Głosy z zaświatów

"Głosy z zaświatów" na pewno są o niebo lepsze niż pierwsza część. Autor nie pozwala czytelnikowi na nudę, gdyż od samego początku książki narzucone jest szybkie tempo akcji, zapewniając spore wrażenia.

Mamy tu dalszą kontynuację losów Seweryna i Kai Burzyńskiej.Zaorski po burzliwych wydarzeniach próbuje na nowo ułożyć swoje życie i córek.Kaja natomiast ,próbuje poradzić sobie z oziębłością w stosunku do męża jaki i własnym sumieniem przywołującym dramatyczne wspomnienia.Wkrótce do zakładu patomorfologu trafiają kolejno ciała małych dziewczynek. Przyczyna ich śmierci jest nieznana i nic nie wskazuje na to, iż ktoś przyczynił się do ich śmierci. Do akcji wkracza Seweryn. Jest ON przekonany, że może stać się głosem tych co mówią jedynie z zaświatów. Niestety ,im bardziej zagłębia się w sprawę,tym bardziej Seweryna zaczyna dręczyć ktoś, kto związany jest z tymi zbrodniami. Im głębiej zanurza się w śledztwo, im więcej odkrywa tajemnic, tym więcej postawi na szali.

W "Głosach z zaświatów" R.Mróz porusza aktualne tematy, którymi żyje społeczeństwo,nie boi się grzebać w naszej niewygodnej historii, nie ma też oporów przed wyciąganiem zapomnianych tematów z przeszłości.Jedyny minus jaki bym dała to niepotrzebny opis pedofilskich poczynań księdza,który przyprawiał o obrzydzenie i przerażenie.

Ogólnie, książka jest warta swej uwagi i czekam na dalszą kontynuację przygód Seweryna i Kai.

Kolejny raz książka pochłonęła kazdą moją wolną chwilę, Jak zwykle w przypadku książek Mroza. Kompletnie nie spodziewałam się takiego zakończenia. Serdecznie polecam!

Jedyny minus jest taki, że skończyła się za szybko :)

Karolina.

,,Głosy zza światów” Remigiusza Mroza to kontynuacja świetnych ,,Listów zza grobu” tego autora.

Seweryn Zaorski obecnie nie miał żadnej legalnej pracy, za to na utrzymaniu dwie córeczki. Jego kontakty z Kają także ograniczały się do naprawdę niezbędnego minimum. W życiu Seweryna znów miało się wiele wydarzyć. Znaleziono zamordowaną na oko 7-letnią dziewczynkę. Czy Zaorski miał coś z tym wspólnego?

Remigiusz Mróz pisze naprawdę świetne historie, z którymi zapoznaję się z ogromną przyjemnością. Nie inaczej było w przypadku jego najnowszej publikacji. Autor nie boi się poruszania trudnych tematów, takich, jak morderstwa dzieci, pedofilia i nie tylko. Całość do przodu gra z niesamowitą prędkością, tym bardziej, że Zaorski znów odgrywa w niej kluczową rolę.

Bardzo lubię twórczość tego polskiego autora, gdyż jego książki są naprawdę bardzo ciekawym przerywnikiem między innymi lekturami. W tej publikacji Remigiusz Mróz przedstawia nam słodko-gorzką historię, która nie dla wszystkich skończy się dobrze.

,,Głosy z zaświatów” Remigiusza Mroza to drugi tom serii, który należałoby czytać właśnie w takim porządku, gdyż kluczowe są tutaj losy między głównymi bohaterami cyklu.

Potwierdzam zdanie przedmówców - wciągająca, marzy się o natychmiastowym sięgnięciu po kontynuację :)

Remigiusz Mróz

⚜️ Głosy za światów ⚜️

Po pierwszym tomie Listy z za grobu wiedziałam że muszę poznać historię Seweryna dalej, czy się zawiodłam? Nie....raczej przeraziłam, tym co tam się zadziało. Po lekturze nie mogłam się pozbierać i musiałam odłożyć książki na kilka dni.

Książka wciąga i ciężko ja odłożyć. Trzyma w napięciu, a ciągle zwroty akcji czasami mogą przyprawić o zawał serca

W tej części Seweryn znowu dostaje po [motyla nóżka], ale tym razem tak naprawdę mocno. Kłopoty sercowe, kłopoty z dziećmi, plus kłopoty z mafią, ot co cały Sewcio.

Fajnie że w historie został wpleciony wątek historyczny, jaki nie będę zdradzać bo to lekko odgaduje zagadkę, nad którą głowią się głowni bohaterowie.

Żeby nie było tak pięknie było też coś co mnie irytowało, a mianowicie romans Seeryna i Burzy. Jej jacy oni są wspaniali że się kochają ale muszą cierpieć by nie skrzywdzić innych. Co rusz mają się rzucić na siebie ale zawsze któryś wykazuje się rozumem i nic z tego. Panie Remigiuszu to chyba nie tak ma być co?

W drugim tomie Remigiusz Mróz poruszył ciężki temat pedofili. Absolutnie jestem przeciwko temu bestialstwu bo inaczej tego nie umiem nazwać i szczerze mówiąc kara jaka spotkała takiego człowieka w książce jest dla mnie wspaniała.

Uwielbiam jego książki, ale ten tom czystałam na dwa raxy ze względu na treść. Musiałam jakość przetrawić mocne opisy zanim siadłam do niej drugi raz. Jak dla mnie zbyt ciężki temat. Sama mam dzieci i strasznie ciężko mi się czytało. Pomijając ten aspekt książka super. Trzyma w napięciu.

Świetna! Akcja mocno trzyma w napięciu, ogólnie książka 10/10, gorąco polecam ;););)

Seweryn Zaorski znów ściąga na siebie kłopoty.Jego reputacja w niewielkich Żeromicach nie jest najlepsza. Większość mieszkańców stroni od niego i uważa za niebezpiecznego. Bardzo lubię tę postać ponieważ ma w sobie wiele z czarnego charakteru - kłamie, popełnia czyny, które z moralnością mają niewiele wspólnego… Ale jednocześnie jest opiekuńczym i odważnym ojcem i partnerem. Echa przeszłości dopadają także Kaję Brzyńską. Policjantka doskonale pamięta do czego posunęła się pod Delawą. Dlaczego tajemnicze wiadomości i pozostałe tropy zdają się prowadzić śledczych także do niej?

Akcja rozpoczyna się od wstrząsającego znaleziska - w Żeromicach odnaleziono zwłoki dziewczynki. Potem kolejne. I kolejne. Ciała są czyste, dzieci wyglądają jakby spały. Żadnych obrażeń, żadnego punktu zaczepienia dla śledczych. Pojawia się tak wiele tropów, które zdają się nie mieć ze sobą nic wspólnego, że prawie do samego końca zastanawiamy się: kto?, jak? i przede wszystkim dlaczego? Jeden z tropów prowadzi do tzw. Dzieci Zamojszczyzny (bardzo mnie to zainteresowało ponieważ nie słyszałam o tej części wojennej historii) i sugeruje zemstę za tragiczne wydarzenia. Inne prowadzą do grupy zajmującej się przestępczością zorganizowaną oraz odsyłają do, siedzącego w więzieniu, ojca głównej bohaterki. Kaja i Seweryn kolejny raz muszą zjednoczyć siły i zmierzyć się z szeregiem trudnych do rozszyfrowania zagadek.

Remigiusz Mróz w “Głosach z zaświatów” nawiązuje także do problemu pedofilii. Przyznam, że te fragmenty budziły we mnie nie tylko obrzydzenie ale także przerażenie i po prostu mocno mną wstrząsnęły.

Podczas czytania kryminałów i thrillerów bardzo szybko uruchamia się w nas, czytelnikach, zacięcie śledczego. Mimowolnie, z każdym kolejnym fragmentem, zagłębiamy się w historię, zastanawiamy kto mógł popełnić wszystkie te czyny? Przyznam szczerze, że w pewnym momencie już niczego nie byłam pewna :) Brałam pod uwagę różne scenariusze ale dałam się wyprowadzić w pole. Chyba byłaby ze mnie kiepska policjantka. 😉

Książka jest nie tylko bardziej wciągająca, ale także mroczniejsza i cięższa od poprzedniej...

Cześć Kochani Dziś przedstawiam Wam kolejną z książek Remigiusza Mroza "Głosy z zaświatów". Muszę przyznać, że nadal jestem pod wrażeniem pierwszej części z serii o Burzy i Zaorskim " Listy zza grobu" i szczerze bałam się, że kolejna część nie sprosta moim oczekiwaniom bądź będzie dużo słabsza. Od razu Wam powiem: jeżeli lubicie naprawdę dobre kryminały to już teraz biegnijcie do księgarni i uzupełnijcie Wasz księgozbiór o tę serię. Na dobrą sprawę nie wiem od czego zacząć ją chwalić. Budowanie napięcia i umiejętność podtrzymywania u czytelnika ciekawości co stanie się za chwile wychodzi Autorowi po mistrzowsku. Książkę pochłonęłam w dwa wieczory. Poruszane w niej tematy takie jak "Dzieci Zamojszczyzny" są bardzo ciekawe z uwagi na fakt, że bardzo lubię tematy związane z II Wojna Światową i zarazem trudne jak "pedofilia" ponieważ sama jestem matką dwóch córek i nie wyobrażam sobie, żeby ktoś mógł je w ten sposób skrzywdzić. Podziwiam tez Pana Remigiusza za odwagę pisania o takich rzeczach, gdyż na pewno żadnej normalnej, zdrowej psychicznie osobie nie jest łatwo mówić, a co dopiero opisywać ze szczegółami zachowania, i czyny takich zwyrodnialców. Co do samej książki, opisuje ona dalsze losy dwójki kochanków, policjantki i działającego na granicy prawa patomorfologa. "Głosy z zaświatów" to historia tajemniczego mordercy dzieci, który wodzi naszych bohaterów za nos, ciągle trzymając ich na "łańcuchu" i decydując o każdym kolejnym ich kroku. Jest też powrót do pierwszej części. Do zbrodni, która staje się przekleństwem głównej bohaterki. Autor trzyma nas cały czas w napięciu. Podsuwa informacje, które dają nam do myślenia, przedstawia wydarzenia które nas obrzydzają, ale i wzbudzają empatię i smutek. Na koniec miażdży nas zakończenie.

Pozdrawiam Aschlee30

Powieść "Głosy z zaświatów” Remigiusza Mroza to drugi tom znanej dobrze serii - skusiłam się na pierwszą za namową znajomej. Nie przekonała mnie. Okej - dałam szanse drugiej i efekt jest jeszcze słabszy. Brakuje polotu, brakuje głeboko zakorzenionych w fabule postaci, brakuje zabawy z czytelnikiem, z której Mróz był kiedyś słynny. Szkoda.

Ta książka wżera się w dno duszy niczym substancje smoliste w płuca palacza, osiada na jej dnie i nie da się już wyrwać.

Odnoszę wrażenie, że zaczął pisać ją Remigiusz Mróz, który z jakiegoś powodu nie miał czasu dokończyć i ostatni rozdział dopisał Stephen King.

W Żeromicach pojawiają się kolejno ciała dziewczynek, które zostały zamordowane w sposób pełen czci i godności, nasuwający na myśl pewną niewinność. Seweryn Zaorski równocześnie otrzymuje pliki dźwiękowe z niemieckojęzycznym szyfrem czytanym głosem dzieci nasuwającym na myśl tytułowe głosy z zaświatów. Zostaje tym samym w perfidny, lecz precyzyjny sposób wciągnięty w próbę rozwiązania ich tajemnicy. I tak oto rusza remigiuszowsko-mrozowska spirala zdarzeń. Seweryn odbywa podróż przez nieistniejącą miejscowość, ludzkie umysły i serca, koleiny i wykolejenia ludzkich osobowości, zahacza dzięki autorowi o przeszłość zamojszczyzny (realny kęs historii w torcie literackiej prozy). Czy dotrze do celu? Być może przeszkodzi mu w tym miłość do Burzy, która ostatecznie wygra ze zdrowym rozsądkiem. Być może przestępczy światek odciśnie piętno na codzienności jego i jego córek zbyt dosadne, by mogli wieść typowe rodzinne życie. To się wszystko na tych kartach okaże.

Książka należy do pozycji, których się po prostu nie zapomina. Nie da się. Jej się już nie „odprzeczyta” ani nie zapomni. A takich książek w danej kategorii jest wciąż niewiele. Brawo Panie Remigiuszu Mrozie, prawdopodobnie brawo także Panie Stephenie Kingu.

Silnie zarekomendowałabym tę książkę fanom gatunku, mam jednak pewne obostrzenie. W moim odczuciu nie jest to książka dla młodych rodziców z powozu zbyt plastycznego dla ich umysłów opisu pedofilii.

Po pierwszym tomie czułam, że na drugiej się również nie zawiodę. I miałam racje a nawet książka przewyższyła moje oczekiwania.

Zacznijmy od początku. W tej części w dalszym ciągu śledzimy losy Seweryna i Kai. Tym razem Kaja potrzebuje jego pomocy a raczej policja a nie sama bohaterka. Zostało odnalezione ciało martwej dziewczynki i chcą by to główny bohater obejrzał zwłoki.

Później dochodzi do dziwnych zbiegów okoliczności. Seweryn dostaje nagranie, na którym dziewczynka w języku niemieckim mówi cyfry. Zadziwiające jest to, że nagranie zostało wysłane Air Dropem, czyli nadawca musiał być w zasięgu zaledwie 10 metrów. Jednak nie udaje się go znaleźć.

Gdy Seweryn razem z Kają chce złożyć zeznanie gdyż uważa, że to ma związek z odnalezionym ciałem dziewczynki, to ON staje się podejrzanym.

Muszę przyznać, że ta książka była rewelacyjna. To ile autor poruszył trudnych tematów i wszystko się ze sobą łączy i tworzy spójna całość jest mistrzostwem.

Co do zakończenia no muszę przyznać, że ja podejrzewałam każdego po kolei 🙈😂. Jednak koniec końców tak mnie zszokowało zakończenie i wywołał tyle emocji 😱, że w głowie się nie mieści.

I mogę się założyć, że każdy kto czytał tę książkę, bądź będzie czytał nie domyśli się zakończenia. NIE MA SZANS!

Naprawdę ogromne brawa dla autora za tak świetną książkę. To było moje zaledwie drugie spotkanie z twórczością Remigiusza Mroza, ale na pewno nie ostatnie.

Jak pewnie pamiętacie, pierwszy to tego cyklu mi się podobał i oceniłam go na cztery gwiazdki. Do lektury "Głosów z zaświatów", siadałam z nadzieją, że kontynuacja również przypadnie mi do gustu. Niestety, zawiodłam się.

Pomysł na fabułę nie był zły. Temat powiązany z mało znanym wycinkiem historii był ciekawy i zachęcał do wnikliwszej analizy zagadnienia. Przyznaję, że o "dzieciach Zamojszczyzny" dowiedziałam się właśnie od Mroza. Co zatem poszło nie tak?

Nie zagrały proporcje. Przez większą część książki wątek romansowy górował nad dreszczowcem. Dodatkowo w tym tomie relacje Kai z Zaorskim są zwyczajnie nudne. Większości sprowadzają się do wzajemnego wzdychania i argumentowania, dlaczego nie możemy być razem. Wiecie, takie "Ciepienia młodego Wertera" w naprawdę kiczowatym wydaniu. Jeśli pamiętacie moją recenzję "Okruchów lustra" Agnieszki Pyzel, to układ Burzyńska-Zaorski poszedł w podobnym kierunku. Dla mnie - zabiło to połowę fabuły.

Wprowadzona przez Mroza tematyka, która miała być "na czasie", dotykająca naprawdę olbrzymiego problemu, jest tutaj trochę na siłę. Opisy też wydawały mi się zbyt dosadne, chyba, że oznaczymy ten thriller jako nieodpowiedni dla osób poniżej szesnastego roku życia. Nie chcę wchodzić w spojlery, dlatego nie napiszę wprost, o który z wątków mi chodzi.

No dobrze, a jakieś plusy, poza nawiązaniami historycznymi? Owszem są. Podoba mi się, że w tym tomie poznajemy ważną postać z przeszłości Seweryna, która została dość ciekawie, chociaż nieco pobieżnie nakreślona, zakończenia się nie spodziewałam.

Na korzyść działa też audiobookowa forma, czytana przez Andrzeja Chyrę, który zdecydowanie lepiej oddaje charakter postaci niż Marcin Dorociński.

Nie zachęcam, nie polecam, ale fanom nie odradzam. Dla mnie to tylko dwie gwiazdki na pięć i zmarnowany potencjał.

Mróz nie zawiódł. Książka bardzo wciągająca, pochłonęłam ją jednym tchem :)

To trzeba głośno wykrzyczeć! Najnowsza książka Remigiusza Mroza to petarda, która wystrzeli w nas porażającą fabułą, to torpeda, która zatopi Was wstrząsającą historią. Premiera książki odbyła się 29 stycznia, i śmiem twierdzić, że tytuł bestsellera to tylko kwestia godzin. Również tylko kilka godzin wystarczy Wam na przeczytanie tej książki, gdyż historia zapisana na jej kartach pochłonie Was w ekspresowym tempie. Autor po raz wtóry serwuje nam ostrą jazdę bez trzymanki. Seweryna Zaorskiego mieliśmy przyjemność poznać w pierwszej książce pod tytułem „Listy zza grobu”. Już wtedy patomorfolog musiał zmierzyć się z mrożącą krew w żyłach kryminalną zagadką. Tak samo jest i tym razem. A nawet przyznam więcej, tym razem Seweryn nie będzie mógł zmrużyć oczu dopóki nie rozwikła zagadki śmierci młodych dzieci z okolic Żeromic. To tutaj bowiem do zakładu patomorfologii trafiają ciała młodych ofiar. Żadne ślady nie wskazują na to, by dokonano morderstwa. Zatem co spowodowało ich śmierć? Kto się do niej przyczynił? Jaka zagadka drzemie w ofiarach? Trzeba przyznać, iż Zaorski ma nie lada zagadkę do rozwiązania. Jaką drogę będzie musiał przejść tym razem, by doprowadzić tę sprawę do finału? Jak wiele będzie musiał zapłacić za cenę odkrycia prawdy? Warto towarzyszyć mu w tej drodze, by poczuć te emocje. Remigiusz Mróz doskonale wczuwa się w pracę patomorfologa, sprawiając wrażenie jakoby sam nim był. Doskonałe oddanie tematu, powoduje, że czujemy się nie tylko świadkami tych wydarzeń, lecz co najważniejsze ich uczestnikami. Jeśli kochacie twórczość mistrza polskiego kryminału, to nie zawiedziecie się również i tym razem. Jeśli jednak nie sięgnęliście jeszcze do twórczości Pana Remigiusza, to warto nadrobić zaległości. „Głosy z zaświatów” wręcz wołają do nas, aby zagłębić się w lekturze tej książki. Kryminał ten doskonale oddaje również klimat małej społeczności, w której wszystko zdaje się być hermetycznie zamknięte, co jeszcze bardziej utrudnia rozwikłanie zagadki. Zaorski poddany próbie, musi wykazać się hartem ducha. Ale czy to wystarczy? Czy Seweryn da się złamać, czy jednak będzie nieugięty? Kolejną postacią tej historii jest Kaja Burzyńska, której życie również nie szczędziło razów. Tym razem musi zmierzyć się nie tylko z komplikacjami rodzinnymi, lecz przede wszystkim z sumieniem, trapionym wołaniem tych, których ma na sumieniu. Autor sięgną istoty tematu, który dla wielu z nas może stanowić tabu. Zadaje pytania dotyczące naszej przeszłości, uświadamiając nam, iż mimo, że jest ona bolesna to konieczna poddaniu weryfikacji i osądowi. Sądzę, że „Głosy z zaświatów” to nie ostatnia część z Sewerynem Zaorskim. Powiem więcej, jestem przekonany, że ten cykl książek mistrza dumnie dorówna sukcesowi serii z Joanną Chyłką oraz Wiktorem Forstem. Bo jak nie kochać Remigiusza Mroza za nietuzinkowe podejście do tematu oraz suspens, który jest jednym z wielu znaków rozpoznawczych Autora. Panie Remigiuszu moje uznanie i uszanowanie. A mi pozostaje czekanie na kolejną powieść. Uzbrajam się w cierpliwość. Proszę pisać! Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Filia, Filia Mroczna Strona [Adres usunięty]

Nie czytałam innych książek tego autora ale na pewno sięgnę po więcej bo ta książka to istny hit, bardzo wciągająca byłam w stanie z nią siedzieć do późna w nocy, a zakończenia chyba nikt nie spodziewał

Bardzo polecam

Dobra książka , szybko się czyta ( u mnie dwa wieczory ),ciekawe wątki - czekam na ciąg dalszy.