Memoria

Czy lubicie zagadki kryminalne?

Od samego początku jesteśmy wciągnięci w sekret…Ze zdjęcia zostaje rozpoznana kobieta, która przed laty zaginęła. Okazuje się, że zmarła wówczas w czasie pożaru. Jednak dzięki fotografii jej mąż, Samuel Lidman, stwierdza, że ona nadal żyje i grozi jej niebezpieczeństwo. Próbuje powiązać fakty z ich życia, by dowiedzieć się, co dzieje się z jego żoną i dowiedzieć się, jak jej pomóc.

Czy dojdzie do rozwikłania zagadki? Czy podejrzenia Samuela są prawdziwe? Do czego doprowadzi śledztwo?

Oprócz niesamowicie rozbudowanej historii znajdziecie tutaj elementy polityczne i wielokrotnie doznacie zaskoczenia, gdy już wydaje się, że prawda wyjdzie na jaw, pojawia się nowy szczegół, który zmienia bieg wydarzeń. Kryminał jest idealny w swojej formie, a autor świetnie radzi sobie z połączeniem wątków z przeszłości z tymi teraźniejszymi.

Uwielbiam tego typu literaturę, a tym bardziej się zachwycam, bo to już drugi tom cyklu śledztw Hansa Rekke i Micaeli Vargas - profesora psychologii i policjantki. Pierwszy tom warto nadrobić.

Czyta się lekko i przyjemnie, książka pochłania czytelnika od pierwszej strony, a tejemnice kuszą bezustannie, by je rozwikłać. Całość ma też życiowy charakter, przedstawia różne osobowości i problemy, z którymi się stykamy.

."Memoria" to druga cześć trylogii Lagercrantza.

Pierwsza "Człowiek który wyszedł z mroku" nie jest ścisle powiązana z drugą więc śmiało można mieszać w ich kolejności.

📖 Profesor psychogii Hans Rekke oraz policjantka Michaela Vargas to doskonały duet. Zgłasza sie do nich mężczyzna Samuel Lidman twierdząc, że na zdjęciu jego znajomego zrobionym na wakacjach które tamten spędzał w Wenecji, zobaczył swoją zaginioną przed laty żonę Clarie. Jest ona oficjalnie uznana za zmarłą, ale od samego poczatku Samuelowi coś nie pasowało w tym całym zajsciu.

W całą sprawę zamieszany jest okropny tym Gabor Morovia, postać która jest tak specyficzna, że wywołuje u czytelnika ciarki.

Chyba nie czytałam wcześniej żadnego szwedzkiego kryminału. Słyszałam tylko wiele dobrego na temat serii "Millenium" którą Lagercrantz kontynuował po śmierci Larssona. Od jakiegoś czasu ta seria czeka u mnie na półce Legimii. Teraz już wiem, że obowiązkowo muszę po nią sięgnąć, bowiem "Memoria" bardzo przypadła mi do gustu

Czy przeszłość na nas czyha? Czy czeka na moment, żeby o sobie przypomnieć? Jak myślisz?

W tej historii ma ona ogromne znaczenie…

Hans Rekke, takiego gościa chciałabym poznać. Szalenie inteligentny, niektórzy mówią, że nie znają mądrzejszego człowieka, potrafi w niezwykły sposób łączyć ze sobą fakty, podążać za niewidocznymi dla innych tropami, ba co więcej potrafi grać na fortepianie i ma słuch absolutny (no dobra to czasem może przeszkadzać w życiu, bo słyszenie jakim dźwiękiem ktoś krzyczy, albo jaki interwał pojawia się, kiedy mija Cię samochód, może być męczące 😉) A rozwiązywanie z nim spraw to istne szaleństwo i niesłychana przygoda.

Ja nie weszłam, ja wpadłam z wielkim impetem w tę historię. Otrzepałam szybko ubrania i stanęłam ramię w ramię z Hansem i Micaelą, aby pomóc im rozwiązać pewną sprawę, która okazała się fascynująca, przerażająca, okrutna i pełna mroku.

Są ludzie, przed którymi trzeba uciekać, którzy powodują, że musisz zmienić wszystko, a równie często to właśnie ci źli ludzie są sprawcami Twojej śmierci. Boisz się? I słusznie. Miałam tu do czynienia z paskudnymi, wyzutymi z emocji kreaturami, no bo jak ich inaczej nazwać. Dobro innych wcale ich nie interesuje, to oni są najważniejsi, ich działania, ich projekty. Nawet ci, którzy próbują się im przypodobać mogą stracić wszystko, dosłownie wszystko. Co więcej ci ludzie nigdy nie zapominają o przeszłości, jeśli raz zajdziesz im za skórę znajdą w końcu moment, aby to wykorzystać.

Działo się tu dużo, momentami musiałam aż przystopować, bo pojawiające się informacje powodowały w mojej głowie chaos, ale Hans potrafił to wszystko poukładać, więc ja też musiałam. Znajdziesz tu dużo cierpienia, przerażenia, smutku, można powiedzieć mafijne zagrywki i trochę polityki, a ta wiadomo jaka jest…

Nie ma tu ani chwili na spokój i nudę, przygotuj się na mocą i zacięta grę, ale z takimi towarzyszami dasz radę!

Autor nie bawi się w półśrodki, tu wszystko jest mocne, dosadne, szybkie, pogmatwane, ale to ciekawa przygoda, chociaż czasem dająca poczucie zmęczenia. 😉

Jedna chwila, jedno zdjęcie i cała przeszłość zaczyna wracać. Samuel Lindman wiele lat temu stracił żonę. Wyszła ona z domu i zaginęła bez śladu, a po pewnym czasie spłonęła w pożarze cysterny w Hiszpanii. Mężczyzna dostaje zdjęcie z Wenecji zrobionym przez znajomego, na którym jest pewny, że widnieje jego żona. Niemożliwe? Samuel zgłasza się do duetu śledczego profesora psychologii Hansa Rekkego i policjantki Micaeli Vargas z prośbą, aby dowiedzieli się prawdy. Nic nie jest takie, jak się początkowo wydaje, wiele tajemnic wychodzi na światło dzienne, a zagrożenie czyha na każdym kroku. Czy odkryją prawdę? Czy na zdjęciu naprawdę jest kobieta uznana za zmarłą wiele lat wcześniej? Jakie tajemnice wyjdą na jaw?

Książka jest wielowątkowa, czytamy ją oczami wielu bohaterów, jednak wszystko jest tak napisane, że się nie gubimy. To jedna z tych pozycji, z którymi po prostu nie da się nudzić, za dużo się dzieje, aby do tego doszło. Mnie zdecydowanie przypadła do gustu, wielokrotnie zaskoczyła, tym co się działo (byłam pewna, że za chwilę coś się stanie, a okazywało się, że działo się coś zupełnie innego). To historia pełna tajemnic, sekretów, niebezpieczeństw.

Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które niejednokrotnie mnie zaskoczyły. Książkę czytało się szybko, a podczas czytania towarzyszyło wiele emocji. Ja przeczytałam ją w jeden wieczór, nie mogąc się oderwać, aż nie dotarłam do ostatniej strony.

Bohaterów mamy wielu, dlatego nie powiem wam o nich nic więcej. Moim zdaniem są dobrze wykreowani, dający się lubić, mający wady i zaleta, a dzięki temu realistyczni.

„Memoria” to książka, w której znalazłam ciekawą, pełną tajemnic historię. Mnie się podobała i z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

“Przeszłość, która rzuca długie cienie. Zemsta, która jest silniejsza niż chęć przeżycia...”

Profesor psychologii Hans Rekke i policjantka Micaeli Vargas tworzą zgrany śledczy zespół. Przed nimi kolejna zagadka do rozwiązania. Zgłasza się do nich Samuel Lindman, który twierdzi, że na pewnym, niedawno zrobionym zdjęciu jest jego zaginiona bez śladu przed czternastoma laty żona Claire. Śledztwo stopniowo zaczyna ujawniać skrzętnie skrywane, mroczne sekrety.

Zawiła układanka, nic tu nie jest takie, jak nam się początkowo wydaje. Wielowątkowa, wielowymiarowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, zawiła fabuła ciekawie poprowadzona. Podczas czytania potrzebne jest skupienie, początkowo może się wydawać, że ilość wątków tworzy specyficzny chaos, nic bardziej mylnego, wraz z rozwojem wydarzeń wszystko wskakuje na swoje miejsce, tworząc spójną, zaskakującą całość. Teraźniejszość idealnie współgra z przeszłością. Wyraźnie ukazane psychologiczne portrety bohaterów. Rekke i Vargas tworzą zgrany, nawzajem uzupełniający się duet. Z łatwością zyskali moją sympatię.

Krok po kroku zagłębiamy się w precyzyjnie utkaną fabułę. Autor umiejętnie wodzi nas za nas, targa emocjonalnie, buduje odpowiedni, specyficzny klimat. Porusza trudne, złożone problemy, które mogą dotknąć wielu z nas. Śmierć bliskiej osoby, uzależnienia, zaburzenia natury psychologicznej, maniakalne, czy odżywiania. Przemoc fizyczna i psychiczna, manipulacja, szantaż. Skomplikowane relacje rodzinne, brak szczerości, niedomówienia, kłamstwa. W całość ciekawie wplecione wątki polityczne.

Wciągający, całkowicie przykuwający uwagę kryminał. Niebanalna, fascynująca, inteligentna zagadka i to zakończenie, czegoś takiego zupełnie się nie spodziewałam. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Jest to bardzo dobrze napisany szwedzki kryminał, który wciąga już od pierwszych stron. Jeżeli rozpoczęliście swoją przygodę z tą serią dopiero teraz to nic straconego. Bez znajomości tomu pierwszego również będziecie "w temacie". Poruszane są wątki śledcze poddające wątpliwości śmierć kobiety niegdyś obracającej się w sferze biznesowych gigantów. Imigracja, wątki społeczne i rodzinne, kontrast pomiędzy sferą wyższą i prowincją. Geniusz i wyjątkowość duetu śledczego Hansa Rekkego i Micaeli Vargas. Czyta się lekko i idąc tropem śledztwa ma się wrażenie uczestnictwa bezpośredniego. Widoczna fascynacja autora Sherlockem Holmsem jest widoczna i wprowadza bardzo ciekawy klimat. Również porównawczy. Mimowolnie, spośród tekstu zamieszczonego na każdej stornie szuka się podobieństw tych dwóch geniuszy do siebie.

Nie potrafię przejść obojętnie obok skandynawskich thrillerów czy kryminałów. Chyba nie znalazł się jeszcze żaden szwedzki pisarz, który by mnie zawiódł współpracą swojego pióra z umysłem.

Cała historia jest precyzyjnie rozbudowana i wielowątkowa. Toteż czytanie od samego początku wymaga skupienia i zaangażowania, żeby móc połapać się w tym wszystkim. Autor zręcznie skacze między różnymi miejscami i czasami akcji. Nie ma wyjścia, trzeba nadążać. Bohaterowie wykreowani przez Lagercrantza tworzą uzupełniający się duet, który z łatwością zaskarbia sobie sympatię czytelnika.

Zaś samo zakończenie niewątpliwie zachęca do sięgnięcia po ciąg dalszy.

Jest to drugi tom cyklu "Rekke & Vargas", jednak nie martwcie się, możecie go przeczytać bez znajomości poprzedniej części.

Autor zgrabnie eksploruje zarówno teraźniejszość, jak i przeszłość, budując napięcie, które trzyma czytelnika w stałej gotowości na następne zaskakujące zwroty akcji. Układane zręcznie fragmenty fabuły tworzą intrygujący obraz, gdzie każdy element ma swoje znaczenie i prowadzi do zaskakującego finału.

Postacie w powieści są jak barwne postaci z życia, każda z własnymi tajemnicami i dramatami. Zamiast płaskich postaci-wydmuszek, mamy do czynienia z wielowymiarowymi bohaterami.

"Memoria" to sensacyjny kryminał, który zasługuje na uwagę. Autor sprostał moim oczekiwaniom, dostarczając doskonałą rozrywkę na dwa wieczory.

Opowieść z książki jest ciekawa, tylko trzeba się przy niej troszkę skupić przy czytaniu. Początkowe rozdziały są krótkie, później dłuższe i tak w koło. Idzie za tym również nasze skupienie. W tych dłuższych momentach jest przekazana duża liczba pytań, później odpowiedzi. Co ciekawe, jedne podpowiedzi czasami przeczą temu w którą stronę szliśmy z myślami, a później odkrywamy coś, co jednak je potwierdza. Tym sposobem wciąż nie możemy rozwikłać zagadki. Opowieść przedstawia losy pewnej kobiety, która była idealnej urody oraz inteligencji. Małżonek kobiety nam przedstawia ją jako najwspanialszy cud świata i przekonuje nas o tym na różne sposoby. Wie, że jego małżonka pracowała na wysokim szczeblu biznesowym, lecz wierzył, że była tylko jego. Nagle jednak pozostawiła mu list w którym napisała, że nie daje rady i odchodzi. Świat mężczyzny stanął na głowie tym bardziej, że niedługo po tym zginęła w wypadku. Przez ten cały czas żył w przekonaniu, że jej już nie ma, aż tu nagle dzieje się coś dziwnego. Na zdjęciu, któremu się przygląda widzi kobietę, która bardzo przypomina mu jego zmarłą żonę. On poddaje nam powody, by uznać ją za zmartwychwstałą, jednak policję zastanawia coś innego. Podejmując trop, nie myślą o tym czemu tak się stało, tylko spostrzegają, że potrzebuje ona pomocy. Im dalej grzebią w sprawie, tym więcej wychodzi niespotykanych faktów. A wy jak sądzicie, czy żyjąc z kimś można tak do końca go poznać?

To podobno druga część serii, ale jakoś tego nie odczułam. Jedyne co widać to to, że czuć iż od jakiegoś czasu ze sobą współpracują. Praktycznie wciąż coś się tu dzieje, a śledczy odkrywają wciąż to nowe kawałki układanki, która zaprowadza ich do przeszłości. Jak widać nigdy nie uda się ukryć wszystkiego. Podobało mi się to, że były tu prowadzone rozmowy i spekulacje jak do czego mogło dojść. To jakbyśmy byli w ich myślach i tropy analizowali razem z nimi. W ten sposób nie było zastojów w fabule. Oczywiście to jeden z wyżej postawionych kryminałów, gdzie bez uważnego czytania można się pogubić. To kto jaki jest dowiadujemy się z opisu innych. Postacie trochę się zlewają ze sobą, ale to nawet nas nie interesuje, bo tu duży nacisk mamy na tropy, domysły i nowe informacje. Pod tym względem naprawdę świetny kryminał.

Chociaż lubię skandynawskie kryminały, za ich specyficzny klimat, to „Memoria” to moja pierwsza styczność z autorem. Dlatego z jednej strony trochę się obawiałam, czy wybrałam dobrą książkę na początek, tym bardziej że jest to drugi tom trylogii, ale z drugiej strony opis bardzo mnie zaciekawił. Na szczęście okazało się, że chociaż jest to kolejna część, to znajomość poprzedniej części nie jest zbytnio wymagana, ponieważ poza głównymi bohaterami nie mają one ze sobą wiele wspólnego. Każda książka opowiada inne śledztwo. „Memoria” to bardzo dobrze napisany skandynawski kryminał. Jest w nim tajemnica, którą trzeba rozwiązać. Na dobrą sprawę nawet dwie, które poniekąd się ze sobą łączą. Dobrze wykreowani bohaterowie. Podczas czytania Rekke i Gabor bardzo kojarzyli mi się z Sherlockiem Holmesem i profesorem Moriartym. Rekke tak jak i Sherlock miał wyjątkowy dar dedukcji i tak jak detektyw wszech czasów miał problemy z uzależniającymi substancjami. Jednak „Memoria” to nie tylko sprawa kryminalna, autor w swojej książce porusza też wątki polityczne, problemy z odżywianiem i nadużywaniem leków. Podsumowując, po przeczytaniu tej książki, już teraz czekam na kolejny tom. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, intryga bardzo mnie zaciekawiła i byłam ciekawa jak, to wszystko się rozwiąże. Myślę, że fanom autora „Memorii” polecać nie trzeba, a jeśli ktoś lubi historie ze wciągającą fabułą i dobrze wykreowanymi bohaterami, to zdecydowanie powinni oni sięgnąć po najnowszą książkę Davida Lagercrantz’a.

David Lagercrantz w "Memorii" serwuje czytelnikowi świetnie skonstruowaną zagadkę!

"Memoria" jest drugim tomem przygód duetu Rekke i Vargas. On, ponadprzeciętnie uzdolniony muzyk i psycholog z wyżyn społecznych. Ona policjantka z gorszej dzielnicy. Jeśli tak jak ja nie czytaliście pierwszego tomu możecie poczuć, że wchodzicie w środek historii tych dwojga. Zagadkę kryminalna stanowi jednak odrębną kwestię, wiec niczym nie przeszkadza brak znajomości "Człowieka, który wyszedł z mroku".

"Memoria" przybliża nam przeszłość Rekkego, jego dzieciństwo i spotkanie z innym uzdolnionym chłopcem Gaborem. Spotkanie, które miało ogromny wpływ na życie młodego Hansa.

Samuel Lindman, mąż zaginionej a następnie znalezionej marwej Claire Lindman, przynosi Micaeli zdjęcie, które znalazł u znajomego. Zostało zrobione podczas wakacji w Wenecji. Samuel twierdzi, że widać na nim jego zmarłą żonę.

Dobrze poznać Lagercrantza, który tworzy coś od podstaw. Ta książka przekonuje mnie dużo bardziej niż kontynuacja Millennium, wiec jeśli owa was zawiodła, nie określające autora, dajcie mu szansę.

To kawał dobrego kryminału i powieści sensacyjnej z wątkami politycznymi. Lagercrantz świetnie łączy przeszłość z teraźniejszością i przeplata biografie bohaterów. Jego postaci są zróżnicowane, dobrze skonstruowane, z charakterem, wadami. Czarny charakter też został znakomicie wykreowany.

Autor prowadzi historie wielowątkową i wielowarstwową. Porusza szereg trudnych tematów. Od straty bliskich osób, przez zaburzenia odżywiania aż po uzależnienia. A wszystko zgrabnie łączy ze sobą w sposób przemyślany i intrygujący.

Zakończenie stanowi wstęp do kolejnego tomu, który z przyjemnością przeczytam.

Moim jedynym zarzutem jest brak spójności wizualnej jeśli chodzi o okładki. Gdyby nie opis nie domyśliłabym się, że te książki się za sobą łączą.

współpraca reklamowa

David Lagercrantz dał się poznać czytelnikom jako kontynuator wybitnej (moim zdaniem) trylogii „Millennium”, przedwcześnie zmarłego Stiega Larssona. Nie mnie oceniać, jak mu to wyszło, ani porównywać do pierwowzoru.

Tym razem w nasze ręce trafia cykl, który Lagercrantz stworzył sam. Rekke&Vargas w tej chwili ma dwa tomy: „Człowiek, który wyszedł z mroku” (tom 1) i „Memoria” (tom 2). W obu spotykamy się z duetem można by rzec doskonałym – profesorem psychologii Hansem Vargasem oraz młodą, hardą i nie skażoną jeszcze zawodem policjantką Micaelą Vargas. Warto wspomnieć, że w ich przypadku następuje tak zwane zderzenie dwóch światów. Rekke to wykształcony i kulturalny przedstawiciel klasy wyższej, a Vargas jest reprezentantką nizin społecznych.

Na całe szczęście dla mnie i dla innych osób, które nie czytały tomu pierwszego cyklu, można zasiąść do czytania bez znajomości wcześniej wymienionego tomu. Bo w sumie to, co łączy obie części, to dwójka głównych bohaterów. Jednak uważam, że zawsze lepiej poznawać cykle od początku – nigdy nie wiadomo jakie informacje przemycone, czasem niby niechcący przez autora, mogą się przydać później.

Rekke i Vargas podejmują się wyjaśnienia zagadki nieżyjącej, a może żyjącej żony Samuela Lidmana. Zaginiona czternaście lat wcześniej i uznana za zmarłą, Claire Lidman, nagle pojawia się na zdjęciu znajomego Samuela. Rekke, który zawsze widzi więcej niż przeciętny człowiek, sądzi, że może jej grozić niebezpieczeństwo. Tym bardziej dobrze byłoby odnaleźć kobietę, jak najszybciej. Zapowiada się nie lada wyścig z czasem, co skutkuje dobrze nakręconą fabułą. Dodatkowo Micaela będzie miała trochę kłopotów z bratem kryminalistą, a córka Hansa wpadnie w tarapaty. I żeby nie było nudno i ciągle porównywalnie do doylowskiego Holmesa pojawi się Gabor Morovi, przestępca szyty na miarę profesora Moriarty’ego.

Jak widać na nudę nikt raczej nie będzie narzekał. Zakończenie również powinno każdego zadowolić na tyle, że z chęcią sięgnie po trzeci tom cyklu, na który ja również czekam. „Memoria” to skandynawski, sensacyjny kryminał, w którym mamy wszystko, aby (chyba) wszyscy byli usatysfakcjonowani: świetnie prowadzone śledztwo, które „ogląda się” z ciekawością; tajemnice; bardzo dobrze skrojona intryga; odpowiednio stopniowane napięcie i dobre zakończenie. I jeszcze jedno – przeszłość, która zawsze ma znaczenie!

Jeżeli lubicie Lagercrantza to nie trzeba Was specjalnie namawiać do lektury tego cyklu, a co za tym idzie, „Memorii”. Jeśli natomiast nie macie zbyt dobrego nastawienia do tego szwedzkiego pisarza, to może nadszedł ten moment, że należy dać mu szansę. Teraz nie pisze kontynuacji zaczętej przez kogoś innego. Zaczął pracę na swoje konto i może sprawdźmy, jak mu idzie, zanim wydamy ostateczny wyrok. Uważam, że nowy cykl z parą, która na pierwszy rzut oka może wydawać się niedobrana, jest strzałem w dziesiątkę. Sami się o tym przekonajcie.

"Po lekturze "Człowieka, który wyszedł z mroku" nie mogłam się doczekać kontynuacji, a "Memoria" zdecydowanie nie zawiodła! 😍 Lagercrantz wciąga czytelnika od pierwszych stron, wprowadzając tajemniczą historię mężczyzny twierdzącego, że jego zmarła żona żyje. Autor zaskakuje i wodzi za nos, tworząc wielowątkową powieść z bohaterami, których pokochałam. Nieoczywiste rozwiązanie sprawy utrzymuje w napięciu, a społeczne tematy dodają głębi. Polecam serię Rekke i Vargasa wszystkim fanom inteligentnych kryminałów!

Dzisiejsza premiera i nazwisko budzące cały ogrom skrajnych emocji. Od narzekania na to, że podjął się kontynuacji kultowej serii Millenium, po zachwyty nad nową serią, której tom drugi to właśnie "Memoria".

Wyobraź sobie, że żona, która zginęła lata temu nagle pojawia się na jednym ze zdjęć. Przypadek, podobizna, a może jej śmierć była sfingowana? W końcu podobno spłonęła w cysternie. Z taką sprawą zgłasza się pewien człowiek do duetu Rekke i Vargas, czyli dwójki znanej nam już z tomu pierwszego. Rekke zauważa na zdjęciu dużo więcej i jest przekonana o tym, że kobiecie grozi niebezpieczeństwo i na pewno żyje. Jakim cudem może mieć taką pewność?

żeby dodatkowo cała sytuacja jeszcze bardziej się skomplikowała, to Vargas ma wrażenie, że to nie jest przypadek. Wszystko co się dzieje miało swój początek w przeszłości, z którą on ma wiele wspólnego.

Często powtarzam, że autorzy potrafią zaskakiwać czytelników i Lagercrantz zaczął dość nieszczęśliwie, wpadając w sam środek serii, którą uwielbiało wiele osób. Mnie Millenium nigdy nie kręciło, a kontynuacja okazała się gdzieś tam wpaść w moje gusta czytelnicze i dlatego sprawdziłam także serię z Rekke i Vargas'em. Polubiłam ją od razu i czekałam na drugi tom bardzo niecierpliwie. Było warto!

Drugi tom można śmiało czytać bez znajomości pierwszego, ale gwarantuję, że później przyjdzie ochota na nadrobienie "Człowieka, który wyszedł z mroku", bo "Memoria" to kawał świetnego kryminału, zakręcona okrutnie i wymieliła mi mózg na papkę.

Oprócz tego, co bardzo ważne, bohaterowie są ludźmi z krwi i kości, za którymi wskoczyłoby się w ogień. Z chęcią ponownie się z nimi spotkałam, a że są to dwie różne osobowości i przy tym to nie kolejna seria, w której główną parą są policjanci, śledczy, to już w ogóle przepadłam.

A żeby tego było mało, to w książce poruszone są także inne tematy, nie tylko samo śledztwo, poszukiwanie elementów nieoczywistych, nieco cofanie się w czasie, ale również zahacza o ludzkie problemy takie jak edukacja, polityka, nasze psujące się niemal z dnia na dzień nastroje i relacje.

Podsumowując, nie można oceniać pisarza po jednej powieści i po tym, że podjął się jakiegoś projektu aby coś dokończyć. Potrafi napisać powieść wciągającą, genialną, a przy tym także brutalnie szczerą. Polecam!

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Wielka Litera.

David Lagercrantz to autor, który zasłynął przede wszystkim dokończeniem serii Millenium, kiedy Stieg Larsson niespodziewanie, nie dokończywszy pisania książki, nagle zmarł. Niemniej jednak nie jest to jedyne wielkie osiągnięcie autora. Niezależnie wydaje swoją serię Rekke&Vargas, której książka „Memoria” jest drugim tomem.

Szwedzkie kryminały są jedyne w swoim rodzaju, utrzymują wysoki poziom, są zagadkowe i nie można się od nich oderwać. Zawarte w nich zagadki kryminalne są specyficzne, zagmatwane, a ich rozwiązanie zmusza do myślenia, a finalnie i tak zaskakuje! Ten gatunek jest jednym z moich ulubionych, dlatego tak wielka była moja radość, gdy dowiedziałam się, że będę miała okazję przeczytać drugi tom serii Rekke&Vargas, szczególnie że pierwszy mnie zaintrygował i zachwycił!

Tym razem profesor Rekke oraz policjantka Vargas dostają nietypowe zlecenie od Samuela, który twierdzi, że na wakacyjnym zdjęciu przyjaciela z Wenecji widzi swoją żonę, która przed laty zaginęła, a później została uznana za zmarłą. Samuel nigdy nie poprzestał wierzyć w to, że jego żona żyje, ale jej życie jest zagrożone. Niemniej jednak im zdjęcie jest dogłębniej analizowane, tym więcej nieścisłości i niezgodności wszyscy w nim dostrzegają. Coraz więcej poszlak wskazuje również ogromne niebezpieczeństwo, które może dosłownie wisieć w powietrzu.

Dla mnie książka jest świetna! Utrzymuje wysoki poziom napięcia, a jej zwroty akcji zaskakują. Autor połączył zarówno życie zawodowe głównych bohaterów, jak i prywatne, co nadaje książce więcej możliwości i zdecydowanie rozbudowuje wątki. Poza tym osobiście bardzo chętnie sięgam po te kryminały, które dają mi możliwość poznania osób prowadzących śledztwo również z tej prywatnej strony.

Prosty język i krótkie rozdziały sprawiają, że przez książkę się płynie w bardzo szybkim tempie. Dla mnie ta książka jest świetna i już z niecierpliwością wyczekuję kolejnej części, bo autor nie omieszkał zaintrygować na końcu! Ale nie będę na ten temat nic więcej zdradzać!

Graliście kiedyś w szachy? Osobiście za nimi nie przepadam… wolę warcaby, ale w książce “Memoria” odgrywają w pewnym momencie kluczową rolę.

To moje pierwsze spotkanie ze szwedzkim kryminałem. Wiele dobrego o nich słyszałam, ale nigdy nie mogłam znaleźć dobrej okazji, żeby przeczytać. I sprawdzić, czy rzeczywiście jest tak, jak twierdzą czytelnicy biblioteki…

“Memoria” to drugi tom trylogii, która jest poświęcona niezwykłemu profesorowi psychologii Hansowi Rekke i intrygującej policjantce Micaela Vargas.

Od razu wspomnę, że nie czytałam pierwszej części, ale to w żaden sposób negatywnie nie wpłynęło na odbiór “Memoria”. Z czego bardzo się cieszę, bo nim się obejrzałam, to odpłynęło w stronę snucia własnych teorii spiskowych.

| Memoria | David Lagercrantz |

Do Hansa i Micaeli zgłasza się z prośbą o pomoc Samuel Lidman, którego żona czternaście lat temu zniknęła bez śladu. I co się później okazało, zginęła w tajemniczym pożarze cysterny.

Mężczyzna twierdzi, że jego żona żyje i na potwierdzenie swoich domysłów. Wyciąga fotografie z wakacji w Wenecji, które zostały zrobione przez jego znajomego.

Duet śledczych podejmuje się rozwiązania zagadki, ze względu na kilka kluczowych szczegółów, które na zdjęciach dostrzega profesor Rekki.

W toku prowadzonego śledztwa wychodzą na jaw demony z przeszłości bohaterów, które co ciekawe… Mogący mieć coś wspólnego ze zniknięciem kobiety sprzed lat.

• Kryminał •

Ku mojemu największemu zaskoczeniu “Memoria” nie skupia się tylko i wyłącznie na śledztwie. W książce zostało poruszonych kilka ważnych tematów, takich jak…

~ uzależnienie od używek

~ zaburzenie odżywiania

~ depresja

~ przemoc fizyczna i psychiczna

~ szantaż

~ manipulacja

~ strata kogoś bliskiego

Nie zabraknie też wątków związanych z polityką i brudnymi interesami, prowadzonych przez elegancików w garniturach.

I mimo tego, że tyle się w tej książce dzieje. Wszystko ze sobą dobrze współgra i każdy puzzel wskakuje na właściwie miejsce w układance zwanej śledztwem.

Opisy są treściwe, a wszelkiego informacje o bohaterach dawkowane w taki sposób, żeby czytelników nie przytoczyć. Jeśli sięgnięcie po drugim tom bez znajomości pierwszego, to jak najbardziej się odnajdziecie w fabule.

Co do samych bohaterów to żałuję, że nie miałam okazji poznać początków ich znajomości. Oczywiście, co nieco wspomniano, od czego to się zaczęło, żeby w pewnym stopniu zaspokoić ciekawość czytelnika… Jednak nie na tyle, żeby czuł się w pełni syty. Szczęściarzem jest każdy, kto przeczytał pierwszy tom, bo wydaje mi się, że mogło być ciekawie w przypadku Hansa i Micaeli. Jakby nie patrzeć pochodzą z dwóch różnych światów, więc wszystko mogło się zdarzyć. Za nim udało im się złapać nić porozumienia.

W książce na brak napięcia i zwrotów akcji nie możemy narzekać. Tak, wciągnęły mnie sprawy bohaterów, że nim się obejrzałam, znalazłam się na końcu książki.

Zapowiedź kolejnego tomu rozbudziła moją ciekawość. Co czeka tym razem naszych bohaterów? Czas pokaże…

Współpraca Wielka Literia

"Memoria" to drugi tom cyklu kryminalnego z duetem Rekke i Vargas. Tym razem profesor i policjantka bają nietypową sprawę Samuela, który twierdzi, że na zdjęciach zrobionych przez znajomego w Wenecji, widnieje jego zmarła żona...

Muszę przyznać, że ten tom podobał mi się znacznie bardziej od poprzedniego. Bohaterowie już znani, tutaj mogli się rozwijać - zarówno pod kątem własnych osobowości, jak i relacji między sobą. Pełne wzlotów i upadków okoliczności pozwalają lepiej odkrywać siebie nawzajem w pracy i w życiu.

Fabuła była wielowątkowa i rozbudowana, autor miał ciekawy pomysł i konsekwentną wizję, która prowadził z szybkim tempem. Krótkie rozdziały nadawały sporej dynamiki, a tajemnice przeszłości i teraźniejsze zdarzenia przenikają się nierozerwalnymi więzami.

Podobało mi się przemycanie w fabule ważnych społecznie kwestii i tematów takich jak depresja, zaburzenia odżywiania czy trudne relacje rodzinne. Autor nawiązuje też do polityki i świata przestępczego, tworząc rozbudowaną sieć motywów pobocznych, które spójnie sklejają historie w całość.

Ciekawy finał i ponownie zapowiedź kontynuacji ponownie zaintrygowała - z chęcią poznam tom trzeci, a "Memorię" polecam fanom szwedzkich kryminałów :)