Ugly Love

Bardzo przyjemna książka, na pewno będę do niej wracać. Cieszę się, że ją przeczytałam.

No cóż, Colleen Hoover nigdy nie zawodzi. Swoimi historiami przyciąga wiele osób! Smutek, radość to jedne z wielu odczuć przy czytaniu jej książek. Polecam z całego serca!

“I didn’t fall in love with you Tate, I flew”

•

Ciężko było mi odłożyć tę książkę chociaż na moment. Historia całkowicie mnie pochłonęła nie dając mi nawet chwili wytchnienia. Relacja Tate i Milesa jest prawdziwym tornadem uczuć, emocji i niewypowiedzianych słów. Niemożliwe jest zrozumieć ich wybory bez poznania ich przeszłości, a szczególnie dotyczy to właśnie tego mężczyzny.

••

Na samym początku można go bardzo łatwo wziąć za zwykłego egoistę. Faceta, który bierze to co chce nie martwiąc się o innych, bo liczy się tylko jego dobro. Na całe szczęście pozory są bardzo mylące, bo im więcej się o nim dowiadujemy tym bardziej jesteśmy w stanie zrozumieć jego intencje. To nic innego jak zwykły strach przed bólem, kolejną stratą. Cała jego przeszłość skłania czytelnika do refleksji nad tym czy warto cierpieć, aby być szczęśliwym. Ta książka pokazuje, że dla niektórych miłość może być prawdziwą torturą.

•••

Tate natomiast, w niektórych momentach podejmuje jak dla mnie bardzo niezrozumiałe decyzje. Godzi się na układ, który tylko i wyłącznie ją krzywdzi. Stara się zatrzymać przy sobie faceta, który przez większość czasu traktuje ją jak zwykłą zabawkę, którą może w każdym chwili odłożyć na miejsce, a mimo wszystko za każdym razem do niego wraca z wręcz jeszcze większą radością. Pragnie jego uwagi, godzi się na całe cierpienie, które dla niej ma, ale stara się go akceptować takim jakim jest.

••••

Historia tej dwójki jest niesamowita. Autorka potrafi na jednej stronie wywołać u nas szeroki uśmiech, po czym bardzo szybko zmusić do wylania potoku łez. Nie ma co ukrywać, jest to zdecydowanie bardzo poruszająca historia, która zostanie z czytelnikiem na dłużej.

Kiedy nie chcesz by pytali o przeszłość ale też nie godzisz się na przyszłość, tylko żyjesz dniem. Ale ciągle z bólem w sercu.

Książka opisuje dwie akcje. Teraźniejszość i przeszlość. A ty chcesz się dowiedzieć co spowodowało, że Miles nie może pokochać Tate.

Hoover od samego początku potrafiła poruszyć mnie swoimi tekstami i zaskoczyć niebanalnym sposobem przedstawienia różnych dobrze mi znanych motywów z literatury. W przypadku "Ugly Love" przeżyłem jednak ogromny szok - tak silnie nie przeżywałem bowiem książki od dawna. Miłość, o której pisze autorka, jest bowiem brutalnie prawdziwa, a więc pełna wzlotów i upadków, bólu i euforii, blizn i ran, które nie chcą się zagoić. Jest niezwykła, bo trudna, mimo że czyta się ją wspaniale ze względu na znakomity styl autorki i bardzo dobre polskie tłumaczenie. Jednego jestem pewny: ta historia pozostanie ze mną na długo.

Tate Collins, początkująca pielęgniarka rozpoczynająca staż w szpitalu, wprowadza się do mieszkania swojego brata, nie spodziewając się gwałtownych zmian w swoim życiu, które nadejdą na sprawą Milesa Archera. Miles ustala tylko jedną zasadę w związku – nie pytaj o przeszłość i nie licz na przyszłość. Mimo że Tate początkowo akceptuje tę regułę, po pewnym czasie dziewczynie zaczyna to nie wystarczać. Sytuacja między Tate i Milesem prowokuje pytania, które mogą obudzić dramatyczne wspomnienia chłopaka, do których do tej pory nikt nie miał dostępu.

Sama muszę przyznać, że ten opis brzmi bardzo… schematycznie. Jestem prawie pewna, że po dokładnym przeszukaniu rynku wydawniczego znalazłoby się jeszcze kilka powieści, które byłyby na pierwszy rzut oka bliźniaczo podobne do Ugly Love. I racja, nie mogę się sprzeczać z tymi, którzy od razu skreślą tę książkę ze względu na minimalną oryginalność i ogólne słabe pierwsze wrażenie, przynoszące na myśl pierwszy lepszy głupiutki romans. Nie mam żadnych argumentów przeciwko temu, ale jednak…

Coś jest w piórze Colleen Hoover, co wyróżnia jej książki spośród innych powieści New Adult. Nie mam zielonego pojęcia, co to jest, być może tylko sama autorka zna tę tajemną recepturę, ale nie zmienia to faktu, że potrafi ona sprawić, że ja, czytelnik, który od romansów trzyma się z daleka i podchodzi do nich tylko okazjonalnie, nie uciekłam z krzykiem po pierwszych 50 stronach. Przeciwnie – bardzo mnie one zaintrygowały. To już druga książka Hoover zaraz po Hopeless, jaką miałam okazję czytać, więc mogę z rosnącą śmiałością stwierdzić, że powieści tej autorki są moim małym wyjątkiem od zasady. Są moimi tak zwanymi Guilty Pleasure, które w zasadzie mają w sobie całą masę wad, które można by wytknąć, ale mimo wszystko pozostają gdzieś w sercu.

Jest to historia, przez którą bez trudu można przebrnąć w jeden dzień, tak jak mi udało się to zrobić. W zasadzie myślę, że takim książkom nie należy poświęcać o wiele dłuższego czasu, bo działałoby to tylko na ich niekorzyść. W każdym razie, Ugly Love jest lekturą bardzo szybką i niebywale wciągającą. Tak, właśnie – wciągającą. Cokolwiek by o niej nie powiedzieć, nie mogłam się od niej oderwać, a kiedy tylko musiałam na chwilę zamknąć książkę, moje myśli wciąż błądziły gdzieś dokoła niej. Przypominało mi to sytuację z moim czytaniem serii After Anny Todd – w sumie tematyka, jak i moja opinia o tych książkach jest bardzo podobna. 

Czy Ugly Love jest faktycznie tak pozbawioną wartości i głupiutką historią? Cóż, nie do końca. Colleen Hoover tworzy bohaterów, którzy ciągną za sobą bagaż doświadczeń mających wpływ na całe ich życie. W tym przypadku mamy Milesa – dwudziestokilkuletniego pilota, który od wielu lat nie wpuścił nikogo do swojego serca. Miało na to wpływ jedno tragiczne wydarzenie z przeszłości, którego chłopak wciąż nie może wyrzucić z pamięci. Miles był bohaterem, który nie był głupi i płytki. Przeciwnie, był bardzo dobrze przemyślaną i wykreowaną postacią.

Jak nietrudno się domyślić, tak jak w praktycznie każdej powieści New Adult, tak i w Ugly Love nie unikniemy licznych scen seksu i rozterek miłosnych głównej bohaterki. Sama osobiście pozbyłabym się kilku niepotrzebnych już opisów stosunku bohaterów, ale zdaję sobie sprawę, że jest to niejako nieodłączna część tego typu książek. Jednak cała ich otoczka, czyli tajemnicza przeszłość Milesa i skryta postać chłopaka sprawiała, że tym samym ta książka miała jakiś sens.

Szczerze muszę jednak przyznać, że w porównaniu z Hopeless, Ugly Love wypada słabiej. Zakończenia historii Tate i Milesa dosłownie NIE DAŁO SIĘ NIE przewidzieć. Było ono bardzo proste i schematyczne, co trochę mnie rozczarowało, bo spodziewałam się jeszcze jakiegoś zwrotu akcji na samym końcu, jednak niczego takiego się nie doczekałam.

Naprawdę nie wiem, jak ocenić tę książkę. Naprawdę coś w sobie ma. Musi w końcu coś w sobie mieć, co sprawiło, że nie mogłam się od niej oderwać cały dzień i nie umiałam skupić myśli na czymkolwiek innym niż ona. Kurczę, przecież tyle w niej wad! Schematyczność! Przewidywalność! To chyba właśnie tak działa Guilty Pleasure, co? MIMO WSZYSTKO – przyznaję, podobała mi się.

Nie mam bladego pojęcia, czy polecać Wam Ugly Love, czy też odradzać. Z jednej strony mamy całą rzeszę wad tej powieści – właśnie tych wad, które zmuszają mnie do trzymania się z dala od książek New Adult. A z drugiej strony… Colleen Hoover robi coś z tymi swoimi opowieściami, że nie są kompletnie pozbawione sensu i że chce się je czytać i spędzać przy nich czas. Muszę pozostawić tę decyzję Wam – może spróbujecie i poznacie magię Hoover tak jak ja?

[Adres usunięty]

Druga książka Colleen Hoover jaką przeczytałam, po "It ends with us". Przyjaciółka poleciła mi "Ugly love" jako cudowną książkę - chociaż od razu usłyszałam, że Miles jest już jej i nie mogę jej go zabrać 😂 Podeszłam do niej z ogromnymi nadziejami na romantyczną historię, pełną emocji i problemów prawdziwego życia. Czy spodobała mi się tak bardzo jak "It ends with us"?

W "Ugly love" śledzimy historię Tate, początkującej pielęgniarki i pilota Milesa. Gdy Tate przeprowadza się do mieszkania swojego brata i poznaje jego przystojnego przyjaciela przekonuje się, że w ciągu najbliższych miesięcy czeka ją wiele zmian w życiu. Miles jednak ustala dwie zasady ich relacji - żadnych pytań o przeszłość i żadnych nadziei na przyszłość. Pytanie jednak kto pierwszy złamie zasadę numer 2?

Miles był naprawdę tym typem bohatera, którego pokochałam bez żadnego konkretnego powodu, a z każdą kolejną stroną lubiłam go coraz bardziej. Jego historia z przeszłości i powody, dla którego boi się miłości sprawiły, że łzy płynęły mi jak wodospady - i nie było żadnego sposobu, by je powstrzymać. W Tate natomiast widziałam w pewnym sensie siebie. Kobieta, która chce być niezależna, znać swoją wartość i bezpośrednio dawać do zrozumienia, jeśli coś jej nie odpowiada, lecz gdy tylko Miles pojawiał się na horyzoncie zamienia się w ciecz, mięknie i poddaje mu się. Ich relacja była z pewnością nietypowa, ale nie skupiałam się na jej aspektach fizycznych, a na tym, jak wobec siebie się zachowywali. Nie muszę chyba mówić jak często miałam ochotę nawrzeszczeć na Milesa przez jego głupotę, ale ostatecznie cieszyłam się z tego, jak poradził sobie z emocjami, jakie gnieździły się w nim i częściowo go blokowały przed życiem, na jakie zasługuje. To naprawdę piękna, wzruszająca historia, którą musicie poznać 🧡

Książki Colleen Hoover charakteryzuje niezwykła lekkość w czytaniu i emocjonalny rollercoaster. Od pierwszych stron zostajemy wciągnięci w świat głównych bohaterów, których szybko obdarowujemy sympatią.

Ugly Love przeczytałam w jedną noc - tak bardzo mnie wciągnęła. Przeżywałam każdy problem, rozterkę i rozstanie razem z bohaterami. Śmiałam się, płakałam i przeklinałam jakże skomplikowany temat, jakim jest miłość. A musicie wiedzieć, że w tej książce miłość to nie tylko opisy seksu, które dobrze się czyta czy historia dwójki osób darzących się uczuciem - to coś więcej. To otwarcie się na przyszłość i zamknięcie przeszłości. Przeszłości, która pozbawiła nas sensu życia i zakwestionowała istnienie szczęścia.

Ugly Love to książka idealna dla osób kochających się w romansach, pięknie napisane rozdziały dotyczące przeszłości Milesa, których wydaje się być zdecydowanie za mało. To przez nie zaczynamy rozumieć, co takiego się stało, że nie chce ON dopuścić do siebie nowej miłości.

Miles Archer zaskarbił sobie maleńki fragment mojego serducha. Czy to zasługa ukrytej we mnie romantyczki, która wręcz oszalała czytając tę książkę? Czy po prostu ludzkie zrozumienie jego bólu?

Szczerze polecam Wam tę książkę, poświęćcie jej jedną noc, dajcie się ponieść emocjom. Tylko ostrzegam - koniecznie miejcie przy sobie chusteczki!

Colleen Hover to autorka, która ostatnio skradła moje serce. Jest to któraś z kolei książka, którą czytam z zapartym tchem i nie mogę się od niej oderwać. Bardzo dobrze wykreowani bohaterowie i fabuła, która tkwi w myślach bardzo długo. Jest to godna polecenia pozycja głównie ze względu na emocje w niej zawarte. Wiele sytuacji jest podobnych do wydarzeń w życiu pewnie wielu z nas, dzięki czemu łatwiej jest nam je zrozumieć. Wielu z nas przeżyło jedno zdarzenie, które zmieniło jego życie. Tak również jest w tej książce. Polecam.

Co to była za książka! Zdecydowanie nie byłam przygotowana na dawkę emocji, które znalazłam na jej stronach. Spodziewałam się raczej standardowego romansu a otrzymałam historię dwóch osób, które łączy skomplikowana relacja i które wspólnie walczą z licznymi przeciwnościami losu. Skłania do refleksji i zastanowienia nad tym, ile jesteśmy w stanie poświęcić dla miłości. Czy uważam, że Tate i Miles powinni być razem? To trudne pytanie, bo przecież nie ma związków idealnych. Chyba każdy czytelnik musi sam to ocenić!

Zachwyciła mnie ta książka. Zarówno lekki język autorki, jak i fabuła całej lektury. Długo czekała na półkę na swoją kolej, lecz bardzo żałuję, że tak długo. Bardzo duży plus na zawarte w niej emocje, tak dogłębnie potrafią poruszyć czytelnikiem, że ciężko nie myśleć tylko o wydarzeniach w niej zawartych. Bardzo ważny przekaz, a mianowicie: każde zdarzenie, każda sytuacja w naszym życiu może zmienić naszą przyszłość. Zdecydowanie godna polecenia książka, umili na pewno nie jeden wieczór. Bardzo emocjonująca i wzruszająca.

Bardzo lubię książki, ale ta niestety mnie nie zachwyciła. Ogólnie jest ok, przyjemnie i szybko się ją czyta, jednak jest bardzo przewidywalna. Na pewno spodoba się nie jednemu czytelnikowi, jednak fani Calleen Hoover mogą czuć się rozczarowani. Jeśli chodzi o fabułę, jest w porządku, typowy romans. Bardzo podobali mi się bohaterowie i mimo minusów zachęciłabym do jej przeczytania. Nie można jej zarzucić, że jest mało uczuciowa, czy też romantyczna, bo jest zdecydowanie odwrotnie. Mimo wszystko polecam.

Bardzo lubię książki Colleen Hoover, przeczytałam już kilka i nigdy się nie zawiodłam, tak było również teraz. Książka napisana jest w ciekawy sposób. Jest to naprzemienne opowiadanie z perspektywy dwóch bohaterów. Bardzo podoba mi się, że uczucia opisane są w jasny sposób, nie trzeba się domyślać co czuje dany bohater. Książka bardzo poruszająca ale nie zawiła. Fabuła nie jest mocno zaskakująca, ale książka jest romansem więc tak zazwyczaj jest. Czyta się ją bardzo szybko, na pewno umili nudny wieczór. Zdecydowanie godna polecenia pozycja.

Colleen Hoover poznałem dzięki książce "Wszystkie nasze obietnice" tak mocno zapadła w moje serce, że każdą kolejną książkę autorki musiałem mieć na swojej półce. Ostatnio przeczytałem "Ugly Love" początkowo wydawała mi się średnio ciekawa, ale mając na uwadze kogo książkę czytam brnąłem dalej, na końcu mocno odetchnąłem i dziękowałem sobie w myślach, że po nią sięgnąłem. Hoover jak nikt potrafi łączyć romantyczne historie z tragicznymi wydarzeniami z przeszłości bohaterów. Bardzo polecam każdą jedną książkę tej autorki!

Książka "Ugly Love" to kolejna pozycja Coollen Hoover, która pojawiła się na mojej półce. To autorka po, której książki sięgam w ciemno, bo jeszcze nigdy na żadnej z nich się nie zawiodłam. Podobnie było i z tym tytułem. Hoover jest mistrzynią w pisaniu romantycznych powieści, które nie są zwykłymi romansidłami. W każdej ze swoich książek przykuwa uwagę czytającego na problemy z jakimi mierzą się ludzie. Nie skupia się tylko na romantycznych aspektach bohaterów, ale również na ich przeszłości, która często okraszona jest ciężkimi życiowymi doświadczeniami.

„Serca się przeniknęły. Obietnice się złamały. Zasady się rozbiły. Miłość stała się brzydka.”

Na świecie powstały tysiące książek poruszających temat miłości. O tym uczuciu pisano już w każdy możliwy sposób - tragiczny, sentymentalny, smutny czy dramatyczny. Jednak wsród pisarzy jest taka wąska grupa, która potrafi z „popularnej miłości” zrobić coś wyjątkowego i niepowtarzalnego. Piszą swoje powieści w taki sposób, że nie możesz się od nich oderwać, przywiązujesz się do bohaterów i razem z nimi przeżywasz ich historie. Do grona takich pisarzy należy Collen Hoover.

„Ugly love” książka pod dość dziwnym tytułem opowiada cudowną historię mężczyzny i dwóch kobiet, które na przestrzeni lat stały się bliskie jego sercu. Akcja książki rozgrywa się dwutorowo i mówi o dwóch kompletnie różnych związkach. Pierwszy narodził się spontanicznie, gdy Miles był nastolatkiem na progu dorosłości, natomiast drugi kilka lat później. Jednak przeszłość nie dawała mężczyźnie cieszyć się pięknem uczucia.

„Jeśli dzisiaj kochasz mnie bardziej niż kochałeś wczoraj to nie mogę doczekać się jutra.”

Jeśli macie ochotę przeczytać książkę, która zrobi z was uczuciową papkę, to zdecydowanie sięgnijcie po tą pozycję. Tej powieści nie da się o tak przeczytać i odłożyć na półkę. Ta historia nie pozwoli o sobie zapomnieć. Ją będziecie przeżywać jeszcze przez długi czas. Już nie wspomnę o emocjach, które się u was pokażą podczas lektury. Będziecie mieli sami ochotę wejść do głów bohaterów i wstrząsnąć nimi trochę.

Biorąc do ręki „Ugly love” nie spodziewałam się niczego wielkiego. Nie czytałam recenzji, a po opisie wywnioskowałam, że będzie to kolejne typowe romansidło. Och, jakże się ja myliłam.

„Trudno jednak nie dostrzegać jego obecności, gdy ta obecność przesłania ci cały świat.”

Od samego początku nie mieściło mi się w głowie jak w słowach można tak dobrze kryć tajemnice i kształtować się na kompletnie innego człowieka. Dziwiłam się tez kobiecie, która zgodziła się na taką, a nie inną relacje mimo tego, że wiedziała jak może się to skończyć. Jednak w połowie wszystko się tak skumulowało, że jednocześnie śmiałam się, płakałam i mówiłam do siebie podczas czytania.

„Nie pytaj o moją przeszłość – mówi stanowczo. – I nigdy nie oczekuj przyszłości.”

Powieść autorstwa Colleen Hoover idealnie pokazuje, że pod banałami może czaić się skomplikowane drugie dno, które wcale nie jest łatwo znaleźć. Pokazuje, że nie warto pochopnie oceniać drugiego człowieka, że każdy zasługuje na szczęście i drugą szansę od losu. Ta książka jest ponadprzeciętna i nietuzinkowa pod wieloma względami. To lektura o sile miłości i relacji, pokonywaniu własnych barier, które stoją na drodze do osiągnięcia pełni szczęścia.

„Miłość nie zawsze jest ładna. Czasami wciąż masz nadzieję, że w końcu będzie inaczej. Lepiej. A potem, zanim się zorientujesz, znowu jesteś w punkcie wyjścia, a serce zgubiłeś gdzieś po drodze.”

Książka nie spełniła moich oczekiwań. Ogromnym minusem był dla mnie w większości momentów kolokwialny język użyty przez autorkę. Czytałam wiele opinii na jej temat i liczyłam na to, że będę przy niej płakać. Tego szczerze oczekiwałam pod koniec. I dostałam to. Koniec końców zakończenie okazało się szczęśliwe. Co w moim przypadku nie było pożądane. Nie mogę tej książki zostawić jednak bez plusów. Jednym z nich były opisy nocnych spotkań głównych bohaterów, które bardzo mnie zadowoliły oraz rozdziały pisane z trzech perspektyw. Byłam bardzo ciekawa przeszłości Milesa i nie zawiodłam się na pomysłowości autorki. Podsumowując uważam, że warto przeczytać tę książkę, ale nie trzeba się specjalnie spieszyć. Historia świetnie sprawdzi się jako lektura w podróży :)

Twórczość Colleen Hoover jest mi już znana - czytałam powieści "It end with us" oraz "November 9" - obie bardzo mi się podobały. Dlatego też ze spokojem sięgnęłam po "Ugly love" a przy okazji - dzięki wyzwaniu Abecadło z pieca spadło - zmniejszyłam stosik wstydu. Czy ta powieść rzeczywiście jest tak niezwykła jak o niej piszą?

Dwudziestotrzyletnia Tate Collins przeniosła się do San Francisco, gdzie dokończy studia pielęgniarskie, mieszkając ze starszym bratem - Corbinem. Do mieszkania przybywa pod jego nieobecność i na progu czeka a nią niemiła niespodzianka - śpiący pijaczyna. Zszokowana Tate dowiaduje się telefonicznie od brata, że to sąsiad - Miles i że ma go przenocować. Dziewczyna z zainteresowaniem przygląda się płaczącemu i cierpiącemu mężczyźnie, jednocześnie poddając się urokowi jego błękitnych oczu.

To właśnie wtedy Tate nabyła życiową wiedzę - nie należy nikogo oceniać po pierwszym wrażeniu. Gdy już poznała Milesa w normalnych warunkach jej serce zaczęło łopotać a w brzuchu zatrzepotały motyle. Zwłaszcza że Corbin, Miles i kumpel z dzieciństwa Miles'a - Ian to piloci i często spotykają się na meczach w mieszkaniu Corbina.

Bardzo szybko Tate i Miles stają się niewolnikami własnych pocałunków, zawierają jednak układ, że nie połączy ich nic więcej, że to będzie tylko seks, choć z czasem dla dziewczyny będzie to coraz trudniejsze, bowiem zakochała się w tym niedostępnym przystojniaku z tajemnicami. Miles od sześciu lat nie spotykał się z nikim, żył w całkowitym celibacie i nie znosi zadawania pytań. Choć uczuć ukryć nie potrafi, jest nimi przepełniony co widać w jego oczach.

"Nie pytaj mnie o przeszłość (...) I nie licz na przyszłość." *

Na swój dotyk reagują dreszczami, ich seks jest niezwykle namiętny i ekscytujący a do tego nie zawsze w standardowych miejscach. Dlaczego coś powstrzymuje Milesa przed zaangażowaniem? Dlaczego ukrył się w pancerzu, za grubym murem a serce zamienił w bryłę lodu?

Dowiadujemy się tego stopniowo, dzięki rozdziałom z narracją Milesa sprzed sześciu lat. Jego wypowiedzi są czasami jak "masło maślane", powtarzają się te same kwestie, co dowodzi jego uczuciowej euforii - wszak ma dopiero osiemnaście lat! Każde kolejne spotkanie z jego przeszłością podsuwa w trakcie lektury nowe wizje, co mogło się wydarzyć, że jego życie stało się tak puste i jałowe. Chyba nikt nie jest w stanie się tego domyślić! Dopiero wtedy zrozumiałam jego postępowanie w relacjach z Tate, wcześniej byłam dość krytyczna i nie chciałam pojąć jego uporu.

O ile dwie wcześniej czytane powieści Hoover mi się podobały, to ta stała się absolutnie ulubioną! Nie sposób czytać bez przeżywania! Jest w niej wszystko to, co cenię w książkach - emocje, ciekawe postacie kryjące traumatyczne przeżycia i tajemnice, namiętność opisana w sposób delikatny i zmysłowy oraz naprzemienne radości i dramaty. Autorka pisze lekko, ale jednocześnie pięknie, jej język wręcz uwodzi, hipnotyzuje i sprawia, że ciężko się oderwać od lektury.

Z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawa jak skończy się znajomość wrażliwej Tate i poharatanego przez los Milesa. Czy nastanie moment, gdy reguły przestaną mieć znaczenie? Autorka poprowadziła mnie jak ociemniałego w świat, który - mimo dojrzałego wieku - nie jest mi znany. Nie doświadczyłam tak wielu strat, co nastoletni Miles.

"Tak właśnie się dzieje, gdy ktoś ci się zaczyna podobać. Na początku jest nikim, a potem nagle staje się wszystkim, czy tego chcesz, czy nie." **

Podsumowując - "Ugly love" to powieść, która niesie z emocjonalnym prądem ku finałowi, nie bacząc na łzawe ofiary po drodze. Przepełniona ludzkimi dramatami, tajemnicami, frustracją i rozczarowaniem historia, w której trudno jest odnaleźć winnych. Żal, rozpacz, poczucie winy i przebaczenie mieszają się ze sobą i rozdzielają między bohaterów. Jest to książka o potrzebie zamknięcia przeszłości, o wątpliwościach, wstydzie, bólu, strachu, trudnych wyborach, pożądaniu, które obezwładnia, oraz czystej i brudnej miłości - która zwycięży? Polecam Wam ten poruszający tytuł!

* C. Hoover, "Ugly love", Wyd. Otwarte, Kraków 2016, s. 96

** Tamże, s. 67

Polecam przeczytać tą książkę. Rozpala emocje i nie można się od niej oderwać. Do samego końca nie byłam pewna co się wydarzy na końcu.

Książka jest świetna, pełna tajemnic i do samego końca nie jest się pewnym swoich podejrzeć: co stało się Milesowi? I co będzie dalej?. Niespodziewałam się takiego zakończenia. Przy tej książce można śmiać się i płakać.

"Ugly love" to historia Tate, młodej pielęgniarki, która tymczasowo wprowadza się do mieszkania swojego brata, Corbina. Tam poznaje Milesa, kolegę brata, przystojnego pilota, który mieszka na przeciwko. Oboje są sobą zauroczeni, nawiązują romans, jednak Miles ustala dwie zasady ich związku: nie pytaj o przeszłość i nie licz na wspólną przyszłość. Czy Tate podoła tym regułom? Czy zasady są po to żeby je łamać?

W opisie książki jest takie zdanie: "Tej powieści się nie czyta, tylko przeżywa – całą sobą, sercem i duszą, a po zakończeniu nic już nie jest takie samo." To bardzo chwytliwe zdanie, ale ja się z nim nie zgadzam. Mimo dramatów, których doświadcza Miles, ja jakoś nie mogłam się wczuć i przeżywać razem z nim. W ogóle zauważyłam, że autorka lubuje się w tragediach, nieszczęściach, niepowodzeniach i trudnych sytuacjach życiowych. Może jestem bez serca, może brak mi empatii, ale nie wzbudza to we mnie szczególnych emocji... A może po prostu pani Hoover nie umie tych tragedii dobrze opisać, tak aby czytelnik przeżywał je razem z bohaterami...

Mogę powiedzieć tylko tyle, że przeczytałam szybko, bez emocji i już praktycznie zapomniałam co czytałam. To po prostu przeciętne czytadełko na gorsze dni, kiedy nie chce się czytać niczego wymagającego... Tak mi się wydaje, takie mam odczucia.

cała recenzja na blogu: [Adres usunięty]

Po zapoznaniu się z trzema powieściami Colleen Hoover doszłam do wniosku, że na tym zakończę swoją przygodę z twórczością tej autorki. Nie twierdzę, iż jej utwory są złe, bo spędziłam kilka przyjemnych chwil podczas czytania, aczkolwiek w moim odczuciu są one nazbyt schematyczne i niekiedy mocno przesadzone, szczególnie jeśli pisarka pragnie upchnąć wszelkie zło świata w jednej historii. Jednak po kilku latach zmieniłam zdanie, kiedy ujrzałam na bibliotecznej półce "Ugly love" - doszłam do wniosku, iż dam kolejną szansę Colleen.

Powieść podzielona jest na rozdziały, gdzie naprzemiennie narracja prowadzona jest przez główną bohaterkę opisującą aktualne wydarzenia lub głównego bohatera powracającego wspomnieniami do przeszłości. Zdecydowanie zostałam zwolenniczką Milesa - to jego historia mnie wzruszyła, zdecydowanie zasługując na oddzielną książkę, reszta była po prostu... zwyczajna, a miejscami nawet nijaka. Tate to taka typowa kobieta, która zakochuje się w facecie, mając nadzieję, że dla niej stanie się inny, a potem żali się, iż jednak ukochany nie traktuje jej tak, jakby tego oczekiwała.

Historia nie jest nazbyt porywająca i nie ukrywam, że gdybym nie widziała nazwiska autorki na okładce, to nie przeszłoby mi przez myśl, iż wyszła ona spod jej pióra. "Ugly love" nieco różni się od innych powieści Hoover, gdyż zdecydowanie więcej tu scen erotycznych, na czym przez długi czas opiera się cała fabuła. Kompletnie mi to nie przeszkadza, bo dawno temu skończyłam -naście lat. Generalnie książkę przeczytałam szybko, jak na moje mocno ograniczone możliwości, gdyż nie jest zbyt wymagająca. To zdecydowanie takie guilty pleasure, przy czym oczywiście pojawia się tu kilka dramatów, bez czego nie mogłoby się obejść. Zamierzam jeszcze przeczytać niezwykle zachwalane "It Ends with Us" - jeśli ta lektura nie skradnie mojego serca, to na tym poprzestanę.

[Adres usunięty]

Jestem świeżo po przeczytaniu tej książki i jak zwykle Colleen Hoover mnie nie zawiodła. Oczywiście polało się kilka łez i pojawił się cały wachlarz emocji, od złości i smutku, aż do radości. Książkę przeczytałam ekspresowo, bo tak też wciągnęła mnie historia i po jej zakończeniu byłam na siebie zła, że nie pozwoliłam sobie na dłuższe przeżywanie tych perypetii. Colleen Hoover, moim zdaniem, jest jedną z lepszych autorek serii new adult i liczę na to, że napisane przez nią historie jeszcze nie raz będą mnie wzruszać. Gorąco polecam Ugly love!

To było moje drugie spotkanie z twórczością autorki i okazało się lepsze od poprzedniego. "Ugly love" wciągnęło mnie w swój świat. Nie mogłam się oderwać od lektury. Płynęłam z historią stworzoną przez Colleen Hoover. Opowieścią o złamanym sercu, miłości i stracie.

Pełna recenzja: [Adres usunięty]