Zabawka

Temat molestowania dzieci, a zarazem sprowadzania ich do poziomu zabawki seksualnej jest wstrząsający. Tym bardziej, iż dzieje się to pod nosem niczego nieświadomych rodziców. Nie ma słów by opisać cała gamę uczuć towarzyszących przy takich sytuacjach, gdy się je czyta, słyszy...

Książki, które są oparte na prawdziwych wydarzeniach, przyciągają mnie jak magnes. W gatunku kryminału czy też thrillera odczuwa się niepokój, strach, a po głowie krążą czarne myśli. Przecież mogło/może mnie to spotkać! Moich bliskich, koleżanki, kolegów, znajomej znajomego, kuzyna. Jaka jest pierwsza myśl, gdy słyszymy w telewizji, że ktoś zaginął lub został zamordowany, a sprawcy nie ujęto? Takie sprawy mogą ciągnąć się latami.

"Zabawka" Roberta Ziębińskiego Wami wstrząśnie. Oczywiście każdy spojrzy inaczej na historię zapisaną na stronach książki, jednak mając na uwadze, iż jest to oparte na faktach... Mnie przeraża. Autor oczywiście pozmieniał niektóre fakty, ale to nie umniejsza wartości całokształtu.

Historia przedstawiona jest z dwóch perspektyw. Kai - policjantki, która pracuje nad sprawą morderstwa Eweliny Kryńskiej oraz Ani, której jak się okazuje, denatka jest matką. Dziewczyna chce poznać prawdę o rodzinie i wydarzeniach, które doprowadziły do stanu jej rodzicielki.

Mimo trudnego tematu książka jest świetna. Czytało mi się bardzo szybko, choć przy zapiskach z pamiętnika, które kończyły każdą część, skupiałam się bardziej. Jak się okazało, słusznie. Są to zapiski Kasi, a przynajmniej ich część, której ta książka została poświęcona. Mamy zabójstwo, śledztwo służb mundurowych, śledztwo prowadzone przez Anię, zapiski z pamiętnika, historię, która gna do przodu i pomału odkrywa swoje karty. Koniec mnie zaskoczył i sądzę, że z Wami zrobi to samo. Myślę, że niejedna osoba chciałaby mieć tę pozycję w swojej biblioteczce. Według mnie warto 🙂

Polecam!

W ostatnim czasie mam ogromne szczęście trafiać na świetne książki. Kolejną z nich jest dzisiejsza premiera Roberta Ziębińskiego pod tytułem "Zabawka".

W Lasku Bródnowskim zostają odnalezione zwłoki przywiązanej do drzewa, nagiej kobiety. Do zbadania tego okrutnego morderstwa zostaje przydzielona młoda policjantka Kaja. Prokurator chce, aby sprawa została rozwiązana szybko i po cichu. Zamordowaną kobietą jest pierwsza żona znanego warszawskiego biznesmena, Edwarda Kryńskiego. Niestety, z powodu przecieku, w prasie dość szybko pojawia się informacja o zbrodni, dzięki czemu o zabójstwie dowiaduje się córka przedsiębiorcy. Ojciec nigdy nie wyjawił jej, że przed jej matką była jeszcze inna kobieta. Ania próbuje dowiedzieć się od taty kim była Ewelina, jego pierwsza żona, niestety tłumaczenia ojca są dość enigmatyczne. Dziewczyna postanawia na własną rękę odkryć prawdę i spróbować zrozumieć, co takiego się wydarzo, że Edward postanowił zataić przed nią swoje pierwsze małżeństwo. Tym sposobem krzyżują się losy Ani i Kai. Czy kobiety będą grać do jednej bramki?

Bardzo lubię twórczość Pana Roberta, tą książką autor pokazał, że jest naprawdę doskonałym pisarzem. Po raz kolejny udowodnił, że zanim weźmie się za pisanie przeprowadza dokładny i rzetelny research. W książce opisane są autentyczne zbrodnie, a cała historia, pomimo że jest to fikcja literacka, oparta jest na prawdziwej historii zaginięcia młodej dziewczyny. Kasia Domeracka zniknęła w niewyjaśnionych okolicznościach w maju 2000 roku i do dziś nie została odnaleziona. Nie wiem jak głośna była to sprawa, bo ja wcześniej się na nią nie natknęłam, ale czytając książkę włos jeżył mi się na głowie. Nie mogę uwierzyć, że w państwie prawa mogą dziać się takie rzeczy... Historia opisana przez autora, mimo, że tak naprawdę trudna, jest niezwykle ciekawa i czyta się ją z zapartym tchem. To historia, która pokazuje jak chciwość i egoizm może zniszczyć człowieka, a stare tajemnice mogą zniszczyć rodzinę. Wreszcie to historia o trudnych wyborach i skomplikowanych relacjach, które mogą uratować lub zniszczyć czyjeś życie.

Dla mnie jest to doskonały kryminał i jeśli lubicie ten gatunek to gorąco zachęcam, aby sięgnąć po "Zabawkę". Jestem przekonana, że przypadnie do gustu czytelnikom!

Akcja książki toczy się dwutorowo. Z jednej strony poprzez lekturę pamiętnika z końca lat dziewięćdziesiątych poznajemy historię Kasi, która po śmierci ukochanego taty zapisuje swoje uczucia oraz to w jaki sposób ulubiony wujek i przyjaciel rodziny spowodował że Jej życie całkiem się zmieniło. Z drugiej strony mamy do czynienia ze współczesnym śledztwem w sprawie zabójstwa dwóch bezdomnych kobiet, których ciała znaleziono w Lasku Bródnowskim. Zabójstwo jednej z nich doprowadza do wyjawienia rodzinnych tajemnic, które miały nigdy nie ujrzeć światła dziennego. Nie będę psuć zabawy, więc aby dowiedzieć się co łączy te sprawy, musicie przeczytać sami. Powiem tylko, że zarówno sprawa Kasi, która zaginęła, a Jej ciała nigdy nie odnaleziono, oraz sprawa seryjnego mordercy z Lasku Bródnowskiego są prawdziwe. Realnie nie są ze sobą związane, ale autor bardzo zgrabnie je połączył tworząc naprawdę dobry kryminał. Jeśli szukacie dynamicznych pościgów czy brutalnych opisów, tu ich nie znajdziecie, natomiast znajdziecie ciekawą i bardzo dobrze opisaną sprawę.

Styl pisania autora jest tak lekki, a jednocześnie wciągający, że czytelnik nie może się oderwać. Fabuła z początku nie skomplikowana, z każdą kolejną stroną ujawnia nowe wątki, nowe zagadki i rodzi w głowie pytania. Najbardziej przerażające jest to, że książka jest opadła na faktach, a fragmenty z pamiętnika 13letniej dziewczynki mrożą krew w żyłach.

Z ciekawością sięgnę po inne pozycje Pana Roberta.

IG: book_szpanerka

Kryminał ale jednak wymykający się typowym schematom. W oparciu o prawdziwe wydarzenia, ale to jedynie powieść. Przepadłam nie tylko w fabule. Przepadłam w stylu, formie, klimacie. Lektura w typie "nieodkładalnych", czytasz ze ściśniętym gardłem. Wiesz, że twoje nerwy nikomu już w tym przypadku nie pomogą ale brniesz w to bagno, bo odłożyć nie sposób.

Dziecko. Dorosły "wujek". Seks. Uzależnienie od zwyrodnialca. Kłamstwo pierwsze, drugie i kolejne. Później już strach, irracjonalne decyzje. Zbrodnia jedna, i następna, i następna. Jak w łańcuchu. Łańcuchu patologii.

Przerażająca i okrutna choć ani się krew nie leje, ani kości nie łamią. Budzi lęk prawdziwością, realnością, życiem. I nawet nie ma co pisać, że to nasz polski disneyland, takie rzeczy dzieją się wszędzie. Szokujące macki polityki, znajomości, powiązania. Układy, układziki i wielkie pieniądze. Przy okazji okrutny los dosięga niczego niewinnych ludzi. Studium rozpadu, choć bardzo smutne to idealnie opisane. Całkiem realne śledztwo, całkiem rzeczywiste stosunki policyjno-prokuratorskie, których społeczeństwo w dużej mierze nie potrafi zrozumieć. I postaci, które zwyczajnie polubiłam. Nieidealne ale ogarnięte, poukładane, ludzie z krwi i kości. Nareszcie to policjanci, który do komunikowania z otoczeniem potrafią użyć słów innych niż przekleństwa a z rozumem nie minęli się na schodach.

Tysiące pytań się nasuwa po tej historii, wiele tematów do dyskusji niesie. Takich hipotetycznych, na które nie znajdziemy jednej, właściwej odpowiedzi. Lubię takie książki, wstrząsające, chwytające za serce, dające do myślenia. Takich lektur się nie zapomina.

Na samym początku nie byłam przekonana do tej powieści. Nic nie zdradzający tytuł, kilka wątków pozornie nie związanych ze sobą, policjantka, która musi mocno walczyć o swoje, dziewczyna, która robi niezrozumiałą dla mnie aferę, ze sprawy która jej nie dotyczy. I jeszcze pamiętnik.

Trochę czytałam, trochę słuchałam w audiobooku przed snem. I w końcu okazało się, że nie mogę się od tej powieści oderwać. Kawałki układanki powoli wskakiwały na swoje miejsce, aż z chaosu wyłonił się niepokojący obraz brutalnej rzeczywistości. Bo mimo, że mamy tutaj jakąś fikcję literacką, to ja wierzę autorowi, że takie rzeczy się dzieją. Ta autentyczność jest pokazana w prozaicznych sytuacjach, w rzeczach codzinnych, a jednocześnie w złych do szpiku kości. A gdy już wydaje nam się że wiemy wszystko, sprawa jest rozwiązana, końcówka to weryfikuje i zaskakuje.

To serio dobry kryminał, dobrze napisany, wielowątkowy, który cały czas trzyma nas w niepewności. Oryginalny, bez oklepanych schematów. Ja polecam.

Przerażająca książka. Chociaż nie chodzi mi tu o żaden negatywny kontekst. Wręcz przeciwnie. Książka jest dobra. Tylko, że osoby wrażliwe mogą mieć problem z zaśnięciem. Robert Ziębiński opisał historię, która wprawia w zdumnienie pod wieloma względami. Mamy tutaj zagadkę kryminalną, wielką tajemnicę, którą należy rozwikłać. Mamy też tutaj wielką tragedię człowieka. Jesteś przekonany, że wszystko o wszystkich wiesz, a tu w ciągu paru sekund może się okazać, że jest zupełnie inaczej niż być powinno. Czy ja bym była w stanie poradzić sobie z takimi wiadomościami? Wolę nie myśleć. Ale książkę Ziębińskiego Wam polecam.

Czytając kryminały zawsze myślę o tym, że historia jest dobra, ale jakie to szczęście, że to tylko fikcja literacka. W przypadku książki - „Zabawka” wiemy, że to nie fikcja.

Te historie wydarzyły się naprawdę, są to autentyczne fakty, ale spisane przez autora w formie kryminału. Moim zdaniem autor świetnie połączył te fakty, kreując je tym samym na fabułę z różnorodnymi bohaterami.

Przez całą książkę przewijają się kartki z pamiętnika młodej dziewczyny. Poznajemy jej historię wtedy, kiedy umiera jej ojciec. Dziewczynka jest załamana, nie wie co teraz będzie, kto zaopiekuje się nią i jej matką. W międzyczasie spotykamy się z historią córki znanego biznesmena - Ani.

Ania dowiaduje się, że ojciec przed obecną żoną miał inne życie. Dlaczego jej o tym nie powiedział? Dlaczego na pytanie o poprzednią żonę, Edward stwierdza, że to błąd przeszłości? Poprzednia żona, Ewelina została zamordowana. I tak właśnie wychodzi na jaw, że Edward miał "jakieś" poprzednie życie

Więcej zdradzić nie mogę, ale i nie chcę, bo „Zabawka” jest tak dobra, że po prostu chce się ją przeczytać od samego początku do samego końca. A zakończenie? Po prostu jak grom z jasnego nieba. Nic nie podejrzewałam. Oczywiście miałam swoje domysły i swoje teorie, ale okazały się błędne. Autor w znakomity sposób połączył te wszystkie wątki, zrobił z nich wspólną historię nawet z motywem miłosnym.

W „Zabawce” jest po prostu wszystko czego czytelnik potrzebuje w dobrym kryminale. A co najważniejsze, a może także najstraszniejsze - te historie zdarzyły się naprawdę. To historia współczesna. Lata 2000-2006.

Polecamy: Dobre Recenzje

"Jej śmierć pozostaje zagadką. On pozostaje bezkarny.

Mroczny kryminał oparty na prawdziwych wydarzeniach."

"Zabawka" @robert_ziebinski , została wydana nakładem @wydawnictwomova . Ta książka, która od początku zaintrygowała mnie okładką i opisem. Co więcej, gdy przeczytałam informację, że jest to kryminał oparty na prawdziwych wydarzeniach, to tym bardziej chciałam ją przeczytać.

Nigdy wcześniej nie miałam przyjemności przeczytać żadnej książki autora, ale to nasze pierwsze spotkanie uważam za bardzo udane i z przyjemnością sięgnę po kolejne jego książki.

„Zabawka” wstrząsnęła mną od samego początku, wywołała we mnie tyle emocji, że ciężko to opisać słowami. Byłam zszokowana, zniesmaczona, wściekła, a momentami przecierałam oczy z niedowierzania. To jest jedna z tych książek, której nie da się tak łatwo odłożyć i która szokuje i zostaje w pamięci na długo.

Autor w swojej powieści nawiązuje do zaginięcia siedemnastoletniej Kasi, która do dzisiaj nie została odnaleziona. Dodatkowo do morderstw, które miały miejsce przed laty na warszawskim Bródnie.

W tej powieści autor porusza kilka wątków, które stopniowo się zazębiają i na koniec idealnie łączą się w logiczną całość. Ta historia została ukazana z dwóch perspektyw. Policjantki Kai, która zajmuje się sprawą morderstwa i Ani Kryńskiej, córki znanego biznesmena. Dodatkowo pomiędzy rozdziały wplecione zostały fragmenty pamiętnika zaginionej Kasi, i tak naprawdę to one wzbudziły we mnie najwięcej emocji, momentami doprowadziły mnie do łez, a na koniec zostawiły mnie z pytaniami, na które na pewno nie uzyskam odpowiedzi. Dodatkowe emocje wzbudzał fakt, że jak już wspomniałam wcześniej, część tych wydarzeń wydarzyła się naprawdę. Ciężko rozróżnić co jest prawdą a co fikcją. Ja polecam, naprawdę warto ją przeczytać🔥

„Zabawka” jest mroczna i posępna. Czytając, czułam mrowienie w kościach i niepokój w głowie. Uderza fabułą z całą siłą, niszcząc wspomnienia po niedawno przeczytanych książkach. Kończąc czytać „Zabawkę” w głowie miałam literacką pustkę. Długo musiałam zbierać szczękę z podłogi, a jeszcze dłużej odchorowywałam wydarzenia w niej opisane. To niesamowite ile człowiek może zrobić złego drugiemu człowiekowi, a potem tłumaczyć się że „…tak wyszło”.

Kiedy poznajemy Anię, wydaje się ona szczęśliwą, młodą kobietą stojącą na progu dorosłości i samodzielności. Ma wszystko - kochających rodziców, pieniądze i świadomość, że jeżeli nawet powinie jej się noga, to będzie mogła oprzeć się na bogatym ojcu. Zupełnym przeciwieństwem jest druga bohaterka - Kaja, która przyjechała do Warszawy z małej miejscowości i wie, że jeżeli chce osiągnąć sukces musi o niego walczyć rękoma i nogami, bo może liczyć tylko na siebie. Początkowo losy dziewczyn toczą się dwutorowo, ale - kiedy akcja nabiera tempa - zaczynają działać jak tandem połączone jednym celem – koniecznością wyjaśnienia tajemnicy, która zżera Anię i nie daje jej żyć. A wszystko zaczęło się od tajemniczego morderstwa popełnionego w wielkomiejskim parku, gdzie przypadkowa biegaczka odnalazła zwłoki kobiety. Były przywiązane do drzewa i przerażająco skatowane. Śledztwo prowadzi warszawska Policja (a wśród Policjantów właśnie Kaja) pod nadzorem trochę bufonowatego prokuratora. Szybko okazuje się, że zamordowana kobieta jest rodzinnie powiązana z ojcem Anny. Co takiego musiało się wydarzyć, że doszło do morderstwa?

Mamy też drugi wątek, który jest swoistego rodzaju pamiętnikiem. Z zapisków czternastoletniej Kasi dowiadujemy się o traumatycznych przeżyciach, które zafundował dziewczynce kochający wujek. Jak potoczą się losy dziewczyny? I co wspólnego ma ze sobą pamiętnik sporządzony przed wielu laty przez młodziutką dziewczynę z morderstwem w warszawskim parku?

Książka jest świetnie napisana. Prułam przez fabułę niczym motorówka przez fale jeziora. Wydarzenia goniły się nawzajem; jedna rzecz się wyjaśniała, za to dwie inne zagadki już kłębiły się gdzieś na najbliższych stronach. Autor trąca najczulsze struny umysłu czytelnika poruszając tematu trudne i kontrowersyjne. Gwałt, morderstwo i pedofilia to jedno, ale mamy też zjawiska bardziej powszechne a równie złe. Mobbing kobiet w pracy, bezdomność, obojętność ludzka na krzywdę drugiego człowieka - te i wiele innych tematów autor umiejętnie wplata w fabułę. Czytelnik dotyka tych problemów jedynie podświadomie, bo wydarzenia nie pozwalają na skupianiu się na nich. Zbyt wiele się dzieje, zbyt wiele złego...

Wsiąkłam w tę powieść od pierwszej strony. Nic mnie nie interesowało oprócz tego jak skończy się ta historia. Ciekawość zżerała mnie do tego stopnia, że na Legimi znalazłam audiobooka i dodatkowo słuchałam powieści jadąc z pracy i do pracy. Historia, którą przedstawił autor pochłania i budzi niepokój głównie dlatego, że jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Trudno sobie wyobrazić, że to wszystko naprawdę się wydarzyło. Rozumiem, że na pewno autor pozwolił sobie podkolorować wydarzenia, ale nawet gdyby historia przedstawiona została suchym, reporterskim językiem i tak budziłaby dreszcze na plecach.

Polecam wszystkim z całego serca. Warto zagłębić się w tę ciemną czeluść…

“Mówią, że kłamstwo powtórzone sto razy staje się prawdą”

“Zabawka” to moje trzecie i zdecydowanie najlepsze spotkanie z twórczością Roberta Ziębińskiego.Tym razem autor zainspirował się prawdziwą historią Kasi.D, która zaginęła w centrum Warszawy 9 maja 2000 roku. Dziewczyna zostawiła po sobie przerażający pamiętnik, który pokazywał jak ciężkie było jej życie. Autor nie opowiada historii Kasi w sposób dosłowny, fabuła jest tylko zainspirowana jej zniknięciem. W “Zabawce” Robert Ziębiński zainspirował się nie tylko historią Kasi, nawiązał również do seryjnego mordercy z Lasku Bródnowskiego, który działał w latach 2000-2006.

“Zabawka” to nie tylko kryminał to historia o rodzinie, o sekretach i o tym jak jedna decyzja może zmienić całe życie. Fabuła od samego początku nie tylko trzyma w napięciu ale także szokuje.

Powieść kryminalna, którą powinien przeczytać każdy lubiący literaturę tego typu.

Gdy zagadek nie ma końca wszystko jest pokryte mgiełką adrenaliny i ciekawości czyta się to bardzo przyjemnie.

Podczas długich jesiennych wieczorów książka potrafi wbijać w fotel.

Owszem pojawiały się też wątki, które były mało interesujące, aczkolwiek całość można przyrównać do całkiem niezłej kryminalnej zagadki.

Większość czasu czytając tą książkę żyłem w napięciu co będzie dalej.

Całokształt powieści myślę, że można ocenić na plus.

Sądzę, iż powieść nadaję się dla młodszego pokolenia, ale i starsze znajdzie w niej coś dla siebie.

"Zabawka" Roberta Ziębińskiego miała swoją premierę 24.03. Książka inspirowana jest prawdziwymi zdarzeniami.

W lesie zostają znalezione zwłoki bezdomnej kobiety. Okazuje się, że to była żona znanego biznesmena. Jego córka, która nic nie wiedziała o przeszłości ojca, postanawia dowiedzieć się kim była dawna miłość ojca i dlaczego wylądowała na ulicy.

Kaja jest policjantką. Jest jedną z osób prowadzących śledztwo w sprawie śmierci bezdomnej kobiety. W pewnym momencie drogi obu kobiet się krzyżują. Wspólnie zaczynają grzebać w przeszłości.

Jaką makabryczną prawdę odkryją? I co z tym wspólnego mają wpisy z pamiętnika Kasi?

Książka podzielona jest na części, z której każda ma swój bardzo przemyślany tytuł. Historię poznajemy z perspektywy dwóch młodych kobiet, Ani i Kai. Ich opowieść przeplatają wpisy z pamiętnika Kasi, młodej dziewczyny, która po stracie ojca zostaje wykorzystywana seksualnie przez przyjaciela rodziny.

Czytając nie miałam pomysłu jak te dwie historię się łącza. Przez większą część książki, wydawało mi się, że to dwie różne historie. Jednak autor sprawnie doprowadził do punktu, w którym te opowieści się spotykają.

"Zabawka" jest wciągająca i poruszająca. Porusza wiele trudnych tematów. Wykorzystywanie dzieci i robienie z nim seks zabawek. Bezdomność. Strata. Trauma. Poszukiwanie własnej tożsamości.

Polubiłam obie główne bohaterki. Spodobało mi się jak autor poprowadził wątek ich znajomości.

Autor przy pisaniu książki inspirował się prawdziwymi wydarzeniami, co powoduje tym większe emocje. Wcześniej nie znałam historii Kasi ani zdrodni na bezdomnych kobietach.

Jest jedna z tych książk, która na dłużej pozostanie w pamięci.

Lubicie książki o prawdziwych zbrodniach? Które książki z obszaru true crime zrobiły na Was największe wrażenie?

„Zabawka” to moje pierwsze literackie spotkanie z Robertem Ziębińskim. Historia nawiązuje do dwóch warszawskich zbrodni (bezdomnych kobiet) z początku lat dwudziestych.

Brudna, gęsta i pełna niepokoju atmosfera książki przyciąga uwagę i budzi wielką ciekawość. Autor pokazuje ciemną stronę ludzkiej natury. Oblicze, które jest skrywane nie tylko przed obcymi, ale również przed najbliższymi. Jednak czy prawdę można ukryć? Czy wielkie pieniądze mogą sprawić, że przeszłość znika, że człowiek znika?

Odnalezione zwłoki kobiety stanowią początek dochodzenia policyjnego i rodzinnego oraz walkę o awans w prokuraturze. Zagadkę będą rozwiązywały dwie kobiety: ambitna policjantka i córka zamordowanej. Co wyniknie z tej nietypowej współpracy? Czy dotrą do prawdy?

Historia odkrywania prawdy, przepleciona jest zapiskami nastolatki wykorzystywanej seksualnie przez wujka… zapiskami, które wywołują wielkie emocje i wielki opór w lekturze... niczym niemy krzyk czytelnika. Czytając ten pamiętnik, czułam się brudna, winna, zła i bezradna. Bardzo doceniam fakt sięgnięcia po tak ciężki temat i próbę nagłaśniania ważnego tematu, który często jest przykryty zasłoną milczenia.

To książka, którą czyta się bardzo dobrze. Która pokazuje, że człowieczeństwo balansuje między prawdą a kłamstwem, między brudem życia a bezinteresownymi, krystalicznymi postawami. Przypomina, że ofiary zawsze będą krzyczały o sprawiedliwość, bierność jest zbrodnią, a czar iluzorycznego świata kiedyś pryśnie. Gorąco polecam lekturę „Zabawki”.

⭐RECENZJA⭐

W lesie pewna biegaczka znajduje zwłoki kobiety. Okazuje się, że jest to była żona znanego warszawskiego biznesmena. Córka owego mężczyzny zaczyna interesować się sprawą, gdyż to wszystko zaskoczyło ją. Aspirant Kaja Olecka prowadzi śledztwo w tej sprawie i poznaje Anię, córkę tego biznesmena. Kobiety próbują dociec prawdy. Jednak to nie koniec niespodzianek. Zostaje zamordowana kolejna kobieta. Czy kobiety dowiodą prawdy i złapią mordercę? Czy prawda wyjdzie na jaw, czy jednak to, co wydarzyło się w przeszłości, tam pozostanie?

🤯

Autor @robert_ziebinski bardzo pozytywnie zaskoczył mnie tą książką. Na początku nie byłam zachwycona, że jest to powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, lecz z kartki na kartkę zapomniałam o tym. Pióro i styl pisarza bardzo przypadł mi do gustu. Naprawdę nie wiem kiedy uciekły te wszystkie strony. Od razu zostałam wciągnięta w wir przerażających wydarzeń. Morderstwo.

Bezdomna.

Kłamstwo.

Gwałt.

Śledztwo.

Zagadka.

Powiem Wam, że dużo jest tutaj tego wszystkiego. Wiele informacji, wiele postaci, lecz autor dawkuje wszystko i powoli składa to w całość. Fabuła powodowała we mnie szok i niedowierzanie. Naprawdę w pewnym momencie myślałam, że nie dam rady przeczytać tej lektury, dla mnie było tego za dużo i było to za mocne. Łączyłam się z niektórymi postaciami i czułam się tak, jakbym ja uczestniczyła w tym wirze brutalnych wydarzeń. Książka podzielona jest na parę części i ma podtytuły. I to jest świetna sprawa, bo każda treść nawiązuje do tego podtytułu. Widać, że pisarz wszystko przemyślał od A do Z i nic nie było tutaj przypadkowe. Wykreowani bohaterowie byli nader realni i czuć było od nich bijące emocje. Od strachu po euforię i pożądanie. Podobało mi się bardzo jak autor pociągnął wątek dwóch postaci i to, co między nimi się podziało. Normalnie miałam aż gęsią skórkę i ciarki na ciele! Powiem Wam Kochani, że ta powieść jest warta przeczytania. Znajdziecie tutaj zdarzenia, które przyprawią Was o zawrót głowy, ale również zostaniecie wciągnięci w tę, można nazwać, "grę". Grę z mordercą, a może z mordercami? W każdym razie przekonajcie się sami, czytając tę lekturę! Polecam, polecam, polecam! 😁

🤯

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwomova @[Adres usunięty]ce 🖤

🤯

W warszawskim Lasku Bródnowskim dochodzi do odkrycia brutalnie okaleczonych zwłok kobiety. Media błyskawicznie podchwytują temat i wkrótce zbrodnia staje się tematem numer jeden w całym kraju. Tym bardziej, że jak się okazuje, ofiarą jest była żona znanego biznesmena, która w czasie przed śmiercią trudniła się prostytucją i była osobą bezdomną. Wiadomość o tragicznym losie byłej partnerki spada na Edwarda Kryńskiego jak grom z jasnego nieba. Mężczyźnie niemal udało się już zapomnieć o przeszłości, posiada nową rodzinę i powrót do skrzętnie zamiatanych pod dywan zamierzchłych wydarzeń, jest mu ewidentnie nie na rękę. Tym bardziej, że ma dwudziestoparoletnią córkę, która nie ma pojęcia o przeszłości ojca. Po poznaniu ojcowskiego sekretu Ania Kryńska zaczyna zbierać informacje o zmarłej kobiecie. Wkrótce przyłącza się do niej policjantka prowadząca sprawę morderstwa w Lasku Bródnowskim. Poszukiwania zaczynają przyjmować niesamowity i zaskakujący obrót. Gdzieś w tle przez cały czas przewija się historia młodej dziewczyny sprzed ponad dwudziestu lat...⠀

⠀

Od początku moje zainteresowanie wzbudził fakt, że fabuła oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. Jak się okazuje nawiązano do dwóch, a właściwie trzech spraw. Pierwszą są morderstwa trzech bezdomnych kobiet w warszawskich lasach, z lat 2000-2006 (w książce znajdziemy nawiązania do dwóch z nich). Śledztwo w tej sprawie wciąż jest otwarte. Druga sprawa dotyczy zaginięcia siedemnastoletniej Katarzyny D. w maju 2000 roku. Dziewczyny do dziś nie odnaleziono. Natomiast trzecią sprawą jest przypadek dwóch wiekowych sióstr cierpiących na demencję. Ponadto osoby interesujące się prawdziwymi zbrodniami będą mogły wychwycić jeszcze kilka "smaczków" - np. w postaci powołania się przez jednego z bohaterów na sprawę Iwony Wieczorek.⠀

⠀

Książkę czyta się błyskawicznie. Osobiście przez cały czas nie dawało mi spokoju w jaki sposób przedstawiane wydarzenia się ze sobą łączą. W efekcie nie mogłam oderwać się od lektury poszukując tego strzępka informacji, który pozwoli mi na zbudowanie jakiejkolwiek hipotezy. W rezultacie właściwie całą książkę pochłonęłam za jednym posiedzeniem, co ostatnio nie zdarza mi się zbyt często. "Zabawkę" oczywiście polecam; kto miał już styczność z twórczością autora ten wie, że książki Roberta Ziębińskiego to pewniaki i można brać je praktycznie w ciemno.

Nadszedł czas, by opowiedzieć Wam trochę o "Zabawce" Roberta Ziębińskiego.

Cóż to była za lektura... Chyba pierwszy raz mam tak, że nie wiem co napisać. Wzbudza emocje to na pewno! Myślę, że nawet nie te morderstwa wysuwają się tutaj na pierwszy plan, lecz człowiek i jego błędy.

Błędy, które popełnione w przeszłości ciągną za sobą kolejne i kolejne aż w końcu dochodzi do momentu, w którym już nie ma odwrotu...jest coraz gorzej I wszystko pryska jak bańka mydlana.

Kryminał oparty jest na prawdziwych wydarzeniach. Kiedy go czytałam, chciałam jak najszybciej poznać prawdę! No i przez to skonczyłam go czytac o 00.00, a później pisałam jeszcze recenzję🤦‍♀️

W lesie znaleziono ciało kobiety. Okazało się, że jest to była żona warszawskiego beznesmena, o której jego córka nie miała bladego pojęcia. Anna Kryńska ma za złe swojemu ojcu i matce, że zataili przed nią ten fakt. Postanawia sama dowiedzieć się, jaka była prawda.

Podczas prowadzenia śledztwa na własną rękę dziewczyna poznaje policjantkę Kaję, która staje się dla niej po pewnym czasie bliska.

W międzyczasie wydarzyły się jeszcze inne morderstwa.

Dwie zamordowane kobiety i mężczyźna. Wszyscy związani tym samym sznurem...

Jak myślicie czy w lesie Bródnowskim grasuje seryjny morderca?

Prócz tego czytamy co jakiś czas zapiski z pamiętnika Kasi... kim jest tajemniczy wujek Paweł? Czy Kasia i sprawa śmierci kobiety są ze soba powiązane? Tego Wam nie zdradzę tylko gorąco zachęcam do lektury:)

Czasami osoby znajdujące się blisko nie są podejrzane, a to wlaśnie one mają najwięcej za uszami... Chcecie się dowiedzieć jak to naprawdę było z tymi bohaterami? Zapraszam do lektury!

Autor buduje napięcie. Uwielbiam to w książkach Pana Roberta! Ma lekkie pióro, czasem cięty język ale i świetne poczucie humoru:) parę razy się uśmiałam czytając ten kryminał 🙈

Książkę gorąco polecam!

Życie pisze najciekawsze scenariusze, niestety, często najciekawsze z nich nie są ociekające szczęściem, lecz brutalne i tragiczne. W maju 2000 roku z domu wyszła siedemnastoletnia Kasia D. i do dzisiaj jej nie odnaleziono. Pozostawiła po sobie jedynie pamiętnik, którego treść jest szokująca. W latach 2000-2006 na warszawskim Bródnie i Pradze ofiarą mordercy padły trzy bezdomne kobiety, które bywały na Dworcu Centralnym i pałały się prostytucją. Nadal prowadzone jest śledztwo. Te zbrodnie zainspirowały Roberta Ziębińskiego i w najnowszej książce „Zabawka” do nich nawiązuje. Jednak pytanie, co jest fikcją, a co wydarzyło się naprawdę, inspiruje czytelnika i pozostawia go z mnóstwem pytań. „Zabawka” jest kryminałem, ale zamiast przerażających i ociekających brutalnością scen morderstw autor skupia się na emocjach bohaterów i ukazaniu rozpadu rodziny.

Idealne życie córki znanego biznesmena – Anny Kryńskiej – rozpada się jak domek z kart, gdy pewnego dnia w Lesie Bródnowskim znaleziono zwłoki bezdomnej kobiety, pierwszej żony jej ojca. Okazuje się, że dziewczyna nic nie wiedziała o przeszłości Edwarda Kryńskiego i coś podświadomie każe jej na własną rękę rozpocząć śledztwo. Nieoficjalnie pomagać Ani będzie policjanta Kaja. Tymczasem policja znajduje kolejną ofiarę i wszystko wskazuje na to, że zbrodnie są ze sobą połączone. Tylko jak?

„Zabawkę” rozpoczyna wpis z pamiętnika dziewczynki i ten fragment daje czytelnikowi znak, że to, o czym przeczytamy w książce, nie będzie delikatne i grzeczne, lecz poruszy bardzo trudny temat. Było to bardzo dobre posunięcie, bo już na samym początku poczułam ogromne zaintrygowanie i nie mogłam doczekać się tego, co będzie dalej. A jak było? Ano zaczęło się od znalezienia zwłok bezdomnej kobiety powiązanej z jedną z głównych bohaterek – Anią. Może się wydawać, że skoro dziewczyna dorastała w bogatej rodzinie – to będzie rozkapryszoną panienką a tu zaskoczenie bardzo pozytywne, bo to zupełnie normalna i fajna bohaterka, która z determinacją dąży do odkrycia prawdy o zamordowanej kobiecie. To, co odkryje, zniszczy jej relacje z rodzicami, zburzy cały świat i udowodni, że całe życie zbudowane zostało na kłamstwie. Nikomu nie życzę znalezienia się w takiej sytuacji. Drugą bohaterką, z której perspektywy będziemy śledzić toczącą się akcję, jest pracująca przy śledztwie młoda policjantka Kaja. Dlaczego zaczęła pomagać w dotarciu do prawdy Ani? Czy chodziło tylko o szowinistyczne traktowanie jej przez kolegów policjantów, czy może za tym kryje się coś więcej? Odkryjcie to sami, myślę, że będziecie zaskoczeni!

Czy każdy z nas powinien wymierzać sprawiedliwość na własną rękę? Czy można pozwalać, by wysoko postawione osoby chodziły bezkarne po świecie i śmiały się w twarz? To, co znajduje się w „Zabawce” przeraża i nie dlatego, że autor zawarł brutalne sceny morderstw czy miejsc przestępstw, lecz przeraża tym, że taka tragedia może dziać się obok nas! Dopóki nie stanie się tragedia – nie zauważymy nic, a odpowiedzialny człowiek-potwór będzie żył spokojnie i bezpiecznie. Może się wydawać, że poruszone wątki wcale się ze sobą nie łączą, że nie wiadomo po co zamieszczane są fragmenty pamiętnika Kasi, lecz czekajcie cierpliwie, zakończenie pokaże, że takie rozplanowanie fabuły miało sens. Autorowi udało się ukazać to, że nigdy nie możemy być niczego pewni, a niezałatwione sprawy z przeszłości mogą wyjść na jaw w najmniej spodziewanym momencie. I czy warto było kłamać? Jeśli jesteście ciekawi, co doprowadziło do zburzenia więzi idealnej rodziny – przeczytajcie, warto!

Iluzja i kłamstwa

„Bo wbrew temu, co piszą autorzy kryminałów, większość przestępstw popełniają idioci. Niezorganizowani, smutni frustraci, którym zabójstwo wydaje się jedynym i najlepszym sposobem na rozwiązanie życiowych problemów. Zupełnie jakby nie zdawali sobie sprawy z faktu, że zbrodnia doskonała nie istnieje, a śmierć stwarza jeszcze więcej problemów niż życie”.

„Zabawka” Roberta Ziębińskiego to książka, która zasługuje na uwagę. Powieść, nawiązuje do dwóch warszawskich zbrodni, które faktycznie miały miejsce na początku lat dwutysięcznych. Pierwsza z nich to tajemnica, która nie została wyjaśniona do dziś, morderstw trzech bezdomnych prostytutek, natomiast druga dotyczy zaginięcia siedemnastoletniej Katarzyny D., po której jedynym śladem, jaki pozostał, jest szokujący pamiętnik. Autor przedstawia śmiały, a zarazem przerażający, hipotetyczny przebieg wydarzeń.

Zawsze trochę obawiam się książek, opartych na faktach, ponieważ nie każdemu autorowi udaje się napisać, powieść tak, by jego relacja wypadła wiarygodnie. Wiadomo, że dla podniesienia atrakcyjności książki, pisarze często muszą popuścić wodze fantazji czy pozmieniać fakty, ale Ziębiński zrobił to z dużą klasą i wyczuciem, nie umniejszając wartości tematu. Pisze o poruszających zbrodniach, które faktycznie miały miejsce i doskonale łączy to z fikcją literacką. Oddaje głos kobietom, skrzywdzonym, których losem przejęły się dwie inne kobiety próbujące dociec prawdy.

Ewelina umarła już za życia dawno temu, zanim znaleziono ją martwą w lesie. Kasia całą rozpacz i prawdę zawarła na kartach swojego pamiętnika, który obezwładnia. Opisuje w nim, co popchnęło ją do tego, że znalazła się w egzystencjalnym piekle. „Jej nigdy nie odnaleziono. On nigdy nie został ukarany”, te słowa z okładki z zestawieniem wspomnień nastoletniej dziewczyny, którą dorosły mężczyzna omotał, wytresował i uzależnił, czyniąc z niej seks zabawkę, brzmią szokująco.

Dwie zamordowane, które milczą i dwie, które próbują wyjaśnić zagadkę ich śmierci. Ania i Kaja to pozornie dwa różne światy. Wydaje się nie możliwe, aby te skrajnie różniące się od siebie kobiety mogły sobie wzajemnie pomagać w odkrywaniu prawdy. Mająca problem z alkoholem, niestabilna emocjonalnie Ania i ambitna młoda policjantka, która jest tematem niewybrednych żartów kolegów z wydziału.

Ania (sądzę, że zdrobnienie imienia bohaterki to zabieg celowy), córeczka bogatego tatusia, która została zmuszona do konfrontacji ze swoją przeszłością, robi to z taką determinacją, o jaką nikt by ją nie podejrzewał. Rodzina, którą do tej pory uznawała za coś stałego i pewnego, okazała się pełna kłamstw i sekretów. Rodzina na pozór szczęśliwa, ale tylko do momentu, gdy na powierzchnię wypływa dramatyczna przeszłość.

Kaja jak na policjantkę przystało, początkowo postępuje schematycznie, ale bardzo szybko autor zgrabnie wiąże losy obu bohaterek w takiej relacji, jakiej czytelnik się nie spodziewa. Dziewczyny łączą swoje siły, by dotrzeć do mrocznej przeszłości zamordowanych.

Ziębiński snuje swoją historię w wyjątkowy sposób, który działa na wyobraźnię czytelnika. Chociaż wszystko wydarzyło się dawno temu, temat jest nadal aktualny. Autor w porażający sposób opowiada, o tym jak dziwną istotą jest człowiek, który może przyzwyczaić się do życia w brudzie i upokorzeniu. Pogodzić się z doznaną krzywdą i żyć z demonami przeszłości. O tym, że jedna zbrodnia prowadzi do kolejnych, a sprawiedliwość nie zostaje wymierzona. Na wiele pytań nie uzyskamy odpowiedzi.

Niesamowity, niecodzienny kryminał oparty na faktach. Kulisy spraw, które nigdy nie znalazły wyjaśnienia, zbrodniarze, którzy nadal pozostają na wolności.

Bulwersuje fakt, że czasem ci, których mamy za szanowanych obywateli to zwykli oprawcy, którzy by ukryć, to, co zrobili, wykorzystują swoją pozycję i pieniądze. Ta powieść szokuje, ta powieść intryguje. To powieść, która nie idzie na łatwiznę. Wstrząśnie każdym, kto ją przeczyta.

Polecam.

“Wiesz, chyba zawsze jest tak, że uciekniesz, ukrywasz się przed kłopotami, ale one w końcu wracają i gryzą cię w dupę. ”

Słowo „zabawka” nasuwa mi skojarzenie z beztroskim dzieciństwem. Miałam kiedyś lalkę, która po przechyleniu mówiła „mama”. Kochałam ją, bo była to pierwsza tylko moja zabawka. Kiedyś obcięłam jej włosy, innym razem dorysowałam piegi. Z upływem lat zaginęła gdzieś porzucona.

W powieści Roberta Ziębińskiego słowo „zabawka” zyskuje pejoratywny wydźwięk. Dotyka bowiem bolesnego tematu molestowania nieletnich. Osoba, która powinna zapewnić dziecku beztroskie dzieciństwo i bezpieczeństwo zmienia je we własną zabawkę, wykorzystując emocjonalną pustkę po śmierci ojca. Traktując je przedmiotowo, manipulując i kształtując dla swoich potrzeb, by wyrzucić jak niepotrzebny śmieć, gdy się znudzi.

Sprawa zaginionej przed laty Kasi, która pozostawia po sobie wstrząsające i przytłaczające świadectwo zbrodni popełnionej na niewinności to jeden z wątków powieści. I nie jedyny oparty na faktach. Autor umiejętnie wplata w fikcję literacką tajemnicze morderstwa bezdomnych kobiet, czy zabawną historię dwóch sióstr w podeszłym wieku, z których jedna upiera się, że zabiła drugą, ale nie pamięta co zrobiła z ciałem. Tka dla nich fabułę pełną tajemnic z przeszłości, rodzinnych sekretów i spraw, które na zawsze miały pozostać w ukryciu.

Historia opowiadana z perspektywy zdeterminowanej Ani, która odkrywa zatajone przed nią informacje sprzed lat oraz policjantki Kai prowadzącej śledztwo ujawnia coraz to nowe szczegóły. Czy uda im się dojść prawdy i wymierzyć sprawiedliwość za wyrządzone krzywdy choć na kartach książki?

Ile w tej powieści jest prawdy, a ile fikcji literackiej oceńcie sami. W każdym razie jest ona nie tylko budzącą emocje znakomitą rozrywką, której zakończenia wyczekujemy z ciekawością, ale również, a może przede wszystkim hołdem ku pamięci ofiar, których wciąż nierozwiązane sprawy są jak wyrzut sumienia.

Traktującą o sprawach społecznie ważnych, molestowaniu, bezdomności, wykorzystywaniu władzy, braku tolerancji dla odmienności. I zbrodni, która ma zamknąć usta, pozbyć się problemu i przykryć podłość.

Robert Ziębiński jest tak wszechstronnym gatunkowo autorem, że każda kolejna książka, a przeczytałam ich już siedem, stanowi pewną niespodziankę, niewiadomą, którą odkrywam z przyjemnością. Jedno jest niezmienne - znakomity styl autora, który bardzo cenię.

Zdaję sobie sprawę z tego, że jestem chyba jedyną osobą która tak nisko oceniła tę książkę ale muszę być szczera przede wszystkim sama ze sobą.

Zacznę od tego, że bardzo lubię książki w których są zawarte prawdziwe historie. Więc gdy tylko dowiedziałam się że w tej książce to znajdę- zacierałam już rączki.

I to byłoby na tyle jeśli chodzi o plusy. Bazowanie na prawdziwych zdarzeniach.

Jaka by to nie była ciekawa, mroczna, pełna tajemnic historia nie obroni się przez styl pisania. Książka straaaasznie się dłużyła. Mnie osobiście ona nie przypadła do gustu, początkowo chciałam zaprzestać czytania ale, że tego nie robie jakoś dotrwałam do końca.

Nie czułam tutaj żadnych emocji (może poza lekkim zażenowaniem policjantką, i jej absurdalnym zachowaniem chociażby związanym z przekazywaniem tajnych informacji obcym... naprawdę?)

Niestety te historie nie zostały przekazane tak jak powinny, po przeczytaniu powinnam mieć chęć sięgnięcia do archiwalnych wpisów, aby poznać te historie głębiej tak jak zawsze robię po przeczytaniu tego typu książek, tutaj niestety już miałam dość.

Kolejny minus za niepotrzebne opisy, które nic nie wnosiły do książki, chociażby snu.

Strasznie męczyłam się z tą książką. Niestety. Musiałam sobie robić od niej przerwę i dozować bo inaczej bym jej nie skończyła. To moja pierwsza książka autora (nie licząc krótkiego opowiadania) i ostatnia, niestety.