Moja droga Emmie Blue

„Moja droga Emmie Blue” opowiada historię kobiety, która w wieku 16 lat, wysłała list balonem. Nie spodziewała się, że ktoś kiedykolwiek go odnajdzie. Ale odnalazł i to na dodatek we Francji. Przystojny i zabawny Lucas, z którym połączyła ją przyjaźń na całe życie. Emmie od zawsze wiedziała, że to przeznaczenie, bo nawet urodziny obchodzą tego samego dnia. Gdy w przededniu ich trzydziestych urodzin, mężczyzna zaprasza ją do ich ulubionej knajpy, by zadać jej ważne pytanie, dziewczyna nie spodziewa się, że będzie brzmiało ono inaczej niż sobie wyobrażała.. Los nie jest łaskawy dla Emmie i ma dla niej inny scenariusz. Ale czy dobry?

Na początku nie mogłam kompletnie wciągnąć się w tę historię. Było to głównie spowodowane moim lekkim zastojem czytelniczym. Lia Louis stworzyła niesamowicie wzruszająca i ciepłą historię młodzieżową. Książka w stylu lekkiej komedii romantycznej, dotyka wielu ważnych problemów. Fabuła opiera się przede wszystkim na samotności i szukaniu siebie. Główna bohaterka, pomimo wszelkich cierpień, które doznała jest niezwykle silną kobietą. Kibicowałam jej całym sercem i chciałam żeby się wszystko ułożyło. Autorka stworzyła niepowtarzalną historię i fajnych bohaterów. Podsumowując - polecam wszystkim lubiącym lekkie, romantyczne książki.

Dzisiaj chciałam przedstawić Wam piękną i wzruszającą książkę.

Niepozorna okładka nabiera dopiero po przeczytaniu książki znaczenie.

Szesnastoletnia Emmie mieszkająca w Anglii wysyła list balonem.

Dziwnym trafem ląduje we Francji w rękach Lukasa. Od tej chwili łączy ich przyjaźń. Wspierają się i mimo odległość ich uczucie potęguje.

Spotykaja się podczas swoich trzydziestych urodzin. Czy to przeznaczenie? Czy padną długo oczekiwane słowa? Czy tego oczekuje Emmie? Czy tego spodziewał się Lukas?

Myślałam, że będzie to lekka i przyjemna lektura z wątkiem miłosnym.

Dostałam tak cudowną historię. O trudzie dorastania, o niezrozumieniu, byciu samotnym, zakochaniu. Emmie polubiłam od pierwszych stron. Wzruszałam się przy każdym jej bólu. Czekałam na moment, kiedy szczęście się do niej uśmiechnie i deszczowe chmury odejdą w zapomnienie.

Autorka świetnie wykreowała tą postać.

Historia pełna nadziei ciepła, bólu, ale z ogromnym przesłaniem.

Książkę polecam każdemu kto myśli, że gorzej być nie może, a słońce dawno go opuściło.

Komedia romantyczna w każdym calu i odważę się napisać, że to jedna z przyjemniejszych książek jakie w tym gatunku przeczytałam. Wprawdzie trochę na początku wkradł mi się chaos, ale nic to! i tak jestem bardzo na tak. Po przeczytaniu ostatniego zdania uśmiechniemy się, przyjemnie sobie westchniemy, z radością, uczuciem pięknym i niczym niezakłóconym. Znacie takie lektury, prawda?

Ona, ich dwóch (do tego braci) i uczucia, które człowiek nie zawsze od początku dobrze ulokuje. Baaaaanalneee choć tak urocze, że w ogólnej ocenie wcale mi to nie przeszkadzało. Fajnym stylem napisane, potrafi być naprawdę zabawnie (u mnie występowały niekontrolowane napady śmiechu) choć bywa i smutnawo. Książkę czyta się jednym tchem, ciągle coś się dzieje, przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Jest trochę tematów ważnych i poważnych. Życie płata figle, stawia przeszkody a i przeszłość nie zawsze służy budowaniu szczęśliwej przyszłości. Mam zastrzeżenia co do wieku bohaterów. Dla mnie jakby przesadzony ten wiek. 30 lat to mam jednak nadzieję obcować z dojrzałym człowiekiem a tu trochę dziecinadą trąca… Ale swoją drogą, jak się rozglądam dookoła to dorosłości teraz tak mało. 30-letni ludzie potrafią mnie zadziwiać i swoimi problemami i zachowaniem więc może wyjdzie, że się czepiam a książka jest adekwatna do współczesnych czasów. Niestotne! Przyjemna, optymistyczna, fajnie skomponowana historia. O miłości, bo jak inaczej. Idealna lektura na lato!!

Nastolatka imieniem Emmie wysyła w świat balonik z wiadomością. To smutna dziewczyna, straciła znajomych, nie może liczyć na mamę... Jej jedynym marzeniem jest znaleźć prawdziwego przyjaciela. I tak oto, niczym w pięknym filmie trafia się Lucas. Chłopak odznalazł balon Emmie i tak narodziła się przyjaźń na wiele lat.

Wielkimi krokami zbliża się dzień ich trzydziestych urodzin i Lucas postanawia zadać swojej przyjaciółce bardzo ważne pytanie.

Czego spodziewa się Emmie, która kocha go od dawna?

Pada oczekiwane pytanie i wszystko zmienia się, niczym w krzywym zwierciadle...

To nie mogło się stać!

O co Lucas zapytał Emmie?

Zacznę od tego, że to pierwsza książka od dawna, która swym ciepłem niesamowicie mnie urzekła, a historia Emmie Blue rozłożyła na łopatki.

Sam pomysł na fabułę uważam za genialny. Osamotniona nastolatka, która za wszelką cenę potrzebuje kogoś bliskiego i niczym dar z niebios, w jej życiu pojawia się przyjaciel idealny. Lucas ma tyle samo lat, urodziny tego samego dnia. Tak wiele ich łączy, a odległość nie stanowi problemu. Lata przyjaźni i skryte uczucia. Emmie spodziewała się tak wiele... A spotkało ją... No właśnie? Zaskoczenie?

Ta historia wciąga już na samym początku i nie sposób odłożyć tej książki po kilku rozdziałach.

Autorka wyposażyła bohaterów w ciekawe cechy charaktery, dlatego czytając dialogi czasami śmiałam się na głos.

Jednak były też momenty, w których prawdziwie się wzruszyłam i przyznam, że takiej książki potrzebowałam już od dawna. Historii, która będzie inna. Prostej, lecz w swej prostocie wyjątkowej. Takiej, która poruszy, momentami wywoła złość, ale też rozbawi. "Moja droga Emmie Blue" to powieść, która wywoła w czytelniku emocje. U mnie wywołała, dlatego zdecydowanie Wam ją polecam.

Czy czuliście się kiedyś niekochani, nic nie znaczący, maleńcy jak ziarenko piasku?

Emmie nie miała życia pełnego miłości. W dniu, w którym najbardziej dotkliwie poczuła się samotna, wypuszcza w świat balon z listem w środku. Trafia ON do Francji, w ręce Lucasa. W ten wyjątkowy sposób zostają przyjaciółmi, przez kolejne czternaście lat. Przed swoimi trzydziestymi urodzinami spotykają się w restauracji, Kobieta, która potajemnie kocha się w przyjacielu, ma nadzieję na to, że usłyszy od niego wyjątkowe pytanie. Jednak obrót spraw sprawia, że jedyne co w tej chwili jest pewne, to jej roztrzaskane serce.

Nie do końca wiedziałam jak ocenić tę książkę. Z jednej strony jest to wartościowa historia, która dotyka aspektów psychologicznych. Pokazuje jak nasze relacje z rodzicami wpływają na naszą osobowość, wybory oraz samoakceptację. Początkowo postać Emmie nieco mnie denerwowała. Jej nieco pesymistyczne podejście, brak wiary w siebie i w swoje możliwości oraz to, że przez tyle lat nie wyjawiła Lucasowi swoich uczuć. Jednak, kiedy poznałam przyczynę takich zachowań, zrozumiałam z czego one wynikają. Jednak moim zdaniem ta przyjaźń pomiędzy bohaterami została słabo nakreślona, nawet pomimo retrospekcji czułam niedosyt. Również tych emocji, które powinnam czuć przy takich historiach, zwyczajnie mi zabrakło. Dopiero gdzieś po połowie książki zaczęłam czuć się oczarowana. Myślę, że to głównie za sprawą brata Lucasa - Eliota. Był dla głównej bohaterki dużym wsparciem, pobudzał ją do działania i otaczał troską, a przy tym był niesamowicie uroczy i kochany.

Autorka stworzyła historię napisaną w prostym, wiejskim stylu. Myślę, że w sam raz na ciepłe dni. Nie jest to idealna historia, ale od połowy sprawiła, że czułam się przyjemnie otulona klimatem jaki zaczął się tworzyć. Książka może wydawać się nostalgiczna, ale nie brak w niej również humoru. To historia o miłości, o przyjaźni, o poszukiwaniu celu w życiu, odnajdywaniu siebie na nowo, ale również o tym, że jesteśmy czasami zbyt ślepi na to co mamy przed oczami: na wartościowych ludzi.

„Niektórzy ludzie są sobie pisani. Ale nie zawsze o tym wiedzą”

Emmie, kocha się w swoim najlepszym przyjacielu. Gdy ten pilnie musi z nią porozmawiać, dziewczyna wierzy, że chce powiedzieć jej, że ją kocha i poprosić o rękę.

Okazuje się jednak, że poprosił o rękę kogoś innego i Emmie ma zostać jego świadkiem.

Nie taki plan ułożyła sobie w głowie.

Ostatnio mój zastój czytelniczy spowodowany życiem, sprawił, że nie mogłam przebrnąć przez żadna książka. A tu uwaga! Ta wciągnęła mnie niesamowicie! Emmie Blue jest jak zamknięta książka, intrygująca i zachęcająca do głębszej lektury. Życie nie jest jednak dla niej nader łaskawe i rzuca kłody pod nogi. Trauma z młodości nie pozwala jej normalnie żyć, a jedyna osoba, która ją od tego ratowała, oddaje teraz serce innej.

Scenariusz, jaki przygotował dla niej los sprawia, że dziewczyna zaczyna kwestionować zdarzenia z przeszłości, a przede wszystkim przyjaźń, która została zbudowana dzięki jednemu balonikowi 🎈

Uwielbiam historie Emmie Blue, bo nie wszystko jest tym, na co wygląda. Im głębiej wchodzimy w historię, tym więcej rzeczy przestaje się zgadzać. Przeszłość okazuje się całkowicie inna, a ludzie dookoła nagle zupełnie obcy. To, co na początku było dla nas oczywiste, z czasem jest zagmatwane. Ile kłamstw jest w stanie znieść jedna dziewczyna? Ile prawd będzie musiała unieść, aby zaznać szczęścia?

Czy wszystko musi się zmienić, aby mogła pogodzić się z tym, co ją spotkało?

Tak wiele pytań, które muszą w końcu znaleźć swoje odpowiedzi.

„Moja droga Emmie Blue” to książka, która porwała moje serce i sprawiła, że pokochałam tę historię. Chciałabym więcej, dużo więcej, bo tak wiele spraw zostało w powietrzu. Tak wielu bohaterów czeka na swoje historie. Emmie może pokazać tak wiele światu, pokazać, że przeznaczenie ma swój plan, ale nie zawsze dobrze go widzimy.

Czasem jeden balonik wysłany w świat, może zmienić całe życie 🎈

Można by pomyśleć, że książka „Moja droga Emmie Blue” autorstwa Lii Louis to kolejny, nudny i schematyczny romans jakich wiele. Szczerze mówiąc, ja właśnie tak sądziłam. Szczególnie po przeczytaniu opisu w mojej głowie od razu pojawiły się słowa „wszyscy już wiemy, co powiedział jej Lucas”. Jednak nic bardziej mylnego.

W opowiadaniu poznajemy historię Emmie Blue, obecnie trzydziestoletniej kobiety, która jako nastolatka wysłała list balonem. Nawet w najśmielszych snach nie spodziewała się, iż ktokolwiek rzeczywiście na niego odpowie, a już na pewno nie ktoś taki jak Lucas — przystojny, zabawny i dobry chłopak z Francji. Połączyła ich przyjaźń na całe życie, chociaż Emmie liczyła na coś więcej, gdy w przededniu ich urodzin spotkała się z mężczyzną w ukochanej knajpce. Wieczór był idealny, podobnie jak okoliczności, ale słowa, które padły wtedy z ust Lucasa już takie nie były.

Muszę przyznać, że historia Blue mnie pozytywnie zaskoczyła. Nie przepadam za romansami, często nawet irytują mnie same wątki romantyczne w innych gatunkach, więc moje wymagania dotyczące tej powieści były ogromne, ale autorka zdecydowanie im sprostała. Nigdy nie sądziłam, iż zacznę tak bardzo odczuwać emocje i niepewności targające główną bohaterką oraz wciągnę się w jej historię.

Oczywiście, nic nie jest perfekcyjne. „Moja droga Emmie Blue”, mimo wszystkich swoich zalet, posiada także kilka wad. Tylko znowuż, zależy to wyłącznie od osobistych upodobań. Coś, co dla jednego będzie ogromnym minusem, dla kogoś innego może stanowić największy plus. Dla mnie w niektórych momentach zachowania Emmie były po prostu absurdalne, często naiwne i infantylne. Poza tym czasami gubiłam się w przejściach między przeszłością a teraźniejszością.

Podsumowując, uważam, że książka ta jest jak najbardziej godna polecenia, ponieważ, oprócz wątku romantycznego, opowiada również o tym, jak radzić sobie z przeciwnościami losu. Blue musiała się mierzyć z traumą oraz wieloma kłodami rzucanymi jej pod nogi, ale pomimo to parła przed siebie i nigdy się nie poddawała. Możemy stąd naprawdę wiele wyciągnąć, a sama lektura jest szybka i przyjemna w czytaniu.

WL

Szkolny Klub Recenzenta

Nie mogłam się doczekać, aż sięgnę po tę książkę, a kiedy w końcu znalazłam na nią czas, to po części się zawiodłam. Chociaż nie do końca. Tak naprawdę to był to dla mnie prawdziwy czytelniczy roller coaster - od nudy, po prawdziwe zaciekawienie i kibicowanie bohaterom.

[Adres usunięty]

Kiedy szesnastoletnia Emmie Blue, stojąc na szkolnym boisku, wysyłała list balonem, nie sądziła, że ktoś go znajdzie. I to we Francji! A już na pewno nie ktoś taki jak Lucas: przystojny, zabawny i dobry. I że połączy ich przyjaźń na całe życie. A może i coś więcej…

Przecież tak właśnie wygląda przeznaczenie! A oni nawet urodziny mają tego samego dnia.

Emmie wie, że nadszedł czas. W przededniu ich trzydziestych urodzin, w ich ukochanej knajpce na plaży Lucas wreszcie zada jej TO pytanie.

Tyle że zabrzmi ono zupełnie inaczej, niż sobie wyobrażała, a to będzie dopiero początek. Los bowiem przygotował dla Emmie Blue całkiem inny scenariusz.

***

O rany, jakie to było dobre! Jestem ogromnie zaskoczona tym, jak bardzo spodobała mi się ta opowieść. Dawno już nie czytałam tak cudnie uroczej historii, która jednocześnie nie była cukierkowa. Gdy dotarłam do ostatniej strony, to pomyślałam, ze zdecydowanie chciałabym więcej.

Już na samym początku autorce udało się mnie zaskoczyć, bowiem opis zamieszczony na okładce może nieco wodzić czytelnika za nos. Jak się bowiem okazało - nie wszystko jest czarno białe. Duży plus za ten element zaskoczenia.

Bardzo podobały mi się te drobne wstawki w postaci sms-ów, fragmentów liścików, muzycznych playlist itp. Były one świetnym dodatkiem i urozmaiceniem. Często też dawały zapowiedź tego, co będzie się działo w dalszym rozdziale, a więc autorka nie zapychała fabuły zbędnymi wyjaśnieniami rozwijającej się akcji. Super pomysłem było również zamieszczenie kilku rozdziałów o przeszłości bohaterów: o tym jak się poznali, zaprzyjaźnili itp. Nie jest ich zbyt wiele, ale dzięki temu czytelnik przez cały czas dowiaduje się o nich czegoś nowego.

Bardzo polubiłam Emmie, z którą dość często się utożsamiałam. Też jestem jak „zamknięta księga” do której nie każdy ma dostęp. Był tylko jeden moment, gdy jej zachowanie zaczęło mnie irytować i czułam wewnętrzną potrzebę, aby mocno nią potrząsnąć, ale na szczęście w porę się ogarnęła. Jeśli chodzi o Lucasa to miałam dość mieszane uczucia. Czy słusznie? O tym musicie przekonać się sami.

Jestem przekonana, że każdy czytelnik lubiący zaczytywać się w romansach i który ma dość schematycznych i przepełnionych scenami seksu historii, będzie zachwycony tą powieścią. Choć bohaterowie mają po trzydzieści lat, pokazują że dorosłość wcale nie sprawia, że stajemy się bardziej zdecydowani, pewni siebie. Czasem pewne zdarzenia z dzieciństwa odbijają się w naszej psychice, ukierunkowując to kim jesteśmy i jakie decyzje podejmujemy w dorosłym życiu.

Ktoś może stwierdzić, że nie jest to literatura górnych lotów, że taka historia już gdzieś była, że jest zbyt słodka i nierealna. Dla mnie jednak była romansem, którego szukałam już od bardzo dawna. Od jakiegoś czasu trafiam bowiem na schematyczne, czasem bardziej przypominające erotyki niż romanse, historie, które powoli zniechęcały mnie do tego gatunku. „Moja droga Emmie Blue” przypomniała mi za co uwielbiam ten gatunek, a dodatkowo przełamała mój kryzys czytelniczy.

O tej książce powinno być zdecydowanie głośniej. To smutne, że książki które są słabo napisane i nie mają w sobie nic oryginalnego, często są dużo lepiej promowane niż historie, które nie jednego czytelnika złapią za serce. Idealnym przykładem jest właśnie „Moja droga Emmie Blue”.

Jeśli jeszcze nie znacie tej historii, to najwyższa pora to zmienić!

Moja ocena: 9/10

Czerwony balonik, wypuszczony przez młodą dziewczynę, na szkolnym boisku, zawędrował ON aż do Francji, gdzie znalazł go chłopak w tym samym wieku, co jego właścicielka. Tak zaczęła się przyjaźń między Lucasem, a Emmie. Z biegiem czasu w sercu dziewczyny zaczęło narastać głębsze uczucie do baloniarza. Pewnego dnia Lucas ma bardzo ważne pytanie do Emmie, ta z ogromną nadzieją na wyznanie uczuć płynie promem do Francji. Tam niestety jej życie wywraca się do góry nogami i scenariusz, jaki napisał los dla Emmie Blue, zaskoczy nie tylko ją samą!

"Moja droga Emmie Blue" to moje pierwsze spotkanie z autorką, jaką jest Lia Louis. Książka wywodzi się z gatunku, jakim jest literatura młodzieżowa. Opowiada ona bardzo uroczą i piękną historię wieloletniej przyjaźni. Nie brakuje w niej także wzmianki o bardzo trudnych tematach, takich jak np. Odrzucenie, problemy rodzinne, brak wsparcia ze strony rodziców, samotność i wiele innych. Styl pisania jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, książkę naprawdę szybko się czyta. Kreacja bohaterów jest też na dość wysokim poziomie i muszę przyznać, że autorka w taki bardzo ciepły sposób opisuje relacje. Robi to z ogromną czułością dzięki czemu o wiele przyjemniej poznawało się dalsze losy bohaterów. Wątek, w którym bohaterowie się poznali był naprawdę bardzo oryginalny i przeuroczy. Główną bohaterkę polubiłam już od samego początku książki, jeśli chodzi o jej historię, przyznam, że ma za sobą ogrom trudnych przeżyc i to jak dorosła, jak zmieniała się z rozdziału na rozdział, było bardzo interesujące. Jak było powiedziane w książce, Emmie była ulepiona z twardej gliny i myślę, że to powiedzenie idealnie się w nią wpasowuje! Książka była też szalenie smutna, patrząc właśnie na przeżycia głównej bohaterki, ale nie zabrakło tu także tych szczęśliwych momentów! Koniec, końców książka bardzo mi się podobała i myślę, że historia Emmie Blue, będzie się za mną długo ciągnąć! Moja ocena tej książki to 3.75/5⭐

CUDOWNA! 😍 „Moja droga Emmie Blue” całkowicie i bezpowrotnie skradła moje serduszko. Nie sądziłam, że ta piękna, minimalistyczna i bez dwóch zdań przykuwająca wzrok okładka, skrywać będzie równie piękną, poruszającą oraz niezwykle wartościową i niosącą przesłanie treść. Powiedzieć, że jestem zachwycona tą historią, to jakby nic nie powiedzieć. Jest to powieść... Po prostu doskonała, taka życiowa, szczera i autentyczna, którą absolutnie musicie przeczytać! ❤️

Tytułowa Emmie Blue to bohaterka, z którą myślę, że wielu czytelników mogłoby się utożsamić. Jest to tak niesamowicie ciepła, sympatyczna, urocza i kochana osoba, że no nie sposób jej nie pokochać. Zagubiona marzycielka poszukująca siebie i swojego miejsca na ziemi. Pomimo tego, iż ma wokół siebie wspaniałych ludzi, czuje się samotna, niepotrzebna i niewystarczająca. Lucas jest dla niej kimś wyjątkowym. Najlepszym przyjacielem, który pojawił się w jej życiu w momencie, w którym oboje najbardziej potrzebowali wsparcia i obecności drugiego człowieka. Można by powiedzieć, że połączyło ich wręcz bajeczne przeznaczenie, czerwony balonik z przyczepionym listem, wypuszczony z rąk szesnastoletniej Emmie, który przebył długą drogę z Wielkiej Brytanii do Francji. W taki właśnie niebywały sposób czternaście lat temu poznali się Lucas i Emmie, których połączyła nierozerwalnie silna więź i przyjaźń na długie lata. A może nawet coś więcej? Jednakże w naszym życiu nie zawsze wszystko dzieje się tak, jakbyśmy sobie tego życzyli, o czym przekonała się sama główna bohaterka. Pytanie, które pragnęła usłyszeć z ust mężczyzny, niestety nie zabrzmiało do końca tak, jak sobie wymarzyła... Los bowiem przygotował dla niej zupełnie inny, zaskakujący scenariusz, na który kobieta nie była do końca przygotowana... 🙊

.

Szczerze uwielbiam kreację bohaterów w tej książce! Autorka poświęciła każdej postaci, zarówno pierwszo, jak i drugoplanowej, mnóstwo uwagi. Każda z nich wniosła coś znaczącego od siebie do tej historii, sprawiając, że ta bez ich obecności już nie byłaby taka sama. Emmie niezwykle mocno chwyciła mnie za serce. Urzekła mnie jej osobowość, charakter. Od samego początku kibicowałam jej szczęściu z całych sił, a jej los nawet przez jedną sekundę nie był mi obojętny. Wręcz miałam poczucie, jakbym sama była bohaterką tej opowieści, obserwując gdzieś z boku wszystkie wydarzenia, ale przeżywając je tak, jak gdyby dotyczyły one mojej osoby. Coś fantastycznego i pięknego, ponieważ nie spodziewałam się, że aż tak bardzo zżyję się emocjonalnie z bohaterami. Emmie, Lucas, Eliot, Rosie, Fox, Louise, Marie – oni wszyscy zyskali moją niezaprzeczalną i płynącą prosto z serca sympatię. 💙

.

Lia Louis napisała książkę ciekawą, barwną, cudownie romantyczną, lekką i delikatną. Wyjątkową pod wieloma względami, pochłaniającą każdą cząstkę duszy czytelnika, ale przede wszystkim przepełnioną namacalnymi i prawdziwymi emocjami, które wypływały niemalże z każdego akapitu. Ja dosłownie żyłam tą historią! No właśnie... Muszę Was ostrzec. Tak więc UWAGA! Ta powieść niebezpiecznie wciąga, nie pozwalając odłożyć się na bok choćby na krótką chwilę. Pochłania tak, że do ostatniej kartki jesteśmy całkowicie zaabsorbowani lekturą, a czas i wszystko, co aktualnie dzieje się dookoła nas, przestaje mieć większe znaczenie. Osobiście „połknęłam” „Moją drogą Emmie Blue” na raz, bo w żadnym wypadku nie mogłam się od niej oderwać. 🤭 Wydawać by się mogło, że ta historia będzie w stu procentach przewidywalna. I może faktycznie taka była, ale czy mi to przeszkadzało? Absolutnie nie! Jest to książka prosta, przyjemna, urocza, pełna radości, śmiechu i nadziei, ale jednocześnie nie brak w niej bólu, smutku i momentów wyciskających z oczu czytelnika łzy. „Moja droga Emmie Blue” to książka opowiadająca w ujmujący sposób o przyjaźni, miłości oraz zaufaniu. Opowieść o przeznaczeniu, o tym, że nie wszystko, co wydaje się jednoznaczne i oczywiste, właśnie takie jest. Jest to przepiękna i wzruszająca historia o poczuciu samotności, braku przynależności i bezpieczeństwa. Powieść, która opowiada o tym, iż nigdy nie jest za późno na to, aby zmienić coś w swoim życiu, aby odnaleźć swoją własną drogę, jak również samego siebie. Jest to książka, którą, choć skończyłam czytać już jakiś czas temu, to ona nadal tkwi głęboko schowana w mojej podświadomości i nie pozwala o sobie zapomnieć. Po przewróceniu ostatniej strony autentycznie poczułam żal, smutek i wielką tęsknotę, że to już koniec... Bo ja nie chciałam, żeby ta historia się skończyła! 😢 Tęsknię za nią, naprawdę! To jest powieść, do której z całą pewnością jeszcze nie raz powrócę i to z ogromnym uśmiechem na twarzy. Jak widzicie, mogłabym się w nieskończoność rozpływać nad tym tytułem, ale powiem już tylko tyle... Uważam, że „Moja droga Emmie Blue” jest zdecydowanie warta Waszej uwagi! No nie wyobrażam sobie, abyście po tę pozycję nie sięgnęli. Gwarantuję, że zakochacie się w niej tak samo mocno, jak ja. ❤️

Okładka tej książki jest minimalistyczna. Błękitne tło, biało czarne napisy i dłoń, trzymająca balon, który ma kluczowe znaczenie w tej historii. Czerwone wnętrze skrzydełek, świetnie się komponuje. Podoba mi się ten egzemplarz wydany przez wydawnictwo Burda. Na jednym ze skrzydełek, który pełni funkcję ochronną, możemy przeczytać fragment książki, a na drugim kilka słów o pisarce. Kremowe stronice, czcionka wystarczające, odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Literówek brak. Jestem naprawdę zachwycona minimalizmem tej książki, wielkie brawa dla osoby, która ją projektowała. Powiedziałabym "wyraża więcej, niż tysiąc słów". :)

Moje pierwsze spotkanie z autorką... Trochę się obawiałam. Czytałam różne opinie, jedni zachwalali bardzo, drugim się nie podobała i nie robiła wrażenia. Dostając propozycję od księgarni internetowej, to gdy przeczytałam opis poczułam, że może mi się spodobać. Zapowiada się nieźle, więc może tak nie będzie tragicznie? Gdy do mnie dotarła, czym prędzej się za nią zabrałam. I nie żałuję...

Autorka od pierwszej strony pozwala wejść do swojego świata. Posługuje się lekkim, przyjemnym piórem, które się pochłania w bardzo szybkim tempie. Jednocześnie poznając losy naszych bohaterów, byłam ciekawa, ale z drugiej strony bałam się, że ta historia złamie moje serce na pół. Wywarła na mnie ogromne wrażenie... Myślę, że nie będziecie mieć problemów z czytaniem, bowiem nie ma tu blokad, które uniemożliwiałyby Wam lekturę.

Emmie jest dziewczyną, której współczułam bardzo. Co rusz spotykało ją nieszczęście, pech, zdarzenia, które powinny ją omijać... Było mi niesamowicie przykro, a poza tym, jednocześnie była silna, bo walczyła, przeciwstawiała się każdego dnia. Sam pomysł z balonem był szalony, ale pozwolił jest odnaleźć przyjaciela. Przyjaciela, którego pokochała miłością jak kobieta mężczyznę, a nie przyjaciele...Na początku byłam wściekła za to pytanie, które Lucas zadał Emmie. Chciałam go rozszarpać na kawałki. Ale byłam na niego wściekła! Aż się we mnie gotowało, uwierzycie? I od samego początku coś mi w nim nie pasowało... Dopiero poznając kolejne strony, widziałam rzeczy, które obstawiały za moim stwierdzeniem. Jest jeszcze brat Lucasa, który przedstawiony jest w złym świetle. A mimo to, to ON przypadł mi do gustu najmocniej... A dlaczego? Dowiecie się tego, sięgając po tę historię...

Emocje... Naprawdę trzeba dobrej powieści, która pozwoliłaby mi poczuć to, co bohaterowie... A ja od samego początku bardzo dobrze rozumiałam główną bohaterkę, już od samego początku czułam drżenie... Bałam się i trzymałam kciuki, żeby jednak wszystko szło po myśli Emmie. Jednak stało się coś, co sprawiło, że łzy zatrzymały się w kącikach moich oczu. Ledwo powstrzymałam łzy, które chciały znaleźć swoje ujście. Czułam gulę w gardle, która z emocji utrudniała mi oddychanie. To było... niesamowite. Emocje bohaterów przeszły na mnie, co nie zdarza się każdemu autorowi. Ba, nielicznym! I Lia Louis spowodowała, że od dawien dawna, wrócił do mnie książkowy kac! Nie mogłam się pozbierać! Uwierzcie mi, że bałam się czytać dalej, a książki sporo do końca zostało... Jednak podjęłam wyzwanie i niejednokrotnie moje serce było bliskie pęknięciu. Z pewnością niejedna rysa powstała... W końcu się stało, łzy popłynęły... Czułam się jak... 💩. To, co zrobiła ze mną autorka jest... Nie do opisania wręcz. Takiego rollercoastera potrzebowałam! Tyle tutaj emocji, że aż... no nie chcę Wam spoilerować z jakiego powodu, bo nie będzie opłacało się sięgnąć, ale naprawdę, koniecznie musicie przeczytać recenzowaną dziś historię. KONIECZNIE!

Wartości między wersami jest mnóstwo. Wystarczy tylko czytać książkę z uwagą, robić sobie krótkie przerwy i analizować własne myśli. Ja to robiłam, dosyć często...

Akcja w tej historii nie jest zbyt szybka, ani zbyt wolna. W zależności od wydarzeń, raz przyspiesza, a a raz zwalnia... Wątków jest dość sporo, jednak wszystkie są doprowadzone do końca. Nie będziecie się nudzić, już pisarka o to zadbała, uwierzcie mi. Ja byłam bardzo zainteresowany tym, co się wydarzy już na następnej stronie. Byłam ciekawa, ale bałam się... Ta książka to istna petarda. Jedna z najlepszych, jakie udało mi się w tym roku poznać i jestem pewna, że będzie ze mną na dłużej niż kilka chwil.

Wzruszająca lektura, nie tylko o przyjaźni i miłości... O odrzuceniu, radzeniu sobie z problemami. O dorastaniu, przeszłości, braku akceptacji... Piękna, warta uwagi każdego czytelnika bez ograniczeń wiekowych. Może Wam dać wiele do myślenia... A to ważne. Ja jestem zachwycona i bardzo się cieszę, że miałam okazję ją przeczytać. Znajdzie w mojej biblioteczce na pewno swoje specjalne miejsce. POLECAM Z CAŁEGO SERCA! 10/10!

"Moja droga Emmie Blue" to ciepła, wzruszająca i niezwykle przyjemna książka. Ta historia aż prosi się o przeniesienie na ekran. Myślę, że śmiało mogłaby dorównać najsłynniejszym filmom na podstawie książek Sparksa 😍

Tytułowa Emmie Blue to dziewczyna, która od razu budzi naszą sympatię. W wieku szesnastu lat, stojąc pod szkołą, wysyła list balonem, bez żadnych większych nadziei na to, że ktoś go znajdzie. Jednak po drugiej stronie morza, we Francji, pewien przystojny i zabawny chłopak zauważa go na plaży. Brzmi bardzo romantycznie i czyż nie tak właśnie wygląda przeznaczenie 😉 Emmie wypuszczając balon zażyczyła sobie przyjaciela. I właśnie go dostała 😊

Kilkanaście lat później, dzień przed jej trzydziestoma urodzinami, spotykają się w ukochanej knajpce na plaży, gdzie Lukas ma zamiar zadać Emmie jedno ważne pytanie. Miejsce i okoliczności wydają się wyjątkowo romantyczne. Emmie od dawna podkochuje się w Lucasie i w głębi serca pragnie, by zadał jej TO pytanie. Jednak okazuje się, że brzmi ono zupełnie inaczej, niż sobie to wyobraziła. Los przygotował dla Emmie Blue trochę inny scenariusz... Jednak jestem niemal pewna, że na końcu Wam również zakręci się łezka w oku ze wzruszenia 😉

"Moja Droga Emmie Blue" to piękna opowieść o przyjaźni, miłości i przeznaczeniu. Od początku trzymałam kciuki za Emmie i mocno jej kibicowałam. Razem z nią przeżywałam wszystkie rozterki, rozczarowania i dobre chwile. Lia Louis pisze bardzo lekko i realistycznie, dzięki czemu cała historia nabiera nostalgii i subtelności. Nie jest to kolejne cukierkowe i infantylne romansidło. Emmie by być szczęśliwą i móc odnaleźć w życiu swoją własną drogę będzie musiała zmierzyć się ze swoją przeszłością, potrzebą miłości, rozczarowaniem i przekonać się, co tak naprawdę jest jej pisane. Idealna pozycja na wieczorny relaks 💓

"Moja droga Emmie Blue to słodko-gorzka historia, która rozgości się w Waszych sercach na dłużej. Książka, która ma w sobie szczyptę magii. Jest zabawna, romantyczna, nostalgiczna, smutna. Daje nadzieję i zachęca do marzeń oraz do szukania szczęścia.

Emmie Blue wysyła balonik z listem nie oczekując na jakąkolwiek odpowiedź. Kiedy więc szesnastolatka otrzymuje odpowiedź jest zaskoczona ale również szczęśliwa. Właśnie los podarował jej przyjaciela i to w momencie, kiedy najbardziej go potrzebuje. Jej balonik z listem zawędrował aż do Francji i trafił w ręce Lucasa. Chłopak okazuje się przystojnym, zabawnym, dobrym i wytrwałym przyjacielem. Przez lata ich przyjaźń kwitnie. Emma wierzy, że odnalazła miłość. Tę jedyną wyjątkową. Dziewczyna ma nadzieję, że chłopak jej się oświadczy. Lucas owszem planuje ślub ale niestety nie z nią. Nie tak przecież miała się skończyć ich wspólna historia! A może to nie koniec a jedynie początek czegoś nowego. Może Emma jeszcze nie odnalazła tej wyjątkowej i prawdziwej miłości.

Emmie Blue to jedna z tych bohaterek, które w życiu nie miały lekko a mimo to starają się patrzeć na świat przez różowe okulary i być optymistycznym zawsze i wszędzie. Emma jest wyjątkowa i zasługuje na szczęście jak mało kto. Czytelnik od początku trzyma za nią kciuki, kibicuje jej i razem z nią przeżywa wszystkie wzloty i upadki. Autorka świetnie ją wykreowała. To ona jest esencją całej historii. Książka jest niezwykle nostalgiczna i romantyczna. To urocza historia o przyjaźni i miłości. Historia o szukaniu własnych dróg w życiu oraz budowaniu więzi z innymi ludźmi. Lekka, błyskotliwa i wartościowa lektura.

Emmie Blue mając szesnaście lat puściła w świat balon, w którym ukryła list nie sądziła, że ktoś go znajdzie i na niego odpowie. List dotarł do Francji, odnalazło go Lucas, przystojny, zabawny i inteligentny chłopak. Poprzez korespondencję szybko się ze sobą zaprzyjaźnili, to była przyjaźń na cale życie. Dziewczyna poznała go w najgorszym okresie swojego życie, był dla niej wsparciem i podporą, dzięki niemu udało jej się przetrwać. Poznała jego najbliższych i była traktowana jak członek rodziny. Lucas nie wiedział, że jego przyjaciółka skrycie się w nim podkochuje.

W dniu trzydziestych urodzin obojga Lucas spotyka się z Emmie w ukochanej knajpce, dziewczyna jest przekonana o tym, że mężczyzna w końcu się odważy i będzie chciał z nią być. Jednak pytanie, jakie pada z jego ust jest zupełnie inne.

Czy Emmie odkocha się w Lucasie? Czy stanie na wysokości zadania?

Emmie to świetna dziewczyna, jednak los nie był dla niej zbyt łaskawy, mama się nią nie interesowała, była zajęta swoim życiem. Nigdy nie powiedziała kto tak naprawdę jest jej ojcem. Dziewczyna musiała radzić sobie sama, ciężko pracowała żeby wiązać koniec z końcem. Wynajmowała pokój u starszej kobiety o imieniu Louise, z którą później bardzo się zżyła.

Lucas był jej bliski jedbak, coraz bardziej obawiała się że już na zawsze straci przyjaciela. Nie dostrzegała, że obok niej jest ktoś inny i to jemu od zawsze była przeznaczona. Za swą dobroć otrzymała dom i miłość której zawsze pragnęła a także poznała w końcu swojego tatę.

Ta książka daje wiele do myślenia, na początku wcale mnie nie wciągnęła i miałam ochotę rzucić ją w kont, jednak bardzo się cieszę, że tego nie zrobiłam.

Polecam

"Moja droga Emmie Blue"

@lialouisauthor

@wydawnictwo_slowne

Emmie wysyła balon z listem ale nigdy się nie spodziewała że ktoś odnajdzie ten balon, a tym bardziej chłopak który jest w jej wieku i mieszka we Francji. Gdy piszę do niej wiadomość na adres który znajduje się na kartce, rozpoczyna się ich przyjaźń. Emmie potrzebuje przyjaciela a nim okazał się Lucas. Po wielu latach ich przyjaźni i wspólnie spędzonych chwil. Emmie ma nadzieję, że ich przyjaźń zamieni się w miłość. Jednak Luca zamiast prosić ja o rękę, prosi by została jego świadkiem na ślubie. A to kompletnie burzy wyobrażenia bohaterki o szczęśliwym życiu... A historia jaka znajduje się książce całkowicie się odwróci i Emmie znajdzie miłość. Tylko kto będzie jej wybrankiem?

Ahh ta książka całkowicie mnie roztrzaskała, że musiałam czasami ją odłożyć bo łzy nie dawały mi czytać. Tak bardzo szkoda mi było bohaterki, była dziewczyna, która była dobra, starała się zawsze pomagać przyjaciołom, nigdy od nikogo nic nie wymagała. A była samotna, ze złamanym sercem, z życiem które nie było proste. Nie kochana przez matkę, nie znała ojca. I może jej życie nie było całkowitym pasmem nieszczęść to jednak czułam ten ból jaki odczuwała. Zawsze uśmiechała się mimo że nie miała ku temu powodu, była na każde skinienie palca przyjaciela. Sama nie wiem co tak wzbudziło we mnie emocje, ale Emmie była mi bardzo bliska. I mimo że uczucia wobec przyjaciela wróciły na właściwy tor, a bohaterka odnalazła miłość toż obok. W tej książce tak wiele rzeczy które wzbudzały we mnie łzy, a także radość która pojawiła się gdy Emmie odnalazła w końcu swoją ścieżkę i życie zaczęło się układać. Świetna książka, bardzo realna opisująca prawdziwe życie.

“Być może dom to nie miejsce, lecz stan ducha. Poczucie, że ktoś cię rozumie, troszczy się o ciebie i cię kocha”

Pewnego dnia szesnastoletnia Emmie Blue, wysyła list balonem. Nie sądzi,że ktoś go znajdzie, tym bardziej we Francji. Nie wiedziała też, że przyjaźń z kilkuletnim chłopcem połączy ją na całe życie. Spotkanie Emmie i Lucasa to prawie jak przeznaczenie, nawet urodziny mają tego samego dnia.

W przededniu ich trzydziestych urodzin, spotykają się na kolacji w ich ulubionej knajpce na plaży. Emmie liczy na to, że w końcu Lucas zada jej TO pytanie. Niestety pytanie mężczyzny brzmi zupełnie inaczej.

Nastoletnia Emmie wysyła list balonem i znajduje go Lucas… Czy to nie brzmi słodko? Wydawałoby się, że spotkanie tej dwójki to przeznaczenie. Jednak życie nie jest takie proste, a los lubi płatać nam figle. Emmie wydawało się, że znalazła szczęście, jednak okazało się, że czeka nas jeszcze długa droga do niego.

Widziałam, że wiele osób zachwycało się historią “Moja droga Emmie Blue”. Niestety mnie ona nie porwała. Miałam wrażenie, że gdzieś to już czytałam. Początek przypominał mi “Love, Rosie”. Na szczęście później było trochę lepiej ale wciąż nie było tego czegoś pomiędzy mną, a bohaterami. Styl autorki jest bardzo lekki, dzięki temu przez tę historię się płynie. Fabuła Emmie Blue pokazuje siłę przeznaczenia i przyjaźni.

Moja droga Emmie Blue. Wielu ludzi nie ma, w ogóle wiary w siebie. Wierzycie w przeznaczenie? Emmie w nie wierzyła, ale niestety nie w siebie. Uważała, że jest chodzącym pechem, któremu pisana jest porażka. Nic jej się nie układało. Od dziecka była marzycielką. Wyobrażała sobie idealny świat, pełen bliskości i miłości. Wyobrażała sobie coś, czego nie zaznała. Wydaje się, że to tak niewiele, ale nie dla Emmie. Dziewczynki, która z czasem stała się kobietą, która całe życie traciła wszystkich, którzy się do niej zbliżyli. Tak naprawdę nie miała nic ani nikogo. Do czasu, aż pojawił się On, Lucas.

Mając szesnaście lat, Emmie wypuściła balon, który trafił w jego ręce. Wierzyła, że jej balonowy przyjaciel to właśnie ON jest jej przeznaczeniem. Lucas został jej baloniarzem, a ona jego balonówką. W dniu ich trzydziestych urodzin kobieta pragnęła usłyszeć od przyjaciela jedno pytanie, na które od dawna znała odpowiedź. Jednakże ich losy potoczyły się nieco inaczej, niż Emmie tego oczekiwała. Ich miłość była wielka, ale to tylko przyjacielska miłość, która miała swoje granice.

W najtrudniejszym okresie swojego życia Emmie otrzymała dar od losu. Lucas stał się jej Aniołem. Wprowadził do swojej rodziny, szybko poczuła się, jakby była jej częścią. Emmie, Lucas i jego brat Eliot, który od zawsze był jej bliski. To ON był tym przeznaczeniem, w które tak bardzo wierzyła. Po krętych drogach, które trwały wiele lat, w końcu byli tylko Oni i ich gwiazdy na niebie. Zakochani, którzy od zawsze byli sobie przeznaczeni, tylko o tym nie wiedzieli. Po tylu latach Emmie otrzymała od losu wszystko, czego pragnęła. Marzenia się spełniają, wystarczy w to uwierzyć.

Kolejna piękna historia o cudownym szczęśliwym zakończeniu. Czytając tę książkę, śmiałam się w głos, ale i również uroniłam łezkę. Książka jest cudowna, polecam przeczytać ją każdemu. Ta balonowa historia na długo zostanie w mojej pamięci.

Moja Droga Emmie Blue to niesamowicie ciepła, wciągająca i urocza historia, poruszająca jednocześnie niezwykle poważne tematy. Już od pierwszych stron polubiłam Emmie i kibicowałam jej, by w końcu w jej życiu wszystko się poukładało. Podobał mi się także pomysł na fabułę - nasza bohaterka w najgorszym momencie swojego życia wysyła list w balonie i odnajduje go chłopak, który z biegiem lat staje się jej najlepszym przyjacielem. Czegoś takiego jeszcze nie spotkałam w książkach, więc ogromny plus za oryginalność. Poza tym motywem mieliśmy kilka schematów, ale tak zgrabnie wplecionych w historię i poprowadzonych, że nie miałam żadnych zgrzytów w czasie lektury. Do tego dorzućmy przyjemny w odbiorze styl pisania autorki, który wręcz zachęca, by zasiąść z książką i jej nie odkładać nim nie przewrócimy ostatniej strony. Losy Emmie nie były kolorowe, ale niesamowicie było być świadkiem jej przemiany i tego, jak radziła sobie z problemami. Polubiłam również Rosie i Foxa - ta dwójka była genialna! Louise też skradła moje serce. Pojawiło się jeszcze dwóch panów i jednego zdecydowanie polubiłam, a drugiego ani trochę. Jednak nie zdradzę Wam ich tożsamości, aby nie spoilerować.

Moja droga Emmie Blue to historia o przyjaźni, miłości, odnajdywaniu siebie i budowaniu swojej wewnętrznej siły do pokonywania wszystkich trudności, jakie stawia przed nami los. Zdecydowanie polecam!

@[Adres usunięty]

"Czasami nie zdajemy sobie sprawy ze swoich uczuć, dopóki coś nie każe nam spojrzeć na nie z nowej perspektywy"

@lialouisauthor

Jedna wysłana balonem w niebo wiadomość, spełnia marzenie Emmie. Znalazła przyjaciela na całe długie lata i to nie jednego. Jej życie było smutne i szare a te chwile, które wspierał Lucas, były jednymi z najwspanialszych. W dniu urodzin liczyła na zaskakujący moment i był lecz nie taki na jaki czekała. Dla niej los przewidział zupełnie inne zakończenie jak te, którego skrycie pragnęła. Jeszcze wspanialsze i piękniejsze niż w najlepszej z baśni.

Przepiękna i urzekająca historia, powodująca na zmianę napady śmiechu, potoki łez i emocjonalną huśtawkę. Główna bohaterka Emmie jest niezwykle dzielna, delikatna, bezinteresowna i niesamowicie szlachetna, nigdy nie wyrywa się przed szereg, jest przepełniona obawami, ostrożna. Jej życie nie było kolorowe i wspaniałe, mimo wszystko znalazła świetnych przyjaciół. Jeden liścik wysłany przez nią i znaleziony w innym kraju odmieni jej szarą rzeczywistość. Dzięki niemu pozna Lucasa i jego brata Eliota, którzy już na zawsze od czarują wszystkie złe chwile. Nie zawsze będziemy wspierać wybory bohaterów książki, postępowania, czasem pożałujemy gier jakie stosowali zamiast postawić na szczerość, bez tego może życie dziewczyny szybciej nabrało by odpowiednich barw. Autorka stworzyła niesamowitą historię, która rozbawi, zaskoczy i zauroczy całokształtem. Życie Emmie szybko nauczyło samodzielności i choć miała wsparcie w przyjaźni, to w większości chwil radziła sobie sama, brakowało jej miłości. Jej postać sprawi, że chcieli byśmy mieć taką osobę blisko. Wierzyła skrycie, że kocha właściwą osobę, jednak czas zweryfikuje i pokaże, że wyobrażenie nie pokrzywa się z rzeczywistością. Los przygotuje dla niej coś wspaniałego, będzie miała wiele zaskakujących niespodzianek. Książka, która powinna stanowić "must have" wielbicielki romansów i romantycznych historii. Polecam, bo nie pożałujecie, na pewno!.

Emmie Blue jako szesnastoletnia bohaterka wysyła list balonem do nieba. Nie sądziła ze ktoś go odnajdzie. Przecież nie jedno z nas kiedyś puściło balona w świat.

Ale tego balona znalazł Lucas. Od tego dnia połączyła ich przyjaźń. Super co?

Historia i pomysł znakomity.

Los połączył ich przypadkowo ale czy przeznaczenie też jest przypadkowe?

Nawet urodziny mają tego samego dnia.

Ale.. Jak często w przyjaźni damski męskiej... Jedno potrafi się zakochać.. I gdy chłopak zaprasza na kolację dziewczynę to przed oczami ma że jej marzenia się spełnia i poprosi ją w końcu o to czego pragnie.

Ale rzeczywistość jest brutalna i te pytanie będzie inne niż się spodziewaliśmy.

Tak jak pisałam wyżej historia i pomysł super.

Wciągnęłam się w książkę od pierwszych stron. Bohaterów polubiłam. Ale trochę książka mi się dłużyła i momentami się nudziłam. Było dużo opisow które momentami mnie meczyly. Ale również było dużo świetnych cytatow. Pojawiło się wiele wątków nie tylko jeden pomiędzy przyjaźnią a miłością. Moim zdaniem książka warta przeczytania i zapoznania się z przygoda pewnego balona który wyleciał w świat

🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈

Nie od dziś wiadomo, że złote rybki i dżiny spełniają trzy życzenia. Ale Emmie Blue miała tylko jedno- znaleźć prawdziwego przyjaciela. Posłała je w świat przyczepione do balona wypełnionego helem i o dziwo- spełniło się. Jej balon odnalazł Lucas i to aż we Francji. Szybko okazało się że ON i Emmie nadają na tych samych falach a ich balonowa przyjaźń okazała się taką na całe życie. Tyle, że dla Emmie, to nie tylko przyjaźń. Od lat kocha Lucasa i wierzy, że ich przeznaczeniem jest być razem. Kiedy w przededniu ich trzydziestych urodzin, Lucas oznajama, że musi jej zadać ważne pytanie, Emmie czuje, że to TEN moment i jest gotowa powiedzieć TAK. Tyle, że pytanie, które zada Lucas, będzie brzmiało zupełnie inaczej niż Emmie sobie wyobrażała.

W trakcie lektury, przyszło mi do głowy porównanie książki do... patchworkowego kocyka. Z jednej strony powieść jest niezwykle barwna, ciepła i kojąca, ale z drugiej, miałam wrażenie, że elementy składowe totalnie pomieszały się autorce i pozszywała je w przypadkowej kolejności. Wiem, że próbowała uzyskać efekt stopniowego odkrywania tajemnic, ale wyszło jej jakoś tak niezgrabnie. W trakcie jednego rozdziału skakała z wątku do wątku, robiła retrospekcyjne przerywniki i w całkiem prostej historii robiła chwilami niezły bajzel. Niestety nie przypadł mi do gustu jej styl, ale historia, którą stworzyła już tak. I to bardzo.

"Moja droga Emmie Blue", to opowieść o niezwykłej przyjaźni, która zaczęła się od wiadomości wysłanej balonem, ale też o nieodwzajemnionej miłości i przeznaczeniu, które lubi płatać figle. Czyżby Emmie był przeznaczony ktoś zupełne inny? Czy zapatrzona w Lucasa mogła przegapić prawdziwą miłość? Ta słodko - gorzka opowieść, rozbawi Was, wzruszy i skłoni do refleksji. Piękna, choć odrobinę niedopracowana, ale mimo wszystko warta przeczytania.

Po przeczytaniu opisu sądziłam, że dostanę bardzo romantyczną, wręcz wyidealizowaną, historię dwójki nieznajomych, którzy poznali się dzięki niewiarygodnemu przypadkowi. Bo jakie jest prawdopodobieństwo, że balon z listem przetrwa drogę z Wielkiej Brytanii do Francji?

Tymczasem dostałam piękną historię nie tylko miłości, ale również przyjaźni, zaufania, a przede wszystkim poszukiwania siebie.

Bohaterowie tej książki są wykreowany w niezwykły sposób, ponieważ każdy z nich stanowi taki element układanki, który w połączeniu tworzy coś niezwykłego. Historię, którą chce się czytać i nią żyć. Kreacja każdego z nich jest dopracowana, dlatego nikt nie jest tu zbędną postacią. Kwintesencją tej książki są emocje, które odczuwamy podczas jej czytania. Razem z Emmie czujemy jej zawód, a przede wszystkim poczucie samotności, które towarzyszy jej praktycznie przez całe życie. Wydarzenia z przeszłości odcisnęły na niej piętno, dlatego pomimo przyjaciół, których ma przy sobie, jest bardzo nieufna i zdystansowana. Ogólnie można by powiedzieć, że ma skomplikowaną osobowość. Jednak pomimo smutku, wierzy i szuka swojego szczęścia.

Ta pozycja poruszyła mnie bez reszty. Wydaje się być lekką lekturą, jednak posiada w sobie nutkę naturalnej goryczy, jaka towarzyszy nam w normalnym życiu. Chwyta za serce i wyciska z niego wszelkie emocje, dlatego można się przy niej śmiać, płakać, złościć czy wzruszać.

Polecam Wam ją bardzo serdecznie. Przekonajcie się sami jak wielką moc ma przeznaczenie, czy zawsze jest takie jak nam się może wydawać i czy ta historia pochłonie również Wasze serca.

Piękna historia w angielskim stylu! O znaczeniu przyjaźni, zaufaniu, samotności i poszukiwaniu własnej ścieżki w życiu oraz prawdziwej lecz skomplikowanej miłości. Jest to książka, która jednocześnie wzrusza i obfituje w znakomity humor.

Historia prawdziwych przyjaciół, którzy odnaleźli się przez wiadomość ukrytą w baloniku. Emmie go wypuściła, a Lukas go odnalazł na plaży, gdzie od 13 lat jako tradycję świętują swoje wspólne urodziny. Przeddzień 30-tych wszystko jest takie samo, jednak Emmie nie spodziewała się, że usłyszy od przyjaciela, którego kocha, aby została jego świadkową! Całe dotychczasowe ułożone plany nagle się zmieniają, jednak Emmie postanawia nie zawieść przyjaciela i być przy nim mimo wszystko. Nie spodziewa się jednak, że przygotowania do ślubu tak diametralnie odmienią jej życie.

Kolejne sytuacje pokazują, że nie zawsze to, co nam się wydaje jako miłość jest nią naprawdę. Ponieważ nazwać „miłością” można wiele uczuć w stosunku do wielu ludzi – lecz jest ona diametralnie różna w względem innej osoby.

Fani pióra Samanthy Young zdecydowanie odnajdą się w tej powieści. Autorka wykreowała bardzo ciekawą i lekką historię o prawdziwym znaczeniu przyjaźni. Pełna ciepła, wzruszająca i urocza, jednak nie przesłodzona fabuła sprawiają, że doznajemy wielu skrajnych emocji. Emmie Blue w chwili największej samotności i cierpienia odnajduje w Lucasie swoją bratnią duszę i dostaje mnóstwo wsparcia. Wydawać by się mogło, że po tylu latach będą razem. Jednak mimo, że cała historia jest dość przewidywalna, to dostajemy zaskoczenie i inne zakończenie niż się nam wydaje na początku. A to sprawia, że ta książka odbiega od typowego schematu i dzięki temu staje się jeszcze bardziej ciekawsza.

„Moja droga Emmie Blue” to historia, która łączy w sobie komedie romantyczną, z prawdziwym życiem i jego przeciwnościami losu. Na swój sposób ujmująca swoją fabułą i sprawiająca, że przeżywamy emocje razem z główną bohaterką. Polecam dla każdego, kto szuka powieści, która wyciszy, a jednocześnie chwyci za serce!

@zaczytany_swiat_mamy

Kochani, co to była za książka! Muszę przyznać że ostatnimi czasy w moje ręce trafiają same czytelnicze perełki. Przed Wami niebanalna komedia romantyczna, która Was wzruszy, a stronę dalej doprowadzi do śmiechu. Taka właśnie jest "Emmie Blue".

Historia tytułowej Emmie rozpoczyna się na szkolnym boisku, gdy ta ma szesnaście lat. Nastolatka wypuszcza czerwony balonik z listem, i nawet nie przypuszcza że ktoś go odnajdzie i to… we Francji! W chwili, w której najbardziej potrzebuje przyjaciela, na skrzynkę mailową Emmie przychodzi wiadomość o znalezionym baloniku.

Tak rozpoczyna się przyjaźń, która trwa przez kolejne czternaście lat. Czternaście lat niezliczonych rozmów, spotkań i wspólnie obejrzanych filmów. Zdawać by się mogło, że to prawdziwe przeznaczenie i dar od losu że ta dwójka mogła się poznać.

Gdy po tylu latach przyjaźni Lucas prosi ją o pilne spotkanie, aby zapytać ją o ważną rzecz, która nie jest rzeczą "na telefon", jej sercu rodzi się nadzieja że zada jej TO pytanie.

Oczywiście nie zawsze wszystko toczy się po naszej myśli. I tak też jest w tym przypadku.

Przed Wami znakomita powieść, która aż się prosi o przeczytanie.

Uwielbiam książki, które oprócz tego że są lekkie i przesiąknięte dobrym humorem, niosą też ważne przesłanie. Oprócz przyjaźni, która gra tu pierwsze szczypce, mamy też wątek rodziny, która jest ważna w życiu każdego człowieka. Pełnej rodziny, której pozbawiona jest Emmie, której tak szaleńczo pragnie, a która zjawi się w najmniej spodziewany sposób.

Pojawia się także temat małżeństw, dzieci, takiej "stabilizacji życiowej" i przymusu dopasowania się, jeżeli nasz wiek wskazuje że "to już ta pora" , a po drugiej stronie barykady, poczucie że nie trzeba mieć partnera, który by nas dopełniał abyśmy byli szczęśliwi, bo sami jesteśmy dla siebie wystarczający. Bardzo doceniam że ten wątek został poruszony, ponieważ zauważyłam że dużo romansów kończy się zakładaniem rodziny. Tutaj trochę wyłamujemy się z tego schematu, i to jest jak najbardziej w porządku.

Pokochałam z całego serca dwójkę przyjaciół z pracy Emmie - Rosie i Fox'a. To takie osoby, które chciałoby się poznać w realnym życiu i przytulić z całych sił. Uwielbiam ich odzywki, poczucie humoru i to że są tak realni.

Przy lekturze spędziłam kilka cudownych wieczorów i zatraciłam się w tej historii.

Czytajcie, bo ta książka ma w sobie wszystko to, co powinien mieć idealny romans komediowy.

Emmie Blue pokochało wielu czytelników, jej historia chwyta za serce. To dobra dziewczyna, którą spotykają złe rzeczy, ale uśmiecha się i kroczy naprzód mimo przeciwności losu. W młodości wypuściła w powietrze czerwony balon z tajemniczą wiadomością, który w niesamowity sposób został znaleziony przez jej rówieśnika we Francji. Czy to przeznaczenie? Już na pierwszych stronach widać, że ona jest w Lucasie zakochana, ale on, no cóż, widzi ich relację trochę inaczej.

Największym plusem tej powieści jest jej oryginalność. Tytuł będzie idealny dla kogoś, kto szuka świeżego powiewu w komediach romantycznych, lubi się wzruszać i kibicować bohaterom w ich drodze ku szczęściu. Rozumiem wszystkich, którzy pokochali Emmie. Wydaje się krucha i bezbronna, ale to tak naprawdę silna kobieta, którą życie nie raz doświadczyło. Oprócz głównej pary występują też przyjaciele Blue, którzy miło sobie dokazują. Uważam, że te przyjacielskie relacje są bardzo dobrze opisane, da się je poczuć. Miło było to czytać i przebywać myślami w towarzystwie takich postaci.

"Moja droga Emmie Blue" to powieść wypełniona pozytywną energią, to historia o miłości i przyjaźni. Przejrzałam większość recenzji w Internecie i naprawdę rozumiem każdą. Patrzę na tę książkę i wiem, że jest dobra i zasługuje na wysokie noty. Niestety... robiłam do niej kilka podejść i wciąż nie mogę wykrzesać w sobie tego entuzjazmu, który poczuli inni czytelnicy.

Akcja dla mnie toczy się za wolno, a jednocześnie nie umiem się odnaleźć w tych wydarzeniach. Na miejscu głównej bohaterki podjęłabym zupełnie inne decyzje. To co inni mogą odczytać za szlachetność, mnie drażniło naiwnością. Nudziłam się i męczyłam, to ewidentnie nie była historia dla mnie, a przynajmniej nie na tę chwilę. Może gdybym spróbowała ją przeczytać za kilka lat, moje wrażenia byłyby zupełnie inne?

Polecam gorąco każdemu zapoznać się samodzielnie z powieścią, a nuż na ciebie również podziała czar czerwonego balonika? Warto spróbować.

Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz do recenzji.

"Czasem musimy stanąć w czymś twarzą w twarz, żeby uświadomić sobie, że wcale tego nie chcemy".

Och „Moja droga Emmie Blue” coś ty ze mną zrobiła! Rozkochałaś mnie w sobie i jak ja teraz normalnie żyć, skoro tak bardzo przyzwyczaiłam się do historii Balonówki i Baloniarza? Autorkę tej książki – Lię Louis mam ochotę serdecznie wyściskać i ucałować za możliwość przeczytania najlepszej historii miłosnej w życiu! Jak dobrze, że ta książka została wydana, moja romantyczna dusza płacze ze szczęścia, bo nie była to historia kiczowata, przeplatana scenami romantycznymi czy z niedopracowanymi bohaterami i mimo że nie ma w niej szybkiego tempa, to fabuła sprawia, że książka jest po prostu perfekcyjna. A wszystko to przez jeden, czerwony balonik, który przywędrował z Anglii do Francji i połączył piękną przyjaźnią Emmę i Lucasa. Dacie wiarę?

Szesnastoletniej Emmie Blue podczas jednej szkolnej zabawy rozpadnie się cały świat. Nagle zostanie bez przyjaciół, postanawia więc napisać list i umieścić go w balonie. Bohaterka nigdy nie przypuszczała, że dotrze ON do kogokolwiek i że ten list sprawi, że znajdzie największego przyjaciela. Balonik przefrunął wiele mil i dotarł aż do Francji, czy to było przeznaczenie, czy magia, ale na ten list odpowiedział szesnastoletni Lucas. Korespondencja tych dwojga przerodzi się w ogromną przyjaźń – na całe życie, bo jak się okaże, nasi bohaterowie nawet urodzili się tego samego dnia. Nic też dziwnego, że Emmie mając przystojnego, dobrego i zabawnego przyjaciela (co z tego, że na w większości na odległość) się w nim zakochuje. Gdy nadchodzi czas świętowania ich trzydziestych urodzin bohaterka przeczuwa, że z ust ukochanego padnie wreszcie TO jedno i najważniejsze pytanie. Los sobie jednak zakpi z naszej Emmie Blue i pytanie padnie, tylko zupełnie inne. Jak dalej żyć ze złamanym sercem? A może los jednak ma w zanadrzu inny scenariusz?

Ta książka, choć złamała mi serce i sprawiła, że cierpiałam razem z naszą Emmie Blue, okazała się największym balsamem dla mojej duszy. Nie raz chciałam pocieszyć bohaterkę, utulić i powiedzieć, że jeszcze będzie dobrze, choć łzy zdobiły moje policzki. Przeżywałam całą sobą, identyfikowałam się z bohaterką, ale na szczęście przeżywałam też piękne momenty, w których nie zabrakło uśmiechu i takiego ciepła w środku. Takiej oryginalnej historii jeszcze nie czytałam i po prostu uwielbiam ją za całokształt. Zazdrościłam bohaterce, że jej list znalazł ktoś właśnie taki jak Louis, który sprawił, że dziewczyna stała się częścią jego rodziny. Choć dzieliły ich kilometry – byli dla siebie największym wsparciem. Dorastali razem, świętowali wspólnie każde urodziny i nic dziwnego, że serce Emmie zaczęło bić mocniej dla uroczego Baloniarza. Emmie to typ dziewczyny, którą też chciałabym mieć obok siebie. Introwertyczna bohaterka jest niechętna wszelkim zmianom, nie miała też łatwego życia – dorastała tylko z matką, ojca nie znała i matka nie dała dziewczynie żadnego wsparcia. Współczesna Emmie może liczyć na pomoc nie tylko Louisa, ale i jego brata Eliota, szalonej przyjaciółki Rosie, Foxa i gospodyni, u której wynajmuje pokój. Jest otoczona przyjaznymi duszami, lecz bardzo często czuje się samotna. Pytanie przyjaciela miało w końcu zmienić jej życie, lecz nie o takiej zmianie niestety marzyła.

W „Mojej drogiej Emmie Blue” teraźniejszość przeplata się z przeszłością, a dzięki temu łatwiej nam zrozumieć zachowanie bohaterki. Niezabliźnione rany cały czas są świeże, Emmie nie potrafi zapomnieć o swoich marzeniach dotyczących ojca i jednej traumatycznej nocy podczas szkolnej zabawy. Taka konstrukcja fabuły sprawiła, że jej postać jest autentyczna, a ja z każdą kolejną stroną oddawałam serce tej książce. To nie jest tylko historia romantyczna, choć i wątków związanych z miłością nie zabraknie, ale „Moja droga Emmie Blue” to też historia o przeznaczeniu, wielkiej sile przyjaźni i stawaniu naprzeciw swoich lęków. Książek Lois się pochłania z ogromną przyjemnością, a zakończenie udowadnia, że szczęście czeka na każdego z nas, nawet jeśli nie o takiej wersji marzyliśmy.

Ciepła, pełna emocji i mądra opowieść. Te słowa najlepiej opisują tę niezwykłą książkę. „Moja droga Emmie Blue” to klasyczny przykład tzw. feel-good novel. Powieść Lii Louis prócz tego, że wnosi w nasze życie odrobinę magii, zwracając uwagę czytelnika na rzeczy, które na co dzień mogą mu umykać, to jeszcze pojawiają się w niej bohaterowie, których po prostu nie da się nie lubić :)

„Moja droga Emmie Blue” to powieść, która przywiodła mi na myśl same dobre wspomnienia. Niezwykła historia znajomości mieszkającej w Anglii Emmie z mieszkającymi we Francji Lucasem i jego bratem Eliotem przypomniała mi nawiązane za pośrednictwem serwisu PenPalW[Adres usunięty] znajomości z ludźmi z całego świata. Historia niezwykłej znajomości Emmie i Lucasa wzrusza, wywołuje uśmiech i sprawia, że robi nam się cieplej na sercu. Co wrażliwszym czytelniczkom może się nawet zakręcić w oku łezka! Jeśli więc szukacie romansu z niebanalną fabułą, który sprawi, że zwyczajnie poczujecie się lepiej, to powieść Lii Louis jest stworzona dla Was. Dajcie jej szansę! Jest tego warta!

Wzruszająco przedstawione więzy rodzinne, przyjaźń, która pokona najczarniejsze chmury i rozświetli niebo, gdy będzie taka potrzeba i smak miłości tak niespodziewany, wytęskniony i wyczekiwany.

Sporo zwrotów akcji i piękne opisy sytuacji, które ściskają za serce. Trzydziestoletnia Emmie wraca pamięcią do wydarzeń sprzed czternastu lat, dzięki czemu mamy pełen obraz jej życia i łatwiej zrozumieć jej rozterki i postępowanie. Ta tajemnica sprzed lat zmieniła jej życie, a traumatyczne wydarzenia są w niej żywe aż do dziś. Nieodpowiedzialni rodzice mają destrukcyjny wpływ na życie dzieci i nawet już, gdy te wkroczą w świat dorosłych, to smutne doświadczenia zabierają ze sobą.

To historia trochę romantyczna, a trochę smutna i przewrotna jak los, który ofiarował balon w przypadkowe ręce. Bardzo ciekawie napisana fabuła, opowieść wciąga, a prosty i dowcipny język sprawia, że książkę chłonie się szybko z wypiekami na twarzy.

Miło byłam zaskoczona tym, co znalazłam w książce, bo jest o wiele ciekawsza, niż sugeruje opis. Bohaterowie prawdziwi, a ich uczucia czasem skrywane tak głęboko, że trudno im się stamtąd wydostać i uwierzyć, że mogą wznieść się ku miłości. Strach przed odrzuceniem, prawdą, ogranicza niejedną osobę. Historia z różnorodnym wachlarzem emocji i przesłaniem. Nie zauważamy czasem kogoś lub czegoś pięknego, co jest blisko na wyciągnięcie ręki. Po przeczytaniu sama miałam ochotę wysłać balon w świat z liścikiem w środku. Emmie Blue poprosiła w nim o przyjaźń, a co by znalazło się na Waszej kartce?

„Moja Droga Emmie Blue”

Czas trochę się pozachwycać, nad książką, która jest smutna, wzruszająca, romantyczna, po prostu piękna.

Z początku myślałam, że ta historia zaczyna się od końca, jednak z każdą kolejną stroną, widziałam nowy, trudny początek.

Ta książka na swój sposób jest lekka, taka normalna, prawdziwa. Pokazuje przyjaźń, trudne dzieciństwo, nie łatwą dorosłość.

Uświadamia, jak ważna jest obecność drugiego człowieka, na którego możemy zawsze liczyć.

Nasza bohaterka Emmie Blue, to trzydziestoletnia kobieta, która dawno powinna się załamać, tylko co potem?

Dziewczyna może śmiało powiedzieć, że nie ma rodziny, natomiast ma przyjaciela, z którym wiązała przyszłość.

Czasami miłość , która wydaje nam się prawdziwa, okazuje się wyobrażeniem, przywiązaniem. Niestety, w tym czasie, prawdziwa miłość, może przejść niezauważona i pozostaniemy sami..

W tej książce są trudne chwile, jednak, nie są to jakieś nierealne wydarzenia, tylko takie ludzkie, przez które wiele osób przechodzi.

Masa emocji, które czytelnik czuje i chce przytulić Emmie, powiedzieć jej, że nie jest sama.

To nie tak, że w tej książce są same smutasy, jest też zabawnie i romantycznie, bo w końcu, tu chodzi o miłość, tylko trzeba ją zauważyć, dopuścić do siebie.

Czy złamane serce Emmie Blue, może się jeszcze posklejać?

Czy w jej trudnym życiu, przyjdzie czas na lepsze dni?

Czy można być ślepym i nie widzieć miłości, która jest obok?

Ta książka była naprawdę cudna, taka inna, taka nad którą można się rozpływać, zachwycać i wzdychać, ta historia jest naprawdę piękna.

❤️Gorąco Polecam. ❤️

Emmie Blue zdobyła moje serce pod każdym względem. Jej życie nie było łatwe, poniosła wiele strat. Jednak największym rozczarowaniem stało się pytanie zadane przez Lucasa. Pytanie na które tak długo i cierpliwie czekała. Pytanie, które łamie jej serce. To ono zmienia całe jej życie.

Tak bardzo kibicowałam Emmie, tak bardzo jej współczułam... łączyłam się z nią w smutku i w chwilach radości. Autorka genialnie wykreowała jej postać. Na początku pomyślałam, że to będzie taka młodzieżówka o nastoletniej miłości, ale bardzo się pomyliłam. To była bardzo gorzka, dojrzała historia, która skradnie wam po prostu serce. Wiele w niej rozważań o kobiecie, która czuje się samotna i opuszczona. O młodej dziewczynie, która szuka szczęścia wszędzie tam, gdzie otrzyma choć garstkę czułości, czy dobrych słów. Wiele także o marzeniach, które może zniszczyć jeden zły wybór. Wiele także o miłości, tej prawdziwej i tej, którą snujemy w marzeniach.

Przepiękna fabuła, świetni bohaterowie i przekaz dający nadzieję wszystkim, którzy mają złamane serce. Nie wiem, w jaki sposób to ująć, byście nie czekali, nie zastanawiali się, tylko po prostu po nią sięgnęli. Fani książek obyczajowych będą zachwyceni. Polecam wam serdecznie. Dziękuję @wydawnictwo_slowne

za egzemplarz.

"MOJA DROGA EMMIE BLUE" LIA LOUIS Burda Książki #burdaksiazki #mojadrogaemmieblue

"Życie po prostu takie jest. Bezładne, chaotyczne, zaskakujące. A my możemy tylko planować i orientować się w nim najlepiej, jak potrafimy."

Życie Emmie nie rozpieszczało ją, była osamotniona i zagubiona, wszystkie swoje żale spisała i umieściła w baloniku, który przebył długą drogę do odważnego i spontanicznego chłopaka Lucasa. W początkowej fazie wysyłają sobie e - maile, listy papierowe, potem idą w ruch paczki. Rodzi się wieloletnia przyjaźń. Każde urodziny spędzają razem, bo mają taką samą datę urodzenia. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że Emmie podkochuje się w chłopaku, który jest przez nią wyidealizowany. Ja po pewnym czasie widziałam rysy w ich przyjaźni - zaczęłam go postrzegać jako wpatrzonego w siebie narcyza. Miałam nadzieje, że moje odczucia są mylne, że chłopak otworzy oczy i będzie chciał tworzyć z nią coś trwałego w końcu mają wspólną fascynują historie typową dla komedii romantycznych, ech..., gdyby wszystko było takie łatwe.

Emmie musi uczyć się na własnych błędach, które powiem Wam są momentami przerażające, znieczulica jest na każdym kroku, nawet nie miała oparcia w swojej mamie, która wolała zwiedzać świat niż pomagać w problemach swojej córki. Nie znała tożsamości swojego taty więc Emmie żyła marzeniami, tylko czy jej uczucia do jedynego przyjaciela są prawdziwe? Czy może ufać Lucasowi? Czy ma szansę na miłość?

Zdarzało się, że ocierałam łzę i żyłam tymi smutnymi chwilami z główną bohaterką, nie raz myślałam Emmie obudź się, nie bądź taka łatwowierna, ktoś jest obok Ciebie i zabiega by to Tobie było dobrze..., ale miłość potrafi być ślepa. Były też momenty radości i aż brzuch mnie bolał. I morał gdy kogoś naprawdę kochasz pozwalasz mu odejść, by był szczęśliwy. Nie patrzysz na swoje dobro lecz czyjeś, zaimponowała mi pewna osoba, którą od samego początku bardzo polubiłam, ale czy ma szansę przebić się przez mur wyobrażeń?

"Kiedy ja wypuszczałam balon, zażyczyłam sobie przyjaciela. I go dostałam. Niech przyniesie Ci szczęście"

Dzisiaj opowiem kilka słów o książce która wywołała u mnie dużo emocji, począwszy od radości, współczucia po złość. Autorka w piękny sposób ukazała życie i prostą zwykłą codzienność która nie zawsze jest kolorowa. Wydaje nam się, że mamy niewiele, ciągle pragniemy więcej i lepiej. A nie zastanawiamy się, że to co mamy my- a tego nie doceniamy dla kogoś jest szczytem marzeń często nie do osiągnięcia. Po przeczytaniu tej książki nie da się tak po prostu odejść bez zastanowienia, w głowie zostaje dużo niewypowiedzianych słów i pytań a także myśli.

Gdybym miała w kilku słowach opisać to co czyje po przeczytaniu jej to ciepło, szczęście ale też spokój. Bardzo podobało mi się zakończenie historii, które spotkało główną bohaterkę. Akcja całkowicie potoczyła się nie po mojej myśli- ale w pozytywnym sensie. Dzięki temu przeżyłam nieoczekiwany zwrot akcji i z ręką na sersu mogę napisać, że cieszę się, że sięgnęłam po „Moja droga Emmie Blue”.

Emmie w wieku szesnastych urodzin spotyka coś, co zaważy na całym jej życiu. Niestety nikt z dorosłych ani rówieśników nie chce jej uwierzyć, nie ma opacia w nikim, więc postanawia swój wewnętrzny żal wylać na kartkę papieru. List który jest jej wołaniem o pomoc umieszcza w balonie i tak po prostu puszcza w niego. Nikt się nie spodziewa, że ten oto balon doleci aż do Francji a na plaży znajdzie go chłopak- Lucas, który też ma szesnaście lat, i też urodził się w tym samym dniu co ona. Przeznaczenie ! Chłopak nawiązuje kontakt z Emmie i wysyłają do siebie maile, z biegiem czasu ich relacja wcale nie słabnie- a wręcz przeciwnie stają się najlepszymi przyjacielem na całe życie. Ona, Lusas i jego brat Eliot. Są dla siebie największą podporą w życiu i jeden za drugim skoczyłby w ogień. Pewnego dnia kiedy Emmie i Lucas wybierają się na kolacje w dniu ich trzydziestych urodzin kobieta ma nadzieję, że to może nie był przypadek, że to właśnie ON przed laty znalazł jej balon. Przecież między przyjaźnią a miłością jest niewielka granica. Właśnie wtedy Lucas zadaje jej pytanie, które odmieni ich życie, ale to nie będzie to, które Emmie spodziewała się usłyszeć…

Czytając tą książkę bardzo współczułam Emmie, miała matkę, która utrzymywała z nią kontakt bardzo sporadycznie, nawet nie interesowało ją co robi i gdzie mieszka. Nie mając rodzeństwa, a ojca nie znała została w wieku piętnastu lat zdana na samą siebie. Gdyby nie przyjaciele i pomoc innych mogła by wylądować na bruku. Ale mimo to miała marzenia, chciała po prostu mieć rodzinę, dom i ogródek. Pewnie dla nas to przyziemne, przecież każdy z nas to ma, ale jak widać dla kogoś jest to tylko strefa marzeń. Zazdrościła innym kochających się rodziców, że mają mamę i tatę, że mogą wspólnie przy stole zjeść posiłek. Była trochę zagubiona, dalej nie uporała się z demonami przeszłości, miała niskie poczucie wartości i nie oczekiwała z życiu więcej niż być kochaną. I tą miłość i szczęście właśnie otrzymała – okazało się, że jest na wyciągnięcie dłoni.

Dzisiaj przychodzę do Was z przepiękną książką, która może nie jest tętniącą seksem czy straszną historią, ale za to jest przepiękną opowieścią, pełną gigantycznych emocji i uczuć. Podczas czytania tej książki uśmiejesz się, wzruszysz, wkurzysz i wypełnisz swoje serce nadzieją.

Jest to piękna historia o przyjaźni i miłości. Emmie nie miała szczęśliwego życia. Ojciec się ulotnił, matka nigdy nie miała dla niej czasu, a w wieku 15-lat, jej świat się zawalił. Pewnego dnia, wypuszcza w świat czerwonego balonika z życzeniem jakim jest znalezienie przyjaciela. I tak się staje. 100 mil dalej na plaży, czerwony balonik podnosi Lucas. A ich znajomość przeradza się w wielką i długą przyjaźń do momentu, kiedy ON zadaje jej bardzo poważne pytanie…

Jak na pytanie zareaguje Emmie? Czy to wydarzenie pociągnie za sobą dawno skrywane tajemnice?

Od początku nie mogłam wczuć się w książkę, bardzo wolno mi szło czytanie. W połowie wszystko diametralnie się zmieniło, a ja wciągałam kolejne kartki niczym ulubione czekoladki. To jakie emocje drzemały w tej książce, że wydarzenia były tak owiane tajemnicą, że kompletnie nie wyczułam o co chodzi było bardzo wielkim plusem i zaskoczeniem. Dla mnie bardzo pozytywnym.

Emmie to radosna dziewczyna zapatrzona w swojego najlepszego przyjaciela Lucasa. Gdy byli nastolatkami wraz ze starszym bratem Eliotem, tworzyli zgrany zespół, aż do pewnego felernego wieczoru, który ich poróżnił.

Od początku spodobał mi się Eliot i zwariowana przyjaciółka Emmie, Rosie. Pomimo braku rodziny wynikającej z więzów krwi, dziewczyna miała wokół siebie kochających ludzi. Louise, Lucasa, Eliota, Rosie i Foxa. Pragnęła jednak czegoś więcej. I znalazła. Myślę, że zdecydowanie we właściwych ramionach.

„Moja droga Emmie Blue”, to historia o sile przyjaźni, o trwałym uczuciu i o pokonywaniu lęków. Zdecydowanie polecam i bardzo dziękuję wydawnictwu za egzemplarz recenzencki.

"Być może dom to nie miejsce, lecz stan ducha. Poczucie, że ktoś Cię rozumie, troszczy się o ciebie i cię kocha"

Ostatnio mam szczęście do historii, które chwytają za serce. I taką właśnie jest "Moja droga Emmy Blue". Tytułowa Emmie opuszczona, samotna z bolącą wyrwą w sercu, stojąc na szkolnym boisku, wysyła list balonem. W najśmielszych snach nie przypuszczała, że ktoś go odnajdzie. A już na pewno nie ktoś taki jak Lukas...Przeznaczenie ?

Lia Louis wie, jak w czytelniku wzbudzić mnóstwo emocji. Od pierwszych stron otula czytelnika subtelnym piórem, tak delikatnym jak piórko. Jednak fabuła tej książki, ma inny gabaryt. To historia bardzo realistyczna w swoim przekazie, to powieść o sile przyjaźni, miłości o odrzuceniu i tęsknocie. Autorka dobitnie pokazała, że dom to nie budynek. To ludzie i uczucia. Przeznaczenie? Czy ono istnieje? Chociaż balon przeniósł  życie i serce Emmie do Francji, dając jej namiastkę rodziny, odebrał jej sposób "szerszego" widzenia. Tak bardzo pragnęła miłości, że zwyczajnie nie zauważała drobnych gestów i spojrzeń. A miłość była, była zawsze bardzo blisko. Ponadczasowa powieść, która odzwierciedlenie znajdzie w naszym życiu. Ile to razy jesteśmy głusi i ślepi na te drobne aspekty życia, które zwyczajnie mogłyby nas uszczęśliwić? Lia Louis Moją Drogą Emmy Blue uświadamia nam, że w życiu zawsze warto o siebie walczyć. Nie należy tracić poczucia własnej wartości. Pokazuje, że przyjaźń, ta prawdziwa, szczera nie gaśnie nigdy. Jednocześnie pragnie pokazać, że w połączeniu z miłością tworzą dobry duet. Chociaż droga do niej nie zawsze jest łatwa.  Przesiąkniecie tą powieścią i po zakończeniu jeszcze długi czas będziecie oczarowani dobrocią i życiową puentą oraz genialnym piórem autorki. Polecam.

Jeśli można zakochać się w książce po 46 stronach to właśnie zakochałam się w „Mojej drogiej Emmie Blue” i to do takiego stopnia, że zarwałam noc.🎈 Zarwałam noc dla książki, a nie pamiętam, żeby ostatnio mi się to zdarzyło. Nie mogłam się oderwać, wciągnęłam się tak, że straciłam głowę. A co najlepsze? Przeżywałam wszystkie emocje, których doświadczali bohaterowie. Parskałam śmiechem wtedy, kiedy Emmie. Płakałam wtedy, kiedy ona. To było coś pięknego! Ale ta historia oprócz swojego piękna niesie za sobą mnóstwo bólu. Zaczynając od świadomości i przekonaniu głównej bohaterki, że jest samotna, i że nie ma w życiu nikogo - a właściwie ma tylko jednego przyjaciela, Lucasa. A kończąc na wydarzeniach, gdzie jej pogląd na świat i pewne sprawy, w tym uczucia, zmieniają sens. Bo wiecie, Emmie Blue to taka zagubiona dusza, która szuka siebie i uczy się dostrzegać, czego potrzebuje. Kreacja bohaterów? Genialna, do tego stopnia, że każdy z nich był inny – Eliot, Lucas, Marie, Louise, Rosie, Fox – każdy wniósł do tej historii część siebie. Każdy był w życiu Emmie i wnosił w jej życie trochę ciepła, chociaż czasem niezauważalnie. Uczucia Emmie były rozchwiane, przez co nie zawsze podejmowała te właściwe decyzje, ale w jakiś sposób mnie to urzekło, bo mimo popełnionych błędów potrafiła się na nich uczyć. „Moja droga Emmie Blue” to piękna książka o przeznaczeniu, przyjaźni i życiu – o jego jasnych i ciemnych barwach. To taka lekka i ciepła, a zarazem trudna historia. Czasem jedno zdarzenie potrafi zmienić całe życie. Czasem balon z listem potrafi sprowadzić kogoś kogo potrzebujesz. A czasem to co oczywiste, wcale nie jest rozwiązaniem historii, bo życie pisze własne scenariusze. Zwróćcie uwagę na piękne składanki do Balonówki, one skradły moje serce. I szczerze? Już tęsknię za tą historią, dlatego ogromnie polecam Wam sięgnąć po ten tytuł, bo „Moja droga Emmie Blue” stała się moją #polecajkaodzaczytanej 🦉❤

" - Wiesz, dlaczego lubię burze? - pyta, kiedy sięgam do przełącznika. - Przypominają, że to nie my tu rządzimy, a matka natura. I choć być może świat nie wygląda dokładnie tak, jak byśmy sobie tego życzyli, wystarczy zatrzymać się na chwilę i rozejrzeć, by zrozumieć, że wystarczy to, co mamy: rozświetlone niebo, zapach deszczu, bezpieczne schronienie. Czego więcej trzeba?"

Przyznam szczerze, że ta książka zaskoczyła mnie swoją treścią. Opis jak i okładka wskazują na coś lekkiego i ulotnego jak balon. To właśnie ON odegrał tutaj całkiem niemałą rolę, pokonując pewną drogę i kończąc swój żywot na jednej z plaż, gdzie został odnaleziony. To właśnie ten balon z adresem mailowym pomógł naszej Emmie przeżyć trudne chwile jak i stał się początkiem przyjaźni z Lucasem. Motyw ten został tutaj tak pięknie opisany aż brak słów by wyrazić jego wartość. Oprócz Lucasa poznajemy jego przyrodniego brata Eliota oraz przezabawną Rosie i Foxa. Bardzo polubiłam ogólnie wszystkie postacie rzecz jasna poza negatywnymi. Został w tej powieści poruszony dość ważny i niekiedy rzadko wspominany temat molestowania. To jak potrafi wpłynąć na człowieka i jego całe dotychczasowe życie. Dużym plusem w tej historii jest zdecydowanie poczucie humoru, które momentami jest takie fantastycznie dobrane np. pewne rozmowy lub opisy wydarzeń. Nie można zapomnieć o bohaterach, którzy byli prawdziwi z krwi i kości ze swoimi wadami jak i zaletami. Nasza droga Emmie Blue zasługuję na miano kogoś cholernie odważnego. Książkę zdecydowanie polecam każdemu, aby sam mógł dokładniej zapoznać się z takimi wartościami jak przyjaźń, ból, miłość i odwaga. Dziękuję Wydawnictwu Burda za ten o to egzemplarz recenzencki.

"Czasem musimy stanąć w czymś twarzą w twarz, żeby uświadomić sobie, że wcale tego nie chcemy".

Kochani! Dawno nie czytałam tak pięknej historii...

Macie tak, że po przeczytaniu jakieś książki, nie możecie przestać o niej myśleć? Właśnie takie emocje wywołała we mnie ta powieść.

Serio! Śmiem twierdzić, że była najlepszą książką, jaką ostatnio przeczytałam.

Dacie wiarę, że wypuszczenie balonika z krótką wiadomością, zapoczątkowała wspaniałą przyjaźń, ale i miłość.....?

Przemierzył wiele kilometrów i znalazł go Lucas, który odezwał się do Emmy...Tak zaczęła się historia ich wieloletniej przyjaźni, pięknej, prawdziwej przyjaźni damsko-męskiej. Dołączył do nich Eliot-brat Lucasa. Choć świat Lucasa i Emmy zupełnie się różni od siebie, potrafią wspierać się nawzajem.

Kochani! Co ta książka ze mną zrobiła! Czuję się totalnie sponiewierana emocjonalnie.. Utożsamiam się z Emmą. To wspaniała, ciepła, skromna kobieta, która zakochała się w swoim najlepszym przyjacielu... Liczy, że w swoje 30 urodziny, usłyszy z ust Lucasa wyznanie miłości...Niestety, los szykuje dla niej zupełnie inną niespodziankę, zanim będzie w pełni szczęśliwa, trochę pocierpi, a ja razem z nią 💔

Polubiłam prawie wszystkich bohaterów, oprócz wrednej Any. Przyznam szczerze, że niezwykle ważną rolę, odegrali bohaterzy drugoplanowi. Uwielbiam Louise.Jej mądrość, opanowanie i dobre serce. Początkowo kibicowałam Lucasowi, ale z czasem trzymałam kciuki za zupełnie inną osobę:).

Czytając książkę, doświadczyłam wielu emocji. Śmiałam się, wzruszałam, chwytałam się na głowę.

Naprawdę, ta książka jest cholernie dobra, bo autorka stworzyła niebanalną fabułę, która bardzo wciąga i chwyta czytelnika za serce.

Ciągle o niej myślę i stwierdzam, że długo o niej nie zapomnę. Niesamowite, bo dała mi tak wiele do myślenia.. Czasami mamy szczęście na wyciągnięcie ręki, a zaślepieni innymi rzeczami, nie widzimy tego.

Zapewniam Was, książka zabierze waszą duszę, umysł i serce w świat Emmye Blue, a Wy zapragniecie ją poznać w realu!

,,(...) Życie potrafi dokopać. Podkrada się znienacka, a potem uderza poniżej pasa, spycha nas z drogi ...."

,, Moja droga Emmie Blue" to książka, która złamie każde serce, rozszarpie i pozostawi w strzępach, a to wszystko za sprawą losu, który potrafi zgotować piekło!

Emmie to tytułowa bohaterka, która dzielnie idzie przez swoje życie, choć los nie był dla niej łaskawy, to ona się nie poddała, ona walczyła z nim, pomimo iż nie miała zbroi, która ochroniłaby ją od wymierzonego ciosu. Piękna i skryta w sobie posiada jedynie garstkę przyjaciół, bo to życie zweryfikowało kto stanie u jej boku. Zauroczenie swoim wybawcą spadło na nią niezapowiedzianie, ale czy zostało odwzajemnione?

Eliot i Lucas dwaj bracia, którzy swoim szczęściem postanowili się podzielić, z dziewczyną która skradła ich sympatię, puszczając balon w świat. Obaj przystojni i czarujący, ale z całkiem innym podejściem do życia.

Czy ta trójka, będzie mieć szansę na przyjaźń do końca życia? Czy Emmie Blue ma szansę na lepsze życie? Czy jej zauroczenie to miłość?

Nadzieja, tym słowem mogę określić książkę. Los nie dzieli każdego, szczęściem po równo, los bywa niesprawiedliwy i właśnie Emmie Blue jest taki przykładem, los zepchnął ją z drogi zwanej szczęściem już na samym początku jej życia.

Książka poturbowała me serce, choć ja zdaje sobie sprawę, że to fikcja literacka, to nie mogę przejść obojętnie wobec niej. Historia Emmie odcisnęła znak, na mej duszy i pozostawiła z prośbą, by reagować na krzywdę innych, wyciągać pomocną dłoń, kiedy ktoś jest w potrzebie.

Książkę Polecam!

Och Emmie Blue... Ciężko mi będzie o Tobie zapomnieć!

Patrząc na tę piękną oprawę, już z góry zakładałam, że będę zadowolona, ale rzeczywistość przerosła moje oczekiwania.

Oprócz okładki, na atrakcyjność tej powieści wpłynęła przede wszystkim opisana tu historia, gdzie pomimo przedstawionych przykrych wydarzeń i niespełnionych marzeń, przez większość książki czułam wszechobecne ciepło.

Jest to jedna z tych książek, po lekturze których siedzę i myślę, rozkładam na czynniki pierwsze, a co najważniejsze, żałuję że tak szybko się skończyła. Już teraz, świeżo po lekturze wiem, że za niedługo będę chciała do niej powrócić, wiem również, że już zawsze będzie kojarzyć mi się ze zbliżającą się wiosną i nadzieją...

Tytułowa Emmie Blue w dniu swoich szesnastych urodzin wysyła list balonem, który miał być swego rodzaju wołaniem o pomoc. Nie spodziewała się otrzymać odpowiedzi, przyzwyczajona do tego, że z większością problemów musi radzić sobie sama. Dlatego wielkim zdziwieniem jest dla niej, gdy otrzymuje wiadomość zwrotną aż z Francji od niejakiego Lucasa. W ten oto sposób Emmie zyskuje przyjaźń, miłość i nową rodzinę.

Z biegiem czasu Emmie, prócz przyjaźni zaczyna czuć do Lucasa coś więcej, dlatego kiedy w przededniu ich 30 urodzin Lucas chce zadać jej pewne pytanie Emmie jest pewna, że będzie to pytanie, na które w odpowiedzi będzie mogła głośno wykrzyczeć TAK! Nie spodziewała się, że to pytanie okażę się najgorszym z możliwych.

,,Chcę spytać: dlaczego? Czemu sprowadziło mnie do niego taki kawał drogi, skoro ma się to skończyć w ten sposób?"

Emmie ma 30 lat, a mimo to czuje, że jej życie jest w rozsypce. Brakuje jej pewności siebie, zmaga się z problemami finansowymi. Do tego wszystkiego dochodzi trudna relacja z matką, która nie brała czynnego udziału w życiu Emmie, sprawiając, że pozostawione niegdyś dziecko bez opieki rodzica, stało się łatwym celem dla innych.

,,Pamiętam, jak wiele razy budziłam się w cichym domu. Czasem czułam się tak samotna, że musiałam szybko podejść do okna, by zobaczyć przechodnia lub przejeżdżające auto i upewnić się, że nie przespałam końca świata..."

Lia Louis stworzyła historię o życiu, nie zawsze kompletnym, takim, w którym czujemy się nieraz zagubieni, nie potrafiąc czerpać z niego garściami.

O dorastaniu w samotności, czyhających zagrożeniach ale i o nadziei, o tym, że los lubi zaskakiwać w najmniej spodziewanym momencie, wystarczy unieść wysoko głowę. Bo niektórzy są sobie pisani, ale nie zawsze o tym wiedzą.

Autorka ma lekki styl pisania co sprawia, że książkę czyta się bardzo przyjemnie. Teraźniejszość przeplata się tutaj ze wspomnieniami Emmie, w ten sposób Lia Louis przedstawia dzieciństwo i początki przyjaźni Emmie i Lucasa.

Na uwagę zasługują również poboczni bohaterowie, Rosie i Fox, barwne postacie tej książki, które nieraz rozbawiły mnie do łez i Eliot, brat Lucasa, tajemnicza i intrygująca postać, która od początku zyskała moją przychylność.

Brakowało mi jedynie tutaj opisów wyglądu, dlatego ciężko było mi sobie wyobrazić większość postaci, sądzę również, że książka mogła być również bardziej rozwinięta o niektóre wątki, które były tutaj szybko ucinane.

Nie jest to górnolotna literatura ale mimo to czułam, że to jest to czego akurat potrzebowałam. Szczerze polecam Wam zapoznać się z Emmie Blue, fajna z niej kobietka.

“Jeśli kiedykolwiek znajdziesz ten balon, będziesz jedyną osobą na świecie, która się dowie. To ja . Ja jestem dziewczyną z Letniego Balu. I mówiłam prawdę.”

Taką oto wiadomość przyczepiła do balonika szesnastoletnia Emmie Blue i puściła w przestworza stojąc na szkolnym podwórku. Wiadomość była trochę takim krzykiem rozpaczy dziewczyny, po bardzo przykrym incydencie jaki ją spotkał. Miała nadzieję, że ktoś kto być może przeczyta liścik, uwierzy jej. Bo nie mogła liczyć na zrozumienie wśród rówieśników, pedagogów ani nawet własnej matki. Nie spodziewała się, że balonik znajdzie na plaży chłopak i to, aż we Francji. Nie tylko uwierzył Emmie, napisał do niej maila to jeszcze został jej najlepszym przyjacielem. Em się stała się niemal członkiem rodziny Moreau, razem z bratem Lucasa, Eliotem tworzyli nierozłączne trio. Mało tego Emmie i Lucas nawet urodziny obchodzili tego samego dnia. I właśnie w przededniu ich trzydziestych urodzin dziewczyna liczy, że chłopak zada jej wreszcie TO pytanie. I zada, tylko czy takie na jakie liczyła?

Emmeline Blue miła, uczynna, oddana przyjaciółka, codziennie mierząca się z traumą, która prześladuje ją od liceum, stara się wiązać koniec z końcem. Marzy tylko o jednym, żeby ktoś ja tak naprawdę pokochał, mieć prawdziwą rodzinę i domek z trzema sypialniami. Niby nic wielkiego, ale życie jej do tej pory nie oszczędzało.

Lucas, przyznam szczerze, że w tym bohaterze coś mi od początku nie pasowało. Niby dobry, zabawny, przyjacielski, uwielbiał Emmie, jednak miałam przeczucie, że nie wszystko jest takie piękne na jakie wygląda na pierwszy rzut oka. I chociaż przeczucie mnie nie zawiodło, to na końcu autorka miło zaskoczyła.

Lia Louis świetnie wykreowała bohaterów, idealnie ukazała ich wady i zalety. Na uwagę zasługują bohaterowie drugoplanowi: szaleni przyjaciele Fox i Rosie prowadząca blog o modzie, humorzasta staruszka Louise Dutch, u której mieszka Emmie, dodają fabule lekkości i niesamowitą dawkę humoru. Nie brakuje też wzruszających wątków, przy których łza się w oku zakręci.

Moim ulubieńcem zostaje jednak Eliot, nie od razu go polubiłam, ale z biegiem fabuły coraz lepiej go poznajemy, a zakończenie tylko mnie w tym utwierdziło.

Książka porusza nie tylko temat fantastycznej przyjaźni i miłości, ale i trudnych relacji rodzinnych. Mam tutaj na myśli relacje Emmie z jej mamą, dla mnie jako matki nie do pomyślenia, że tak można traktować i okłamywać swoje jedyne dziecko, które tak pragnie uwagi i miłości. Jeśli szukacie przyjemnej lektury na wieczór z książką lub popołudnie przy kawie, gorąco polecam wam tę książkę. Ja jestem nią zauroczona, niebanalna historia, a do tego w tak pięknej oprawie. Z pewnością zasługuje na uwagę.