Nieoswojone ptaki

W moim odczuciu klasyka literatury polskiej jest bardzo niedoceniana. Też mamy się czym pochwalić. Książki Rodziewiczówny nie są typowo martyrologiczne, nie są typowe do tych, które czytało się i czyta w szkołach. One są o życiu codziennym, o trudach życia na wsi, ale i o życiu w mieście (jednak częściej w tym negatywnym kontekście). Często są o silnych kobietach, o tym że poradzą sobie ze wszystkim.

„Nieoswojone ptaki” też nie wychodzą poza te ramy. Powieść jest krótka, ale wywołuje wiele emocji. To historia o wyborach podejmowanych pod wpływem serca (niejednokrotnie błędnych, jak się później okazuje), o ponoszeniu konsekwencji za swoje czyny. To też historia o zadośćuczynieniu i przebaczeniu oraz o tym, że ciężka praca i uczciwe życie uszlachetnia.

Ciężko we współczesnych książkach szukać tych wzniosłych wartości, tej głębi. Wszystko jest raczej powierzchowne lub szokujące. A gdzie miejsce na to, co dobre i stare, na to czym kierowali się nasi przodkowie.

Jak dobrze, że jest powrót do takich powieści. Może w świecie, gdzie wszystko krzyczy i staje na głowie taki cichy głos starych, dobrych wartości zostanie usłyszany?

🕊 „𝓝𝓲𝓮𝓸𝓼𝔀𝓸𝓳𝓸𝓷𝓮 𝓹𝓽𝓪𝓴𝓲” 𝓜𝓪𝓻𝓲𝓪 𝓡𝓸𝓭𝔃𝓲𝓮𝔀𝓲𝓬𝔃𝓸́𝔀𝓷𝓪🕊

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

Z twórczością Marii Rodziewiczównej miałam styczność dopiero przy lekturze „Nieoswojone ptaki”. Zawsze gdy sięgam po książki nowych autorów, z którymi jeszcze nie miałam styczności, odczuwam ten dreszczyk niepokoju, że może nie polubię się ze stylem pisania bądź sama historia okaże się dla mnie nudna. I jak się ucieszyłam, gdy „Nieoswojone ptaki” wciągnęła mnie do tego stopnia, że nie mogłam się oderwać i musiałam przewrócić tę ostatnią kartkę, by wrócić do rzeczywistości. ✨

🕊Poznajemy Tolę - dziewczynka jest wychowywana przez stryja w otoczeniu natury z dala od zgiełku miasta i ludzi. Gdy dorasta poznaje pewnego mężczyznę - Jana, który jest malarzem i bawidamkiem. Tola i Jan bardzo szybko się w sobie zakochują i pomimo ostrzeżeń stryja biorą ślub. Niestety uczucie pomiędzy nimi szybko wygasa, a miłość, która miała być dla Toli wszystkim stała się najgorszym koszmarem. 🕊

Książka dzieje się w czasach, kiedy to mężczyzna sprawował całkowitą władzę nad kobietą. Na rozwód tylko on mógł wyrazić zgodę, a kobieta pomimo, że przeżywała w małżeństwie koszmar, nie mogła odejść bez jego zgody. Trudna tematyka, jednak została poruszona dobrych kilkanaście lat temu, a na dzisiejsze czasy jest równie aktualna, z tym, że kobiety mają więcej praw. Wiele razy miałam ochotę rzucić tą książką o ziemię przez tę niesprawiedliwość jaka spotkała Tolę, która nie mogła sama o sobie decydować.

Podczas lektury „Nieoswojone ptaki” obserwujemy zmiany jakie zachodzą w Toli. Gdzie z młodej i naiwnej dziewczynki, staje się kobietą, która umie o siebie zadbać. Oczywiście dzieje się to również dzięki pomocy innych kobiet, jednak siła walki, jaka miała w sobie kobieta pomogła jej stawić czoło swoim demonom. Stała się dobrą matka, znalazła pracę i powoli odzyskiwała swój blask. ✨

Krótka opowieść, ale jakże treściwa. Autorka zawarła w niej tyle, by poruszyć serce czytelnika i po skończonej lekturze podsunąć trochę tematów do refleksji. 🌿

Szkoda, że autorka postawiła na otwarte zakończenie. Do końca nie wiemy jak dalej potoczyły się losy bohaterów, a nie ukrywam, że bardzo chciałabym to wiedzieć. Pozostaje we mnie iskierka nadziei, że wszystko dobrze się u nich ułożyło.

Ta powieść nie jest przekoloryzowana odbiera się ją bardzo osobiście, można nawet pomyśleć, że tą historię stworzyło samo życie.  Uświadamia, jak życie potrafi dać w kość odbierając nadzieję na lepsze jutro. Mimo iż książka opowiada o tematach trudnych i rani wiele osób. Ja po prostu uwielbiam tę książkę! Za jej cudowną, nieskomplikowaną, nieprzekombinowaną fabułę. Ale również za to, jak wiele skrajnych emocji we mnie wywołała.

Niespełniona miłość w powieściach wzbudza smutek, a ta, która znajduje swój szczęśliwy koniec powoduje wzruszenie i uśmiech.

Tylko czym jest ten koniec? Zazwyczaj w powieściach romantycznych zawarciem małżeństwa, a jak dobrze wiemy w prawdziwym życiu jest to dopiero początek nowego etapu. I właśnie tę drogę postanowiła ukazać w „Nieoswojonych ptakach” Maria Rodziewiczówna, która skupia się na losach młodego małżeństwa, które zostało zawarte z miłości, ale życie po ślubie nie spełnia ich oczekiwań.

Antonina wychowana bez ograniczeń i obowiązków przez wujka na spokojnej wsi, boleśnie doświadcza niewygód miasta oraz obowiązków młodej mamy i żony. Jan jest artystą, który bez zastanowienia postanowił zdobyć serce Toli i obiecując jej opływanie w materialne dostatki przecenił swoje możliwości. Też nie zdawał sobie sprawy, jak mocno na jego twórczą swobodę wpłynie rodzina. Oczekiwania obojga rozbiegły się z rzeczywistością, a skłóconym rodzicom przygląda się mała Janka.

Gdy dochodzi do rozstania, możemy obserwować drogę Antoniny, która pokazuje kobiecą siłę w zmierzeniu się z trudami dnia codziennego. Na swojej drodze spotyka życzliwe osoby, które chcą jej pomóc, a przede wszystkim pokazać ile satysfakcji może przynieść praca własnych rąk. Autorka bardzo rozsądnie poprowadziła dalszą fabułę, bo z nieszczęścia nie stworzyła nagle dużego szczęścia; czy nie sprawiła, że Tola myśli o nowej miłości, tylko właśnie ukazała ten ogromny ciężar, z którym musi się mierzyć osoba ze złamanym sercem.

Maria Rodziewiczówna zaskoczyła mnie do samego końca brakiem utartych schematów przy tego typu historiach, bo dała bohaterom przestrzeń na zobaczenie własnych zachowań i zmierzenie się z trudnymi emocjami. Zostawiła dalszą część w ich rękach, a mnie jako czytelniczce sposobność na przetrawienie ich zachowań i szukania rozwiązania, które nie jest proste. Przejmująca lektura, która daje do myślenia.