Jemioła, klątwa i cholera. Saga rodu Tyszkowskich. Tom 3

Ród Tyszkowskich poznałam już w "Aptekarce" oraz w "Czarcim ogrodzie". W związku z tym musiałam sięgnąć po tę książkę. W tej części mamy dosyć szeroki wątek walki z cholerą. Świetnie jest także pokazana siła kobiet, o której w dzisiejszych czasach tak wiele trzeba mówić. Dla wielu kobiet książka ta może się okazać mocno motywująca.

Sagowa opowieść pełna emocji, które przenikają kolejne pokolenia rodu Tyszkowskich. Autorka precyzyjnie kreśli postacie i ich relacje, co pozwala czytelnikowi wczuć się w ich historię. Chociaż fabuła czasem wydaje się rozbudowana, to bogactwo ludzkich doświadczeń i emocji przyciąga uwagę. Choćby dla tej refleksji nad wartością rodzinnych więzi, ta książka jest warta poznania.

Mimo że nie przepadam za powieściami historycznymi, ta zdecydowanie przypadła mi do gustu. Nie spodziewałam się takiej ilości dosadnego humoru. Od teraz Wiktoria Tyszkowska jest jedną z moich ulubionych bohaterek literackich. Dla samych jej przemyśleń i zabawnych wypowiedzi warto było przeczytać tę książkę.

Jemioła, klątwa i cholera” jest trzecim tomem Sagi Rodu Tyszkowskich. To pełna emocji podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, w której losy bohaterów splatają się z tajemnicami i walką o przetrwanie w obliczu nieuchronnej śmierci.

Główny bohater, Antoni Tyszkowski, staje się symbolem upadku. Osamotniony i opuszczony przez najbliższych, w tym nawet przez swojego psa, musi zmierzyć się z nie tylko osobistymi tragediami, ale także z wyjątkowo nieprzychylnym otoczeniem.

Tymczasem Katja rozpoczyna prawdziwą walkę ze śmiercią. Wraz z pojawieniem się zarazy, akcja przybiera tempa, a czytelnik zostaje wtłoczony w wir działań i walki o życie każdego chorego.

Katja, bohaterka walcząca z zarazą, staje się nie tylko symbolem odwagi, o której pragniemy wiedzieć więcej. Jej walka z przeciwnościami losu, nie tylko epidemią, ale także społecznymi uprzedzeniami, nadaje tej historii głęboki wymiar emocjonalny. Sytuacji nie poprawiają szerzące się zabobony, a także złośliwy doktor, który buntuje społeczność przeciwko młodej zielarce.

Niezwykle interesujący jest też kontekst kulturowy, w którym osadzona jest powieść. Bieszczady, z ich tajemniczymi legendami i miejscowymi wierzeniami, stanowią fascynujące tło dla opowieści, dodając jej niepowtarzalny klimat.

Autorka sprawnie posługuje się metaforami i porównaniami, nadając opowieści głębię i intensywność. Przeplata ona elementy realistyczne z tajemniczymi, co tworzy fascynującą mieszankę klimatów. Język wykorzystywany w opisach choroby, śmierci i walki z zarazą jest surowy, ale jednocześnie poetycki, co dodaje narracji specyficznego tonu.

Język używany przez autorkę jest również elastyczny, dostosowując się do różnych aspektów opowieści – od opisu osobistych tragedii bohaterów po dynamiczne sceny walki z zarazą. Autorka za pomocą swojego pióra potrafi zarówno poruszyć czytelnika, jak i wywołać w nim uczucie niepokoju, współgrając z atmosferą trzymającej w napięciu fabuły.

„Jemioła, klątwa i cholera” to powieść, która nie tylko trzyma czytelnika w napięciu, ale także skłania do refleksji nad kondycją ludzką w obliczu zagrożenia. Mieszanka elementów,

dramatu społecznego i tajemniczej historii sprawia, że ta książka z pewnością przyciągnie uwagę czytelników poszukujących nietuzinkowych i głębokich opowieści.