HellPunk

[współpraca reklamowa]

Byłam niesamowicie ciekawa tego tytułu! Odrazu po przeczytaniu opisu i zobaczeniu tej pięknej okładki, zapragnęłam by poznać tę historię. I z czystym sercem mówię, że była to fajna pozycja - niekoniecznie z fajnym tematem, ale czytało mi się ją szybko i byłam wiele razy zaangażowana w akcję. Naprawdę, ciągnęło mnie do kontynuowania czytania bo zastanawiałam się jak rozwiążą się niektóre wątki i co przygotowała jeszcze dla czytelnika autorka.

Bohaterami są 16-letnia Asia, która zmaga się z dużym problemem. Jej ojciec trafia do więzienia, a matka chora na schizofrenię znika z dnia na dzień. Dziewczyna musi poradzić sobie sama z codziennym życiem i z tym by nikt nie dowiedział się, że mieszka sama. Dodatkowo w szkole jest ofiarą dręczycieli. Szczerze ciężko czytało mi się te momenty, gdy była ona zaczepiana, gnębiona, wyzywana, nie wiem czemu tak to do mnie trafiało, ale najwidoczniej autorka opisała to z taką dokładnością, że aż czułam złość na te postacie i ból przez świadomość, że takie rzeczy dzieją się w naszym, prawdziwym świecie. Głównym bohaterem jest Olivier, który jest strasznie ciężką do polubienia postacią. Stanowi przeciwieństwo Asi: lubiany, bogaty, rzekomo życie bez problemów. Jednak za zamkniętymi drzwiami jest samotny, pozostawiony przez rodziców, którzy wybierają sławę, męczony przez ataki agresji. Ale ma on te swoją lepszą stronę, widać wyraźnie zachodzącą zmianę w chłopaku, ale w niektórych sytuacjach demony w głowie nie dają za wygraną. Przeplatanie ich perspektyw jest świetnym zamysłem. Można zobaczyć co myślą oboje w danej chwili. Pojawiają się również rozdziały z przeszłości Oliviera, dzięki czemu czytelnik może dowiedzieć się z czym przyszło chłopakowi się mierzyć jakiś czas temu i jakich czynów się dopuścił.

Wątek romantyczny był całkiem uroczy, nie za szybki, można by uznać, że slow burn, chociaż Olek szybko „zwariował” na punkcie Asi, co na początku trochę mi przeszkadzało. Wiele ich wspólnych momentów było miłych, znalazły się też gorzkie. Ale żeby dowiedzieć się czym zakończyła się ich relacja, musicie sięgnąć po „Hellpunk” 🤓

Styl pisania Pauliny jest naprawdę przyjemny, książka jest cegiełką, ale czytałam ją bez zbędnych przerw bo tak jak wcześniej wspominałam, byłam ciekawa dalszych losów bohaterów. Jedyne do czego mogę się przyczepić to za duża ilość „młodzieżowych” słów. Oczywiście sama niektórych używam, ale nie wyobrażam sobie w aż takiej ilości. W niektórych momentach mnie to denerwowało 😅 Poza tym wszystko było okej i polecam wam sięgnąć po tę historię, ponieważ porusza mega ważny temat 🤍🧸

PS. nie bądźcie negatywnie nastawieni do polskich imion etc. nie było tak źle jak mi się wydawało.

★★★★/5

„Hellpunk” to pierwsza książka od autorki, którą dane było mi czytać. Po skończonej lekturze sama nie wiedziałam co o niej myśleć. Z jednej strony Paulina stworzyła kawał niezłej lektury, której bohaterowie wkraczający w dorosłość mierzyli się z trudami życia, konsekwencjami swoich czynów. A z drugiej ta historia bolała. Ogromnie. Nienawidziłam części bohaterów, w tym tego głównego. Jestem fanką szczęśliwych zakończeń, ale im dalej w książkę tym bardziej umacniałam się w przekonaniu, że tutaj pragnę innego happy endu: szczęścia w życiu młodej kobiety, które nie jest jednoznaczne z byciem ze swoim wybrankiem.

Kreacja Asi to złoto. Szesnastolatka miała więcej na swoich barkach niż niejeden dorosły. Autorka idealnie oddała obraz tego, jak czuje się osoba prześladowana. Joanna przy tym wszystkim wiedziała, że musi dać rady i dzielnie znosiła każdy kolejny przytyk, czy akt agresji. Nieustannie w głowie tliła mi się myśl, gdzie w tym wszystkim są dorośli: nauczyciele, udający, że niczego nie widzą; rodzice dający zły przykład swoim potomkom.

Oliwier nie wzbudził we mnie pozytywnych odczuć. Ja wiem, 18 latek ma prawo do błędów, może być niestały w swoich decyzjach; może po ludzku się bać o siebie i egoistycznie podejmować decyzje.. Jednak dla mnie granica została przekroczona, padały niewybaczalne słowa, czyny… Jego postać jest nieoczywista, bo choć nie polubiłam go, tak w moim sercu tliła się litość. 18 latek sam był ofiarą: egoistycznej, zapatrzonej w sobie karierowiczki; uzależnionego, skorumpowanego ojca. Poza dziadkiem, który przed laty zniknął z jego życia nie miał dobrych wzorców.

Nie chciałam czytać tej książki.

Marzyłam o tym, by dotrwać do końca.

Chłonęłam każde zdanie mając nadzieję na lepsze jutro dla Asi.

Czy polecam? Tak, zdecydowanie. Jednak przyznaję, że byłam głęboko poruszona krzywdą, niesprawiedliwością i bólem. „Hellpunk” wzbudził wielkie, skrajne emocje.