Kolej na Felix

Książki tak fabularne, jak i dokumentalne o faunie i florze (choć te już mniej) są przeze mnie przyjmowane z ogromną dozą optymizmu. Staram się ich czytać naprawdę dużo i wiem, że dobrze mi to wychodzi. Chociaż świadoma jestem tego, że mam coraz większe kłopoty ze skupieniem się na tych pozycjach, które pisane są z punktu widzenia zwierzaka. Chyba już za stara jestem na takie zabiegi. Za to te, gdzie jakieś zwierzę jest jednym z głównych bohaterów, ale nie narratorem kocham i kochać będę nadal.

"Gdybyś pojechał na stacje Huddersfield w Yorkshire, mógłbyś się mocno zdziwić, bo w okienku "Informacja kolejowa i pomoc dla podróżnych"mogłaby cierpliwie czekać na pytania nie inteligentna młoda kobieta ani uczynny starszy pan w fioletowo-granatowym uniformie kompanii TransPennine Express. Zamiast nich dyżur mogłaby pełnić Felix - dworcowa kotka z Huddersfield. [...] Felix nie jest jednak zwykłym kotem domowym, lecz zatrudnionym na stacji oficjalnym kolejowym kotem do zwalczania szkodników."*

Posiadanie swojego kolejowego kota było marzeniem kilku pracowników stacji w Huddersfield. To, co było powodem jego braku to brak akceptacji ze strony naczelnika. Postanowiono zatem troszkę wspomóc los i po pierwsze puścić famę, że na stacji są... myszy, a po drugie przygarnąć mruczącego kompana jak naczelnik będący jego przeciwnikiem będzie oddelegowany na inną stację. I tak oto pojawił się on. Mały, czarny i puchaty kotek ze skarpetkami i krawatem. Przystojniak nazwany wskutek losowania Felix okazał się jednak kotką, a nie. Mimo to nie zmieniono jej imienia, a ona stała się gwiazdą stacji. Dość szybko okazało się, że morale całej załogi na dworcu kolejowym w Huddersfield uległo zdumiewającej zmianie. Choć atmosfera od zawsze była tam rodzinna to jednak konflikty i spięcia były codziennością. A od czasu pojawienia się uroczej kotki ludzie zbliżyli się do siebie jeszcze bardziej i byli skłonni do zabaw, uśmiechów i dobrej zabawy. Nie było chyba nikogo kto oparłby się urokowi i specyficznej magii, jaką wokół siebie roztaczała Felix.

Co ciekawe kotce postanowiono stworzyć także profil na Facebooku co okazało się strzałem w dziesiatkę i przyniosło czarnulce ogromną ilość fanów i to na całym świecie! Jestem aż w szoku, że mimo mojego zainteresowania tematyką popularnych zwierzaków nie trafiłam na Felix wcześniej. Jednak późno nie znaczy wcale i kiedy już odkryłam książkę z tą kocią pięknością w roli głównej pochłonęłam ją praktycznie od ręki. Historia Felix miejscami wzrusza, a miejscami bawi do łez. Mimo ilości przygód, jakie przeżywa kotka widać, że ani ona bez ekipy stacji, ani ekipa bez niej nie wyobrażają sobie życia. Ja pozostanę wierna wszystkim zwierzętom pomagającym, ale i urozmaicającym codzienną pracę ludziom. To wspaniali kompani, a na ich temat można napisać nie jedną powieść w stylu "Kolej na Felix". A ja bardzo chętnie przeczytam każdą kolejną, która pozwoli mi się z nimi bawić, śmiać i płakać - niekoniecznie ze śmiechu. Polecam, bo jak dla mnie to jeden z bestsellerów o losach (w tym wypadku) kota i warto poświęcić niewielką ilość czasu na przeczytanie tej pozycji.

* - Cytat z "Kolej na Felix" Kate Moore, str. 7

Każdy kto mnie zna, wie że jestem kociarą, świat ludzi dzieli się na psiarzy, kociarzy i ludzi, których nie znam. Jestem kocią matką, co uważa że nie ma nic piękniejszego niż kocie mruczenie, że nic nie jest ważniejsze, żeby przestać niańczyć kota. Gdy zobaczyłam zapowiedź Kolej na Felix nie mogłam się oprzeć. Czy ktoś mógłby odmówić zaproszeniu, które posyłają te zielone oczy? A ta sierstka? Wprawdzie połączenie zwierzęcia i stacji pkp każdemu z mojego pokolenia nasunie jedno skojarzenie, z najbardziej traumatyczną książką z dzieciństwa. Czy ta książka wyleczy nas z naszej traumy? Och, jak ja polecam tę książkę, ciepłą, dobrą, przyjazną. Taką, co może nie zmieni naszego podejścia do życia, ale da nam ciepełko.

Jest gdzieś w Wielkiej Brytanii jest dworzec Huddersfield, tam narodził się pomysł, że fajnie byłoby, gdyby na dworcu pojawił się kot. Zwierzchnik stawiał stanowcze weto, ale pracownicy wykorzystali moment, gdy oddelegowano go w inne miejsce i na dworcu pojawił się biało-czarny, długowłosy kot. Felix, imię to wyłoniono w konkursie, głosowali i pracownicy i pasażerowie. Później okazało, że Felix to tak naprawdę Felixa, bo dopiero weterynarz trafnie ocenił jej płeć. Kotka stała się stało rezydentką dworca i oficjalnie specjalista od zwalczania szkodników, chociaż zwykle z tego tytułu raczej szydzono. Zjednała sobie praktycznie wszystkich pracowników. Ta książka to historia o zdobywaniu dworca i podróżnych, o ucieczkach i powrotach, o pokonywaniu strachu. Jeśli nie wiecie jaką książkę kupić komuś kto kocha koty, wybierzcie tę - gwarantuję, że będzie zachwycony.

Jako osoba mieszkająca na co dzień z kotem, jestem zachwycona. To cała prawda o kotach, o tym jakie są kapryśne, dumne i uparte. Cudne sceny z ubierania choinki, czy wypadów Felix na drugą stronę torów, od których nie da się jej odwieść, bo nie wyperswadujecie nigdy niczego kotu. Nigdy, niczego. Naprawdę. Sceny Felix z wronami, boskie, biedna kicia i jej urażona godność. To jak Felix domaga się spełniania jej zachcianek od razu – normalne. To jak oszukuje, że umiera z głodu? Moja Klara potrafi wyjść na zewnątrz na pięć minut i osobie która ją wpuszcza miaucze do ucha rozpaczliwie, jakby właśnie z głodu konała, bo wraca przecież z dalekiej wędrówki.

Naprawdę ta książka jest boska. Polecam każdemu komu jakiś futerkowiec skradł serce, od razu proponuję poszukać profilu Felix na fejsie, zachwyci Was, zresztą w książce są zdjęcia!

Były już książki o psach, to teraz pojawiła się o kocie. ,,Kolej na Felix" Kate Moore jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.

Jeden z pracowników dworca od kilku lat chciał, by do ich załogi dokończył kot. Mógłby ON łapać myszy, dotrzymywać towarzystwa pracownikom, uspokajać podróżnych. Niestety, jego przełożony nie chciał się na to zgodzić. W końcu jednak w ich załodze pojawiła się Felix.

Nie ukrywam, że bardzo lubię koty, więc zainteresowała mnie ta publikacja. Pisana jest z perspektywy pracowników dworca. Felix bardzo szybko ich sobie podporządkowała, jednak to był dopiero początek jej sławy.

Język jest całkiem prosty, czyta się z dość sporym zainteresowaniem, jednak nie jest to powieść z gatunku tych, które porwały mnie od pierwszej do ostatniej strony. Czytałam jednak z tą świadomością, że nie jest za obszerna, więc szybko się z nią uwinę.

,,Kolej na Feliks" Kate Moore to pozycja, która nie wywarła na mnie bardzo dużego wrażenia.