Melodia wolności. Saga Różany Jar. tom 1 (barwione brzegi)

,,Melodia płynęła, opowiadając historię tęsknoty – za domem, za zrozumieniem, za akceptacją”

W żyłach Aleksandry od zawsze płynęła muzyka. Została stworzona do tego by opowiadać historie za pomocą melodii, którą skrywa w głębi serca. Tak jak malarz udoskonala swoje dzieło z każdym kolejnym pociągnięciem pędzla, tak i ona dotykając wybranych klawiszy, wyraża siebie i targające nią emocje. Jako córka rosyjskiego pułkownika nie zna życia poza Petersburgiem. Mimo że od najmłodszych lat otoczona jest luksusem czuje, że czegoś jej brakuje. Gnana niepokojem ducha, wbrew obawom ojca, pragnie zobaczyć majątek, który niegdyś należał do jej zmarłej matki. Podróż do Różanego Jaru odkryje przed nią więcej niż mogła kiedykolwiek przypuszczać. Na dobre odmieni postrzeganie świata, a jej dotychczasowa codzienność stanie się jedynie niezrozumiałym wspomnieniem.

,,Na każde zmartwienie jest jakaś rada, tylko trzeba umieć jej szukać”

Początki Aleksandry w Ostrówku nie należą do najprostszych. Jako dziedziczka dworu, wywodząca się z polskiej ziemi, ma w sobie także rosyjskie korzenie. To połączenie sprawia, że okoliczni mieszkańcy zerkają w jej stronę z nieskrywaną obawą. Mimo trudności Saszeńka małymi kroczkami stara się ich do siebie przekonać. Otoczona pięknem Różanego Jaru zaczyna odkrywać tajemnice przeszłości a obietnica, którą tuż przed wyjazdem złożyła ojcu zacznie jej nieludzko ciążyć. Nieoczekiwanie staje się również świadkiem historycznych zdarzeń oraz cichej walki o niepodległość polskiego narodu, który pozostaje pod zaborem rosyjskim. Dziewczyna jest rozdarta pomiędzy poczuciem obowiązku a głosem serca, które niespodziewanie zaczyna grać przepiękną melodię miłości.

Autorka posługuje się niemal malowniczym językiem. Każdy z rozdziałów, mimo momentami trudnej sytuacji, prowadzony jest bardzo delikatnie, spokojnie. Dzięki temu mogłam płynąć poprzez historię Aleksandry bez zbędnego pośpiechu. Książka została wydana w sposób absolutnie przepiękny. Okładka idealnie oddaje jej klimat. Jedynym mankamentem, który niestety istotnie rzucał mi się w oczy są liczne powtórzenia. Jeśli to nie akurat spojrzenia pełne dezaprobaty, to mają w sobie osobliwą mieszaninę innych uczuć. Nie mam absolutnie nic przeciwko takim zabiegom, jeśli są dawkowane w umiarze. Liczę na to, że w kontynuacji jednak ich zabraknie albo będą bardziej wyważone. Mimo to myślę, że warto dać tej historii szansę, razem z Aleksandrą wybrać się do Ostrówka, by odkryć sekrety, które skrywa Różany Jar. Książka ta będzie idealna dla osób, które uwielbiają powieści z nutką romansu, a także z delikatnie zarysowanym tłem historycznym.

“Czasem najlepsze, co możemy zrobić, to po prostu żyć najlepiej jak potrafimy, tu i teraz”.

Aleksandra jest córką rosyjskiego pułkownika, do tej pory mieszkała w Petersburgu. Przenosi się na wieś do Różanego Dworu, położonego na Podlasiu, który odziedziczyła po matce. Młoda kobieta ma zamiar spędzić tu jakiś czas, jest ambitną i utalentowaną pianistką. Popyt na wsi, jego urok i brzydota, jest skrajnie różny od jej dotychczasowego jej życia w wielkim mieście. Z czasem przychodzi zrozumienie, ludzie przestają w niej widzieć przedstawicielkę carskiego zniewolenia. W jej życiu pojawia się Stefan Korzeniowski, nauczyciel w wiejskiej szkole, pianista i działacz ruchu niepodległościowego. Niespodziewanie przychodzi uczucie, jednak ojciec Aleksandry ma wobec córki zupełnie inne plany…

Przykuwający uwagę, bardzo udany debiut. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje, przenosi nas do 1905 roku, czasów gdy Polska była pod zaborami, na ziemie przywłaszczone przez imperium rosyjskie, na Podlasie. Fabuła zajmująco poprowadzona, ukazuje skomplikowane ludzkie losy, trudne relacje międzyludzkie, walkę o niepodległość. Styl autorki jest lekki, naturalny, barwny, czytanie było ogromną przyjemnością. Z łatwością Pani Magdalena oddaje emocje, drgania serca, wewnętrzne rozterki, jakie są udziałem naszych bohaterów. A ci realnie, naturalnie wykreowani, z ciekawością obserwowałam ich trudne życiowe ścieżki. Aleksandrę polubiłam od razu, to mądra, ciepła, wrażliwa, empatyczna, odważna młoda kobieta. Dla niej najważniejszy był człowiek, nie jego pochodzenie, czy status społeczny.

Klimatyczna, wyraźnie, realnie odzwierciedla ówczesną rzeczywistość. Zajmująca obyczajowość, a obok istotne w całej powieści tło historyczne. Codzienność, trudne realia pod władzą oprawcy. Patriotyzm, silne przekonanie, że Polska jeszcze kiedyś będzie wolna, determinacja, a w tle nieustającą muzyka. Bohaterowie pochodzą z zupełnie różnych światów, wiele ich dzieli i całkiem sporo łączy. Przychodzi niespodziewane uczucie, które zmienia w ich życiu wszystko… Poczucie obowiązku, tajemnice rodzinne, poświecenie. Zwyczaje, obyczaje panujące na wsi, trudy codzienności, walka o przetrwanie. Podejmowanie trudnych decyzji, szukanie własnych korzeni, swojego miejsca na ziemi, pasja, jaką jest muzyka.

Napisana wrażliwym sercem i pięknym językiem historia, od której nie mogłam się oderwać. Ukazuje piękno i trudy prawdziwej miłości. I to przepiękne, dopracowane w każdym detalu, cieszące oko wydanie. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Bardzo, bardzo polecam! Tatiasza i jej książki :)

"Melodia wolności" to pierwszy tom Sagi Różany Jar autorstwa Magdaleny Buraczewskiej-Świątek. To jakże cudowne wydanie książki skrywa w sobie piękną, poruszającą historię, w której muzyka stanowi absolutnie ważną rolę.

Autorka przenosi nas do roku 1905, w którym to Polska znajdowała się pod reżimem cara. Główną bohaterką powieści jest młoda, piękna Aleksandra Orłowa, lubiąca wyrażać swoje emocje za pomocą muzyki. Kobieta mieszka w Petersburgu ze swym ojcem, oficerem carskiej armii, jej matką była zmarła już polska szlachcianka. Gdy Aleksandra dowiaduje się, że majątek rodzinny matki, zlokalizowany w Ostrówku Różany Jar zostanie w niedługim czasie sprzedany, postanawia czym prędzej udać się tam, by dowiedzieć się więcej o tym tajemniczym dla niej miejscu. Jak Aleksandra odnajdzie się w nowym miejscu, dalekim od przepychu, w którym się wychowała?

"Melodia wolności" to niewątpliwie nastrojowa, hipnotyzująca pięknym, barwnym językiem, całkowicie absorbująca powieść. Świetnie oddany został w niej klimat tamtejszych czasów. To namalowana słowem i wybrzmiewająca melodią mozaika pragnień, miłości, marzeń i nadziei w obliczu niepokoju i burzliwej działalności ruchu oporu.

Ta historia ukazuje determinację i charyzmę głównej bohaterki, która naprzeciw utartym konwenansom pragnie żyć zgodnie ze swoim sercem. Nad każdym jej dylematem, nad każdym trudnym wyborem rozlega się melodia wskazująca drogę, pozwalająca ujarzmić myśli, otulająca Różany Jar niezwykłym kokonem spokoju.

Przez tę powieść wręcz się płynie, a historia w niej zawarta wciąga i nie daje o sobie zapomnieć. Urzekła mnie i oczarowała mnie wrażliwością, refleksyjną atmosferą, wiernie oddanym tłem historycznym oraz hołdem skierowanym w stronę kobiecej odwagi i siły charakteru. Absolutnie zachwycająca, piękna w środku i na zewnątrz. Polecam ją wszystkim, a zwłaszcza każdej wrażliwej czytelniczej duszy. Czytajcie!

Mówią, że muzyka łagodzi obyczaje... Zgadzacie się? "Muzyka.... muzyka nie zna granic ani polityki. Ona przemawia do duszy człowieka, niezależnie od jego pochodzenia czy przekonań." Ale muzyka zapewnia także tożsamość i możliwość powiedzenia innym, kim jesteś, jakie są Twoje korzenie...

Pióro Magdaleny Buraczewskiej-Swiątek śmiało może konkurować ze znanymi od lat autorami, których książki nie schodzą z list bestsellerów.

" Melodia wolności" to jej druga książka, którą miałam okazję przeczytać i po raz kolejny jestem absolutnie oczarowana! A jeśli idzie to w parze z pięknym wydaniem tej pozycji przez wydawnictwo Replika, to jest to istny majstersztyk 👌

Magdalena ma niezwykły dar manewrowania w czasie i przenosi czytelnika do czasów, kiedy Polska znajdowała się pod reżimem cara. "Melodia wolności" to bardzo ciekawa historia młodej Aleksandry Orłowej, córki rosyjskiego pułkownika, która przybywa z Petersburga do Ostrówka na Podlasiu-Różanego Jaru, który ma zostać sprzedany. Nad majątkiem zawisły ciemne chmury. Aleksandra pragnie dowiedzieć się prawdy o swoim dziedzictwie, o swoim pochodzeniu i spuściżnie po zmarłej matce. Pobyt w Różanym Jarze uzmysławia dziewczynie, że jej dotychczasowe, beztroskie życie w Petersburgu było puste i zakłamane,że żyła jakby w bańce, w której ją umieszczono, nieświadomą, co dzieje się na zewnątrz."...stojąc na tej samej ziemi, oddychając tym samym powietrzem, czuła się inaczej." Nie wszyscy byli jej przychylni, byli tacy, którzy widzieli w niej wroga, nieufni wobec niej, ze względu na jej ojca, ale byli też tacy, którzy widzieli w niej człowieka, pełnego pasji, miłości, zrozumienia i wrażliwości. W czasie pobytu we dworze, córka rosyjskiego pułkownika ma okazję poznać wiejskie życie mieszkańców i ich codziennie zmagania w zaborze rosyjskim,gdzie organizowano tajne nauczanie, kultywowano polską kulturę i tożsamość narodową.

Pewnego dnia na jej drodze los stawia nauczyciela, Stefana Korzeniowskiego, działacza ruchu niepodległościowego. Młodzi nie od razu znajdują wspólny język. To miłość do muzyki, a konkretnie do gry na fortepianie, przyczynia się do skruszenia muru dzielacego tych obojga. Między nimi nieśmiało rodzi się uczucie, które z góry można by rzec, jest skazane na porażkę, ponieważ Aleksandra przed wyjazdem do Ostrówka została obiecana synowi carskiego gubernatora. Młoda kobieta staje przed trudnym wyborem, czy iść za głosem serca, czy jednak zachować resztki rozsądku. Wiedziała, że czeka ją jedno. "Wiedziała, że czeka ją trudna walka, ale była gotowa. W końcu jak mawiała jej matka :"W burzy hartuje się stal, a w przeciwnościach-charakter."

"Melodia wolności" to cudowna książka, o której mogłabym pisać i pisać. Z pięknie oddanym klimatem,odmalowanymi zwyczajami i barwnymi opisami.Napisana urokliwym, wdzięcznym językiem. Nie brak w niej miłości do Ojczyzny, pasji, przemyśleń i rozterek bohaterów. Pięknie nakreślone czasy, których już nie ma. Niesamowity język pisarki, a także znajomość epoki, czyni ją perełkę wśród powieści z historią w tle. Podobnie jak przecudne opisy okolic Różanego Jaru i ówczesnej codzienności. Czytając ją, wręcz miałam przed oczyma obraz dawnego, polskiego dworku, tamtych obyczajów, a także mijajacych pór roku. "Melodia wolności" to słowa malowane muzyką, która urzekła mnie pięknem, cierpieniem i nadzieją. Refleksja przychodzi po lekturze. I ta ogromna ciekawość, co dalej? Ale to już w drugim tomie tej niezwykłej sagi, która już niebawem... Czytajcie.

„Melodia wolności” to wyjątkowa historia, gdzie z każdej jej strony płynie dźwięk – cichy, poruszający, rozciągnięty między frazą smutku a nutą nadziei. To nie jest opowieść, którą przyswaja się tylko oczami – to symfonia emocji, której słucha się przede wszystkim sercem. Jej akcja rozbrzmiewa jak sonata fortepianowa – raz łagodna, raz burzliwa, ale zawsze pełna tęsknoty i pasji.

Magdalena Buraczewska-Świątek napisała powieść z duszą. Duszą kobiety rozdartej między dwiema ojczyznami – tą z krwi, i tą z wyboru serca. Aleksandra Orłowa to więcej niż bohaterka. To muzyka zaklęta w postać. Córka rosyjskiego pułkownika, wychowana w pałacowych wnętrzach Petersburga, przybywa na polskie Podlasie z planem wakacyjnego odpoczynku i poznania okolic zmarłej matki. Nie wie jeszcze, że nie odpocznie ani od przeszłości, ani od własnego serca, bo Różany Jar to nie tylko majątek po matce. To klucz do przeszłości, do dziedzictwa i... do wolności.

Autorka prowadzi nas przez tę opowieść niczym dyrygent orkiestry emocji – z pełnym wyczuciem tempa, rytmu i barwy. Muzyka nie jest tu jedynie tłem – ona jest językiem opowieści. W dźwiękach pianina Aleksandry wybrzmiewają jej wewnętrzne zmagania, nienazwane lęki i marzenia, których nie można wypowiedzieć słowami. Czytając opisy gry na fortepianie, niemal słyszymy, jak klawisze drżą pod ciężarem duszy, jak muzyka pnie się do nieba, próbując uwolnić wszystko, co bohaterka nosi w sobie.

W tle tej historii gra też inna melodia – melodia Polski rozdartej, zniewolonej, ale niestrudzenie walczącej o siebie. Rok 1905, rewolucyjne zrywy, spiskowa działalność, budząca się świadomość narodowa – to wszystko splata się z delikatnym, rozwijającym się uczuciem między Aleksandrą a Stefanem Korzeniowskim – nauczycielem, idealistą, pianistą. Ich relacja przypomina preludium – nieśmiałe, pełne niedopowiedzeń, z czasem nabierające mocy jak crescendo, które prowadzi do wielkiego, dramatycznego zwrotu.

Ta książka nie boi się kontrastów – jak w dobrej kompozycji, mamy tu światło i cień. Rosyjski Petersburg i polski Ostrówek, Różany Jar. Milczenie i krzyk. Obowiązek i wolność. Czasem sielanka wiejskiego życia koi niczym kołysanka, by zaraz potem przerodzić się w burzę emocji, jak uderzenie w niski rejestr klawiatury.

Ale to, co najbardziej porusza w „Melodii wolności”, to jej autentyczność. Magdalena Buraczewska-Świątek oddaje realia epoki z pietyzmem godnym kompozytora, który zna wartość każdej nuty. Jej opisy przyrody, postaci, nastrojów – są jak partytura pełna subtelnych niuansów. Wszystko ma tu swój rytm, swoją dynamikę, swój czas. Przez co my czujemy się nie jak czytelnik czy obserwator… czujemy się jak uczestnik poruszającego koncertu, którego finał pozostawia nas z bijącym sercem i łzą wzruszenia w oku.

To książka o różnych odcieniach miłości – tej do kraju, do drugiego człowieka, do samego siebie. O miłości zakazanej, o poświęceniu, o potrzebie odnalezienia własnego głosu, nawet jeśli miałby być on inny od tego, który w nas wpojono. O melodii wolności, którą każdy z nas nosi gdzieś głęboko, cicho pod skórą.

A kiedy zamkniecie ostatnią stronę, gwarantuję Wam zostanie z Wami echo. Echo pianina z Różanego Jaru. Echo westchnienia Aleksandry. Echo pytania: czy warto podążyć za głosem serca, jeśli wiedzie on pod prąd?

Z całego serca gratuluję Autorce @[Adres usunięty]zpanie, w dniu premiery, wyjątkowej powieści i dziękuję za podróż do Różanego Jaru, w którą mnie z nią zabrała 💖.

Dziękuję za zaufanie i możliwość patronowania tej wspaniałej książce wydawnictwu @wydawnictworeplika (współpraca reklamowa) 🩷.