Ognisty medalion

"Ognisty medalion" to wspaniała powieść autorstwa Carly Montero, która zachwyciła mnie swoim klimatem, pełnym detali opisem i ciekawą fabułą. To powieść, która przeniesie czytelnika w magiczny świat Hiszpanii lat 50-tych. Książka jest napisana pięknym stylem oraz posiada oryginalną fabułę. Autorka z duża wrażliwością opowiada historię dwóch sióstr, które stają przed wyzwaniem odkrycia tajemnic związanych z ich rodziną i przeszłością. Montero doskonale oddaje atmosferę epoki, w której osadzona jest akcja, dzięki czemu czytelnik w pełni przenosi się do magicznego świata. Ta książka to doskonały wybór dla każdego, kto szuka oryginalnej, magicznej i emocjonującej opowieści. Polecam ją wszystkim miłośnikom hiszpańskiej kultury oraz fanom literatury, którzy cenią sobie piękny język i złożoną fabułę. :]

[współpraca reklamowa] Dom Wydawniczy Rebis

„Ognisty Medalion” to kontynuacja „Szmaragdowej tablicy”. Główną bohaterką obu części jest Ana, historyczka sztuki. Tym razem ma zadanie odnaleźć zaginiony Ognisty Medalion. Autorka podobnie jak w pierwszej części w pierwszych rozdziałach wprowadza w czasy bardzo odległe, kiedy to poznajemy ów zaginiony przedmiot. Dziwnym trafem zostaje on ostatnio widziany podczas II Wojny Światowej. W 1945 roku los czwórki osób splata się ze sobą. Jest to nazista, który pragnie ponad wszystko zdobyć medalion, pani inżynier poszukiwana przez radziecki wywiad, młoda studentka z Hiszpani oraz snajperka Armii Czerwonej. Każda z postaci jest ciekawa i inna. Co oni mają ze sobą wspólnego i jakie będą konsekwencje ich spotkania?

Ana dostaje pewnego dania tajemniczego maila od Martina. W Widomości znajduje się informacja prasowa o znalezieniu zwłok Giancarla Bahattiego. Na ciele widać było ślady przemocy. Jak się okazuje ktoś zadał sobie trud by zabić mężczyznę, tak jak głosi legenda o śmierci Hirama Abifa, architekta Świątyni Salomona. Co ta informacja ma wspólnego z Martinem i Aną?

Martin to osoba, z która Ana poszukiwała kiedyś zaginionego obrazu „Astrolog”. Tym razem mężczyzna powraca do życia naszej bohaterki, by tym razem wraz z nią odszukać medalion, magiczny relikt. Tym razem muszą również wyruszyć w podróż po Europie, podczas której odkryją, że nie tylko oni chcą odnaleźć ten przedmiot. Jakie niebezpieczeństwa czekają ich tym razem?

„Ognisty medalion” to tytuł, który wciąga od początku i nie pozwala odłożyć się nawet na chwilę. Autorka napisała cudowną powieść w której teraźniejszość i przeszłość przeplatają się. Nie każdemu ten zabieg się udaje. Czasami można pogubić się, w którym roku jesteśmy i w jakiej miejscowości. Tutaj nie ma problemy, by się odnaleźć. Pani Carla bardzo sprawnie przenosi nas w różne miejsca. Bardzo podoba mi się styl pisania autorki. Zdania są zarazem proste i łatwe, a z drugiej strony wystarczająco rozbudowane, by przekazać klimat dawnych lat, jak również klimat towarzyszący podczas poszukiwań.

Bardzo dobrze nakreślone tło historyczne i wspaniale wykreowane postacie, sprawiają, że książka właściwie czyta się sama. Książka posiada elementy tajemniczości, mroku, sensacji i romansu. Wszystko to sprawia, że „Ognisty medalion” jest idealną lektura na te jeszcze mało słoneczne weekendy. Polecam!

Dekadę po wydaniu „Szmaragdowej Tablicy”, hiszpańska autorka Carla Montero powróciła do czytelników z kontynuacją losów głównej bohaterki w „Ognistym Medalionie”. Książki jednak są ze sobą powiązane bardzo luźno, więc spokojnie można czytać je jako osobne powieści. I jak tak zrobiłam, „Ognisty Medalion” to była moja pierwsza styczność z jej piórem. Jest to przede wszystkim powieść historyczna. Część fabuły rozgrywa się w Berlinie w 1945 na moment przed wkroczeniem do miasta Rosjan. Czytelnik śledztw losy czwórki postaci różnych narodowości, dzięki czemu sytuację poznaje bardzo szeroko, a rzetelność historyczna odgrywa tu ogromne znaczenie. Losy czwórki bohaterów oczywiście łączy Ognisty Medalion, jednak pytanie brzmi: jak i dlaczego? Naprzemiennie z tymi rozdziałami prowadzona jest historia tocząca się współcześnie, w czasie, kiedy Ana, historyczka sztuki, bierze udział w śledztwie dawno temu zaginionego artefaktu, tytułowego Ognistego Medalionu. Te fragmenty nadają lektury bardziej obyczajowo-romantycznego charakteru, a równocześnie dodają dynamizmu poprzez same poszukiwania, odkrywanie historii, jak i kilka scen akcji. Na mnie największe wrażenie zrobiły rozdziały historyczne – postacie oddane było bardzo żywo, bardzo emocjonalnie, a tematy, do których rozważań te fragmenty prowokowały, uważam za ważne, szczególnie teraz, kiedy znowu wojna jest tak blisko nas – przyglądamy się tu i tym bohaterom ogarniętym obsesją, i tym zwyczajnym, którzy nigdy wojny nie chcieli, a którzy wycierpieli się po stokroć. Historia współczesna trochę studziła mój entuzjazm, ale myślę, że głównie dlatego, że nie polubiłam się z główną bohaterką, z perspektywy której poznajemy całą historię. Ogólnie jednak cieszę się, że po książkę sięgnęłam, czytelnicy lubujący się w powieściach historycznych z wątkiem z II wojny światowej z pewnością będą zadowoleni!