Jedyne ocalałe

Jestem zachwycona tą książką. Przeczytałam ją jednego wieczoru i dokończyłam rankiem. Bardzo mnie wciągnęła. Podobało mi się przeplatanie teraźniejszości z przeszłością. Wątek przypominał mi mieszankę horrorów, które oglądałam. Super. Polecam. Chciałabym żeby powstał film na podstawie tej książki.

Quincy jako jedyna przeżyła tragedię w Pine Cottage, z tamtego momentu nie pamięta zbyt wiele. Wie, że pojechała ze znajomymi do domku w lesie by świętować urodziny przyjaciółki, pamięta również jak uciekała boso przez las w zakrwawionej sukience i napotkała policjanta Coopa. To on ją uratował i strzelił do tego, co zabił wszystkich jej przyjaciół. Od tamtej chwili ma z Coopem bliski kontakt, spotykają się od czasu do czasu, on się nią opiekuje i dba o jej bezpieczeństwo.

Quincy ułożyła sobie życie na nowo, zajęła się pieczeniem i właśnie o tej tematyce prowadzi bloga. Mieszka razem ze swoim chłopakiem, który jest prawnikiem. Kobieta stara się jakoś funkcjonować, bo nie sposób jest zapomnieć o tym co ją spotkało.

Po tym co się stało w Pine Cottage dziennikarze okrzyknęli ją jako „Jedyna ocalała”. Do tego grona należą równie Samantha Boyd, oraz Lisa Milner . Pewnego dnia policjant Coop chce się spotkać z Quincy by przekazać jej wiadomość, otóż jedna z ocalałych, Lisa Milner nie żyje.

Czy jedyna ocalała popełniła samobójstwo? Kto stoi za morderstwami w Pine Cottage? Oraz czy Quincy ma szansę przypomnieć sobie, to co się tam wydarzyło?

Po książki autora sięgam już w ciemno. Mam już kilka jego powieści za sobą i wiem, że się nie zawiodę. W tym przypadku również jest oczarowana tą historią.

Każda postać jest dopracowana w każdym najmniejszym szczególe. Bardzo polubiłam główną bohaterkę, jedyne co mnie w niej denerwowało to, że pozwala sobą tak manipulować. To jak zaprzyjaźniła się z Samanthą muszę przyznać, że na wiele jej pomysłów, aż zaciskałam zęby z nerwów. Z drugiej jednak strony domyślam się, co mogła czuć Quincy. W ciągu kilku godzin straciła wszystkich przyjaciół, zwyczajnie mogła potrzebować kogoś, kto będzie jej towarzyszył i przede wszystkim będzie w stanie ją zrozumieć, bo sam przeszedł coś podobnego. Główna bohaterka też chciała sama być oparciem dla Samanthy, chciała by miała kogoś na kim może polecać i komu może ufać.

W tej historii na czytelnika czeka ogrom tajemnic i sekretów do odkrycia, co tylko potęguje chęć dalszego czytania, by wreszcie dowiedzieć się jak to się wszystko zakończy.

Ogromne brawa dla autora za stworzenie tak nieprzewidywalnej fabuły. Powiedzieć, że nie spodziewałam się takiego zakończenia, to za mało. Nawet mi do głowy nie przyszła taka opcja. Całą książkę przeczytałam z zapartym tchem i dosłownie chłonęłam tę historię.

Jeżeli wśród was są osoby, które nie znają twórczości Rileya Sagera, a lubią czytać kryminały to koniecznie musicie sięgnąć po jego książki. To jak potrafi wywieść czytelnika w pole, to nie wielu autorów tak potrafi (przynajmniej pośród tych, których ja czytałam). Ta historia była wyśmienita i ja już wiem, że po kolejną książkę również sięgnę bez zastanowienia.

Riley Sager to autor, który zyskuje skrajne opinie. A Ty jakie masz stanowisko w tej sprawie? Znasz, lubisz, jesteś gdzieś po środku, może trwasz w tym obozie, który jest na nie, albo jeszcze nie wiesz po której stronie staniesz?

@wydawnictwomova zdecydowało się na wznowienie debiutu autora. Już sama okładka wprowadza nastrój niepokoju, strachu. Mocna czerwień idealnie zgrywa się z czernią konarów drzew, a pośrodku ona, jakby zagubiona. Czy tylko jak tu widzę lekko podniesione ramiona, które sugerują przerażenie? 🤔

Ale przejdźmy do fabuły. Jedyne ocalałe, trzy kobiety, które uniknęły śmierci i walczą z codziennością, aby zapomnieć o tym co było, o traumie.

Wzrok czytelnika skierowany jest głównie na jedną z nich, Quincy. Ta każdego dnia próbuje poukładać sobie wszystko na nowo i można powiedzieć, że dobrze jej to wychodzi, ale…. no właśnie. O przeszłości trudno zapomnieć, zwłaszcza wtedy, kiedy jej demony powracają, a kiedy jedna z kobiet ginie, losy dwóch pozostałych łączą się.

„Weź wdech. Otwórz oczy. Przeżyj swój koszmar na nowo”.

Sprawdziłam i znowu to się stało, opinie są bardzo podzielone. A ja? No cóż, przepadłam.

„Las miał kły i pazury” to pierwsze zdanie wprowadzające do tej mrocznej historii. I już ono przykuło moją uwagę. Potem było tylko coraz bardziej niebezpiecznie, ponuro i zawile.

Jeden fałsz splata się z drugim. Każda napotkana postać ma w sobie ciemność. Tu nic nie można brać za pewnik. Wątpliwości… te cały czas wypływają i mieszają w głowach, zwłaszcza w głowie Quincy. Pełna obaw podążałam w coraz gęstszy las, który spowity był kłamstwami, a wszędzie dookoła panowała duszna atmosfera. Tuż przy końcu grunt usunął mi się spod nóg, znowu zostałam zaskoczona i złapana w pułapkę… nie tylko ja…

Co tu dużo mówić jeśli lubisz, kiedy wodzi się Ciebie za nos, oszukuje i mąci to wiesz co masz robić 😉

Quincy, Lisa i Samantha przeżyły piekło na ziemi. Każda z nich wyszła cało z prze-okrutnych tragedii. Całe życie skupiają na tym, żeby „żyć normalnie”, ale nadany im przydomek „jedyne ocalałe”, ludzka ciekawość i fascynacja zbrodniami, które przetrwały nie pozwala im o tym zapomnieć.

Quincy ma wrażenie, że jej się to w jakiś sposób udaje, oddaje się swojej pasji, a przeżyte traumy skrzętnie skrywa pod maską szczęśliwej blogerki.

Niestety gdy Lisa zostaje znaleziona martwa, otwiera się przysłowiowa „puszka pandory”, a w życiu Quincy nagle pojawia się Samantha, dodatkowo wywlekając skrywane przez dziewczynę emocje, żal, strach i poczucie winy. Po raz kolejny życie Quincy jest zagrożone.

W obliczu mnóstwa niezbyt pochlebnych recenzji, ja muszę stwierdzić, że ta książka, mi akurat podobała się bardzo. Zgodzę się, że autor ma w swoim dorobku lepsze pozycje, ale nie zapominajmy, że ta książka była jego debiutem i ja zaliczam go do bardzo udanych.

Początek historii jest dosyć powolny, ale i tak wzbudził moją ciekawość. Irytujące zachowania głównej bohaterki, mają podłoże w tym co przeżyła i bardzo chciałam odkryć co tak naprawdę stało się tamtej nocy w Pine Cottage.

Autor w stylu slow burn buduje napięcie, które wzrasta z każdą stroną i jak na Riley Sagera przystało dorzuca mnóstwo zwrotów akcji i zaskakujących wątków.

Jest to mroczny, fabularnie ciekawy thriller, z zakończeniem, które jest jednocześnie wisienką na torcie i rozczarowaniem, bo takiego obrotu wydarzeń to się nie spodziewałam!

Dla mnie twórczość Sagera jest dość specyficzna i przyznam, że to jest mój vibe. Po raz kolejny udało mu się mnie zaskoczyć i wciągnąć w historię.

Lubię jego pióro i wyobraźnię. Nawet gdyby nie podano mi nazwiska, nie miałabym problemu ze wskazaniem go jako autora, co według mnie świadczy o jego oryginalności w tym porządnie nasyconym gatunku.

Książka z pewnością nie należy do tych, którą pokochają wszyscy, ale z pewnością jest warta uwagi.

🏡🌲

Jedyne ocalałe to stworzony przez media pseudonim nadany trzem kobietom, które cudem uszły z życiem z trzech różnych krwawych masakr. Choć mają ze sobą niewiele wspólnego, ich waleczność, odwaga lub po prostu szczęśliwy traf sprawiły, że w oczach świata są widziane jako członkinie jednego klubu - ocalałych.

Lisa jako jedyna przeżyła brutalny atak na akademik, a Samantha była jedyną, która uszła z życiem podczas masakry w motelu. Quincy, główna bohaterka, pojechała do domku w lesie by spędzić weekend z przyjaciółmi. Był to ich ostatni weekend w życiu.

Po latach Quincy stara się wieść spokojne, szczęśliwe życie, które jednak pewnego dnia zakłóca pojawienie się Samanthy. Okazuje się, że powodem tej wizyty jest śmierć Lisy, trzeciej ocalałej. Stopniowo na jaw zaczynają wychodzić nowe fakty z przeszłości wszystkich kobiet.

👣🗺️

Książki Sagera to dla mnie gwarancja świetnej rozrywki. Niektóre są znakomite, inne nieco absurdalne, ale zawsze bawię się przy nich wspaniale. ,,Jedyne ocalałe" co prawda nie wyszły na prowadzenie w moim rankingu książek autora, ale uważam, że była to naprawdę dobrze napisana historia. PS to debiut Sagera!

Bardzo spodobał mi się motyw jedynych ocalałych, które po latach obserwowania się z daleka stają się czymś na kształt koleżanek. Relacja Quincy i Sam na przestrzeni książki wzbudzała we mnie przeróżne emocje - od wzruszenia po niepokój.

Historia wciągnęła mnie od samego początku i choć nie czułam dreszczyku strachu w każdym rozdziale, zdarzały się momenty, które mroziły mi krew w żyłach. Autor jak zwykle pod koniec zaserwował kilka zaskakujących zwrotów akcji i zaskoczył mnie oryginalnym zakończeniem.

🪓🩸

[współpraca reklamowa z @wydawnictwomova]