Jak nauczyć się akceptować to, czego nie można zmienić

Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego niektórzy ludzie, pomimo traumatycznych wydarzeń czy/i lub wielu przeszkód, całkiem nieźle sobie w życiu radzą? Dlaczego jedne osoby po stracie rosną w siłę, tymczasem ty czujesz, że twoje życie rozpada się na kawałki nawet po stracie domowego zwierzaka? Dlaczego jedne osoby wzrastają niczym Fenix z popiołu, inne zaś zdają się pogrążać coraz bardziej? Niezależnie od tego, czy faktycznie nad tym rozmyślałeś, czy może wszystkie te pytania tak naprawdę zawierają fragment twojego życia, dotyczą bezpośrednio właśnie ciebie i twojej sytuacji, to najbardziej interesującą kwestią będzie to, co robić w przypadku, kiedy los płata nam złośliwego figla przekonując, że nie nad wszystkim możemy sprawować kontrolę.

Odpowiedzi na to pytania udziela Janina Scarlet, psycholog kliniczny i autorka autorskiej terapii koncentrującej się na nauczeniu i rozwijaniu umiejętności świadomej akceptacji sytuacji pozostających poza naszą kontrolą, przy jednoczesnym prowadzeniu całkiem zadowalającego życia. Szczegóły tej terapii znajdziemy w książce pt. „Jak nauczyć się akceptować to, czego nie można zmienić”, opublikowanej nakładem wydawnictwa MUZA. Ten poradnik psychologiczny zawiera wskazówki, które umożliwiają nam prowadzenie życia zgodnego z naszymi najgłębszymi wartościami, mimo napotykanych trudności i wydarzeń, które nie zostały przez nas zainicjowane i których nie możemy kontrolować. Tym samym jest to książka dla tych, którzy zmagają się z żałobą po stracie, którzy nie mogą pogodzić się z pewnymi wydarzeniami z przeszłości, lub tkwią niezadowoleni w pewnych sytuacjach. Jak sama autorka wskazuje, opisywana przez nią terapia ACT przynosi korzystne rezultaty również w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych, zespołu stresu pourazowego, przewlekłego bólu i innych chorób przewlekłych oraz uzależnień.

Książka podzielona jest na dwie części: teoretyczną, wyjaśniającą koncepcję akceptacji, oraz praktyczną, zawierającą ćwiczenia i zadania pomagające wdrożyć tę wiedzę w życie codzienne. W części pierwszej dowiadujemy się, czym jest akceptacja (metodą wzmacniania i poznawania samego siebie), czym jest niejednoznaczna strata, a także czym jest unikanie (autorka przyrównuje je do uzależnienia czy hazardu). Scarlet ilustruje swoje tezy przykładami z własnej praktyki klinicznej, co ułatwia zrozumienie prezentowanych treści, ale również pokazuje, że jest jakaś dalsza droga i że nie tylko my zmagamy się z akceptacją pewnych wydarzeń czy stanów.

Druga część książki koncentruje się na praktykowaniu akceptacji i znajdziemy tu konkretne ćwiczenia związane z akceptacją. Autorka zaznacza, że proces ten może być „łagodny i życzliwy”, a także, że – po analizie przeżyć emocjonalnych – możemy zastosować go do każdego z poszczególnych objawów fizycznych. Poznamy [Adres usunięty]. ćwiczenie „Środek cebuli”, wraz z siedmioma krokami, ćwiczenie empatyczne i radzenie sobie z niesprawiedliwością społeczną czy też ćwiczenia na stawianie granic. Wszystkie te ćwiczenia zostały omówione w taki sposób, byśmy rozumieli nie tylko w jaki sposób je wykonywać, ale przede wszystkim – po co i w jaki sposób działają.

Na podkreślenie zasługuje wartość praktyczna poradnika i inspirujący charakter. Lektura skłania do refleksji nad własnymi zachowaniami oraz dostarcza przydatnych narzędzi do radzenia sobie z trudnymi emocjami. Książka została napisana zrozumiałym, bardzo obrazowym językiem, co pozwala zrozumieć treści w niej zawarte nawet laikom bez podstawowej nawet wiedzy psychologicznej. Dodatkowo opisane przypadki kliniczne pozwalają odnaleźć wśród nich również nasze historie, a dzięki temu – lepiej zrozumieć mechanizmy działania, jakimi się posługujemy. I choć niektóre kwestie mogłyby być omówione bardziej szczegółowo, z uwzględnieniem również psychologów czy psychoterapeutów, to jest to zdecydowanie wartościowy poradnik dla osób poszukujących wsparcia i sposobów na radzenie sobie z nieuniknionymi trudnościami życiowymi poprzez rozwijanie umiejętności akceptacji.

Jesteście pesymistami czy optymistami? Zastanawialiście się kiedyś nad tym? Ja z reguły jestem pesymistką i widzę wszystko w czarnych barwach.

Gdy dostałam propozycję tego poradnika miałam chwilę zawahania. Czy jednak ta książka jest dla mnie? Czy przez tą powieść może coś zmienić się w moim życiu.Jak było po przeczytaniu?

"Jak nauczyć się akceptować to, czego nie można zmienić " jest cieńszą lekturą, która podzielona jest na dwie części. W pierwszej znajdziemy część teoretyczną gdzie dowiadujemy się czym jest właściwie ta cała akceptacja-co,jak i dlaczego.

W drugiej natomiast mamy więcej praktycznych rozwiązań,jak osiągnąć łagodną akceptację, przyjąć pomoc, stawiać granice oraz [Adres usunięty] odnalezienie swojego głosu.

Podeszłam do tej pozycjii z czystą głową, nie nastawiałam się na nic. Nie wiedziałam co mogę oczekiwać a przede wszystkim co dostanę czytając tę książkę.

Pierwsza część ta bardziej praktyczna niestety mocno mi się nużyła. Mimo,że przeczytałam ją szybko i ciekawiło mnie samo zagadnienie akceptacji druga część zdecydowanie podobała mi się bardziej.

W powieści mamy przykłady z osobistego życia autorki oraz przykłady akceptacji na podstawie doświadczenia swoich pacjentów.

Dodatkowym atutem są zadania ( ćwiczenia) na poszczególnych końcach rozdziałów,które pomagają nam utrwalić wiedzę zawartą w danej części.

Czy żałuję że sięgnęłam po tą pozycję? Zdecydowanie nie. Dowiedziałam się wielu nowych rzeczy, o których prawdopodobnie nie dowiedziałabym się z innego źródła. Jednak polecam wam zaangażować się w czytanie tej książki by nie pominąć żadnych informacji, które pomogą nam poradzić sobie w codziennym życiu.

Myślę,że każdy powinien przeczytać tą książkę. By nie oskarżać się za każdą niesprawiedliwość która spotyka nas z życiu.

Z pewnością zdarza Wam się przejmować rzeczami, wydarzeniami, na które tak naprawdę nie mamy wpływu. Utrata domu, pracy, rozstanie, choroba bliskiej osoby, czy najbardziej tragiczna - śmierć, często zostają w nas na długo choć nie są zależne od nas. Jak się z nimi uporać? Jak je przepracować i pójść dalej? Książka "Jak nauczyć się akceptować to, czego nie można zmienić" ma na celu pomóc nam i nauczyć odpuszczać pewne kwestie by nie zatruwały nam życia.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Autorka na wielu przykładach zaczerpniętych z życia, pokazuje różne sytuacje, ludzkie reakcje na nie aby móc w pełni zobrazować nam poruszany temat. To co dla jednych jest nic nie znaczącą przeszkodą, chwilowym przystankiem, dla innych okazuje się końcem świata, od którego nie ma odwrotu. Pokazuje nam nasze niewłaściwe podejście do niektórych tematów, a zarazem otwiera drzwi, aby wskazać nową drogę, którą powinniśmy pójść, aby sobie z nimi poradzić. W przyjemny sposób porusza temat emocji, tego, że są ważne, trzeba je zaakceptować, bo są nieodłącznym elementem natury ludzkiej, poddając jej wnikliwej analizie. W tej książce dowiecie się jak to zrobić. Znajdziecie tu również porady, jak pomóc innym, postawionym w takich sytuacjach, aby wesprzeć ich w pokonaniu trudnego okresu. Nie znajdziemy tu porady jak nie czuć pewnych emocji, bo te są niezwykle ważne, co zostało tu wielokrotnie podkreślone. Jednak zobaczymy jak te uczucia pokonać, zjednać i wykorzystać w pozytywny sposob. Autorka poruszyła tu wiele trudnych tematów, ale w sposób niezwykle przystępny.

Nie zawsze sami jesteśmy w stanie poradzić sobie z własnymi wewnętrznymi problemami, demonami. Dla wielu osób ta pozycja może się jednak okazać niezwykle przydatna, zwłaszcza, jeśli jesteście otwarci na pracę nad samym sobą, dążycie do zrozumienia siebie i innych. To pozycja warta niewątpliwie warta uwagi i bardzo się cieszę, że trafiła w moje ręce.

Każdy z nas na jakimś etapie swojego życia doświadczył jego ciemnych stron. Sytuacji, które przytłaczają nie dając nadziei, że jeszcze kiedyś zaświeci słońce. A uwierz mi zaświeci, choćby nie wiem co się działo wstanie nowy dzień, zakwitną kwiaty, ptaki będą śpiewać a rzeka wciąż będzie płynąć. Janina Scarlet stworzyła niesamowity poradnik, choć nie jestem przekonana czy to dobre określenie. Dla mnie było to bardziej jak rozmowa z najlepszą przyjaciółką, która opowiadała również o sobie nie ignorując jednocześnie moich problemów. Nie czułam się skrępowana gdy momentami czytała we mnie jak w otwartej księdze. Być może teraz na pewne sprawy patrzę inaczej ale w moim życiu również były burzowe chmury, które udało mi się pokonać.

Autorka w prosty i subtelny kieruje swoim rozmówcą pokazując zupełnie inny tok myślenia oraz to jak wielki wpływ na nasze życie mają nasze myśli oraz emocje. W każdym z nas widzi bohatera, który tylko chwilowo gdzieś zapodział swoją pelerynę ale jest na dobrej drodze by ją odnaleźć. Otwiera oczy i pomaga dostrzec to co większości z nas gdzieś umyka. Życie, które mamy tylko jedno i albo wypełnimy je radością i miłością albo będziemy katować się myślami, analizując w kółko sytuacje na które i tak nie mamy wpływu.

Janina Scarlet

"Jak nauczyć się akceptować to,

czego nie można zmienić"

* "Każda podróż bohatera zaczyna się od walki. Każdy bohater, prawdziwy i fikcyjny, staje w obliczu ogromnego cierpienia, które jest częścią jego powołania do działania...Historia twojego pochodzenia, co zrozumiałe, zmieniła cię. Zmieniłaby każdego. Może cię zmienić, ale nie definiować."

Książka składa się z dwóch części - pierwsza jest bardziej teoretyczna. Pomogła mi zrozumieć podstawowe zagadnienia związane z akceptacją siebie i swoich emocji. Zrozumiałam czym jest blokada, unikanie, opór i czym różni się akceptacja od przyzwolenia. Ta część była bardzo bolesna dla mnie i moich wspomnień.

Cześć druga natomiast jest bardziej praktyczna, pomaga małymi krokami zaakceptować to co mnie bolało i dręczyło najbardziej.

Plusy poradnika to ćwiczenia jakie wyznaczyła autorka, mam krok po kroku wyjaśnione co zrobić, jak to robić i jak nazwać nasze wspomnienia, aby móc je zaakceptować. Wszystko ćwiczenia pokazały mi jak bardzo to mnie męczy, i dlaczego mimo upływu lat to do mnie wraca i jak pomóc sobie się z tego wyleczyć. Oczywiście książka nie zastąpi porady u lekarza, ale pomoże nakierować problem. Mnie pomogła.

Podsumowując jest to poradnik, który otulił mnie jak kocyk i pomógł mi dostrzec moje ja i piękno, które podobno we mnie jest, a które ma każdy z nas.

* "Kiedy stajemy w obliczu bólu, część nas umiera w tym momencie. I to ma sens - nie jesteś już tą samą osobą. Już nie. Powodem, dla którego nie możesz ,,po prostu się z tym pogodzić" , jest to, że nie powinieneś nie tak to działa. Musisz ten ból ukierunkować i wykorzystać go do odkrycia sedna siebie. Jest to bolesne i oczywiście palące doświadczenie. ponieważ jesteś cholernym Feniksem i płoniesz."

Ja polecam ❤