Potomkowie. Piętno Krwawej Hrabiny. Tom 1

Czasem zdarza mi się trafiać na takie książki, które nie od razu mnie do siebie przekonują. Jednak im bardziej je widzę w mediach społecznościowych, tym bardziej mam ochotę po nie sięgnąć. Cieszę się, że wydawnictwo IUVI dało mi taką możliwość. Bo ta książka okazała się czymś innym, niż oczekiwałam.

''Mam dwadzieścia jeden lat, a to, jak się nazywam, nie ma najmniejszego znaczenia, bo za chwilę fakt ten zostanie na zawsze wykreślony z rzeczywistości. Z własnego wyboru decyduję się na wymazanie z pamięci ludzi, których kocham, a także siebie samej.''

Główną bohaterkę poznajemy kiedy rozpoczyna nowe życie. Jakiś czas temu, podjęła się wymazania z pamięci swoich ostatnich dwóch lat życia. Pamięta jedynie bardzo błahe rzeczy. Jednak twarze osób, które były jej bliskie i adresy zamieszkania utraciła na zawsze.

Tuż po zabiegu przeprowadziła się do maleńkiej chatki w lesie na północy Maine. Całe swoje nowe życie zaplanowała tuż przed zabiegiem. W ostatnim liście do siebie nakazuje sobie żyć spokojnie i zakochać się. I przede wszystkim nie grzebać w przyszłości, bo to od niej zależy życie jej bliskich osób i jej samej.

Mija parę dni. Emily w miasteczku poznaje sprzedawce Lukę. Mężczyzna wydaje jej się dość dziwny i zdesperowany. Kiedy proponuje jej randkę, jednak się zgadza. Na miejscu przed klubem widzi go z dziwnym mężczyzną. Emily wraca do domu, kiedy obcy facet podjeżdża pod jej dom i mówi, że Luke czyha na jej życie. Dziewczyna chcąc ratować swoje życie nie waha się ani chwili i ucieka razem z nim. Mężczyzna przedstawia się jako Rolan i kiedy uświadamia sobie, że dziewczyna nic nie pamięta opowiada jej skąd ona pochodzi.

Emily tak naprawdę ma na imię Audra i jest potomkinią krwawej hrabiny, Elżbiety Batory. Kto interesuje się historią, ten wie w jakie złe czyny była zamieszana hrabina. Od setek lat na takich jak Audra czyha niebezpieczeństwo i wyrok śmierci, gdyż podążają za nimi Łowcy.

Rolan tłumaczy dziewczynie, że jest po to, aby ją chronić. Jednak młoda kobieta będąc w motelu ma złe przeczucia i przy najbliższej okazji ucieka, wpadając na Lukę. Mężczyzna również tłumaczy jej, że nie jest po to, aby zrobić jej krzywdę, lecz aby ją strzec. Nie chce jej krzywdy, chce jej pomóc. Dziewczyna musi odróżnić prawdę od kłamstwa. Nie wie komu zaufać, a jest to o tyle trudne, bo nic nie pamięta. Wkrótce przyszłość upomina się o Potomkinię, a ona musi odkryć coś co uratuje życie jej i tych których kocha. Czeka ją długa droga wśród niebezpieczeństw. Stawką jest życie wielu ludzi.

Czy Audra poradzi sobie z zadaniem mając luki w pamięci? Kogo tak naprawdę chroni? Dlaczego zdecydowała się na zabieg? I czy intuicja i jej niezwykła moc pomoże jej w misji?

To co podobało mi się w tej książce, to na pewno wymieszanie fantastyki i kryminału z historią. Autorka oparła fabułę książki na historii kobiety, która do dziś jest na ustach wielu ludzi. Mówiono, że kąpała się w krwi dziewcząt, oraz je torturowała. Jednak jest też drugi medal tej historii, który mówi, że hrabina była uwikłana w spisek polityczny. Jak było naprawdę? Myślę, że nie dowiemy się tego nigdy.

Główna bohaterka od początku była dość ciekawą postacią. Niezwykle inteligentną, ale również nie tracącą opanowania przed grożącym jej niebezpieczeństwem. Jednak tak jak każdy człowiek odczuwała również strach, niepokój i zdenerwowanie. Autorka w fabułą wplotła również wątek miłosny. I to jaki. Miłość, która jest dopełnieniem drugiego człowieka i nigdy nie ustaje. Mężczyzna, który aby chronić ukochaną kobietę był gotowy patrzeć na to jak układa sobie nowe życie z innym. Nawet jeśli sprawiłoby mu to ból.

Jest to również opowieść o niezwykłej determinacji i nadziei. O chronieniu innych kosztem siebie. Jednak czasem od swojego dziedzictwa nie da się uciec. Niekiedy ucieczka nie pomaga, tylko okazuje się jeszcze większym zagrożeniem.

''Potomkowie'', to niepozorna książka, która potrafi zaskoczyć. Dynamiczna akcja, która nie ustaje ani na chwilę. Na każdej stronie coś się dzieje. Coraz więcej tajemnic wychodzi na jaw, a autorka lawiruje pomiędzy tym co jest prawdą, a kłamstwem. Tak jak ona chcesz poznać zagrożenie i pragniesz finału. Jest to historia z niesamowitą intrygą, która oplata każdą stronę jak pajęczyna. Jest dużo zwrotów akcji i postaci, które są diabłami w skórze owieczki. Książkę czyta się łatwo i szybko, gdyż autorka ma lekki styl pisania.

Jednak jak można zostawić czytelnika z taką końcówką?! Nie wiedziałam czy mam zacząć się złościć, czy co. Z napięciem czekałam na dalszy ciąg akcji, a tu bach. Koniec. Byłam w wielkim szoku, a emocje wciąż we mnie buzowały. Ta książka jest zagrożeniem na kaca książkowego

Pomimo wszelkich moich zachwytów nad samą konstrukcją i wykorzystanymi elementami w tej powieści, nie jestem w pełni zadowolona. Pomysł, okładka, historyczne fakty i fantastyczna otoczka, nie mogą całkowicie mnie zachwycić, jeżeli w pewnym momencie nastąpił dla mnie przestój. Przestój pojawił się w moim entuzjazmie podczas czytania kolejnych stron - taki powolny brak zainteresowania dalszymi stronami. W pewnym momentach książka mi się dłużyła. Raz przeskakiwaliśmy w wydarzeniach tak szybko, że ledwie można było zauważyć cechy szczególne danych chwil, a następnie zbyt wolno rozkręcała się akcja kilka stron dalej. To taki niezbyt wyrównany bieg.

Nie powinniście się jednak zrażać do Potomków, ponieważ wiem, że dla niektórych z was to będzie świetna perełka. Może i dla mnie niezbyt przypadł do gustu sposób opowiedzenia tej historii i nie poczułam jakichś wielkich uczuć do bohaterów, ale to świetnie zapowiadający się początek serii i warto dać jej szansę.

[Adres usunięty]

Nie wie, dlaczego to zrobiła. Nie ma żadnych wskazówek, które mogłyby pokierować ją, nasunąć jakąś myśl, dać konkretną odpowiedź. Nic nie świta jej w głowie, czuje przez to jedynie pustkę i irytację.

Nie wie, co skłoniło ją do tego, aby wymazać sobie pamięć.

Ostatnie dwa lata życia zniknęły z jej pamięci całkowicie. Pozostała jej jedynie mała kartka z krótką informacją od siebie samej - nie grzeb w przeszłości, o nic nie pytaj, tak będzie najlepiej dla Ciebie i innych; zacznij nowe, ciche życie, kochaj i bądź szczęśliwa. Jednak póki co nie jest jej dane wieść spokojne dni. Porwana przez pewnego mężczyznę dowiaduje się od niego, że grozi jej śmiertelne niebezpieczeństwo z rąk pozornie sympatycznego chłopca, z którym pomału zaczynała się zaprzyjaźniać. Dowiaduje się również wielu innych, niewyobrażalnych rzeczy, które świadczą o tym, że jej życie nie należało spokojnych i sielankowych, a pełne było nieprawdopodobnych zdarzeń. Ona sama natomiast jest potomkinią największej morderczyni wszech czasów...

Już teraz wie, że musi uciekać, ale... tak na prawdę przed kim? Kto jest prawdziwym wrogim, a kto przyjacielem? Kto mówi prawdę i komu można zaufać? Ona sama nie pamięta przecież niczego i żadnych słów nie jest w stanie zweryfikować. I dlaczego musi uciekać? Komu zależy na jej śmierci? Czy będzie w stanie odnaleźć się w tym wszystkim...? Czy odkryje prawdę i swoje utracone wspomnienia?

Już pierwsze strony powieści pochłaniają nas całkowicie. Intryguje nas, co takiego mogło się wydarzyć, co grozi dziewczynie, co kryje jej tajemnicza przeszłość i kim tak na prawdę są osoby stające na jej drodze. Wciągamy się w tę historię praktycznie od samego początku i nie ma potrzeby czytania kilku pierwszych stron, aby stwierdzić, czy książka będzie ciekawa i interesująca - tu wystarczy kilka jej pierwszych zdań i już nie możemy się oderwać. Pisana zgrabnym, przyjemnym w odbiorze językiem, z intrygującą fabułą, pełną zagadek i niejasności, niespodziewanych zwrotów akcji i interesujących bohaterów powieść gwarantuje rewelacyjne zaczytanie dla każdego fana dobrej książki. Idealna pozycja na długie, jesienne wieczory!

Z tą książka było inaczej niż innymi lekturami. Moje oczekiwania były ogromne, jak nie jeszcze większe, czekałam na swój egzemplarz z wielką niecierpliwością, a kiedy przyszedł, musiałam tylko znaleźć chwilę by poczytać. I tu pojawił się problem, nie mogłam się wciągnąć, pierwsze czterdzieści stron czytałam bardzo długo, gdyż robiłam kilka podejść i zawsze tylko po kilka stron udało mi się przeczytać, a potem mnie nudziło. Aż nieoczekiwanie jednego weekendu usiadłam rano, zaczęłam czytać i nie mogłam skończyć. Nagle coś zaskoczyło między mną, a bohaterką i popłynęłam na fabule. Nie wiem co się stało, ani jak to się stało, ale zakochałam się. Historia nabrała akcji, dynamiki, napięcia i po prostu oszalałam na jej punkcie, nie mogłam się oderwać. Kiedy przyszedł czas na obiad i mama postawiła przede mną talerz, a ja wciąż trzymałam w dłoniach Potomków, w pierwszej chwili przez głowę przeszła mi myśl „Czy na pewno jestem głodna? Przecież nie przerwę czytania, co się stanie jak nie zjem ten jeden raz?”.

Reszta recenzji pod linkiem [Adres usunięty]

Jedna z najlepszych książek jaką miałam okazję przeczytać w ostatnim roku i nie żałuję ani jednej minuty, którą poświęciłam dla książki. Wciąga, trzyma i nie chce puścić z swoich objęć. Główna bohaterka co krok dowiaduje się o sobie czegoś nowego, o czym wcześniej z własnego wyboru – zapomniała. A ty sam zastawiasz się co się stanie na następnym kroku.

Połączenie fantastyki z wątkiem sensacyjnym i poniekąd kryminalnym nie zawsze musi dobrze wyjść. Tosca Lee stworzyła jednak historię, która doskonale łączy te wszystkie elementy.

Narratorką jest dziewczyna, która nie pamięta nic ze swojej przeszłości. Specjalnie wymazała sobie pamięć, choć nie pamięta powodów dla których to zrobiła. Z czasem zaczynają na jaw wychodzić coraz to nowe okoliczności, poznajemy jej nowych znajomych z przeszłości. Problem jedynie w tym, że dziewczyna sama nie wie, kto jest jej przyjacielem, a kto wrogiem. Przecież nic nie pamięta...

,,Potomkowie" to pierwszy tom serii ,,Piętno Krwawej Hrabiny". Fabularnie nieco przypomina mi ,,Kroniki Tempusu", a czytając niektóre akty z ,,Potomków" miałam wrażenie, jak bym przeniosła się przed mroczne oblicze wampirów ze ,,Zmierzchu". Naprawdę. Klimat niekiedy był bardzo podobny. Na duży plus tej publikacji zasługuje jej wciągająca fabuła, niesamowicie częste zwroty akcji, prosty styl, którym posługuje się autorka.

Choć to dopiero pierwszy tom, myślę, że skuszę się na kolejne części. Mam nadzieję, że nie będę musiała na nie zbyt długo czekać, gdyż zakończenie jest bardzo intrygujące. Tak naprawdę jest kulminacją całej części. Jestem bardzo ciekawa, co autorka przygotowała dla miłośników swojej twórczości w kolejnych publikacjach.

,,Potomkowie" to pozycja dla nastoletnich czytelników, która powinna wciągnąć ich bez reszty. Ja przeczytałam ją w jeden dzień, wprost nie mogłam się od niej oderwać.

Emily ma 21 lat i poddała się zabiegowi, który sprawił, że nic nie pamięta. Mieszka w małym miasteczku, które stało się jej małym schronieniem. Lecz pewnego dnia przeszłość upomina się o Emily, ktora nawet nie pamięta kim była przedtem. Teraz rozpoczyna się wyścig, w którym może albo zwyciężyć, albo... zginąć.

Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony.

Emily jest taką postacią, którą chce się lubić, chociaż nie zawsze się to udaje. Jednak mimo wszystko zyskała moją sympatię i bardzo jej kibicowałam, kiedy musiała zmierzyć się z większym czy mniejszym złem. Jej poszukiwania siebie z życia przed zabiegiem były naprawdę wciągające i nie zwracałam uwagi na upływający czas. Byłam tylko ja i główna bohaterka.

Fabuła powieści jest najlepszą rzeczą w całej książce. Motyw przeszłości, Elżbiety Batory, świetna akcja oraz genialnie napisane dialogi to wszystko znajdziecie w tej powieści. Jest absolutnie świetna i naprawdę: gdybym mogła, to przeczytałabym ją w jeden dzień.

Główna bohaterka musiała odszukać tajemniczy pamiętnik, który niegdyś należał do jej matki. A, bo nie powiedziałam! Emily jest Potomkinią, a na Potomków polują tzw. Dziedzice czy też Łowcy.

Tenże pamiętnik zawiera informacje, które koniecznie chce dostać w swoje łapki Historyk, czyli taki jakby szef wszystkich Dziedziców.

Akcja jaka dzieje się w tej książce jest... WOW. Tak po prostu. Jak wspomniałam wcześniej, dawno nie czytałam tak dobrej książki i dawno nie śniły mi się po nocach poszczególne fragmenty. Tak, śniło mi się, że byłam Emily i musiałam uciekać. Do Chin. Podczas czytania dowiecie się o co mi chodzi z tymi Chinami.

Gorąco polecam tą książkę dla wszystkich fanów lekkiego fantasy, które nie zmieli mózgu na sieczkę i będzie lekkie do ogarnięcia. Z całego serduszka pokochałam Potomków, ale Szklany tron i tak wygrywa. Żeby nikt nie miał wątpliwości co do tego.

[Adres usunięty]

Akcja powieści Potomkowie oscyluję wokół postaci głównej bohaterki Emily. Jest to generalnie thriller z elementami fantastyki i sensacji. Emily niejako poddaje się "zabiegowi" wymazania pamięci. Wymazania,tego co do tej pory działo się w jej życiu, kim była, kogo znała. Wcześniej jednak dziewczyna sama do siebie napisała wiadomość - list. Po utracie pamięci z przeszłości miała tylko ten skrawek swego zapisu.

Emily, to ja. Ty.

Nie pytaj o dwa minione lata. Jeśli wszystko odbyło się zgodnie z planem, to zapomniałaś o nich i jeszcze o kilku ważnych kwestiach dotyczących twojego życia....

Autorka umiejętnie i z wyczuciem dozuje czytelnikowi informacje. Dzięki czemu powieść tak zajmuje i trzyma w napięciu do samego końca. Akcja, owszem, rozpędza się, ale jednostajnie. Nie przyspiesza, nie zwalnia. Jest za to bardzo zagadkowa i tajemnicza nawet dla Emily.

Dziewczyna w pewnym momencie dowiaduje się od nieznajomego, że jest spokrewniona z "Krwawą Hrabiną" i grozi jej ogromne niebezpieczeństwo. Jest poszukiwana i ścigana przez zabójcę, który chce prawdopodobnie zgładzić potomków Hrabiny. Rozpoczyna się wyścig z czasem. Emily musi uruchomić intuicję i moc instynktu, aby ocalić siebie i bliskich. To jest tylko możliwe, gdy przypomni sobie pewne rzeczy z przeszłości.

Na swojej drodze spotyka różne osoby. Będą one zapewniały o pomocy. Zawsze jednak dziewczyna zostaje w końcu sam na sam ze sobą i wielką luką w pamięci. Jak się okazuje śmiercionośną luką.

Bohaterowie są dynamiczni, bardzo wyraźnie zarysowani, aczkolwiek nie wiemy do końca, kto jest po stronie Emily, a kto chce jej zagłady. Tak samo, jak każdy z nich wydaje się podejrzany, tak też każdy może być bohaterem pozytywnym.

Wielka zagadkowość, tajemniczość i kunszt detektywistyczny to zdecydowanie wyznaczniki niniejszej lektury. Z niecierpliwością czekamy na kolejne tomy. Zachęcam do czytania miłośników zarówno literatury fantastycznej, jak i trzymających mocno - bardzo mocno - w napięciu thrillerów o utracie i poszukiwaniu tożsamości, podwójnej tożsamości.

Elżbieta Batory – kat czy ofiara?

Świat zna ją jako „Panią na Cachticach”, „krwawą hrabinę” lub „Wampirzycę z Transylvanii”. Przez wieki jej imię budziło grozę, a każde wspomnienie o niej kojarzyło się z kąpielami we krwi młodych dziewcząt, uprawianiem czarnej magii, wymyślnymi torturami, jakie rzekomo dostarczały jej rozrywki. O kim mowa? Oczywiście o węgierskiej szlachciance Elżbiecie Batory, o okrutnej hrabinie, która pragnąc zachować młodość uciekała się do masowych morderstw. Jej postać jest dziś chętnie wykorzystywana przez twórców horrorów, choć tak naprawdę coraz więcej historyków ma poważne wątpliwości co do rzeczywistego rozwoju wydarzeń i natury Elżbiety Batory. Wszystko wskazuje na to, że padła ona ofiarą spisku uknutego przez jej kuzyna, palatyna Thurzó, jednak już chyba nigdy nie zyskamy pewności, kim tak naprawdę była – katem czy ofiarą? Czy rzeczywiście dopuściła się wszystkich czynów, o które ją oskarżono czy też chciwa rodzina wspólnie z zadłużonym królem i Habsburgami wykorzystała pogłoski, by się jej pozbyć i przejąć majątek?

Na te pytania można tylko próbować odpowiedzieć snując kolejne teorie. Niezależnie od wyniku dociekań prawdą jest, że Batory zawsze już będzie stanowiła inspirację, zawsze znajdzie się ktoś, kto historię jej życia wykorzysta, przekuwając w intrygujący film czy też wciągającą powieść. Tak właśnie zrobiła Tosca Lee, autorka powieści „Potomkowie”, opublikowanej nakładem wydawnictwa IUVI. Wykorzystując legendę o okrutnej szlachciance, autorka stworzyła niezwykle emocjonujący thriller rozgrywający się w czasach współczesnych, który w zaskakujący sposób wykorzystuje wątpliwości co do charakteru działań Elżbiety Batory. W powieści znajdziemy nie tylko tajne stowarzyszenia, miłość, zdradę, zemstę i morderstwo, ale także pytania o to, kim jesteśmy i co stanowi o naszej wyjątkowości. Po książkę sięgnąć mogą nie tylko młodzi czytelnicy, ale wszyscy, którzy oczekują od powieści napięcia, gwałtownych zwrotów akcji i tajemnicy, którą należy rozwikłać. Dzięki temu, iż „Potomkowie” są pierwszym tomem serii, mamy szansę wciągnąć się w pełną emocji grę, w której stawką jest nie tylko życie głównej bohaterki, ale wielu ludzi związanych z nią braterstwem krwi.

Emily Porter budzi się w maleńkiej chatce w lesie na północy Maine i jedyne czego jest pewna, to wiek. Z powodów, których nie pamięta, zdecydowała się na ryzykowny zabieg usunięcia pamięci i tym samym ostatnie dwa lata jej życia zostały całkowicie wymazane z jej świadomości, zaś wszystko, co wydarzyło się wcześniej pozbawione jest charakterystycznych cech umożliwiających jakąkolwiek identyfikację miejsc i osób oraz odtworzenie przeszłości. Mogłoby się wydawać, że to doskonała szansa na rozpoczęcie wszystkiego od nowa, tyle tylko, że najwyraźniej zabieg tylko skomplikował sytuację dziewczyny – nie dość, że nie pamięta motywów swojego postępowania, to zapomniała również o śmiertelnym niebezpieczeństwie, które jej grozi. Kiedy w tym nowym życiu zjawia się chłopak, Luke, a następnie Rolan, wszystko zaczyna się komplikować.

Okazuje się bowiem, że Emily nie jest zwykłą dziewczyną, ale … potomkinią Elżbiety Batory. Co więcej, rodziny ofiar tej najokrutniejszej morderczyni w historii założyły bractwo Dziedziców Pokrzywdzonych, którego jedynym celem jest wymierzenie kary następcom szlachcianki. Kieruje nimi człowiek zwany Historykiem, który posługuje się Łowcami, by tropić swe ofiary, kraść ich pamięć i w ten sposób odnajdywać kolejnych spadkobierców genów tego potwora w kobiecej skórze. Emily, a właściwie Audra, jest dla bractwa szczególnym celem – nie dość, że jest córką kobiety pragnącej zakończyć to trwające stulecia polowanie, to jeszcze prawdopodobnie matka przekazała jej pamiętnik, który może zawierać prawdę o Elżbiecie Batory. Może ON albo zrehabilitować krwawą hrabinę albo ostatecznie ją pogrążyć. Problem w tym, że Emily nic nie pamięta …

Jak potoczy się ta pasjonująca opowieść, będąca wielowątkową historią zemsty? Czy Emily uda się odnaleźć pamiętnik i – co najważniejsze – ujść z życiem? Jej drogę będzie znaczył krwawy ślad czy zdoła zatem się obronić? Czy obdarzenie zaufaniem jednego z mężczyzn jest właściwym krokiem czy raczej pułapką, z której nie zdoła się wydostać? To tylko kilka z szeregu pytań pojawiających się w trakcie lektury „Potomkowie”. Tosca Lee udowodniła tym thrillerem, że jest mistrzynią w konstruowaniu wciągającej fabuły, że doskonale potrafi podsycać napięcie oraz rozpalać ciekawość, zaskakiwać nas nagłymi zwrotami akcji. I nie ma nic zaskakującego wyłącznie w tym, że każdy z czytelnik z niecierpliwością oczekiwać będzie kolejnych tomów.

Justyna Gul

Qultura słowa

„Po przebudzeniu nie pamiętasz nic. Nie wiesz, jak się nazywasz i skąd pochodzisz. Nie rozpoznajesz ludzi.” – te słowa, które widnieją w opisie książki Potomkowie, przypominają nie jedną powieść młodzieżową, jaka pojawiła się na rynku. Motyw zaniku pamięci stał się popularny już jakiś czas temu, pojawił się w serii Więzień labiryntu Jamesa Dashenra, Przebudzenie labiryntu Rainera Wekwertha czy Alive. Żywi Scotta Siglera. Nie dajcie się jednak zwieść pozorom – Potomkowie to coś zupełnie innego.

Bohaterką powieści jest dwudziestojednoletnia dziewczyna o imieniu… Emily? No właśnie, tutaj się pojawia problem. Bo tak naprawdę nie ma na imię Emily, tylko Audra i jest potomkinią Elżbiety Batory, znanej jako Krwawa Hrabina. Niestety, wszyscy ludzie mający w żyłach jej krew są ścigani. Polują na nich Łowcy, których zadaniem jest zlikwidowanie wszystkich żyjących krewnych Hrabiny. Audra postanowiła poddać się procesowi usunięcia pamięci, jednak nie ma pojęcia, dlaczego. Czy uciekała przed Łowcą? Czy musi się ukrywać? Kto tak naprawdę ją ściga? Komu może zaufać?

Książka ta łączy w sobie wiele ciekawych elementów. Sam początek wygląda jak typowa dystopia, pojawia się motyw laboratorium, w którym można się pozbyć pamięci i swojego dawnego życia. To szansa rozpoczęcia wszystkiego od nowa i właśnie z tego korzysta główna bohaterka, choć podobnie jak i ona, nie mamy pojęcia z jakiego powodu. Tego dowiadujemy się stopniowo, tak jak i Audra. Początkowo wydawało mi się, że cały ten motyw nie znajduje żadnego odzwierciedlenia w fabule, ale było to złudne wrażenie, towarzysze mi do momentu, w którym nie odkryłam drugiego dna. To właśnie dzięki temu mamy szansę na jakiekolwiek zaskoczenie, na stopniowe odkrywanie prawdy, która nie raz bywa zagmatwana.

Bardzo przyjemnym pomysłem jest nawiązanie do postaci Krwawej Hrabiny i zaprezentowanie jej Potomków. Stali się oni niemal tajnym stowarzyszeniem, podobnie jak Templariusze. Autorka pięknie prezentuje ich zdolności, hierarchię, sposób bycia. Są to na pozór zwyczajni ludzie, choć mają w sobie coś wyjątkowego. Pojawia się tutaj coś na wzór dworów, arystokracji, balów maskowych i oczywiście nieodłącznie związanych z takimi klimatami intryg. Audra nie ma pewności, komu powinna zaufać. Musi odkryć swoją przeszłość, aby zrozumieć, po czyjej stronie stoi. Jednak gdzie powinna zacząć szukać? To dopiero jest pytanie! Trzeba przyznać, że całe to „podziemne” życie Potomków wyglądało naprawdę intrygująco, a wszelkie spiski i powiązania napędzały akcję.

Tosca Lee dba o to, aby czytelnik się nie nudził. Historia Audry to wieczna ucieczka, wieczna niepewność. Choć u jej boku pojawiają się ludzie, którym na pozór można zaufać, to w sumie czytelnik nie ma pewności, czy któryś z nich nie jest zdrajcą, czy nie jest to tylko zwykła maskarada. A to wszystko dzięki temu, że główna bohaterka również nie ma tej pewności. Lekkim dopełnieniem pościgu staje się romans, w pewnym sensie nawet zakazany, choć jak się z czasem okazuje dość intensywny, mający konkretne fundamenty. Nie jest ON nachalny, utrzymany w granicach dobrego smaku. Autorka zdecydowanie nie miała na celu tego, aby skupić się na historii miłosnej, bowiem miała spore pole do popisu w związku z wielowątkowością swojej opowieści.

Choć nie jest to literatura z górnej półki, to nie można zaprzeczyć temu, że jest to przyjemna lektura, zapewniająca pewną dozę rozrywki, napisana przystępnym językiem. Potrafi zaciekawić i nawet lekko wciągnąć do swojego świata, głównie ze względu na dobre tempo akcji i ciekawość rozbudzającą się w głowie czytelnika. Jeżeli znacie serial Pamiętniki Wampirów, to zapewne kojarzycie historię Podróżników… Jakoś tak skojarzyli mi się z tą książką, choć sama nie wiem, dlaczego. Widocznie mój umysł wyczuwa pewne podobieństwa i nic na to nie poradzę. Czy warto się zapoznać z tą pozycją? Warto, nie warto. Można, jeżeli się tylko ma na to ochotę. To dobra pozycja i jeżeli czujecie potrzebę przeczytania jej, to powinniście to zrobić!

[Adres usunięty]

"Trudno jest zaufać komuś, kogo się nie zna. Zwłaszcza jeśli tym kimś jesteś ty sama."

Interesująca propozycja czytelnicza dla młodzieży, dynamiczny rytm zdarzeń, zaskakujące zwroty akcji, intrygujące postaci, umiejętnie podsycane napięcie, elementy fantastyki, thrillera, sensacji i mnóstwo tajemnic do rozszyfrowania. Czyta się bardzo szybko, płynnie, z zaangażowaniem i niecierpliwością o przebieg losów bohaterów. W zasadzie ani na chwilę nie zwalnia tempo, mnóstwo się dzieje, każdy rozdział przynosi ekscytujące niespodzianki, niesamowite wyzwania dla kluczowych postaci, konieczność uczestniczenia w niebezpiecznej walce nie tylko z groźnymi przeciwnikami, ale również z zagadkową przeszłością determinującą aktualne wydarzenia. Powieść o odkrywaniu historycznego dziedzictwa, przywracaniu wspomnień, poszukiwaniu tożsamości, kształtowaniu charakteru, odnajdywaniu wiary we własne siły i możliwości. Wiele interesujących wątków, które ciekawie zazębiają się, wpływają na siebie wzajemnie, a jednocześnie nadają głębi i rozmachu opowiadanej fantastycznej historii. Łowcy, szpiedzy, mordercy, książęta, opiekunowie i czuwający. Obdarzeni nadzwyczajnymi mocami, niezwykłymi darami i przydatnymi umiejętnościami.

Dwudziestojednoletnia Emily Porter budzi się z wymazaną pamięcią, nie jest w stanie określić kim są dla niej napotykani ludzie, czy zaliczyć ich do wrogów, czy sprzymierzeńców, a może niewiele wnoszą w jej życie. Nie pamięta zdarzeń z przeszłości, nie potrafi podać, kim tak naprawdę jest, przed czym ucieka, przed kim się ukrywa, ani dlaczego zdecydowała się na całkowite wymazanie wspomnień, upozorowanie własnej śmierci. Jednak tajemnicze otoczenie upomina się o nią, a w zasadzie o wiedzę, jaką kiedyś dysponowała. Młoda kobieta, wbrew pierwotnym zamierzeniom, musi porzucić myśli o spokojnym życiu na uboczu, a zmierzyć się z niewiadomymi i sekretami dotyczącymi jej osoby. Wkracza w świat zdrady, kłamstwa, chciwości, podłości, pragnienia władzy, walki na śmierć i życie. Jak w nim odnaleźć życzliwe osoby i przyjaciół? Czy intuicja podpowie jej, komu może ufać? Co tak szczególnie cennego zostało jej kiedyś powierzone? Jakiego odkrycia dokona w prowadzonym przez siebie skomplikowanym śledztwie? Z jakimi nieznanymi siłami przyjdzie jej się zmierzyć? Mnóstwo fascynujących przygód, podróży po świecie, a zwłaszcza Europie, docieranie do prawdy przekazywanej z pokolenie na pokolenie aż do siedemnastego wieku. I jeszcze trzy kluczowe siły, potężne organizacje i bractwa, które zdają się kształtować świat, na tyle tajemnicze i skrywane, że tylko wybrani mogą do nich należeć.

[Adres usunięty]

Po tej książce spodziewałam się tego, że będzie ona typową powieścią młodzieżową. Powieścią, która nie będzie absorbująca i przy której nie będę musiała zbytnio myśleć. A tu niespodzianka! Oh, książka "Potomkowie" pozytywnie mnie zaskoczyła. Typowa nie jest, dla młodzieży jest, ale w zasadzie i dla starszego odbiorcy też. I jest absorbująca - to na pewno. Może i temat zahacza o niektóre wątki w innych młodzieżowych książkach, ale i ma coś w sobie z książek dla starszych czytelników. Cała ta akcja, która nie daje wytchnienia, kreacja postaci i to, że postaci są dojrzałe - czyni ją dobrą lekturą, dla niewymagającego, nieco starszego czytelnika.

Zaciekawił mnie sam opis książki. Ta tajemnicza procedura, jakiej poddała się główna bohaterka i ta tajemnica, którą czytelnik odkrywa wraz z biegiem fabuły. I oczywiście zaczerpnięcie bardzo, ale to bardzo intrygującego wątku historycznego o "Krwawej Hrabinie", Elżbiecie Batory. Autorka moim zdaniem w bardzo zgrabny sposób poradziła sobie z rozwinięciem swojego pomysłu i książka nie jest tylko kolejnym pomysłem z niewykorzystanym potencjałem, lecz powieścią, która ma potencjał.

Z początku, zupełnie tak, jak główna bohaterka - czułam się zagubiona. Nie wiedziałam o co chodzi, czego mam się spodziewać i czy to, co poznam, mi się spodoba. Początek był dobry, ale dopiero po pewnej akcji - która następuje dosyć szybko - wciągnęłam się w całą powieść. Czytałam ją na "raty", ale gdybym miała więcej czasu, to pewnie pochłonęłabym ją w mig. Tak dobrze czytało się powieść Lee. Autorka ma świetny styl i bardzo łatwo jest sobie wyobrazić to, co nam przedstawia. Za co ogromny plus. I ta nieustająca akcja, która jest kolejnym plusem książki. W zasadzie nie będę się niczego czepiała. "Potomkowie" to udana historia.

Może nie jestem wielce zachwycona "Potomkami", ale jestem zadowolona z lektury. Jestem usatysfakcjonowana tym, co zaserwowała mi Tosca Lee. Bardzo podoba mi się pomysł, polubiłam bohaterów i tę całą magiczną otoczkę. Naprawdę godna polecenia powieść. Tylko komu? Hm... Sądzę, że każdemu, kto czuje się nią zainteresowany, ale nie jest pewien czy powinien ją przeczytać. Czytaj czytelniku, czytaj!

sol-[Adres usunięty]

Pamięć jest dla nas bardzo ważna, niektórzy czasami bardzo lubią cofnąć się do przeszłości i powspominać dawne czasy, a niektórzy idą w drugą stronę i nie oglądają się za siebie.

Tak naprawdę nie wiemy na co naszą pamięć stać. Jesteśmy nieświadomi posiadanej przez nas wiedzy.

Najlepiej jest zapomnieć o wszystkim, wyprzeć się swojego dziedzictwa i zaczynać życie od nowa.

Jednak, czy to jest takie łatwe?

Emily budzi się nie w swoim domu, nie wie kim wczesnej była i co się stało, że nie pamięta starego życia.

Dwudziestoparolatka mieszka sama na samotnej wysepce, za sąsiadów ma tylko stare drzewa i wodę. Pewnego razu dziewczyna znajduje list, który jej wcześniejsze „ja” zaadresowało do siebie samej.

Z listu wynika, że ma zacząć wszystko od zera, nie szukać w pamięci przeszłości i trzymać się z dala od wszelkiego rodzaju sprzętów elektronicznych.

Z barku towarzystwa, a przede wszystkim z nudy, Emily postanawia wybrać się na wycieczkę do miasta.

Wchodząc do supermarketu dziewczyna napotyka parę zjawiskowo niebieskich oczu.

Są jak magnez, który ją przyciąga.

Posiadaczem tego cuda jest mężczyzna w jej wieku, postawny, przystojny, blondyn od razu wymyśla pretekst, aby zacząć rozmowę i umówić się na kolejne spotkanie.

Niestety wynika pewien problem…

Emiliy jest ścigana, znajduje się na celowniku domniemanego zabójcy według tajemniczego informatora. Tym samym dowiaduje się, że Emily to niej jest jej prawdziwe imię, a jej dzieje sięgają wiele wieków wstecz.

Na początku książki akcja bardzo szybko się rozwija jest ciekawa i intrygująca. Oczywiście autorka postawiła tutaj na zmieszanie fantasy i historii. Jednocześnie fikcja i rzeczywistość.

Powiem od razu, książka bardzo mi się podobała, bohaterzy również przypadli mi do gustu.

A fabuła zasługuje na duży plus.

Polecamy, zespół [Adres usunięty]

„Potomkowie”, to powieść, której autorką jest nagradzana Tosca Lee.

Opowiada o dziewczynie – Emily – która poddaje się zabiegowi wymazania pamięci, aby móc zacząć nowe życie, na uboczu, w samotności.

Jedyne co wiąże ją z przeszłością, to list, który zostawia sama sobie, a w którym przestrzega siebie, aby nie próbowała grzebać w swojej przeszłości, nie starała się odzyskać wspomnień i dowiedzieć jak wyglądały ostatnie dwa lata jej życia.

Od tego zależne jest życie jej samej i najbliższych jej osób (mimo, że ich nie pamięta).

Od tego momentu rozpoczyna się powieść i cała akcja.

Emily zostaje napadnięta, a chłopak który ratuje jej życie wyjaśnia jej, że pochodzi z rodu Elżbiety Batory, tzw. Krwawej Hrabiny – największej morderczyni wszechczasów.

Jej wrogiem jest członek Dziedziców – potomków rodzin pokrzywdzonych przez Elżbietę. Ich celem jest wymordowanie wszystkich potomków Krwawej Hrabiny. Temu zadanie poświęcają całe swoje życie, do tego są szkoleni od najwcześniejszych lat życia. Nazywają się Łowcami i nie spoczną, póki nie zamordują ostatniego krewnego znienawidzonej Elżbiety.

Nie będę pisała więcej, aby nie zdradzić fabuły i nie zepsuć frajdy z odkrywania przeszłości Emily (fakt, Emily to nie jest prawdziwe imię bohaterki).

Autorka w swojej powieści umieściła postać Elżbiety Batory, której życie fascynuje mnie od dawna. Właśnie to skłoniło mnie do sięgnięcia po tą książkę, mimo, że unikam literatury young adult.

Oczywiście historia Krwawej Hrabiny jest mocno ubarwiona na potrzeby powieści, mimo to Elżbieta z kart książki, to fascynująca postać.

Co do bohaterów współczesnych, to prócz Emily jest jeszcze Luka, Claudia i Piotrek. Każde z nich – prócz Luki – to Potomek. Wspólnie będą pomagać Emily dowiedzieć się, co takiego wymazała ze swojej pamięci i ponownie wprowadzą ją w świat Potomków i Łowców.

Bardzo fajnym pomysłem okazało się umiejscowienie akcji w Europie, przede wszystkim na Chorwacji, ale również w innych miejscach, które są powiązane z Elżbietą Batory.

Autorka nie żałuje czytelnikowi historycznych faktów i ciekawostek. W sposób obrazowy opisuje mało znane kraje i miejsca.

Misternie tworzy intrygę i tajemnicę. Fabuła powieści pełna jest dramatycznych ucieczek, pościgów, wątpliwości, kto jest prawdziwym wrogiem, a kto tylko udaje przyjaciela.

Oczywiście nie zabrakło również wątku romantycznego, ale nie jest ON dominujący w tej historii.

Na początku książki był taki moment, że wiele wskazywało na to, że autorka poprowadzi swoja historię utartym szlakiem miłosnych trójkątów i sercowych rozterek.

Na szczęście tak się nie dzieje, a akcja powieści koncentruje się na tajemnicy i przeszłości, którą bohaterka musi odkryć na nowo, gdy w jej życie wkracza morderca i przeszłość od której nie udało się jej uciec.

Muszę przyznać, że po tylu pozytywnych opiniach, spodziewałam się zdecydowanie lepszej książki.

Czekałam na wielkie ACH i OCH i całkowite zatracenie się w lekturze.

Niestety nie otrzymałam tego, co nie oznacza, że Potomkowie to zła książka.

To bardzo ciekawie napisana powieść, z zawiłą intrygą, wciągającą tajemnicą i pędzącą akcją.

Głowna bohaterka nie jest rozkapryszoną nastolatką, tylko kobietą wchodzącą w dorosłość, która w imię ochrony najbliższych, jest w stanie poświęcić siebie i swoją pamięć.

Autorka nie ustrzega się niestety kilku nielogiczności, jak na przykład wymazywanie sobie pamięci, zostawienie listu kategorycznie zakazującego odkrywanie własnej przeszłości, a miesiąc po zabiegu rzucenie się w wir wydarzeń mających tą przeszłość przypomnieć.

Takich „kwiatków” nie ma za wiele, więc można na nie przymknąć oko, choć mi początkowo przeszkadzała tak rażąca niekonsekwencja głównej bohaterki.

Bohaterowie, których powołała do życia autorka, to ciekawe postacie. Początkowo nie dowiadujemy się o nich zbyt za wiele, pomału odkrywamy ich charaktery i osobowość.

Mimo, że fabuła powieści nie jest niczym odkrywczym, to jednak autorka ustrzegła się powielania schematów, a uczynienie Elżbiety Batory głównym elementem historii, jest powiewem świeżości w gatunku YA.

Tosca Lee ma lekkie pióro, potrafi plastycznie opisywać odwiedzane przez bohaterów miejsca i w sposób umiejętny połączyć historyczne fakty z literacką fikcją.

Do tego kilka razy udało się jej mnie zaskoczyć i tak zmylić, że nie spodziewałam się kompletnie niektórych rozwiązań.

Choć powieść nie wzbudziła we mnie ogromnych emocji, to czytałam ją z przyjemnością i dużym zainteresowaniem.

Przeszłość Emily mnie intrygowała i nie mogłam się doczekać, aż poznam kolejne elementy układanki.

Oczywiści, jako że Potomkowie, to dopiero pierwszy tom serii, to autorka nie zdradza nam za wiele i jest jeszcze sporo do odkrycia.

Z przyjemnością sięgnę po kolejny tom (który ma się ukazać w lutym 2017, wg informacji jakie uzyskałam), bo lektura Potomków, to przyjemnie spędzone godziny na lekkiej i wciągającej historii oraz fajne oderwanie się od rzeczywistości.

Mój blog: [Adres usunięty]

Recenzja również na: [Adres usunięty]

Tajemnicza przeszłość, intrygi.

Odwieczna ucieczka i ukrywanie się.

Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Łowca, który poluje na swoją zdobycz.

Wspomnienia, które trzeba usunąć.

"Potomkowie" to książka, od której wiele oczekiwałam. Skoro sama Jennifer L. Armentrout ją poleca, to coś musi być na rzeczy. A więc zapaliła mi się lampka "Ta książka będzie genialna, tak samo jako książki Jennifer".

I ta okładka oraz opis książki! Całkowicie zachęciły mnie do tej lektury, ponieważ wiele obiecywały.

No i na obietnicach się skończyło. Zaczęłam czytać "Potomków" z ogromnym zapałem, który zgasł szybko, niczym świeczka...

Pomysł na książkę był i fabuła mogłaby być ciekawa, ale gorzej z wykonaniem.

Emily jest potomkiem Krwawej Hrabiny Elżbiety Batory. Kiedy odkryła, że jest śledzona przez jednego z łowców, który zabija potomków Hrabiny, postanawia wymazać sobie z pamięci dwa ostatnie lata. Chciała uratować siebie oraz bliskich.

Przed wymazaniem zaplanowała wszystko tak, aby być gotową na dalsze życie. Zamieszkała na odludzi, spory kawałek od miasta. Nie pamiętała gdzie kiedyś mieszkała, jak się nazywała, czy ma rodzinę.

Jednak jej spokój nie trwał długo, bo łowca ją dopadł i musiała uciekać z pomocą tajemniczego mężczyzny.

No i tutaj pojawiło się pierwsze ALE. Ale jak to się stało?

Skoro ona wymazała sobie ostatnie dwa lata pamięci, to dlaczego nie pamięta imienia, rodziny, miejsca zamieszkania? Wydaje mi się, że wyjaśnienie nie było zawarte w książce, po prostu poddała się wymazaniu i tyle, koniec, nowe życie, nowa ona.

No cóż... najwyraźniej to też należało do zabiegu, a naszym zadaniem jest domyślenie się.  (Chyba, że się mylę, coś przeoczyłam?)

Kolejnym moim zastrzeżeniem jest postawa bohaterki. Przed wymazaniem pamięci zostawiła sobie list, w którym wyraźnie zaznaczyła "Nie pytaj o dwa minione lata… Nie szukaj ich w pamięci i nie staraj się grzebać w przeszłości. Od tego zależy twoje życie. Życie innych ludzi również.". A co robi główna bohaterka? Pędzi przed siebie i odkrywa minione dwa lata! No gratuluję inteligencji.

I zaczyna się jej tułaczka, ciągle ucieka, przemieszcza się, doprowadza czytelnika do szału. Ale najlepsze są w tej książce opisy, których jest mnóstwo i w większości nie są potrzebne, chociażby opisy dróg... " Autostrada numer dwa jest kręta i nieoświetlona; po obu jej stronach ciągną się drzewa i słupy telefoniczne, a co jakiś czas wyrasta typowa dla Nowej Anglii farma... ". I tak ciągle.

Może autorka chciała przenieść nas do świata książkowego poprzez opisy, ale zdecydowanie przedobrzyła.

Styl autorki, sposób w jaki pisze, totalnie do mnie nie przemawiają. Czułam się jakbym czytała encyklopedię. Dawno nie umęczyłam się tak podczas czytania,  doczytałam do połowy i miałam dość, zostawiłam ją, bo było to ponad moje siły. Poddałam się, ponieważ wszystko ciągnęło się w nieskończoność.

Może dla kogoś, kto lubi książki z ogromną ilością opisów, będzie to książka idealna, ale ja ją sobie odpuszczam.

Nie lubię, gdy akcja nie może się rozpędzić, a autorka pisze tak, że można się pogubić i usnąć. Widać, że miała pomysł, ale nie potrafiła go zrealizować, przelać na papier. Bezosobowi bohaterowie, prości, płascy, bez charakteru, to zdecydowanie coś, czego w książkach nie trawię.

I chociaż pomysł był fajny, okazało się, że "Potomkowie" to wielka klapa.

Niemniej jednak zachęcam was do przeczytania tej książki, może akurat wam się spodoba.

Emily poddała się radykalnemu zabiegowi i tym samym pozbawiła się pamięci. Po przebudzeniu nie pamięta nic, a nowe miejsce zamieszkania ma być dla niej nowym początkiem. Jej plan szybko zostaje zniszczony, bo na jej życie i pamięć polują Łowcy. Dziewczyna jest potomkinią „Krwawej Hrabiny” Elżbiety Batory, największej morderczyni wszechczasów. Emiliy odkrywa, że jej utracona wiedza może ocalić najbliższych, ale równocześnie ich zniszczyć. Postawiona w sytuacji bez wyjścia musi walczyć, by przetrwać i odkryć prawdę, a jedno jest pewne. Emily, to nie jest jej prawdziwe imię.

Opis niezwykle intrygujący i przepiękna okładka, sprawiły, że od razu nabrałam ochoty na lekturę. Początek zachwycający. Miałam wrażenia, że zostałam wrzucona w sam środek akcji i troszkę mi zajęło nim się odnalazłam. Główna bohaterka nie pamięta nic, co prowokuję pytania. Dlaczego dokonała takiego wyboru? Zastanawiałam się nieustannie, ale do tego tematu jeszcze wrócę. Akcja od pierwszej strony jest zawrotna. Emily na swojej drodze spotyka dwóch mężczyzn, z czego nie potrafi zaufać żadnemu i bardzo słusznie z jej strony. Ucieka przed zabójcą, jednocześnie starając się poznać prawdę.

Łowcy to grupa, która w akcie zemsty pragnie zabić Potomków i posiąść ich wiedze. Sami Potomkowie nieustannie ukrywają się przed nimi. Przyznaję, że tak postawiona sprawa, nie zrobiła na mnie wrażenia, nie miałam ochoty powiedzieć WOW, co za oryginalny pomysł! Choć zapewne z Potomkami Elżbiety nie mieliście jeszcze do czynienia.

Pierwsza część książki bardzo udana. Tak jak wspomniałam szybki rozwój wypadków jest plusem. Zjawiskowe starcia i karkołomne ucieczki również. Nowo poznani Łowcy, jak najbardziej mogą fascynować. Poznanie historii Rodu Batory także mi się podobało, lecz im dalej brnęłam w tę historię, tym mój zachwyt topniał, a decyzję bohaterów wzbudzały wątpliwości. Miałam wrażenie, że w drugiej części, dziewczyna wałkuje wciąż ten sam temat, a ilość ucieczek była męcząca.  Skoro główna bohaterka poddała się zabiegowi, dlaczego kilka tygodni później na ślepo pędzi przed siebie i stara się poznać prawdę? Dlaczego wskazówki znajdują się w takich miejscach, że nawet wytrawny detektyw miałaby kłopoty ze znalezieniem ich? Dlaczego owe wskazówki nie były, choć w części, oczywiste dla mnie? Może zbyt mało uważnie śledziłam losy bohaterów, ale nie potrafiłam powiązać faktów, a jeśli zrobili to oni, to nadal nie rozumiałam jak do tego doszli. Wątpliwości, które nawarstwiały się podczas czytana, są największym minusem.

Co się tyczy bohaterów, to trudno komukolwiek zaufać. Wszyscy mają sekrety i swoje motywy, ale  niektórych łatwo obdarzyć sympatią.  Główna bohaterka jest interesująca, choć jej postępowanie często było irytujące. Moim ulubionym bohaterem jest Luca i to ON działał na mnie jak magnes. Uwielbiałam momenty, kiedy był obecny i to ze względu na niego, oraz dość nieoczekiwany koniec, sięgnę po kontynuacje. Faktem jest, że powieść czyta się szybko i przyjemnie, lecz bez większego napięcia.

Książka ma lepsze i gorsze momenty, ale widać w niej potencjał i jestem ciekawa jak Tosca Lee go wykorzysta. 4/6

"Słowa są wieczne.

Chwile - ulotne."

Rzadko sięgam po fantastykę. Chociaż zdarza mi się czytać książki z tego gatunku, to mimo wszystko robię to sporadycznie. Kiedy jednak do moich rąk wpada historia taka, jaką zaserwowała mi Tosca Lee w lekturze "Potomkowie" zastanawiam się, dlaczego nie pozwalam fantastyce pojawiać się w moim książkowym świecie o wiele częściej. Jestem całkowicie urzeczona historią stworzoną przez autorkę i chcę więcej. Jak najszybciej. Teraz. Już. Natychmiast. Ta książka jest genialna.

Wyobrażacie sobie moment, gdy tuż po przebudzeniu nie pamiętacie zupełnie niczego? Nie wiecie jak się nazywacie, kim jesteście, kogo kiedyś znaliście i kochaliście, a jedyne, co otrzymujecie to krótka wiadomość od Was samych tuż przed momentem, gdy pozwoliliście sobie na zapomnienie wszystkiego, co do tej pory było w Waszym życiu. Taka sytuacja spotyka Emily - a w rzeczywistości Audrę - dziewczynę, która postanowiła poddać się zabiegowi utraty pamięci by ocalić swoich bliskich. Jednak nie zdawała sobie sprawy, że przeszłość się o nią upomni szybciej niż mogłoby się wydawać. Tym samym okazuje się, że jest ona potomkinią "Krwawej Hrabiny" Elżbiety Batory i co gorsze - jest ścigana. Jeżeli nie odzyska utraconych wspomnień, skaże na śmierć wiele bliskich osób... Jak zatem potoczą się losy głównej bohaterki? Jakich ludzi spotka na swojej drodze i komu z nich tak naprawdę będzie mogła w pełni zaufać? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie oczywiście sięgając po fenomenalną historię "Potomkowie".

Zacznę może od tego, co mi się nie podobało... Otóż jest tym jedynie fakt, że chcąc poznać dalszą część tej genialnej i wciągającej historii, której zakończenie wręcz wciska czytelnika w fotel, muszę czekać na kolejne tomy z cyklu "Piętno Krwawej Hrabiny". No ale powiedzcie mi, jak mam uzbroić się w cierpliwość, skoro to, co zaserwowała mi autorka na tych prawie czterystu stronach przeszło moje najśmielsze oczekiwania? No cóż - jakoś będę musiała to zrobić, ale wiem, że gdy tylko pojawi się kolejny tom, to pierwsza ustawię się w kolejce do jego przeczytania. Tak dobrej książki z pogranicza fantastyki i science fiction nie czytałam już dawno. Przyznaję, że już sam opis mnie zaintrygował (nie wspominając nawet o przecudonej okładce). Gdy tylko przeczytałam zarys historii, pomyślałam sobie, że chętnie zapoznam się z całością. Nie wiedziałam jednak, że tak bardzo mnie ona wciągnie i dostarczy tak wielu emocji, że chyba przez kilka dni ta historia będzie siedzieć w mojej głowie. Nie zmienił to nawet fakt, że pewnym sensie całość ma powiązania z historią, która co rusz się tutaj w pewnym sensie pojawia. Jak na ogół nie przepadam za wątkami historycznym, tak ten był tutaj niezbędny i wcale mi nie wadził.

Styl autorki jest świetny. W pewnym sensie jest ON lekki w odbiorze, bo całość pochłania się w mgnieniu oka, a z drugiej strony naładowany emocjami sprawia, że czytelnik czuje je całym sobą. Skupmy się jednak najpierw na samej fabule. Bałam się, że ta książka okaże się jakąś próbą stworzenia historii, w której autorka będzie miała dobry pomysł, ale nie wykona go w stu procentach. Jednak już po kilku pierwszych rozdziałach wiedziałam, ze to będzie po prostu dobre. Historia jest całkowicie przemyślana i wszystkie wątki, jakie się tutaj pojawiają, zlepiają się w jedną, logiczną całość. Nie brakuje tutaj akcji, a wręcz wiedzie ona prym. Co rusz pojawiają się nowe sytuacje i docierają kolejne informacje. Wydawać by się mogło, że doprowadzi to do chaosu, ale nic bardziej mylnego. Wszystko świetnie ze sobą współgra, dzięki czemu czytelnik z zaciekawieniem śledzi poczynania głównej bohaterki. Jednak to, co wywarło na mnie największe wrażenie, to fakt, że co jakiś czas sama Audra - a wraz z nią czytelnik - dowiaduje się o faktach z jej życia, jakie to dobrowolnie wymazała z pamięci, które wręcz szokują. Dowodem na to jest chociażby samo zakończenie. Po prostu wciskające w fotel i genialne. Sprawiające, że najchętniej od razu pochłonęłabym cały ten cykl "Piętna Krwawej Hrabiny".

Co więcej, nie brakuje tutaj emocji. Przede wszystkim towarzyszy często strach i pewnego rodzaju napięcie. W każdej chwili może wydarzyć się jakaś nieprzewidziana sytuacja. Wraz z bohaterami czytelnik przeżywa zarówno wspomniany lęk, ale także gniew czy rozgoryczenie. Nie brakuje jednak także radosnych chwil czy uczuć, które chwytają za serce. Ale tym, co chyba najbardziej uderza w tej książce to fakt, że jest ona historią o ogromnym poświęceniu. Mimo, że pozornie wydaje się, iż decyzja Audry o wymazaniu pamięci jest jakaś samolubna, skierowana głównie ku temu, by zapragnąć normalnego życia, to w rzeczywistości była ona ogromnym poświeceniem z jej strony i próbą ocalenia najbliższych. Jest to także opowieść o sile zaufania, prawdziwej miłości oraz przyjaźni. Piękna, a jednocześnie pełna akcji, historia, którą każdemu polecam.

Bohaterowie zostali stworzeni bardzo dobrze. Polubiłam główną bohaterkę, a to było niezwykle ważne, gdyż pełni ona także rolę narratora. Naprawdę podziwiałam ją za wszelkie decyzje, jakie podejmowała. Nawet wtedy, gdy okazywały się błędne, to cokolwiek robiła, kierowała swoje działania tak, by uchronić bliskich. Jest to jednocześnie zagubiona dziewczyna - w końcu dobrowolnie wymazała swoją pamięć - jak również waleczna Potomkini, która jest w stanie zginąć, jeżeli tylko zapewni to bezpieczeństwo kochanym przez nią ludziom. Kolejną postacią, która ma ogromne znaczenie w tej historii jest Luka. To pełen odwagi mężczyzna, chcący ocalić Audrę za wszelką cenę. Początkowo czytelnik może być do niego trochę... zniechęcony, lecz im dalej zagłębia się w tę historię, zaczyna lubić go coraz bardziej i bardziej. Osobiście uważam, ze obie te postaci zostały wykreowane świetnie i do każdej pałałam sympatią. Pojawiają się także inni bohaterowie - pragnąca zaznać normalnego życia - Claudia, odważny Piotrek, jak także te czarne charaktery - niektórzy Dziedzice, na czele z Historykiem siejącym grozę, jak także fałszywymi Potomkami. Widać, że autorka włożyła sporo pracy w to, by jej postacie były jak najlepsze.

Podsumowując, polecam tę książkę każdemu, kto ma ochotę na historię, która wciąga całkowicie i sprawia, że jeszcze po odłożeniu jej na półkę, ma się ją w głowie. Osobiście wiem, że będę z niecierpliwością wyczekiwać kolejnych tomów, bo historia Audry pochłonęła mnie bez reszty.

Tosca Lee to wielokrotnie nagradzana pisarka, autorka powieści, które znalazły się na liście bestsellerów „New York Timesa”, jak „Legenda Sheby”, „Judasz” czy „Diabeł. Autobiografia.” Ukończyła studia anglistyczne w Smith College. Od dziecka podróżuje po świecie w poszukiwaniu przygód. Obecnie mieszka na Środkowym Zachodzie z mężem i dziećmi.*

Uwielbiam czytać książki, podczas czytania których widać, że autor się przyłożył, czyli np. zrobił dobry research. Dzięki temu książka jest autentyczniejsza, dzięki czemu autor zyskuje w moich oczach. Jak było w przypadku tego dzieła?

Z pewnych przyczyn główna bohaterka poddała się zabiegowi, który wymazał dużą część jej pamięci. Pewnego dnia dowiaduje się, iż – rzekomo – jest potomkinią Elżbiety Batory i pewna tajemnicza postać chce ją zabić. Najpierw w to nie wierzy, lecz pewne wydarzenia powodują, że w jej umyśle powstaje mnóstwo pytać, na które odpowiedzi należy szukać w wymazanej przeszłości.

Nie jest to utwór z najwyższej półki, aczkolwiek na tle literatury młodzieżowej wyróżnia się oryginalnością. Pomysł, na który wpadła autorka, jest świetny i w dodatku wykonała go ona w dobry sposób. Tak naprawdę od samego początku zostajemy wciągnięci w wir akcji, która gna przez kilka europejskich krajów. Tosca Lee posługuje się językiem, który w miarę przyjemnie się czyta. Wiele rzeczy owianych jest aurą tajemniczości. Wraz z główną bohaterką odkrywamy „smaczki” z jej poprzedniego życia.

Jeśli znasz trzy języki, jesteś trójjęzyczny. Jeśli dwa – jesteś dwujęzyczny. A jeśli jeden… jesteś Amerykaninem.

Przejdę teraz do wad. Po pierwsze: przez te trzysta osiemdziesiąt osiem stron przewija się mnóstwo bohaterów, a ponadto dzielą się oni na tych „dobrych” i „złych”, więc będąc na tej trzysetnej stronie wszystko mi się pokiełbasiło i trudno było mi przypomnieć sobie, kto jest kim. Po drugie: autorka kilka razy poszła na łatwiznę i pewne sytuacje rozwiązywała w sposób dość dziwny, zamiast spróbować stworzyć logiczne wyjście z danej sytuacji.

Spodobało mi się tajemnicze zakończenie, które nie zamknęło większości wątków.

Muszę się przyznać do tego, że nie znałem wcześniej zapierającej dech w piersiach historii Elżbiety Batory. Pani Lee umiejętnie wplotła to w fabułę.

Wątek miłosny spodobał mi się, gdyż był ON poprowadzony lepiej niż w większości książek, które czytałem, aczkolwiek czasem wydał się ON lekko naiwny i niemający prawa istnieć naprawdę, czyli nieautentyczny.-

Dopiero po przeczytaniu tego dzieła zobaczyłem, że nie jest to debiut. Wcześniej o tej autorce nie słyszałem, mimo iż odniosła ona duże sukcesy w swojej pisarskiej karierze. Na pewno sięgnę po jej inne książki. No i jestem ciekaw drugiego tomu tej historii.

Podsumowując, uważam, iż jest to utwór wart uwagi. Polecam go przede wszystkim osobom uwielbiającym literaturę młodzieżową.

Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu IUVI.

Tytuł: „Potomkowie”

Tytuł oryginału: „The Progeny”

Autor: Tosca Lee

Wydawnictwo: IUVI

Cykl: Piętno Krwawej Hrabiny (tom I)

Przełożyła: Anna Bereta-Jankowska

Korekta: Krzysztof Bernaś, Ewa Cebo

Opracowanie graficzne okładki: Stefan Łaskawiec

Wydanie: I

Oprawa: miękka (ze skrzydełkami)

Liczba stron: 388

Rok wydania: 2016

ISBN: 978-83-7966-027-8

* Źródło – skrzydło książki.

Stwierdziłam ostatnio, bardzo kategorycznie, że książek dla młodzieży mam dość. Jestem za stara. Zbyt cyniczna. Generalnie, jestem zbyt sobą, by czerpać przyjemność z naiwnych przemyśleń i oderwanych od rzeczywistości miłostek bez pieprzyku. Ponownie zostałam zmuszona do rewizji swoich poglądów.

Pamięć

Pamięć jest czymś, co cenimy nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Jako nierozerwalny element naszej codzienności pozwala powracać do przeszłości, zapisywać chwilę obecną. Bez niej bylibyśmy bezbronni.

Gdybyście stracili ją w tej chwili, w momencie, gdy Wasze słowa śledzą ten tekst, zapewne Wasz świat zapadłby się w sobie. Nie byłoby stabilnej poręczy jaką są wspomnienia. Znikłyby niewielkie fakty, drobne migawki, które przez lata kreowały Waszą osobę.

Jednak w swoich umysłach nie zawsze kryjemy tylko dobro i niewinne adnotacje. Czasami posiadamy tajemnice, które wstrząsają do głębi. Niszczą ustalone przez tysiąclecia reguły. Zdarza się, że to człowiek i posiadana przez niego wiedza, mogą zaburzyć porządek świata.

Ludzie zwykli brać pod uwagę jakiś moment, wybrany aspekt życia, i odmalowywać cały portret na podstawie własnych doświadczeń. Postępujemy tak z każdym bez wyjątku. Tak traktujemy świat, Boga. Dopisujemy historie wszystkim wokół z potrzeby poczucia, że kogoś lub coś rozumiemy. A prawda jest taka, że nie znamy nikogo, bo i nie możemy poznać drugiego człowieka. Nie znamy w pełni nawet samych siebie. (...) Lubimy myśleć, że poznajemy ludzi. W istocie poznajemy tylko ich historie.

Emily, a właściwie Audra, kryje w jednym ciele dwie osoby. Tą z przeszłości, której właściwie nie zna i tą z dzisiaj, która nie wyjawiła jeszcze wszystkich swoich tajemnic. Emily usiłuje zacząć wszystko od nowa.

Usunięta na życzenie pamięć, plik banknotów, tajemniczy list i marzenia... to zostało z dawnego życia i ma posłużyć jako fundament pod nowe. Do czasu, ponieważ zawsze istnieje jakieś 'do czasu'.

Chwila, w której pieczołowicie kreowany papierowy świat złudzeń zaczyna się walić. Gdy ten moment nadchodzi, Audra wkracza w rzeczywistość obcą, a jednak tak dobrze znaną. Zapachy, smaki, słowa... one coś znaczą, ale zabarwione są obcością. Pozostawiają po sobie nieprzyjemne uczucie. Nieuchwytne myśli.

Pościg

"Potomkowie" to nie jest młodzieżówka, jak początkowo zakładałam. To pełnowymiarowe urban fantasy. Wielowątkowe, zabarwione historycznymi odniesieniami i pełne witalności.

Główną osią wydarzeń pozostaje pościg za informacjami, które Audra posiadała, a następnie, na własne życzenie, pogrzebała głęboko w stosach złamanych wspomnień. Z wyboru, potem z przymusu, 21-latka rzuca się w wir poszukiwań. Wskazówki są zakamuflowane, słowa niejasne, rozkazy niewłaściwe. Jedynym punktem wspólnym pozostaje dziennik. Książeczka opryskana krwią.

Czym jest legendarny dziennik? A może lepiej zapytać, kim była Krwawa Hrabina i co ma wspólnego z wyżej wspomnianym dziennikiem?

To pytania, na które znajdujemy odpowiedzi już na pierwszych stronach książki. Nie mogło być inaczej, ponieważ to właśnie na nich autorka buduje świat przedstawiony i bohaterów, a także łączy przeszłość z teraźniejszością dodając jej magii.

"(...) wywodzicie się od węgierskiej szlachcianki Elżbiety Batory. Krwawej Hrabiny. Najstraszniejszej seryjnej morderczyni wszech czasów. (...) Jak głosi legenda, Elżbieta poddała torturom i uśmierciła ponad sześćset służących. (...) Elżbieta była jednakże wdową po zasłużonym bohaterze wojen za ojczyznę, siostrzenicą byłego króla Polski, a także kuzynką księcia Transylwanii. (...) Nigdy nie stanęła przed sądem. Zamiast tego zamurowano ją żywcem w komnacie jednego z jej zamków. (...) Od tamtej pory nazwisko Batory traktowane jest jak klątwa."

W dużym skrócie o tej fascynującej kobiecie. Fascynującej, ponieważ to, co noszą karty historii nie zawsze jest prawdą. Czasami jest to lekko zakłamana przeszłość. Zdarzają się też przypadki wielopiętrowych łgarstw, które ciągną się przez pokolenia.

Dziennik należał właśnie do Krwawej Hrabiny i w nim zapisana jest prawda. Realny opis wydarzeń, który być może jest w stanie zażegnać wojnę, która toczy się pomiędzy Potomkami Hrabiny, a Łowcami - organizacją mordującą w imię ofiar z przeszłości.

Lee połączyła pozornie suche fakty historyczne z dreszczem adrenaliny. Uczyniła je prawdziwie krwistymi. To właśnie historyczne tło nadało całej opowieści niepowtarzalność.

Kalejdoskop

"Potomkowie" to kalejdoskop wspomnień. Razem z Audrą poszukujemy odpowiedzi, odkrywamy szokujące (naprawdę szokujące) fakty i dzielimy ludzi na sprzymierzeńców, wrogów i wrogów naszych wrogów. Akcja jest pełna energii. Witalność tryska z każdego słowa. Lee posiadła talent plastycznego opisu, więc bohaterowie są jak żywi. Stoją obok nas, ale droga do ich jaźni pozostaje zamknięta. To ta granica sprawia, że cała książka ma nastrój prawdziwie tajemniczy.

Co więcej, czytelnik musi pozostawić margines nieprzewidywalności. Nigdy do końca nie wiemy, w którą stronę skieruje się autorka. Jej czyny są dzikie i narowiste, ale w jakiś przedziwny sposób spójne.

Obrazu dopełnia tło wydarzeń, jakim są największe europejskie miasta. Tętniące życiem, głośne, gwarne. Pozostają w opozycji do ciszy, której poszukuje Audra i którą znajduje w niewielkich wioskach. Nieważne, czy jesteśmy akurat w Chorwacji czy w Austrii. Nieznaną mi drogą autorka wplotła w fabułę klimat tych miejsc. Ich wyjątkowy odcisk pozostał na stronach.

Czynniki - liczba mnoga

Na sukces "Potomków" składa się wiele czynników i żadnego z nich nie mogę faworyzować. Wypada mi tylko stwierdzić, że jest to jedna z najlepszych książek, jaką miałam ostatnio w rękach. Barwna, pełna adrenaliny, z wątkami historycznymi i niepowtarzalnym, dusznym, odurzającym stylem.

Emily przechodzi zabieg, który wymazuje jej pamięć i zaczyna życie na nowo. Nie czuje się pewnie, nie wie, jak wyglądało jej dawne życie i dlaczego zdecydowała się na taki krok. Z listu, który sobie zostawiła, wynika, że nie powinna grzebać w przeszłości. Gdy jednak zauważą, że przygląda jej się obcy mężczyzna, czuje się zaniepokojona. Czy to możliwe, by uciekała przed byłym narzeczonym? Nieznajomy oznajmia jej jednak, że jest w niebezpieczeństwie – należy do Potomków, osób, które wywodzą się w prostej linii od Elżbiety Batory, krwawej hrabiny. Na życie Emily czyhają Łowcy, którzy poprzysięgli rodowi Batory zemstę za krzywdy wyrządzone przez kobietę.

Potomkowie Toscy Lee to książka, w której główną bohaterką i narratorką jest Emily, a właściwie Audra – dwudziestojednolatka, która poddała się zabiegowi lobotomii, by usunąć wspomnienia. Jest potomkinią Elżbiety Batory, odważną, charyzmatyczną dziewczyną, która chciała odnaleźć przedmiot z przeszłości, by ratować siebie i swoich bliskich.

Audra należy do Potomków. Jest krewną Elżbiety Batory. Przez to jest ścigana przez Dziedziców i Łowców, którzy chcą odpłacić się za krzywdy, których dokonała szlachcianka w przeszłości. Nazywana krwawą hrabiną kobieta była okrutna i bezlitosna dla ludzi, kąpała się w krwi dziewcząt. Mimo że została ukarana, rodziny jej ofiar nie doczekały się rekompensaty, stąd ich działania obecnie. Dziedzice przez lata mordowali Potomków, zabierając ich wspomnienia, by mieć dostęp do kolejnych z rodu.

Bycie Potomkiem to jednak nie tylko ciągła walka o przeżycie kolejnego dnia i ukrywanie się. Ród ten posiada pewne zdolności, które ułatwiają ich życie – potrafią siłą myśli przekonać drugą osobę do niemal wszystkiego.

Cała akcja opiera się jednak nie tylko na ukrywaniu się i ucieczkach, lecz głównie na zrozumieniu, kim jest główna bohaterka. Przez utratę wspomnień Audra nie wie, komu może ufać, kim była, z kim się przyjaźniła. Wie jednak, że jest coś, co może pomóc jej i jej bliskim i że właśnie odnalezieniem tego przedmiotu się zajmowała.

W powieście wiele się dzieje, ciągle czujemy napięcie, które wisi w powietrzu. Bohaterowie nie mogą być bezpieczni, nigdzie nie mogą schronić się na dłużej. Cały czas ktoś depcze im po piętach i chce ich zabić.

Niestety, nie przekonała mnie fabuła Potomków. Nie poczułam klimatu, który chciała zbudować autorka – połączenia groźnej postaci z przeszłości i rzutujących na przyszłe pokolenia efektów jej czynów. Nie do końca rozumiałam sens zawiązania się grupy Dziedziców i Łowców. Ogólnie miałam wrażenie chaotyczności w tej opowieści.

Jeśli szukacie powieści młodzieżowej z oryginalną fabułą, na pewno mogę wam polecić tę pozycję. Znajdziecie tu ciekawe odwołanie do historii i postaci bardzo dobrze znanej, nawet w popkulturze. Ja nie zostałam fanką tej pozycji, ale widzę potencjał w historii stworzonej przez autorkę. Może wy odbierzecie ją inaczej.

Wyobraźcie sobie, że żyjemy w czasach, w których możliwe jest poddanie się zabiegowi usuwania pamięci. Co musiałoby się stać, żebyście skorzystali z takiej okazji? Trauma, błąd z przeszłości, a może wiedza, której wcale nie powinniście posiadać? Po przebudzeniu stajesz się inną osobą. Nowa tożsamość, brak wspomnień, drugie życie. Idealny sposób, aby zacząć wszystko od nowa. Musicie jednak wiedzieć, że pamięć zostanie zabrana tylko Wam, a to oznacza, że rodzina, przyjaciele i wrogowie będą pamiętać...

Dwudziestojednoletnia Emily Porter od miesiąca mieszka w domku na odludziu. Nie ma pojęcia jak wcześniej wyglądało jej życie. Wie tylko, że ma nie grzebać w przeszłości, bo może to okazać się śmiertelnie niebezpieczne dla niej i dla jej bliskich, których tak naprawdę nie zna. Pewnego dnia jej pozorny spokój zostaje przerwany. Nieznajomy mówi dziewczynie, że jest potomkinią Elżbiety Batory, znanej jako "Krwawa Hrabina" i przez to jej życie jest zagrożone. Dowiaduje się, że wcale nie ma na imię Emily i może posiadać klucz do odkrycia niezwykłej tajemnicy. Mimo, że na początku nie może w to uwierzyć, zmienia zdanie, gdy pojawia się ścigający ją zabójca.

Świetnie został przedstawiony cały proces, podczas którego główna bohaterka ponownie odnajduje się w swoim dawnym świecie, tym samym na nowo poznając samą siebie. Wszystkie opisy towarzyszących jej przy tym uczuć były po prostu odpowiednie, przez co postać Emily (która tak naprawdę nie jest Emily, ale po co mam Wam psuć przyjemność z czytania i ujawniać jej prawdziwe imię) była prawdziwa i ludzka. Bardzo polubiłam wszystkich bohaterów, nawet tych negatywnych, począwszy od Luki, a kończąc na Ani. Jest kilku, którzy bardzo mnie zaintrygowali, ale w tej części nie miałam okazji dobrze ich poznać i nadal wisi nad nimi cień tajemniczości. Mam nadzieję, że w następnych tomach będę mogła zobaczyć co siedzi im w głowach. Pani Lee stworzyła różnych ludzi, z różnymi celami. Łączy ich to, ile są w stanie zrobić, ile poświęć, aby ten cel osiągnąć.

To co stworzyła pani Tosca Lee jest po prostu niesamowite. Sam pomysł wątku z hrabiną Elżbietą Batory jest fenomenalny. Za cały świat, wszystkie powiązania, tajemnice i zagadki kłaniam się nisko przed autorką. Czytając, raz przeszło mi przez myśl porównanie do stylu pisania Dana Browna. Oczywiście są to całkowicie inne powieści i biorąc pod uwagę całokształt, moja paralela jest nieuzasadniona, ale gdy spojrzymy na sposób, w jaki bohaterowie rozwiązywali coraz to kolejne zagadki, uważam, że można porównać panią Lee do autora "Aniołów i Demonów".

Książkę czytałam z niesłabnącą, a wręcz rosnącą ciekawością. Z każdą przeczytaną stroną, coraz trudniej było mi oderwać się od czytania "Potomków". Polecam tę powieść z całego serca, a mi pozostaje tylko z niecierpliwością czekać na kolejny tom.

Tosca Lee to wielokrotnie nagradzana pisarka. Jej pasją od dziecka były podróże po świecie, poszukiwanie przygód. Obecnie mieszka na Środkowym Zachodzie wraz z mężem i dziećmi. Główne motywy jej twórczości to zbawienie i walka dobra ze złem.

O fabule nie mogę za dużo powiedzieć, by nie psuć Wam frajdy z czytania i samodzielnego odkrywania kart historii. Już na początku poznajemy Emily Porter, dziewczynę, która poddała się zabiegowi usunięcia pamięci. Jej dawne życie owiane jest tajemnicą, a w głowie wciąż rodzą się nowe pytania. Z każdą stroną powoli odkrywamy znaczenie jej istnienia, dziedzictwo, staramy się zrozumieć czym kierowała się, myśląc o tak drastycznej ucieczce. Co pozostawiła za sobą, przed czym uciekała? I jaki jest związek między nią, a Krwawą Hrabiną, Elżbietą Batory? Komu może zaufać, jeśli nie ufa nawet sobie?

W tej powieści autorka zaskoczyła mnie swoją nieszablonową fabułą i rewelacyjnym, niekonwencjonalnym pomysłem. Sam pomysł na usunięcie pamięci głównej bohaterce, połączony z pierwszoosobową narracją sprawia, że czytelnik z łatwością utożsamia się z Emily. Razem z nią rozpoczynamy szalony pościg za wspomnieniami, to co dziwi bohaterkę, dziwi i nas, bo jeśli ona się tego nie spodziewała, to tym bardziej osoba czytająca.

Emily, a w rzeczywistości Audra to kobieta odważna, mająca już za sobą dorastanie. Nie jest to opowieść o nastolatce, która odkrywa siebie, lecz o dojrzałej kobiecie, która chroniąc czyjeś życie decyduje się na radykalny, wymagający heroizmu krok. Same uczucia bohaterów są już na wyższym poziomie, ponieważ nie kierują się oni egoistycznymi pobudkami, tylko mają na uwadze większą część społeczeństwa lub siebie nawzajem. Pragną się chronić, są gotowi do poświęcenia własnego życia.

Lektura jest pełna intryg, wraz z bohaterką wpadałam w obłęd, wyszukując przeróżnych spisków, kiedy Audra nie ufała komuś- ja sama stawałam się w stosunku do tej osoby podejrzliwa. Miałam wrażenie, że autorka kieruje uczuciami czytelnika, manewrując nimi na różny sposób, manipulując nimi.

Styl jest prosty, zdania krótkie. Tak samo jak rozdziały, przez co czyta się bardzo szybko. Mamy tutaj wyrównanie w kwestii opisów i dialogów. Niekiedy ilość informacji może przytłaczać, ale jeśli uporządkujemy je sobie w kolejności, przetrawiając zdobytą wiedzę, to we wszystkim znajdziemy sens, a dalsze przyswajanie będzie przyjemniejsze.

Mistrzowskie snucie podstępów, wszechobecne uczucia, w których dominuje nieufność oraz bohaterowie, którzy są przedstawieni z różnych perspektyw to wstęp do powieści, od której nie można się oderwać. Dodajmy do tego wątki pokoleniowe, scenerię Europy i legendę o Krwawej Hrabinie perfekcyjnie wplataną do fabuły- i mamy książkę "Potomkowie". Zapewniam Was, że zwroty akcji sprawią, iż będziecie musieli sięgnąć po kolejną część!

Ponadto nie mogę nie wspomnień o wydaniu. Sam fakt, że ze "skrzydełkami", to jeszcze te wypukłe litery! I te hipnotyzujące, tajemnicze oczy. Prawdziwe cudo dla sroki okładkowej.

Recenzja znajduje się również na [Adres usunięty]