Baśnie Śnieżnego Lasu

Kocham baśnie. Co do tego nie mam wątpliwości. Od małego, najpierw kazałam czytać baśnie rodzicom, a potem już czytałam je sama. Potem chciałam pisać o nich pracę licencjacką, ale trochę nie wyszło. Jednak miłość do baśni i ich pochodzenia została. Dlatego w dalszym ciągu sięgam po książki, które są na baśniach oparte.

Jak zobaczyłam w zapowiedziach u wydawnictwa Kobiece ich najnowszą premierę to przebierałam nogami, tak bardzo chciałam ją przeczytać. „Baśnie śnieżnego lasu” są historią opartą na folklorze rosyjskim. Czy może być coś lepszego i to przed zimą? Moim zdaniem nie.

Janka jako mała dziewczynka została znaleziona w lesie. W tej chwili opiekuje się nią Mamoczka. Dziewczyna rośnie jak na drożdżach. Jest już większa niż normalnego wzrostu człowiek. Do tego jest niesamowicie silna. Z tego powodu ludzie nazywają ją Janka Niedźwiedzica. Pewnego dnia nogi Janki stały się niedźwiedzie. Dziewczyna nie wie co się stało i postanawia to odkryć. Wyrusza do Śnieżnego Lasu po odpowiedzi. Tam poznaje wiele zwierząt, które zostają jej przyjaciółmi i razem z nimi wyrusza w drogę.

Jestem zachwycona tą książką. Ta historia porywa i wciąga. Coś pięknego. A klimat rosyjskich baśni jest tu bardzo widoczny i czuć go od pierwszych stron. To świetna historia dla całej rodziny. Powiedziałabym więcej, to świetna historia na czytanie jej razem z dzieckiem w zimowy, mroźny wieczór. Uwielbiam całym sercem. To historia o wielkiej przyjaźni, o wzajemnym wsparciu i poznawaniu siebie. Moim zdaniem to bardzo mądra historia. Młodsi czytelnicy mogą się z niej wiele nauczyć, a przy tym dobrze bawić. Ta książki przenosi czytelnika to pięknej krainy, gdzie dzieją się niesamowite rzeczy, a bohaterowie przeżywają zachwycające przygody. Można oderwać się od codziennych trosk i zatopić się w historii Śnieżnego Lasu.

Co do okładki to jest przepiękna. Bardzo oddaje klimat książki. Kto by nie chciał dostać takiej książki na prezent. Pod choinkę na pewno będzie strzałem w dziesiątkę, nie tylko dla młodszego czytelnika. Myślę, że dorosły, który lubi baśnie też będzie zadowolony z takiego prezentu.

Kolejna książka Sophie Anderson i kolejna piękna opowieść. Chciałabym napisać, że „Baśnie Śnieżnego Lasu” w subtelny sposób skradły moje serce. Ale tego nie napiszę, ponieważ ta książka szturmem wdarła się w moje serducho.

„Baśnie Śnieżnego Lasu” to „inspirowana rosyjskimi folklorem baśń o dziewczynce, która musiała odkryć swoją nadludzką siłę, aby wyruszyć w podróż do poznania prawdy o sobie.” I więcej z fabuły Wam nie zdradzę, żeby nie odebrać Wam nawet cząstki przyjemności z samodzielnego poznawania tej przepięknej opowieści. Czytało mi się ją bardzo przyjemnie, chociaż podobnie jak w „Domu na kurzych łapach” jest tu sporo smutku. Osoby wrażliwe przed lekturą powinny przygotować zapas chusteczek. A i Ci mniej wrażliwi czytelnicy pewnie niejednokrotnie otrą łzy. Autorka w niezwykły sposób łączy świat realny z fantazją i magią. Miałam wrażenie, że na jakiś czas przeniosłam się do bajecznej krainy i miałam wrażenie, że ona jest nie tylko na stronach i w mojej głowie, ale gdzieś tam daleko istnieje naprawdę.

Mam ostatnio szczęście do książek, które znalazły w moim serduchu szczególne miejsce, a „Baśnie Śnieżnego Lasu” to opowieść chwytająca za nawet najdrobniejszą jego część.

Gdy Janka była dzieckiem, znaleziono ją koło jaskini niedźwiedzicy. Dziewczynka rosła jak na drożdżach, szybko przewyższając wszystkich siłą i wzrostem, przez co zyskała przydomek Janka Niedźwiedzica. Pewnego dnia odkrywa, że jej nogi zamieniły się w niedźwiedzie łapy. Aby odkryć przyczynę tej zmiany, Janka wyruszy do Śnieżnego Lasu, gdzie odkryje swoją przeszłość, zrozumie co kocha i na czym jej zależy oraz odkryje, że prawdziwa przyjaźń i miłość nie zważa na to kto jest kim, tylko na to co ma się w sercu.

„Baśnie Śnieżnego Lasu” to kolejna po Domu na kurzych łapach powieść Sophie Anderson. Autorka czerpie z folkloru rosyjskiego, odmalowując niesamowicie piękną, nostalgiczną i chwilami melancholijną historię młodej dziewczynki szukającej swojego miejsca na ziemi.

Sama opowieść o Jance i jej przyjaciołach opowiedziana jest w formie baśni, w której… zawarte są kolejne baśnie. Jest to wspaniały zabieg i sprawia, że ma się wrażenie, że trafiło się wprost z fotela do magicznej krainy, gdzie wszystko jest możliwe, a każdy rozdział, każda strona, to wyzwanie dla wyobraźni.

Autorka wprowadza czytelnika w niesamowicie baśniowy klimat i utrzymuje go w nim do samego końca. Akcja jest wartka, pojawiają się nowi bohaterowie, są tajemnice z przeszłości do odkrycia, są zadania do wykonania, jest też wiele rzeczy, które nasza bohaterka musi zrozumieć, doświadczyć, aby pojąć gdzie jest jej miejsce.

Ta historia to powieść o wielkiej odwadze, o sile miłości i przyjaźni. O zaufaniu, nadziei i walce o to w co się wierzy i tych, których się kocha.

Napisana pięknym jeżykiem, w sposób malowniczy i obrazowy historia Janki i jej bliskich, to cudowne doświadczenie czytelnicze nie tylko dla młodego czytelnika. Ta opowieść spodoba się każdemu, niezależnie od wieku. Okraszona jest wspaniałymi ilustracjami, a baśnie, które są w niej opowiadane, to idealne uzupełnienie tej jakże poruszającej opowieści.

Sophie Andreson stworzyła historię ponadczasową, ważną, wzruszająca. Wywołującą sporo emocji i sprawiającą, że chwilami łza się w oku zakręciła. Było smutno i melancholijnie, jak to w baśniach bywa, było też zabawnie i z poczuciem humoru. Wszystko idealnie do siebie dopasowane.

Bohaterowie w tej opowieści natomiast wcale idealni nie są, ale jak to w baśniach bywa, wcale nie muszą. To bardzo mądra opowieść, przesycona klimatem rosyjskich baśni i folklorem.

Ta historia oczarowuje, wzrusza, bawi, zmusza do refleksji. Potrafi sprawić, że ma się wrażenie jak wraz z Janką wyruszyło się w przygodę życia przez mroźny i tajemniczy las, aby znaleźć odpowiedź na pytanie „kim jestem? Gdzie jest moje miejsce?”.

Jeśli jeszcze nie znacie tej książki, to gorąco zachęcam do sięgnięcia po nią, jest dostępna w dobrej cenie na…….

To tak piękna opowieść, że nie będziecie chcieli jej odłożyć, dopóki nie przekonacie się, jakich wyborów dokonała Janka, czy rozwikłała tajemnicę swojego pochodzenia i zrozumiała, że prawdziwa przyjaźń nie zna granic.

A prócz walorów czytelniczych powieść zachwyca też bajecznie cudowną okładką, która na równi z fabułą oczarowuje od pierwszego spojrzenia.

Szukając czegoś ciekawego i oryginalnego do czytania dla mojej pociechy, natknąłem się na tę książkę. Przeczytałem jej opis i stwierdziłem, że może okazać się czymś ciekawym. W ten sposób "Baśnie Śnieżnego Lasu" wylądowały u nas. Postanowiłem też przeczytać ją z moim dzieckiem. Wspólnie zasiedliśmy do lektury, chcąc przekonać się o wyjątkowości tej opowieści.

Faktycznie jest ona czymś oryginalnym. Przez treść przebija się folklor, o którym mowa w opisie. Ten właśnie element sprawił, że historia zawarta w tej książce jest tak niezwykła. Wzbudza ciekawość i zainteresowanie, dzięki czemu dobrze się ją czyta. Najważniejsze, że moja pociecha polubiła tę bajkę. Jak to też w przypadku takich opowieści bywa, zawiera ona ważny przekaz. Warto się nią zainteresować ze względu na jej unikalny charakter. Idealnie nadaje się również do wspólnego czytania.

"Baśnie Śnieżnego Lasu" Książka została napisana przez Sophie Anderson, główną bohaterką jest Janka. Dziewczynka mieszka w małej miejscowości wraz z Mamoczką. Mamoczka nie jest jej biologiczną matką. Kobieta znalazła Jankę w lesie, w pobliżu jaskini, w której mieszkała niedźwiedzica. Mamoczka bardzo kochała dziewczynkę, mimo to Janka nie czuła się w pełni szczęśliwa. Zawsze miała poczucie, że nie pasuje do miejsca, w którym przyszło jej mieszkać. Zawsze odstawała od swoich rówieśników, była od nich większa i silniejsza. Na szczęście w wiosce akceptuje ją jej przyjaciel Sasha, z którym zawsze może porozmawiać i dostanie od niego wsparcie. Bohaterka bardzo źle się czuła we wsi i czuła, że musi coś z tym zrobić. Takim sygnałem było to, że jej nogi zaczęły się przemieniać w łapy. W publikacji znajdziemy jeszcze wiele przykładów, że dziewczynka znajduje się w niewłaściwym miejscu. Od dawna uważa, że odpowiedz znajdzie w Śnieżnym Lesie i udaje się do niego, by odkryć, kim tak naprawdę jest. W lesie czekają na nią i czytelnika niesamowite przygody i różne emocje. Nowi przyjaciele i wiele niebezpieczeństw. Janka odkrywa, że potrafi rozmawiać ze zwierzętami, a jej ulubionym zwierzątkiem jest łasiczka, która zawsze jej towarzyszy. Jesteście ciekawi, dlaczego nasza bohaterka, przemienią się w niedźwiedzia, kim są jej przodkowie?