Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam

Jaka to była zaskakująca lektura! Świetne połączenie powieści obyczajowej, ze szczyptą romansu. Jednak to powieść bardzo głęboka, momentami smutna, gorzka, a jednak podnosząca na duchu.

Przypadkowy telefon, pomyłka, w całkowicie przypadkowym momencie. A zmienia życie bohaterów. To historia o przeznaczeniu, i chociaż momentami możemy nie wierzyć, że los tak potraktował Hannah, to czy nam samym nie zdarzają się takie sytuacje?

Książka podobała mi się właśnie za to, że nie jest kolejną przesłodzoną lekturą, gdzie główną osią jest uczucie między postaciami. Tutaj tego nie ma. To nawet nie jest romantyczna opowieść.

Fajnie napisana, dobrze się czytająca. Spójna, czasami nostalgiczna, życiowa. A i niosąca przesłanie, bo naświetla ważny temat. Jednka nic więcej nie zdradzę, bo ogromnym atutem, tej historii jest właśnie ten element zdziwienia.

To dobra lektura, z dużym ładunkiem emocjonalnym. Wciągająca i warta przeczytania. Polecam.

Hannah nie należy do osób, które obierają wszystkie telefony, jednak tym razem widząc nieznany numer, coś ją tknęło by odebrać. Po drugiej stronie Davey próbował się dodzwonić w sprawie pracy, coś niestety musiał źle zapisać. Krótka rozmowa z nieznajomym oddalonym o tysiące kilometrów, na koniec uprzejme życzenie powodzenia i prośba by mężczyzna dał znać czy znajdzie prawidłowy numer. Główna bohaterka nawet nie spodziewała się, że on zacznie do niej pisać.

Z czasem z wiadomości tekstowych przeszli na rozmowy telefoniczne, a później nawet wideorozmowy. Gdy okazuje się, że Davey dostał tę pracę i niebawem przeprowadzi się do Londynu, Hannah już nie może się doczekać, aż pozna go na żywo, bo każda rozmowa zbliżała ich coraz bardziej do siebie, aż z przyjaźni zrodziło się coś więcej.

Nadszedł dzień zero. Młoda kobieta wszystko przygotowała na przyjazd mężczyzny, czekała na niego na lotnisku, a on… się nie zjawił.

Czy zwyczajnie uciekł gdy ją zobaczył? Co się stało, że się nie pojawił? Czy Hannah zdoła na nowo pozbierać swój świat?

Och, jak przyjemnie spędziłam czas z tą historią. Wręcz nie mogłam się oderwać. Gdy tylko stwierdzałam. że jeszcze tylko jeden rozdział, to działo się coś takiego, że nie byłam w stanie jej odłożyć i tak czytałam dalej i dalej.

Bardzo podobała mi się główna bohaterka, po części widziałam w niej siebie. Ja również zdecydowanie bardziej wolę pisać niż rozmawiać przez telefon, też raczej nie jestem aż tak waleczną osobą. Oczywiście w gronie rodzinnym powiem co myślę, czy też przy przyjaciołach, jednak gdybym miała iść do szefa o podwyżkę, to raczej nie byłabym zbyt odważna. Tak więc pod tym względem bardzo dobrze rozumiem Hannah. To też sprawiło, że bardzo przyjemnie czytało mi się książkę.

Co do Daveya to podziwiam go za odwagę, bo nie oszukujmy się, by zostawić wszystko, co się zna, aby zacząć pracę tak daleko, bo to są tysiące kilometrów. Ja mieszkam obecnie w Hamburgu, mam swoją rodzinę na miejscu męża, dzieci ale marzę by wrócić do Polski, by być bliżej najbliższych.

Przyznam, że autorka nie raz mnie zaskoczyła. Tą historia przeprowadza czytelnika przez masę emocji, nie raz denerwowałam się razem z główną bohaterką, kilka razy miałam łzy w oczach co nieczęsto mi się zdarza.

Bardzo podobało mi się to jak autorka na koniec wytłumaczyła czytelnikowi, co wpłynęło na napisanie tej książki. Uwielbiam poznawać takie prawdziwe historie.

Z ogromną przyjemnością polecam wam tę historię. Gwarantuję, że nie będziecie się przy niej nudzić i wzbudzi w was ogrom emocji.

"Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam" to przepiękna historia, która bardzo mi się podobała i czytanie jej sprawiło mi ogrom przyjemności.

Oczywiście to romans, ale nie przesłodzony, momentami wręcz gorzki. Bardzo lubię kiedy historie miłosne pokazują, że życie to nie bajka, że to istna sinusoida.

Hannah mieszkająca w Londynie odbiera telefon z nieznanego numeru. Pomyłka... Po chwili ten sam numer wyświetla się ponownie na ekranie jej telefonu... Dzwonił Davey z Teksasu...

I tak to się zaczęło 🥰

Hannah i Davey prowadzą ze sobą liczne rozmowy smsowe. Są oddaleni od siebie o tysiące kilometrów, ale czują, że nigdy nie byli z nikim tak blisko. Ich rozmowy smsowe, zamieniają się najpierw w telefonicznie następnie w rozmowy video. Już wiedzą, jak wyglądają, co lubią i wiedzą, że ich rodząca się przyjaźń może już niedługo stać się czymś więcej. Davey przenosi się do Londynu, gdzie znalazł pracę. Wspólnie odliczają czas do spotkania. W dniu przylotu Daveya, Hannah czeka na niego na lotnisku lecz on się nie pojawia, nie odbiera telefonu i nie odpisuje na jej wiadomości...

Co się wydarzyło? Życie 😉

Mijają miesiące, a Hannah wciąż myśli o mężczyźnie, którego nigdy nie spotkała. Wie, że nie jest w stanie pokochać kogoś innego, że tęskni za ich rozmowami, że podświadomie wciąż na niego czeka 💔

Niestety nie mogę wam zdradzić dlaczego Davey nie pojawił się na lotnisku, nie mogę wam również zdradzić czy udało im się kiedykolwiek spotkać... To musicie sobie doczytać sami, a zapewniam was, że warto.

"Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam" autorstwa Elle Cook, to książka, która poruszy niejedno serduszko.

Hannah i Davey.

Ich historia zaczyna się jak bajka. Akcja zaczyna się w grudniu. Jedna pomyłka telefoniczna, która przeradza się z luźniej znajomości, poprzez przyjaźń, aż po coś mocniejszego, trwalszego. Czy można mówić o miłości, jak nie widziało się kogoś na żywo? Takie cudowne mieli plany, przyjazd Daveya do Londynu do nowej pracy, a przy okazji Hannah, która czuła, że to dopiero piękny początek. Ale nie było im to pisane. Życie czasami lubi płatać figle i to jakie. Szok, niedowierzanie, ale i nadzieja, którą szybko rozwiewa mężczyzna. W pewnym sensie Hannah rozumie jego decyzje, ale to nie zmienia faktu, że mógł postąpić inaczej. Koniec telefonów, czatów, wideorozmów, rozpacz, ale trzeba żyć dalej. Tylko co to za życie ze złamanym sercem. Czy będzie im pisane spotkanie??? Może to nie był ich czas???

Ta historia to było dla mnie zaskoczenie. Zupełnie nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji. Zapowiadała się jako słodka historia, a wyszła słodko gorzka. Początek bardzo mi się podobał, ich rozmowy, rodzące się uczucie, to było takie słodki i urocze, aż serduszko się radowało🥰. Środek tej historii, to po prostu ból, rozpacz, a potem życie. Układanie sobie go tak, by jakoś trwać dalej i nie liczyć na za wiele, ani oczekiwać. Za to zakończenie, to po prostu miód na moje serce. Bardzo mi się podobało. Było takie jak początek, urocze. Nie chcę wam zdradzić za wiele, by nie odebrać tego elementu zaskoczenia. Po prostu musicie przeczytać i przekonać się sami co was czeka🥰🥰🥰.

Jeden omyłkowo wybrany numer.

Jedna rozmowa telefoniczna, która przeradza się w kolejne.

I tysiące kilometrów, które ich dzielą. Tysiące kilometrów, które już wkrótce nie będą dla nich problemem.

A mówili, żeby nie oceniać książki po okładce... Ta w swojej prostocie wygląda dość niepozornie, więc nie byłam przygotowana na nagły zwrot akcji, który kompletnie zmienił mój odbiór tej pozycji. Fabularnie niestety nie mogę zdradzić nic więcej, by nie psuć Wam przyjemności z lektury, ale powiem jedno - Elle Cook doskonale wie, jak grać na emocjach!

Przede wszystkim niezmiernie podobało mi się, iż nie było to kolejne instant love, a relacja rodząca się pomiędzy bohaterami, mimo iż budowana na odległość, była tak... naturalna. Niepozbawiona obaw, nuty niepewności, ale i tej iskierki ekscytacji, która zawsze pojawia się na początku. I chociaż to wątek miłosny jest fundamentem tej historii, to Cook w swojej powieści sięga dużo głębiej. Niejednokrotnie zmusza nie tylko do chwil refleksji, ale i wzbudza w czytelniku ogromne pokłady wdzięczności. A niewielu autorów jest w stanie temu sprostać.

"Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam" to po prostu pełen pakiet. Niewymuszony humor. Bohaterowie, których wprost nie sposób nie darzyć sympatią. Iście filmowe zakończenie (halo, Hollywood - błagam o ekranizację, ta książka to gotowy scenariusz!).

Już teraz wiem, że ta słodko-gorzka historia trafi do mojej tegorocznej romansowej topki - proszę, dajcie jej szansę!

Po przeczytaniu książki mam bardzo mocno mieszane uczucia. Pochłonęłam ją dosłownie w dwa wieczory i to jak bardzo wciąga opisana w niej historia to zdecydowanie działa na jej plus.

Jednak mam wrażenie, że po drodze coś poszło nie tak.

Pierwszym co rzuciło mi się dość mocno w oczy to fakt iż sam opis książki był dla mnie lekkim spojlerem... Sama książka napisana z perspektywy dwóch bohaterów - Hannah i Daveya. I tu nie byłoby nic zaskakującego poza tym ze zdecydowanie autorka wg mnie poświęcia za mało jednak perspektywie chłopaka.

A szkoda, bo temat jakiego dotyka nasz bohater jest bardzo ciężki. Specjalnie nie chcę zdradzać szczegółów, jednak ten wątek był jak dla mnie bardzo zaskakujący. Właśnie dzięki niemu mocniej zagłębiłam się w całą historię. To budowanie napięcia jak skończy się ta poniekąd romantyczna i gorzka historia to coś co lubię w powieściach. Choć czasem drażni mnie postępowanie bohaterów i ich powolność w działaniu to niestety nie mam na nie wpływu :)

Gwarantuję że czytając tą książkę nie raz autorka zaskoczy Was zwrotami akcji i dziwnymi splotami wydarzeń. I to kolejny z plusów tej książki!

Polecam!

Czysty przypadek, źle wybrany numer i to dwukrotnie – tak zaczyna się znajomość Hannah oraz Daveya. Mężczyzna miał zamiar zadzwonić w sprawie pracy, źle spisał numer, dodzwonił się do niej. Grzecznie przeprosił i można by pomyśleć, że na tym się skończy. Kobieta poprosiła, żeby dał jej znać co z pracą, nie liczyła, że się odezwie. Jednak Daveya to zrobił, a na dodatek na tym się nie skończyło. Dzieliły ich tysiące kilometrów, jednak tylko na razie. Mężczyzna dostał pracę w Londynie i za kilka miesięcy miał się tu przeprowadzić.

Coraz częstsze SMS-y, pierwsze rozmowy telefoniczne (nie licząc tych przypadkowych), a później również wideo rozmowy. Chociaż jeszcze nigdy się nie spotkali, zaczęło ich łączyć coraz więcej i tak naprawdę oboje liczyli, że jak tylko Daveya przyjedzie do Londynu. Dzięki pomocy Hannah udało mu się wynająć dość ładne mieszkanie w dobrej dzielnicy. Wszystko było zapięte na ostatni guzik i pozostało tylko odliczanie dni do ich pierwszego spotkania twarzą w twarz.

Hannah zrobiła ogromny transparent i z nim udała się na lotnisko. Ogromnie się cieszyła, że to już dziś, że niebawem po raz stanie obok niego. Nie tylko będzie go widzieć, ale również będzie mogła go dotknąć, stanie się bardziej realny. Jednak pomimo czekania i to długiego, on się nie pojawił. Kobiecie różne myśli zaczynają krążyć po głównie, między innymi zaczyna się zastanawiać czy aby na pewno nie pomyliła lotniska. Jaka okaże się prawda? Czy spotka się z Daveyem? Czy to, co zaczęło ich łączyć, będzie miało ciąg dalszy?

Książka zaczęła się niepozornie. Po przeczytaniu kilkunastu stron pomyślałam, że to będzie taki lekki romansik, o dwójce nieznajomych, których połączył przypadkowy telefon. On przyjedzie, miłość rozkwitnie, a następnie będą razem żyli długo i szczęśliwie. Oj bardzo się pomyliłam, okazało się, że autorka miała zupełnie inny pomysł (niestety nie mogę Wam zdradzić jaki, jednak uwierzcie na słowo, warto go odkryć) i mnie nim kupiła. Historia, jaką znalazłam w książce, była po prostu świetna, wciągająca, wywołująca ogromne emocje podczas czytania.

Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani. Tym razem nie bardzo mogę coś więcej o nich zdradzić (oczywiście poza tym, co macie wyżej w zarysie historii). Ja przeżywałam wszystko razem z nimi, a jednocześnie były momenty, kiedy miałam ochotę nimi mocno potrząsnąć (jak przeczytacie książkę, będziecie wiedzieć dlaczego :) ).

„Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam” to świetna książka z historią, która wywołała we mnie ogromne emocje. Z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

"Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam" autorstwa Elle Cook to jedno z moich tegorocznych odkryć. To jedna z tych książek, które ciężko odłożyć choć na chwilę.

Davey poszukuje pracy. Chcąc zadzwonić do swojego potencjalnego pracodawcy, myli numery i łączy się z Hannah. Obca kobieta jest tak zaintrygowana, że prosi mężczyznę, aby ten dał jej znać, czy udało mu się otrzymać posadę.

Niedługo po tym incydencie Hannah otrzymuje smsa, z którego dowiaduje się, że Davey dostał pracę i przenosi się do Londynu. Ich relacja nabiera tempa- zaczynają pisać, rozmawiać, łączą się na video... Jednak, gdy kobieta przyjeżdża na lotnisko, mężczyzny nie ma...

Czy ta relacja ma prawo rozkwitnąć? Czy będzie dane im poznać się osobiście?

Ta historia jest pełna emocji. Posiada drugie dno, którego nie mogę Wam zdradzić, bo czytanie jej nie sprawiłoby takiej frajdy jak mi. Gwarantuje, że nie zabraknie uśmiechu oraz wzruszeń. Książkę czyta się jednym tchem, wciąga czytelnika już od pierwszej strony. Duży plus za oryginalną fabułę, która zaskakuje. Jestem oczarowana tą historią i bardzo polecam przeczytanie tej książki. To nie jest zwykły romans, to zdecydowanie coś więcej. Coś innego, niebanalnego.

„Byłabym rozczarowana, gdyby nie miał ochoty ze mną rozmawiać. Cokolwiek dzieje się między nami, jest takie kruche, aż się boję, że przedobrzymy. Nigdy z nikim coś takiego mi się nie przydarzyło: całkowita otwartość, przyjaciel, który być może stanie się kimś więcej, to, że się nie spieszmy, bo i tak dzieląca nas odległość wyklucza jakikolwiek kontakt fizyczny”.

Ta książka… miała tak wielki potencjał… I oprócz mechanicznie opisanej historii, mam wrażenie, że zabrakło mi w tym wszystkim emocji.

Ciężko ubrać w słowa odczucia względem lektury, nie spoilerując niczego.

„Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam” to powieść o słodko-gorzkim klimacie. Słodycz była urocza i dopracowana, z częścią gorzką wyszło przeciętnie.

Wszystko zaczęło się perfekcyjnie. Przypadkowy telefon, cudownie rozwijająca się relacja głównych bohaterów i ich dojrzałe i swobodne rozmowy. Żadne z nich nie czuło, że dzieli ich odległość.

Mówi się, że życie weryfikuje. I właśnie to pokazała ta historia, że są chwile szczęścia i euforii, ale przychodzi też czas rozgoryczenia, niepewności i bólu.

Historia Hannah i Daveya ma w sobie pewien morał, przesłanie i ogromne pokłady bezradności oraz nadziei. Jednak myślałam, że całość wyciągnie ze mnie emocje, więcej, dużo więcej emocji, a ja po prostu siedziałam, czytałam i czułam… mało co. Wszystko było przedstawione tak monotonnie, nie wgłębiłam się w psychikę bohaterów – przez co też się z nimi nie zżyłam. Zabrakło mi walki o siebie, własne szczęście i o miłość. Chociaż oboje znaleźli się w trudnej sytuacji to ich życiowe decyzje i pewna obojętność doprowadzała mnie do szału.

Elle Cook w swojej powieści rozpoczęła różne wątki, ale nie wszystkie je rozgryzła. Część z nich pozostawiona została bez odpowiedzi. Miałam wrażenie, że w całej historii za mało jest… romansu w romansie i samą powieść odebrałam dość przeciętnie.

[współpraca wydawnictwo muza]

💙 Czy przeczytałam tę książkę do końca, by wiedzieć jak bardzo mogę ją zjechać? Ależ oczywiście! Więc usiądźcie wygodnie i... it's showtime🙌🏻😈

💙 Na samym początku zaznaczę, że wcale nie miałam negatywnego nastawienia, gdy brałam do ręki 'Mężczyznę, którego nigdy nie poznałam'. Nie lubię cierpieć, nawet czytając książkę.

💙 Opis wydawcy jest streszczeniem ok. 100 pierwszych stron - na szczęście przeczytałam go 'po fakcie', ale to nie zmienia tego, że w ten sposób poznajemy prawie 1/3 fabuły! Następnie dostajemy w twarz tematem, który nie jest łatwy i przyjemny. A nigdzie nie są wspomniane trigger warning! Dlaczego? Bo niektórzy czytelnicy nie zdecydowaliby się na lekturę? Nie wiem. W tym wydaniu, na skrzydełku wypisane są motywy - czy tak trudno było dopisać jeden lub dwa TW? Przecież to nie są spojlery! Boli mnie to. Dosłownie.

💙 Przechodząc już do samej fabuły, to mam wrażenie, że wszystko zostało napisane po łebkach. Trudno było mi poczuć jakiekolwiek emocje wobec bohaterów, byli mi oni całkowicie obojętni. Jedynie Grant, przyjaciel Daveya, zapadł mi w pamięć🤷🏻‍♀️

💙 Dostajemy rozdziały z dwóch perspektyw: Hannah i Daveya, tylko... Tych drugich jest tyle, że jedząc kanapkę zostawiam na talerzu więcej okruchów🤦🏻‍♀️😅 Dialogi przeplatywane są opisami rozmowy, która właśnie się toczy. To dość niecodzienny zabieg - trochę jak opis interakcji bohaterów w scenariuszu🙈

💙 Widziałam na GR komentarz, że ta książka nie potrafiła się zdecydować czy jest komedią romantyczną, odcinkiem 'Chirurgów' czy świątecznym filmem Hallmarka i zgadzam się z tym w 100%

Uwielbiam sięgać po niebanalne, chwytające za serce powieści, dopieszczone dobrze skonstruowanymi postaciami oraz rewelacyjnym, sugestywny piórem, dzięki któremu poznawana historia na pewien czas przyjmuje formę niemal namacalnego doświadczenia, angażującego wszystkie zmysły. Postacie stworzone przez pisarkę to osoby, które poznały się przez pomyłkę. Jeden przypadkowy telefon zapoczątkował wyjątkową znajomość, która mimo dzielącej odległości, miała ogromne szanse przemienić się w coś więcej. Życie jednak niczym nie przypomina romantycznej bajki i dość szybko brutalnie odbiera im nadzieję, na wspólną przyszłość, stawiając na ich drodze demony wyjątkowo trudne do pokonania. Czy uda im się o sobie zapomnieć?

Autorka włada nadzwyczaj przyjemnym, sugestywnym piórem, dzięki czemu kartki same przelatują przez palce, a zauroczony czytelnik chłonie słowa z zapartym tchem. Bolesna tematyka silnie potrząsa czytającym, przypomina mu o ulotności i konieczności doceniania życia. Strach w pewnych sytuacjach bywa paraliżujący, to chwile, które człowiek pragnie przeżywać w samotności, nie chce być ciężarem dla innych. Czy w przypadku Davey’a i Hannah zwycięży rozsądek, czy jednak spragnione uczuć serce?

Bezsprzecznie, Elle Cook nie boi się trudnej tematyki, czyniąc dzięki temu ze swojej opowieści niesłychanie angażujące doświadczenie, skłaniające do głębokiej refleksji nad losem bohaterów, jak i własnym. Z historii bije ogromny autentyzm, w skutek czego lektura dotyka niemal samej duszy, wywołuje lawinę skrajnych emocji, wprawia czytającego w silny trans, który zakończy się dopiero po dotarciu do finałowej sceny.

"Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam" jest słodko-gorzką, wartościową, przejmującą historią, którą pochłania się z zapartym tchem. Nieobliczalna niczym samo życie, wywołująca lawinę skrajnych emocji, momentami ciężka do zaakceptowania, a przede wszystkim skłaniająca do zadumy. Wkroczcie na karty tej wspaniałej, chwytającej za serce powieści i przekonajcie się sami, czy prawdziwe uczucie pokona przeszkody, rzucane przez przewrotny, brutalny los. Polecam gorąco!

💜Recenzja przedpremierowa💜

Współpraca recenzencka z @[Adres usunięty]c @wydawnictwomuza

„Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam” – Elle Cook

Jedno mylne połączenie, a tak wiele skrajnych emocji, uczuć i zdarzeń. Nic nie będzie takie jakim by się na początku wydawało.

Hannah odbiera połączenie od Davey i na tym się nie kończy. Hannah jest zafascynowana nową znajomością. Z niecierpliwością czeka na każdą wiadomość od niego. Dziewczyna niczego się nie boi, coraz częściej myśli o nowym znajomym. Z wielkim zaangażowaniem dba o relacje. Wie kiedy ma się wycofać, jeśli ktoś czegoś nie chce. Nie boi się wyzwań i jest nawet w stanie wyjechać z prawie obcym człowiekiem na wakacje. Co z jeden strony jest bardzo zadziwiające i bardzo odważne, ale z drugiej lekkomyślne. Nie wie się z kim się jedzie i co się może wydarzyć.

Davey nie ma problemu z nawiązywaniem kontaktów z nowymi osobami. Sam szybko wciąga się w coś nowego. Umie słuchać, a i ciekawie mówić. Umie sprawić, że uśmiech nie schodzi z twarzy bohaterki. Bardzo ciepły i zwyczajny chłopak. Tak jak każdy ma swoje wady i obawy. Kiedy w jego życie wchodzi tragedia jest mu bardzo ciężko. Nie potrafi sobie z nią poradzić. Stara się ale nie zawsze wychodzi.

Ich znajomość jest dosyć nietypowa i właśnie to najbardziej mi się spodobało. Błędne połączenie łączy ich losy w piękną przyjaźń, a potem może nawet w coś więcej. Początkowo ich relacja jest mocno nacechowana rozmowami, wiadomościami i nawet videoczatem. Wszystko było piękne i bardzo przemyślane. Miło było czytać jak ich relacja ewoluuje. Niestety z czasem wszystko się zmieniło. Ich kontakt mocno się osłabił. Co nie bardzo mi się podobało, bo nagle wszystko zniknęło i nastąpiło coś innego. Co z jednej strony było wielkim zaskoczeniem, chyba nikt z czytelników się tego nie mógł spodziewać, ale z drugiej przyczyniło się to do braku ich relacji. Mam mieszane uczucia, jeśli chodzi o to, bo jestem wielką fanka budującej się relacji, a tutaj dostałam cos innego.

Książka jest specyficzna. Nie wygląda jak typowe historie. Ma w sobie wiele elementów z życia obojga bohaterów i nie koniecznie z nimi razem w tle. Autorka ma ciekawy styl, który spodobał mi się i bardzo zaskoczył. Czy pozytywnie? Tak w połowie. Nie spodziewałam się pewnych elementów, co jest plusem ale minusem ograniczenie ich kontaktów.

Autorka pokazała, że tysiące kilometrów nie muszą być problemem jeśli chodzi o prawdziwe i gorące uczucie. Nie ma znaczenie nic innego prócz miłość. Jednak jeśli wchodzi tragedia, to może być również. Obawa przed odrzuceniem jest jasnym odczuciem. W takie sytuacji człowiek różnie się zachowuje, nie zawsze dobrze dla niego.

Spędziłam miły czas przy tej pozycji. Nie nudziłam się. Poznałam wiele nowych perspektyw. Tylko ich relacji było mi mało i niedosyt. Ale ogólnie to dobra pozycja.

7/10❤️❤️

To taka książka, która da Ci nadzieję i złamie serce, a to wszystko, kiedy zupełnie się tego nie spodziewasz. Porozmawiajmy.

[Współpraca reklamowa z @[Adres usunięty]c @wydawnictwomuza]

Pomysł na fabułę bardzo trafił w mój gust. Romans korespondencyjny okazał się czymś, czego potrzebowałam.

Świetny styl pisania! Niezwykle lekki i zabawny. Tej historii się nie czyta, przez tekst się płynie. Kreacja Hannah zawiera wszystko to, co lubię w bohaterach. Wiele w niej dystansu, dlatego trafia do moich ulubienic. Trzymałam za nią kciuki.

Piękna relacja z motywem od przyjaźni do miłości, pełna luzu. Dojrzała i trudna przez przewrotność losu. Ponadto cudowna była przyjaźń Hannah z Joan. Różnica wieku nadała tutaj genialnie uroczo-zabawnego klimatu.

A ta bomba, która zostaje na nas zrzucona? W życiu bym nie zgadła. Musiałam zrobić sobie chwilę przerwy. To nie było w porządku. To nie było sprawiedliwe. Złamało mi serce i zrozumiałam, co wydawnictwo miało na myśli, pisząc o słodko-gorzkiej historii.

Łzy płynęły po moich policzkach i świadczy to tylko o tym, że to wyjątkowa pozycja. Inteligentna i skłaniająca do rozmyślań. Niezwykle wzruszająca historia o przypadku, który odmienia życie, o niespodziewanym uczuciu, ale też o walce o życie, o swoją wartość i o siebie.

Jestem wdzięczna, że mogłam poznać Hannah i Daveya. I cieszę się, że zaliczenie było właśnie takie.

Hannah pracuje w marketingu w Londynie. Jej życie uczuciowe nie jest pasmem sukcesów, ale dziewczyna nie traci nadziei na lepsze. Mieszka w domu, który spełnia jej oczekiwania, może liczyć na wsparcie przyjaciół i rodziców, a jej codzienność może nie jest nadto ekscytująca jednak ją zwyczajnie satysfakcjonuje. Jeden telefon z nieznanego numeru zmienia jednak jej poukładaną rzeczywistość. Nie wie jednak, że zmieni ją już na zawsze.

Davey jest architektem i mieszka w Teksasie. Ma brytyjskie korzenie i właśnie w Anglii chciałby spędzić swoje dorosłe życie. Jak mało kto potrafi cieszyć się życiem, choć nie unika też obowiązków i ciężkiej pracy. Niewielki błąd w wybraniu numeru telefonu sprawia, że jego ekscytacja przeprowadzką jeszcze się zwiększa. Bo zanim zawita do Londynu ma już tam kogoś dla siebie ważnego. A przynajmniej tak mu się wydaje.

„Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam” to książka, wobec której miałam pewne założenia, chociażby z uwagi na okładkę i jej opis. Gdy czyta się tak wiele, to istnieje spore prawdopodobieństwo przewidzenia ogólnej budowy fabuły i zawartości lektury. A jednak, Cook udało mi się zaskoczyć, i to zaskoczyć bardzo pozytywnie! Bowiem oddała w ręce czytelników książkę nad wyraz wyjątkową, zupełnie inną od tego, co do tej pory czytaliśmy. Choć nadal jest to swego rodzaju powieść o miłości, to naprawdę trudno ją włożyć w jakiekolwiek ramy, a sposób prowadzenia fabuły naprawdę powalił mnie na kolana. To historia o przeznaczeniu, o przewrotności losu, o tym, jak życie czasem potrafi poplątać nasze ścieżki w naprawdę szalony sposób, ale też i o tym, że warto wierzyć w to, że jeśli coś jest nam pisane, to w końcu się zdarzy. Ta książka to też przypomnienie o złych wyborach, o bolesnych decyzjach, o kruchości życia, o trudach zbudowania związku, o bezcennej wartości przyjaźni i o tym, że są ludzie, których nie da się wymazać ze swoich myśli – pomimo usilnych prób. Autorka stworzyła opowieść niezwykle poruszającą, która ani na moment nie pozwala nam wątpić w siłę uczuć głównych bohaterów i świetnie ukazuje, że miłość może rodzić się w naprawdę różnych okolicznościach i zwyczajnie zaskakiwać. Elle Cook udowadnia, że są w życiu walki, które warto stoczyć, by odszukać swoje szczęście i nie powinno godzić się na nic nie znaczące substytuty. Dla mnie ta książka to naprawdę wartościowa, wciągająca lektura, która podnosi bardzo ważne tematy i zachwyca swoją wyjątkowością. Szczerze polecam!

„Obiecuje, że wyśle mi numer lotu, żebym wiedziała, kiedy wyląduje. Jest już koło trzeciej, a ja muszę za cztery godziny wstać do pracy. Żegnamy się jak zwykle prostym, lecz pełnym emocji «dobranoc», które dla nas obojga zawiera tak wiele: mnóstwo nadziei, mnóstwo wszystkiego”.

„Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam” autorstwa Elle Cook wbrew opisowi nie jest kolejną, słodką historią miłosną. Jest to historia niezwykle emocjonalna, o sile prawdziwej miłości i przeciwnościach, które nigdy nie będą w stanie jej zburzyć.

Już od samego początku wiedziałam, że jest to jedna z tych książek, których nie da się tak po protu odłożyć na bok. Autorka zabrała nas w pełną emocji podróż Hannah i Davey’a, o której nie chcę zbyt dużo zdradzać. Uważam bowiem, że każdy powinien po nią sięgnąć i przekonać się na własnej skórze jaki bagaż emocji oraz doświadczeń przemyciła w nim Autorka. Jednak mogę Ci zdradzić, że jest to historia niezwykle realistyczna, pełna przeszkód, emocji, chwytająca za serce i rozdzierająca duszę. Jest to historia od której bije złość, smutek, rozpacz, ale i miłość, szczęście oraz nadzieja. Autorka wplotła w fabułę wiele istotnych i trudnych tematów, a wszystko sprowadza się do tego, aby odkryć kim jesteśmy i do czego dążymy w życiu. Niejednokrotnie zmusza do refleksji oraz zauważenia tego co na codzień może wydawać nam się nieistotne i dość często to zaniedbujemy.

Tak na prawdę pod przykrywką słodkiego romansu Elle Cook stworzyła powieść o niezwykle cennych wartościach. Porusza wiele strun i serwuje emocjonalny rollercoaster. Jestem tą książką absolutnie zachwycona i muszę przyznać, że skradła ona kawałek mega serca. To właśnie tak życiowe historie chcę czytać. Polecam ♡

Na koniec jeszcze wspomnę, że koniecznie trzeba sięgnąć do posłowia „od Autorki”. Dlaczego? O tym musisz się już sam/-a przekonać!

Jakie to było dobre. Kocham książki, które nieustannie mnie zaskakują, rozczulaja bawią, wzruszają, przyprawiają o szybsze bicie serca, wywołują strach i niepokój o dalsze losy bohatetów, sprawiają że płacze i się śmieje a przede wszystkim z każdą kolejną przeczytaną stroną rozbudzają apetyt na wiecej. Takie, które sprawiają że z jednaj strony chce wiedzieć jak zakończy się ta historia a z drugiej nie chcę, żeby stało się to za szybko. "Mężczyzna, ktorego nigdy nie spotkałam" jest właśnie taką książką.

To jedna z tych histeia która wywołuje w czytelniku wiele rożnorodnych emocji i odczuć. Pokazująca, że jesli coś jest nam przeznaczone to bez wzgledu na to jak długi czas uplynie, jak kręta i wyboista bedzie droga to i tak dobrze do nas w odpowiednim momencie. Czasami w życiu jest tak, że pewne wydarzenia muszą nas przygotować na coś wyjątkowego. Jak to mówią kto umie czekać doczeka wszystkiego.

Hannah i Davey poznali się przypadkiem a właściwie to usłyszeli. Ich relacja zaczyna się od pomylki. Davey źle zapisuje numer telefonu firmy do której ma zadzwonić i zamiast na rozmowe w sprawie pracy dodzwania się do Hannah.

I ta krótka rozmowa telefoniczna jest początkiem ich wspólnej podróży w nieznane.

Autorka stworzyła historię, która chwilami była lekka, zabawna i urocza a w innej przygniatała emocjonalnym ciężarem wywołując we mnie jako czytelniku lawine skrajnych emocji. Pokochałam bohaterów bo byli tak realnie wykreowani ze mialam wrazenie ze ich znam ich od zawsze.

Styl autorki i jej lekkie pióro sprawiły, że strony przerzucały się same a ja zatopiłam się w tej historii stając się jej cześcią i przeżywając wraz z bohaterami wszystkie ich rozterki, wzloty i upadki, radosci i smutki, rozczarowania, tęsknoty, nadzieje.

Ta książka to wyjatkowa opowieść o przyjaźni i miłości z róźnymi jej odcieniami, o poszukiwaniu szczęścia, własnej drogi, o walce z przeciwnosciami, o przewrotności losu który czasami niespodziewanie kieruje nasze życie w zupełnie inną stronę. I nawet jeśli czasami wydaje nam się, że podążnie drogą, którą obecnie kroczymy nie ma sensu bo nieustannie o coś sie potykamy czy wywracamy, to może się okazać, że tuż za rogiem czeka na nas coś pięknego i wykątkowego co wynagrodzi nam wszyskkie trudy. Coś lub ktoś co sprawi że powiemy iż było warto.

Jak bylo w przydaku bohaterow? Czy znaleźli drogę do siebie? Czy ta historia, która zaczeła się od przypadkowego telefonu i która nie była zawszw łalatwa będzie miała swój happy end?

O tym przekonacie sie siegąjac po książkę i mam nadzieję, że to zrobicie bo Elle Cook zabierze was w cudowną i przepełnioną emocjami podróż. Taką która na zawsze pozostanie w waszej pamieci i serduchu. Gorąco polecam❤️💖💙💜

Sięgając po lekturę, byłam święcie przekonana, że to zwykły romans. Wiecie, dobra zabawa i niekoniecznie coś szczególnego. Aż w pewnym momencie Autorka zrzuca na czytelnika bombę. Bum. A ja przez nią kompletnie nie mam pojęcia, co sądzić.

Wierzycie w przypadkową miłość z osobą , której nigdy nie poznaliście na żywo?

Zwykła telefoniczna pomyłka, połączyła dwojga ludzi dziwną więzią. Niby się nie znają, a ciągnie ich do siebie niczym myszkę do sera. Jednak jedno wydarzenie, przekreśla ich „znajomość”. Czy na zawsze?

Kurczę ! Co to była za historia. Ile emocji w niej było ! . Nie, nie doprowadziła mnie do płaczu. Miałam w sobie wiele żalu i złości na głównych bohaterów. Złości na to, że nie próbowali, nie starali się, że tak wszystko od razu skreślili. Z drugiej strony ten czas, który mieli w pojedynkę, dał im wiele do myślenia, dał im przede wszystkim czas na to, aby zrozumieli samych siebie. Czytając książkę, mogłoby się wydawać, że po 100 stronach cała relacja zapoczątkowała, rozwinęła się i zakończyła. Był to dla mnie ogromny szok bo kartek jeszcze tyle. Jednak to dopiero po tej pierwszej setce, zaczyna się coś prawdziwego i pięknego.

Zarówno Hannah jak i Davey w pewnym stopniu są do siebie podobni. Nie walczą, nie próbują i z góry zakładają, że coś nie wyjdzie. Obydwoje sądzą, że mają prawo do tego, aby wypowiadać się za drugą osobę i decydować w jego imieniu.

Historia pełna smutku, żalu, przyjaźni i prawdziwej miłości, tej ciężkiej do przejścia, ale ten jedynej wyjątkowej. Książka oryginalna, którą czyta się błyskawicznie. Jest to lektura, która ściągała mnie myślami już o godzinie 5 rano i kiedy spać już nie mogłam to czytałam.

Nie dajcie się zwieść autorce. Oj nie. Włożyła w historię bombę emocjonalną, która przetrzepała mnie na każdy możliwy sposób. Byłam i rozczarowana, i przepełniona ogromna nadzieją, byłam zła, zniesmaczona i wzruszona.

Co najważniejsze, jest to książka która za swoją piękną i poniekąd smutną historię ma w sobie bardzo ważny przekaz, który koniecznie musisz poznać.

Hannah pewnego dnia odbiera telefon od nieznanego numeru. Okazuje się, że dzwoni Davey, Amerykanin, który chciał porozmawiać ze swoim przyszłym szefem, mieszkającym w Londynie. Sytuacja robi się zabawna, a Hannah prosi go, aby dał jej znać, jak poszła rozmowa z przełożonym. Davey w końcu odzywa się do niej ponownie i od tej chwili zaczynają regularnie wymieniać ze sobą wiadomość, rozmawiać przez telefon i czacie. Dzień przylotu Daveya do Anglii jest coraz bliżej. Podekscytowana Hannah postanawia odebrać przyjaciela z lotniska, jednak ten się nie zjawia. Ani po godzinie, ani po dwóch, ani po trzech, ani…

Ale to była historia! Przyznam, że miałam w głowie jeden wariant, dlaczego Davey nie pojawił się na lotnisku, ale się nie sprawdził. Nie spodziewałam się, że zaledwie w jednym momencie, zaledwie jednym zdaniem zostanę tak bardzo otrzeźwiona z tego sielankowego klimatu. Zbyt wcześnie spodziewałam się happy endu. Chyba podobnie, jak Hannah, której uczucia do Daveya z przyjaźni zaczynały przeradzać się w coś bardziej intymnego.

Autorka stworzyła opowieść inną niż wszystkie. Wprowadziła do romansu pewnego rodzaju tragizm, cierpienie, ból, stratę, strach i połączyła to z wieloma odcieniami przyjaźni, miłości, zrozumienia. W tej książce wszystkie te emocje nakładają się na siebie, powodują mętlik w głowie, dają wielką niewiadomą.

Powiem Wam tak — chciałabym zobaczyć ekranizację tej książki. “Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam” łapie za serce, gniecie je, bawi się nim, żongluje, ale w ostatecznym rozrachunku daje mu czas na miarowe bicie. Nie zdradzę Wam, czy historia Hannah i Daveya skończyła się happy endem. Sama do ostatnich stron nie miałam pewności, jak będzie, a o to przecież chodzi w dobrych książkach. O emocje do samego końca. Bierzcie, czytajcie, a kto się lubi wzruszyć i uronić łezkę, niech przygotuje chusteczki, żeby nie smarkać w rękaw.

Wydawnictwo kusi nas tym, że „Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam” jest emocjonalnym rollercoasterem. Nie mogę się z nimi nie zgodzić, bo ta książka porusza na tak wiele różnych sposobów.

Patrząc na tą piękną, słodką okładkę nie spodziewałam się totalnie tego, co czeka na mnie w kolejnych rozdziałach. Nie mam pojęcia dlaczego, ale po przeczytaniu opisu w mojej głowie zrodził się pomysł na coś w stylu komedii romantycznej. W jakim ja błędzie byłam! Ta książka koło komedii nawet nie stała. To ogromnie poruszająca historia o tym,że życie potrafi bardzo boleśnie zweryfikować nasze plany, bo przecież nawet jeśli mamy wszystko idealnie ustalone, to nie jesteśmy w stanie przewidzieć pewnych niuansów. W jej przypadku powiedzenie „Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o swoich planach” nabiera nowego znaczenia.

„Mężczyzna którego nigdy nie spotkałam” to obraz miłości silniejszej niż wszelakie przeciwności. Po jej lekturze człowiek chce wierzyć w dobre zakończenie; w to, że nawet po licznych trudach i niepowodzeniach czeka nas nagroda.

Znajomość Hanna i Davey’a od samego początku była specyficzna, w końcu poznali się przez pomyłkowy telefon. Ale jeśli ktoś ma w życiu coś takiego jak oni, to warto o to walczyć. I właśnie o tym jest ta książka, o odnalezieniu drogi w życiu, tej nam pisanej, nawet jeśli wydaje się nam, ze kłód rzuconych pod nasze nogi pokonać w stanie nie jesteśmy.

Polecam z całego serca.

📖 Nie odkładaj wszystkiego na później.(...) Nie rezygnuj z tego, co sprawia, że jesteś sobą. 📖

Elle Cook - Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam.

Wszystko zaczęło się od jednego przypadkowego telefonu, który na zawsze odmienił życie dwójki głównych bohaterów.

A może to wcale nie był przypadek? Może to było przeznaczenie?

Czy można zakochać się w osobie, której nigdy się nie spotkało? I czy możliwy jest związek na odległość?

Ani pastelowa, cukierkowa okładka, ani streszczenie, które wcześniej przeczytałam, nie przygotowały mnie na to, co znalazłam w środku.

Historia Hannah i Daveya kryje w sobie całą gamę różnorodnych emocji. Od radości po smutek. Od łez po uśmiech.

To zaskakująca, ale i pełna nadziei lektura.

Bo w życiu nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli...

Jednak najważniejsze jest to, żeby nigdy się nie poddawać.

Autorka zaserwowała nam opowieść z bardzo istotnym przesłaniem. I myślę, że z pewnością nie tylko dla kobiet. Również mężczyźni powinni ją przeczytać. A może przede wszystkim mężczyźni.

Elle Cook nie ukrywa, że ta książka ma dla niej osobiście ogromne znaczenie. I dlatego zapragnęła się nią z nami podzielić.

Więc nie wahajcie się ani chwili i poznajcie historię Hannah oraz Daveya.

Jestem pewna, że na długo pozostanie ona w waszych sercach.

Tak jak i w moim.

"Bo jak macie być ze sobą to nawet za parę lat"

Hannah odbiera telefon od Daveya, który mieszkając w Stanach, szuka pracy w Londynie. Jej numer wybrał zupełnie przez przypadek. Oboje nie spodziewają się, że ten kontakt przetrwa i mimo, że nigdy się nie spotkali, ta relacja przeradza się w coś więcej. Hannah i Davey wiedzą, że nie mają przyszłości, jeśli mieszkają na różnych kontynentach. Na szczęście los im sprzyja, a mężczyzna dostaje wymarzoną pracę w Londynie. Kiedy Hannah ma odebrać go z lotniska i ich znajomość nareszcie może osiągnąć realny sukces, okazuje się, że... on nie przybył. Los rzucił im kłody pod nogi, z których nie ma sposobu, aby zbudować schody i wygląda, że właśnie utracili szansę na miłość.

Książka ma oczywiście dalszy bieg, ale nie chcę zdradzać wam za dużo, bo powieść jest niesamowicie ciekawa, kiedy nie zna się dalszego biegu historii. Teraz myślę, że oddałabym wszystko, żeby tylko mieć możliwość przeczytać ją jeszcze raz po raz pierwszy. Uwielbiam takie powieści, które mają pełno zwrotów akcji i zabierają czytelnika na huśtawkę uczuć. Rozpływałam się, kiedy Davey rozmawiał z Hannah i chyba nie potrafię tego ubrać w słowa, ale jeśli dużo czytacie, na pewno nie jest wam obce uczucie ciepła rozlewajacego się w środku. Ich relacja była tak urocza (ale nie przesłodzona), a bohaterowie mieli poczucie humoru trafiające w mój gust. Nie mogę zliczyć ile razy miałam ogromnego banana na twarzy. Niestety zdarzało się też, że w moich oczach zbierały się łzy. Najgorzej wspominam moment, w którym Hannah próbując zapomnieć o Daveyu wchodzi w związek z George'm i ich początki były równie urocze i sympatyczne, a później mężczyzna ukazuje prawdziwą twarz. Staje się toksyczny, budzi w partnerce wyrzuty sumienia przez błahostki (Hannah jadła kawałek pizzy w tajemnicy). Jakże byłam zawiedziona tą osobą...

W "Mężczyźnie, którego nigdy nie spotkałam" bohaterowie są bardzo realni, dlatego że sytuacje, przed którymi stawia ich życie nie są czarne lub białe. Są pełni sprzeczności, popełniają błędy i właśnie to przybliża ich do nas, czytelników. Przez to możemy traktować ich jak przyjaciół i możemy płynnie wejść w ich świat na papierze.

Chce mi się płakać na myśl, że ta historia jest już za mną, bo była fenomenalna. Jeśli nie wiecie po jaką książkę sięgnąć, nie myślcie długo nad wyborem bo ten jest oczywisty. "Mężczyzna, którego nigdy nie spotkałam" jest powieścią, której warto poświęcić chwilę, a domyślam się, że nie będzie ona długa, bo pochłoniecie tę powieść w dwa wieczory.

✔️RECENZJA PRZEDPREMIEROWA✔️

"Mój tata często mawia, że jedynym, czego uczy nas historia, jest to, że tak naprawdę nie uczy nas niczego."

••

"Dobre rzeczy zdarzają się tym, którzy na nie czekają."

✈️📱

Znajomość Hannah i Daveya zaczyna się jak z filmu. Źle wybrany numer telefonu rozpoczyna ciąg wydarzeń, który wywraca ich życie do góry nogami. Wszystko układa się idealnie, oboje czują, że to jest właśnie to, mimo że nigdy nie spotkali się na żywo. Ale to też się ma szybko zmienić, ponieważ Davey właśnie dostał pracę w Londynie.

Jednym słowem bajka. Otóż nie...

Mężczyzna ni­gdy nie pojawia się na lotnisku.

Zupełnie się tego nie spodziewałam.

Było słodko, uroczo i zabawnie, dopóki do drzwi bohaterów nie zapukała gorzka rzeczywistość, delikatnie mówiąc. Romantyczna historia zaczęła niebezpiecznie zmierzać w stronę melodramatu, w myśl stwierdzenia, że "życie to jednak nie jest bajka".

Nastawiłam się na typową rozrywkową lekturę, a dostałam niezwykle życiową opowieść, która skłania do refleksji.

Niepozorna książka, piękna i mądra zarazem.

Nie pozwólcie, żeby historia Hannah i Daveya przeszła bez echa i przekonajcie sami, czy ta dwójka będzie miała swoje "żyli długo i szczęśliwie".

Sięgając po książkę nie przewidziałam tego,że potrzeba przygotować paczkę chusteczek podczas jej czytania.Ogrom niespodzianek jakie otrzymujemy w tej historii powoduje łzy w oczach.

Wybrany przypadkowo numer staje się dla bohaterów przełomowym momentem,ponieważ poznając się wirtualnie czują,że są dla siebie stworzyli.Niestety życie jest brutalne.Bo w nim nic nie możemy przewidzieć.Niestety trzeba zmierzyć się z jego problemami,które pojawiają się.

Cierpienie,ból i niezrozumienie z podjętej decyzji niesie ze sobą wiele chwil samotności.Często spontaniczne decyzji sprawiają,że ranimy druga osobę,która chce nam pomóc.Nie chcemy jej pomocy,a to często błąd. Mając przy sobie przyjaciela możemy wiele.Wesprze w chwilach trudnych i ciężkich….

Powieść jest bardzo emocjonalną a zarazem ucząca historią.Pokazuje,że trzeba walczyć,nie poddawać się i nie odpuszczać.Pozwolić sobie pomóc,nawet gdy osoba mieszka na innym kontynencie.Bo miłość wszystko zwycięży nawet osiem tysięcy kilometrów.Wiara w przezwyciężenie trudności czyni cuda.

Nie będę wam spoilerować fabuły,ponieważ sami musicie ją poznać i razem z bohaterami przeżywać ich wzloty i upadki.

Jeśli szukacie niezapomnianej historii z miłością w tle to musicie sięgnąć po tę powieść.

Przesłanie płynące z niej sprawi,że zastanowicie się nad życiem i tego co macie w nim najważniejszego.

🩵Polecam🩵