Marvel Classic Wojna królów

Marvelowa komiczna saga wspaniałości, doczekała się na naszym rynku kolejnej odsłony, która zabiera czytelnika w sam środek epickiej wojny. Starcia dwóch potężnych „królów”, z których każdy ma własną wizję przyszłości galaktyki i nie zna znaczenia słowa „przegrana”.

Co bardziej obeznani fani Marvela z pewnością wiedzą o tym, że podstawą całego konfliktu są błędne działania Charlesa Xaviera, który przyczynił się do powstania galaktycznego tyrana zwanego Wulkanem. Mutant opuścił ojczystą planetę, udając się do Imperium Shi’ar, gdzie obalił jego władcę i sam zasiadł na tronie. Od tego momentu jego cel był tylko jeden, całkowicie podporządkować sobie galaktykę i jej mieszkańców. Jego brutalne metody sprawowania władzy mocno zachwiały stabilnością całego wszechświata, doprowadzając do wybuchu wojny domowej. W tym samym czasie po przeciwległej stronie kosmosu władzę nad Imperium Kree przejęli Inhumans na czele ze swoim potężnym liderem Black Boltem. Tam, gdzie pojawia się dwóch żądnych władzy „przywódców”, tam też musi dość do wyniszczającego konfliktu, który diametralnie zmieni wygląd całego wszechświata, o ile przetrwa ON tytułową Wojnę Królów.

„Nuda” będzie określeniem całkowicie obcym dla każdego czytelnika decydującego się sięgnąć po ten tytuł. Już pierwsze strony dzieła porywają nas w kosmiczny świat pełen akcji, gdzie grupa scenarzystów na czele z Danem Abnettem i Andym Lanningiem stworzyła historię, której dynamika dosłownie przytłacza. Kolejne ukazane tutaj kosmiczne starcie powodują wzmożone tętno, które trudno będzie uspokoić aż do ostatniej strony. Potyczki postaci są tutaj bardzo istotne i to one napędzają całą opowieść, jednak na całe szczęście nie są nazbyt przesadzone, nie przekraczając tym samym pewnej bariery absurdu, co niestety zdarzało się w innych dziełach Marvela. Komiksy superbohaterskie stawiające na wyrazistą akcję, dość często cierpiały z powodu braku większej głębi. Tutaj scenarzyści wykonali kawał solidnej pracy, oferując odbiorcy obok wojennego aspektu komiksu, również ciekawie prezentujące się wątki polityczne czy głębszą treść militarną. Wielką zaletą jest również umiejętne wplecenie w widowiskowy konflikt bohaterów, którzy pełnią tutaj nie tylko rolę trybików wojennych, ale mają również swoje przemyślenia i motywacje. Plejada pojawiających się tutaj postaci jest naprawdę spora i większość z nich ma tutaj swoje przysłowiowe pięć minut (chociaż niektórzy z nich dosłownie proszą się o to, aby poświęcić im więcej miejsca). Nie można również zapomnieć o sporej ilości smaczków przygotowanych dla wielkich miłośników Marvela. Chociażby wątek tajemniczego bractwa Raptorów czy ukazanie losów Skaara (syna Hulka). Tego typu z pozoru drobnych elementów jest o wiele więcej i nadają one całej historii jeszcze większej głębi.

Pod względem jakości fabuły naprawdę trudno się tutaj doszukać większych wad. Jedyne, na co można zwrócić uwagę to zmniejszające się i troszkę odbiegające od początkowej wysokiej jakości tempo akcji zaserwowane w końcowych fragmentach komiksu. Można się również przyczepić do pewnych końcowych konkluzji, które nie tylko trąciły banalnością, ale wydawały się troszkę nazbyt infantylne. Nie zmienia to jednak faktu, że Wojna Królów to jeden z najlepszych Marvelowych komiksów, jakie można przeczytać.

Wiele dobrego trzeba również napisać na temat warstwy graficznej dzieła. Rysunki tworzone przez kilkunastu artystów, obfitują sporą różnorodnością, jednak wszystkie doskonale oddają dynamizm treści fabularnej. Projekty postaci, kosmiczne statki, obce technologie, niehumanoidalne cywilizacje czy same potyczki, prezentują się tutaj wyśmienicie i naprawdę trudno od niektórych plansz oderwać wzrok. Jeśli miałbym kogoś wyróżniać to najbardziej do gustu przypadły mi rysunki Mahmuda Asrara i Grahama Nolana (jest to jednak sprawa czysto subiektywna).

Wojna Królów to niemalże perfekcyjne połączenie space opery i gatunku superbohaterskiego, które powinno przypaść do gustu każdemu miłośnikowi dobrego komiksu. Lektura porywa czytelnika w naprawdę świetnie wykreowany i troszkę odmienny świat, stając się doskonałym odpoczynkiem od bardziej „standardowych” zmagań znanych bohaterów.

KOSMICZNA WOJNA DOMOWA

„Wojna królów” to event, który łączy w sobie dwa przeciwstawne bieguny świata Marvela. Pierwszy z nich jest tym kosmicznym, pozostającym bardziej na uboczu i najczęściej bez wpływu na główny nurt. Drugi to nic innego, jak skupienie się na typowych bohaterach wydawnictwa i ich losach. Twórcom tego wydarzenia udało się to wszystko połączyć w jedną sympatyczna opowieść. Nie tak znakomitą, jak np. podobna jej klimatem „Nieskończoność”, ale nadal wartą uwagi i dostarczającą dobrej rozrywki wszystkim miłośnikom fantastyki i superhero.

Gabriel Sumers, niegdyś więzień Imperium Shi’ar, a teraz jego cesarz, rządzi brutalną siłą. Jego działania doprowadzają do wielkiej wojny domowej, która ogarnia kosmos. Pokój w galaktyce i niezliczone życia są zagrożone, X-Men co prawda przetrwali ostatnie wydarzenia, ale sami nie dadzą sobie rady z tym, co się dzieje. Tylko znajdujące się pod rządami Inhumans Imperium Kree może coś zdziałać, ale czy mu się to uda? Jaki będzie wynik wojny królów? I kto zostanie władcą marvelowskiego kosmosu?

Losy „Wojny królów” sięgają dość daleko wstecz, bo aż daty wydania albumu „X-Men: Mordercza geneza”. Oczywiście można by iść dalej tym tropem, sięgnąć do „Rodu M” i paru innych opowieści, ale to właśnie na łamach przygód Mutantów zaczęła się opowieść o zaginionym, dotąd nieznanym członku rodziny Summersów, który powraca z kosmicznej niewoli. Jego zemsta miała ciąg dalszy w tomie „X-Men: Powstanie i upadek Imperium Shi’ar”, a w międzyczasie działy się wydarzenia „Anihilacji” i „Anihilacji: Podbój”, które bezpośrednio doprowadziły nas do powstania serii „Strażnicy Galaktyki”. Wszystkie te komiksy zaś zaczęły łączyć się w jedną opowieść w tomie „Wojna królów: Preludium”, a teraz dostajemy w końcu główne wydarzenie, które wieńczy to wszystko w satysfakcjonujący sposób.

„Wojna królów” to – skrótowo rzecz ujmując – po prosty kosmiczne superhero. „Gwiezdne wojny” w klimatach marvelowskiego uniwersum, gdzie w kosmiczny konflikt, po raz kolejny w swojej karierze, mieszają się mutanci itp. I chociaż nie ma tu czołówki ziemskich herosów, rzecz zadowoli zarówno miłośników opowieści typu wspomnianych już „Anihilacji” czy „Nieskończoności”, jak i typowych superbohaterskich bijatyk. Fabuła jest tu poprowadzona szybko – chociaż bynajmniej nie brakuje w niej sporej ilości tekstu – akcja jest dynamiczna, a całość odpowiednio spektakularna.

Czy wszystko to zaskakuje? Nie. Tak samo, jak i nie zaskakiwały „Gwiezdne wojny”. „Wojna królów” ma za zadanie dostarczyć nieźle narysowanej, niezobowiązującej i widowiskowej rozrywki i dokładnie to robi. Fanom polecać nie muszę, sięgną w ciemno, bo świat komiksu jest już tak skonstruowany, żeby po eventy sięgał każdy przeciętny miłośnik danego wydawcy, ale i każdy, kto chce całkiem udanej rozrywki w klimatach kosmicznych starć śmiało może poszukać tego tytułu wśród nowości, bo na pewno się nie zawiedzie.