Królestwo ciała i ognia. Krew i popiół. Tom 2

Po genialnej pierwszej części zastanawiałam się, czy Jennifer L. Armentrout utrzyma poziom w kolejnym tomie. Od razu rozwiewając wątpliwości, udało jej się to. Mało tego, ta część podoba mi się jeszcze bardziej. Bardzo zwracam uwagę na okładki, a ta z "Królestwa Ciała i Ognia" prezentuje się naprawdę dobrze, jest bardzo estetyczna. W drugim tomie powracamy do rudowłosej Poppy i tajemniczego Casteela, których relacja istotnie zmienia się po wydarzeniach z pierwszej części. Autorka idealnie przedstawia chemię oraz napięcie występujące pomiędzy bohaterami, co jest najmocniejszym punktem tej książki. Sceny, w których jest ta dwójka, są zjawiskowe. Każda z postaci ma swój niepowtarzalny charakter, który jest spójny przez całą historię. Jest to głównie romans, ale oprócz tego autorka wykreowała niezwykle ciekawy świat fantastyczny, pełen magii i intryg. Samo zakończenie zaskoczyło mnie, postawiło szereg pytań, na które mam nadzieje, że odpowie kolejny tom, a czekam na niego z niecierpliwością.

Po półtora roku od przeczytania "Krwi i popiołu" Jennifer L. Armentrout sięgnęłam po kontynuację, choć sądziłam, że tego nie zrobię. Zakończenie pierwszej część pozostawiło po sobie niesmak, a brak szczegółów dotyczących działania świata nie nastrajał mnie dobrze... Jednak gdy zaczęło spływać naprawdę wiele pozytywnych recenzji, w których wspominano przede wszystkim o dodatkowych informacjach o świecie - skusiłam się.

Po tym przydługim wstępie przechodzę do konkretów: w "Królestwie ciała i ognia" śledzimy dalsze losy Poppy i Hawke'a w ich wędrówce w stronę odległej Atlantii. Historia toczy się powoli, akcja chwilami wręcz pełznie, a więcej czasu spędzamy na rozmyślaniach o uczuciach i decyzjach do podjęcia. Tym razem jednak mi to nie przeszkadzało. Nic mi się nie dłużyło, wytrwale kibicowałam bohaterom w ich wędrówce i… zapałałam cieplejszym uczuciem do Kierana. 😉 Jego poczucie humoru zdecydowanie trafia w mój gust.

Ta historia ma oczywiście swoje mankamenty, relacja między dwójką bohaterów nie jest do końca zdrowa, jednak Cas… Hawke ma w sobie coś, co przyciąga. No i uwielbiam Poppy. Nawet jeśli czasami trochę za bardzo analizuje pewne sytuacje, to wiem, że w większości sytuacji zachowywałabym się tak jak ona, co sprawia, że jest bliska memu sercu.

Styl autorki jest lekki, przyjemny. Opisy są zwięźle i pozwalają wczuc się w czytany tekst. Dialogi są naturalne i nawet znajdziemy sceny 18+.

Akcja toczy się swoim rytmem. Nie wlecze się, ani nie pędzi. Wszystko dzieje się w kolejności, więc nie pogubimy się w wydarzeniach.

Okładka jest piękna i podoba mi się bardziej niż ta z pierwszego tomu 🙈. W środku mamy podział na rozdziały, które nie są zbyt długie, przez co można odłożyć książkę w dogodnym dla siebie momencie.

Poppy jest panną, to znaczy że nosi maske i nie może rozmawiać z każdym. Ale nie jest też tak grzeczna jakby się mogło wydawać, bo dziewczyna potrafi się bić czy wymykać ze swojej komnaty. Wszystko się jednak zmienia. Teraz przebywa w zamku Casteela, który jest niebezpiecznym mężczyzną. Czy wejdzie z nim w układ, by odzyskać tego na kim jej najbardziej zależy?

Tak wiele chciałabym powiedzieć, ale nie mogę odebrać wam frajdy z przeczytania tej lektury! Dlatego w skrócie postaram się nakreślić to co najważniejsze.

Jak wiecie uwielbiam pióro autorki i tym razem bawiłam się po prostu świetnie. Wiele razy serce mało nie wyleciało mi z piersi, lub wręcz przeciwnie, prawie się zatrzymało. Nie brakuje tu więc akcji i emocji, w których budowaniu Jenn jest naprawdę dobra.

Relacja Poppy i Casteela jest tak wybuchowa, ale przy tym magnetyczna i przyciągająca czytelnika. Czekałam na wybór Poppy, co zrobi, jak się zachowa. Zżyłam się z tą książką do tego stopnia, że na myśl o bohaterach się uśmiecham. Zakończenie natomiast sprawia, że chcemy tom 3 na już! W tym jeszcze nie wiele się wyjaśnia i mamy niedosyt, także mam nadzieję, że trzeci tom będzie u nas szybko dostępny!

Pamiętacie, że drugi tom trzeba czytać po pierwszym, ponieważ wydarzenia z "Królestwo ciała i ognia" są bezpośrednią kontynuacją "Krwi i popiołu". Ja wam polecam oba te tomy z całego serducha!

ze sobą różne wątki i stawia na równi magię, przygodę oraz wielką miłość. Jej powieści są spektakularne, w pełni dojrzałe i zawsze zaskakujące a bohaterowie, których poznajemy po drodze, towarzyszą nam na długo po zamknięciu ostatniej strony. "Królestwo ciała i ognia" to drugi tom serii Krew i popiół, który z rozmachem podbija świat fantasy i na ponad sześciuset stronach snuje opowieść pełną emocji.

Każda nowa powieść autorki wiąże się z wielkimi oczekiwaniami. Armentrout nauczyła nas bowiem, że sięga poza schematy, wychodzi poza granice i zawsze zaskakuje, niezależnie od sytuacji czy podejmowanych motywów. Jej dynamiczne akcje, niebanalni bohaterowie oraz zdolność do kreowania w pełni emocjonalnych sytuacji składają się na historię pobudzającą wyobraźnię a przy tym w pełni angażującą czytelnika. Powyższa seria nie odbiega od normy, również trzyma wysoki poziomi i gwarantuje doświadczenia jakich na próżno szukać u innych autorów.

Kontynuacja otwiera przed nami dalsze przygody Poppy, głównej bohaterki. Niestety już na wstępie mierzymy się z towarzyszącymi dziewczynie niepowodzeniami, ponieważ nic nie ułożyło się tak, jakby ona tego chciała. Wypracowana fasada legła w gruzach, ponieważ okazało się, że została zbudowana na kłamstwie a mężczyzna, który zdobył jej serce skrywał mroczną tajemnicę. Bohaterce przyszło więc ponownie podjąć trudne decyzje, wybrać pomiędzy sobą oraz innymi i walczyć w obliczu niebezpieczeństwa, u boku człowieka, któremu nie do końca potrafi zaufać, by ocalić siebie, swojego brata a także walczyć o królestwo.

Wielka przygoda trwa i wydaje się nie mieć końca. Dynamiczna fabuła porywa nas w sam środek niepokojących wydarzeń, cała powieść trzyma wysokie napięcie a czytelnik z niecierpliwością przerzuca kolejne strony, by jak najszybciej dowiedzieć się co wydarzy się dalej i jaki los przewidziany jest dla Poppy, jednej z najciekawszych bohaterek występujących w tym gatunku, silnej, niezależnej, ale i dźwigającej na swoich barkach trud całego świata. Jennifer L. Armentrout łączy w spójną całość przygodę, strach przed nieznanym oraz emocje związane z wątkiem romantycznym i sprawia, że jej opowieść nie tylko trzyma wysoki poziom, ale i pozwala zapomnieć o codzienności na rzecz porywającej, emocjonalnej fabuły.

Każdy czytelnik poszukuje wrażeń, historii pobudzającej wyobraźnię oraz znajomości z bohaterami, którzy pochwalić się mogą charyzmą oraz niezależnością. To wszystko odnajdziecie w serii Krew i popiół a "Królestwo ciała i ognia" zaskoczy Was wysokim poziomem prezentowanej akcji. Sięgając po lekturę liczyłam na moc wrażeń a jednak autorce i tak udało się przebić moje oczekiwania co uważam za najlepszą rekomendację dla jej twórczości.

“Królestwo ciała i ognia “

"Nie jesteśmy już upadłym królestwem.

W żadnym znaczeniu tego słowa .

Jesteśmy królestwem ognia."

Pierwszy tom tej dosłownie, fantastycznej serii skończył się deklaracją Casteel'a , a w sumie informacją, że Poppy weźmie z nim ślub. Nie spytał, nie oświadczył się, podjął decyzję. Co ona na to ?

Ten tom jest spokojniejszy z pozoru. W sumie przez pierwsze 200 stron nie mogłam się wczuć ale już później nie mogłam się oderwać. Nasi bohaterowie analizują tu wiele wydarzeń, zastanawiają się jakie zamiary mają Ascendenci wobec Poppy. Wydaje im się w sumie, że to wiedzą ale czy aby na pewno ? Pojawia się wiele nowych faktów, informacji na temat np pochodzenia Poppy, jej mocy, która z każdym rozdziałem zaskakuje nie tylko ją samą. Ale wciąż bazują na przypuszczeniach, insynuacjach kim ona tak naprawdę jest, skąd się wywodzi. W tej części czuć taką aurę tajemniczości i też z takim szokiem, wieloma pytaniami i niepewnością co dalej, się kończy.

Atlantia - to ich cel, tylko tam mogą się pobrać. Ale nie tylko odległość jest przeszkodą. Ascendenci chcą odzyskać Pannę, Wybraną. Ile żyć będzie to kosztować ? Casteel nie odda jej bez walki. Choć ona sama z początku jest gotowa uciec w każdej chwili, poznając nowe fakty i godząc się z tym co czuje, powoli zmienia nastawienie. Nie znaczy to, że będzie tu uroczo i romantycznie. Relacja między tą dwójką jest wyjątkowo nieprzewidywalna. Będzie zabawnie, będzie niebezpiecznie, nie raz namiętnie ale też czekają nas chwilę napięcia i niepewności.

Casteel wciąż skrywa wiele tajemnic. Niektóre z nich sam wyjawi, inne wyjdą na jaw wbrew jego woli i wywołają nie jedną kłótnie jak i niepewność co do jego odczuć i intencji. Jednak wszystko wskazuje na to, że Poppy stała się dla niego kimś znacznie ważniejszym niż się spodziewał. Godzą się udawać, że się kochają ale czy muszą udawać ?

Autorka wplotła wiele ciekawych tradycji atlantów, które chwilami są wręcz kłopotliwe ale też intrygujące dla naszej Panny. Jaką w tym wszystkim odegra rolę sam Kieran ? Kim jest dla Casteel'a ten wilkłak?

Zachwyca mnie ten świat, który stworzyła autorka. Jest skomplikowany, trzeba się skupić czytając żeby połapać się w tych wszystkich stworzeniach, postaciach jakże wyjątkowych. Bohaterowie sami nie znają chyba jeszcze wszystkich i czuję, że zarówno ich jak i nas, dalsze wydarzenia jeszcze nie raz zaskoczą.

Bogowie śpią, a wszystko wskazuje na to, że mimo szczerych chęci Księcia , wojna z Ascendentami, będzie nie do uniknięcia. Ślub ? To plan na ratunek ale co na to król i królowa Atlantii oraz ich lud ? Co na to sami bogowie ?

Zakończenie na szczęście nie zostawilo mnie przerażonej ale za to w zupełnym szoku. Można podejrzewać co tak naprawdę znaczy ale nie ma pewności. Miejmy nadzieję, że rozwieje je trzeci tom. Mimo, że pierwszy czytałam w styczniu, dokładnie pamiętałam co w nim było, te emocje, to jak tęskniłam za tym co stworzyła jedna z moich ulubionych autorek.

Fantastyke albo się kocha albo nie. Ja kocham, szczególnie w takim wydaniu. I mimo, że tak jak pisałam, wstęp od razu nie porwał ale całość nie zawiodła. Może ktoś zarzuci tu, że jak zwykle ten drugi tom jest średni, często tak bywa w seriach ale uważam, że zawiera bardzo wiele istotnych faktów i informacji. Szczegółów niezbędnych by zrozumieć całość. Już bym chciała mieć trzeci tom w ręce ale do października pewnie czas zleci szybciej niż się spodziewamy. W końcu już za nami połowa wakacji , do jesieni aż zbyt blisko .

Czytaliście już ten tom ? Znacie te serie ? Jeśli darzycie fantastykę taką miłością jak ja, bez wątpienia pokochacie i te serie. Polecam i bardzo dziękuję za kolejną część YouAndYaBooks❤️🔥

Z KRWI I POPIOŁU - POWSTANIEMY !

Powiem wam, że początek książki nieco mnie przeraził, bo nie potrafiłam się w nią wgryźć, ale po kilku stronach, kiedy zaczęła mnie do siebie przekonywać coraz bardziej, to aż żal mi było ją odkładać;-( Co prawda ma mniejszy druczek i jest ciasno osadzony, więc treści sporo i jeszcze więcej stron, ale historia naprawdę warta jest poznania. Spodobało mi się to, że bohaterka tak pięknie potrafi opisywać nawet zwyczajne rzeczy. Ich sposób wysławiania się był taki miękki, a chwilami bardzo rozkazujący. W delikatny sposób potrafili przekonać kogoś do swoich racji, choć początkowo te osoby się im opierały. Rozdziały były nieco dłuższe, na szczęście w książce jest ogrom dialogów i dużo postaci, więc w miarę szybko się ją czytało. Niby postać Poppy była dla mnie mądra i stanowcza, jednak to, co ktoś robił z jej odczuciami było dla niej miłe. Nie spodziewała się tylko, że zostanie tak fałszywie potraktowana. Była pewna kogo kocha i dlaczego, jednak jego postać okazała się być kłamstwem w najgorszej postaci. Twierdził, że jest kimś, kim nigdy nie był. Na dodatek zostaje uprowadzona przez swoich wrogów. Z jednej strony się jej boją, a z drugiej chcą zachować jako kartę przetargową. Przez to całe zamieszanie biedactwo nie ma pojęcia komu może zaufać. Zbyt wiele razy ją okłamano, by teraz zaczęła wierzyć pierwszej napotkanej osobie. Czy zatem godnym zaufania okaże się książę Atlantii? Tutaj gra słowna będzie na wysokim poziomie, gdyż będzie się starał ją uwieść wykorzystując do tego swoje cenne atuty. Przy nim otacza ją strach i motylki w brzuchu, a uwierzcie mi, że sama miałabym problem mu się oprzeć:-) I tutaj dobrym momentem będzie zaznaczyć, że nie jest to fantastyka młodzieżowa, tylko dla dorosłych:-) To, co będzie się między nimi pojawiało, to coś więcej niż chemia, przyciąganie magnesem, czy też mieszanie kolorów. Będzie się sporo działo, do tego inni będą w obawie, że szykuje się z tego wszystkiego wojna. Czy będą mieli rację?

Oj, ją po prostu trzeba przeczytać, by poczuć to, co autorka chciała nam przekazać...

Dotychczasowe życie Poppy to jedno wielkie kłamstwo. Zostaje on porwana. Znajduje się pomiędzy tymi, którzy chętnie by się jej pozbyli. Kto jest dla niej wrogiem, a kto przyjacielem? Casteel ma wobec niej plany, które zmienią bieg historii dwóch królestw. Czy może mu zaufać? Co się wydarzy?

Jest to dość spory grubasek - liczy sobie 605 stron. Czytało mi się książkę szybko i przyjemnie, przez co nie odczułam, że ta książka ma aż tyle stron. Od kiedy skończyłam czytać pierwszy tom byłam bardzo ciekawa dalszych losów Poppy i Casteela. Nie zawiodłam się na tej książce, a po przeczytaniu zakończenia mam więcej pytań niż odpowiedzi. W tej części poznajemy lepiej Królestwo Atlantii oraz zamieszkującą ją ludność. Poznajemy różne rody Atlantów oraz kim byli przodkowie Poppy. Mamy tutaj dużo akcji. Momentami tej jest dużo, jednak znajdzie się również chwila wytchnienia i opisy czy rozmyślania głównej bohaterki, które mi się dłużyły. Znajdziemy w tej książce zwroty akcji, tajemnice, intrygi, brutalność oraz pożądanie. Mam trochę mieszane uczucia co do relacji Poppy i Casteela. Z jednej strony podobały mi się ich wzajemne docinki, jednak ich relacja została zbudowana na kłamstwach, umowach (pomiędzy nimi) oraz pożądaniu. Miałam też czasami wrażenie jakby Poppy nie odwzajemniała uczuć Casteela. Spodobała mi się postać Kierana (wilkłaka), który był pełen humoru, jak i głosem rozsądki dla dwójki głównych bohaterów. Ogólnie podobała mi się ta książka. Czekam na trzeci tom. 7/10

Dziś trochę o książce która uwięziła mnie w swoim świecie , o której nie mogę zapomnieć i z której nie mogę wyjść bo co chwilę wracam myślami do bohaterów, fabuły i zakończenia. Jednak to nie wszystko ta historia tak mnie pochłonęła , że najpierw nie potrafiłam jej odłożyć a gdy zostało mi 80 stron do końca to nie chciałam jej zakończyć. I tak gdy w końcu przeczytałam ostatnie zdanie , usiadłam by napisać opinię , wróciłam do ulubionych fragmentów i zaczęłam czytać jeszcze raz 🙈😂

Pierwszy tom wprowadził mnie w świat pełen brutalności i tajemnic a drugi... Zmiażdżył mnie totalnie. Poppy coraz bardziej mi się podoba , jej zadziorność , butność i charakter który tak łatwo odpalić powodował u mnie tyle różnych emocji 🔥❤️ Pokochałam nowych bohaterów, płakałam przy stracie tych których polubiłam, , walczyłam w każdym starciu w którym nasi bohaterowie brali udział. Kibicowałam jak i wkurzałam się i rumieniłam razem z Poppy.

Ten tom był jeszcze bardziej brutalny, jeszcze bardziej seksowny , jeszcze bardziej tajemniczy, jeszcze bardziej niegrzeczny , jeszcze bardziej wszystko 😈😈😈 a Casteel Da'Neer ? O rany tego mężczyznę nic nie powstrzyma od zdobycia tego czego pragnie a już gdy to zdobędzie będzie chronił do ostatniego oddechu.

Jeśli jeszcze nie znacie historii Poppy i Casteela to polecam wam gorąco poznać ich świat i dać się w ciągnąć w wir tajemnic, mrocznej przeszłości, sekretów i namiętności ❤️

Poppy czuje się zdradzona i oszukana. Hawke okazuje się być nie tym, za kogo się podawał - nie tym, kogo pokochała niedoszła Panna. Okazuje się być tym, przed którym ją całe życie przestrzegano: Mroczny. Książę Atlantii. Casteel Da'Neer.

Okazuje się jednak, że zarówno on jak i Poppy potrzebują siebie nawzajem, aby odzyskać swoich braci. Choć będzie to ryzykowne i niezwykle niebezpieczne, to postanawiają podjąć się tego wyzwania.

Co. To. Było.

Ta historia jest NIESAMOWITA. Nie jest idealna pod kątem literackim i artystycznym, to oczywiste i kompletnie nieważne! Bowiem dla mnie jest pod każdym względem tym, czego oczekuje od idealnej książki fantastycznej. Ogromnie podoba mi się rzeczywistość, którą wykreowała autorka! 🤍 Intrygi, niespodziewane zwroty akcji, barwni bohaterowie, przemyślany, szeroko rozbudowany świat przedstawiony i wątek romantyczny, który przechodzi ludzkie pojęcie! Namiętny, odważny i pasjonujący.

Casteel jest moim idealnym bohaterem literackim i podczas czytania piszczałam niczym nastolatka (choć od dobrych paru lat nią nie jestem). Niby nie jest trudno stworzyć takiego bohatera (typowej męskiej postaci, do której będą wzdychać czytelnicy), jednak nikt tak jak Hawke nie zawładnął moim sercem. CUDOWNY CUDOWNY I JESZCZE RAZ CUDOWNY ❤️‍🔥

Końcówka mnie absolutnie zmiażdżyła - nie miałam nawet słów, żeby opisać to, co czułam podczas czytania ostanich stron.

Jeśli ktoś jakimś cudem nie czytał “Krwii i popiołu”, to naprawdę traci ogrom! Mam ochotę krzyczeć i zmuszać wszystkich do czytania tej serii! 🤭

Czego się spodziewałam, sięgając po „Krew i popiół”? Książki fantasy, która mnie wciągnie i długo mi o sobie zapomnieć. Co dostałam w zamian? Dość schematyczny romans z kulejącym wątkiem fantastycznym. Cóż, nauczyłam się na własnych błędach i gdy zaczęłam lekturę „Królestwa ciała i ognia” nie miałam większych oczekiwań odnośnie tej książki. To była dobra decyzja, bo choć powieść ta dłużyła mi się niemiłosiernie (w przeciwieństwie do jej poprzedniczki) to i tak była dla mnie o wiele lepsza w odbiorze od „Krwi i popiołu”.

Autorka zaskoczyła mnie tym, w jakim kierunku zaczęła rozwijać świat przedstawiony. W tym tomie Armentrout zrobiła coś więcej, niż ukrycie wampirów i wilkołaków pod nowymi nazwami. Zaczęła dodawać nowe elementy i to wyszło jej na dobre. W porównaniu do pierwszego tomu, w drugiej części odnalazłam znacznie więcej fantastyki, więcej opisów miejsc, więcej tego czegoś, co nie wpisuje się w romans. Szczególnie na ostatnich stu stronach, które moim zdaniem są najlepszą częścią książki. Przedstawiona tam akcja wbiła mnie w fotel i z nawiązką wynagrodziła wcześniejsze blisko pięćset stron, gdzie niby coś się działo, ale jednak i tak się nudziłam. Możliwe, że to moja wina, bo relacja Poppy i Casteela reprezentuje wszystko to, czego nie znoszę w literaturze młodzieżowej. Kolejny związek typu szara myszka i bad boy nie przyspiesza mi tętna, raczej działa na mnie jak płachta na byka. Tutaj ponownie, jak w pierwszym tomie, dużą część książki zajmują rozterki głównej bohaterki i jej poplątana znajomość z panem Mrocznym. Mam neutralny stosunek do Poppy. Co ciekawe w ogóle nie irytują mnie konflikty wewnętrzne, które ma ta dziewczyna. Uważam jednak, że są one zbyt odtwórcze i rozwlekłe, szczególnie biorąc pod uwagę to, jak mało pełnokrwistej akcji jest w tej książce. No a ileż można czytać o tym, że Poppy była Panną, Wybraną, a teraz jej życie się pozmieniało i tak dalej. Zwłaszcza że nadal nie dostałam odpowiedzi na pytanie — co tak właściwie oznacza całe to bycie Panną? To chyba dla mnie największy minus. Choć drugi tom pozytywnie mnie zaskoczył, to nadal nie podoba mi się chaos tej serii. Wiele rzeczy nadal nie zostało wytłumaczonych, ale często wspomina się o nich tak, jakby dokładnie było wiadomo, o co chodzi. Na koniec doczepię się też do scen erotycznych. Zazwyczaj nic do nich nie mam, ale tutaj niekiedy miałam wrażenie, że zostały wepchnięte na siłę. Pod tym względem pierwsza część była nieco bardziej przemyślana.

Nie było mnie, bo czytałam. Czytałam w każdej wolnej chwili. 3 minuty do przyjazdu tramwaju? Czytałam. Podróż do domu trwająca kwadrans? Czytałam. Przed snem, po śnie, kiedy tylko się dało. "Królestwo ciała i ognia" wciągnęło mnie tak mocno, jak dawno żadna inna książka.

Pierwszy tom, w porównaniu do tego, wydaje się przydługim wstępem. Dopiero teraz zaczęło się dziać! Na mapie świata możemy obserwować wędrówkę bohaterów, a przekonacie się, że każda nowa lokacja jest na swój sposób wyjątkowa. Przygotujcie się na powrót do ogromnego fantastycznego uniwersum, z magią, bogami, walką i wieloma nadprzyrodzonymi istotami. Bardzo podobały mi się rozmowy Poppy z innymi postaciami, które objaśniały jej wiele rzeczy. Nic a nic nie dziwi mnie, że dziewczyna miała mnóstwo pytań, moja ciekawość tak samo była rozbudzona!

Bardzo podobało mi się to, co się działo z główną bohaterką. Jej ewolucja przebiegła według mnie w doskonałym tempie, z każdą stroną Poppy rosła w siłę, od więźniarki zakrytej symbolicznym welonem, stała się panią swojego życia. Obserwowałam ją z podziwem i ze wzruszeniem.

Nie umiałam czytać tej powieści zachowując dystans. Dałam się porwać wszystkim emocjom, które autorka mi serwowała, a robiła to po mistrzowsku. Sięgając po "Królestwo..." trzeba mieć świadomość, że to przede wszystkim romans, w którym relacji pomiędzy dwojgiem ludzi nie zamyka się w dwóch zdaniach, ale analizuje na przełomie kilkudziesięciu stron. UWAGA! Dopisek na okładce "dla dorosłych" nie pojawił się bez powodu. Jest bardzo, bardzo gorąco, a autorka naprawdę dobrze potrafi opisywać panujące pomiędzy kochankami napięcie. Po prostu... wow!

Przed lekturą marudziłam pod nosem "czemu to taka cegła", po lekturze smutno mi, że nie ma kolejnych stron. Jeżeli marzysz o baśniowej miłości na śmierć i życie, w fantastycznym świecie pełnym wampirów, wilkołaków i starożytnych bóstw zamieszkujących królestwa zapierające dech w piersiach - ta książka jest dla ciebie. Polecam i czekam z niecierpliwością na kolejną część.

Z książkami Jennifer mam tak, że początkowo nie mogę się w nie wkręcić, a później nie potrafię się od nich oderwać. Z "Królestwem ciała i ognia" też tak było, choć historia wciągnęła mnie o wiele szybciej niż pierwszy tom. Podczas gdy początek "Krwi i popiołu" był chaotyczny i nie rozumiałam zasad panujących w przedstawionym świecie, tutaj autorka zaczyna przede wszystkim od wyjaśnień. Dowiedziałam się naprawę wiele nowego o Solis i Atlantii, a także przypomniałam sobie rewelacje z finału pierwszego tomu, które autorka wspomina, by czytelnik nie pogubił się w akcji.

Jestem trochę zaskoczona, jak powoli rozkręcała się fabuła tego tomu. Nie dzieje się tu wiele mimo aż 600 stron tekstu. Nie czułam się jednak znudzona, bo autorka rozplanowała historię tak, by utrzymać zainteresowanie czytelnika. Początek jest bardzo mroczny, niczym gotycka opowieść o wampirach, później akcja nieco przyspiesza, by pod koniec zwolnić i zmienić charakter w bardziej słodki i romantyczny.

Jeśli nie przepadacie za rozbudowanym wątkiem miłosnym darujcie sobie tę historię. Fantastyki jest tu równie dużo, co miłosnych uniesień. Autorka bardzo rozbudowała zarówno wizję świata, jak i relację Poppy i Castela. Sporo tu gorących scen i to takich odważnych, czasem nawet w dziwnych miejscach i okolicznościach. Ostrzeżenie na okładce, że to historia dla dorosłych nie jest więc na wyrost i miejcie to na uwadze sięgając po książkę.

Dla mnie ta seria jest czymś idealnym, czego od dawna szukałam. Podoba mi się w niej niesamowita wizja świata, istoty będące autorską interpretacją wampirów, mnogość różnych ras i stworzeń, nieoczywiste spojrzenie na magię i bogata mitologia. Ale także to, że seria jest odważna, kontrowersyjna i absolutnie nie wiadomo, co wydarzy się w niej za chwilę. Zakończenie jak zawsze wbiło mnie w fotel i czuję, że dopiero teraz akcja naprawdę się rozkręci. Nie mogę się doczekać lektury kolejnych części!

„Królestwo ciała i ognia” to książka autorstwa Jennifer L. Armentrout, kontynuacja książki „Krew i popiół” z cyklu Blood and Ash, wydana przez Wydawnictwo You&YA.

W tym tomie poznajemy dalsze losy dobrze nam znanej Poppy – Wybranki, poświęconej bogom Panny. Poznajemy jej kolejne etapy życia, towarzyszymy jej w trudnych chwilach, zauważamy jej rozterki i dylematy. Poppy została oszukana, uwięziona, a wszystko to, co wiedziała do tej pory o swoim wybranku, okazało się kłamstwem.

Poppy nie jest już Wybraną, nie jest Panną związaną regułami, ograniczaną, poddawaną kontroli. W dziewczynie rozwinęły się tłamszone i ukrywane dotąd moce – może ona uśmierzać ból i odczuwać czyjeś emocje. Co ważne, Poppy może mieć aktualnie więcej swobody w kwestii własnego życia, podejmowania decyzji. Tylko teraz sam książę Atlantii, Casteel Da'Neer, ma wobec niej plany… Czy dziewczyna wpadła z deszczu pod rynnę?

„Krew i popiół” to przede wszystkim skupienie się na wewnętrznych rozterkach, dialogach między głównymi bohaterami, a także wykreowane postaci, które na długo zapadają w pamięć. Autorka postawiła na przedstawienie zasad panujących w stworzonym świecie za sprawą myśli głównej bohaterki. Tutaj wszystko rządzi się własnymi prawami. W pierwszej części bardziej skupiamy się na dworskich intrygach niż na otaczającym nas świecie. Drugi tom odsłania więcej kart.

Wraz z Poppy krok po kroku poznajemy to, co ją otacza – historię, miejsca, żyjące rasy i ich poszczególne zdolności i cechy. W książce dominuje poznawanie historii Atlantów, Ascendentów i Descendentów, a także różnych ras, występujących w wykreowanym świecie, magia i tajemnice. Poza tym, jesteśmy wrzuceni w wir przemyśleń Poppy, jej zawirowań emocjonalnych, z którymi dziewczyna nie może sobie poradzić. Niestety minusem książki jest to, że przemyślenia Poppy niewiele wnoszą do tempa akcji. Są to wątki przeważnie nakręcane na jedno i to samo, a niekiedy przydałoby się więcej akcji i działania. Chociaż z drugiej strony, dzięki właśnie tym przemyśleniom i temu, że historia opowiedziana jest z perspektywy dziewczyny, możemy spróbować wczuć się w jej sytuację. Osobiście nie do końca mi się to udało, ale przynajmniej mogłam poznać sposób myślenia dziewczyny. Dogłębnie.

Książka jest w zasadzie dość przewidywalna, choć można też powiedzieć, że w granicach rozsądku. Bohaterowie nie są mdli i nijacy, choć Poppy nadal bywa irytująca, rozchwiana emocjonalnie, niekiedy bardzo niezdecydowana i naiwna. Mimo tego, potrafi być także zdeterminowana, a jej upór w kwestii poznania wszystkiego, jest akurat godny podziwu. Chyba przez całe swoje dotychczasowe życie nie zadałam nikomu tylu pytań, co ona w tym tomie ;) Na zachowanie głównej bohaterki wpływa wiele czynników i to, w jakiej sytuacji się znalazła, oczywiście, ale nie jest ona moją ulubioną postacią z tej serii. Przykładowo bardziej intrygujący jest sam Casteel, którego przy okazji drugiego tomu mogliśmy lepiej poznać. Nie jest to postać, którą łatwo rozszyfrować. Ma swoje za uszami, jest przepełniony aurą tajemniczości, niekiedy jego zachowanie jest bardzo toksyczne, ale z drugiej strony nie chce on źle i nie jest taką ciepłą kluchą.

Bardzo lubię także postać Kierana, wilkłaka, który dodawał do wątków świeżego spojrzenia, dynamiki i humoru. Starał się jak tylko mógł dotrzeć do Poppy, uświadomić jej wszystko, otworzyć jej oczy. To zdecydowanie był pewnego rodzaju głos rozsądku i wsparcie. Tak samo Alastir był postacią, która przynajmniej udzielała Poppy sensownych informacji i nakierowywał ją na wszystko bez kręcenia. Również siostra Kierana – Vonetta, okazała się ciekawą postacią, oryginalną, bezpośrednią. W zasadzie można powiedzieć, że mimo ciągłego narastania uczuć między głównymi bohaterami i mimo tego, że to oni powinni zakotwiczać się w sercu najbardziej, to jednak osobiście polubiłam postaci drugoplanowe bardziej.

Na plus w drugiej części rozwinęły się dialogi między bohaterami, przebieg relacji Poppy i Castela, zwiększona dawka humoru i sarkazmu. Tak jak przy pierwszym tomie, przez długi czas otrzymujemy zrównoważenie, jeśli chodzi o ogólne tempo akcji. Przez blisko 200 stron Poppy zadaje mnóstwo pytań o całokształt funkcjonowania świata, a także prowadzi monologi wewnętrzne w temacie ślubu. Na początku naprawdę dość mało się dzieje i książka się dłuży. Później Poppy nie staje się mniej ciekawska, ale dzieje się trochę więcej. Choć wydaje mi się, że wszystko opiera się na eksplorowaniu świata, a nie na większej akcji, bo owej w zasadzie przez naprawdę długi czas nie ma.

Oczywiście później dostajemy od autorki również lepszą, bardziej wciągającą akcję i nawet takie urocze, poruszające fragmenty, ale przez większość czasu jest tak, że musimy przeciągać czytanie, aby dostać coś mocniejszego, ciekawszego. I czytać okropnie wiele razy o tym, że Poppy dźgnęła Casa – jest to wspominane co kilka stron. Ze względu na to wydaje mi się, że książka jest zbyt przegadana.

Sięgając po książkę, byłam świadoma tego, że znajdzie się sporo scen łóżkowych, czy też nawiązujących do seksu. Nie sądzę, że było ich jakoś wybitnie dużo, choć jeśli mieć na uwadze myśli bohaterów, to owszem. Tak czy inaczej, sceny nie były one przesadzone, choć momentami było dość niesmacznie. Chodzi mi tutaj przykładowo o fragment – wypowiedź jednego z bohaterów: „… jestem także skłonny zaoferować ci swoje dłonie, palce i fiuta…” – czy brzmi to jakkolwiek pociągająco? Według mnie, średnio i żenująco.

Drugi tom cyklu Blood and Ash to z pewnością więcej akcji niż poprzednio, choć długo musimy jej wyczekiwać, lepsze zarysowanie całego świata i ciągłe próby dotarcia do siebie głównych bohaterów, bazujące na sprzeczkach, docinkach i wielu wątpliwościach, ale też i chemii.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu You&YA.

Dziś słów kilka o kontynuacji książki "Krew i popiół" autorstwa Jennifer L. Armentrout czyli o powieści "Królestwo ciała i ognia". Jest to powieść fantasy dla dorosłych zawierająca sceny erotyczne, która została wydana nakładem wydawnictwa You&YA.

Akcja powieści rozpoczyna się zaraz po wydarzeniach z poprzedniego tomu. Poppy poznaje prawdę dotyczącą ascendentów i mężczyzny, którego pokochała. Zdaje sobie sprawę, że ucieczka nie będzie prosta. Powoli stara się zrozumieć swoje położenie i opracować najlepszy plan. Czy uda jej się zaufać Casteelowi? Zbyt wiele Wam nie zdradzę, by Ci, którzy nie czytali pierwszego tomu, nie przeczytali tu przypadkiem spoilerów.

Na początek chwilę ponarzekam. W tym tomie dostajemy dużo przemyśleń głównej bohaterki, momentami miałam ich już dość. Sceny erotyczne może nie są zbyt długie ani nie ma ich tu aż za wiele, ale były, jak dla mnie, niestety tak napisane iż upewniły mnie w tym, że powieści erotyczne nie są dobrą lekturą dla mnie. Na szczęście zakończenie powieści rekompensuje te kilka scen.

Autorka stworzyła bardzo ciekawą historię, którą aż chce się poznać, więc z pewnością sięgnę po kontynuację. Świat pełen wilkołaków oraz wampirów i świetne sceny walki to to co sprawia, że było warto sięgnąć po tą powieść. To właśnie pierwiastek fantastyczny w tej powieści jest wart docenienia. Bardzo podoba mi się stworzony przez autorkę koncept wampiryzmu oraz pochodzenia pradawnej rasy. Dodatkowym atutem powieści jest owiana tajemnicą przeszłość głównej bohaterki i ciągłe próby rozwiązania zagadek z przeszłości by odkryć kim byli tak naprawdę jej rodzice oraz kim jest ona sama.

Książkę czytałam dość długo ze względu na wyjazd służbowy i wcale nie oznacza to, że była nudna i mało wciągająca. Jest to ciekawa powieść i polecam fanom pierwszego tomu, który w mojej opinii był zdecydowanie lepszy.

Za egzemplarz recenzencki powieści w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu.

Życie Poppy, pod koniec poprzedniej części, wywróciło się do góry nogami. Ten tom zaczynamy w momencie, gdzie kończy się poprzedni. Dziewczyna musi oswoić się z prawdą i nową rzeczywistością w jakiej przyszło jej żyć. Jednak nie jest typem postaci, która będzie cicha i posłuszna. Wręcz przeciwnie! Staje się coraz bardziej bezpośrednia i wygadana, kombinuje, stara się odnaleźć w sytuacji oraz ogarnąć własne uczucia i myśli. Bardzo lubię to, jak Penellaphe ewoluuje na przestrzeni tych książek i jak na wierzch wychodzi jej prawdziwa osobowość.

Casteel wciąż jest ciekawy i niejednoznaczny, w tym tomie dokładniej poznajemy jego losy i motywację, obserwujemy zarówno jego delikatną, jak i mroczną stronę. Niemniej moje serce skrada tu Kieran, poczucie humoru, timing, kąśliwe uwagi, uwielbiam faceta.😍

Armentrout pokazuje nam również, więcej swojego fantastycznego świata, to jest coś czego w pierwszym tomie odrobinę mi brakowało. Kiedy tam, większą dawkę informacji dostaliśmy pod koniec, tu od początku poznajemy nowe fakty, zarówno o naszym księciu, jak i wojnie sprzed lat czy Atlantii i jej mieszkańcach. Akcja rozkręca się na dobre w około 1/3 powieści, ale przez całe 600 stron bawiłam się świetnie. 😉

Podsumowując książka podobała mi się jeszcze bardziej niż "Krew i popiół" A zakończenie... potrzebuję 3 tomu na już!!

Że niby miałabym stanąć na ślubnym kobiercu? Z nim?”

*

Dotychczasowe życie Poppy można opisać jednym słowem – KŁAMSTWO. Teraz gdy za sprawą mężczyzny, który najpierw skradł jej serce, a następnie je złamał, dziewczyna musi stawić czoła prawdzie oraz zadecydować komu zaufać, a kto stanowi dla niej zagrożenie. A nie jest to zadanie proste dla kogoś kogo od świata oddzielał welon i tytuł Panny.

*

„Królestwo ciała i ognia” to wyczekiwany przez wielu (w tym przeze mnie ) drugi tom serii Krew i Popiół” i jak się można było spodziewać było/jest o nim dość głośno, a pozytywne recenzje wręcz zalewają internet… Niestety muszę się przyznać, że należę do mniejszość, której ten tom nie porwał tak bardzo jak na to liczyłam. Co poszło nie tak?

*

Cóż… Mój największy problem to relacja Poppy i Casteela, której zdecydowanie nie jestem fanką. Jest to dla mnie „słownikowy” przykład toksycznej relacji opartej na pożądaniu, którem bohaterowie dają upust w nawet najbardziej absurdalnych/nieodpowiednich w moim odczuciu sytuacjach. W pozytywnym odbiorze książki nie pomógł więc fakt, że tej „relacji” było tu naprawdę dużo i nie zawaham się nawet stwierdzić, że zdominowała ona fabułę. Drugi problem jaki mam z „Królestwem…” to nierówna akcja. Pierwsza połowa książki ciągnęła mi się niemiłosiernie i dzięki bogom, że z czasem zaczęła nabierać tempa, ponieważ miałam chwilę zwątpienia, czy dam radę ją dokończyć.

*

Jednak, żeby nie było, że tylko narzekam to:

🏹 W tym tomie zostało nieco zmienione tłumaczenie, co jak dla mnie było dobrą decyzją wydawnictwa, zwłaszcza że miałam z nim problem w pierwszym tomie. (np. Nieszczęsnym Sysunom mówimy żegnaj! )

🏹 Finał bardzo mnie zaintrygował i sprawił, że z pewnością sięgnę po trzeci tom.

🏹 Kreacja świata i jego mieszkańców, to jak dla mnie największy atut tej książki. Zwłaszcza, że w tym tomie mamy okazje zapoznać się z nowymi rasami oraz magią.

*

Podsumowując… „Królestwo ciała i ognia” dostaje ode mnie 5/10 i mam szczerą nadzieję, że kolejny tom bardziej przypadnie mi do gustu, a to co się tutaj zadziało to przysłowiowa „klątwa drugiego tomu” .

"Królestwo ciała i ognia" Jennifer L. Armentrout od wydawnictwa YouandYa to kontynuacja serii "Krew i popiół", której świat mnie bardzo zaciekawił. Czekałam na kolejny tom by znów dostać się do tego fantastycznego świata.

Poppy, jest w trudnej sytuacji, została uprowadzona, i to przez osobę której zaufała i obdarzyła uczuciem. Do tego, wszystko co jej mówiono, wpajano i w co, do tej pory, wierzyła okazuje się kłamstwem. Musi zmierzyć się z nową i obcą rzeczywistością. Poza tym znajduje się teraz wśród ludzi którzy postrzegają ją jako symbol znienawidzonego królestwa i nie może czuć się wśród nich bezpiecznie,, jedynie że zgodzi się na ślub z Casstelem. Stara się na każdym kroku udowodnić, że Astendenci nie są już jej bliscy. Mimo wszystko pragnie uratować brata i ocalić mieszkańców Solis przez co jest skłonna wejść w układ z Mrocznym, który ma również swojej powody by być blisko Poppy.

Hm... Prawdę mówiąc liczyłam na coś innego. Miałam ogromną nadzieję, że autorka da nam więcej akcji, że będzie wiecej walk. Natomiast książka utrzymana jest na poziomie poprzedniego tomu, więc nie jest źle, choć zawsze mogło być lepiej😅 Czyta się ją przyjemnie i dość szybko. Relacje między bohaterami i dialogi napisane są z lekkością i bardzo naturalnie. Akcja momentami przyspiesza, jednak chwilami zdarza się lekki zastój. Dostajemy tu zbyt dużo przemyśleń Poppy. Nie wiem jak Was, ale mnie bardzo to męczyło. Ciągle wałkowanie tego samego jest nużące. Do tego zbyt wiele scen erotycznych i romansu. Szkoda, że przez to główny wątek schodzi na plan boczny, a prym wiedzie relacja Poppy-Cas. Ich ciągle przepychanki słowne stają się po pewnym czasie nudne. Jest ich po prostu zbyt dużo. Za to trochę więcej dowiadujemy się o świecie wykreowanym przez autorkę, który bardzo mi się podoba. Kieran tłumacząc i opowiadając Poppy o zasadach i królestwie Atlantti wprowadza, tym samym, również nas w ten świat. Muszę, póki pamiętam wspomnieć, o tym że nie lubię, gdy zmienia mi się nazwy z tomu na tom😡 A chodzi tutaj o zmianę nazwy z Sysynów na Kravenó. To, że komuś się nie podobało tłumaczenie nazwy nie znaczy, że w drugim tomie powinno zostać to zmienione. Wracając do książki to, jest ona przyjemna i lekka. Idealna na letnie upały. Zakończenie może nie zaskakuje, ale jest mocne, więc nie pozostaje mi nic innego jak czekać na kolejny tom.

Jennifer L. Armentrout to dla mnie autorka, która jest pewniakiem. Kiedy o niej myślę, od razu przypomina mi się seria "Lux", a to ogromna nostalgia względem młodzieńczych lat, kiedy paranormalne romance królowało na rynku.

Miałam obawy przed sięgnięciem po jej nową serię. Wiece sami, jak to działa. Kiedy w grę wchodzi gigantyczna popularność to rodzą się oczekiwania, a te nie zawsze bywają spełnione. Na szczęście z wielką ulgą mogę powiedzieć, że Królestwo ciała i ognia wcale nie mnie zawiodło. To drugi tom w serii, który zawiera w sobie wszystko, czego potrzebuje książka, by nazwać ją ponadprzeciętnie dobrą.

Umówmy się, to prawdziwa cegła i trzeba nie lada talentu, żeby utrzymać ważność odbiorcy, ale autorce się to udaje. Mamy tu dwójkę naprawdę mięsistych głównych bohaterów, skomplikowany świat w tle i przede wszystkim takie relacje, od których robi się gorąco. Ciekawe opisy, fantastyczne dialogi oraz przede wszystkim napięcie, które pozostaje utrzymane do ostatniej strony. Wszystko to sprawia, że nie odczuwamy tych kilkuset stron.

Ja bawiłam się wyśmienicie i po prostu nie mogę się doczekać, aż kolejne tomy wpadną w moje ręce. Na moje nieszczęście widziałam kilka spojlerów (nie będę ich wspominać), ale nie pozwolę, żeby zepsuły mi zabawę.

Książka jest kontynuacją głośnej premiery tego roku - "Krwi i popiołu". Autorka przedstawia nam świat z innej perspektywy oraz opiera się o zupełnie inne poglądy niż te, które były wpajane Poppy przez całe życie.

Historia wciąga już od pierwszych stron, ciągle się coś dzieje, jednak momentami pojawia się tu chaos, przez który nie wiedziałam o co tak właściwie chodzi i co się wydarzyło. Widzimy nie tylko walkę ludzi o innych poglądach, ale również nową rzeczywistość Panny.

Jest tu bardziej brutalnie niż w poprzedniej części. Do tego dostajemy sporo scen łóżkowych i nawiązujących do seksu. Ja akurat tego nie lubię i dla mnie było tego za dużo, jednak sięgając po książkę wiedziałam na co się piszę.

W tej części w końcu dobrze widać charakter głównej bohaterki, który w poprzednim tomie dopiero kiełkował. Poppy stała się silną i bystrą kobietą, która kieruje się zarówno sercem, jak i rozumem. Dzięki temu zdobyła moją sympatię.

Relacja między Poppy i Casem znacząco się rozwija. Jest pełno namiętności i uczuć, ale również niespodzianek. Podoba mi się logiczne podejście dziewczyny do tej relacji. Z jednej strony daje się porwać emocjom, ale potrafi również podejść do wszystkiego nie tracąc głowy. No i dostajemy enemies to lovers, a to lubię.

Książka jest pełna niespodzianek, które zostawiam do odkrycia wam. Weźcie jednak pod uwagę, że jest to historia przeznaczona dla starszego czytelnika. Choć "Królestwo ciała i ognia" nie jest idealne, to uważam je za udaną kontynuację, która bez problemu wciąga czytelnika do swojego świata i pozwala spędzić miłe chwile z Poppy i Casem.

Już ponad tydzień po premierze drugiej części serii "Z krwi i popiołu", czyli "Królestwo ciała i ognia" autorstwa Jennifer L Armentrout, a ja cały czas nie wiem co mam o niej napisać. Zakładam, że nie macie ochoty słuchać tylko moich zachwytów. Liczyłam, że po tygodniu opadną już te emocje, które towarzyszyły mi w czasie lektury i na spokojnie napiszę. Ale się przeliczyłam. Ta historia po postu zapada głęboko. Jest zupełnie inna od pierwszej części. "Krew i popiół" to taki długi wstęp do prawdziwej historii. Wiele kwestii zostaje wyjaśnionych, ale nie wszystkie. Wreszcie wiemy jak ten świat wygląda, jakie rządzą nim prawa.

Jeżeli chodzi o samą Poppy, już nie jest taka ślepo zapatrzona w faceta, który pierwszy zwrócił na nią uwagę, widzi jego wady i zalety. Ma do niego wielki żal za kłamstwa, którymi ją karmił. Czy mimo wszystko zaufa ponownie Casteelowi??? Ma on plan jak nie dopuścić do wojny. Tylko czy im się uda???

Descendenci nie dadzą Poppy miłością, ani zaufaniem. Nie wierzą, że ktoś wychowany przez Ascendentów może być dobry. Poppy nie jest z nimi bezpieczna, ale Casteel zrobi wszystko by nie stała jej się krzywda.

Związek Poppy i Casteela jest pełen zawirowań. Na początku żal, nieufność, zdrada, ból. Wcale jej się nie dziwię, że często miało ochotę dźgnąć go sztyletem🤭. Zasłużył sobie. Z czasem dochodzą do porozumienia. A potem dają znać o sobie uczucia. Między nimi jest ogień. Są bratnimi duszami❤❤❤.

Zakończenie po prostu zwala z nóg. Ja chcę więcej. Już nie mogę się doczekać kontynuacji😊😊😊.

Książkę czyta się ekspresowo, mimo że do najcieńszych nie należy. Żałuję, że nie była jeszcze dłuższa. Uwielbiam ten świat wykreowany przez autorkę. Ale co najważniejsze, cała ta historia pełna jest emocji. Emocje Poppy są naszymi. Nie zliczę ile razy łezka w oku mi się zakręciła😊. Akcja też się znajdzie i to jaka. Ta historia jest krwawa i brutalna. Na wierzch wychodzą kolejne tajemnice. Nie da się przewidzieć, co nam funduje autorka. Uwielbiam tą historię. Jedna z lepszych jakie czytałam w tym roku. Czytajcie i dajcie się jej porwać. Ja mówię, że warto😁😁.

Zdarzyło Wam się złapać za książkę, po której musieliście zbierać szczękę z podłogi i mózg ze ściany? 😅

Dokładnie tak stało się w przypadku „Królestwa Ciała i Ognia”. 😍 Powiedzieć „kocham, kocham, kocham” to mało! Ja się cała rozpływam, w dodatku umieram, bo potrzebuję kolejnego tomu na już!

Jennifer L. Armentrout po raz kolejny udowodniła, że na jej książki warto czekać. Nieważne czy to początek nowej serii, czy kontynuacja. Obok jej dzieł nie da się przejść obojętnie. Wszystko z najmniejszymi detalami było dla mnie istną ucztą, którą najchętniej rozkoszowałabym się do śmierci. Niesamowita fabuła pełna zaskakujących plot-twistów, elektryzująca chemia między bohaterami, która rozgrzałaby nawet lodowiec, dużo nowych, ciekawych postaci i wciągająca zagadka, a to wszystko oprawione w zapierającą dech w piersi scenerię. I oczywiście to zakończenie! 🤯🤩

Jestem całkowicie oczarowana światem, który stworzyła autorka. To, co ujęło mnie najbardziej to stopień w jakim została rozbudowana fabuła i kreacja rzeczywistości, w której osadzeni są bohaterowie. Świat jaki został zaprezentowany w pierwszym tomie był zamknięty i mocno okrojony, dzięki czemu czytelnik bez problemu mógł go zrozumieć i skupić się na dworskich intrygach. W drugiej części, kreacja świata została rozbudowana kilkukrotnie dając niesamowity obraz pełnej magii Atlantii.

Czekam na kolejny tom z ogromną niecierpliwością i solennie przyrzekam, nie oddawać serca już żadnemu innemu fikcyjnemu mężczyźnie! Casteel zdetronizował wszystkich. 😂

Na moim profilu znajdziecie kilka recenzji fantastycznych książek od wydawnictwa @youandyabooks, które podziwiam za zebranie w jednym miejscu takich ciekawych i zarazem genialnie napisanych książek. Na początku roku zapoczątkowali swoją przygodę na rynku wydawniczym książką, która wzbudzała wiele emocji. “Krew i popiół” od Jennifer L. Armentrout w większości zachwyciła czytelników i spowodowała u mnie ogromną chęć posiadania już kolejnego tomu w swoich rękach. Znam twórczość tej autorki i bardzo dobrze znam jej sposób pisania i jej zamiłowanie do zakończeń, które zostawiają czytelnika w osłupieniu, dzięki czemu mogłam się psychicznie przygotować do lektury drugiego tomu cyklu Krwi i popiołu. “Królestwo ciała i ognia” jest godną następczynią i dosłownie przez całą książkę czułam napięcie i mimo zmniejszonej w niej akcji wiedziałam, że jak już coś się zacznie to porządnie a książka nie da się odłożyć. Oczywiście zakończenie było cudowne i po raz kolejny pozostałam z pustką w sercu i nie wiem, jak uda mi się przetrwać ten czas, który muszę oczekiwać na trzeci tom tego cyklu.

“Jesteś taka piękna, kiedy jesteś spokojna i posępna, ale kiedy się śmiejesz, konkurujesz ze słońcem, wschodzącym nad górami Skotos.”

Świat Poppy legł w gruzach w chwili, w której dowiedziała się, że była okłamywana przez całe życie, a człowiek, któremu w pełni zaufała okazał się wrogiem. Zadziorna Poppy wydaje się być silna i stara się nie ufać mężczyźnie, który ją porwał, lecz wszystkie elementy układani w końcu znajdują swoje miejsce a to w co wierzyła jako Panna jest wierutnym kłamstwem. Z obawy o swojego brata podejmuje się zawrzeć układ z Mrocznym, który ma na celu nie tylko uratować królestwo Atlantii i królestwo Solis przed wojną, ale również jest szansa na uratowanie brata Poppy i brata Casteela, prawowitego dziedzica tronu Atlantii. Poppy stara się oprzeć silnemu urokowi młodego księcia zwanego Mrocznym, lecz jest to nad wyraz trudne zadanie.

“Chciałem być twoim pierwszym wszystkim. Pocałunkiem. Dotykiem. Rozkoszą.”

Ciężko byłoby mi opisać “Królestwo ciała i ognia” jednym słowem czy choćby jednym zdaniem. To było to czego oczekiwałam i dosłownie do samego końca nie zawiodłam się na niej. Za mną sporo książek tej autorki a jeszcze więcej książek z tego gatunku i mimo tego, że widzę schemat jakim się posługuje autorka to wybaczam jej go, ponieważ jest to swoisty jej podpis, tak jakby chciała powiedzieć nam, czytelnikom: “Przygotujcie się, zakończenie wbije Was w fotel”.

Jedno rozwiązanie, które wprowadziła Armentrout w tej serii bardzo mi się spodobało, mianowicie przedstawienie nam szerzej bohaterów drugoplanowych. Nie myślcie, że Poppy czy Casteel zostali porzuceni, Poppy nadal przynudza swoimi wewnętrznymi rozterkami, ale mogliśmy poznać lepiej Kierana, Alastira czy innych mieszkańców Przyczółku Spessa.

Do ostatnich stron uśmiech a twarzy wywoływały u mnie wzmianki, jak Poppy chciała dźgnąć Casa, a nawet udało się jej to prosto w serce. Jej zadziorność i wojowniczość mnie zachwyca. Udało jej się przejść zmianę w tym tomie, jest dojrzalsza i jest w końcu sobą. W poprzednim tomie wydawało mi się, że chcąc się wpasować w swoją rolę Panny, nie tylko udawała przed innymi, ale przed samą sobą, zatracając swoja JA. Samego Casteela można z czystym sumieniem ustawić na podium książkowych mężów, wiem, że sporo z czytelniczek ma taką swoją listę a u mnie się ona zwiększyła o kolejnych dwóch fikcyjnych mężów. Cas jest po prostu cudowny a w połączniu z Kieranem to można się nad nimi rozpływać. Lubię jego brutalność i delikatność względem nie tylko Poppy, ukazuje nam się całkiem inny człowiek niż ten, którego poznaliśmy w pierwszym tomie.

Ciężko znaleźć ostatnio książki bez wątku romantycznego, ten w tej serii jest skierowany do dorosłych czytelników, ponieważ nie brakuje w niej zmysłowych scen erotycznych, lecz od razu zaznaczam, nie są one nachalne i są napisane ze smakiem. Pewna autorka, mogłaby się sporo od Armentrout nauczyć dzięki czemu i jej książki były by zmysłowe a nie wulgarne.

Tak jak pisałam, czekam na kolejny tom i mam zamiar polecać całą serię wszystkim, którzy lubią takie klimaty. Czuję, że historia Poppy dopiero się zaczyna i to co ją czeka nie tylko ją zaskoczy. Za książkę do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu @youandyabooks.

“-Niektóry twierdzą, że cierpliwość jest cnotą.

-A niektórzy zasługują na cios pięścią.”

Wszystko w co wierzyła Poppy to kłamstwo. Mężczyzna, którego obdarzyła uczuciem, skrywa mroczną tajemnicę. Ona postrzegana jest jako symbol znienawidzonego królestwa. Jak potoczą się losy samotnej wśród ludzi Poppy?

„Jesteś taka piękna, kiedy jesteś spokojna i posępna, ale kiedy się śmiejesz, konkurujesz ze słońcem, wschodzącym nad górami Skotos.”

Po zakończeniu jakie zafundowała nam autorka w „Krew i popiół” nie mogłam się doczekać kolejnej części. Na szczęście nie musieliśmy długo na nią czekać!

Całość jest całkiem bardzo dobra i czyta się ją dobrze. Jednak w moim odczuciu tom pierwszy był zdecydowanie lepszy. Akcja rozkręca się tutaj bardzo wolno, a bohaterka więcej myśli niż robi. Jej rozmyślania ciągle nad jednym i tym samym są strasznie rozwleczone i niestety nie przynoszą one niczego nowego. Dlaczego? Ponieważ Poppy ciągle dochodzi do tych samych wniosków… Może możemy lepiej poznać wykreowany przez Armentrout świat, który jest naprawdę świetny ale to za mało, aby powiedzieć że książka jest genialna. Brakuje zaskakujących wydarzeń i co najważniejsze nutki tajemniczości. Większość rzeczy była dla mnie zbyt mocno przewidywalna co tylko odbierało mi frajdę z czytania. Niemniej jednak chyba też po prostu zbyt dużo oczekiwałam od tego tomu.

„Królestwo ciała i ognia” to książka, na która bardzo czekałam. Jednak po lekturze mam do niej mieszane uczucia. Niby jest fajna, ale czuję niedosyt. Za dużo tutaj w moim odczuciu niedociągnięć. Samo zakończenie kompletnie mnie nie zaskoczyło… Szkoda, bo liczyłam, że będzie znacznie lepiej. Jednak i tak uważam, że książka jest warta przeczytania, a sama nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

🖤🥀🖤

„To, co było między Casteelem i mną, nie było ani dobre, ani złe. Było pomieszane i skomplikowane. I może kiedyś przyjdzie mi żałować tego, że dawałam mu coraz więcej i więcej siebie. Ale pragnęłam go.

I miałam dosyć odmawiania sobie wszystkiego”.

🖤🥀🖤

„Królestwo Ciała i Ognia” autorstwa Jennifer L. Armentrout to rewelacyjna kontynuacja książki ,,Krew i Popiół”.

W pierwszym tomie pokochałam zarówno Poppy, jak i Hawkeya🥵, a także fantastyczny świat ⚔️ wykreowany przez autorkę.

Z niecierpliwością czekałam więc na wydanie tomu drugiego.

Oczywiście jak przy pierwszym tomie książka okazała się niemałym grubaskiem.

Po części mi się to podobało, zważywszy, iż obiecałam sobie cieszyć się tą historią i nie spieszyć się z jej czytaniem. Jednak ostatecznie wiązało się to z przydługimi opisami. Mnie to nie przeszkadzało, jednak wiem, że nie każdemu może się to spodobać.

Właściwie to większość tej książki skupia się na rozwinięciu relacji między Poppy i Hawkeyem. I ja to kocham. Wiem jednak, że zdania co do tej dwójki są podzielone.

⚔️Jedni tak jak ja uwielbiają humor towarzyszący ich przekomarzaniom, namiętne sceny i ogólnie całą tę chemię między nimi. ⚔️Drudzy zaś uważają ich relację za dość niezdrową. I to jest okej. Każdy ma prawo do własnego zdania.

Uprzedzając, jednak jeśli należycie do tej drugiej grupy ten tom może was nieco rozczarować, gdyż jak wspominałam tutaj związek między Poppy i Hawke, a właściwie Casteelem jest na pierwszym planie. Sceny walki pojawiają się, właściwie dopiero pod koniec jednak warto na nie poczekać.

Nie idzie się jednak nudzi przy Poppy gotowej zasztyletować każdego, kto jej podpadnie. I uwierzcie mi to jeden ze śmieszniejszych wątków. 

Nie zabraknie także szokujących odkryć oraz zakończenia, które powala na kolana i ponownie sprawia, że ciężko będzie wytrzymać na wydanie kolejnej części.

Uwielbiam tę książkę całą sobą. To jest całkowicie mój gust czytelniczy. Jest fantastycznie i romantycznie. Jest silna, charakterna bohaterka, przystojny pewny siebie książę, a także magiczne stworzenia. Jest też Kierran wilkłak związany z Casteleem. Jego też uwielbiam🤗.

Dla mnie ta książka jest, warta uwagi dlatego gorąco wam ja polecam.

Przy pierwszym tomie bawiłam się świetnie i byłam ciekawa, jak potoczą się losy Poppy oraz Casteela. Uważam, że to kontynuacja udana, choć zdecydowanie przegadana. Od pierwszych stron autorka zalewa nas wynurzeniami Poppy, która znalazła się w trudnym położeniu i jak najbardziej rozumiem jej rozterki. Nie zmienia to jednak faktu, iż na przestrzeni ponad 600 stron znalazło się dość sporo powtórzeń, które nie były do niczego potrzebne.

Więź Casteela i Poppy jednych może zachwycać, innych zaś irytować. Ja znalazłam się gdzieś pośrodku, ponieważ już w pierwszym tomie nie przepadałam za postacią Hawke’a. Nie jestem fanką męskich bohaterów, którzy są przesadnie natarczywi, a Casteel właśnie taki jest. Jego narzucanie się Poppy irytowało mnie niemiłosiernie i miałam cichą nadzieję, że dziewczyna pośle go na drzewo. W tym tomie dowiadujemy się czegoś więcej o samym Casteelu i jego przeszłości, co wybrzmiało zdecydowanie na jego korzyść.

Poppy natomiast jest niezwykle zagubiona i to jest dla mnie jak najbardziej zrozumiałe. Znalazła się w trudnej sytuacji, można powiedzieć politycznej, a na dokładkę musi poradzić sobie ze swoimi uczuciami do księcia. Lubie postacie kobiece, które nie dają sobie w kaszę dmuchać i Poppy momentami taka właśnie jest. Ma cięty język i potrafi się bronić, jednak odczuwałam ogromny dysonans, kiedy w jednej chwili ganiła Casteela, a w drugiej całkowicie mu się poddawała. Zabrakło mi tu konsekwencji.

Fabuła jest bardzo interesująca i żałuję, że w tym tomie akcja nie rozkręciła się trochę szybciej. Gdyby odjąć nieco przemyśleń Poppy i zastąpić je faktyczną akcją, byłoby idealnie. Świat stworzony przez autorkę przypadł mi do gustu, wszystko jest dobrze dopracowane, a system magiczny wreszcie został mocniej przedstawiony, tego w tomie pierwszym zabrakło.

Tom drugi oceniam pozytywnie i teraz gdy akcja zaczęła się zagęszczać, nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

„Królestwo ciała i ognia” to naprawdę udana kontynuacja książki „Krwi i popiół”. Muszę przyznać, że bardzo czekałam na ten tytuł, ale obawiałam się, że nie będzie tak dobry jak pierwsza część, na szczęście moje obawy się nie sprawdziły!

Bardzo lubię głównych bohaterów. Z resztą tych nie głównych też! Ta pozycja jest pełna doskonałego humoru i akcji, co więcej akcji zaskakującej. Z zapartym tchem śledziłam losy Poppy i Casa, a także ich przyjaciół.

Ta historia bardzo angażuje emocjonalnie. Zżyłam się z bohaterami. Uroniłam kilka łez w pewnych momentach. I nie mogę przestać myśleć o wydarzeniach i postaciach zawartych w książce. Mam książkowego kaca. Z jednej strony jest to świetne uczucie – rozmyślanie i przeżywanie historii pomimo jej skończenia, z drugiej kac to mimo wszystko kac, nic przyjemnego.

Podoba mi się, że autorka nie buduje napięcia na siłę. Nie skłóca bohaterów o byle błahostkę. Ich zachowania są naturalne.

Co się wydarzyło w tym tomie! Do tego TO zakończenie! Jestem zachwycona, a także przepełnia mnie cierpienie. Przeczytałam książkę przed premierą, a już chcę kolejną część!

Nie sądziłam, że akcja potoczy się w takim kierunku. W sumie nic nie zakładałam, jednak i tak mocno mnie zaskoczyła.

Na koniec mam dla Was trzy słowa: Czytajcie „Krew i popiół”!

Ta seria trafiła na listę moich faworytów.

„Królestwo ciała i ognia” to drugi tom „Krwi i popiołu”. Pierwsza część mnie wynudziła i mi się nie podobała, a za to druga wciągnęła mnie od pierwszych stron. Historia zaczęła się już bardzo ciekawie i byłam zafascynowana tym światem. Na prawdę się wciągnęłam i zaangażowałam pomimo, że książka wywołała u mnie mini zastój czytelniczy.

Fabuła była ciekawa od deski do deski, a te zakończenie - omg🛐.

Przechodząc do postaci, kocham i ubóstwiam Poppy. Jest to zdecydowanie ulubiona powerful bohaterka. Co do Casteela mam bardzo mieszane uczucia.

Z jednej strony uwielbiam go, ale z drugiej coś mi w nim nie pasuje.

Jestem fanką wykreowanego świata, jest przecudowny. Generalnie całość bardzo mi się podobała, ale trochę denerwuje mnie fakt, że przez całą książkę chodzi tylko o jedno i dzieją się tam pojedyncze rzeczy. Jednak z niecierpliwością czekam na kolejny tom!!

„Pamiętasz co się stało, kiedy ostatnim razem przyłożyłaś mi nóż do gardła? (…) Bo ja pamiętam.”

„Królestwo ciała i ognia”, kontynuacja jednego z najgłośniejszych cykli fantasy ostatnich lat. Książka pełna przemocy, nieoczekiwanych zwrotów akcji, namiętnych scen....

Poppy zostaje podstępem uprowadzona przez księcia i wrzucona w świat ludzi, dla których jest symbolem wszelkiego zła. Jak odgadnąć, komu można ufać, a od kogo trzymać się z daleka, żeby nie stracić głowy? Casteel Da'Neer zdominowany chęcią odbicia księcia Malika z rąk Ascedentów posunie się do wszystkiego, nawet do ślubu z Panną, jednak czy król i królowa będą w stanie zaakceptować decyzję syna?

Przyznam, że już od jakiegoś czasu zastanawiało mnie, dlaczego ta seria jest tak popularna. Kiedy usłyszałam, że „Królestwo ciała i ognia” zostanie wydane, stwierdziłam, że pora się o tym przekonać na własnej skórze.

Drugi tom podobał mi się nieco mniej niż pierwszy. Moim zdaniem, główną rolę odgrywał tutaj zdecydowanie wątek romantyczny. Odniosłam wrażenie, że autorka skupiła się przede wszystkim na rozwijaniu relacji Casteela i Poppy. Nie zmienia to jednak faktu, że po przeczytaniu całości na myśl wysuwał się tylko jeden wniosek- wszystko było świetnie przemyślane i dopracowane.

W tej części dostajemy znacznie więcej pikantnych scen i możemy zaobserwować wewnętrzną przemianę głównej bohaterki. Poppy dojrzewa, staje się odważną, pewną siebie kobietą. Coraz lepiej czuje się wśród ludzi, pomimo tego, że 18 lat swojego życia spędziła z dala od świata.

Można dostrzec także rozwój Casteela. Mężczyzna zaczyna odkrywać swoje prawdziwe „ja” i jego życie przestaje opierać się jedynie na chęci odwetu.

Autorka stopniowo wprowadza nas w świat Mrocznego. Jest on niebywale ciekawy, ale również pełen bólu i strachu.

Podsumowując, jestem zdecydowanie na tak.