Jak mniej się męczyć w zwyczajnym świecie. Dla analizujących bez końca i wysoko wrażliwych

Jestem analizująca osobą, więc stwierdziłam, że kupię tą książkę, bo myślałam, że mi pomoże i nauczy czegoś. Dobre opinie mnie bardziej skusiły do zakupu.

Książka opowiada o wielu rzeczach z jakimi zmagają się nadwydajni (tak autorka nas nazwała na potrzebę książki) i opisała wiele rzeczy i jak sobie z nimi radzić, a nawet nas z perspektywy normalnie myślących.

Bardzo dużo się dowiedziałam z niej i dużo mnie nauczyła i pomogła mi funkcjonować z moją nadwydajością oraz ją zrozumieć.

Podsumowując, bardzo mi się spodobała i przyjemnie mi się ją czytało, dowiadując się wielu rzeczy i jak sobie radzić z nadwydajością, która utrudnia życie. Bardzo polecam ją takim osobom i ani trochę nie żałuję zakupu.

Czasem nie rozumiemy samych siebie, jak miałby nas zrozumieć inny człowiek?

Jeśli macie wrażenie, że jesteście z innej planety, za dużo myślicie, nieustannie analizujecie, a umysł działa na pełnych obrotach (bo wszystkie myśli są ważne, i nie potraficie ich selekcjonować), odbieracie bodźce silniej niż inni, jesteście przeczuleni, czujecie się niezrozumiani, popełniacie gafy to ta pozycja jest dla was.

Publikację czyta się z przyjemnością, autorka sprawnie porusza się po temacie, bazuje nie tylko na swoich spostrzeżeniach, ale odwołuje się do innych źródeł, po niektóre z nich ma się ochotę sięgnąć i podrążyć temat samodzielnie. A także, jeśli jest to nasze pierwsze spotkanie z serią książek o nadwydajności mentalnej szybko sięgniemy po kolejne. To już piąta książka z tej serii. I myślę, że nie mniej wyczekiwana niż poprzednie.

Jeśli jesteście osobami nadwydajnymi, albo macie w swoim bliskim otoczeniu takie osoby (mąż, żona, dziecko) koniecznie przeczytajcie. Ta publikacja będzie też pomocna dla pedagogów, psychologów, psychoterapeutów, którzy prędzej czy później zetkną się z osobami, które za dużo myślą, mają „chaos” myśli, popełniają gafy, kierują się głównie emocjami i nie potrafią się dostosować do tego świata. Sądzę, że robienie notatek będzie też dobrym pomysłem, i oczywiście odnoszenie tego co czytacie do własnych doświadczeń. Tego nie zastąpi żadna lektura, ale potrzebujecie najpierw zobaczyć różnice między wami a resztą świata. I w tym ta publikacja będzie niezastąpiona.

Być może część ze spostrzeżeń już wyłapaliście, ale może o części nie macie bladego pojęcia. Sposoby reagowania osób nadwydajnych są jakby „wdrukowane”: to spontaniczność, otwartość, próba zaprzyjaźnienia się ze wszystkimi i mówienie o sobie za dużo. Podczas gdy większość ludzi chce tylko uprzejmej konwersacji o niczym, i naprawdę nie ma w tym nic złego. Wskazówki, które daje autorka są cenne i warto się nad nimi zastanowić i zastosować by ułatwić sobie życie. A tych porad i przykładów jest sporo. Dla nadwydajnych będzie to kopalnia wiedzy i źródło inspiracji do zmiany.

Chętnie przeczytałabym kolejną książkę z serii o osobach nadwydajnych. I pewnie nie będę w tym odosobniona. Nie był to ani odrobinę stracony czas, bo takie publikacje warto sobie przyswajać. Oczywiście nie musicie ze wszystkim się zgadzać, ale sprawdźcie czy nie warto poddać się regułom, funkcjonować według ram, dla własnego bezpieczeństwa nie wystawiać się na strzał dla manipulatorów.

Osoby nadwydajne i wysoko wrażliwe są w mniejszości, a reguły świata nie są urządzone pod osoby, które myślą za dużo, tylko pod osoby neurotypowe, które przestrzegają reguł. A żeby być częścią społeczności musicie poznać te reguły i ich przestrzegać. Ta publikacja może otworzyć oczy i pobudzić do bardziej świadomego zachowania i komunikacji jakiej oczekują neurotypowe osoby.

Christel Petitcollin w ośmiu rozdziałach porusza wiele tematów. Pisze [Adres usunięty]. o roli niezobowiązującej rozmowy (osobom nadwydajnym trudno pojąć, że to ma sens i nie są świadome jaki), rozwiązywaniu problemów (czy wszystkie problemy trzeba rozwiązywać?), o tym jak różne podejścia do radzenia sobie z lękami egzystencjalnymi (sensem życia, samotnością, śmiercią, wolnością) mają osoby neurotypowe i nadwydajne, i czy wszyscy chcą drążyć te tematy, czy tylko nadwydajni?, o jedności grupy za wszelką cenę, o dostosowaniu się do panującego dress code’u, o niebezpiecznym wychodzeniu poza ramy, o uwodzeniu, a także o nadwydajności z perspektywy neurotypowych.

Jestem świadoma, że po serię o osobach nadwydajnych mentalnie i wysoko wrażliwych sięgną jedynie osoby zainteresowane, ale to będzie dla was gratka i inspirująca podróż w głąb umysłu w czasie której zrozumiecie świat osób neurotypowych z jego regułami i kodami. I jakże innym podejściem do otaczającej rzeczywistości. Koniecznie przeczytajcie.

Jestem osobą wspomnianą w tytule książki. Mam skłonność do ciągłego analizowania wszystkiego, która powoli mnie wykańcza. Borykam się z problemami z funkcjonowaniem wśród przeciętnych ludzi. Męczy mnie ich small-talk, każdy problem rozkładam na czynniki pierwsze. Próbując jakoś temu zaradzić, sięgnąłem po tą pozycję. I był to strzał w dziesiątkę. Dzięki radom autorki lepiej radzę sobie z życiem codziennym. Problem oczywiście nadal istnieje, ale moje życie stało się znacznie znośniejsze i być może będzie jeszcze lepsze.

Książka na początku zainteresowała mnie swoją okładką, leniwiec bardzo przykuwa uwagę, a jako że jestem osobą wysoko wrażliwą, to postanowiłam, że poznanie trochę teorii na ten temat na pewno będzie bardzo interesujące i pouczające. Książkę czytało mi się dosyć długo, mimo to była to lektura przyjemna i na pewno pomogła mi spojrzeć na pewne aspekty mojej osobowości z trochę innej perspektywy i uporządkować myśli. Nie ze wszystkimi stwierdzeniami autorki się zgadzam, niemniej uważam tę lekturę za wartościową, cieszę się, że po nią sięgnęłam i poleciłabym ją innym osobom, które bardzo dużo myślą i ciągle analizują.

"Jak mniej się męczyć w zwyczajnym świecie. Dla analizujących bez końca i wysoko wrażliwych" to książka, w której znajduje się zestaw rad dla tych, którzy po całym dniu nadmiernego przejmowania się każdą głupotą, kładą się do łóżka, aby galopada myśli ruszyła ze zdwojoną prędkością. Tacy ludzie często nie są rozumiani przez otoczenie, chętnie bagatelizujące nadmiar zmartwień czy nawet przedmiot tych zmartwień. Dzięki lekturze możesz zrozumieć siebie albo zrozumieć ludzi wysoko wrażliwych, z którymi masz do czynienia. Warto ją przeczytać, choćby po to, żeby co najmniej jednej osobie żyło się lepiej.