Ogrody na popiołach

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Bookostarada B. w dniu 2022-11-01

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną

   🍁"-Pamiętam, jak ksiądz na lekcji katechezy pokazywał nam kiedyś obraz przedstawiający piekło.[…] Wszyscy baliśmy się rogatych diabłów uganiających się z widłami za grzesznikami. Byliśmy głupi. Piekło to nie diabły, ale zwyczajni ludzie o niewinnych twarzach. I to jest najstraszniejsze.”
   
   🍁 „Ogrody na popiołach” to książka niezwykle ciężka i trudna. Każda pozycja oparta na wydarzeniach wojennych i następujących krótko po niej zawsze jest trudna, myślę, że jest to przede wszystkim specyfika takich pozycji. Książka Sabiny Waszut to opowieść o tragedii, która dotknęła Ślązaków, a później latami była ukrywana i tuszowana. Gdy w styczniu 1945 roku rodzina Karola Plocha czeka na wyzwolenie przez Armię Czerwoną targają, nimi sprzeczne emocje, z jeden strony nadzieja, lecz z drugiej wielka niewiadoma, jak wyzwoliciele potraktują ludność, gdzie polsko-niemieckie małżeństwa to chleb powszedni. I gdy wydaje się, że wszystko wraca na odpowiednie tory, Karola nad ranem budzi walenie drzwi, a później bez sądu i wyroku, trafia do Świętochłowic, gdzie mieści się były niemiecki obóz koncentracyjny. To tam jemu, a także jego współtowarzyszom urządzono piekło na ziemi. Skazańcy trafiali tam z każdego powodu, ale także bez żadnego, niewinni. „Ogrody na popiołach” to nie tylko historia Karola Plocha, ale wszystkich, którzy trafili do obozu wraz z nim. Opisane przez autorkę sceny rozdzierają serce, nie sposób czytać ich w sposób spokojny i opanowany, bo niesprawiedliwość, jaka dopadła Ślązaków, w tym głównego bohatera jest wręcz niewyobrażalna. Cała książka przepełniona jest emocjami, tymi trudnymi, które później czekają na przepracowanie i przemyślenie. Nie jest to pozycja, którą można przeczytać i zapomnieć. Do „Ogrodów na popiołach” wraca się myślami, przeżywa i chce dowiedzieć się więcej o powojennej historii Świętochłowic. Osobiście bardzo polecam 😉

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Kalina W. w dniu 2022-11-21

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Oby nigdy więcej nie doszło do takich sytuacji. Chociaż tak się zastanawiam nad tym, czy właśnie z taką sytuacją nie ma się do czynienia na Ukrainie. Książka historyczna, która pokazuje, że człowiek drugiemu człowiekowi jest w stanie zgotować straszne piekło. Nie mogę tego zrozumieć, że takie rzeczy działy się na tym świecie i tak naprawdę nadal mają miejsce. To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i bije jej brawo. Należy ona do nielicznego grona odważnych autorów, którzy nie boją się pisać o tak trudnych tematach.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Gosia N. w dniu 2022-11-20

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Ogrody na popiołach. Powieść o powojennym obozie, o którym milczała historia”.
   
   O obozach koncentracyjnych, o obozach pracy tworzonych przez Nazistów słyszeli wszyscy. Półki księgarskie uginają się o pod powieściami inspirowanymi wydarzeniami z czasów II Wojny Światowej. O tym co działo się zaraz po zakończeniu II Wojny Światowej, rzadko się mówi, to okres często pomijany w literaturze. A o tym, co działo się na Śląsku w 1945 roku, nie mówiło się głośno, aż do lat 90-tych XXw. Jedną z takich białych plam w historii Śląska jest obóz pracy na Zgodzie. Obóz na Zgodzie w Świętochłowicach, był podobozem Auschwitz, „ewakuowanym” w styczniu 1945 roku, a niedługo potem, bo już od lutego 1945r. wykorzystanym przez Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego do osadzania tam „Volskdeutschów”, Niemców, Polaków, Ślązaków, Żydów, Ukraińców, Austriaków, Rumunów i innych obywateli polskich, pochodzących z terenu Górnego Śląska, oskarżanych [Adres usunięty]. o podpisanie volkslisty lub o „niechęć do komunistycznej władzy”. Wśród osadzonych znalazła się również [Adres usunięty]. Amerykanka oskarżona o szpiegostwo, czy Holender, bo był zbyt aryjski.
   
   To o tym obozie postanowiła napisać Sabina Waszut, opierając swoją powieść na fikcyjnych i prawdziwych postaciach, wstawiając listy znajdujące się w Instytucie Pamięci Narodowej, listy, w których bliscy zaświadczali, że osadzony/osadzona jest dobrym Polakiem.
   
   Głównym bohaterem powieści jest Karol Ploch, Ślązak mieszkający w Katowicach, mąż Niemki Margot. Wkroczenie Armii Czerwonej do Katowic miało być zakończeniem długiej wojny i przynieść upragniony pokój. Szczęście nie trwało długo, Karol jak wielu innych, zostaje wyciągnięty z domu i bez wyroku osadzony w Obozie na Zgodzie. Chcąc opiekować się swoim nauczycielem z czasów szkolnych Janem Janoschem, trafia do „brunatnego baraku”, jak nazywany jest barek w którym „trzymają (..) partyjnych i tych, co byli w Hitlerjugend.”
   
   Dla Karola i innych osadzonych w Obozie zaczyna się ciężki czas. Bezwzględny komendant obozu Salomon Morel nie będzie miał litości dla Niemców. Czy Karolowi uda się przetrwać?
   
   Powieść osadzona jest w dwóch liniach czasowych, w latach 90-tych XX w. oraz w końcówce wojny i roku 1945r, kiedy „funkcjonował” Obóz na Zgodzie. Jak wspomniałam wcześniej, autorka posiłkowała się dokumentami IPN oraz pamiętnikiem spisanym przez Erica van Calesterena, Holendra, który jako młody chłopak trafił do obozu, a po jego opuszczeniu spisał swoje przeżycia.
   
   Obóz o którym się nie mówi, tragedia, która rozegrała się w tysiącach śląskich domów, a która przeszła bez echa. Historia nie może o tym zapomnieć, mimo, że sprawcy tego okrucieństwa uniknęli odpowiedzialności. A dziesięć miesięcy funkcjonowania obozu pochłonęło ok. 2000 żyć.
   
   Margot pisała w liście do swojego męża „Chciałabym poznać kogoś, kto też ma bliskiego na Zgodzie, ale tego obozu przecież nie ma. Nie istnieje w żadnych rozmowach, ani nawet w najcichszych szeptach.”
   
   Jeśli lubicie powieści z przejmującą historią, niestety historią, która się wydarzyła, to koniecznie sięgnijcie po „Ogrody na popiołach. Powieść o powojennym obozie, o którym milczała historia”.
   
   Sabiny Waszut. Ostrzegam lojalnie, będziecie potrzebowali sporo chusteczek, a ta historia zostanie z wami na długo.
   
   Serdecznie polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Weronika T. w dniu 2022-10-20

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   W oczach jednych literatura powinna bawić. W oczach drugich, kształcić czy uczyć. Każdy z nas sięga po książki z własnego powodu, podobnie i ja. Starając się fundować sobie mieszankę wrażeń, tym razem sięgnęłam po pozycję Sabiny Waszut, a znając już jej prozę z innych powieści wiedziałam, że będzie to historia, która może zrobić na mnie wrażenie i pozostać w pamięci na dłużej. Dzięki księgarni TaniaK[Adres usunięty] dotarła do mnie książka „Ogrody na popiołach”. Drut kolczasty i słowo obóz nakreślone na okładce sugerowały trudną przeprawę przez emocje, bo przecież każdy z nas wie jak brutalnie obeszła się z mieszkańcami naszego kraju przeszłość. Jestem już po lekturze. Co mogę o niej powiedzieć?
   
   ZARYS FABUŁY
   
   Karol i Margot tworzą polsko-niemieckie małżeństwo. Żyją w Katowicach, w wielokulturowym mieście i cieszą się, że wojna obeszła się z nimi raczej łagodnie. Jest jednak rok 1945, a wokół krążą pogłoski o rychłym wkroczeniu do miasta Armii Czerwonej, czyli tak zwanych wyzwolicieli. I nagle swoboda i własne korzenie dla wielu stają się problemem, czymś niewygodnym, co może sprawiać problem. By uniknąć kłopotów, ludzie chowają do kryjówek pamiątki mogące świadczyć o ich niemieckim pochodzeniu. Pewnego dnia do drzwi mieszkania Karola Plocha pukają mężczyźni z biało-czerwonymi opaskami na rękach. Bez żadnego słowa wytłumaczenia i powodu mężczyzna zostaje zabrany do Świętochowic, do poniemieckiego obozu koncentracyjnego, w którym swoje panowanie rozpoczyna okrutny komendant Salomon Morel.
   
   ZAPOMNIANA HISTORIA
   
   Mało kiedy kończę książkę mając na rękach ciarki. A w oczach łzy. Nie powinno to dziwić, kiedy w grę wchodzi powieść z trudną, wojenną czy obozową tematyką, zwłaszcza, kiedy pojawia się w niej wątek miłosny. Tutaj niekoniecznie go znajdziecie, ale autorka funduje czytelnikowi potężny kawałek zapomnianej przez lata historii. Tragedii, jaka dotknęła Ślązaków. Wstyd mi, że mieszkam na Górnym Śląsku i nie miałam pojęcia o obozie w Świętochłowicach. A to, co się tam działo, po prostu przechodzi ludzkie pojęcie. Poniżani, bici, torturowani ludzie przeżyli piekło. Za to, że mówili w jakimś języku, który komuś po prostu się nie podobał. Za to, że ich pochodzenie było takie, a nie inne. A najczęściej po prostu za nic. Dla czyjegoś kaprysu.
   
   KARA ZA POCHODZENIE, JĘZYK, ZA NIC…
   
   Głównymi bohaterami powieści są Karol i Margot, niemiecko-polskie, żyjące w zgodzie małżeństwo. Zwyczajni ludzie, którzy wspierają siebie nawzajem. Nagle zostają sobie zabrani. Karol, który na początku powieści jawi się już jako starszy, niewidomy mężczyzna, wciąż nosi w sercu nieprzepracowany ból. Traumy. Wspomina wydarzenia, które na kartach naszej historii miały miejsce naprawdę. Autorka już na wstępie sygnalizuje, że choć oczywiście w książce pojawiają się postaci fikcyjne, znaczna część bohaterów jest prawdziwa. Jak Salomon Morel, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa w PRLu oskarżony o zbrodnie przeciwko ludzkości. Zmarły w Tel Awiwie, gdzie Izrael odmówił wydania go polskim władzom by odpowiedział za dokonane czyny. Jestem rozgoryczona, wściekła, ale przede wszystkim zszokowana tą lekturą, bo otworzyła mi oczy na wiele spraw, o których nie miałam pojęcia. Sabina Waszut z ogromną dokładnością buduje akcję sprawiając, że naprawdę można poczuć klimat przeszłości. Gazety, piosenki, ubiór, zwyczaje – wszystko jest na miejscu tak, jakby ta historia właśnie rozgrywała się na naszych oczach.
   
   PODSUMOWANIE
   
   „Ogrody na popiołach” to wartościowa historia, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Rzetelnością przygotowanego tematu i doborem głównego, wiodącego wątku, który ukazał mi kawałek zapomnianych kart historii. To opowieść o ludzkiej krzywdzie, o nierównych i bezsensownych podziałach, o tym, jak łatwo może zgotować człowiekowi na ziemi piekło drugi człowiek. Przerażająca lekcja dla każdego pokolenia, jako przestroga, ale i pamięć o tym, co stało się wcale nie tak dawno temu. Polecam jako lekturę dla wszystkich.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Wiesława B. w dniu 2022-10-18

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Kto nie przeżył wojny, ten nigdy nie pojmie, jakie prawa nią kierują, kto nie przeżył wojny tutaj, na Śląsku, ten nie zrozumie, że nic nie jest czarno-białe.”
   
   Początek 1945 roku, Katowice, rodzina Karola Plocha, tak jak i wiele jemu podobnych rodzin żyje w niepewności. Z trwogą i jednocześnie nadzieją oczekują na wyzwolenie miasta przez wojska Armii Czerwonej. W mieście żyje wielokulturowa społeczność, mieszane małżeństwa polsko – niemieckie nie należą do rzadkości. Żona Karola jest Niemką, ich codzienność podszyta jest strachem, w każdej chwili władza może wydalić jego ukochaną Margot. Gdy wydaje się, że najgorsze za nimi, że w końcu zapanuje spokój, do mieszkania Plochów pukają nieprzyjemnie usposobieni mężczyźni. Karol bez słowa wyjaśnienia zostaje zatrzymany i bez wyroku trafia do obozu w Świętochłowicach. Gdzie niepodzielnie rządzi, pan życia i śmierci, bezlitosny, wyrafinowany w swym okrucieństwie komendant Salomon Morel.
   
   Pierwszy raz spotkałam się z tą tematyką, nigdy wcześniej nie słyszałam o obozie w Świętochłowicach. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe – Autorka ma ogromną wiedzę historyczną. Większość przedstawionych w niej wydarzeń oparta jest na faktach. Na wskroś autentyczni bohaterowie, postacie fikcyjne i prawdziwe. Z powieści bije smutek, rozpacz, niemoc, beznadzieja, ale są i chwile pełne radości, szczęścia, nadziei. Determinacja, wola walki, chęć przetrwania.
   
   Koniec wojny miał przynieść upragnioną wolność i spokój. Nie wszystkim dane było się z niej cieszyć. Przejmująca opowieść o ludziach, których za nic skazano na niewyobrażalne cierpienie. Zostali odarci ze wszystkiego, za to, że mówili innym językiem, byli innej narodowości. W obozie, bezpodstawnie zamykano kobiety i mężczyzn. Zmuszano do niewolniczej pracy, bito, głodzono, upokarzano. Każdy dzień dla tych ludzi był walką o przetrwanie. Nigdy nie było wiadomo kogo akurat dosięgnie ręka bezdusznego, bezwzględnego oprawcy. Za co? Bo miał kaprys, bo coś mu się nie spodobało, bo tak. W tym piekle na ziemi nie zabrakło dobrych ludzi, którzy nie zważając na niebezpieczeństwo próbowali nieść pomoc.
   
   Mówienie o obozie przez lata było zakazane, winni nigdy nie zostali ukarani. Nigdy nikt nie został przeproszony. Autem powieści są umieszczone w niej autentyczne listy. Tytuł „Ogrody na popiołach” nie jest przypadkowy idealnie pasuje do całości. Koniecznie sprawdźcie, dlaczego!
   
   Przejmująca, trudna, wstrząsająca opowieść napisana sercem. Prawda historyczna idealnie współgra z fikcją literacką. Było to moje pierwsze spotkanie z Autorką, jestem pewna, że nie ostatnie. Serdecznie polecam, jest to lektura obowiązkowa dla każdego z nas. Tatiasza i jej książki :)

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 3 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję