostry, które przeżyły tragedię, muszą zmierzyć się z nową rzeczywistością. Zostają zabrane do krainy elfów – Elysium. Mija dziesięć lat, a Jude pragnie akceptacji, lecz elfy gardzą śmiertelnikami i na każdym kroku przypominają im, że są nic nie warci. Dziewczyna za wszelką cenę walczy o swoje miejsce w tym okrutnym miejscu. Najmłodszy książę i potomek Najwyższego Króla dokucza jej w szczególności. Jude ma już dość i zaczyna odkrywać tajemnice, które mogą odmienić los ich wszystkich. Czy umiejętnie rozegra te grę?

Holly Black z pewnością jest specjalistką od elfów i stworzyła kawał dobrej literatury młodzieżowej. W ostatnim czasie brakuję mi powieści o tej tematyce, dlatego chętnie po nią sięgnęłam. Świat Elfów kojarzy się z wieczną zabawą i pięknymi widokami, lecz w tym świecie nic nie jest takie, na jakie wygląda. Pod całą tą radości i wiecznymi przyjęciami, kryje się zepsucie, żądza władzy i siły. W takim świecie trudno żyć, o czym przekonała się główna bohaterka, która mimo przeciwności losu, uważa Elysium za swój dom.

Jude to dziwna postać. Dzięki temu, że jest narratorką, mamy możliwość poznania jej najskrytszych myśli. Z jednej strony jest wystraszona, jednak stara się to ukryć. Walczy z własnymi słabościami i uczy nowych rzeczy. Walka nie jest jej oba i potrafi wykorzystać swoje zdolności. Autorka nie stworzyła pięknej bohaterki o gołębim sercu, co to dokonuje heroicznych czynów. Jude jest silna, mądra i wyrachowana. Niby znamy jej motywy, a jednak chwilami postępuję egoistycznie, za co trudno ją polubić. I to jest najlepsze! Bohaterka dynamiczna i nieprzewidywalna, która wielokrotnie was zaskoczy.

Teraz wypadałoby napisać coś o czarnym charakterze, tylko od ko by tu zacząć, skora 80% postaci z tej książki wpasowuje się w ten niechlubny tytuł. Większość elfów jest okrutna. Cierpienie innych sprawia im przyjemność. Oczywiście są też ci milsi, ale jak to w życiu bywa, to nie oni sprawują władze. Bardzo trudno opisać bohaterów, bo myśląc o nich nie widzę Elfów, a motywy, bo każdy w tej książce chcę coś ugrać dla siebie.

Autorka ma bardzo przyjemny styl i świetni czytało mi się tę książę. Bardzo dużo przemocy i krwi, jednak bez nadmiaru szczegółów. Akcja jest szybka, a twisty fabularne potrafią nieźle zaskoczyć. Wszystkich bohaterów łączy jedno, chęć posiadania władzy. I właśnie dlatego, te wszystkie intrygi tak trudno rozgryźć. Holly Black potrafi wodzić za nos czytelnika, by ten skupiała swoją uwagę nie tam, gdzie trzeba, by otocznie zrzucić bombę, która zniszczy wszystkie przypuszczenia. A finał, to już naprawdę wbija w fotel. Jeśli chodzi o wątek miłosny, to jest ON raczej cieniem na horyzoncie, który nie przybrała ostatecznego kształtu i nie jest tak naprawdę istotny, bo w końcu miłość w tej krainie potrafi być zabójcza.

Napisana z polotem opowieść o krainie Elfów. Krwiożerczym i przerażającym miejscu, w którym można się zatracić. Dajcie się porwać czarowi tej mrocznej krainy i przeżyjcie niebezpieczną przygodę, bo „Okrutny Książę” z pewnością zgotuje Wam niezłą zabawę. Tylko pamiętajcie, że dla elfów i ludzi pojęcie ZABAWY ma inne znaczenie. Świetna lektura! 8/10

Jude wraz z siostrami została porwana do świata Elfów - Elysium. Porwał je okrutny, tajemniczy mężczyzna o imieniu Madok, który zabił ich rodziców. Nie bez powodu.

Mija dziesięć lat. Dziewczyny są traktowane jakby były Elfami. Starają się wtopić w otoczenie. Pobierają te same nauki, co inni. Jednak innym Elfom niekoniecznie to się podoba. A jak wiemy, Elfy nie kłamią, więc słowa padające z ich słów nie są najmilsze.

Są obiektem drwin i intryg. Muszą się pilnować i bronić przed magią. Z całej trójki to Jude próbuje odnaleźć swoje miejsce w tej krainie, ale okrutny książę, Cardan, wcale jej tego nie ułatwia. Gardzi nią, sprawia jej przykrości, ośmiesza ją. Z resztą nie tylko on, bo jego rodzeństwo również.

Jude poznaje, co to intryga i ułuda. Zostaje wmieszana w spiskowanie, a oprócz tego odkrywa w sobie nową cechę - przebiegłość. Dostrzega, że potrafi zadać ból, a nawet zabić.

Za sprawą zdradzieckich spisków, królestwu grozi chaos i to właśnie Jude będzie musiała stawić mu czoło. Będzie musiała zadbać o bezpieczeństwo swojego rodzeństwa i nie tylko.

Patrząc na tytuł, sądziłam, że cała historia będzie się kręciła głównie wokół tytułowego księcia, a tu taka niespodzianka! Śmiało można powiedzieć, że jest ON tutaj postacią poboczną. Większą i poważniejszą rolę odgrywa pod koniec historii.

Zaś to Jude zdecydowanie jest główną bohaterką. Przez te lata, kiedy wychowywała się w świecie Elfów, dorosła. Nie tylko fizycznie, ale i mentalnie. Przez te dziesięć lat złość i chęć zemsty również urosła. Im więcej przykrości ją spotykało, tym szybciej ujawniały się nowe cechy Jude. Jest przebiegła, mądra, waleczna i wbrew pozorom uzdolniona.

Taryn, cóż. Z biegiem historii przestałam ją lubić. Mam wrażenie, że polubiła wygodę. Chciała jej dla siebie. Nie patrzyła na konsekwencje i to, czy uczucia Elfa wobec niej są prawdziwe czy nie. Taka głupiutka trochę była. No i jakby nie patrzeć, jako siostra, też się nie spisała, ale nie zdradzę, dlaczego.

Vivi z kolei to taka buntowniczka. Nie lubi świata Elfów i kiedy tylko może, to wraca do świata śmiertelników. Nienawidzi Madoka i tego nie ukrywa. Robi mu na złość, nie słucha się go. Ma swoje własne plany i zamierza je zrealizować. 

A cóż mogę powiedzieć o królewskiej rodzinie. Z pewnością wybija się z niej Cardan. Typowy samiec, pewny siebie, narcyz. Lubi alkohol i dobrą zabawę. Nie przepada za rządzeniem i jakimiś obowiązkami. Inni jakoś specjalnie się nie wybijają i szczerze, nie lubię ich :D

Przypomnę znów, że rzadko czytam fantastykę, a jeśli już to trafiam na super pozycje. Tak było i tym razem. Czytało mi się naprawdę dobrze. Styl jest prosty, łatwy w odbiorze. Chociaż na początku trochę ciężko było mi się wkręcić w tę historię. Może dlatego, że dużo imion i postaci było. Jednak po chwili nie czułam już tego dyskomfortu.

Nigdy chyba nie przywyknę do imion fantastycznych. Nie podobają mi się one i tak też było w tym przypadku, ale nie można tego uznać za wadę. No i czasami te opisy były jednak przydługawe i przyznaję się bez bicia, że je opuszczałam.

Nie sądziłam też, że autorka tak z łatwością pozbawi życia niektórych bohaterów. W dodatku tych, które wydają się być na początku kluczowe. Jednak zabiegi te sprawiają, że czytelnik jest jeszcze ciekawszy całej tej historii.

Cóż więcej mogę powiedzieć? Naprawdę polecam! Jest to bardzo dobra pozycja, jeśli chodzi o fantastykę - przynajmniej w moim odczuciu.

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]

Pełna recenzja: [Adres usunięty]

(...)

Nie chce mi się o tej książce gadać, bo w moim mniemaniu jest po prostu ogromnym średniakiem. Przy lekturze męczyłam się niemiłosiernie, a do tego zajęła mi ona trochę więcej czasu, bo przy czytaniu każdorazowo zastanawiałam się „Dlaczego ludzie są tak zachwyceni Okrutnym księciem?”. Pewnie jak już wiecie, nie lubię recenzować średniaków. Wtedy nie za bardzo jest co wiele powiedzieć i aż chce się zamknąć całą opinię w dwóch zdaniach: „To było średnie. Są książki lepsze, są gorsze”. Ale zacznijmy od początku.

Bardzo podoba mi się pomysł na świat faerie. Autorka stworzyła zupełnie nową rzeczywistość, która rządzi się własnymi zasadami, ceni inne wartości i żyje w zupełnie inny sposób niż śmiertelnicy. Wymyśliła skomplikowane ustroje polityczne dla tego fikcyjnego państwa, podzieliła je na królestwa, dwory i wiele więcej. Tylko gdzieś w międzyczasie zapomniała to wszystko dokładniej opisać. Wszystkie rzeczy, które czytelnik jest w stanie wynieść z tej powieści na temat świata faerie, można podsumować tym właśnie akapitem. Książka nie oferuje wiele więcej, w żaden sposób nie rozwija tego uniwersum, nie pokazuje, że kryje się tam coś więcej. Cały ten świat zasługuje na zdecydowanie więcej uwagi, której niestety nie dostał. Wiemy tylko, że takie ustroje istnieją, ale to by było na tyle.

Jeśli myślicie, że skoro poskąpiono nam opisów świata, to może dostaniemy dokładne charakterystyki wszystkich głównych bohaterów? No nie do końca. Ich sylwetki zazwyczaj opierały się na rasie, z której się wywodzą (elfy, ludzie, gobliny, trolle), ojca, który ich spłodził i dwóch cechach charakteru, które tak naprawdę nie miały wiele wspólnego z rzeczywistym zachowaniem postaci.

Najbardziej w tym wszystkim jednak bolał mnie język. I tu już mam pewne podejrzenia, dlaczego wszyscy zachwyceni byli Okrutnym księciem, a jak przyszło co do czego, to zaczęły sypać się nieprzychylne opinie. Mam wrażenie, że całą winę ponosi przekład na język polski, który w 80% brzmi tak, jakby robił go mistrz Yoda z Gwiezdnych wojen. Amerykańscy czytelnicy oraz nasi polscy, którzy nie mogli doczekać się lektury, więc sięgnęli po powieść w oryginale, są zachwyceni. Mam przeczucie, że Holly Black po prostu wymyśliła sobie nietypową stylizację, chciała swój język dopasować do fikcyjnej rzeczywistości i sprawić, że będzie ON brzmiał jakby bardziej dworsko. Tylko w przekładzie z jej na nasze wychodzi coś wprost okropnego, czego czytać się za bardzo nie da.

Nie mniej jednak logika w Okrutnym księciu nie występuje na zbyt wielu stronach. Niektóre zachowania bohaterów nie mają sensu w perspektywie ich poprzednich czynów, tego co aktualnie myślą i tego, czym się w życiu kierują. Autorka nie umie umotywować poczynań postaci, przez co ja miałam wrażenie, że grają one na scenie według kiepskiego scenariusza. Ciąg przyczynowo-skutkowy? Holly Black chyba go nie zna. A gdy już sama autorka zaczyna ogarniać, że coś tu jej się chyba nie skleiło tak jak powinno, to zamiast cofnąć się dwie strony do tyłu i wprowadzić odpowiednie poprawki, zrzuca wszystko na głupotę głównej bohaterki, która patowe sytuacje kończy myślą: „a pomyślę o tym innym razem”, po czym nigdy do nich nie wraca.

Jest jeszcze jedna kwestia. Jakbym z wielką przyjemnością przygarnęła większą ilość stron, na których odpowiednio Holly Black opisałaby cały świat przedstawiony, to połowę z 400 właściwych stron Okrutnego księcia bym po prostu wyrzuciła. Jeśli chcecie znaleźć dobry przykład lania wody, to trafiliście pod dobry adres. Po co skupiać się na świecie, polityce, relacjach między bohaterami, skoro można opisywać krzesła, dywaniki, gwiazdy i żyrandole? I nic tymi opisami nie wnosząc?

(...)

Władza bywa niebezpieczna, jej niespełnione pragnienie – jeszcze bardziej. Historia uczy, że przez wieki, w imię korony ginęli ludzie, z wymalowaną na twarzy żądzą zagoszczenia na królewskim tronie. Jakiś czas temu miałam okazję sięgnąć po Czerwoną Królową Victorii Aveyard, toteż złakniona podobnych, delikatnie fantastycznych klimatów zdecydowałam się także na książkę Holly Black, „Okrutny Książę”. Teraz jestem już po lekturze pierwszego tomu. Czy w obliczu tylu ciekawych premier warto dać się wplątać w kolejną trylogię? O tym w dzisiejszej recenzji.

ZARYS FABUŁY

Wychowała się właśnie tutaj, w Krainie Elfów. Jako zwykła śmiertelniczka powinna znienawidzić te ziemię. Wszak mężczyzna, z którym mieszka pod jednym dachem, w najbrutalniejszy z możliwych sposobów pozbawił jej rodziców i wraz z jej siostrami zabrał je właśnie tu, w kręgi środowiska, w których musi czuć się odmieńcem. A jednak właśnie to jest jej dom.

Jude pragnie wziąć udział w turnieju i zostać rycerzem. Musi udowodnić własną siłę sobie, pozostałym, ale przede wszystkim Cardanowi, księciu, którego szczerze nienawidzi. Wszak to właśnie z jego strony otrzymuje najgorsze z możliwych upokorzeń. Nic więc dziwnego, że jego widok budzi w niej furię. Budzi jednak także zachwyt, nad którym dzielnie stara się zapanować.

Nad Krainą Elfów wiszą ciemne chmury i wkrótce rozpęta się burza. To będzie czas, kiedy może zdarzyć się wszystko.

ŚMIERTELNICZKA POŚRÓD ELFÓW

Jude, która staje się główną bohaterką i zarazem jedynym narratorem tej powieści, to młoda dziewczyna, od której hartu ducha moglibyśmy się z powodzeniem nauczyć. Niezłomna, co udowadnia za każdym razem, kiedy napastują ją ci wyżsi rangą, odważna, ponieważ jest w stanie podjąć się działań ponadprzeciętnych dla zwykłego śmiertelnika. A przy tym lojalna, inteligentna i spośród wszystkich trzech sióstr mająca najbardziej konkretny plan na siebie. Jude, to motor napędowy akcji powieści, bohaterka nieprzesłodzona, niewyidealizowana, a przy tym przedstawiona w bardzo pozytywnym świetle. Jej idealny kontrast stanowi Cardan, książę, który przez bardzo długi czas pozostaje po prostu nieangażującym się w losy swojego narodu chamem, stawiającym na upijanie się, dobrą zabawę – często kosztem innym i obierającym sobie za cel dokuczanie Jude. Jaką rolę przyjdzie odegrać tym postaciom w Krainie Elfów? Ogromną. Choć początkowo nic na to nie wskazuje.

FANTASTYCZNE TŁO

Kraina Elfów, chochlików, rzucanych uroków, trolli i goblinów. Autorka rezerwuje dla tej powieści tło pozornie dalekie od rzeczywistości, jednak serwowane w niewielkich dawkach, nienarzucające się ze swoim fantastycznym wydźwiękiem. To raczej tron, temat władzy, pozyskania korony, kwestia pełnienia służby czy po prostu walka i siłowy trening stają tutaj na pierwszy miejscu, budując jednocześnie wdzięczne środowisko, w którym może zdarzyć się naprawdę wszystko. Jak na manarchistyczny naród przystało, są organizowane bale, są rycerze, wojenne plany, są poddani i jest też rozlew krwi.

NIENAWIŚĆ, TRON I UCZUCIA

Akcja przez długi czas opiera się na nie do końca klarownej sytuacji związanej z nienawiścią pomiędzy elitą elfiego świata, książętami, a główną bohaterką, która ze względu na ludzkie pochodzenie traktowana jest przez nich jak gorsza rasa. Upokorzenia, próby zmuszenia ją do uniżenia i poddania się. Niezłomność Jude staje się dla niej źródłem wielu problemów i aż chciałoby się rzec, że nie zanosi się na zmiany, ale w powieści Holly Black wyczuwalny jest ten klimat nieprzewidywalności, toteż nie zabrakło wielkich zwrotów akcji, zamiany ról, obnażenia uczuć, zdrad i wielu znaków zapytania. W końcowych etapie jest i delikatny zarys miłosnego wątku, ale przecież autorka dopiero rozwija skrzydła, pozostawiając sobie ogromne pole do popisu na wielu płaszczyznach tej historii.

PODSUMOWUJĄC

Bez poczucia zbędnych opisów, bez nudy, bez trudnych do zapamiętania nazw, za to z dynamicznym tempem akcji, dobrym materiałem na środowisko, z fabułą pełną zwrotów i momentów kulminacyjnych. W końcu z zakończeniem, które na pewno zachęca do sięgnięcia po kolejny tom. „Okrutny książę” – według mnie – przebija Czerwoną Królową Aveyard, bo autorka zdaje się w pełni wykorzystała cały potencjał, który przecież sama sobie wypracowała. Książka dla wielbicieli królewskich klimatów naznaczonych nienarzucającą się i delikatną nutą fantasy. I teraz powiem to z pełnym przekonaniem, jeśli lubujecie się w takim gatunku, naprawdę warto dać się wplątać w tę trylogię.

[Adres usunięty]