Alicja w krainie czarów

Czemu klasyka jest klasyką? Ponieważ się nie starzeje. Zachwyca kolejne pokolenia. Dlatego nie mogłam przejść obojętnie obok nowego wydania „Alicji w krainie czarów”.

Jest to historia tak dziwna, że aż dobra. Nie ma co próbować doszukiwać się tam logiki i w tym cały urok. Kraina czarów jest tak niesamowicie dziwna, że aż fascynująca i nieprawdopodobna w swoim istnieniu. Gdy Alicja wpada do króliczej nory, zaczynają się dziać niespotykane dotąd rzeczy. Spotyka coraz to dziwniejsze postaci, a na koniec musi zmierzyć się ze złą królową. Brak tu jakiegokolwiek sensu i w tym tkwi fenomen tej opowieści.

Co więcej, książkę napisał wykładowca matematyki. A każdy wie, że matematyka jest logiczna. Można przez to sądzić, że Lewis Carroll miał niezwykle wybujałą wyobraźnię.

„Alicję w krainie czarów” można czytać wielokrotnie i za każdym razem znaleźć w niej coś innego.

Uwielbiam tą historię. Zawsze z sentymentem do niej wracam. A teraz wydawnictwo MG wydało książkę w nowej oprawie graficznej. Ilustracje są przepiękne. Z przyjemnością książkę nie tylko się czyta, ale również ogląda. Wydanie od wydawnictwa MG będzie doskonałe na prezent dla niejednego mola książkowego.

Fabuły tej powieści chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Młoda dziewczyna za sprawą dziwnego królika trafia do magicznego świata. Historia zdecydowanie ponadczasowa i za każdym razem można znaleźć w tej coś innego. Wyjątkowa, niepowtarzalna i magiczna.

Moja miłość do Alicji narodziła się w momencie, gdy obejrzałam film Tima Burtona i wtedy przepadłam! Od tego czasu mam na jej punkcie bzika i dlatego nie mogłam przejść wobec tej książki obojętnie, wiadomo! To wydanie przyciąga uwagę i w mojej opinii to chyba najpiękniejsze polskie wydanie tej historii, jakie obecnie mamy.

Jeżeli chodzi o treść to mogę się odrobinę o tym wypowiedzieć, bo Alicję czytałam w wersji oryginalnej, i w jakimś z pierwszych polskich tłumaczeń. Tutaj zaszły delikatne zmiany, które sprawiły, że czyta się to jeszcze sprawniej i (nie wiem czy takie słowo istnieje) uładniły treść. To są delikatne zmiany, a jednak dla osoby, która zna inne wersje, zrobiły różnice.

Co do wydania to warto je obejrzeć w jakieś księgarni, bo jest boskie! Twarda, wypukła okładka, która przyciąga zdecydowanie wzrok. Dodatkowo w środku mamy całe mnóstwo ilustracji i co ciekawe, są w wersji czarno-białej, ale też i kolorowej. To dodaje jeszcze większego klimatu i uroku całej historii.

Może jako wielka fanka Alicji, która ma do niej ogromny sentyment, mogę nie być obiektywna. Jednak na ten tytuł, a zwłaszcza w tym wydaniu warto zwrócić uwagę. Mimo że jest to klasyka, czyta się ją naprawdę przyjemnie i szybko. Jest duża czcionka przez co, tak szybko nie męczy nas czytania i na nowo możemy przeżyć przygodny Alicji, szalonego królika i kapelusznika. Ja po tej lekturze mam ogromną ochotę jeszcze raz obejrzeć film, do którego uwielbiam wracać (wcale nie dlatego, że gra tam Johnny Depp). Także mam ogromną nadzieję, że nie przejdziecie koło niej obojętnie i zaopatrzycie się w to przepiękne wydanie. Wydawnictwo MG robi świetną robotę, jeśli chodzi o okładki i warto to docenic!

"Alicja w Krainie Czarów" Lewis Carroll

W pełni upalnego lata Alicja i jej siostra relaksują się na łonie natury. Gdy dziewczynkę zaczyna dopadać znużenie, szuka sobie zajęcia, jednak na próżno. Błogą ciszę przerywa królik, ale niezwyczajny, bo w kamizelce i z zegarkiem. Alicja decyduje się podążyć jego tropem.

"Alicja w Krainie Czarów" to baśń zaliczana już do klasyków literatury dziecięcej. Ostatnimi czasy motyw tejże opowieści powrócił do łask twórców, którzy masowo konstruują kolejne retellingi znanej na całym świecie historii. I nic w tym dziwnego, bo utwór Carrolla charakteryzuje się swoją ponadczasowością, uniwersalnością oraz nieśmiertelnością. Przez wszystkie te lata "Alicja w Krainie Czarów" stała się książką-monumentem, stanowi ona swego rodzaju pomnik literacki zbudowany z najtrwalszego tworzywa, a który cieszy się popularnością od lat i przez następne lata na pewno będzie utrzymywać się w listach najpoczytniejszych pozycji. Bo kto nie kocha Alicji? Nie znam takiej osoby. A ten, kto nie przyswoił jeszcze oryginału, bo zna jedynie wersję filmową — niech koniecznie nadrabia zaległości.

Już od pierwszych stron lektury odczuwalne jest to, że autor dał się ponieść swojej wyobraźni, wybujałej fantazji, której w żaden sposób nie ograniczał. Powiastka, jaka wyszła spod jego pióra, jest niezwykle pobudzająca dla dziecięcej, niesamowicie rozbudowanej, niczym niezmąconej wyobraźni, czekającej tylko na okazję, by się uaktywnić.

Lewis Carroll utkał opowieść niecodzienną, odrealnioną, finezyjną i fantastyczną. W świecie, do którego przenosi się Alicja, nie obowiązują żadne prawa logiki, nie ma żadnych hamulców. Jest to miejsce, gdzie wszystko może się wydarzyć, gdzie można spotkać każdą możliwą postać.

W warsztacie literackim autora mocno wyczuwalna jest prostota, dokładnie taka, jaką cechują się marzenia i fantazje dzieci, bajkowość, cudowna magia, jak i również groteska oraz kicz. "Alicja w Krainie Czarów" jest nieoczywistą, ledwo namacalną karykaturą świata dorosłych, epoki XIX wieku. Jest to pozycja pełna metafor, nawiązań, alegorii, jednak nie są one przekazane czytelnikowi ot tak, wprost, by je odnaleźć, Carroll wymaga od czytelnika większej uwagi, umiejętności łączenia zdarzeń w równomierny ciąg przyczynowo-skutkowy. Jednak symbolika danych postaci i wydarzeń w żaden sposób nie wpływa na poziom trudności odbioru owej baśni. Bez ich znajomości czytelnik ma ogromne szanse na dobrą, miłą zabawę.

"Alicja w Krainie Czarów" jest sztandarowym utworem jeśli chodzi o tworzenie światów fantastycznych, odległych, a zarazem tak bliskich nam. We współczesnej prozie znajdziemy mnogość nawiązań do tejże niedługiej, ale jak treściwej i wybornej historii. To uczta literacka zarówno dla małych, jak i dla dużych.

Oczywiście nie sposób przegapić to jakże piękne wydanie, które na dokładkę okraszone jest pięknymi ilustracjami, z czego na niektóre z nich nałożony został kolor.

⭐7,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu MG.

Pamiętam, że będąc jeszcze dzieckiem książka ta wzbudzała we mnie mnóstwo sprzecznych emocji. Od momentu kiedy Alicja podążając za królikiem dostała się do nory, spotykały ją same wręcz niedorzeczne przygody… I o ile w dzieciństwie rozumiałam z nich dużo, dużo mniej, tak czytając książkę teraz zauważyłam całkowity brak logiki. Metafora goni metaforę, absurd goni absurd, a na końcu zaczęłam zastanawiać się czy to, rzeczywiście fantazja była intrygantem fabuły… Odnoszę wrażenie, że to prawdziwa zabawa słowami w której autor przykazał nam poszukiwanie drugiego dna. I zdecydowanie trudno je odnaleźć czytając książkę pierwszy raz. Nie ukrywam, że autor wykazał się ogromną kreatywnością, a mnogość pomysłów, szczególnie tych biegnących w kierunku poszukiwania odpowiedzi na pytania na które trudno znaleźć odpowiedź - osiągnął punkt zenitu.

Ale jako, że to klasyka literatury nie mogło jej zabraknąć na mojej półce. Myślę, że książka zdecydowanie lepiej sprawdzi się jako przerywnik trudniejszej literatury dla dorosłych, szczególnie tych miłujących matematykę, logikę, magię i chyba nawet okultyzm.

[Adres usunięty]

„Alicja w Krainie Czarów” to ponadczasowa, baśniowa opowieść, której treści raczej nie muszę nikomu przybliżać. Z pewnością jest to historia nietuzinkowa, napisana dość specyficznym językiem, pełnym neologizmów i zwrotów, które możemy interpretować na różne sposoby.

Historia ta została napisana przez Lewisa Carrolla, wykładowcę matematyki w Oxfordzie w 1862 roku. Co ciekawe, żadna poważna publikacja matematyczna nie zyskała tak ogromnego rozgłosu jak historia Alicji, która powstała w pewne słoneczne, lipcowe popołudnie. Autor chcąc zabawić trójkę małych dziewczynek podczas przejażdżki łódką, opowiedział im historię o dziewczynce, która podążając za Białym Królikiem trafia do magicznej krainy…

Przyznam szczerze, że jest to jedna z mniej lubianych przeze mnie bajek. Gdy byłam młodsza nie potrafiłam doczytać jej do końca, bowiem w moim odczuciu była ona zbyt trudna i dziwna. Tłumaczenie Antoniego Marianowicza bardzo przypadło mi do gustu, dzięki czemu połknęłam tę historię w ciągu jednego wieczora.

Jak zawsze jestem pod wrażeniem pięknego wydania tej historii. Co ciekawe, w środku znajdziemy liczne ilustracje, ale nie tylko czarno-białe (do jakich przyzwyczaiło nas wydawnictwo MG), ale również i kolorowe.

Historię tę można odkrywać na dwa sposoby: można próbować analizować i interpretować poszczególne fragmenty i znaleźć w nich odwołanie do dzisiejszej rzeczywistości, ale można również dać się wciągnąć w ten wir fantastyki i choć na chwilę oderwać się od szarej, nudnej rzeczywistości.

Dla mnie, „Alicja w Krainie Czarów” jest zbyt trudną opowieścią dla dzieci, ale myślę, że młodzież i starsi czytelnicy odnajdą w niej coś dla siebie.

Moja ocena: 6/10

"Alicja w Krainie Czarów" jest absolutnym klasykiem czytelniczym dla dzieci, lecz również znajdą się starsi fani tego utworu. Świat opisany przez Lewis'a Caroll'a jest pięknym przykładem przeniesienia bajkowej krainy z myśli na papier. Ilekroć wracam do tej książki, przypominam sobie o bogatych wytworach wyobraźni autora, czy też różniących się od siebie bohaterach. Wydawnictwo MG postarało się nad najpiękniejszym wydaniem tej książki, jakie moje oczy miały okazję zobaczyć - zaczynając od minimalistycznej, lecz zachęcającej okładki, aż do pięknych ilustracji, które wizualizują nam rozdziały.

Nie pamiętam, abym kiedykolwiek czytała „Alicję w Krainie Czarów”. Być może kiedyś była mi czytana ta historia w dzieciństwie, ale tego nie pamiętam. Do tej pory znałam tylko ekranizację i to dzięki niej wiedziałam o co chodzi w tej historii. Już od jakiegoś czasu planowałam zajrzeć do książkowego pierwowzoru. Nawet zaczęłam czytać w oryginale, ale nie szło mi to zbyt dobrze i porzuciłam lekturę. W końcu w moje ręce wpadło nowe wydane „Alicji w Krainie Czarów” i to ono przyczyniło się do tego, że zapoznałam się z jej zawartością.

Do czytania książki „Alicja w Krainie Czarów” podeszłam z wielkim podekscytowaniem. W końcu miałam poznać książkowy oryginał. Historię od samego początku do końca czytało mi się bardzo dobrze i szybko. Nie jest to zbyt długa opowieść, a do tego szybko mnie wciągnęła. Polubiłam wyłapywać różnice między książką, a historią znaną mi z ekranizacji. Do tego wydanie wydane przez Wydawnictwo MG ma przepiękne ilustracje, których nie da się ominąć. Z chęcią się im przyglądałam i porównywałam z tekstem.

„Alicja w Krainie Czarów” to piękna, ponadczasowa opowieść, która wciągnie czytelnika w każdym wieku. Jestem pewna, że to było moje pierwsze spotkanie z tą książką, ale nie ostatnie. Gdyż już zaraz po zakończeniu czytania miałam ochotę rozpocząć ją od nowa. Mam nadzieję, że wydawnictwo zdecyduje się także na wydanie drugiej części i obie będą cieszyć moje oko na półce oraz w końcu zapoznam się z całą historią Alicji napisaną przez Carrolla.

"Alicja w Krainie Czarów" według mnie jest pozycją, którą powinni przeczytać zarówno młodzi jaki i starsi czytelnicy. Zaskoczył mnie fakt, że w tej książce nic nie jest oczywiste i pojawia się mnóstwo absurdów, które nadają tej powieści nutkę niepowtarzalności. Główna bohaterka Alicja, która jest lekko nierozgarnięta, głupiutka, a nawet chwilami bardzo naiwna, sprawia, że podczas czytania na twarzy czytelnika pojawia się lekki uśmiech. Według mnie większość jej przygód była bardzo zabawna. Mimo że zaliczam się już raczej do starszej grupy odbiorców tej książki, wywarła na mnie bardzo pozytywne odczucia i spowodowała, że po raz kolejny poczułem się jak dziecko przenosząc się do niezwykłego, magicznego świata.

"Alicję w Krainie Czarów" kocham miłością wielką i niepodważalną. Nie jest to jednak uczucie, które narodziło się od razu. Jeszcze kilka lat temu uważałam, że to jedna z najbardziej absurdalnych powieści jakie dedykuje się dzieciom i nie widziałam w niej nic specjalnego. Moje nastawienie zmieniło się zupełnie pod wpływem filmowej adaptacji Tima Burtona, który pokazał mi ten świat z zupełnie innej strony. Wróciłam wówczas do powieści, która wpłynęła na mnie zupełnie inaczej niż za pierwszym razem i dziś nie wyobrażam sobie, żebym chociaż raz w roku nie odświeżyła sobie lektury.

Sami wiecie jak wyglądają przygody młodej Alicji, więc nie będę zagłębiać się w opis fabuły. To piękna, ponadczasowa, igrająca sobie z wyobraźnią czytelnika historia, która ma wiele ukrytych znaczeń. Cenię ją sobie za odwagę w przekazywaniu wartości, za nawiązywanie do konkretnych celów, z głębię samego przekazu oraz za samą magię, która kryje się tam na każdym kroku.

Nowa, odświeżona wersja "Alicji w Krainie Czarów" od Wydawnictwa MG przyciąga ku sobie wzrok czytelnika, ponieważ okładka prezentuje się iście wspaniale. Struktura aż kusi, by trzymać ją w dłoniach a piękne ilustracje uzupełniające fabułę w wyjątkowy klimat. Przyznaję, że to chyba najpiękniejsze wydanie jakie do tej pory widziałam, ponieważ jednoczy - podobnie jak sama historia - czytelników w każdym wieku i wręcz kusi, by rodzicie czytali ją wraz ze swoimi pociechami.

Można rozpływać się w zachwycie nad urokiem książki Lewisa Carrolla, ale prawda jest taka, że doceni ją każdy w swoim czasie. Wiem to z własnego doświadczenia. To książka piękna i ponadczasowa, wartościowa, ponieważ ujmująca świat z nowej, nieznanej perspektywy, ale przede wszystkim magiczna, bajkowa, wyśniona i odrealniona w sposób zaskakująco blisko połączony z jawą. Pamiętajcie, że to opowieść, która wpłynie na Was inaczej za każdym razem, gdy sięgnięcie po lekturę i chyba to jest jej kwintesencją.